ทำความดีอย่างมีความโกรธเจือปน
|
 |
บางคนทำความดีอย่างมีความโกรธเจือปน เช่น
สั่งสอนว่ากล่าวหรือตักเตือนใคร
ก็ผสมความโกรธลงไปในคำพูดว่ากล่าวตักเตือนนั้น
แม้เรื่องที่ตนตักเตือนว่ากล่าวจะเป็นเรื่องสมควร
แต่ผู้ได้รับคำตักเตือนก็หาเชื่อฟังหรือเคารพนับถือไม่
เพราะเขารู้สึกว่าผู้พูดมีความโกรธเป็นพื้นของใจ
เขาก็อาจจะโกรธตอบหรือไม่สนใจฟังคำตักเตือนนั้น
หรือบางครั้งมีผู้มาขอความช่วยเหลือ
บางคนช่วยอย่างมีอาการไม่พอใจ หรือมีความโกรธแฝงอยู่
จะให้...อะไรก็ให้อย่างไม่เต็มใจ แถมพูดประชดหรือค่อนขอด
ผู้รับแทนที่จะสำนึกบุญคุณก็กลับโกรธขึ้งไม่พอใจก็มี
เพราะเหตุที่มี ความโง่ ความหลง ไม่รู้จักเหตุ ไม่รู้จักผล
ไม่รู้จักชุมชน และไม่รู้จักบุคคล เมื่อทำอะไรลงไปที่นึกว่าดี
แต่ขัดกับเหตุ ,ผล ,กาลเวลา ขัดกับชุมชน หรือบุคคล ก็ยาก
จะให้เกิดผลดีได้
ฉะนั้น..จะโทษว่าทำความดีแล้วไม่ได้ดีก็ไม่ถูก แต่การทำ
ความดีต้องไม่มีความโง่เจือปนอยู่ด้วย จึงจะได้รับประโยชน์
พระสารีบุตรกล่าวกับนางชัมพุปริพาชิกา
จากหนังสือกองทัพธรรม
ไปอ่านพบเจอเห็นมีประโยชน์ เลยนำมาฝาก
| จากคุณ |
:
Faraday   
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 พ.ค. 55 09:14:22
|
|
|
|
