เล่าเรื่องการปฏิบัติของผมบ้าง

การปฏิบัติของผม ตั้งแต่เริ่มสนใจพระพุทธศาสนามา
อาจจะยาวหน่อยนะ เป็นเรื่องเป็นราวเลยทีเดียวละ เผื่อว่าจะเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังปฏิบัติอยู่ได้

            ผมเริ่มสนใจพระพุทธศาสนาเมื่อตอนอายุ16
เริ่มมาจากที่เปลือกนอกก่อน ปีนั้นเป็นปีที่หลวงพ่อคูณกำลังดัง และผมเองก็เริ่มสนใจในเรื่องอิทธิฤิทธิ์และพระเครื่องของหลวงพ่อคูณ เป็นเบื้องต้น
เลยได้เริ่มศึกษาจากหนังสือพระเครื่องก่อน และได้อ่านหลักธรรมที่สอดแทรกมาบ้างตามคอลั่มเล็กๆ และได้เริ่มรักษาศีลตั้งแต่นั้น

           เมื่อตอนอายุ 19 ได้บวชเณร
เนื่องมาจากกลัวตายเพราะถูกผีอำบ่อยมาก เพราะไปทดลองพวกคาถาไสยศาสตร์ต่างๆ
ตัวอย่างที่โดนก็ มีเงาดำๆมายืนอยู่ที่หัวเตียงบ้าง ท้ายเตียงบ้าง กลางวันแสกๆทั้งนั้นด้วย
ครั้งที่แรงๆหน่อย ก็เป็นเท้าใหญ่ๆขนาดเท่าตัวเรามาเหยียบอยู่บนตัวเลย
จากนั้น พอไปเดินเล่นในมหาลัย ก็เจอป้ายเชิญชวนให้บวช
ถวายเป็นพระราชกุศลแด่สมเด็จย่า จังหวะประจวบเหมาพอดีก็เลยบวชซะเลย 1เดือน
อานิสงค์ที่ได้ก็ทำให้รักษาศีล 5มั่นคงขึ้น และเข้าใจพระพุทธศาสนามากขึ้น
แต่ยังไม่ได้กรรมฐานเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะยังไม่เจอครูบาอาจารย์ที่ดีพอ
ยังไม่ถึงแก่นของธรรมะ ยังคงอยู่ที่การให้ทาน รักษาศีล กับทำสมาธิธรรมดา

พอเมื่ออายุใกล้ 25 เมื่อปี ก่อนถึงวันเกิดประมาณ 1 อาทิตย์ ก็เกิดความฝันประหลาด
ฝันว่าวิ่งหนีผี ที่จริงก็เคยฝันทำนองนี้มาเรื่อยๆในช่วงชีวิต แต่ที่แปลกคือ คราวนี้ "หนีพ้น"

ความฝันที่มีคือ ฝันว่าวิ่งหนีผีไปบนบ้านตัวเองซึ่งเป็นตีก4ชั้น สภาพโดยรอบมีประตู 8บาน
ผีที่เจอมาแลบลิ้นแหวะอกให้ดู ตอนนั้นกลัวมากหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น
แต่พอกลัวถึงจุดหนึงกลับเกิดสติขึ้น แล้วก็พิจารณาว่า เออผีมันหลอกอะไรนิ
หลอกอะไรกันแน่ แล้วมันจะหลอกไปแค่ไหน หลอกเรายังไงอีกบ้าง ไหนลองดูมันซิ
พอพิจารณาดู ก็เกิดปิ๊งขึ้นมาว่า อ๋อ "มันมีแค่นี้เอง มีแค่นี้เอง ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว" (เป็นเช่นนั้นเอง)

พอฝันถึงตอนนี้ หน้าต่างที่มีอยู่ก็ค่อยๆปิดลง ดังปังๆๆ บีบตัวเข้ามา
จนเหลือ 2 บานสุดท้ายที่ไม่ปิดเสร็จแล้วก็ตื่นขึ้น
หลังจากนั้นมาพอวันรุ่งขึ้น ก็เข้าไปเจอเวบไซต์ "ลานธรรมเสวนา"
ที่สนทนาธรรมเกี่ยวกับสติปัฏฐาน4  และการดูจิต

                ได้วิปัสสนาญาณ และเห็นไตรลักษณ์เป็นครั้งแรก
หลังจากได้ศึกษาสติปัฏฐาน4 และการดูจิตอยู่ประมาณ 3-4เดือน
เพราะเห็นความโกรธดับไปต่อหน้าต่อตา ในขณะที่มีทั้งศีล สติ สมาธิ และปัญญาควบคู่กัน
(องค์มรรคประชุมลง)จนเกิดเป็นแสงสว่างไสวขึ้นที่กลางใจ
ในตอนนั้นได้รีบสำรวจตัวเอง ก็รู้ว่ายังไม่บรรลุธรรม เพราะปัญญายังน้อยอยู่

                  ผลของการเห็นไตรลักษณ์ครั้งนั้น
ทำให้จิตใจสว่างไสว เป็นดวงขนาดประมาณลูกฟุตบอลขนาดกลาง อยู่กลางอก
นิมิตนี้ เห็นได้ทั้งกลางวันและกลางคืน ทันที่ที่กำหนดจิต หรือมนสิการถึง
ไม่ว่าจะหลับตา ลืมตา หรือทำกิจกรรมใดๆ แม้แต่ขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ก็ตาม
นิมิตนี้คงอยู่ประมาณ 3-4อาทิตย์ นับแต่จิตสว่างไสวครั้งนั้น

ทุกวันนี้ยังคงปฏิบัติธรรมอยู่เสมอๆ และตัวผมเองก็ปรารถนา มรรคผล นิพพานในชาตินี้
ไม่อยากรอชาติหน้าอีกแล้ว จะพยายามปฏิบัติไปเรื่อยๆ เท่าที่บุญบารมีจะพอมีอยู่
และหวังว่า ทุกๆท่านจะเจริญในธรรมที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านทรงตรัสสอนไว้ดีแล้วเช่นกัน

แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 55 09:02:57

จากคุณ	: เมฆน้อยคอยดาว
เขียนเมื่อ	: 6 มิ.ย. 55 23:55:03