ความคิดเห็นที่ 1 อนุโมทนาบุญนะค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 21:23:11

ความคิดเห็นที่ 2 ได้อ่านจนจบแล้ว ขออนุโมทนาครับ ปัจจุบันมีคนพูดกันมากเรื่องความรู้สึกตัว แต่ไม่รู้ว่าเข้าใจตรงกันหรือเปล่า เท่าที่อ่านแล้วก็เข้าใจว่า จขกท ปฏิบัติตามแนวทางเจริญสติปัฎฐานสี่อยู่แล้ว พระสูตรนี้กว้างมาก ครอบคลุมทุกอย่าง แล้วแต่ท่านใดจะเน้นเรื่องใดเป็นหลักเท่านั้นเอง จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 23:07:50

ความคิดเห็นที่ 3 สนใจอ่านครับ แต่ช่วงนี้ยังไม่มีเวลาเลย...แล้วจะแวะไปอ่านนะครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 09:18:58

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทาย อ่านความเห็นของคุณนิแรนเรื่อง ความเข้าใจอันหลากหลายเกี่ยวกับ "ความรู้สึกตัว" จริงค่ะ ใครๆ ก็ฝึกเจริญสติด้วยการทำความรู้สึกตัว บังเอิญคุณกล้วย ทางนี้เข้ามาพอดี ฉันขออนุญาต เอาคลิปน้องกี้มาแปะได้ไหมคะ ถ้าอนุญาต เดี๋ยวคุณคนจีนตัวน้อยจะดำเนินการให้ค่ะ ฉันไม่เคยแปะ youtube ค่ะ ประเด็นที่ฉันจะชี้ตรงวินาทีที่น้องเล่าถึง ตอนกินส้มตำ แล้วจู่ๆก็รู้สึกตัวขึ้นมาเอง ทั้งๆที่ไม่ได้ปฏิบัติอะไรตอนนั้น แต่น้องเค้ายังงง ๆ  เพราะเพิ่งเคยปรากฏครั้งแรก   อีกหน่อยเค้าจะเรียนรู้จากสิ่งนี้ และมันจะพัฒนาการ"รู้"ขึ้นได้เองเรื่อยๆ   ถ้าเค้าไม่ละทิ้งความหมั่นเพียรเสียก่อน กว่าน้องเค้าจะได้สัมผัสกับมัน  ก่อนหน้านี้น้องเค้าได้ทำการปลุกกระตุ้นความรู้สึกให้ตื่นขึ้น เช่นการตบเนื้อ ตบตัว ทำเรื่อยๆ ตลอดเวลา ผลของมันจะมาปรากฏตอนที่เค้าไม่ได้ทำ นั่นแหละ ความรู้สึกตัว ที่ฉันหมายถึงในหนังสือ ที่ฉันเรียกว่า นิพพานน้อย น้องเค้าเพิ่งสัมผัสครั้งแรก และหายไป เค้ายังไม่เข้าใจว่า มันคืออะไร แต่หากเค้ายังคงสร้างเหตุเรื่อยๆ อีกหน่อยเค้าจะทราบว่า พลานุภาพของความรู้สึกตัวนั้นมันยิ่งใหญ่ "รู้" ได้แบบไร้ขอบเขต "รู้" ในที่นี้ไม่ใช่ไปรู้จักรวาล ชาติที่แล้ว ชาติหน้า จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 12:13:22

ความคิดเห็นที่ 5 คุณทางนี้ ขออนุญาต โพสคลิบนะคะ ประสบการณ์ รู้สึกตัว http://www.youtube.com/watch?v=WoiXH3y-WCk&feature=relmfu จากคุณ : คนจีนตัวน้อย เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 14:20:34

ความคิดเห็นที่ 6 ในหนังสือฉันจะเน้นสิ่งนี้สิ่งเดียว ความรู้สึกตัว สร้างเหตุ หาอุบายให้มันปรากฏเรื่อยๆ เมื่อเหตุพร้อม ความรู้สึกตัวย่อมปรากฏ ในหนังสือจึงไม่ได้เน้น การเห็นเกิด ดับ เพื่อไปสู่การปล่อยวางแต่ประการใด ตราบใดเมื่อ "ความรู้สึกตัว" ปรากฏ มันคือการย้อนกลับไปสู่ของเดิมที่บริสุทธิ์และสัมมาในตัวเอง ทั้งศีล สมาธิ และปัญญา มันไม่แบกหรือยึดอะไรไว้ จึงไม่มีอะไรให้ปล่อยวาง "อยู่เฉยๆ" ชีวิตมันก็สมบูรณ์ จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 17:18:06

ความคิดเห็นที่ 7 ขออนุโมทนากับคุณแมกโนเลีย และคุณ คนจีนตัวน้อยนะครับ ขอเสริม คุณแมกโนเลียนะครับ... ผู้ที่รู้จักจิตเดิม ที่บริสุทธิ์ ปราศจากความปรุงแต่งใดๆ แล้ว จะทราบเลยว่า นี่คือจิตที่พร้อมจะเรียนรู้ความจริงตามธรรมชาติ โดยไม่ผ่านตำรา หรือแม้คำสอนของครูบาอาจารย์ เพียงเพาะบ่มให้เกิดความรู้สึกตัวตามธรรมชาติ (อันบริสุทธิ์ ไม่ปรุงแต่ง) นี้ไว้เรื่อยๆ ...จิต(อันปราศจากการปรุงแต่ง) ก็จะเรียนรู้สภาวะธรรมตามความเป็นจริงไปเรื่อยๆ มันจะค่อยๆ เกิดการวาง วางความยึดมั่นต่างๆ จากจิตไปเอง โดยปราศจากเจตนา จนกระทั่งสติบริสุทธิ์นี้ มันกลายเป็นหนึ่งเดียวกับจิตใจ คือเป็นไปโดยอัตโนมัติ ปราศจากการไปกำหนด หรือสร้างอะไรขึ้นมา เหมือนกับเราหัดขับรถ ...วันหนึ่งมันจะเป็นอัตโนมัติ นั่นคือหนทางที่จะเช้าสู่กระบวนการ รู้เอง (ตรัสรู้= รู้เอง) จิตเมื่อถึงพร้อม ธรรมแท้จะปรากฏตัวเอง... ธรรมะอยู่ตรงหน้าเราอยู่แล้วตลอดเวลา.... แต่จิตเราไม่ถึงพร้อมที่จะรู้เองครับ !! ถ้ายังมีการกำหนด ไปสร้าง ไปวิเคราะห์ พิจารณาผ่านความคิด ก็ไม่มีทางพ้นจากความปรุงแต่งไปได้เลยครับ เบื้องต้นอาจมีการกำหนด มีเจตนา แต่สุดท้ายต้องวาง เจตนา ...จิตจะจะมีอิสระในการเรียนรู้ธรรมชาติ โดยตัวจิตที่บริสุทธิ์ จิตเดิมๆ ที่ไม่มีการปรุงใดๆ เจืออยู่เลย และความรู้สึกตัว (ตามธรรมชาติอันบริสุทธิ์) นี้แหละครับ ...ที่เมื่อเรารู้จักได้ถูกแล้ว จะค่อยๆ บังเกิดมีเอง โดยปราศจากเจตนาที่จะไปสร้างขึ้น แล้วก็พาไปสู่การ "รู้เอง" ประสบการณ์ของกี้ร์ (ในClip) เป็นพยานผู้หนึ่ง ที่พบว่า ธรรมะแท้ เกิดขึ้นเอง เมื่อเหตุถึงพร้อม เพราะฉะนั้น หน้าที่ของเรา คือการฝึกจิตให้ถึงพร้อมเท่านั้น ...ไม่ใช่การจงใจไปเอาคำสอนต่างๆ มาใส่ในจิต...เพื่อให้จิตเป็นไปตามคำสอนนั้น อย่างนั้น เป็นการปรุงแต่งครับ.....ไม่ใช่การรู้เอง และจะไม่พ้นทุกข์ครับ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Clip ทั้งหมด ผมทำเป็นธรรมทาน สามารถเอามาเผยแพร่ได้เลย โดยไม่ต้องขออนุญาตครับ ส่วนกี้ร์ (เสียงใน Clip) เป็นผู้ปฏิบัติได้เร็วมากผู้หนึ่ง ตอนนี้..เค้าวางได้เยอะมากๆ แล้วครับ ว่างๆ จะเอาบทความของเค้ามาโพสนะครับ ทำความเพียรต่อเนื่องตลอดครับ...รับรองครับ เห็นตรงนี้แล้ว เรียกว่าถึง Point of no return แน่นอนครับ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 20:26:44 แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 20:01:03 แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 19:58:15 จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 19:48:47

ความคิดเห็นที่ 8 อะแฮ่ม....ผมนึกได้แล้ว ประมาณปลายปี 53 ผมเคยมาโพสเรื่องจิตเดิมที่บริสุทธิ์ ว่างจากความเป็นเรา รู้สึกจะชื่อโพส "การปฏิบัติที่โฟกัสผิดที่" คลับคล้ายคลับคลาว่า ....ตอนนั้น คุณแมกโนเลีย ยังไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้เลย  ...ใช่ไม๊ครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 19:56:15

ความคิดเห็นที่ 9 คุณทางนี้ ได้มี save ไว้ในคลังหรือเปล่าคะ ช่วยนำมาโพสต์อีกได้มั้ย ฉันจำไม่ได้แล้วค่ะ ความจำสั้น แต่คิดว่า ไม่น่าจะใช่ เพราะฉันเริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่ปลายปี 2552 เสร็จสมบูรณ์ก็ต้นปี 2553 _____________________________ คุณทางนี้ อธิบายได้ดีในคคห. 7 แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 22:12:21 จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 21:43:20

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องการว่างจากตัวเรา มันเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันไม่จบในวงการ ต่างคน ต่างฟัง ต่างก็ตีความกันไป ตามความคิด ความเข้าใจของตน ที่ท่านสอนไว้ว่า การว่างจากตัวเรา เพราะความรู้สึกตัวทำหน้าที่หยั่งรู้แทน"ตัวเรา"ที่เคยรู้จำกัดได้ทีละอย่าง แต่ความรู้สึกตัวสามารถรู้ได้แบบไร้ขีดจำกัด ไร้ขอบเขต ท่านจึงกล่าวว่า เป็นการรู้แบบไม่มีตัวเราเป็นผู้รู้ รู้ด้วยวิปัสสนาญาน ไม่ใช่ตัวเรา ทำนองนั้น จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 22:31:58

ความคิดเห็นที่ 11 กระทู้นั้น ผมไม่ได้ save ไว้ครับ และก็ความจำสั้นเหมือนกันเลย...เพียงแต่คลับคล้ายคลับคลา เท่านั้น คือคุณต้นแมกโนเลีย ไม่ได้มาถกเถียงอะไรกับผมหรอก แต่เหมือนกับว่า ยังไม่ลงรอยกันสนิทนัก แต่ผมต้องอธิบายในสิ่งที่ไม่มีวันจะเข้าใจได้เลย...ไม่มีเรารู้ เป็นแต่อาการรู้เฉยๆ...(ตามที่คุณต้นแมกโนเลียบอกมา แบบนั้น น่ะแหละครับ)... กระทู้นั้น รู้สึกว่าจะเกือบ 70 ความเห็น ที่ทั้งถก ทั้งเถียง ทั้งยกบาลีมาอ้างกัน วุ่นไปหมด จนผมรู้สึกเหนื่อยกับการมาโพสในพันทิป ....พยายามชวนคนมาปฏิบัติให้รู้ด้วยตัวเอง แต่คนให้ความสนใจกับการเอาถกเถียง เอาถูกผิดกับบัญญัติศัพท์มากกว่า ผมโพสไปไม่กี่กระทู้ ...แล้วก็หลีกไปอยู่ที่เฟซบุ๊คแทนน่ะครับ ห่างหายจากพันทิป ไปตั้ง กลุ่มหลวงพ่อสมบูรณ์ แทน ก็ถือว่าประสบความสำเร็จที่เฟซบุ๊ค (อย่างเกินคาดมากๆ) ครับ ผมก็ชักชวนสมาชิกพันทิปไปพบหลวงพ่อสมบูรณ์ได้หลายคนเหมือนกันนะครับ เล่าสู่กันฟังนะครับ ไม่มีอะไร แล้วจะหาเวลาเข้าไปอ่านเรื่องของคุณต้นแมกโนเลียนะครับ ---- จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 23:03:43

ความคิดเห็นที่ 12 "ปัญหาของภาษาเป็นปัญหาโลกแตกในวงการธรรมะ คือเถียงกันแทบตายก็เข้าใจกันไม่ได้" เช่นเวลาฟังคำสอนเรื่อง รู้เฉยๆ ที่คุณทางนี้กล่าวไว้ เป็นความหมายหนึ่งตามคคห. 11 แต่ผู้ฟังก็อาจแปลความหมายคำว่า เฉย คือ การวางอุเบกขา คราวนี้พอได้ยิน ได้กลิ่น ได้กระทบ ก็จะพยายามเฉยๆ หรือกดข่่มความรู้สึกไม่ให้มันแสดงออกตามจริง เป็นการวางเฉยในแบบที่เขาเข้าใจ ซึ่งฝืนธรรมชาติในการรู้อารมณ์ของจิต ไม่ใช่ความหมายที่คุณทางนี้พยายามจะสื่อถึง ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เราเข้าใจตรงกัน _____________________________ ตัวอย่างในคลิปของน้องกีร์ ที่ไปได้ไว เพราะไม่สะสมความรู้ทางธรรมมาก่อน จึงไปแบบสบาย ไม่มีสัมภาระรกรุงรังให้แบกหาม นับเป็นตัวอย่างของคนไม่รู้ธรรม แต่พอได้สัมผัสกับธรรม ความรู้ ความเข้าใจก็จะปรากฏเอง เป็นการเข้าใจโดยมีประสบการณ์รองรับ จะไม่มีวันลืม และรับรองได้ว่าจะไม่มีใครสามารถเปลี่ยนใจเค้าไปจากเส้นทางนี้ จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 09:24:31

ความคิดเห็นที่ 13 เพิ่งหาวิธีเปิดเพื่อจะอ่านไฟล์หนังสือของคุณต้นแมกโนเลียได้เมื่อกี้เอง เปิดอ่านดูคร่าวๆ เห็นว่าผู้ที่รู้สึกตัวเป็น แม้จะใช้ภาษาพูดต่างๆกัน แต่ต่างก็เข้าใจสิ่งเดียวกัน โมทนาสาธุครับ :) จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 11:04:37

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านจบแล้วเหมือนกันครับ   รู้สึกตรงแบบไม่ตะขิดตะขวงใจ เห็นด้วยกับที่คุณแม็กโนเลียกล่าวมาทุกประเด็น  พิจารณาแล้ว มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ...การฝึกรู้สึกตัวทั่วพร้อมเป็นฐานเพื่อเพิ่มกำลัง ให้สติเป็นมหาสติเป็นสิ่งที่ต้องทำ    การปฎิบัตินั้นไม่ยากแต่มันยากที่ เราจะเจอทางปฎิบัติที่ตรงทาง แล้วศรัทธาในเส้นทางสายนั้นมันยากจริงๆ มันอาจเป็นโชคที่บางคนเจอแล้วลองปฎิบัติแล้วโดนเลย บางคนอาจเจอหรือ ไม่เจอหลงไปอีกหลายเส้นทางกว่าจะเจอ หรืออาจไม่ได้เจอเส้นทางนี้เลยก็ได้ ที่จริงผมก็จำได้ว่าเคยทำมานานแล้วน๊ะ ความรู้สึกตัวทั่วพร้อม   แต่เราไม่ เคยได้ยินเส้นทางนี้  ก็เลยทิ้งไปไม่สนใจเพราะคิดว่าไม่ใช่ทางปฎิบัติ ฉนั้นพอมาเจอการปฎิบัติรู้ตัวของคุณทางนี้ และคุณแม็กโนเลีย  ผมจึง มีความรู้สึกว่าใช่จริงๆครับ บางที่อะไรที่มันดูง่ายเกินไปเราดันมองข้ามซะนี่^^ จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 14:33:02

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณคุณรู้สึกตัวและคุณล้าน5 ที่เข้ามาทักทายค่ะ ขอเสริมคุณล้าน5 ในประเด็นเรื่องธรรมะปฏิบัติที่หลากหลายวิธี สำหรับมือใหม่นี่น่าเห็นใจมากๆ พวกเค้าไม่ทราบว่าควรเลือกทางไหน เพราะแต่ละทาง ต่างก็บอกว่า เป็นวิปัสสนาลัดสั้น ตัดตรงตามหลักสติปัฏฐาน 4 อีกทั้งสมัยนี้มีสื่อธรรมะ online สะดวกมาก ไม่ต้องไปถึงสถานปฏิบัติธรรมเลย ฉันเองก็เป็น ตอนนั้นเพื่อนคนหนึ่ง เป็นคนปฏิบัติมานานสอนว่า การนั่งสมาธินี่ ต้องนั่งให้ก้นสัมผัสพื้นได้บางตำแหน่ง ถ้าจำไม่ผิด 4 จุดเท่านั้น เป็นเคล็ดลับเฉพาะ ฉันได้ลองนั่ง ก็เกร็ง รู้สึกไม่สบายเลยเพราะกลัวนั่งผิด ตอนหลังฉันถามตัวเองว่า เอ๊ะ นี่เรากำลังภาวนาเพื่อให้หายจากไมเกรน หายเครียด ถ้าปฏิบัติแล้วไม่ได้ช่วยรักษา แถมยิ่งเพิ่มความเครียด เราจะทำไปเพื่ออะไร หรือที่มีการกล่าวว่า การปฏิบัติธรรมคือบุญสูงสุดของชีวิต คราวนี้คนที่ต้องการปฏิบัติเพราะอยากได้บุญ อยากสะเดาะเคราะห์ ก็ตั้งอกตั้งใจปฏิบัติ ทั้งที่ทำไปก็แสนจะทรมานจิตใจ ลำบากกาย พอกลับมาอยู่บ้าน ทำได้ไม่นาน ก็เลิก ฉันมั่นใจเลยค่ะว่า คนที่ไม่เคยอ่านตำรา หรือมีใครแนะนำ ให้เขาทดลองด้วยตนเองหาวิธีที่ถูกจริตในการกระตุ้นให้เกิดการรู้เนื้อ รู้ตัว พวกเขาจะรู้วิธีทำได้แน่นอน เพราะมันคือธรรมชาติที่อยู่ในตัวเราทุกคน ลองนึกถึงเด็กๆ เวลาตกใจกลัวสิ่งใด แม่จะเข้ามาอุ้มและเขย่าตัวเรียกขวัญให้มาอยู่กับเนื้อกับตัว เป็นการทำความรู้สึกตัว ให้หายตกใจ แต่ด้วยวิธีพื้นๆแบบนี้ มันดูไม่ขลัง ไม่น่าเลื่อมใส ____________________________________ จึงไม่น่าแปลกใจที่ครูบาอาจารย์ต่างกล่าวตรงกันว่า ธรรมะมันก็อยู่ตำตา ตำใจตลอดเวลา แต่มัวไปควานหาอะไรกันก็ไม่รู้ ____________________________________ ท่านใดอ่านหนังสือจบแล้ว มีคำถามเรื่องการปฏิบัติ อย่าได้เกรงใจ จะถามในพันทิป หรือ โทร. มาคุยกันก็ได้ค่ะ จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 17:29:32

ความคิดเห็นที่ 16 มันยาก ....เพราะว่ามันง่าย เกินกว่าใจจะยอมรับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 19:47:11

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ธรรมะปฏิบัติเริ่มต้นอย่างแสนยาก ลำบากกาย สุดท้ายกลับพบว่า มันจบลงอย่างแสนง่ายที่ "ความรู้สึกตัว" ความรู้สึกตัว คือ ครูบาอาจารย์ที่แท้จริง ไขข้อข้องใจ ความสงสัยได้อย่างหมดจด งดงาม หากท่านยังต้องใช้ชีวิตทางโลก ทำงานหาเงินเลี้ยงชีพ ดูแลครอบครัว พบปะสังสรรค์ สนุกสนานร่าเริง จงทำหน้าที่ต่อไป ดำเนินชีวิตตามปรกติ ไม่จำเป็นต้องปลีกวิเวก โดดเดี่ยวตัวเอง เพื่อให้ครบองค์ประกอบของการเป็นผู้ละ สละแล้ว ตราบใดที่ท่านอยู่กับความรู้สึกตัว กิเลสใดๆ มิอาจแผ้วพาน ทำอะไรท่านได้ เพราะท่านคือ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ----------------------------------------------------------- หวังว่าหนังสือเล่มนี้ จะเป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจให้ท่าน เกิดความมุมานะในการภาวนา จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 55 06:51:47

ความคิดเห็นที่ 18 ขออนุญาตแชร์ความเห็นที่ 17 ใน facebook นะครับพี่ จากคุณ : natsueme เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 13:39:39

ความคิดเห็นที่ 19 ใน facebook ของพี่ยังไม่มีอะไรที่เป็นสาระค่ะ  ตะก่อนสมัครไว้เพื่อการอ่านเท่านั้น พี่ได้ไปช่วยคุณทางนี้เขียนในกลุ่มของหลวงพ่อสมบูรณ์ เพราะในกลุ่มนี้มีความเข้าใจตรงกัน http://www.facebook.com/groups/175948619086580/ แต่ตอนนี้หากระทู้ที่ตัวเองเขียนไม่เจอแล้วค่ะ ไม่รู้หายไปไหน จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 08:53:11

ความคิดเห็นที่ 20 ขอเสริมนิดนึงนะครับ กระทู้ที่ คุณแมกโนเลียได้เขียนเล่าเรื่องราวไว้  เกิด error หายไปจากในกลุ่ม น่าจะอีก 1-2 วัน อาจจะกลับมานะครับ เพื่อนสมาชิกสนใจการปฏิบัติในเส้นทางนี้ ขอเชิญเข้าร่วมเสวนาในเชิงปฏิบัติ ซึ่ง คุณต้นแมกโนเลีย กับผม จะช่วยกันแลกเปลี่ยนประสบการณ์ตรง และวิธีการปฏิบัตินะครับ จัด วันอาทิตย์ที่ 1 กค 55 นี้ ช่วงบ่ายโมง...ไม่มีค่าใช้จ่าย ตามรายละเอียดนี้ครับ http://www.facebook.com/events/347831401954226/ แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 12:13:41 แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 12:10:44 จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:08:40