ความคิดเห็นที่ 1 (๑) สัมมาทิฏฐิ  ที่เนื่องกับ ปริยัติธรรม   ของบุคคลใด  เนื่องกับ  "สัญญาปริยัติใดนั้น"  มีอยู่ เช่น กระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12121143/Y12121143.html คคห ใด  พิจารณาเอง ****************************************************** ืืื                                                  ส่วน (๒) สัมมาทิฏฐิ ที่เนื่องกับ "ปฏิปทา"   ของบุคคลใด  เนื่องกับ  "สัญญาปริยัติใดนั้น"  มีอยู่ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12121143/Y12121143.html                พระสูตรที่ ๑ พุทธวรรค นิทานสังยุตต  นิทาน สํ  ๑๖/๕๑๑๙                         ดูปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์หน้า ๒๕๗ ตรัส มิจฉาปฏิปทา  ฯ สัมมาปฏิปทา ฯลฯ                        ท่านพุทธทาส (ตามภาพ) เสนอไว้ใน หมายเหตุของผู้รวบรวมว่า (ปฏิปทา) คือ บุคคลเผลอ หรือปล่อน(สัมมา)สติ เมื่อ ตากระทบรูป  จนกระทั้งความเผลอสติ (ซึ่งเรียกในที่นี้ว่า  อวิชชา) นั้น ได้ทำให้เกิด อาการต่างๆขึ้น อย่างครบถ้วน  ตามที่กล่าวไว้ในพระบาลีนี้ ท่านพุทธทาส สรุปเสนอว่า  พระสูตรนี้ คือ  ทรงมุ่งหมายให้ ปฏิจจสมุปบาท เป็นเรื่องของการปฏิบัตื  (มิใช่เป็นเพียงทฤษฏี) **********************************************************               ส่วน  ปฏิจจสมุปบาท  ที่ตรัสแก่ภิกษุ ก่อน  ปฐมสังคายนา ว่า                   "เป็นธรรมที่ไม่เคยได้ยินได้ฟัง จากใครมาก่อน" นั้น ชาวพุทธ ช่วย กำหนดว่า  "เจ้าชายสิทธัตถะ  อาสัย สัมมาทิฏฐิ ในองค์มรรค หรือไม่   ถ้าต้องใช้   "ทำอย่างไรจึงเกิดมี สัมมาทิฏฐิขึ้น"  ในฐานะ จอมศาสดา (ไม่ใช่ฐานะสาวกของใคร)   แล้ว ทรงใช้อย่างไร? ซึ่ง เนื่องกับ  พระสูตรใดนั้น  ที่ พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามา  ใน พระไตรปิฎก ฯ *********************************************************                                            สรุป สัมมาทิฏฐิ คืออะไร ? ---- กำหนด ให้ถูกฝาถูกตัว  ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 09:11:41

ความคิดเห็นที่ 2 ...ในทางปฏิบัติจริง   เมื่อเกิดอริยมรรคขึ้นจริงๆจนทำลายกิเลสลงไปได้ นั้น  ...องค์มรรคทั้ง ๘  จะเกิดพร้อมกัน  ทำงานด้วยกัน เป็นอัญญมัญญปัจจัย และปัจจัยอื่นๆ ฯ ต่อกันและกัน ...ยังมีเจตสิกอื่นๆเกิดร่วมพร้อมกันอีกในขณะนั้นอีก ๒๘ ตัว  รวมเจตสิกทั้งหมด  ๓๖  ตัว  ในมรรคจิตนั้น... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 09:44:20

ความคิดเห็นที่ 3 ธรรมจักร ทำนองอินเดีย พร้อมคำแปล จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 09:51:37

ความคิดเห็นที่ 4 พุทธวจนะ (ที่นักอภิธรรม มักกล่าวว่า ทรงแสดงโวหาเทศนาเป็นบัญญัติ) ที่ว่า ฯลฯ -- "ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใด สิ่งนั้น ย่อมเป็นอารมณ์เพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ ฯ" นั้น สภาวะ "ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใด"  คือ  ปรมัตถ์ อะไร?  เนื่องกับ "เจตสิกปรมัตถ์ใด?"  ตาม ตำรา ใดนั้น จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:40:47

ความคิดเห็นที่ 5 ถูกต้องที่สุดแล้วครับ สังโยชน์ทั้ง3ที่พระโสดาบันท่านละได้แล้วนั้น ตัวแรก ก็คือสักกายทิฐิ คือมีความเห็นที่ถูกต้องตามความเป็นจริงว่า ธาตุทั้งสี่ขันธ์ทั้งห้านั้น ไม่ใช้ตัวตนที่แท้จริงของเรา เป็นเพียงสภาวะที่มันเกิดขึ้นมาเพียงชั่วคราว จากนั้นอีกไม่นานก็จะต้องดับสูญสลายลงไป ท่านเห็นจริงตามนั้น รวมถึงเรื่องทั่วๆไปของทางโลกพระโสดาบัน ท่านก็จะยอมรับและพิจารณาตามเหตุผลของความเป็นจริง โดยจะไม่โต้แย้งใดๆเลย แต่เท่าที่สังเกตุดูแล้วผู้คนส่วนใหญ่นักปฏิบัติ มักจะมองข้ามกันในข้อสมฺมาทิฐินี้จะว่าไปแล้วก็เป็นประตูสำคัญ ที่จะนำพาให้เข้าสู่หนทางแห่งมรรคผลจริงๆ ถ้าเราไม่สามารถที่จะผ่านประตูแรกนี้ไปได้แล้ว มรรคตัวอื่นๆก็คงไม่ต้องพูดถึง ขออนุญาตยกตัวอย่าง่ายๆเช่น ถ้าบุคคลใดที่เรามีความรักความชอบหรือศรัทธา วันใดมีใครมากล่าวว่าเป็นคนไม่ดีแบบนั้นแบบนี้ เราก็จะไม่พอใจที่จะรับฟังบางครั้งอาจจะโกรธให้ก็ได้ ทั้งๆที่ความจริงแล้วก็เป็นดังที่เขาพูด แต่ก็จะไม่ยอมแยกแยะรับฟังเหตุผลใดๆทั้งสิ้น แทนที่จะเป็นสมฺมาทิฐิก็เลยกลายเป็นมิจฉาทิฐิไปเสีย สรุปว่าสมฺมาทิฐิต้องมีในต้วของเราก่อน สักกายทิฐิเราจึงจะสามารถละมันลงได้ ถ้าตัวแรกไม่มีตัวหลังก็หลังก็หมดโอกาสเช่นกัน จากคุณ : พอใจใจดี (พอใจใจดี) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:45:32

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อความ -- เมื่อเกิดอริยมรรคขึ้นจริงๆจนทำลายกิเลสลงไปได้ นั้น สอดคล้องกับ เมื่อเขาเจริญอริยมรรคอยู่ด้วยอาการอย่างนี้ ธรรม ๒ ของเขาคือ สมถะด้วย  วิปัสสนาด้วย  (--- เนื่องกับ อานิสงส์ ๗ อย่างของ อานาปานสติ มั๊ย  พิจารณาเอง ที่ตรัสว่า (๑) บรรลุอรหันต์ผลในทิฏฐธรรม หรือไม่เช่นนั้น ก็ (๒) บรรลุอรหัตตผล ใน กาลแห่งมรณะ หรือไม่เช่นนั้นก็ บรรลุ อนาคามี ๕ ชื่อ  (ก่อน มรณะ) --มั๊็ย  พิจารณาเอง เมื่อเขาเจริญอริยมรรคอยู่ด้วยอาการอย่างนี้ ธรรม ๒ ของเขาคือ สมถะด้วย  วิปัสสนาด้วย ย่อมเคียงคู่กันไป  (หรือ อานาปานสติสมบูรณ์ - สติปัฏฐานสี่สมบูรณ์ - โพชฌงค์ ๗ สมบูรณ์) จากนั้น น้อมจิตไปยัง อาสวักขยญาณ (ตาม วิชชา ๓)                               พระสูตรข้างบน  จากความจำ ตรงไหน = เกิดอริยมรรคขึ้นจริงๆจนทำลายกิเลสลงไปได้ ???? ในเมื่อ "สรุปพระสูตรนั้น  ตามเหตุ ปััจัย"  คือ ----> อริยมรรค ----> สมถะด้วย วิปัสสนาด้วย ---> น้อมจิต (อริยมรรค + สมถะด้วยวิปัสสนาด้วย)  ไปยัง วิชชา  คือ อาสวักขยญาณ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:46:38

ความคิดเห็นที่ 7 สักกายทิฐิ ???? พิจาณณาพระสูตรนี้ จตุก  อํ๒๑/๔๒/๓๓                        ตถาคตแสดงธรรมว่า สักกาย  เป็นเช่นนี้ --- ทิฏฐิของผู้นั้น ตามสักกาย ที่ตรัส = สักกายทิฏฐิ  ใช่ไหม? สักกายะ สมุททัย (ก่อขึ้น  ไม่ใช่ ชาติ หรือ อุบัติ) เป็นเช่นนี้ สักกายะ  นิโรธ  (ดับ  ไม่ใช่ ตาย หรือ ทำกาละ หรือ ทอดทิ้งกาย)  เป็นเช่นนี้ สักกาย นิโรธคามินีปฏิปทา  เป็นอย่างนี้ ตกลง สักกายทิฏฐิ  คือ ?  ตามพระสูตรนี้  ที่พระโสดาบัน รู้ตรงตาม จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 10:53:11

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณ คุณ chiwat คห ที่สาม เป็นคลิปที่ มีสาระ พร้อมความไพเราะ ฟังแล้วเกิด สุข และ ซาบซึ้งในพระธรรม ธรรมจักรกัปปวัตตนสูตร จริง ๆ ครับ ขอความสุข ความเจริญในธรรม จงบังเกิดแก่ คุณ chiwat ครับ สาธุ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 12:01:52

ความคิดเห็นที่ 9 ในทางปฎิบัติ..พระพุทธเจ้าก็สอนให้เรา..ละมิจฉาทิฐิเพื่อให้เกิด..สัมมาทิฐิครับ... แต่มันต้องปฎิบัติในทุกๆผัสสะกระทบสัมผัส...และ ณ ขณะใดที่ผัสสะกระทบสัมผัสเราไม่ได้ปฎิบัติตามพระสูตรดังกล่าว..ก็แสดงว่า ณ ขณะนั้นๆ..จิตเราประกอบด้วย..มิจฉาทิฐิครับ ข้อความในพระไตรปิฎกเป็นดังนี้ครับ "[๒๕๔] ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับฯลฯ ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุคคลรู้อยู่อย่างไร เห็นอยู่อย่างไร จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุบุคคลรู้เห็นจักษุแล โดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นรูปโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นจักษุวิญญาณโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นจักษุสัมผัสโดยความเป็นของไม่เที่ยงจึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นจักษุสัมผัสโดยความไม่เที่ยง  จึงจะละมิจฉาทิฏฐิได้  รู้เห็นแม้สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนาที่ เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัยโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ บุคคลรู้เห็นหู... รู้เห็นจมูก... รู้เห็นลิ้น... รู้เห็นกาย... รู้เห็นใจโดยความ เป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นธรรมารมณ์โดยความเป็นของไม่เที่ยงจึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นมโนวิญญาณโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นมโนสัมผัสโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นสุขเวทนา ทุกขเวทนาหรืออทุกขมสุขเวทนาที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัยโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ ดูกรภิกษุ เมื่อบุคคลรู้อยู่อย่างนี้เห็นอยู่อย่างนี้แล จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ ฯ." ฉนั้นการที่เราคิดเอาว่าเรา...สัมมาทิฐิ..แล้วทั้งหมดจึงไม่ใช่ครับ... ณ ขณะใดๆก็ตาม...เมื่อมีผัสสะมากระทบ..แล้วเรารู้เห็นโดยความไม่เที่ยงได้..ณ ขณะนั้นคือเรามี...สัมมาทิฐิ(เพราะเราละมิจฉาทิฐิ..สัมมาทิฐิจึงเกิดขึ้นในจิต)....ตามพระสูตรที่พระพุทธเจ้าสอนครับ... ไม่ใช่คิดเอานะครับ.....ว่าเราสัมมาทิฐิแล้ว...ธรรมมะพระพุทธเจ้าคิดเอาเองไม่ได้ครับ...ต้องมีสภาวะธรรมรองรับครับ.. จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 12:07:09

ความคิดเห็นที่ 10 ยิ้มๆ ... กับคุณ โกวิทย์  ข้อความ ---------------------------------------------------     ไม่ใช่คิดเอานะครับ.....ว่าเราสัมมาทิฐิแล้ว...ธรรมมะพระพุทธเจ้าคิดเอาเองไม่ได้ครับ...ต้องมีสภาวะธรรมรองรับครับ.. -------------------------------------------------- จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 14:24:31

ความคิดเห็นที่ 11 ยืนยัน เห็นด้วยกับข้อความ นี้ ครับ   ---------------------------------------------------    ไม่ใช่คิดเอานะครับ.....ว่าเราสัมมาทิฐิแล้ว...ธรรมมะพระพุทธเจ้าคิดเอาเองไม่ได้ครับ...ต้องมีสภาวะธรรมรองรับครับ.. -------------------------------------------------** จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 15:58:12

ความคิดเห็นที่ 12 มีสภาวะใดที่ไม่เป็น ธรรมะ หรือครับ ทุกสิ่งที่ปรากฏ เป็น สภาวะธรรมทั้งสิ้น ไม่ว่าจะปรากฏทางตา ทางหู ทางกลิ่น ทางรส ทางสัมผัส เข้าใจอย่างนี้ได้ไหมครับ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 16:08:47

ความคิดเห็นที่ 13 ลักษณะของท่านผู้เห็นธรรม จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 20:19:41

ความคิดเห็นที่ 14 ขอความกรุณาขยายความอีกนิดได้หรือไม่ครับกับธรรมซึ่งท่านแสดงว่า ---------------------------------------------------   ไม่ใช่คิดเอานะครับ.....ว่าเราสัมมาทิฐิแล้ว...ธรรมมะพระพุทธเจ้าคิดเอาเองไม่ได้ครับ...ต้องมีสภาวะธรรมรองรับครับ.. -------------------------------------------------** จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 21:14:41

ความคิดเห็นที่ 15 คห. ๑๔ "ไม่ใช่คิดเอานะครับ.....ว่าเราสัมมาทิฐิแล้ว...ธรรมมะพระพุทธเจ้าคิดเอาเองไม่ได้ครับ...ต้องมีสภาวะธรรมรองรับครับ." ขยายความนะครับ... พิจารณาจากพระสูตร...นะครับ..สมมุติว่าเราได้รับผัสสะทางตา...เห็นผู้หญิงสวย....เกิดสุขเวทนา... ๑."รู้เห็นจักษุแล โดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นรูปโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ ".......เราต้องกำหนดรู้นามรูป(คือรู้เห็นสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นในจิต)...ในกรณีนี้เป็นการพิจารณาสิ่งที่เป็นรูปภายนอกโดยพิจารณาภายในจิตว่า..ผู้หญิง(เป็นรูปภายนอก.)...และตาที่เรามองเห็น...มันไม่เที่ยง(เวลาพิจารณาให้กำหนดรู้..ความไม่เที่ยงภายในจิต..ซึ่งการกำหนดรู้นี้ในเบื้องต้นจะเป็นการคิด(สาเหตุที่ต้องคิดเอาเพราะว่าตรงนี้เป็นรูปภายนอกกว่าจะแก่...กว่าจะเสื่อมใช้เวลานาน...)ตามสิ่งที่ได้รับรู้รับฟังมาก่อน...เนื่องจากรูปภายนอกและตาเรา..พิจารณาความไม่เที่ยงได้ไม่ยากโดยเฉพาะตาเรา..เดี๋ยวแว๊ปไปมองสิ่งอื่นก็คือไม่เที่ยง..) ๒."รู้เห็นจักษุวิญญาณโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นจักษุสัมผัสโดยความเป็นของไม่เที่ยงจึงจะละมิจฉาทิฐิได้ รู้เห็นจักษุสัมผัสโดยความไม่เที่ยง  จึงจะละมิจฉาทิฏฐิได้ ".....เราต้องกำหนดรู้นามรูป(คือรู้เห็นสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นในจิต)...ในกรณีนี้เป็นการพิจารณานามรูปภายใน(ตรงนี้ไม่ต้องคิด..มันจะเห็นความไม่เที่ยงเลย(ต้องสังเกตุดีๆนะครับ..เพราะหากสติไม่พร้อมด้วยสัมปชัญญะจะไม่ค่อยเห็น)..จะเห็นจิตเราสังขารตามเหตุปัจจัย(หมายถึงหากยังมีกิเลสเยอะก็จะสังขาร..อกุศลซะส่วนใหญ่..แต่หากปฎิบัติมานานจนกิเลสจางคายลง..จะมีอาการความเพียรประหานกิเลสเป็นต้น))..ซึ่งจะเห็นการปรุงแต่งของตน(สังขารที่เราได้ปรุงแต่งไปแล้ว...ซึ่งประกอบด้วยกิเลสคือความยินดีในกามคุณ ๕ ...เราต้องเพียรลดละกิเลสนี้โดยการลดความยึดมั่นถือมั่นว่า..หน้าแบบนี้..หุ่นแบบนี้..สวยถูกใจ..)...และเราต้องเห็นสภาวะธรรมภายในจิตไม่ว่าจะเป็นสังขาร...วิญญาน(จิตวิญญานที่ประกอบด้วยอกุศลจิต)..ซึ่งไม่เที่ยง..แสดงว่าจิตเราละมิจฉาทิฐิได้..(เป็นสัมมาทิฐิ ณ ขณะนั้น) ๓."รู้เห็นแม้สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนาที่ เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัยโดยความเป็นของไม่เที่ยง จึงจะละมิจฉาทิฐิได้".......เราต้องกำหนดรู้นามรูป(คือรู้เห็นสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นในจิต)...ในกรณีนี้เป็นการพิจารณานามรูปภายใน..ซึ่งเกิดจากผัสสะเป็นปัจจัย...พร้อมด้วยสังขาร(การปรุงแต่งที่เป็นอกุศลจิต)...ที่ทำให้เกิดสุขเวทนาซึ่งเป็นเคหสิกตโสมนัสเวทนา(ความสุขภายในใจที่เกิดจากการตามใจกิเลส(ความยินดีในกามคุณ ๕)...เราต้องพิจารณาเวทนาที่ได้รับนี้เข้าไปสังเกตุ(เห็น)ภายในจิตว่ามันไม่เที่ยง.....แสดงว่าจิตเราละมิจฉาทิฐิได้..(เป็นสัมมาทิฐิ ณ ขณะนั้น) .... .... สภาวะธรรมอื่นจะเกิดขึ้นอีกมากมาย....ซึ่งต้องกำหนดรู้ต่อไปครับ.... หมายเหตุ..ในจุดนี้เป็นแค่การพิจารณาความไม่เที่ยงเท่านั้นนะครับ...แต่จิตเราก็ประกอบด้วย..ปริญญา ๒ อย่างแล้วครับซึ่งก็คือ...๑.ญาตปริญญา ๒.ตีรณปริญญา แต่หากเราเพียรพยายาม..ลดละกิเลส(ประหานกิเลสโดย..ประหาน ๕)...ไปด้วย...จิตเราก็จะประกอบพร้อมไปด้วย...ปหานปริญญา..ด้วย..ครับ หวังว่าคงจะพออ่านเข้าใจนะครับ  แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 55 07:44:22 จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 22:20:46

ความคิดเห็นที่ 16 คุณโกวิทย์ ครับ สรุปว่า การที่เรา เห็นผัสสะคือการที่มี รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส มากระทบ แล้วเห็นตระหนักชัดว่า ไม่คงอยู่ถาวรได้ เดี๋ยวก็ต้องดับ หรือหายไป ตามเหตุปัจจัยที่ทำให้มันเกิด ทุกอย่างที่มากระทบเป็น ปรากฏการชั่วคราว เป็นอนัตตา การเห็นอย่างนี้คือการมีสัมมาทิฏฐิ การสรุปดังกล่าวถูกต้องไหมครับ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 07:50:25

ความคิดเห็นที่ 17 "สรุปว่า การที่เรา เห็นผัสสะคือการที่มี รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส มากระทบ แล้วเห็นตระหนักชัดว่า ไม่คงอยู่ถาวรได้ เดี๋ยวก็ต้องดับ หรือหายไป ตามเหตุปัจจัยที่ทำให้มันเกิด ทุกอย่างที่มากระทบเป็น ปรากฏการชั่วคราว"....... เท่านี้ก่อนครับ....หากเข้าไปเห็นสภาวะธรรม ณ ขณะนั้นๆ...ไม่เที่ยง(เห็นผัสสะคือการที่มี รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสมากระทบ (นำเวทนา(เข้าไปด้วยครับเพื่อจะแยกแยะ กุศลจิต(เนกขัมมะเวทนา)และอกุศลจิต(เคหสิกตะเวทนา)ได้ถูก)แล้วเห็นตระหนักชัดว่า ไม่คงอยู่ถาวรได้ เดี๋ยวก็ต้องดับหรือหายไป ตามเหตุปัจจัยที่ทำให้มันเกิด ทุกอย่างที่มากระทบเป็น ปรากฏการชั่วคราว)...เท่านี้แหละครับ...ณ ขณะนั้นจิตเราเกิด..สัมมาทิฐิภายในจิตแล้ว..แต่ถ้า ณ ขณะใดก็ตามที่ผัสสะกระทบสัมผัส..แล้วไม่มีการเห็นดังกล่าว..ณ ขณะนั้นจิตเราเกิด..มิจฉาทิฐิครับ "เป็นอนัตตา ".....ก็ต้องเข้าไปเห็นสภาวะธรรมภายในจิตที่เป็นอนัตตาเช่นกันครับ...(อนัตตาคือสภาวะธรรมที่จิตเราไม่มี   อัตตา ๓ ภายในจิต) คล้ายๆกับเห็นโดยความไม่เที่ยงครับ....ณ ขณะใดที่ผัสสะกระทบสัมผัส...ทาง..ตา..หู..จมูก..ลิ้น..กาย..ใจ..(รวมเวทนาไปด้วยเพื่อแยกอกุศลจิตกับกุศลจิต)..แล้วจิตเราประกอบด้วย..อัตตา ๓ แสดงว่าเรายังมีอัตตาอยู่...ยังไม่เห็นอนัตตาครับ..แต่ ณ ขณะใดเราจิตเราไม่ประกอบด้วย อัตตา ๓ อยู่ในแต่ละผัสสะกระทบสัมผัส..นั้นแหละครับเรามีความเห็นว่าเป็น..อนัตตาแล้วครับ หมายเหตุ..อนัตตา..ก็คิดเองไม่ได้ครับ...ต้องเข้าไปเห็นสภาวะธรรมของอนัตตาที่เกิดขึ้นในจิตจริงๆครับ พระพุทธเจ้าแสดงพระธรรมการ..ละมิจฉาทิฐิ..ละสักกายทิฐิ..ละอัตตานุทิฐิ..ใน พตปฎ. เล่ม  ๑๘  ข้อ ๒๕๔ - ๒๕๖ ซึ่งจะเชื่อมโยงกับการกำหนดรู้..ผัสสะ..พตปฎ. เล่ม ๒๙ ข้อ ๖๒ ซึ่งสรุปรวมก็คือการปฎิบัติ..สติปัฎฐาน ๔ หรือ มรรค ๘ นะครับ...แต่การอธิบายเป็นคนละมุมกันนะครับ(สังเกตุดีๆนะครับ...ไม่ว่าสติปัฎฐาน ๔ , มรรค ๘, การกำหนดรู้ผัสสะประกอบกับละมิจฉาทิฐิ..ละสักกายทิฐิ..ละอัตตานุทิฐิ...จะประกอบด้วยการ...ประหาน กิเลส...โดย ประหาน ๕ ด้วยทั้งสิ้นครับ เพราะถ้าไม่มีการประหาน..กิเลส..ณ ขณะใด..แสดงว่า ณ ขณะนั้นๆ...เราไม่ได้ปฎิบัติธรรมครับ...ตรงนี้สำคัญมากๆครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 08:40:30

ความคิดเห็นที่ 18 ยิ้มๆ ... กับคุณ โกวิทย์   ข้อความ ------------------------------------------------------------     เพราะถ้าไม่มีการประหาน..กิเลส..ณ ขณะใด..แสดงว่า ณ ขณะนั้นๆ...เราไม่ได้ปฎิบัติธรรมครับ...ตรงนี้สำคัญมากๆครับ -----------------------------------------------------------   ซึ่งสัมพันธ์กับข้อความ. -----------------------------------------------------------    ไม่ใช่คิดเอานะครับ.....ว่าเราสัมมาทิฐิแล้ว...ธรรมมะพระพุทธเจ้าคิดเอาเองไม่ได้ครับ...ต้องมีสภาวะธรรมรองรับครับ.. ----------------------------------------------------------- จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 11:19:51

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณโกวิทย์ ที่มีจิตเมตตา นำธรรม มาแสดง แต่ไม่เข้าใจประโยคนี้ครับ "เพราะถ้าไม่มีการประหาน..กิเลส..ณ ขณะใด..แสดงว่า ณ ขณะนั้นๆ...เราไม่ได้ปฎิบัติธรรมครับ...ตรงนี้สำคัญมากๆครับ" ทำอย่างไรที่เรียกว่าประหาร กิเลส ไม่ต้องประหารไม่ได้หรือ เมื่อจิตเราก่อเกิดความรู้จักชัดเจน ในกิเลสใด ๆ ย่อมมองเห็นโทษที่จะเกิดจากกิเลสนั้น ๆ เมื่อจิตมองเห็นอย่างตระหนักแน่ชัดถึง โทษภัยของกิเลส จิตย่อมได้รับการพัฒนาไม่ติดยึด ก่อเกิด สร้างกิเลส ให้เกิดขึ้นในจิตได้เอง เมื่อกิเลสไม่เกิด ก็ไม่จำต้องมีการประหารกิเลสใด ๆ อีก ผมเข้าใจอย่างนี้ครับ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 11:45:19

ความคิดเห็นที่ 20 พระพุทธเจ้าแบ่งการ..ดับกิเลส..ไว้ ๕ หรือ..ประหาน ๕..ครับ..ศึกษาตรงนี้ดูก่อนให้ดีนะครับ "ทำอย่างไรที่เรียกว่าประหาร กิเลส ไม่ต้องประหารไม่ได้หรือ เมื่อจิตเราก่อเกิดความรู้จักชัดเจนในกิเลสใด ๆ ย่อมมองเห็นโทษที่จะเกิดจากกิเลสนั้น ๆ เมื่อจิตมองเห็นอย่างตระหนักแน่ชัดถึงโทษภัยของกิเลส จิตย่อมได้รับการพัฒนาไม่ติดยึด ก่อเกิด สร้างกิเลส ให้เกิดขึ้นในจิตได้เองเมื่อกิเลสไม่เกิด ก็ไม่จำต้องมีการประหารกิเลสใด ๆ อีก ผมเข้าใจอย่างนี้ครับ ".... ไม่ได้ครับ..จะต้องประหานกิเลสหรือดับกิเลสหรือละอารมณ์จากอกุศลจิต...ยกตัวอย่างง่ายๆนะครับ.... เรานั่งดู TV หากผู้ที่ไม่ได้ปฎิบัติธรรมก็จะไม่รู้ว่าเราได้เติม..กิเลส..สะสมกิเลสเข้าไปในจิต..เพียรเสพรส..ทางตา..หู..จมูก..ลิ้น..กาย...ใจ...อยู่ตลอดเวลาเพราะอวิชชา(ไม่รู้)...ไม่เพียรปฎิบัติมรรค๘ หรือ สติปัฎฐาน๔..หรือกำหนดรู้ผัสสะโดยปริญญา ๓(ตามที่ได้อธิบายในเบื้องต้นนั้นๆ....แล้วจะสะสม..กำลังปัญญา...ปัญญินทรีย์...ปัญญาพละ..ย่อมเป็นไปไม่ได้ซึ่งจะทำให้มองไม่เห็นโทษที่จะเกิดจากกิเลสนั้นๆ)..ก็คิดว่าเรากำลังดู TV โดยจิตไม่มีกิเลส....(ที่จริงแล้วมีหากปฎิบัติตามได้อธิบายจะเห็น..เคหสิกตะโสมนัสเวทนา..ภายในจิต)...ซึ่งเป็นอกุศลจิตที่ทำให้เกิดสุข...ก็จะเสพทำให้..กิเลสมีกำลังมากขึ้น..สะสมลงในจิตมากขึ้นครับ...การเสพรสอยู่เนืองๆอย่างนี้..อกุศลธรรมเจริญขึ้นครับ ในส่วนที่คุณ Faraday บอกว่า "เมื่อจิตเราก่อเกิดความรู้จักชัดเจนในกิเลสใด ๆ ย่อมมองเห็นโทษที่จะเกิดจากกิเลสนั้น ๆ เมื่อจิตมองเห็นอย่างตระหนักแน่ชัดถึงโทษภัยของกิเลส จิตย่อมได้รับการพัฒนาไม่ติดยึด ก่อเกิด สร้างกิเลส ให้เกิดขึ้นในจิตได้เองเมื่อกิเลสไม่เกิด"......หากยังเสพรสอยู่....ตรงนี้เป็นการคิดครับ....ไม่ใช่เห็น...เพราะหากเห็นย่อมเกิดการประหานกิเลสโดยปัญญาโดยอัตโนมัติอยู่แล้วครับ เราจะคิดเอาไม่ได้นะครับ...มีสติเข้าไปเห็นสภาวะนั้นๆ..โดยเฉพาะ..อกุศลจิต..ต้องละ..ต้องดับ..หรือเรียกว่าประหาน(ภาษาพระ)นั้นแหละครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 12:55:12

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ คุณโกวิทย์ คงต้องเรียนรู้ต่อไปครับ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 13:31:01

ความคิดเห็นที่ 22 มรรคมีองค์ 8  เป็นองค์ธรรมแรกของโพธิปักขิยธรรม 37 ประการ ซึ่งเป็นองค์ธรรม ของการบรรลุมรรคผล นิพพาน สัมมาทิฎฐิ คือเห็นชอบ เห็นอย่างไร  เห็นว่าโลกและธรรมชาติ ต่าง ๆสิ่งไม่มีชีวิตทั้งหมด ใหม่ เก่า แตก สลาย ( ไม่เที่ยง เกิด ดับ ) สิ่งมีชีวิต หนุ่ม แก่ ตาย ( ไม่เที่ยง เกิด ดับ) ถ้าเห็นว่าโลกและจักรวาล รวมทั้งตัวเรา ไม่เที่ยงเกิด ดับ  เกิดจากเหตุและปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราวแล้ว แตกสลาย นั่นคือท่านมีสัมมาทิฏฐิแล้ว ต่อไป องค์ธรรมที่ก็จะเป็นผลขององค์ธรรมที่ 1 องค์ธรรมที่ 1 ย่อมมาก่อน 2  องค์ธรรมที่ 7 ย่อมมาก่อน 8  นั่นคือมรรคมี องค์ 8 เรียง เป็น  ปัญญา ศีล  สมาธิ = สัมมามรรค ถ้าเรียงองค์ธรรม  ศีล สมาธิ ปัญญา = มิจฉามรรค แล้วทำไมพวกเราทั้งประเทศถึงแก้คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็น ศีล สมาธิ ปัญญา เล่า จากคุณ : นิพพุตา (นิพพุตา) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 18:12:13

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ : นิพพุตา แนวนี้น่าสนใจ ปัญญา ศีล  สมาธิ = สัมมามรรค ขอความเมตตา ขยายความให้ชัดขึ้น เถิดครับ เมื่อมีปัญญา ทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ จึงนำไปสู่การมีศีล คือการดำรงตนที่ถูกต้องเหมาะสมตามฐานะของตน จนดำเนินเข้าสู่ขั้นตอนการทำให้เกิดสมาธิ ต่างจากที่ กล่าวกันโดยทั่วไปว่า ศีล สมาธิ ปัญญา จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 18:36:10

ความคิดเห็นที่ 24 ยินดีสนทนาธรรมกับคุณ Faraday ครับ..... จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 18:56:30

ความคิดเห็นที่ 25 ถึงคุณ Faraday... มรรคมีองค์ 8 เป็นผลของการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าแต่เหตุที่ทำให้เจ้าชายสิทธัตถะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าโคตมะ นั้นก็คือ ทางสายเอกสายเดียว ที่จะทำให้เราดับทุกข์ได้ คือการวิปัสสนาขันธ์ 5 และอินทรีย์ 6 ให้รู้เห็นสิ่งทั้งปวงตามความเป็นจริง ของโลกและชีวิตว่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็น อนัตตา ไม่มีตัวตนเป็นของตนเอง เกิดจากเหตุและปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราว แล้วก็แตกสลาย วิปัสสนา เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิด  ปัญญา ปัญญา    เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิด   ศีล ศีล         เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิด   สมาธิ สมาธิ      เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิด   ความสงบสุข มรรคมีองค์ 8 นั้น เรียงองค์ธรรมถูกต้องตามที่คุณ Faraday กล่าวไว้แล้วว่า มรรคข้อที่ 1 สัมมาทิฎฐิ   เห็นชอบ(ตามที่กล่าวข้างต้น ) มรรค ข้อที่ 2 สัมมาสังกัปปะ  ดำริชอบ ( ความคิดถูก ) ข้อ1-2 เรียกว่า ปัญญา   ปัญญาคือความรู้ที่ดับทุกข์ได้ ตามกฏธรรมชาติ 2 กฎที่พระพุทธเจ้าตรัสรุ้ คือ กฏไตรลักษณ์ ( อนิจจัง ทุกขขัง อนัตตา ) และกฏเหตุ ปัจจัย ( อิทัปปัจจยตา ปฏิจจสมุปบาท) มรรคข้อที่ 3  สัมมาวาจา  พูดชอบ มรรค ข้อที่ 4 สัมมากัมมันตะ   การงานชอบ มรรคข้อที่ 5  สัมมาอาชีวะ  เลี้ยงชีพชอบ ข้อ 3-4-5   เรียกว่า ศีล มรรคข้อที่ 6  สัมมาวายามะ ความเพียรชอบ มรรคข้อที่ 7 สัมมาสติ  ระลึกชอบ มรรคข้อที่ 8   สัมมาสมาธิ  สมาธิชอบ ข้อ 6-7-8  เรียกว่า  สมาธิ   เมื่อมีสัมมาทิฎฐิเป็นข้อแรกแล้ว  องค์ธรรมอื่น ๆ ก็จะตามมา เป็น สัมมาทั้งสิ้น ความรู้ที่คุณ Faraday มีอยู่แล้ว ถ้าปรับเปลี่ยนข้อมูลความจริงอีกนิดเดียว  7 วัน 7 เดือน  ไม่ต้องถึง 7 ปีหรอก คุณ Faraday ก็จะละสังโยชน์ 3 ข้อแรกได้แน่นอนขอการันตี   เมื่อสังโยชน์ 3 ข้อแรก หมดไปแล้วก็จะเห็นว่า " น้อยหนึ่งของตัวเรา ก็ไม่มีในที่ไหน ๆ น้อยหนึ่งของใคร ๆก็ไม่มีในตัวเรา ในที่ไหน ๆ ก็ไม่มีน้อยหนึ่งของใคร ๆ "   ,มีแต่สมมติทั้งสิ้น ไม่ทราบว่าขยายความแล้วจะทำให้สับสนมากขึ้นหรือเปล่า แจ้งด้วยนะคะ จากคุณ : นิพพุตา (นิพพุตา) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 13:34:24

ความคิดเห็นที่ 26 โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ๑ สติปัฏฐาน ๔       ฐานแห่งการทำสติให้บริสุทธิ์ ๒ สัมมัปปธาน ๔     ยุทธวิธีเพียรทำลายกิเลส ๓ อิทธิบาท ๔       ทะยานยันไปสู่ความสำเร็จ ๔ อินทรีย์ ๕         สั่งสมเป็นกำลัง ๕ พละ ๕            ขุมกำลังของจิต ๖ โพชฌงค์ ๗      การก้าวเดิน..สู่ตรัสรู้ ๗ มรรคมีองค์ ๘   ทางเอก..สู่การตรัสรู้ ....การเดินทาง(มรรค) สู่ความเป็นอาริยะ (อลมริยา) ก่อนอื่นใด ต้องทำสัมมาทิฐิให้เกิดขึ้นก่อนโดย ปัจจัย ๒ ประการคือ   ๑.   ปรโตโฆสะ (ความได้สดับฟังสัจจะอื่น จากผู้รู้อื่นๆหรือบัณฑิตอื่น)   ๒.   โยนิโสมนสิการ (ปรับใจ ปฏิบัติกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย ถ่องแท้  ให้หยั่งลงไปถึงแดนเกิดคือ..ใจ) สัมมาทิฏฐิ   ความเห็นชอบ  ที่จะเกิดขึ้นมีดังนี้ ๑ อัตถิ ทินนัง   ทานที่ให้แล้ว มีผล ทาน   ให้ มีใจเสียสละ ๒ อัตถิ ยิฏฐัง   ยัญพิธีที่บูชาแล้ว มีผล ศีล ๓ อัตถิ หุตัง   สังเวยที่บวงสรวงแล้ว มีผล ภาวนา ๔ อัตถิ สุกตทุกกฏานัง กัมมานัง ผลัง วิปาโก   ผลวิบาก ของกรรมที่ทำดีทำชั้วแล้ว มีอยู่ ๕ อัตถิ อยัง โลโก   โลกนี้มี   ๖ อัตถิ ปโร โลโก   โลกหน้ามี ๗ อัตถิ มาตา   มารดามี ๘ อัตถิ ปิตา   บิดามี ๙ อัตถิ สัตตา โอปปาติกา   สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะ มี ๑๐ อัตถิ โลเก สมณพราหมณา สัมมัคตา ส้มมาปฏิปันนา เย อิมัญจ โลกัง สยัง อภิญญา สัจฉิกัตวา ปเวเทนตีติ     สมณพราหมณืทั้งหลาย ผู้ดำเนินชอบปฏิบัตชอบ ซึ่งประกาศโลกนี้โลกหน้าให้แจ่มแจ้ง เพราะรู้ยิ่งด้วยตนเองในโลกมีอยู่                 ภิกษุนั้นย่อมพยายามเพื่อละมิจฉาทิฐิ เพื่อบรรลุสัมมาทิฐิ ความพยายามของเธอนั้น เป็นสัมมาวายามะ ฯ              ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉาทิฐิได้ มีสติบรรลุสัมมาทิฐิอยู่ สติของเธอนั้นเป็นสัมมาสติ ฯ              ด้วยอาการนี้ ธรรม ๓ ประการนี้ คือ สัมมาทิฐิ สัมมาวายามะ สัมมาสติ ย่อมห้อมล้อม เป็นไปตามสัมมาทิฐิของภิกษุนั้น ฯ ต่อไปก็เริ่มทำมรรคข้ออื่นๆคือ ...ทุกเรื่องราวที่เราคิด(ให้เป็นสัมมาสังกัปปะ) สัมมาสังกัปปะ ๓ (ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )              ภิกษุนั้นย่อมพยายามเพื่อละมิจฉาสังกัปปะ เพื่อบรรลุสัมมาสังกัปปะ ความพยายามของเธอนั้น เป็นสัมมาวายามะ ฯ              ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉาสังกัปปะได้ มีสติบรรลุสัมมาสังกัปปะอยู่ สติ ของเธอนั้น เป็นสัมมาสติ ฯ              ด้วยอาการนี้ ธรรม ๓ ประการนี้ คือ สัมมาทิฐิ สัมมาวายามะ สัมมาสติ ย่อมห้อมล้อม เป็นไปตามสัมมาสังกัปปะ ของภิกษุนั้น ฯ ...ทุกกิจที่เราทำ(ให้เป็นสัมมากัมมันตะ) สัมมากัมมันตะ ๓ (ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )              ภิกษุนั้นย่อมพยายามเพื่อละมิจฉากัมมันตะ เพื่อบรรลุสัมมากัมมันตะ ความพยายามของเธอนั้น เป็นสัมมาวายามะ ฯ              ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉากัมมันตะได้ มีสติบรรลุสัมมากัมมันตะอยู่ สติของเธอนั้น เป็นสัมมาสติ ฯ              ด้วยอาการนี้ ธรรม ๓ ประการนี้ คือ สัมมาทิฐิ สัมมาวายามะ สัมมาสติ ย่อมห้อมล้อม เป็นไปตามสัมมากัมมันตะของภิกษุนั้น ฯ ...ทุกคำที่เรากล่าว(ให้เป็นสัมมาวาจา) สัมมาวาจา๔ (ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )              ภิกษุย่อมพยายามเพื่อละมิจฉาวาจา เพื่อบรรลุสัมมาวาจาอยู่ ความพยายามของเธอนั้น เป็นสัมมาวายามะ ฯ              ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉาวาจาได้ มีสติบรรลุสัมมาวาจาอยู่ สติของเธอนั้น เป็นสัมมาสติ ฯ              ด้วยอาการนี้ ธรรม ๓ ประการนี้ คือ สัมมาทิฐิ สัมมาวายามะ สัมมาสติ ย่อมห้อมล้อม เป็นไปตามสัมมาวาจาของภิกษุนั้น ฯ ...ทำงานอาชีพ(ให้เป็นสัมมาอาชีวะ) สัมมาอาชีวะ ๕(ที่ยังเป็นสาสวะ  อันเป็นส่วนแห่งบุญ  ให้ผลแก่ขันธ์ )              ภิกษุนั้นย่อมพยายามเพื่อละมิจฉาอาชีวะ เพื่อบรรลุสัมมาอาชีวะ ความ พยายามของเธอนั้น เป็นสัมมาวายามะ ฯ              ภิกษุนั้นมีสติละมิจฉาอาชีวะได้ มีสติบรรลุสัมมาอาชีวะอยู่ สติของเธอนั้น เป็นสัมมาสติ ฯ              ด้วยอาการนี้ ธรรม ๓ ประการนี้ คือ สัมมาทิฐิ สัมมาวายามะ สัมมาสติ ย่อมห้อมล้อม เป็นไปตามสัมมาอาชีวะของภิกษุนั้น ฯ               บรรดาองค์ทั้ง ๗ นั้น สัมมาทิฐิย่อมเป็น ประธาน ก็สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธานอย่างไร คือ เมื่อมีสัมมาทิฐิ สัมมาสังกัปปะ จึงพอเหมาะได้     เมื่อมีสัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจาจึงพอเหมาะได้     เมื่อมีสัมมาวาจา สัมมาอาชีวะจึงพอเหมาะได้     เมื่อมีสัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะจึงพอเหมาะได้     เมื่อมีสัมมาวายามะ สัมมาสติจึงพอเหมาะได้     เมื่อมีสัมมาสติ สัมมาสมาธิจึงพอเหมาะได้     เมื่อมีสัมมาสมาธิ สัมมาญาณะจึงพอเหมาะได้     เมื่อมีสัมมาญาณะ สัมมาวิมุตติจึงพอเหมาะได้         ด้วยประการนี้แล พระเสขะผู้ ประกอบด้วยองค์ ๘ จึงเป็นพระอรหันต์ประกอบด้วยองค์ ๑๐ ฯ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 17:01:54

ความคิดเห็นที่ 27 กระทู้นี้ น่าจะเกี่ยวกับ กระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12134938/Y12134938.html ********************************************************** คำว่า สัมมาทิฏฐิ นอกตำรา เป็นไฉน? โดยเฉพาะ คำว่า  "นอกตำรา" หมายถึง เมื่อเข้าใจ กาลามสูตร ที่ตรัสแล้ว ชาวพุทธไม่ว่าสมัยใด  สามารถ  สอบสวนให้ทั่วถึงโดยรอบด้าน (สันทัสเสตัพพะ) + หยั่งลงให้ถึงใจความในด้านลึก (โอสาเรตัพพะ) โดยมี  "พระพุทธวจนะแปลไทย  เป็น ข้อมูล ปฐมภูมิ"  เสมอ ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 17:19:20

ความคิดเห็นที่ 28 เรียน คุณ : นิพพุตา (นิพพุตา) ไม่สับสน แต่ชัดเจน รวบรัด กระชับสั้น มีสาระเต็ม ไม่เยิ่นเย่อ ตัดตรงเข้าสู่ ประเด็นได้ดี ขอบคุณมากครับ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 20:10:59

ความคิดเห็นที่ 29 ถึง คุณ Farday           ในกายยาววาหนาคืบที่มีใจครองนี้  ใจของเราเหมือนฮาร์ดดิสคอมพิวเตอร์  ที่ถมไม่มีวันเต็ม สติจะเหมือนเม้าส์ ที่จะลากเอาข้อมูลทีี่เรามีอยู่ออกมารับการกระทบสัมผัสที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย  ใจ ถ้าเราตามไม่ทัน เกิดความพอใจ   เรียกว่า โลภ เกิดความไม่พอใจ  เรียกว่า โกรธ ตามไม่ทันความพอใจ หรือไม่พอใจ เรียกว่า หลง เรา ๆท่าน ๆ บำเพ็ญความพอใจ ไม่พอใจ  หรือตามไม่ทันความพอใจ ไม่พอใจ  นั่นก็คือเราบำเพ็ญ โลภ โกรธ หลง ทั้งวัน ถ้าตายตอนนี้ท่านจะไปที่ไหน  แล้วแน่ใจหรือไม่ว่าพรุ่งนี้ท่านจะได้กินข้าวเช้าหรือไม่ วิปัสสนาให้เห็นความเป็นจริงของโลกและชีวิตให้เติมข้อมูลความจริงเข้าไปในใจไปไล่ความเชื่อต่าง ๆที่มีอยู่สารพัด วิธีวิปัสสนา เมื่อตาเห็นรูป (คือสิ่งที่เราเห็นทุกอย่าง) ให้วิปัสสนาว่า รูป ไม่เที่ยงเกิดดับ ตัวเราก็ไม่เที่ยงเกิดดับ หูได้ยินเสียง ให้วิปัสสนาว่า เสียงไม่เที่ยง เกิด ดับ /ตัวเรา ไม่เที่ยง เกิด ดับ จมูกได้กลิ่น วิปัสสนาว่า กลิ่น ไม่เที่ยง เกิด ดับ /ตัวเราไม่เที่ยง เกิด ดับ ลิ้นได้รส  วิปัสสนาว่า  รสไม่เที่ยง เกิดดับ /ตัวเราไม่เที่ยง เกิด ดับ กายกระทบสัมผัส เย็น ร้อน อ่อน แข็ง วิปัสสนาว่า สัมผัส ไม่เที่ยง เกิด ดับ/ตัวเราไม่เที่ยง เกิด ดับ ใจนึกคิด วิปัสสนาว่า ความคิดไม่เที่ยง เกิด ดับ /ตัวเราไม่เที่ยง เกิด ดับ นี่คือการวิปัสสนาพิจารณา ขันธ์ 5 และ อินทรีย์ 6 ไม่ต้องนั่งสมาธิ เดินจงกรม หรือสวดมนต์อ้อนวอนใด ๆ ทั้งสิ้น จากคุณ : นิพพุตา (นิพพุตา) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 21:35:29

ความคิดเห็นที่ 30 เรียน คุณ นิพพุตา ใจนอกจากเป็นฮาร์ดดิสก์ แล้วในฮาร์ดดิสจะต้องมี ซอฟทแวร์ ระบบปฏิบัติการ รวมถึง แอพปลิเคชั่นโปรแกรม ต่าง ๆ ที่ถูกต้องเหมาะสมด้วย  ถูกไหมครับ ตามเรียนรู้ผัสสะอยู่เหมือนกันครับ ถ้าตายตอนนี้ท่านจะไปที่ไหน  แล้วแน่ใจหรือไม่ว่าพรุ่งนี้ท่านจะได้กินข้าวเช้าหรือไม่ ยังไม่ทราบ และไม่ได้คิดว่าจะที่ไปไหนเลยครับ ขอบคุณในคำแนะนำ จะพยายามปฏิบัติต่อไปครับ สาธุในเมตตาที่ท่านมอบให้ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 12:58:42

ความคิดเห็นที่ 31 ถึง คุณ Faraday         เราเคยได้ยินแต่ว่า ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ คำพูดนี้ถูกต้อง  แต่ ไม่ครบถ้วน  เบื้องหลังใจสั่งคือข้อมูลที่เราป้อนเข้าไปในใจ(ข้อมูลเหมือนซอฟแวร์) เราป้อนข้อมูล บวก ใจเราก็จะเก็บบวก  เราป้อนข้อมูลลบ ใจเราก็จะเก็บลบ แล้วจะส่งออกมา 3 ทาง คือ กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ดังนั้นเราต้องฝึกฝนป้อนข้อมูลความจริงที่เป็นเหตุให้เจ้าชายสิทธัตถะ  ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าโคตมะ เข้าไปในใจเราทุกวัน ในใจเราก็จะมีแต่ข้อมูลความจริงเข้าไปไล่ความเชื่อออกไปให้หมด ในใจเราก็จะมีแต่ ไม่เที่ยง เกิด ดับ แล้วดวงตาเห็นธรรมก็จะเกิดกับคุณ Faraday ทันที ธรรมทั้งปวงก็ไม่เที่ยง เกิด ดับ/ ตัวเราก็ไม่เที่ยง เกิด ดับ คุณ Faraday ก็ หนุ่ม แก่ ตาย / คนพิมพ์ ก็ หนุ่ม แก่ ตาย  ไม่เที่ยงเกิด  ดับ ขอพุทธานุภาพของพระพุทธเจ้า 28 พระองค์  และบุญกุศลที่คุณ Faraday ได้ทำมาดีแล้ว จงเป็นเหตุเป็นปัจจัย ให้คุณ Faraday  ได้มีดวงตาเห็นธรรม ละสังโยชน์ 3 ได้ ภายใน 7 วัน 7 เดือน 7ปี เป็นอย่างช้าด้วยเทอญ จากคุณ : นิพพุตา (นิพพุตา) เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 14:42:38

ความคิดเห็นที่ 32 คุณ  นิพพุตา ครับ ขอน้อมรับ คำแนะนำไว้เป็นความรู้ และเป็นแนวทางในการดำเนินในทางธรรมต่อไป คงเป็นเพราะเป็นแนวทางที่ผมมีความเข้าใจไปในทำนองเดียวกันนี้ครับ แต่ในทาง ปฏิบัตให้เกิดมีเกิดเป็นคงต้องดำเนินต่อไปครับ ขอขอบพระคุณในพรที่มอบให้ ถ้ามีอะไรจะแนะนำในทุกโอกาสที่จะมี จะขอน้อมรับด้วยความยินดียิ่งครับ "อันความกรุณาปราณี               จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ    จากฝากฟ้าสุลาลัยสู่แดนดิน" ขอความเจริญในธรรม จงมีแด่คุน นิพพุตา ยิ่ง ๆ ขึ้นไปครับ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 55 08:51:10