ความคิดเห็นที่ 1 จริง ๆ นอกจากแจ่มแจ้งในธรรมแล้วผมอยากมีอิทธิฤทธิ์เหมือน  ๆ บางท่านด้วยครับ คือ เป้าหมายขอสองอย่างเลยครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 05:58:24

ความคิดเห็นที่ 2 เป้าหมายที่ตั้งไว้   พ้นจากความผูกพัน ให้เหลือแต่ความสัมพันธ์กับหน้าที่ความรับผิดชอบ สามารถเข้าไปอยู่ในพุทธสถานปฏิบัติธรรมกับหมู่กลุ่มได้ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 06:04:36

ความคิดเห็นที่ 3 เป้าหมายคือ อยากดับ อยากพ้นทุกข์ เป็นเป้าหมายที่สลักไว้ในใจแบบไม่คิดจะไปสนใจมันแล้วค่ะ เพราะวันที่คิดว่าอยากดับ อยากพ้นทุกข์นั้น ก้ทำให้ได้คิดค้นเข้าไปในจิตของตัวเองว่าติดข้องในอะไรอยู่ เห็นความอาลัยอาวรณ์ในอะไรซักอย่าง จนแปลกใจ แล้วก้นั่งดู นั่งค้น ว่ามันอาลัยอาวรณ์อะไรกันนักกันหนา ก้ได้ผลเป็นความเพี้ยนมาวันนึง ^_________^ หลัีงจากนั้นก้ผ่านอะไรมาอีกเยอะแยะมากมาย จนพอจะเข้าใจอะไรๆขึ้นมาบ้าง ดำรงชีวิตไปตามเหตุและปัจจัย ประคองชีวิตไปเรื่อยๆ ดูกรรม ดูวิบาก ดูทุกอย่างที่วิ่งเข้ามาให้ดู เหมือนดูหนังดูละคร ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง ชีวิตช่วงนี้ก้เลยเหมือนจะเรื่อยเปื่อย ไร้แก่นสารมากมาย แต่ก้มีความสุขตามสมควรแก่อัตภาพค่ะ จากคุณ : ปอตี้ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 07:39:03

ความคิดเห็นที่ 4 สุขวิปัสสะโก  โดยเร็วที่สุดเท่าที่เราจะถึงสภาพนั้น แต่ตอนเด็กกว่านี้ เคยอยาก รู้วาระจิต แต่ตอนนี้ไม่เอาแล้ว เกิดเป็นทุกข์ร่ำไป ฌานก็ไม่อยากได้ จากคุณ : กอบัวสวรรค์ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 09:23:09

ความคิดเห็นที่ 5 เริ่มต้นมาคล้ายๆคุณเจ้าของกระทู้ มาถึงตอนนี้ ที่พอจะเห็นโทษของความอยาก อยากได้ อยากดี อยากมี อยากเป็น อยากฯลฯ บ้างแล้ว ทุกวันนี้ก็เหลือเพียงดำเนินอยู่กับปัจจุบัน ตามธรรมที่ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ ดำเนินชีวิตไปด้วยความเข้าใจ ว่าเมื่อได้ทำเหตุอันสมควรอย่างนี้ๆไว้แล้ว เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ผลอันเกิดจากเหตุที่ได้ทำไว้นั้นก็จะตามมาเอง เห็นสิ่งทั้งหลายเป็นไปตามกฏแห่งกรรม มีชีวิตอยู่กับกายใจในปัจจุบัน ไม่ได้อยู่แบบคาดหวังสิ่งใดให้จิตพุ่งทะยานออกไปสร้างภพรอไว้ในอนาคต จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 09:27:30

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่มีเป้าแล้ว พอใจแล้วกับสิ่งที่เป็นค่ะ ถ้าจะตอบคำถาม ก็ต้องบอกว่าเป้าหมายคือเจริญสิ่งที่ควรทำยิ่งๆ ขึ้นไป และลดความบกพร่องให้น้อยๆลงไป เอาแค่นี้ล่ะค่า.. ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 09:31:25

ความคิดเห็นที่ 7 ดิฉันเองไม่มีเป้าหมายค่ะ โดดลงสนามปฏิบัติธรรมแบบไม่รู้อิโน่อิเน่  มั่วๆ ยก1  เริ่มแรก ไม่มีเป้าหมาย ทำเพราะไม่มีไรทำ อยู่ในช่วงป่วย มันว่างมากไป ยก2  เขียนตอบคำถามที่ขอสมัครเข้าอบรมปฏิบัติธรรมของที่ทำงานที่วัดป่าแก้ว ว่าแค่อยากรู้จัก กาย ใจ ของตัวเอง ยก3  เขียนตอบคำถามที่ขอสมัครเข้าอบรมปฏิบัติธรรมของที่ทำงานที่วัดเขาดินหนองแสง ไปว่าอยากอยู่กับทุกข์โดยไม่ทุกข์ หลังจากฝึกหัดเดินทางมาได้สักระยะ  ก็ไม่ตั้งเป้าหมายอะไรล่ะค่ะ   รู้สึกแต่ว่า  ต้องพยายาม  พยายาม พยายาม    ทำเหตุเยอะๆ  เดี่ยวผลมาเอง จากคุณ : พระจันทร์เดือนแรม เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 14:54:06

ความคิดเห็นที่ 8 คือผมแค่คิดว่า ถ้าการมีเป้าหมาย จะทำให้เราไม่เลื่อนลอย ยืดเยื้อ เรื่อยเปื่อยนะครับ พิจารณาจาก กิจวัตรของสงฆ์ คือ มีการ ทำวัตร เช้า-เย็น ผมว่าคือการ ระรึก ถึงเป้าหมายในธรรมอยู่เนืองๆ (อิทธิบาท 4) ๑. ฉันทะ ความพอใจรักใคร่ในสิ่งนั้น ๒. วิริยะ ความพากเพียรในสิ่งนั้น ๓. จิตตะ ความเอาใจใส่ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น ๔. วิมังสา ความหมั่นสอดส่องในเหตุผลของสิ่งนั้น ดังนั้นถ้าเป้าหมายเราไม่ชัด ก็อาจจะไม่มีความเพียร ไม่มีการเอาใจใส่ ไม่มีความหมั่นในการสอดส่องในธรรมนั้นๆ เป้าหมายอาจจะไม่ใช่การบรรลุ ระดับอริยะใดๆ แต่อาจเป็นเป้าหมายที่เราตั้งไว้ ว่าจะคอยดูกายใจ มีความเผลอปล่อยจิตไปในระดับไหนในแต่ละวัน และพรุ่งนี้จะทำให้ดีขั้น... วันต่อๆ ไปก็จะดีขึ้น.... ผมว่า ฉันทะนั้น เป็นจิตในทางกุศล เป็นธรรมที่ควรเจริญ(ภาวนา) ไม่ใช่จิตความอยากที่เป็น โลภะ(กิเลส) นะครับ จากคุณ : Nirvanastream.com (สวรรค์รำไร) เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 14:54:36

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้ที่ตั้งใจไว้คือ จะเป็นหนึ่งแรงที่สืบต่อพระศาสนาให้ถึง 5,000 ปีครับ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 15:57:32

ความคิดเห็นที่ 10 มีอยู่แล้ว จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 19:14:05

ความคิดเห็นที่ 11 เริ่มแรกสำหรับผมก็ปฏิบัติแบบไม่รู้เป้าหมายชัดเจนเหมือนกัน ถ้ามีโอกาสก็นั่งสมาธิไปเรื่อย ๆ จนช่วงหนึ่ง เกิดอาการเหมือนติดสุข เคลิ้ม ๆ เยิ้ม ขณะนั่งลืมตาเฉย ๆนี่แหละ หลังจากนั้นจึงเข้าใจว่านี่เป็นอาการจิตส่งออกนอก จนศึกษาตำรับตำรา และเข้าหาครูบาอาจารย์ ถึงได้รู้ว่าเป้าหมายสูงสุดของตนเอง คือการหลุดพ้นไปแบบแห้ง ๆนี่แหละ ไม่ต้องมีของเล่นอะไรหรอก กูดีกูเก่งนี่สลัดให้หมด แค่ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกก็พอ ลัดสั้นที่สุดแล้ว แต่หนทางยังรู้สึกว่าอีกไกลลล.... จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 19:56:59

ความคิดเห็นที่ 12 เป้าหมายผมว่ามี ๒ นัยนะครับ เป้าหมายในแง่ของผล โดยปกติเรียกตัณหา เช่นอยากเป็นโสดาบัน พอบางวันภาวนาไม่ได้เรื่องก็ท้อถอยว่าฉันจะได้ไหมเนี่ย? แต่มีเป้าหมายอีกอย่างหนึ่งคือ เป้าหมายในส่วนของ "เหคุ" เช่นตั้งเป้าว่าวันนี้ฉันจะรักษาศีล ๕ ให้ได้สะอาด บริสุทธิ์ วันพระฉันจะงดมื้อเย็น ถือศีล ๘เพื่อทรมานกิเลสความติดในกาม แต่ละวันฉันจะต้องสวดมนต์ แต่ละวันฉันจะเดินจงกรมอย่างน้อย ๑๕ นาที ฯลฯ ผมว่าถ้าจะตั้งเป้าหมาย ควรตั้งฝ่ายเหตุ มากกว่าฝ่ายผลนะครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 20:01:33

ความคิดเห็นที่ 13 ^^   ^^ เป้าหมายอีกอย่างหนึ่งคือ เป้าหมายในส่วนของ "เหคุ" เช่นตั้งเป้าว่าวันนี้ฉันจะรักษาศีล ๕ ให้ได้สะอาด บริสุทธิ์ วันพระฉันจะงดมื้อเย็น ถือศีล ๘เพื่อทรมานกิเลสความติดในกาม แต่ละวันฉันจะต้องสวดมนต์ แต่ละวันฉันจะเดินจงกรมอย่างน้อย ๑๕ นาที ^^   ^^ อย่างนั้น  ผมเรียก ตั้งตบะ ครับ    เราตั้งตบะกันอยู่เนืองๆ  ในโอกาสต่างๆ และที่ตั้งกันเป็นสำคัญก็ตอนเข้าพรรษา จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 21:25:27

ความคิดเห็นที่ 14 ผมตั้งเป้าหมายเอาไว้แล้วครับ การทำพระนิพพานให้แจ้งคือเป้าหมายเดียว อาจจะเป็นชาตินี้ ชาติหน้า ไม่สำคัญอะไรเลย เพราะก็ถึงเป้าหมายเหมือนกัน หากเราหมั่นเพียรปฏิบัติตามพระพุทธองค์สอนตั้งแต่ชาตินี้แล้วดีแล้ว ก็จะมีสักวันหนึ่งในชาติใดชาติหนึ่งที่เราจะเริ่มเข้าสู่กระแสนิพพานและเข้าถึงนิพพานในที่สุด จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 22:18:19

ความคิดเห็นที่ 15 พูดกันตามตรงแบบเปิดอกเลยนะครับ เมื่อก่อนเคยตั้งเป้า (จริงๆ คือหวัง) ว่าจะบรรลุธรรมให้ได้ในชาตินี้ อย่างน้อยก็เป็นพระอริยขั้นต้น แต่มันมีเหตุการณ์แปลกที่วันหนึ่ง อยู่ดีๆ ก็รู้สึกแว้บขึ้นมา รู้สึกว่า "ทุกอย่างในโลกหมดความหมาย"....ทั้งมรรค ผล นิพพาน หมดความหมายไปจากชีวิตเลย วันนี้ ชีวิตจึงเหลือแค่ปัจจุบันอย่างเดียว ไม่มีเป้าหมายแล้วครับ มันหายไปเอง ....ถ้ามีอะไรก็ มีสติ รู้สึกตัวไป ขณะต่อขณะ.... เป้าหมายใดๆ ไม่มีความสำคัญอีกต่อไปแล้วครับ ------------------------------------- จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 23:46:18

ความคิดเห็นที่ 16 ตั้งเป้าเมื่อไหร มันอยากนะคะ อยากนี่ตัวสมุทัย ก่อทุกข์เลยเชียว แต่เริ่มต้นก็ต้อง ใช้กิเลสเพื่อมาละกิเลสไปก่อน ถ้าภาวนาไปมากๆ จะค่อยๆอยู่กับัจจุบันมากขึ้น เป้ายังมีอยู่ แต่เหมือนไม่ได้ดูเป้าแล้ว ทำปัจจุบันขณะนี่แหละไป เวลาทำการงาน ก็ตั้งใจทำ มีสติสมาธิอยู่กับปัจจุบันขณะไปเรื่อยๆ เรื่องครำคราวญฝ่ายดี เป็นกิเลสละเอียด อยากไปวัด อยากเลิกทำงานไปภาวนา ก็จะหายไป เพราะเห็นแล้ว ว่าการรู้สึกตัวอยู่กับปัจจุบันนี่แหละ ทุกข์ขาดเป็นตอนๆ และเป็น มรรค ที่ควรเจริญ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 09:08:02

ความคิดเห็นที่ 17 ใจสุข ใจสบาย อิสรภาพของใจ จากคุณ : มีความสุขได้โดยตนเอง (b-file) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:34:08

ความคิดเห็นที่ 18 เป้าหมายภาพรวม คือ ปิดอบายภูมิ ให้ได้ในชาติปัจจุบัน แต่ตอนปฏิบัติจริงๆ ในแต่ละวัน จะพยายาม ละ แม้ความอยาก ที่จะปิดอบายภูมิ.. จากคุณ : ผู้เดียว เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 12:23:21

ความคิดเห็นที่ 19 ใครบางคนกล่าวไว้ว่า หากจะตั้งเป้าแบบโลกุตตระ ให้ตั้งเป้าระดับ "โสดาบัน" ซะ่ก่อน เมื่อเป้าโสดาบันสำเร็จแล้ว ก็ค่อยตั้งเป้าเป็น สกทาคาฯ -- อรหันต์ ตาม step ตอนนี้ผมจึงขอ - คลายทุกข์ ในจุดอ่อนไปก่อน - ทำความเพียรให้สม่ำเสมอ - เมตตาเยอะๆ จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 15:22:07

ความคิดเห็นที่ 20 ผมเคยอยาก เป็นพระพุืทธเจ้า (อยากแสดงยมกปาฎิหาริย์) เคยอยากเป็นพระอัครสาวก (โดยเฉพาะฝ่ายซ้าย) ไม่ได้เป็นฝ่ายซ้าย ขอเป็นเอตทัคคะ ตำแหน่งใดก็ได้ซักตำแหน่ง   อยากเป็นพระอรหันต์บรรลุพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาณ (เตวิชโช ธรรมดาไป ไม่ค่อยเท่ห่์ฺเท่าไหร่) เคยอยากเหาะ ไปนู้นมานี้ จนปัจจุบันนี้ ขอแค่โสดาบัน แบบ สัตตักขัตตุปรมะ ก็พอ  (โกลังโกละ หรือ เอกพิชี ยังดูสูงไปด้วยซ้ำ) ตั้งใจเจริญสติ สัมปชัญญะให้ได้มากที่สุด นั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน  สวดมนต์ให้ได้ทุกวัน อ่านธรรมะ โดยเฉพาะพระไตรปิฏก สำรวจศีลตัวเองให้ด่างพร้อยน้อยที่สุด มีเวลาว่างพอก็ออกไปเข้าคอร์สปฏิบัติธรรม ผลตามที่จะตามมา ไม่ค่อยได้นึกถึงแล้วครับ จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 10:26:21

ความคิดเห็นที่ 21 เราเพิ่งเริ่มปฏิบัติค่ะ เป้าหมายของเราตอนนี้คือ เราอยากใช้ชีวิตประจำวันด้วยจิตที่สงบค่ะ ไม่โกรธ ไม่โมโห ไม่ด่า นินทา ว่าร้ายใคร มีใจที่เบิกบาน ใช้ชีวิตได้อย่างไม่มีความทุกข์ ซึ่งเราคิดว่าถ้าปฏิบัติไปนานๆ เป้าหมายเราอาจจะสูงขึ้นค่ะ จากคุณ : Select Star เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 11:05:51

ความคิดเห็นที่ 22 ก็คงเหมือนท่านๆ - ปิดอบายในชาตินี้ - ขยับมา ไม่ต้องมาเกิด แต่แล้ว วันหนึ่งระหว่างที่ภาวนา ก็เหมือนก็ระลึกได้ว่า จะเดินตามเส้นทางพุทธภูมิ ^^ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 16:14:51

ความคิดเห็นที่ 23 เหมือน จขกท และหลายๆท่าน  ตอนเด็กๆอยากมีพลังเหมือนในการ์ตูน เหมือนในหนังจีน เหาะเหิน ได้  พอมาเริ่มอ่านธรรมะ ก็มาแนวนี้ก่อน ชอบเรื่องปาฏิหาริย์ อยากรู้วาระจิตคน ฯลฯ มาตอนนี้ เป้าหมายของการปฏิบัติ คือ ปราถนาว่าในชาติสุดท้ายของตน จะเป็นพระผู้ทรงภูมิธรรม มีบารมีมาก พาคนให้เข้าสู่ทางธรรมได้มากๆ เหมือนครูบาอาจารย์หลายๆท่าน ครับ  =] จากคุณ : OnceWakeUp เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 14:18:56

ความคิดเห็นที่ 24 เป้าหมายคือ เป็นโสดในชาตินี้ เพื่อปฏิบัติธรรมและดำเนินชีวิตทางโลกตามเหตุและตามปัจจัยค่ะ ส่วนผลที่จะได้นั้น คงเป็นไปตามเหตุที่ได้ทำค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 22:19:28