ความคิดเห็นที่ 1 มโน  ปุพพัง  คะมา  ธัมมา ฯ....= ธรรมทั้งหลาย  มีใจเป็นใหญ่  มีใจเป็นหัวหน้า ... อะไรๆ ก็อยู่ที่ใจทั้งนั้นแหละ  อย่าสงสัย   ดับกิเลสก็ดับที่ใจนั่นเอง... กิเลสไม่ได้อยู่ที่ แขน  ขา  เส้นผม  ของผู้ใด  หรืออยู่ที่  .. ป่า  ทะเล  ภูเขา  ท้องฟ้า  ดวงดาว หรือที่อื่นๆใดๆ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 09:40:27

ความคิดเห็นที่ 2 ที่เคยเห็น เราดับมันไม่ได้ มันดับของมันเอง จากคุณ : moomanow2 เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 10:00:58

ความคิดเห็นที่ 3 ทุกอย่างมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่แล้ว ดับไป มันดับไปเอง จากคุณ : bossy_girl เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 10:21:58

ความคิดเห็นที่ 4 ธรรมเป็นอนัตตา ธรรมที่ว่าคืออะไร จากคุณ : ชลิโต เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 10:37:43

ความคิดเห็นที่ 5 เน้นดับที่ใจตัวเองนี่แหละ จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 10:48:26

ความคิดเห็นที่ 6 ดับ ตรงที่คิดว่า ยังเป็นตัวเราอยู่(อัตตา) ตัวเราที่มีความอยาก ตัวเราที่มีความโกรธ ตัวเราที่มีความหลง ถ้ายังเห็นว่าเป็นตัวเรา ของเรา แปลว่ายังไม่ใช่ เราไม่ได้ไปแก้ไข ไปปรับเปลี่ยนอะไรในร่างกายเรา เพียงแต่ให้มีสติ สร้างปัญญานำ ให้เกิดความรู้สึกตัว(พ้นจากอัตตา) ทำให้ "ดับ" คือ ดับกิเลส ทำให้มี "คือ" มีปัญญารู้แจ้ง ส่วนตัวมองว่า ถ้าทำให้ "มี" ก็จะ "ดับ" ไปในตัว จากคุณ : Nirvanastream.com (สวรรค์รำไร) เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 10:48:37

ความคิดเห็นที่ 7 ดับยังไงล่ะจ๊ะ ถ้าใจของคุณ ยังลังเลสงสัย ยังดิ้นรนกระวนกระวายอยู่เลย   มันก็มีแต่ทำอยู่เรื่อย เพราะอำนาจตัณหานั่นแล จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 11:08:25

ความคิดเห็นที่ 8 บางคนพิจารณาอนัตตา เกิดความคิดว่าเมื่ออนัตตาทำกรรมแล้วกรรมจะตกอยุ่ที่ใครก็มี(ปัญญาแต่ละคนต่างกันจึงควรเรียนรายละเอียด ด้วยเช่น ความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์) พระพุทธเจ้า  สอนธรรมให้เหมาะกับระดับปัญญาของแต่ละคน บางคนสอนไม่มากบรรลุธรรม บางคนสอนแล้ว  เข้าใจผิดอยากตายก็มี เช่น สอนให้พิจารณาอสุภภาวนา เกิดรังเกียจร่างกายจนจ้างคนอื่นมาฆ่าตัวตาย ภายหลังพระพุทธเจ้า จึงสอนรายละเอียด ไว้มากมาย เช่น ความมักน้อย ความเลี้ยงง่าย อานาปาณสติ ปฎิจสมุปบาท ถ้าคิดว่าเรามีปัญญามาก  ไม่เข้าใจผิด  เข้าใจเร็ว  คิดว่าคงไม่ต้องรู้รายละเอียดมาก แต่โอกาสผิดพลาดมีมาก ถ้าคิดว่า ช้าๆได้พร้าเล่มงาม  เก็บรายละเอียด  ได้มาก โอกาสผิดพลาดน้อย และถือเป็นการรักษาพระพุทธศาสนาดังโอวาทพระพุทธเจ้าก่อนปรินิพพาน ที่พระพุทธเจ้าจะไม่ละสังขารตราบใดที่สาวกยังไม่เฉียบแหลม ไม่ได้รับการแนะนำไม่แกล้วกล้า ไม่เป็นพหูสูต ไม่ทรงธรรม ไม่ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ไม่ปฏิบัติตามธรรม เรียนกับอาจารย์ของตนแล้วยังบอก แสดง บัญญัติ กำหนด เปิดเผย ทำให้ง่าย ไม่ได้ ยังแสดงธรรมมีปาฏิหาริย์ปราบปรัปวาทไม่ได้ ดังนั้นเพื่อไม่ให้การละสังขารของพระพุทธเจ้าเสียเปล่า จึงควรเฉียบแหลม แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ปฏิบัติตามธรรม เรียนกับอาจารย์ของตนแล้วบอก แสดง บัญญัติ กำหนด เปิดเผย ทำให้ง่าย ได้ ยังแสดงธรรมมีปาฏิหาริย์ปราบปรัปวาทได้ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 55 11:29:21 จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 11:23:21

ความคิดเห็นที่ 9 ที่ใจ  ใช่แล้ว    แต่ไม่ใช่     พิจารณาความเป็นอนัตตา.....      เราต้อง "  เห็น " อัตตา ตัวตนของกิเลสชัดเจนก่อน   แล้ว ลด ละ ล้าง อัตตา ตัวตนของกิเลสนั้นๆให้หมดไปจากใจ ก่อน   จน " เห็น " ชัดเจนว่า  อัตตา ตัวตนของกิเลสทุกๆตัวไม่ว่าใหญ่ หรือเล็กน้อยแค่ไหน ก็ไม่มีในจิตใจตัว เมื่อนั้นแหละจึงจะ " เห็น " อนัตตา จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 11:27:56

ความคิดเห็นที่ 10 มีข้อสงสัยอยากทราบว่าแท้จริงเราดับกิเลสที่ไหน ดับที่จิตเราครับ 1.ที่ใจ(พิจารณาความเป็นอนัตตา.....ถูกหรือเปล่าไม่แน่ใจ)ของผู้สุข/ทุกข์ ไม่ใช่ครับ....พิจารณาอยู่ ๓ เรื่องครับ     ๑...พิจารณาให้เห็นความไม่เที่ยงของสภาวะธรรมต่างๆ..โดยเราจะต้องมี..ญาตปริญญา(จิตเราสามารถกำหนดรู้สภาวะธรรมได้เพื่อทำให้เกิดปัญญาหรือสร้างสัญญาใหม่ที่ถูกต้องตามความเป็นจริง)..ตีรณปริญญา(จิตเราสามารถแยกแยะสภาวธรรม..จำแนกสภาวะธรรมได้..เพื่อที่จะแยก..อกุศลจิต..กับกุศลจิตออกจากกันเพื่อทำให้เกิดปัญญาหรือสร้างสัญญาใหม่ที่ถูกต้องตามความเป็นจริงและ..เพื่อที่จะทำให้เราสามารถ..ปหานปริญญา(ตรงนี้ดับกิเลสครับ)กับอกุศลจิตครับได้นะครับ)...ตรงนี้ทำให้เราละมิฉาทิฐิครับ    ๒...พิจารณาให้เห็นโดยความเป็นทุกข์...ตรงนี้ทำให้เราละสักกายทิฐิครับ    ๓...พิจารณาให้จิตเราปราศจาก...อัตตา ๓ (เห็นอนัตตา)...ตรงนี้ทำให้เราละอัตตานุทิฐิครับ 2.ที่เหตุแห่งสุข/ทุกข์นั้น (พิจารณาสิ่งที่มากระทบตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ).. ก็ต้องพิจารณาประกอบด้วยครับ...เพราะจะทำให้เรารู้ว่า..ณ ขณะนั้นๆเรากำลังยึดมั่นถือมั่นอยู่กับอะไรอยู่จะได้ลดละสิ่งนั้นได้ครับ 3.อาการแห่งสุข/ทุกข์(เช่นโกรธก็รู้ว่ากำลังโกรธ สุขก็รู้ว่าสุข)  พิจารณาสภาวะธรรมทั้งหมดที่เกิดขึ้นในจิตนั้นแหละครับ..ที่สำคัญต้องเข้าไปเห็นสภาวธรรมที่เกิดขึ้นในจิตจริงๆ..และต้องรู้ด้วยว่าอันไหนเป็นอกุศลจิตอันไหนเป็นกุศลจิตเพื่อที่จะ...ปหานปริญญา(โดยประหาน ๕)เฉพาะอกุศลจิตนะครับ ท้ายสุดเรื่องกระแสปฏิจจสมุปบาทเนี่ยมันเกิดกับจิต ของเรามาก่อนที่พระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ใช่ไหม พอพระองค์ตรัสรู้ก็ทรงเห็นในปฏิจจสมุปบาท แล้วเราจำเป็นต้องพิจารณาตามหลักปฏิจจสมุปบาทหรือเปล่า เพื่อนบางคนกล่าวว่า ทุกอย่างคืออนัตตา ธรรมเป็นอนัตตา ดังนั้นปฏิจจสมุปบาทจึงเป็นอนัตตา ไม่ควรพิจารณาในปฏิจจสมุปบาทให้ยุ่งยาก ให้พิจารณาทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นอนัตตาอย่างเดียว ดับทุกข์ที่ใจ โดยพิจารณาความเป็นอนัตตา พิจารณาธรรมทั้งหมดเท่าที่ปัญญาจากการอ่าน..ฟังสัทธรรมมานั้นแหละครับ..แต่การจะเข้าไปเห็นสภาวธรรมได้ละเอียดละออขนาดไหนขึ้นอยู่กับภูมิธรรมนะครับ...เช่นการจะพิจารณาให้เห็นสภาวธรรมอนัตตาได้เราจะต้องรู้ว่าสภาวธรรมที่จิตมีอัตตา ๓ เป็นอย่างไรก็เพียรลดละอาการแบบนั้นตามผัสสะในลักษณะนั้นๆ...เราไม่สามารถที่จะกำหนดให้จิตเป็นอนัตตาได้ก็เพราะว่า..จิตเราที่ยังไม่ใช่พระอรหันต์ยังมีอัตตานุทิฐิอยู่ฉนั้นเราต้องเรียนรู้สภาวธรรม..อัตตา ๓ เป็นอย่างไร..และพิจารณาว่าแล้วอะไรคือเหตุและปัจจัยซึ่งก็คือ..ความยึดมั่นถือมั่นใน ๓ แบบใหญ่(๑.ความยึดมั่นถือมั่นในรูปต่างๆที่เป็นสิ่งหยาบ..เช่นรถ..บ้าน..ลูกง.เป็นต้น..๒.ความยึดมั่นถือมั่นในสัญญาจนจิตสร้างรูปขึ้นมา..เช่น..ผี..เทวดา..ความอร่อย...เป็นต้น..๓.ความยึดมั่นถือมั่นในอรูป..เช่น..ศักดิ์ศรี..ความว่าง..ความสงบ..ความสุขเป็นต้น)เราต้องลดละความยึดมั่นถือมั่นนี้แหละครับ..หากปฎิบัติได้ ณ ขณะหนึ่ง..เราก็เห็นสภาวจิตอนัตตาขณะหนึ่งครับ .... จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 11:33:02

ความคิดเห็นที่ 11 “แน่ะเธอ ! ที่สุดโลกแห่งใด อันสัตว์ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่ตาย ไม่จุติ ไม่อุบัติ; เราไม่กล่าวว่า ใคร ๆ อาจรู้ อาจเห็น อาจถึงที่สุดแห่งโลกนั้น ได้ด้วยการไป. “แน่ะเธอ ! ในร่างกายที่ยาวประมาณวาหนึ่ง ที่ยังประกอบด้วยสัญญาและใจนี้เอง, เราได้บัญญัติโลก, เหตุให้เกิดโลก, ความดับสนิทไม่เหลือของโลก, และทางดำเนินให้ถึงความดับสนิทไม่เหลือของโลกไว้” ดังนี้แล. #จตุกฺก. อ°. ๒๑/๖๒/๔๕. จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 12:01:34

ความคิดเห็นที่ 12 พิจารณา สิ่งที่กระทบใจคครับ ว่าสิ่งนั้นกระทบแล้วใจมีอาการอย่างไร ร้อน เย็น สุข ทุกข์ สงบ วุ่นวาย กระทบแรงแค่ไหน  เกิดมาได้อย่างไร  ปล่อยไปได้้ไหม ปกติ แค่มองทันว่าสิ่งนั้นๆเกิด  มันก็จะดับไปเองเพราะสติทันน่ะครับ แต่หากก้าวหน้า  ก็จะรู้ทันก่อนว่า สิ่งกระทบนั้นจะต้องเกิดกับใจเราแน่ๆ เราก็ใช้สติทันก่อนมันจะเกิดกระทบใจได้น่ะครับ จากคุณ : -tak- เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 15:12:47

ความคิดเห็นที่ 13 ต้องรู้จักก่อนว่า ความทุกข์เกิดที่จิต เพราะจิตปรุงแต่งกิเลสขึ้มา จิตจึงเป็นทุกข์ การดับทุกข์ก็ต้องมาดับที่จิต โดยการดับกิเลสที่เป็นเหตุของทุกข์ ความทุกข์ก็จะดับ ลองไปดูที่กระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12149548/Y12149548.html จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 20:47:14

ความคิดเห็นที่ 14 กิเลสเกิดที่ไหน กิเลสดับ ก็ต้องที่นั่น  จะดับกิเลส ก็ต้องที่นั่น จะดับกิเลส ก็ต้องรู้ว่า กิเลส คืออะไร อะไรบ้าง คือกิเลส  กิเลสเกิดได้อย่างไร อะไรเป็นส่วนประกอบให้เกิดกิเลส อะไรคือเหตุของกิเลส ทำไมจะต้องดับกิเสล ต้อพิจารณาเห็นความต่างกันของการมีกิเลส กับการไม่มีกิเลส คือไม่มีกิเลสแล้วควรจะเป็นอย่างไร เมื่อพิจารณาแล้ว ก็ทำ หรือไม่ทำ อะไร ที่ไม่เป็นเหตุให้เกิดกิเลส   กิเลส เป็นผล มาจากเหตุ ฉะนั้น ก็ต้องดับที่เหตุ อย่าให้เหตุของกิเลสเกิด ก่อนที่ผล คือกิเลสจะเกิด  ก็ตามหลักของอริยสัจ 4 นั่นเองครับ แต่เปลี่ยน จากคำว่าทุกข์ เป็นคำว่ากิเลส  เท่านั้นเองครับ... การพิจารณาเพื่อการดับกิเลส  พิจารณาและทำได้หลายอย่าง  แต่โดยจุดหมายของแต่ละอย่างแล้ว ต้องเป็นไปเพื่อหยุดความคิดปรุงแต่ง ที่เป็นเหตุให้เกิดความยินดียินร้าย เป็นไปกับอารมณ์ ทั้งหลาย เพราะจิตใจ ที่ปล่อยวาง ไม่หวั่นไหว ไปกับอารมณ์ทั้งหลาย  กิเลสใด ๆ ย่อมเกิดไม่ได้ เหมือนพื้นดิน พื้นน้ำ ใครจะเหยียบจะย่ำ ใครจะถ่มจะกุยน้ำลายใส่  พื้นดิน พื้นน้ำ ก็ไม่ได้หวั่นไหว ไม่รู้สึกอะไร ไม่มีความรัก หรือความชัง แก่ผู้ใด  ทำนองนี้ครับ... ปฏิจจสมุปบาท คือหลักอันต่อเนื่อง ของความเป็นไป ของสัตว์โลก ทุกชนิดครับ แม้ไม่มีพระพุทธเจ้า  สัตว์โลก ย่อมดำเนินเป็นไปตามหลักนี้ครับ  ปฏิจจสมุปบาท เป็นเหมือน แผนที่สำหรับนักเดินทาง   ผู้หวังเดิน สู่โลกุตตรธรรมครับ  ทางนี้เราไม่เคยไป การไม่มีแผนที่ ก็ไปได้ แต่การมีแผนที่ จะดีกว่า เพราะจะทำให้อุ่นใจได้มากกว่า ว่าจะไม่หลงทาง ครับ ...จากตัวอย่างที่กล่าวมา  เมื่อเอามาพิจารณาตามหลักปฎิจจสมุปบาท ก็จะเห็นได้ชัดเลยว่าผิดทางแล้วครับ เพราะอนัตตา คือความว่างจากความเป็นตัวตน เป็นลักษณะสภาวะที่แท้จริงของทุกสรรพสิ่ง ไม่ต้องมีใครกำหนด ผู้ปฎิบัติธรรมจะเอาความว่าง อย่างอนัตตามาเป็นอารมณ์ ไม่ได้ จะทำได้ก็แค่เอาความว่างมาเป็นอารมณ์ แม้จะมองทุกสิ่งให้เป็นความว่าว ซึ่งมันก็ไม่ใช่ความว่างอย่างอนัตตา เพราะมันเป็นอารมณ์ว่าง ..อารมณ์ว่าง กับว่างจากอารมณ์ ไม่เหมือนกันนะครับ...เมื่อมีอารมณ์ ก็ต้องมีการเสวยอารมณ์ รับรู้อารมณ์  ซึ่งมันก็คือ เวทนา เมื่อมีเวทนา มันก็เข้าไปสู่หลักปฎิจจะสมุปบาทแล้วครับ คือต้องมีตัณหา และอื่น ๆ ตามมา ก็ยังจะพ้นจากวังวน ไม่ได้ ต่อไป.... จากคุณ : นิ่งหนอ (นิ่งหนอ) เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 55 22:18:50

ความคิดเห็นที่ 15 อ้างถึง จะดับกิเลส ก็ต้องรู้ว่า กิเลส คืออะไร อะไรบ้าง คือกิเลส   กิเลสเกิดได้อย่างไร อะไรเป็นส่วนประกอบให้เกิดกิเลส อะไรคือเหตุของกิเลส ทำไมจะต้องดับกิเสล ต้อพิจารณา เห็นความต่างกันของการมีกิเลส กับการไม่มีกิเลส คือไม่มีกิเลสแล้วควรจะเป็นอย่างไร เมื่อพิจารณาแล้ว ก็ทำ หรือไม่ทำ อะไร ที่ไม่เป็นเหตุให้เกิดกิเลส   *************************************** ชอบแล้ว.....ตามที่ท่านกล่าวมาข้างต้นนี้.... หากแน่ใจว่า....รู็ว่ากายไำม่เที่ยงแท้แล้ว......ก็สมควรพิจารณา...ใจ   แต่หาก...ไม่แน่ใจ    ควรทำให้ฐานแข็งแรงมั่นคงเสียก่อน จะรู้ได้อย่้างไร....? ในชั้นนี้   หากจะ....รู้.....ไม่ใช่รู้จากการคิด หรือพิจารณาธรรมใดใด หากคิดเมื่อใด     หลงผิดไปทันที จะ.....รู้.....เมื่อทำแค่....รู้..... แล้วจะรู้...รู้....... จากคุณ : ฮูฮง เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 55 00:14:32

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าเริ่มต้นก็อนัตตาเสียแล้ว...  จะไปไม่ถึงที่สุดแห่งทุกข์เอานะครับ อนัตตาอยู่ปลายทางนะครับ ท่านเรียงมาให้ถูกต้องแล้วครับ ไม่ทำความชั่ว  ละอกุศล ทำความดี  สร้า้งกุศล ทำจิตให้บริสุทธ์ (อนัตตา) แม้จะฝึกทำพร้อมๆกันได้และควรทำไปพร้อมๆกัน...... แต่ต้องเรียงตามลำดับและฐานต้องแน่นอยู่ดี ถ้ายังทำชั่วทั้งกายวาจาใจ หรือหลงเหลืออย่างใดแม้น้อยนิด ก็ทำดีให้ถึงพร้อมไม่ได้ครับ มันกวนใจนะครับ เพราะกุศลเป็นฐานให้ปฏิบัติได้สะดวก ดังนั้นอยู่ๆจะเอาอนัตตาเสียทีเดียว ไม่เอาทั้งกุศลและอกุศล..ย่อมไม่ได้ครับ ต้องทำดีให้ถึงพร้อม จนแม้จะตายลงวันนี้ก็ไม่ห่วงอะไรเลย...จึงจะส่งผลดี จนทำจิตให้บริสุทธ์เริ่มได้ผล ตอนนั้นจึงจะเริ่มละกุศลได้ไปเองในตัวโดยไม่ต้องไปขวนขวายละทิ้งครับ อนัตตาอยู่ตรงนั้นครับ  ไม่ได้อยู่ที่ต้นทาง จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 55 01:35:11

ความคิดเห็นที่ 17 ตัณหา พาไปสู่ นิพพาน จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 55 08:18:08