ความคิดเห็นที่ 1 เอาวิธีตามหลักพระพุทธศาสนาดีกว่านะวิธีอื่นก็มีแต่ ส่วนใหญ่ไม่ใช่ของจริง ตามที่ จขกท.บอก ไม่ว่าเราจะนั่งสมาธิ รักษาศีล บุญนั้นจะเกิดกับตัวเองเกิดกับคนอื่นไม่ได้   บอกเอาไว้ก่อนว่า คนคนนั้นยังไม่ถึงที่ตาย แต่แค่บุญใกล้หมด เหมือนต้นไม้ที่ภายนอกตายแต่ภายในยังสด ยังมีราก แต่ถ้า ต้นไม้นั้นตายหมดแล้ว ก็ทำให้รอดไม่ได้  ( หมดอายุขัย )    วิธีแรก  เคยทำเอง พระที่บ้านแนะนำมา ให้ไปหาปลาในตลาด ที่เขากำลังจะฆ่า เอาพวกปลาช่อน หรือ ปลาดุก ที่อายุมันยืน ๆ สักหน่อย เลือกตัวกำลังแข็งแรงอย่าเอาตัวใกล้ตาย สักสี่ห้าตัว เอาไปปล่อย ในแม่น้ำ แล้วอธิษฐานขอให้ คนที่คุณต้องการให้เขาหายป่วยพื้นคืนกลับมา    ถ้าคนไข้มีสติเพียงบอกเขาว่าเราไปทำบุญให้แล้ว ให้เขาอนุโมทนาบุญ พยายามพูดให้เขามีความยินดีด้วย   วิธีนี้ใช้กับญาติใกล้ชิดคนหนึ่ง รถล้ม หัวฟาดพื้นเอ็กเรย์แล้วมีเลือดออกในสมองอาการเป็นตายเท่ากัน ผลคือ.. ญาติคนนี้ รอดตาย และ ฟื้นหายภายใน 1 เดือน   แต่..   เมื่อฟื้นแล้วมีอาการ ความจำเลอะเลือน หลง ๆ ลืม ๆ เป็นอาการทางสมองแต่ ร่างกายแข็งแรงดี     อีกวิธีเป็นวิธีในสมัยพุทธกาล มีบทสวดหนึ่งที่สามารถสวดต่ออายุคนที่ ใกล้ตายให้ฟื้นได้ คนคนนั้นต้องไม่ถึงที่ตายแล้ว เพียงใกล้หมดบุญเท่านั้น และคนที่ใกล้ตายนั้นต้องมีกำลังใจจะอยู่ต่อ บทสวดมนต์นั้นคือ        " โพชฌังคปริตร " อันนี้ไม่เคยลอง ลองเปิดให้คนป่วยฟังดู จะกี่เที่ยวก็ได้ ถ้าได้ผลก็ยินดีด้วยนะครับ จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 05:22:31

ความคิดเห็นที่ 2 แทนกันไม่ได้   ชีวิตใครก็ของคนนั้นโดยเฉพาะ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 06:22:33

ความคิดเห็นที่ 3 เราเคยคิดทำแบบเจ้าของกระทู้ คิดภาวนาให้คนที่รัก   เอาความทุกข์ ความเจ็บป่วยทั้งมวลมาอยู่ที่เรา เรารับเอง เราแข็งแรง(เราคิดแบบนั้นตอนนั้น) แต่แลกไม่ได้ .. ลองทำแบบความคิดเห็นที่๑  หน้าสนใจและให้กำลังใจนะ. จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 07:05:38

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่มีวิธีเหมาะสมแนะนำ ขอกุศลที่ได้ใส่บาตรมา ให้คนที่คุณอยากช่วย ได้รับผลบุญนี้ด้วย จากคุณ : neap เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 07:23:32

ความคิดเห็นที่ 5 กรรมของผู้ใดก็เป็นกรรมของคนนนั้นครับ  อย่าคิดอะไรมากเป็นไปตามกงล้อแห่งกรรม อย่าเป็นทุกข์แทนผู้อื่นเลยครับ  ทุกสรรพสิ่งในโลกนี้เมื่อมีเกิดขึ้น ก็ค่อย ๆ เสื่อมลง  และดับไปในที่สุด  ไม้แต่โลกเองก็เช่นกันครับ  ก็ต้องไปสู่กาลดับลงไปเช่นกัน แม่แต่จักรวาลก็เช่นกันครับก็ต้องไปสู่สิ่งที่ดับลงเช่นกัน เมื่อมีดับลง ก็ต้องมีสิ่งที่เกิดขึ้นมาใหม่ แทนที่เช่นกัน ก็เวียนวนกันไปตามกงล้อแห่งกรรมไม่มีสิ้นสุดครับ แต่สมเด็จพระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านทรงชี้ทางหนทางออกจากกงล้อแห่งกรรมนี้เอาไว้ให้แล้วครับ  หากท่านพิจารณาแล้วว่าการเกิดดับมันเป็นทุกข์ ก็ลองดำเนินตามรอยแห่งมรรคนั้นครับทางก็จะไม่ต้องเวยนว่ายเกิดดับต่อไปครับ จากคุณ : กระจอกจัง เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 07:29:31

ความคิดเห็นที่ 6 สามารถแนะนำให้เขาทำได้...แต่ทำให้เขาไม่ได้ครับ...เขาต้องทำเองนะครับ การแนะนำก็แนะนำให้เขาเลิกทานเนื้อสัตว์(ถ้าให้สมบูรณ์ทานมื้อเดียวด้วยได้ยิ่งดี)....แนะนำให้เขาถือศีล ๕ ให้บริบูรณ์... เท่านี้ก็สามารถทำให้เขาน่าจะมีอายุยืนยาวขึ้นแล้วครับ...หากวิบากกรรมไม่ส่งผลแรงจนเกินไปครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 08:02:08

ความคิดเห็นที่ 7 ตัวเรากินข้าว เขาจะอิ่มกับเรามั้ย แนะนำว่าพาเค้าไปทำบุญ หรือถ้าไม่สะดวก พากันสวดมนต์ก็ได้ครับ ไม่ต้องเสียเงิน บุญเป็นของกลาง ใครทำ คนนั้นได้ พอเค้าเป็นเจ้าของบุญ ใครจะมาปล้นไปก็ไม่ได้ครับ บุญรักษาครับ จากคุณ : กระท่อมผักหวาน เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 09:19:21

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่เคยได้ยินเรื่องปาฏิหาริย์ขนาดนั้น ถ้ามีปาฏิหาริย์ได้จริง ตอนนี้อยากเอาจิตไปเข้าร่างมนุษย์ผู้ชายที่ใกล้ตาย แล้วอาศัยร่างเขาเพื่อประพฤติธรรมค่ะ  ฮ่าๆๆๆ คือมันเป็นไปไม่ได้ไง แต่หลวงพ่อสอนว่าถ้าคนที่เรารู้ว่าเขาจะต้องตาย ก็บอกให้เขามาเข้ากรรมฐาน ผลบุญก็อาจจะช่วยต่อชีวิตได้ แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครเชื่อ ส่วนตัวเราเองอยากจะช่วยใครก็ปฏิบัติกรรมฐาน แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลให้เขา ถ้ามันมีอานิสงส์เพียงพอก็อาจจะช่วยให้เขาหายป่วย หรือทุเลาลงได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องวางใจเป็นกลางเสียก่อน ให้คิดเสียก่อนเลยว่าถ้าเขาตายเราจะเป็นอย่างไร ไม่ใช่ว่ารอให้เขาตายแล้วค่อยมาเสียใจฟูมฟาย ให้คิดไว้ก่อนเลย ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้ ถ้าเขาหาย เราก็ได้กำไร ถ้าเขาตายเราก็เท่าทุน เพราะอีกไม่นานเราก็จะตายเหมือนกัน ไม่ได้แช่ง แต่เป็นชาวพุทธที่แท้จริง ถ้าเรื่องตายยังวางใจไม่ได้ ก็ไม่สามารถข้ามพ้นความทุกข์อื่นๆไปได้ เป็นกำลังใจให้หาทางออกได้นะคะ จากคุณ : เอหิปัสสิโก (จงดูจงเห็น) เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 09:39:33

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่มีสิ่งใดได้ตามต้องการทุกประการ อายุขัยของใคร  ก็เป็นไปตามกรรมของบุคคลนั้นครับ "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม" คุณจะใช้ความอยากไปบังคับธรรมชาติ  มันก็ไม่เกิดผลใดๆ สิ่งที่คุณทำได้ก็คือ  วิธีการใช้ธรรมะ  ทำความเข้าใจในความเกิดและดับของบุคคล เพื่อไม่ให้เป็นทุกข์  ก็เพียงเท่านั้นเองครับ . . . . . จากคุณ : -tak- เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 09:48:21

ความคิดเห็นที่ 10 ถวายสังฆทาน โดยบอกกล่าวให้ผู้ป่วยได้ทราบด้วย ได้เห็นสังฆทานด้วยยิ่งดี ได้ไปถวายที่วัดด้วยยิ่งดีใหญ่    จะอยู่หรือไป ก็หายห่วง เพราะจิตมีเครื่องหมายเหนี่ยวนำจิต อันเป็นมงคลแล้ว อย่าไปทุกข์แทนคนอื่น มันทุกข์ฟรีนะนั่น เบียดเบียนตนเองเปล่า จากคุณ : lekton เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 10:25:34

ความคิดเห็นที่ 11 ควรกลัว...การเกิด...มากกว่านะครับ แต่เข้าใจครับว่าไม่มีใครอยากให้คนที่เรารัก พลัดพรากจากกันไป ไม่ว่า จขกท จะทำวิธีไหน สุดท้ายถ้าเขาหมดบุญจริง เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากทำใจให้ยอมรับความจริงของธรรมชาตินี้ ว่ามันเป็นอย่างนั้นเองเหมือนที่พระท่านว่าไว้ เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้ จขกท มีความเข้มแข็งทางจิตวิญญาณ พร้อมเผชิญหน้ากับความจริงที่คนทั้งโลกต้องเจอเหมือนกัน นั่นคือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย จากคุณ : buchido85 เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 10:52:38

ความคิดเห็นที่ 12 ทุกคนมีวาระ เป็นของตน แง่บๆ จากคุณ : itoursab เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 12:20:30

ความคิดเห็นที่ 13 แค่ จขกท.. เข้าใจหลักสัจธรรม หรือ หลักความจริงของธรรมชาติ คุณก็ไม่อยากจะต่ออายุ หรือ ตายแทนเขาคนนั้นเลยล่ะ เพราะ..ทุกชีวิตย่อมประสบพบเจอ สัจธรรมชาติเหมือนกันหมด อันได้แก่ เกิด แก่ เจ็บ ตาย พลัดพรากจากของรักของชอบใจ ฯลฯ... เมื่อเราเข้าใจ --> เราก็คิดได้ --> เมื่อเราคิดได้เราก็ปล่อยวางได้ -->เมื่อเราปล่อยวางได้เราก็เป็นสุข ไม่กังวล ไม่คิดมาก ไม่ฟุ้งซ่าน.. จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 13:42:27

ความคิดเห็นที่ 14 บางทีสิ่งนี้ อาจจะมีคำตอบที่ คุณGretchen ตามหา http://dungtrin.com/whatapity/ เค้าจะมีให้คลิกเข้าไป "เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน [skip intro]" พอคลิกเข้าไปก็เข้าไปอ่านตรง... "บทที่ ๗ - สัจจะเกี่ยวกับความตาย" ถ้าเข้าไปแล้ว อ่านภาษาไทยไม่ได้ ก็ให้ดาวโหลด pdf นี้มาอ่านแทนเลยคะ http://dungtrin.com/whatapity/whatapity_pdf_full.pdf หรือฟังเสียงอ่านที่นี่ก็ได้คะ http://www.fungdham.com/book/dungtrin-siadai.html หนังสือเล่มนี้ไม่รู้จะยังหาซื้อได้อยู่รึเปล่า เพราะที่เห็นขายในร้านหนังสือ เป็นฉบับปฏิรูปที่ถูกตัดบางช่วงบางตอนออกไปแล้ว อาจต้องอาศัยอ่านหรือดาวโหลดจากเว็บมาอ่านเอานะคะ "...อีกความจริงหนึ่งก็คือระหว่างมีชีวิตอยู่ เราทุกคนเคยรู้สึกอ้างว้างกันมาหลายครั้ง แต่จะมีครั้งเดียวในชีวิตที่เราจะรู้สึกอ้างว้างและว้าเหว่ที่สุด นั่นคือขณะแห่งการตายอย่างไม่รู้ที่ไป..." ดังตฤณ . จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 13:53:11

ความคิดเห็นที่ 15 พี่ๆในห้องนี้เชื่อไหมคะ ?? คนๆนี้ เป็นผู้ที่.. เกิดมาเพื่อคนอื่น.. ชีวิตเขาน้อยมากที่จะทำอะไรเพื่อตนเอง เขาปฏิญาณตนไว้ว่า เขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อผู้อื่น ตอนเด็กๆหนูเคยเห็นพี่แถวบ้าน ตายเพราะเข้าไปช่วยคน(พี่คนนี้ปกติเป็นคนทดีมากๆๆๆ) อีกคน นิสัยดีมากๆเกินคนปกติทั่วไป เขาก็ตายด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ มันก็เป็นคำถามอยู่ในใจมาตลอดว่า ทำไมคนที่ขึ้นชื่อว่า "นิสัยดีมาก" ถึงตายเร็ว ??? แต่มันก็ไม่เสมอไป เพราะโตขึ้นมาเราก็เห็นว่า มีคนดีๆอีกมากที่เขาอายุยืน มาวันนี้ ไม่คิดว่ามันจะเกิดกับคนใกล้ตัวเรา.. เขาเป็นคนดีมากๆ มากที่สุดที่เราเคยรู้จักมาในชีวิต เขาเป็นคนชอบทำบุญ ปฏิบัติธรรม นั่งกรรมฐานเขาก็นั่งมาแล้ว ก่อนหน้านี้เขาก็ชอบออกกำลังกาย สุขภาพแข็งแรงมากๆ ชอบศึกษาธรรมะ ชอบช่วยเหลือผูัอื่นๆ ชีวิตประจำวันเขา เขาจะคิดอยู่เสมอๆว่า วันนี้เขาทำประโยชน์ให้ใครหรือยัง ?? เวลาว่างๆของเขา ต้องไปช่วยคน ไม่ไปบ้านเด็กกำพร้าก็ไปบ้านพักคนชรา หรือไม่ก็ไปบรรยายธรรมตามโรงเรียน ตามสถานที่ต่างๆ ชีวิตเขา อยู่เพื่อผู้อื่น ทุกวัน ทุกเวลา ไม่ว่าจะมีภัยธรรมชาติ น้ำท่วม เขาจะขนคน ขนรถ ไปช่วยเสมอๆ(เขาเป็นเจ้าของธุรกิจอย่างหนึ่งค่ะ จึงพอมีเวลาและพอมีสตางค์ในการช่วยเหลือคน) วันไหนหยุดยาวๆ เขาจะนัดกับเพื่อนๆพี่ๆไปปฏิบัติธรรมตามต่างจังหวัด ไปอยู่ตามวัดป่า ตามภูเขา เขาเพิ่งอายุ 28 ปี เป็นคนที่ใจบุญมากๆๆๆๆๆๆ มีลูกบุญธรรมรับเลี้ยงไว้หลายคน(ตามบ้านเด็กกำพ้ราน่ะค่ะ) แล้วเขาก็ชอบศึกษาธรรมะมากๆด้วย มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยทำคือ วิชาจักระ วิชาพลังจักรวาล เขานั่งสมาธิเป็นประจำ หนูไม่รู้ว่าเขามีกรรมอะไรถึงเป็นอย่างนี้.. อยู่ดีๆเซลเม็ดเลือดขาวก็เกิดผิดปกติ มันผลิตเพิ่มเป็นจำนวนมาก แล้วมันก็ไม่ทำงาน ไม่ทำหน้าที่ป้องกันเชื้อในร่างกาย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาก็มีร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ดี ตอนนี้ หนูคิดว่า ถ้าแลกชีวิตกันได้ หนูก็ยอม เวลาเขาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล(ก่อนหน้าจะรู้ว่าป่วย) เขาก็จะไปบริจาคเลือดอยู่ประจำๆ ชีวิตเขา เป็นชีวิตที่ "มีค่า" และ "คู่ควรที่จะมีลมหายใจอยูต่อค่ะ" เขาเป็นผู้ทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น เพื่อสังคม สิ่งแวดล้อม เขาเป็นชาวพุทธที่แท้จริง ถือศีล ๕ ครบ และยังเป็นพรหมจรรย์ ไม่เคยพูดปด ไม่พูดส่อเสียด ไม่เคยคิดร้าย ไม่เคยทำชั่ว แต่ละวัน แต่ละเวลา เขาทำแต่สิ่งดีๆให้กับคนรอบๆข้าง ให้กับโลก ให้กับสังคม มันคือกรรมอะไรคะ??? ที่เกิดกับคนแบบนี้ คนดีๆที่คู่ควรต่อการมีชีวิตอยู่ ทำไมเขาถึงเป็นโรค ??? ทำไมโรคนี้ไม่เกิดกับหนูแทน ??? หนูสัญญากับเขาว่า ช่วงที่เขานอนโรงพยาบาล หนูจะไปทำสิ่งเหล่านี้แทนเขาเอง หนูจะไปบริจาคเลือดเป็นประจำๆเหมือนที่เขาเคยทำ หนูจะคอยทำสิ่งดีๆให้สังคมเหมือนที่เขาเคยทำ หนูจะถือศีลนั่งสมาธิทุกวัน แล้วหนูจะฝึกวิชาจักระมารักษาเขา ขอบคุณพี่ความเห็น #1 มากๆค่ะ หนูจะนำไปปฏิบัติตามที่พี่แนะนำมาค่ะ ขอบพระคุณทุกๆท่าน หนูอ่านหลายๆความเห็นแล้วหนูน้ำตาไหลไม่หยุดเลย รู้ว่าต้องทำใจ แต่มันทำยากมากค่ะ.. ไม่คิดเลยว่าสิ่งเหล่านี้จะเกิดกับเราและคนใกล้ตัว ถ้าแลกชีวิตกันได้ หนูอยากมอบอายุขัยของหนูให้เขา ให้เขาอยู่ต่อและแข็งแรง ให้หนูเป็นผู้ที่ล้มป่วยแทน ให้หนูรับความเจ็บปวดนั้นแทนเขาเถิด คนนี้เขาเป็นพี่น้อง(พี่น้องที่รู้จักกับ)กับคุณ ดังตฤน ด้วยค่ะ ศึกษาธรรมะด้วยกัน แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 15:59:34 จากคุณ : Gretchen เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 15:58:29

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ Gretchen ตั้งสตินะ นับ 1-10 ในใจช้าๆ หายใจเข้าลึกๆ ลองถามตัวเองดูสิว่า ในฐานะที่เขาเป็นนักปฏิบัติธรรม เราเคยถามเขาไหมว่า เขาคิดยังไง และเขามองความตายของเขายังไง บางทีเจ้าตัวเขาอาจจะไม่ได้ตื่นตระหนกขนาดเราก็ได้คะ ยิ่งถ้าเป็นนักปฏิบัติธรรมด้วยแล้ว เขาเข้าใจชีวิตมากกว่าเราอีกคะ . แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 18:35:32 จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 18:34:04

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมากๆค่ะ คุณอาณาจักรสีเขียว ^^ จากคุณ : Gretchen เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 19:04:13

ความคิดเห็นที่ 18 ทุกชีวิตล้วนเป็นเช่นนั้นเอง  ไม่มีใครที่ไม่ตาย  แม้ตัวเราก็ไม่เว้น  เข้าใจว่าทุกข์  แต่เราทุกคนล้วนต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รักทั้งสิ้น   ไม่มีใครหนีพ้น  ทำใจเถอะนะ เคยสูญเสียลูกมาก่อน  เข้าใจว่ารู้สึกเช่นไร   สิ่งที่ควรกระทำในตอนนี้คือใช้เวลาทุกนาทีีอย่างมีค่าที่สุด  อยู่กับเขาให้นานที่สุด  และขอให้เขาไปสบาย  อย่าได้ไปอย่างทรมาณเลย  เพราะการที่ต้องอยู่โดยใช้เครื่องช่วยหายใจ  และสายมากมายที่เต็มตัวไปหมด  มีแต่ยาฆ่าเชื้อ  น้ำเกลือ เลือด  ฯลฯ  นับ 10 เข็ม  ต้องถูกดูดเลือดไปตรวจนับครั้งไม่ถ้วน  ต้องเจ็บปวดและทรมาณตลอดเวลา  กว่าจะไปได้นะมันทรมาณมากนะ   แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 21:27:40 จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 19:30:08

ความคิดเห็นที่ 19 คนทำดีขนาดนี้ เขาไม่น่าจะกังวลกับความตายหรอก ความตายก็แค่การเปลี่ยนสถานะไปสู่สิ่งที่ดีกว่า อย่ากังวลไปเลย แต่อย่างไรก็ดีขออวยพรให้เขาหายป่วยเร็วๆนะ จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 21:15:12

ความคิดเห็นที่ 20 รักษาตามแนวทางของแพทย์แผนปัจจุบันให้ถึงที่สุดก่อนครับ ถ้าร่างกายไม่อ่อนแอจนเกินไป น่าจะยังมีหลายวิธีที่รักษาได้ รวมทั้งการปลูกถ่ายไขกระดูกด้วย ขอเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 00:11:19

ความคิดเห็นที่ 21 เดาว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว  โรคนี้ปัจจุบันหมอรักษาหายได้นะคะ เพื่อนเราเคยเป็นตอนเรียนมหาวิทยาลัย  ถึงขั้นต้องเลิกเรียนมารักษาตัว  ตอนนั้นทุกคนหมดหวังกันแล้ว เดี๋ยวนี้หายดี  แต่งงานมีลูกไปแล้ว อีกอย่างคือ คนใกล้ตัว จขกท. เค้าทำบุญ ทำทาน และปฏิบัติธรรมมาขนาดนี้  ก็ไม่น่าเป็นห่วงเค้าแล้วล่ะค่ะ ให้กำลังใจค่ะ  ขอให้หายไวไว จากคุณ : koy_orca เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 04:34:41

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีค่ะ คุณให้ชีวิต แลกชีวิตกับเค้าไม่ได้หรอก .. รุอยู่แก่ใจ แต่ดูท่า คนไข้ มีศีล มีธรรม เป็นที่พึ่ง คงไม่น่ากังวลเท่าไหร่ เราคนใกล้ชิด ให้ได้ คือ เวลา กำลังใจ พลังในการอยู่ต่อไป และ โอกาสดีๆ กับเขา สำคัญคือ ตัวเราเองนั้น มีมากพอจะให้เค้าได้รึยังล่ะ หากเรายังหดหู่ ท้อแท้ สงสัย กังวล ระวังนะ สิ่งเหล่านั้น จะถ่ายทอด ส่งผ่าน กลายเป็นความรุสึก ให้เจ้าตัวเขารับรุ และพลอยไม่สบายใจไปด้วย เอาเป็นว่า สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ โอกาส แม้ว่า จะรุว่า ชีวิตเขาอาจจะเหลืออยู่ไม่นาน แต่ทำโอกาสที่มีอยู่นั้น ให้มีค่าที่สุด ดีกว่าไหม :) . จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 12:27:22

ความคิดเห็นที่ 23 ทางที่ง่ายที่สุดคือ ให้เขาถือศีลกินเจ บำเพ็ญตนแบบนักบวชตลอดชีวิต อุทิศเพื่อพระศาสนา ปล่อยสัตว์เป็นประจำ สวดมนต์ทำสมาธิทุกวัน สร้างกุศลให้มาก ก็มีทางเทวดาจะอนุเคราะห์ หาหนังสือต่างๆศึกษา อย่าเอาแต่ถามในนี้ มันแคบไป จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:15:42