ความคิดเห็นที่ 1 เป็น แต่ผมเรียกบรรยากาศนี้ ว่า "ตรูก็อยากจะเลิก นั่งนะเฟ้ย" พูดถึงเรื่องอาย นี่ ตอนที่บวช  พระอาจารย์นำทำวัตรเช้า +นั่งสมาธิ  พระรุ่นเดียวกันผม แต่ภันเตน้อยกว่า นั่งขัดสมาธิแต่ ช่วงบนราบไปกับพื้นแล้ว  - -" ผมก็ง่วงเหมือนกันนะ แต่นึกภาพโยมใส่บาตรเลยต้องฮึดมากหน่อยแต่ ยอใรับว่าแค่ประคองไม่ให้หลับนี่ก็บุญแล้ว ไม่ต้องไปถึงสมาธิเลย คุณจิตรพรไม่ต้องกลัวเรื่องไร้สาระ เพราะผู้ดูแล ไร้สาระที่สุดแล้วครับ จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 01:47:36

ความคิดเห็นที่ 2 เหมือนกันเลยค่ะ ไม่ชอบสถานที่มีคนเยอะๆ ถ้าสถานที่นั้นมีคนเยอะๆ จะเลือกไปนั่งไกลๆ หรือริมขอบค่ะ โล่ง โปร่งสบาย มีคำอธิบายหลายสาเหตุ คนที่รู้สึกเหล่านี้ มีพลังของจิตใต้สำนึกของการเอาตัวรอดสูง เพราะว่าการที่มีคนเยอะ แล้วเราเข้าไปนั่งในกลุ่ม เวลาเกิดเหตุฉุเฉินเอาตัวรอดยาก สัญชาติญาณเลยกระตุ้นให้รู็สึกอึดอัด ก็เลือกนั่งที่มันโปร่งโล่งสะหน่อยก็น่าจะโอเคค่ะ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 08:35:30

ความคิดเห็นที่ 3 จิตปรุงแต่ง กดดันตัวเอง จิตส่งออก ได้ยินเขาลุก ทางนี้ก็เริ่มฟุ้งใช่มั้ย ไม่อยู่กับคำบริกรรม หรือลมหายใจแล้ว ดึงให้กลับก็ไม่กลับแล้วทีนี้ ตามเสียงไปไม่กลับซะแล้วสิ เมื่อไม่กลับแล้วก็ลืมตาไปเลยก็ได้ แล้วค่อยนั่งใหม่ก็ได้ แค่ไหนแค่นั้น ให้ฝึกนั่งกลับหมู่บ่อยๆ  ผ่อนคลาย เวลานั่งสมาธิ เป็นเวลาฝึกพักผ่อนจิต เพราะถ้าจิตรวมแล้วสบาย เวลาอย่างนี้เราจะสบาย..... กำหนดว่า เราจะนั่งสมาธินะ ได้แค่ไหนก็แค่นั้น เราจะฝึกตน จะอยู่กับลมหายใจเท่านั้น คนอื่นเขาพอแล้ว เขาก็ลุกสิ บางคนสิบนาทีลุกแล้ว ยี่สิบนาทีลุกแล้ว ลุกก่อนเรา ลุกทีหลังเราก็มี อย่ากังวลไป เราได้ยินเสียง ก็สักแต่ว่าเสียง ให้กลับมาที่คำบริกรรม หรือลมหายใจ กำหนดให้ชัดๆ ฝึกต่อๆ ไป พอนั่งได้นานๆ ก็สบายแล้ว  ทีนี้หมู่มากแค่ไหนก็ได้ทั้งนั้น จากคุณ : b-file เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 15:01:51

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าจิตสงบ ละเอียด ระดับหนึ่งแล้วจะรับอารมณ์ของคนข้างนอกได้ครับ ยิ่งกับคนที่ไม่ใช่นักภาวนาด้วยอารมณ์จะหนักมาก บางทีต้องมานั่งก็ต้องมาคลายอารมณ์คนอื่นด้วย มันติดกันได้ ลองสังเกตุ เหตุการณ์ในชีวิตประจำวันก็ได้ถ้าได้คุยกันคนที่อารมณ์รุนแรง มันจะติดเรามาด้วย แต่อารมณ์ ต่าง ๆ มันก็สักแต่ว่าอยู่ดีใช่ไหมละครับ จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 21:16:41

ความคิดเห็นที่ 5 ผมก็เป็นครับ ผมว่าจิตมนุษย์มันคงส่งคลื่นอ่อนๆ ออกมาเสมอๆ ถ้าเราอยู่ในภาวะที่สงบ มัน "สามารถ" ที่จะรู้คลื่นมนุษย์ได้ครับ อย่าว่าแต่มนุษย์เลยครับ แมวกับหมา มันก็มีความสามารถรับคลื่นชนิดนี้ได้ครับ แม่ผมบอกว่าเวลาแขกมาบ้านให้ลองสังเกตหมากับแมวที่บ้าน ถ้าแขกที่มาเป็นคนจิตใจโหดร้าย หมาจะเห่า หรือทำหูตูบ เดินหนีไป ส่วนแมวจะลุกแผล่วหนีไปเลย ส่วนแขกที่ใจดี มีคุณธรรม หมาจะมากระดิกหาง แมวก็กระโดดแผล่วไปนั่งตักแขกซะดื้อๆเหมือนคุ้นเคยกันมานานแสนนาน ผมลองสังเกตคนด้วยวิธีนี้จนอายุผ่านมาเกือบครึ่งศตวรรษ ตำรานี้ยังไม่เคยผิดพลาดเลยครับ นอกจากนั้นคลื่นที่มนุษย์ส่งออกมานี้มันก็มีอิทธิพลต่อสิ่งที่อยู่รอบๆด้วยครับ ในพระไตรปิฎกท่านว่า พระอรหันต์อยู่ที่ไหน ที่นั่นก็เป็นรมณียสถานเสมอ ผมนึกถึงตอนไปวัดถ้ำผาปล่องสมัยหลวงปู่สิมอยู่ พอเข้าใกล้ถ้ำ จิตใจมัน รู้ ตื่น เบิกบาน เสมอ พอพบหน้าหลวงปู่ใจมันสงบ แทบไม่ต้องตั้งใจภาวนาเลย คือมันสงบของมันเอง ตอนฟังหลวงปู่เทศน์สดๆ แค่ท่านตั้งนะโมจบ จิตก็รวมสนิทแล้ว (ผิดกับนั่งสมาธิเองที่บ้าน กว่าจะได้สงบแบบนี้ก็ร่วมชั่วโมง) เฮ่อ... ผมเลยตอบชักพาไร้สาระยิ่งขึ้นไปอีกครับ(ขออภัยนะครับ) แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 55 13:55:00 จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 13:53:16

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับคุณสติ มันเป็นอย่างนั้นแหละ ในระดับของการรู้เห็น มันเป็นจริงๆ และก็ไม่สนุกสำหรับคนที่รู้เห็น แต่จะให้เก่ง ต้องทำแบบคห. 3 คือกลับมาที่ใจเราให้ได้ ตัดกระแสการรับรู้ต่างๆ แล้วจะมีพละเพิ่ม มีกำลังเพิ่ม จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 04:36:46