ความคิดเห็นที่ 1 แต่ว่าเพื่อนที่ไปเรียนอเมริกา กลับไปตกหลุมรักหนุ่มอเมริกา เปลี่ยนใจไม่กลับเมืองไทย กลายเป็นพลเมืองที่โน้นไปเลย เราเลยต้องขวนขวายหาทางเรียนพุทธทิเบตให้ได้ แต่ว่ามันก็เป็นทางตัน พอๆกับความสนใจที่อยากจะเรียนพุทธจีนมหายาน ข้อดีของกรุงเทพคือเป็นคลังข้อมูล เมื่อหาพระลามะเรียนไม่ได้ ก็ซื้อหนังสืออ่าน ที่บ้านมีกองหนังสือพุทธทิเบต และเต๋ากองเป็นตั้งภูเขา .. แบบว่่า อ่านได้น่ะ แต่ว่า มันคืออะไรนี่ ช่างไม่เข้าใจจริงๆ  การเรียนเต๋าที่มีกลิ่นอายของพุทธนั้น ความยากอยู่ตรงที่ ไม่มีใครมีความรู้เรื่องเหล่านี้ แล้วตั้งมาทำหน้าที่ล่ามแปลจากจีนเป็นไทย คนแปลก็ใส่ความคิดเห็นของตนเอง ใส่ความเป็นเถรวาทลงในมหายาน ..กว่าจะแยกแยะออก ต้องอ่านหนังสือเยอะมาก แล้วค่อยๆแกะแยก เนื้อหา กับสิ่งที่ใส่เพิ่มออก ก็ใช้เวลาหลายปีโข   พุทธทิเบตในเมืองไทย ช่วงแรกๆนั้น ชาวตะวันตก ฝรั่งที่ปฏิบัตินั้นเข้ามาอยู่ในเมืองไทยก็นิมนต์พระลามะผู้เป็นครูของพวกเขามาสอนแล้วจัดตารางบรรยาธรรมะให้กับคนภายนอก สำหรับคนไทยก็มีบ้าง บางกลุ่มที่ปฏิบัติทิเบต เพียงแต่เป็นกลุ่มปิด รู้ข่าวกันเฉพาะพวกเขา โชคดีที่บังเอิญได้รู้จักก็จะทราบข่าวบ้างเวลาพระลามะบางท่านเดินทางมาพัก เปลี่ยนเครื่อง หรือมาหาหมอที่เมืองไทย พวกที่สนใจพุทธทิเบตก็จะมีโอกาสได้เรียนรู้ จนกระทั่งมูลนิธิพันดารา เริ่มเปิดตัวอย่าจริงๆจังๆ ทำให้มีคนสนใจพุทธทิเบตมากขึ้นเรื่อยๆ  จริงๆแล้ว พระอาจารย์โพธิแจ้ง แห่งวัดโพธิ์แมนคุณาราม ท่านเคยไปเรียนพุทธทิเบต ที่ทิเบต สายตักลุง แล้วเอากลับมาสอนบ้างในเมืองไทย และก็เป็นสายเดียวกับที่ท่านพักซกริมโปเช่มาสอนในเมืองไทย ที่เราไปเรียนกับท่านพักซกริมโปเช่ ที่มาเลเซีย  คนที่มาเลเซียและสิงคโปร์ หากสนใจพุทธศาสนาละก้อ ไม่ว่าจะเป็นเซน เถรวาทไทย หรือพุทธทิเบต จะตั้งใจมาก แบบนี้ ประเพณีเอาบ้างนิดหน่อย แต่พุ่งตรงไปที่ปฏิบัติและเนื้อหาข้างในเลย จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 07:11:16

ความคิดเห็นที่ 2 หากใครเคยไปฟังการบรรยายธรรมะของพระลามะ ในสถานที่ต่างที่เขาจัดให้เข้าไปฟัง นั้นก็คือการบรรยายทั่วๆไปค่ะ แล้วแต่หัวข้อที่ตั้งขึ้นมา แนวทางหลักของการปฏิบัติแบบพุทธทิเบตคือ - เน้นโพธิจิต - การปฏิบัติ ภาวนา เพื่อช่วยสรรพสัตว์อื่นก่อน เหมือนเราส่งคนขึ้นเรือ แล้วเราก็กลับมาช่วยส่งใหม่ - ครูมีความสำคัญอย่างมาในพุทธทิเบต จะเรียนจะต้องมีครู ศิษย์จะต้องแสวงหาครู - หากจะเริ่มต้นเรียนอย่างจริงๆจังๆ คำว่าจริงๆจังๆนี้ หมายถึงเวลาเราไปวัดปฏิบัติธรรม ก็ทำนองนั้นล่ะค่ะ พระลามะจะถามก่อนว่า ใครที่รับพระรัตนตรัยแล้วบ้าง ถ้ายังท่านจะทำพิธีรับพระรัตนตรัยเพื่อเป็นพุทธมากะก่อนจะเรียนภาวนาได้ค่ะ เท่าที่สังเกตุ การสอนของทางทิเบต ไม่วาจะเป็นพระลามะรูปไหน หรือนิกายไหน เมื่อจะเริ่มต้นสอนจริงๆจัง พระลามะจะไม่สอนแบบเรื่อยๆ ท่านจะต้องระบุเลยว่า จะสอนแบบไหน จากคัมภีร์อะไร เช่นที่ไปเรียนที่มาเลย์ จะสอนการทำสมาธิ สมถะ ภาวนา เจริญวิปัสสนา ตามแนวทางของมหามุทรา หรือเมื่อปลายปีมีโอกาส 9 วันเรียนกับพระลามะอีกท่านหนึ่งเรียนปฏิบัติแบบพระวัชรสัตว์ หรือเหมือนเราไปเรียน ทำวัตรเช้า สวดมนต์ ภาวนาแบบพุทธมีอะไรบ้าง   ในการเรียนแบบนี้ จะมีคัมภีร์ ยกตัวอย่างในไทยมีคัมภีร์วิสุทธิมรรค ทางทิเบตก็จะมีคล้ายๆแบบนี้ มีเยอะมาก จะเลือกมาสักอย่าง แล้วสอนปริบัติ คือกางตำราอ่าน Text เลย ว่าครูบาอาจารย์ยุคก่อน ท่านสอนไว้แบบนี้น่ะ มีการบันทึกเป็นหนังสือ รวบรวมและแจกแจงไว้ พอสอนตาม Text คือกางคัมภีร์สอนแล้ว จากอักษรสู่การปฏิบัตินั้นเป็นยังไง ที่อธิบายไว้ในหนังสือ เมื่อมาขยายความในสิ่งที่ไม่มีจารึกไว้ในหนังสือ แต่เป็นคำสอนของครูที่สอนต่อเนื่องลงมานั้นเป็นอย่างไร เสร็จแล้วก็จะแยกย้ายไปภาวนา ตามที่ได้เรียนมา  พอตกตอนกลางคืน ก็จะกลับมารวมกลุ่มกันใหม่ เพื่อฟังธรรมจากพระลามะที่่สอน แล้วท่านจะเปิดโอกาสให้ถาม แล้วท่านจะตอบ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 07:39:37

ความคิดเห็นที่ 3 คืนแรกๆที่ไปฟังธรรมช่วงกลางคืน คืนแรกๆก็เลิก สามทุ่ม คืนต่อๆมา ชักดึกขึ้นเรื่อยๆ สี่ทุ่ม สี่ทุ่มครึ่ง ห้าทุ่ม กว่าจะสอนเสร็จแล้วเปิดให้ซักถามปัญหา ท่านพักซกริมโปเช่ เล่าสมัยที่ท่านยังเรียนปฏิบัติกับครูของท่านว่า การสอนตอนนั้นมีพระมาเรียนด้วยในห้องไม่มาก เพราะจะได้เห็นกันชัดๆ และครูของท่านชอบให้ซักถาม พระลามะชอบให้นั่งล้อมวงเข้ามาใกล้ๆ จะได้เห็นแววตาว่าเข้าใจหรือเปล่า สิ่งที่สำคัญของธรรมะ คือการเปลี่ยนแปลงจิตใจตนเอง จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 07:45:00

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านต่อน๊ะครับ.... จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 13:54:46

ความคิดเห็นที่ 5 คุณล้าน5.. ขอบคุณค๊า ไม่คิดว่าจะมีคนรออ่าน ก่อนที่เราจะเรียนใดๆ จะต้องขออนุญาตพระอาจารย์ผู้เป็นต้นสายและพระผู้สืบทอดลงมา เรียกพิธีนี้ว่า มนตราภิเษก หรือ Empowerment  ดูเหมือนสมัยนานหลายปีแล้ว จะเคยอ่านบทความที่เขียนโดยคนไทยว่า พิธีปลุกเสกพระในเมืองไทย คือมรดกตกทอดของพิธีนี้ ถ้าเป็นจริงแสดงว่าได้แต่เปลือกมาเลยค่ะ เพราะมนตราภิเษก หรือ Empowerment  เหมือนการไหว้ครู ขออนุญาต พระพุทธเจ้า เพื่อเรียนธรรมะ และเป็นการยอมรับศิษย์ เพราะว่าถ้าพระลามะทำพิธีให้นั่นเป็นพันธสัญญาผูกมัดว่าจะดูแลศิษย์คนนี้ แปลง่ายๆ ก็จะไล่ต้อนไปเรื่อยๆจนกว่าจะข้ามฝั่ง กี่ชาติหนอ  จะมีเพียงเฉพาะพระลามะบางรูปเท่าน้ันที่ได้รับการสอนให้ทำพิธีนี้ได้ ถ้าทำพิธีนี้ได้แสดงว่าสามารถสอนธรรมะต่อหน้าสาธารณชนได้ค่ะ  ความน่าสนใจอยู่ที่ คำสอนเดียวกัน แต่ว่า มุมมองนั้นแตกต่างกันมากเลยค่ะ ขอยกตัวอย่าง เวลาพระลามะ สอนเรื่องการเริ่มต้นทำสมาธิภาวนา - จะต้องระลึกถึงพระรัตนตรัย พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ พระมหาโพธิสัตว์ เหล่าทวยเทพเจ้าที่ดูแลสังสารวัฏและผู้ปฏิบัติธรรม   ทางทิเบตเชื่อว่า ท่านเหล่านั้นได้ให้คำมั่นสัญญาว่า เมื่อผู้ใดก็ตามที่ระลึกถึงท่าน ท่านจะทราบได้แล้วให้พร หรือส่งเสริมในการทำความดี เป็นการเพิ่มพูนศรัทธา และบอกให้ทราบว่า    สังสารวัฏนั้น ผ่านมาเนิ่นนานแล้วน่ะ จนมีพระพุทธเจ้าจำนวนไม่ถ้วนที่บรรลุไปแล้ว พวกเรายังต้วมเตี้ยม งุ่มง่าม เวียนว่ายไม่ไปไหนเลย ได้เวลาตื่นในธรรมได้แล้ว  ดังนั้น นี่คือการสร้าง connection ระหว่างเรากับครูบาอาจารย์ ไม่รู้สึกนั่งโดดเดี่ยวในสังสารวัฏ ยังมีมือที่มองไม่เห็นสนับสนุนเพียงแต่เราไม่ทราบเท่านั้นเอง  การนั่งสมาธิของมหายานจีนและทิเบต จะไม่หลับตาค่ะ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 14:43:19

ความคิดเห็นที่ 6 ก่อนที่จะมาเข้าอบรมมหามุทราในครั้งได้ ได้ทะยอยเรียนกับพระลามะมาบ้างแล้ว ซึ่งจะสอนเรื่องการตั้งโพธิจิต การทำวัตรเช้า สอนให้เข้าใจความหมายของคำว่า - สมถะ -จิต ที่เป็น concept mind กับ original mind ที่จะต้องเห็น หรือทำความเข้าใจก่อน - จิตที่เป็นสมาธิจะต้องแยกแยะระหว่าง concept mind กับ original mind - สุญญตา - สมาธิจิตที่อยู่ในสุญญตา และก่อนจะเริ่มต้นทำสมาธิ เมื่อเราเริ่มนั่งสมาธิ พระลามะจะให้พิจารณาตนเองว่าเรามาเรียนธรรมะทำไม เราต้องการอะไร สิ่งนั้นที่เราอยากได้คือ "ธงชัย" บางคนต้องการพัฒนาตนเอง พ้นทุกข์ หรืออยากรวย .. ท่านว่าอย่าหลอกตนเอง ให้ดูว่า ธงชัยที่ตั้งไว้ในใจนั้นเป็นเงื่อนไขอันไปสู่การพ้นทุกข์หรือเปล่า จากนั้นให้พิจารณา - ความยากของการเกิดเป็นมนุษย์ และเกิดเป็นมนุษย์ที่มีสติปัญญา มีเงิน มีเวลาพอมาเรียนธรรมะ นั้นแสดงว่าปฏิบัติภาวนา สร้างมาดีหลายชาติ อย่าทิ้งขว้างให้ต่อยอด ให้ดี - เห็นความไม่เที่ยแท้ของสรรพสิ่ง เวลาของแต่ละคนเหลือน้้อยและเปลี่ยนแปลงง่าย ให้พิจารณาให้ซาบซึ้ง สำหรับคนที่ปฏิบัติมานาน พวกเขาบางคนจะออกบวช หรือขอศีลจากพระลามะ ท่านไม่ได้ให้ศีลแบบที่พระไทยให้ค่ะ ใครรู้ตัวว่าก้าวหน้าแล้ว ก็จะกล้าไปขอศีลจากพระอาจารย์ เพราะนั่นเป็นพันธะสัญญาระหว่างเรากับพระลามะที่เป็นครูและต่อหน้า พระพุทธเจ้า พระมหาโพธิสัตว์และทวยเทพและเหล่าสรรพสัตว์ทั้งปวง ว่า เรายินดีรักษาศีลไม่เพียงเพื่อตนเอง แต่เพื่อประโยชน์สุขของสรรพสัตว์ การปฏิบัติไม่ได้ เท่ากับเราไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้ต่อท่านทั้งปวงเหล่านั้น ดังนั้น การขอศีลจากพระลามะ ดูจะเป็นเรื่องใหญ่พอควร ดังนั้นก็จะพากันรักษาศีลกันเองจนกว่าจะแน่ใจ ซึ่งศีลนี้ก็มีแบบที่ไทยมีค่ะ - ศีลฆราวาว ศีล 5, อกุศลกรรม 10 -ศีลของพระ สามเณร สามเณรี แม่ชี - กิจของโพธิสัตว์มี 37 ข้อ ซึ่งไม่จำเป็นจะต้องก็ได้ การรับศีลโพธิสัตว์จากพระอาจารย์ คือการให้สัจจะวาจาต่อพระพุทธเจ้าทั้งหลายตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันและในอนาคต พระโพธิสัตว์ ครูบาอาจารย์ เหล่าสรรพสัตว์ทั้งปวง มาเป็นพยานต่อการประกาศตนเองเป็น "โพธิสัตว์" เดินตามรอยเท้าของพระพุทธเจ้า จนกว่าจะไม่มีสรรพสัตว์ตกทุกข์ จะเรียนรู้ธรรมะ ข้อวัตรของพระพุทธเจ้า ครูทุกท่าน จะไม่ละทิ้งคำสัญญานี้ แม้ไมว่าจะกี่ชาติ  พระลามะ จะเล่าประวัติของศีลโพธิสัตว์ และผู้รจนารวบรวมเอาไว้ที่สำคัญในทิเบตมีอะไรบ้าง แล้วในสายของท่าน หรือสายนิกายที่เราปฏิบัตินั้น มีพระลามะท่านใดดูแลหรือพระโพธิสัตว์ท่านใดดูแล   จากนั้น ท่านจะให้เราท่องและประกาศ ปรารนาตนเองรับศีลโพธิสัตว์ - เป็นต้น แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 55 21:53:43 จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 15:02:57

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : tao_tofu เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 15:17:52

ความคิดเห็นที่ 8 เอกลักษณ์ อย่างหนึ่งของพุทธทิเบตคือการ กราบค่ะ สุดยอดแห่งสุดยอด เพราะกราบมาแล้ว ได้อารมณ์จริงๆ ขอยกข้อความจาก http://www.oknation.net/blog/print.php?id=420843  "พุทธแบบวัชรยาน การกราบแบบ "อัษฎางคประดิษฐ์" การกราบแบบไทยๆ คือ แบบเบญจางคประดิษฐ์   แต่การกราบแบบธิเบตจะเรียกว่า อัษฎางคประดิษฐ์ ซึ่งเป็นการแสดงความเคารพด้วยวิธีนอนพังพาบเหยียดมือ เท้า ออกไปจนสุดหล้าให้องคาพยพ 8 ตำแหน่ง คือ หน้าผาก ฝ่ามือทั้ง 2 หน้าอก เข่า ทั้ง 2 และปลายเท้าทั้ง 2 จรดพื้น เป็นการสักการะอย่างสูงสุดต่อพระรัตนตรัย นอกจากการแสดงความเคารพทางกาย อาจารย์ยังสวดมนต์เพื่อแสดงความเคารพทางวาจาและใจในขณะที่กราบอีกด้วย"  ถ้าเรายู่ในช่วงปฏิบัติ รับปากพระลามะ การทำวัตรเช้า เย็น ก็จะมีเป้าหมายค่ะ เช่น 1000 10000 หรือแสนครั้ง ช่วงปลายปี เริ่มต้นการหัดทำวัตรปฏิบัติเหมือนเวลาเราเข้าวัดแล้วตื่นแต่เช้ามาสวดมนต์แล้ว ของทิเบตก็สวดมนต์ แต่สวดมนต์แล้วก็กราบไปด้วย เพื่อเป็นการชำระล้างกาย วาจา ใจ แนวคิดนี้ คล้ายกับของมหายานจีน เพียงแต่เราไม่ทราบว่าทางโน้นเขามีวิธีแบบไหน แต่แนวคิดเหมือนกันค่ะ ที่ทำอยู่ในคำสอนปฐมเทศนามั๊ง ทำความดี ชำระจิตใจ - เริมจาก ระลึกถึงพระรันตตรัย คือสรณอันประเสริฐ - ขอขมากรรม ที่เราเคยทำชั่ว ระลึกถึงความชั่ว อกุศลทั้งปวงในอดีต ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ ขอสารภาพอย่างหมดเปลือกต่อหน้าพระพุทธเจ้า และสำนึกผิด ให้สัจจะวาจาว่าจากนี้ไปจะไม่ทำชั่วอีก จะเร่งเพิ่มพูนกุศล บำเพ็ญเพียรภาวนาให้มากขึ้น - จากนั้นเริ่มต้นกราบค่ะ - เบื้องบน มีพระพุทธเจ้าจำนวนมาก พระโพธิสัตว์ ครู - เบื้องหน้าของเรา เชิญเจ้ากรรมนายเวร ศัตรู มายู่เบื้องหน้า -ข้างๆของเราคือพ่อแม่ ญาติ พี่น้อง เพื่อน คนรู้จัก -เบื้องหลังคือสรรพสัตว์ทั้งปวง มากราบพระรัตนตรัยไปพร้อมๆกัน จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 15:26:46

ความคิดเห็นที่ 9 ชาวมหายานทั้งจีนและทิเบต มีความเชื่อคล้ายๆกัน ว่า คำพูดใดหรือพรใดที่ออกจาก - พระพุทธเจ้า - พระมหาโพธิสัตว์ -พระอรหันต์ จะต้องเป็นไปตามนั้น ถ้าเป็นพรที่ออกจากพระพุทธเจ้า จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง คำไหนคำนั้นและเกิดขึ้นเร็ว เช่นเดียวกับของพระมหาโพธิสัตว์ และพระอรหันต์ เพียงแต่เมื่อเรารับพรมาแล้ว เราจะต้องทำ ปฏิบัติตามพรนั้นจึงจะเกิด คือการบำเพ็ญภาวนา  ในการกราบแบบนี อาศัย พลังของตนเอง คือความตั้งใจมั่น สัจจะวาจา และพลังของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ รวมกันเพื่อขอขมากรรม ขออภัย เผากิเลสตนเอง ช่วงที่เข้าปฏิบัติ ตอนเช้า กราบ 111 ครั้ง ค่ะ เหนื่อยเอาการ มีรุ่นน้องคนหนึ่งเรียนโยคะและเป็นครูสอนโยคะเลยสบาย จุดเด่นอีกเรื่องคือ การสวดมนต์ เราจะเห็นชาวทิเบต ว่างไม่ได้จะยกประคำ 108 เม็ดมาภวานา คาถาหัวใจของพระพุทธเจ้าหรือพระโพธิสัตว์ บางคนก็สวดไปเรื่อยๆ บางคนตั้งสัจจะไว้ แสนครั้ง หรือล้านครั้ง ที่นี้ชาวทิเบตก็มีวิธีการนับค่ะ สายที่ห้อยๆนั้น คือตัวนับค่ะ ทำงานเหมือนลูกคิดแบบคนจีน จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 15:47:04

ความคิดเห็นที่ 10 เดี๋ยว จะมาเล่าเรื่อง ประคำต่อค่ะ ^^ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 15:49:52

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบครับ ชอบเรื่องทิเบต โดยเฉพาะเรื่องการทำปางมือท่าต่าง ๆ เรียกว่า มุทรา ไม่รู้เกี่ยวข้องกับมหามุทรา ที่ จขกท กำลังพูดถึงอยู่หรือเปล่าน่ะครับ ถ้า มีความรู้เรื่องนี้ฝากเอามาสอนผมด้วยน่ะ จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 18:06:19

ความคิดเห็นที่ 12 ศีลของโพธิสัตว์ เคยอ่าน แต่จำไม่ได้แล้ว   หาในกูเกิลก็ไม่คล้ายที่เคยอ่าน  ช่วยยกมาให้ดู สักหน่อย ขอบคุณมาก จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 19:20:01

ความคิดเห็นที่ 13 ศีลโพธิสัตว์ ลองใช้ภาษาไทยเข้าไปค้นในกลูเกิลแล้ว ค่ะ จะเจอแต่ในยูทูปที่สอนโดยท่านกุงก้าริมโปเช่ ทีมูลนิธิพันดารานิมนต์มา ศีลโพธิสัตว์ที่ลงในพลังจิต http://board.palungjit.com/f13/%E0%B8%A8%E0%B8%B5%E0%B8%A5%E0%B9%82%E0%B8%9E%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A7%E0%B9%8C-58-%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%AD-1507.html เอามาจากหนังสือ "คุณธรรมพระโพธิสัตว์" ที่พิมพ์ครั้งแรกปี 2529 ราคา 30 บาท เป็นหนังสือเล่มทีสร้างแรงบันดาลใจอย่างใหญ่หลวง  หลังจากนั้นอีกหลายปี เมื่อ ดร.ฉัตรสุมาลย์ ได้นำเสนอบทความเรื่องศีลโพธิสัตว์ของฝ่ายมหายาน ซึ่งเคยมีเอกสาร แต่ว่าจำไม่ได้แล้วค่ะ การตีพิมพ์เผยแพร่ช่วงหลังจะอิงจากเอกสารนี้ไปด้วย และยังอาจจะมาจากแหล่งอื่นบ้าง  - เมื่อมูลนิธิพันดาราก่อตั้ง ก็มีการพิมพ์หนังสือเล่มเล็กเท่าฝ่ามือชื่อว่า "กิจ 37 ประการของพระโพธิสัตว์ และหลังจากนั้นไม่นาน มีชาวจีนนิมนต์ท่านพักซกริมโปเช่มาสอน "กิจ 37 ประการของพระโพธิสัตว์" ในเมืองไทยราว 3 วัน สามารถอ่าน บทความกิจ 37 ประการได้จาก เป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ http://thousandstarsfoundation.** ไม่ใช่ลิควิด **/2007/10/thirty-seven-bodhisattva-practices-by.html ส่วนศีลโพธิสัตว์ของทิเบตมี อ่านจาก Link นี้ค่ะ เป็นภาษาอังกฤษ http://viewonbuddhism.org/resources/bodhisattva_vows.html มีคุรุกรรม 18 ข้อ และข้อย่อยอีก 46 ข้อ ค่ะ สำหรับผู้ตั้งจิตปราวรนาตนเอง จะเดินตามพระพุทธเจ้า ศีลแค่ตนเองบรรลุธรรมนั้นไม่เพียงพอ ต้องเป็นศีลโพธิสัตว์ ค่ะ ดังนั้นผู้เดินทางสายนี้จะต้องเพิ่มศีลโพธิสัตว์เข้ามาประกอบด้วย - คุรุกรรม 18 ข้อ และข้อย่อยอีก 46 ข้อ งานของโพธิสัตว์ จะต้องหมั่นตรวจสอบตนเองว่า ผิดสัจจะของศีล ที่ให้ไว้เพื่อประโยชน์คนอื่นหรือไม่ โดยการตรวจสอบศีลโพธิสัตว์ ให้เหมือนท่องจำจนขึ้นใจเสมอ ถ้าผิดให้ต่อศีลจาก "ยี่ตัม" ครูภายในของตนเองตามสายการปฏิบัติ กรณีที่ไม่มีพระลามะอาจารย์อยู่ใกล้ชิด นี่เป็นเหตุผลที่ท่านพักซกริมโปเช่บอกว่า เราควรระลึก 2 ครั้งยามเช้าและก่อนนอน นี่เรียกว่า จัดไม่หนักเท่าไรค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 55 11:34:29 จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 20:02:32

ความคิดเห็นที่ 14 เนื่องจากเพิ่งจะเริ่มสนใจพุทธทิเบต และมีความรู้น้อยอย่างยิ่ง ขออภัยหากผิดพลาด จะขอตอบตามความเข้าใจ ผ่านประสบการณ์ ทัศนะส่วนตัว เวลาเราพูดถึง มุทรา เราจะนึกถึงท่าการทำมือ นั่นเพราะมีการสอนการทำมือ มุทราประกอบการร่ายรำ หรือทำตามดนตรีในบ้านเรา และรวมถึงการใช้ท่ามือแสดงสัญลักษณ์ของเหล่านินจา หรือทำสมาธิของญี่ปุ่นที่เราอาจจะเคยอ่านหรือพบเห็นตามภาพยนต์ แบบนี้ ซึ่งมุทราหรือท่าการทำมือนั้น มีมานานแล้ว พระพุทธรูปที่เราพบเห็นนั่นก็คือการแสดงออกของมุทราเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 55 20:16:50 จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 20:15:34

ความคิดเห็นที่ 15 คำว่ามหามุทรา มาจาก 2 คำคือ มหาที่แปลว่าใหญ่ ยิ่งใหญ่ กับมุทราที่แปลว่า ผนึก หรือสัญลักษณ์ ภาพข้างบนเรียกว่ามุทรา มหามุทรา สอนโดยมหาโยคีผู้ยิ่งใหญ่ หลายท่าน เวลาเราเรียนมหามุทรา จะต้องเคารพตัวแทนของครูเหล่านั้นคือ 84 มหาสิทธา" และหนึ่งในนั้นที่มีชื่อเสียงคือ มิราเรปะ มหามุทราสอนชี้ลงไปที่ ธรรมชาติของจิต แบ่งเป็น 3 ส่วนในการปฏิบัติคือ พื้นฐาน ทาง (มรรค) และผล ที่นี้ขอเล่าตามทัศนะความเข้าใจส่วนตัวค่ะ เพราะว่าก่อนหน้านั้น เคยไล่ล่าความหมายของมุทรา ที่คุณวิริยารัมภะ (XeRaMos) ถามค่ะ สมัยแรกๆที่เริ่มฝึกมวยจีน กับครูคนไทย มีการสอนการทำมือมุทราแบบญี่ปุ่น เพื่อเอาไว้ใช้ในการนั่งสมาธิ มือในแต่ละท่ามีความหมายแตกต่างกันไปตามพลังงานเช่นไฟ ดิน น้ำ เป็นต้น ตอนนี้จำไม่ได้แล้ว เมื่อก่อนจะทำต่อเนื่องได้ หลังจากผ่านมาหลายปี ค่อยๆทำความเข้าใจ จะอธิบายในมุมมองของตนเองแบบนี้ค่ะ มุทรานั้น คือการแสดงออกของท่าทาง ร่างกาย มือ ไปตามสภาพจิตของผู้ปฏิบัติ เคลื่อนไหวสอดคล้องกับลมหายใจ หรือปราณของแต่ละคนที่เรียนรู้มาไม่เท่ากัน   คนที่อารมณ์ร้อนก็จะเคลื่อนไหวมือเร็ว ลมหายใจเร็ว สภาพธรรมเป็นอุศลจิตที่ "ปิดผนึก" ทับลงในจิตใจ ของเขาเอง .. นี่คือมุทราแบบที่เป็นส่วนตัวของเขาแสดงออกถึงสภาพจิต สภาพธรรม สภาพร่างกายและสภาพปราณที่เป็นแค่ลมหายใจ .. แต่ในทางธรรมเราจะไม่เรียกสภาพนี้ว่ามุทราค่ะ เพราะคำว่ามุทรา จะตั้งนิยามไว้สื่อในทางที่ดี การแสดงท่าร่างกาย วางมือ ให้สง่างาม ปราณที่ประณีต สภาพจิตที่ละเอียด นั่งในท้วงท่าสมาธิ เพื่อ ผนึกท่าร่างให้สำรวม ลัดตรงเข้าสู่การฝึกจิต... แบบนี้คือนิยามของมหามุทรา แบบที่น่าจะเข้าใจง่ายที่สุด จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 20:31:41

ความคิดเห็นที่ 16 ในการสวดมนต์ทำวัตรปฏิบัติของทิเบต แบบยาวๆ ก็จะมีการ "ทำมือ" เพื่อประกอบการ "ถวาย" พระพุทธเจ้า แค่ช่วงสั้น เช่น ดีดนิ้ว หรือทำท่ามือ ภาษามือทางธรรมเพื่อแสดงว่า มือท่านี้คือ การบูชา หรืออาหาร หรือเสื้อผ้า เป็นต้น มีหนังสือว่าด้วยเรื่องมุทรา หรือภาษามือทางธรรมที่รวบรวมจากฮินดู พุทธ อื่นๆ ขาย ดูเหมือนเคยเห็นที่ร้านคิโนะ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 20:37:53

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องท่าร่างนี้ ขอยกตัวอย่างที่เราคุ้นเคย ถ้าเราไปในงานที่มีสวดมนต์ในเมืองไทยแบบเร็วๆ แล้วจะมีบางคนที่ ลงไปดิ้น หรือบางสำนักสอนตัดกรรม พอเจอเจ้ากรรมนายเวรในสมาธิ ก็โดยปล่อยให้ไหลไปเรื่อยๆ แบบนั้น เรียกว่า การไม่สามารถปิดผนึกท่าร่างได้ แต่เป็นการแสดงออกของร่างกาย จิตใจ ที่ไม่เข้าใจสภาวะธรรม   เคยอ่านเจอประวัติของหลวงปู่มั่นที่ท่านภวาวนา แล้วเกิดนิมิต เห็นอีกามาจิกที่จมูกของท่าน ท่านเลยทราบว่านั่นคือเจ้ากรรมที่ทำให้เกิดอาการไม่สบายทางกาย น่าจะคล้ายๆไซนัส แต่ว่าหลวงปู่มั่น ยังคงนั่งในท่าสมาธิ "มุทรา" ที่เรียกว่าสมาธิไม่หวั่นไหว จะเรียกมหามุทราเมื่อท่านเข้าใจสภาพธรรมของจิตรวมเข้ากับท่าร่าง พุ่งตรงไปที่ธรรมชาติของจิต จึงเรียกว่า มหามุทรา อธิบาย แบบนี้ ตามมุมมองความเข้าใจของตนเอง จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 21:14:25

ความคิดเห็นที่ 18 ประคำ หนึ่งเส้น จะมีเม็ด 108 เม็ด  ในทิเบต มีพระพุทธเจ้าและพระมหาโพธิสัตว์ หลายพระองค์ แต่ละพระองค์จะมี คาถาหัวใจ เช่นพระอวโลกิเตศวรคือ "โอม มณี ปัทเม ฮุม"     ชาวทิเบต จะมี "ครู" หรือพระพุทธเจ้า หรือพระมหาโพธิสัตว์ที่ตนเองศรัทธา เช่นพระอวโลกกิเตศวร จะภาวนาด้วยคาถาหัวใจ  "โอม มณี ปัทเม ฮุม"   สวด "โอม มณี ปัทเม ฮุม" หนึ่งครั้ง ก็จะเลื่อนลูกประคำไปเรื่อยๆ แบบตามภาพ จนกระทั่งสวดครบประคำที่มี 108 เม็ด จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 06:20:06

ความคิดเห็นที่ 19 เมื่อสวดครบ 108 เม็ด เท่ากับ หมดเส้นประคำจะต้องเริ่มต้นสวดใหม่ การสวดครบ 108 เม็ด ชาวทิเบตถือว่า  เป็นการสวด 1 จบ = 100 ครั้ง เพราะ เอาไว้เผื่อสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  พอสวดครบ ลูกคิดเล็กนั้น จะเลื่อนขึ้นมา 1 อัน = 100 ครั้ง  พอสวดใหม่จนครบประคำ ก็จะเลื่อนลูกคิดขึ้นมาอีก 1 เม็ด รวมเป็น 2 เม็ด = 200 ครั้ง เส้นลูกคิดมี 10 เม็ด เมื่อเลื่อนขึ้นจนหมด 10 อัน = 1,000 ครั้ง  เส้นประคำของชาวทิเบต จะมีเส้นลูกคิดผูกติดกับมาลา 2 เส้น ทำให้สามารถนับได้ทั้งหมด 10,000 ครั้ง  ถ้าสวดเกินจะต้องจะต้องใช้ตัวนับแบบใหม่อีกอันมาเป็นตัวช่วยนับ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 06:25:03

ความคิดเห็นที่ 20 โดยทั่วไป ชาวทิเบตจะมี "ประคำ" ที่ใช้สวดมนต์ อย่างน้อย 2 เส้น - แบบ Outter เส้นหนึ่ง สามารถพกติดตัวไปไหนมาไหน โชว์ให้คนภายนอกมองเห็นได้ - Inner เส้นนี้ จะไว้ในห้อง สำหรับภาวนา สวดมนต์ส่วนตัว เวลาจะนั่งสมาธิ จะไม่พกติดตัวไปในที่สาธารณะ คนอื่นจะไม่เห็น ถือเป็นของส่วนตัว  ประคำที่ใช้นั้น ถ้ามาจากจีน เนปาล ทิเบต ส่วนใหญ่จะใช้เชือกร้อย จะไม่ใช้ลวดสริง เพราะมันจะขาดง่าย การใช้เชือกร้อยจะทนทานกว่า และม้วนได้ง่ายกว่า  แต่ประคำที่มาจากจีนหรือที่อื่นๆ รวมถึงไทยนั้น จะร้อยติดกันจนชิด แน่นเกินไป การเลื่อนประคำเพื่อสวดมนต์นั้น ลำบาก  ประคำนั้น ทำมาจากทั้งหิน เช่นคริสตัล ปะการัง ลาปิสลาซูรี่ กระดูกจามรี และเม็ดที่เกิดจากต้นไม้ในตระกูลต้นโพธิ์ เรียกว่าเม็ดโพธิ หรือดวงตาของนกฟีนิกซ์   สีของประคำก็แล้วแต่คนจะชอบ ทั่วไปสีขาว คริสตัลใส จะใช้ภาวนาเจ้าแม่กวนอิม พระอวโลกิเตศวร บางทีเราจะพบเห็น คนชอบถวายประคำสีขาวใสให้กับองค์รูปเคารพเจ้าแม่กวนอิม ประคำที่ทำจากลาปิส ลาซูรี จะใช้กับพระไภษัชยคุรุ พระวัชรดารา เพราะพระวรกายเป็นสีน้ำเงิน ไม่แนะนำให้ซื้อที่เยาวราช เพราะของมาจากจีน จะคุณภาพไม่ได้หรือเป็นของปลอมที่ย้อมสี เจอกับตนเอง สีน้ำเงินติดมือเลย เนื่องจากหินลาปิสของแท้ คุณภาพดีจะมาจากอาฟกานิสถาน ราคาค่อนข้างแพง  เม็ดโพธิ ใช้ได้กับทุกพระองค์ เนื่องจากจะหายากทุกวัน การเลือกจะเลือกเม็ดขนาดเท่ากันเพื่อมาทำเป็นประคำ เมื่อใช้สวดบ่อยๆเข้า น้ำมันจากมือจะซึ่มเข้าไปในเนื้อไม้ การนับจะช่วยขัดเนื้อไม้ ทำให้เห็นลายของไม้ชัดที่เป็นวงๆ จึงเรียกว่า ดวงตาครุฑหรือดวงตาของนกฟีนิกซ์ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 06:36:18

ความคิดเห็นที่ 21 แจ่มมากมาลงชื่อเข้าเรียนไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาจะมานั่งอ่านเต็มๆตาจ้า จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 12:20:49

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณ คุณ พยัคฆ์น้อย   อ่านเพลินเลย จะขอทราบเรื่องราวเกี่ยวกับ คาถาหัวใจ เพิ่มเติม เป็นความรู้ ได้มั้ยจ๊ะ และขอคาถาหัวใจ ของพุทธะแต่ละพระองค์ เป็นทานจ่ะ จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 13:31:59

ความคิดเห็นที่ 23 มาอ่านจนจบแล้วค่ะ ด้วยความชื่นมื่นมากๆ ยังอยากอ่านต่อค่ะ เราเคยผ่านมาทางนี้ค่ะ  หลายๆ อย่างมันเป็นนิสัยเนอะ.. เป็นอนุนิสัยติดตัว ได้ยินได้ฟังก็ยังชอบใจ แม้ว่าจะเลยมาแล้ว ไม่ได้ร่วมทางนั้นอีกแล้ว แต่ก็ชื่นใจที่ได้ยินได้ฟัง จำอะไรไม่ได้มาก แต่ทว่าคุ้นเคย เราเองก็ทำสมาธิลืมตาได้ดีกว่าหลับตามากเลย เพิ่งรู้ว่ามีที่มาอย่างนี้เอง โมทนาสาธุค่า จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 55 21:16:44

ความคิดเห็นที่ 24 รออ่านด้วยคนค่ะ อนุโมทนานะคะ จากคุณ : ปอตี้ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 55 10:18:52

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณค่ะ พอดีไปต่างจังหวัดเพิ่งกลับมา ^^ คาถาหัวใจ คือมนต์ภาวนาบทสั้นๆ เฉพาะคุณลักษณะของพระพุทธเจ้า หรือพระมหาโพธิสัตว์ของท่านนั้นๆค่ะ เช่น ของพระพุทธเจ้าศากยมุนี ทางทิเบตก็ใช้คำว่า "มุนี" Tayata om muni muni maha muniye soha เทยาทา โอม มุนี มุนี มหามุนี เย โซฮา    เท่าที่จำได้ อันนี้ปะติดปะต่อเรื่องเอาเองน่ะค่ะ ไม่แน่ใจในข้อมูลว่า 100% ตอนนี้ นับเฉพาะที่อ่านเจอ เรามีพระพุทธเจ้ามาแล้ว 28 พระองค์ ในกลัป์ย่อยนี้มีพระพุทธเจ้า 5 พระองค์ พระพุทธเจ้าศากยมุนีคือองค์ที่ 4 และพระศรีอริยไมตร เป็นองค์ที่ห้า  ทิเบตเขาเชื่อว่า ในรอบกัลป์ใหญ่จะมีพระพุทธเจ้า พันพระองค์ คิดดูว่าจะยาวนานขนาดไหนค่ะ นี่เฉพาะรอบกัลป์ใหญ่นี้เท่านั้น มหายานเขาเชื่อว่ายังมีโลกธาตุอื่นที่ เดินคู่กันไปกับโลกธาตุของพระพุทธเจ้าศากยมุนี ดังนั้นจึงมีพระมหาโพธิสัตว์จำนวนมากที่มีบารมีสูง ยังทำงานของท่านและมีหน้าที่ดูแลสรรพสัตว์   ดังนั้น ทางทิเบตจึง "ครู" ทั้งที่เป็นพระลามะและพระพุทธเจ้า หรือพระมหาโพธิสัตว์ จำนวนมาก ยกตัวอย่าง  ถ้าเราเกิดทันหลวงปู่มั่น แล้วเราเคารพศรัทธาท่าน ว่าท่านจะอบรมและสอน ชี้ทางธรรมที่พ้นทุกข์ได้แล้วเราปรารนาตนเอง ยกให้ท่านเป็นครู จะเรียกว่า "Root Guru" ในชีวิตของคนๆหนึ่งจะมีครูแบบนี้ไม่กี่คน กับครูทางใจ เช่นบางท่าน รู้สึกสนิทสนมทางใจกับพระอวโลกิเตศวรมาก หรือในสายหลวงปู่พระป่า ท่านจะอุทิศตนเองให้พระพุทธเจ้ามาก หรือท่านพุทธทาสเคารพพระพุทธเจ้ามาก ดังนั้นพระพุทธเจ้าคือ ครูทางใจ หรือทีเบตเรียกว่า "ยี่ตัม" ค่ะ   ครูทั้งสองท่าน จะเป็นแรงบันดาลใจและเป็นพลังอันมหาศาล ทำให้เกิดพลังศรัทธาอย่างมาก คาถาหัวใจเป็นการแสดงความเคารพ สำหรับเมืองไทยคงจะคือ "พุทโธ" จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 55 15:04:23

ความคิดเห็นที่ 26 คำว่า "มนต์" ในทิเบตแปลว่า "ตะขอ" ค่ะ  เขายกตัวอย่างแบบนี้  มีเด็กคนหนึ่ง เปลี่นยแปลงตนเอง กลายเป็นคนนิสัยดี เอาใจใส่หน้าที่การงาน บรรดาผู้ใหญ่ ก็ชื่อชม ยืนมือเข้ามาช่วยเหลือแนะนำ แต่เด็กนั้น ยังเด็ก ไม่โต เมื่อยืนมือกันเข้ามาช่วย เด็กๆอาจจะสับสนได้   ทิเบตบอกว่า เมื่อเราภาวนาคาถาบทไหน มีจิตแนบแน่น คาถานั้นจะ ทำหน้าที่เหมือน "ตะขอ" เกี่ยวเราออกจากสังสารวัฏช่วงขณะหนึ่ง เมื่อเราภาวนาบทท่านใด เราจะได้บารมีของพระพุทธเจ้าท่านนั้นปกป้อง และมนตรานี้ อาจจะเป็นอะไรก็ได้ที่ "เกี่ยว" เราออกจากทุกข์ เช่น ในสมัยพุทธกาล ที่มีพระรูปหนึ่งไม่ฉลาด ไม่สามารถภาวนาหรือท่องอะไรได้เลย จนพระอรหันต์รูปอื่นคิดว่าคงไม่สำเร็จ พระพุทธเจ้า ท่านทราบแล้ว มองเห็นแล้ว จึงมอบผ้าขาวผืนหนึ่งแล้วให้ "คำภาวนา" เมื่อพระภิกษุรับไปแล้วภาวนา ไม่นานก็บรรลุอรหันต์ มุมมองของทิเบตมองว่า - วาจาใดที่ตรัสออกจากพระพุทธเจ้าแล้ว คำไหนคำนั้น - บทภาวนานั้นเรียกว่ามนต์เพราะคือตะขอที่เกี่ยวออกจากสังสารวัฏ - การอบรมนั้นอยู่ภายใต้ บารมีของครูบาอาจารย์ - และที่สำคัญที่สุดคือความเพียรอย่างไมย่อถอยของตัวเราเอง ด้วยทัศนะคตินี้ ชาวมหายาน นิยมสวดมนต์มาก แม้ชาวบ้านทั่วไปก็สวด โดยเฉพาะช่วงที่ประเทศจีนเต็มไปด้วยสงครามหลายร้อยปี ทำให้ชาวบ้านลำบาก ไม่สามารถเข้าวัดได้ พระจีนท่านหนึ่ง จึงให้ชาวบ้านสวดง่ายๆคือ "โอม นโม อมิตาฝ่อ" หรือ โอม นโม  อมิตาภะ ให้สวดภาวนาด้วยพลังศรัทธา แล้วทำความดี ละเว้นความชั่วไปตลอดเวลา จะเห็นว่าชาวจีนโบราณสูงวัย จะภาวนาแบบนี้จนลมหายใจสุดท้ายเลยค่ะ.. เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นเท่าไร แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 55 17:58:10 จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 55 15:17:30

ความคิดเห็นที่ 27 อนุโมทนาบุญค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 55 21:41:21

ความคิดเห็นที่ 28 จบแล้วเหรอครับ ?? รออ่านอยู่น่ะครับ จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 08:39:04

ความคิดเห็นที่ 29 ถ้าจะเขียน คงจะต้องไปค้นหนังสือสะหน่อยค่ะ กลัวคลาดเคลื่อน แต่ถ้าเล่าเอาสบาย เอาเรื่องนี้ก็แล้วกัน เรื่องของ "เทวดา" เพราะมีกล่าวไว้ในส่วนทั้งของไทยและทิเบต ซึ่งมุมมองเหมือนกัน เพียงแต่ท่าทีอาจจะแตกต่างกันนิดหน่อย   เทวดา  คือคนที่ตายหรือสัตว์ที่ตาย หรือวิญญาณในนรก ไปเกิดบนสวรรค์ แบ่งเป็น 2 ส่วน คือเทวดาที่ไม่มีหน้าที่อะไรเลย เหมือนคนทั่วไปที่ทำงาน หาเงินส่วนตัว กับเทวดาอีกพวกที่มีงานทำ เช่น ดูแลธาตุ ท้องฟ้า สายลม ฟ้าผ่า ฟ้าร้อง ดูแลฝน ดูแลจักรวาล แบบนี้เรียกว่าเทวดาที่มีหน้าที่การงานทำ เทวดาที่มีหน้าที่ทำนี้ .. เห็นตรงกันว่า ดูแลความเรียบร้อยของธรรมชาติให้ตกต้องตามฤดูกาล แต่ว่าในพระไตรปิฏกยังบอกต่อไปอีกว่า ถ้าคนไร้ศีลธรรมจะทำให้ธรรมชาติวฤกต คือเกิดภัยธรรมชาติ  สำหรับเรื่องนี้ เคยมีคนถามพระลามะท่านหนึ่ง ท่านตอบแบบธรรมดาปกติ ว่ามันคือธรรมชาติ พอเริ่มมีจักรวาล ก็จะมีเทวดาที่มีหน้าที่ดูแล จัดระเบียบพลังงานให้เป็นไปตามสภาพของวัฏฏะ และวงจรกรรม   มนุษย์มีกายหยาบ ต้นไม้ ภูเขา และจักรวาล มีทั้งพลังงานหยาบและละเอียดที่สอดคล้องกัน เมื่อเราทำลายธรรมชาติ พลังงานละเอียดที่แปรปรวนไปเพราะการหายไปของต้นไม้ นั้นทำให้เทวดาจัดระเบียบพลังงานละเอียดได้ยากมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่สามารถจัดกลุ่มของพลังงานให้เหมือนในอดีตได้ กลไกของการทำงานมันซับซ้อน และพึ่งพาซึ่งกันและกันค่ะ  เราอาศัยโลก พลังงานของโลก และเราก็ทำลายโลก ทำงานพลังงานของโลก กลุ่มเทวดาที่อุบัติมาพร้อมกับพลังงานเหล่านี้ มีหน้าที่ดูแลให้เรียบร้อย แต่ก็ขึ้นอยู๋กับมนุษย์และวาระกรรม สำหรับเต๋า มนุษย์ที่ต้องการพ้นทุกข์ และบรรลุในระดับหนึ่ง จะเรียกว่าเซียน เซียน มีคนที่มีธรรมะและเข้าใจระบบของธรรมชาติ เมื่อละสังขารไปแล้ว จะมีหน้าที่ดูแลสังสารวัฏ แตกต่างกัน เริ่มจากงานเล็กๆ ไปพร้อมกับบำเพ็ญบารมี เมื่อบารมีสูง ก็ขยับไปดูแลพลังงานที่ใหญ่ขึ้น การเลื่อนนี้จะมีลำดับ สูงสุดคือ... ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 11:14:09

ความคิดเห็นที่ 30 คำว่า เทวดาที่มีหน้าที่นั้น จะแบ่งเป็น - เทวดาที่ดูแลสังสารวัฏ ตั้งแต่เริ่มโน้นเลย กำเนิดจักรวาลใหม่ๆจนถึงเดี๋ยวนี้ - เทวดาที่มีบารมีสูง ตั้งแต่เทวดาโพธิสัตว์ จนถึงพระมหาโพธิสัตว์ ที่ดูแลฝ่ายปฏิบัติธรรม ค่ะ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 11:24:35

ความคิดเห็นที่ 31 ที เทียน ฟ้า.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 15:36:21

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณครับ คุณพยัคฆ์น้อย ขอโหวตให้ครับ อยากให้คนอื่นได้ทราบ และได้อ่านบ้าง จากคุณ : FOB เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 18:08:29

ความคิดเห็นที่ 33 ตอนผมไปอินเดียก็ได้ร่วม(ดู) การสวดมนต์ และได้ชิมชาด้วย ดีครับ เยี่ยม จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 21:39:39