หลวงปู่ที่สอนสมาธิให้เรา ท่านบอกเราตอนที่เราท้อ ไม่อยากไปภาวนาแล้ว พี่ที่เราชวนไปเป็นเพื่อนเค้าก้าวหน้ามากมายทั้งที่แต่แรกเค้าไม่ค่อยสนใจจะไป แต่เราคนที่อยากไปภาวนานักหนา ฝึกเท่าไรมันก็นิ่งอยู่อย่างนั้น
กะจะไปลาหลวงปู่คิดว่าคงจะไม่ไปภาวนาแล้ว หลวงปู่ท่านก็พูดเรื่องอื่นแล้วก็พูดขึ้นลอย ๆ ว่า คนเรามัวแต่มองน้ำในตุ่มคนอื่นทำไมน้ำในตุ่มของเขาเต็มเอา ๆ ทำไมตุ่มของเราแห้งขอดอยู่อย่างนี้ หาได้คิดไม่ว่าเขาเพียรตักน้ำใส่ตุ่มสะสมมาหลายภพหลายชาติ มาชาตินี้น้ำในตุ่มของเขาจึงเกือบเต็ม เติมอีกนิดเดียวมันเลยเต็มง่าย แต่คนที่เฝ้ามองตุ่มคนอื่นแทนที่จะเพียรพยายามอุตสาหะ คิดว่าชาติก่อนเราทำมาน้อย ชาตินี้เราจะพยายามทำให้น้ำเต็มตุ่ม ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องเฝ้ามองน้ำเต็มตุ่มของคนอื่นอีก แต่นี่ก็มองแล้วมัวคิดน้อยใจตัวเอง แล้วจะเกิดมามองน้ำเต็มตุ่มคนอื่นอย่างนี้ไปอีกกี่ภพกี่ชาติล่ะหือ
จากนั้นมาก็ไม่เคยคิดน้อยใจตัวเองอีกเลยค่ะ เพียรอย่างเดียวค่ะ คิดว่าเรายังโชคดีที่มีชีวิต ยังเป็นมนุษย์ ถ้าครูบาอาจารย์ท่านไม่ดึงไว้ ฉวยตายไปคงได้เป็นเปรตอสุรกายในอบายภูมิเพราะจิตที่เศร้าหมองแน่ ๆ เลยค่ะ
คิดดูนะคะ ฝาแฝด เกิดมาจากพ่อแม่เดียวกัน พร้อมกัน ยังมีวาสนาบารมีต่างกันเลยค่ะ
ฝึกคิดยินดีกับความสุข ความสำเร็จของเพื่อน คิดไปเรื่อย ๆ ทำไปตลอด ไม่นานเราก็จะสำเร็จได้รับสิ่งที่ดีขึ้น พลังจิตมันแรงค่ะ ถ้าเราคิดไม่ดี ชีวิตมันก็จะแย่ได้ซะทุกเรื่อง จริง ๆ นะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้คิดดี ดับไฟคือ โทสะ ไฟคือโมหะ ในใจได้สำเร็จโดยเร็วค่ะ
จิตใจตกต่ำมากค่ะ ขอความเมตตาดึงขึ้นมาหน่อยค่ะ
)
