ความคิดเห็นที่ 1 คลิปไม่ขึ้น จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 10:40:14

ความคิดเห็นที่ 2 อันนี้วัดเส้าหลิน จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 10:40:50

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ไหวมั้งเดี๋ยวแย่งซีนกัน เพราะ ระบบของเส้าหลิน ปัจจุบันคือ บริษัทมหาชน มีสินค้ามากมายให้เลือก เปิดคอร์สสอนกังฟู ไม่เคยได้ยินเรื่องสอนธรรมะ นอกจาก หอกแทงคอ กับ เตะไข่โชว์ อันนี้เห็นประจำ จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 11:45:25

ความคิดเห็นที่ 4 มันคนละเรื่องกับธรรมวินัยนี้ครับ พระทำกริยาไม่สมควรอะไรนิด อะไรหน่อยก็อาบัติแล้ว ส่วนพระอายุน้อย พลังเยอะ ก็อย่าเพิ่งมาบวชหากควบคุมตัวเองไม่ได้ พ่อแม่ก็ควรศึกษาบ้างว่าศาสนานี้สอนอะไร ใช่พออายุครบก็จับเข้าโบสถ์ จากคุณ : Vees เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 12:09:29

ความคิดเห็นที่ 5 พลังเยอะก็ทำงานทำการ ดูแล ซ่อมแซมวัด ฯลฯ ก็ได้มิใช่หรือครับ ? จากคุณ : เพื่อมหาชน เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 12:31:14

ความคิดเห็นที่ 6 คลิปที่ยกมาเปรียบเทียบนี่ดูถูกสติปัญญามนุษย์ด้วยกันไปหน่อยหรือเปล่าครับ จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 12:53:13

ความคิดเห็นที่ 7 ด้วยความเป็นเถรวาท ที่เน้นถึง การเข้าถึงธรรมแบบมุ่งมั่นและใช้เวลากับสิ่งนั้น ทำให้ระบบสงฆ์โดยเฉพาะพระเณรน้อยในปัจจุบัน กลายเป็นสิ่งที่ดูจะขัดแย้งกัน สิ่งที่พระเณรน้อยทำได้ดี ก็เพียงสวดมนต์ เทศน์ เพื่อต้องให้ได้ปัจจัยมาใช้อย่างจำเป็น แต่การปฏิบัิตินั้น เป็นสิ่งที่เป็นของขม และดูจะเหมาะสม และเข้ากันได้น้อยมาก กับความเป็นเถรวาทแบบอุดมคติ กับพระเณรน้อย หากอยากจะรักษาพระเณรน้อย ให้เข้าใจและรักในศาสนา ไม่ใช่ว่า บวชมาเรียนแล้วสึกไป เพื่อทำงานต่อ โดยอาศัยวุฒิปริญญา ก็ควรปรับระบบสงฆ์ในวัด ให้เห็นความสำคัญและเหมาะสม กับพระเณรน้อยนั้นๆ   หากิจกรรมรับฟังเสียงของพระเณรน้อยกันบ้าง ไม่ใช่จะให้ฟังแต่ เสียงของเจ้าอาวาสอายุมาก ที่เทศน์ฝ่ายเดียว แต่ไม่เคยรับฟังอย่างลึกซึ้ง ถึงความเป็นอยู่ หรือแม้กระทั่งว่า หากพระเณรน้อยมีความรัก เราจะช่วยเค้าอย่างไร โดยไม่ใช่การเทศน์สอน แต่ใช้ความเข้าใจแทน อีกทั้งการหากิจกรรมสังเคราะห์พลังหนุ่ม เช่น ออกกำลังจำพวกมวยอ่อน ที่เหมาะสม โยคะ ไทเก็ก รำกระบอง ฯลฯ  ที่ไม่ขัดต่อธรรมวินัย หาที่เหมาะๆ จัดเป็นกิจจะลักษณะ อธิบายให้ฆราวาสเข้าใจ ฝึกดีๆ พระเณรจะรู้สึกสนุกกับการเจริญสติ ด้วยการออกกำลังที่เหมาะและตนเองชอบ พวกผู้ใหญ่เถรวาท ต้องหัดเปิดใจ ดูสภาพความเป็นจริงบ้าง ว่าพระเณรน้อยที่อยู่เค้า ต้องการความเหมาะสมกับตัวเองเช่นไร ไม่ใช่เอะอะ  จะเอาแต่ธรรมวินัยๆ  จนยึดแต่รูปแบบเดิมๆ แบบเมื่อ 2600 ปีที่ผ่านมา  ... แต่ขาดการนำพุทธธรรม มาปรับใช้ให้สมสมัยกับโลกและคน แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 55 13:15:34 แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 55 13:14:53 จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 13:13:33

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าระบบที่ว่า หมายถึงแค่ วิทยายุท ผมไม่เห็นด้วย แต่ถ้าหมายถึงทั้งหมด นับตั้งแต่ ออกกำลัง ทำสมาธิ ฯลฯ ก็ถือว่าเป็นแนวทางเลือกหนึ่งที่ไม่เห็นควรจะขัดแย้งครับ ก็เราเป็นพุทธนิเนาะ แนวทางที่ต่างถ้ายิงหาเป้าเดียวกันเราจะไปว่าอะไร จากคุณ : itoursab เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 13:22:21

ความคิดเห็นที่ 9 คนที่บวชเพื่อเป็นพระ... บวชมาเพื่ออะไร?... บวชเพื่อลด.. ละ.. กิเลส ของตนเอง.. บวชเพื่อพ้นทุกข์ภัยในภพชาติ.... ท่านจะเอาแรงไปปฎิบัติบำเพ็ญ... เพื่อให้พ้นจากทุกข์ ดีกว่าจะเอาเวลาไปฝึกวิทยายุทธ.... เสียเวลาเปล่า.. ไม่ได้อะไรขึ้นมา... จากคุณ : pakakaew เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 15:24:18

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยกับคุณหน้ากากฯ นะ อย่างหมู่บ้านพลัมก็ใช้วิธีเจริญ สติด้วยการร้องเพลงธรรมะได้น่ะ จากคุณ : trialuck เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 16:38:52

ความคิดเห็นที่ 11 ฝึกวิทยายุทธ เดินลมปราณ ชอบๆๆ จากคุณ : บุษกรจันทร์ เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 18:11:37

ความคิดเห็นที่ 12 เราชอบมากเลยคะ มีที่ไหน อยากไปคะ เชียงใหม่ มี เต๋ากาเดน ฝึกไทชิคะ จากคุณ : bossy_girl เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 19:03:04

ความคิดเห็นที่ 13 # 7  "ไม่ใช่เอะอะ  จะเอาแต่ธรรมวินัยๆ  จนยึดแต่รูปแบบเดิมๆ แบบเมื่อ 2600 ปีที่ผ่านมา แต่ขาดการนำพุทธธรรม มาปรับใช้ให้สมสมัยกับโลกและคน " จากข้อความข้างบนของ คห.7  โดยความเห็นส่วนตัวเห็นว่า ในสมัยนี้เพราะไม่ยึดติดกับรูปแบบเดิม ๆ เมื่อสมัยพุทธกาลนี่แหละ ความวุ่นวายมันก็เลยเกิด พระ-เณร หย่อนยานในวินัย หลงในวัตถุ บางครั้งพระก็มัวแต่ไปสนใจกับกิจของชาวบ้าน-ฆราวาส มากเกินไป จนลืมหน้าที่ของสงฆ์ เช่น มัวแต่ไปสอนหนังสือเด็กทุกวัน ๆ เอาเวลาไปคลุกคลีกับชาวบ้านมากเกินไป จนไม่ค่อยจะร่วมสังฆกรรม  เรียนแต่เรื่องทางโลก จนไม่สนใจทางธรรมและวินัย อยากจะให้พระ-เณร เป็นพระที่สมบูรณ์ ไม่คลุกคลีกับหมู่คณะ ไม่ยึดติดกับเสนาสนะสถานที่ดั่งที่พระพุทธเจ้าบอกไว้  ถ้าคิดว่าวินัย 227 ข้อมันมากเกิน มันตึงเกินไป แล้วทำไมพระพุทธจึงต้องบัญญัติไว้มากมายขนาดนี้ล่ะ ทำไมไม่ให้มีสัก 70-80 ข้อ ก็พอ พระมหานิกาย (พระบ้าน) ส่วนใหญ่ก็ชอบอ้างว่าถ้าเคร่งครัดเกินจะไม่ดี แล้วที่ท่านไม่เคร่งครัด ท่านถือได้กี่ข้อล่ะ ? จาก 227 เอาแค่สัก 100 ถือได้มั้ย ? ดีน่ะที่เมืองไทยยังมีธรรมยุติอยู่บ้าง ยังมีพระป่าอยู่บ้าง ถ้ามีแต่มหานิกาย ป่านนี้ชีวิตคณะสงฆ์เมืองไทยก็ไม่ต่างอะไรกับฆราวาส.. ถ้าบวชมาแล้วไม่เคร่งครัด ไม่ยึดถือวินัย ก็สึกไปซิ พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้าม ว่าบวชแล้วห้ามสึก บ้านเมือง โลก ยุคสมัยมันจะเจริญก็เรื่องของมัน แต่พระวินัยต้องไม่ลดน้อยถอยลงไปตามความเจริญเหล่านั้น 227 ก็ยังคงเท่าเดิม จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 19:04:31

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วคำถามที่ จขกท. ถาม  นั่นของมันของเส้าหลิน มันของมหายาน เมืองไทยไม่ใช่มหายาน  แต่เป็นเถรวาท  มหายานเขาคงไม่มีศีล 227 หรอก ถ้าจะเอาเข้ามาในเมืองไทย ลองไปศึกษาดูเรื่อง เสขิยวัตร สิ ว่าเหมาะสมมั้ย ? ไปศึกษาศีล 227 ของเถรวาทโดยเฉพาะ เสขิยวัตร แล้วจะเข้าใจ.. ที่จริงศาสนาพุทธที่แท้จริงต้องไม่มีนิกาย ในสมัยพุทธกาลเมื่อพระพุทธเจ้ามีชีวิตอยู่ ไม่มีนิกาย มีแต่การปฏิบัติตามพระธรรม-วินัยเท่านั้น นิกายเพิ่งมามีตอนหลัง หลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว เพราะความรู้มาก อยากเด่น อยากดัง อยากเป็นใหญ่ของคนรุ่นหลัง จึงมีความคิดแตกต่างกันเลยสร้างนิกายขึ้นมา (ศาสนาไหนมีนิกาย ศาสนานั้นไม่ใช่ดั้งเดิม ).. จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 19:14:13

ความคิดเห็นที่ 15 #13 ขอบคุณครับ คุณมีดกรีดใจ (ผม 55) ผมเข้าใจข้อความของคุณเช่นกันครับ และผมอยากให้เราเข้าใจตรงกันในสิ่งที่ผมพูดไป โดยรวมแล้วผมพูดถึงระบบ ซึ่งหากพระเณรน้อย (ย้ำว่าเณรน้อย กับพระที่ยังบวชเมื่อเด็ก) มีจุดมุ่งหมายบวชเพื่ออุดมคติเพื่อบรรลุธรรม นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาใดๆ  เพราะไม่จำต้องเรียน แต่ผมให้ความสำคัญถึงระบบที่เปิดโอกาส ให้พระเณรน้อยเข้ามาเพื่อให้ศาสนามีพื้นที่ รับใช้ให้การศึกษาทั้งทางธรรม และทางโลกจำพวก สายสามัญหรือปริญญาตรีสาขาอื่นๆ ซึ่งหากมองว่า ไม่ควรมีระบบการเรียนเช่นนี้เลย ก็ไม่ต้องมีตั้งแต่แรก   แต่หากคิดว่าจะมี ก็ควรปรับระบบให้เหมาะสม สามารถให้พระเณรน้อย ยินดีที่จะรักษาธรรมวินัย ไว้ให้สอดคล้องกับการศึกษาด้วยเช่นกัน ////////// อีกทั้งการหากิจกรรมสังเคราะห์พลังหนุ่ม เช่น ออกกำลังจำพวกมวยอ่อน ที่เหมาะสม โยคะ ไทเก็ก รำกระบอง ฯลฯ  ที่ไม่ขัดต่อธรรมวินัย หาที่เหมาะๆ จัดเป็นกิจจะลักษณะ อธิบายให้ฆราวาสเข้าใจ ฝึกดีๆ พระเณรจะรู้สึกสนุกกับการเจริญสติ ด้วยการออกกำลังที่เหมาะและตนเองชอบ ////////// ตรงนี้ผมย้ำว่า  กิจกรรมออกกำลังที่ไม่ขัดต่อธรรมวินัย (นอกจากกวาดลานวัด เดินจงกรม หรือบิณฑบาต จะมีอะไรที่ทำให้เหมาะสมอีกไหม ลองช่วยกันคิดดู) ซึ่งหากเราได้ทำงานรับใช้ใกล้ชิดกับพระในวัดบ้าง จะเห็นเลยว่า พระผู้ใหญ่นั้นอ้วนท้วน แพละ เสียสูญ กินแล้วก็ไม่ค่อยมีโอกาสออกกำลังกาย ไม่แน่ใจว่า เราติดกับความเป็นคำว่า "เถรวาท" หรือไม่ จนละเลยดูแลร่างกายเราให้ใช้งาน เพื่อการปฏิบัติธรรมได้ ////////// ไม่ใช่เอะอะ  จะเอาแต่ธรรมวินัยๆ  จนยึดแต่รูปแบบเดิมๆ แบบเมื่อ 2600 ปีที่ผ่านมา  ...  แต่ขาดการนำพุทธธรรม มาปรับใช้ให้สมสมัยกับโลกและคน ////////// ที่ผมบอกว่า ยึดติดแต่รูปแบบ นั้นผมพูดเช่นนั้น และคิดว่า ก็ไม่ได้ขัดแย้งอะไรกับธรรมวินัยด้วยครับ คำว่า รูปแบบนั้น ขยายความก็คือ วิธีการเพื่อไปสู่เป้าหมาย แต่ความจริงแล้ว เราควรจะพูดถึง "ความต้องการ" คือ การไปสู่เป้าหมายคืออิสรภาพทางใจ ดังนี้แล้ว หากเข้าใจถึงความต้องการร่วมแล้ว "วิธีการ" จะปรับให้เหมาะสมโดยไม่ขัดต่อธรรมวินัยก็ยังได้ มีกิจกรรมมากมายจำพวกศาสตร์ใหม่ที่สอดคล้องกับพุทธะ เรารู้จักไหม "deep listening"  อันนี้นี่มันหลักพุทธะ ที่ผสมผสานทักษะหลายอย่างทางใจอย่างแท้เลยนะ แต่เราดันไปเข้าใจว่า พระบวชแล้วต้องเทศน์สอนอย่างเดียว แต่ไม่รู้จัก "ฟังให้เป็น" จริงไม่เห็นหรือเข้าใจปัญญหาของคนที่มาปรึกษา หรือ การสานเสวนา คือ การพูดจากกันเป็นวง โดยไม่ยกอำนาจ การเทศน์สอน ตัดสินใจ ให้กับใครคนใดคนหนึ่ง เพื่อให้รับฟังอย่างลึกซึ้งเสียก่อน   และค่อยทำหน้าที่ตัดสินใจทีหลัง หรือเช่น การปวารณา ที่ต้องรอออกพรรษาจึงจะได้ยินได้ฟัง แต่ไม่มีการนำมาปฏิบัติใช้เลย  เรื่องเช่นนี้ เราก็ออกแบบกิจกรรม ทำการปวารณามันกันทุกเดือนก็ยังได้ ออกแบบวิธีการเองเลย หากเข้าใจสาระหรือจุดมุ่งหมายเช่นนี้ และอีกอย่างว่า แม้สายพระป่า หรือ ธรรมยุต ที่ว่าเคร่งๆ นั้น ก็รักษารูปแบ ไว้ดีแล้ว  แต่มองความเป็นจริงสิครับว่า หากท่านเหล่านั้น นำธรรมวินัยที่รักษาไว้ดีแล้ว  มาปรับให้เข้ากับสังฆะของท่าน แล้วสังฆะท่านจะดีขึ้นได้แค่ไหน ผมจึงได้บอกว่า การยึดติดในรูปแบบ จนขาดการปรับประยุกต์ เป็นการขาดการทำให้พุทธธรรมสอดคล้องกับโลกและคนนั่นเอง จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 55 07:43:45

ความคิดเห็นที่ 16 เรียนถามถึงคุณRouteRaideR ว่า มีแนวคิดอย่างไรในการเปิดสอนวิทยายุทธ์จีนในสังคมไทย?   ลำพังสมาคมวูซูไทยที่ผมเคยร่วมรณรงค์ด้วยเมื่อหลายปีก่อน ยังไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร........ ขนาดเผยแพร่กันนอกวัด  คนไทยให้ความสนใจน้อยมากครับ....... จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 55 15:01:51

ความคิดเห็นที่ 17 ในเบื้องต้นไม่เห็นด้วยครับ เพราะหลุดแนวทางของพุทธไปเยอะ ถ้าเป็นเมื่อสามสิบปีก่อนผมชอบมากนะครับ ติดนิยายกำลังภายในงอมแงมเลย แต่ขอแสดงความเห็นตามตรงว่าเส้าหลินในสมัยนี้เป็นไปเพื่อการค้ามากกว่าศาสนาเสียแล้ว แม้จะดึงคนเข้าหาศาสนาได้บ้าง...แต่การเกี่ยวพันกับการค้ามาก ส่งผลเสียครับ ดูเหมือนจะห่างไกลจากแนวทางพ้นทุกข์ไปเรื่อยๆ เน้นด้านฝึกทางกายมากกว่าฝึกทางจิต แต่ถ้าจะสามารถนำเรื่องฝึกสติปัฏฐานสี่ ไปประยุกต์เข้าด้วยกันได้อย่างเป็นรูปธรรม และสอนคนให้ได้ผลด้วย ก็ขอหันกลับมาสนับสนุนเช่นกันครับ จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 55 01:45:10