ความคิดเห็นที่ 1                                    คนเราถ้านึกว่าตัวเองทุกข์คนเดียว จะรู้สึกย่ำแย่ พอไปเห็นคน อื่นทุกข์เหมือนเรา สุขภาพจิตดีขึ้น ไม่เชื่อไปถามคนที่ฟัง จส. 100 รายการวิทยุ จส. 100 แก้ปัญหารถติดไม่ได้แต่แก้ปัญหาสุขภาพจิต ของคนได้ ผู้ใช้รถรู้ว่าเราไม่ได้ติดกลางถนนคนเดียว ถนนสายนั้นแย่ยิ่ง กว่าถนนที่เราอยู่นี้ ฟังวิทยุแล้วรู้สึกดีขึ้น                     มีเรื่องเล่ากันมาว่า สมัยเสือฝ้ายอาละวาดอยู่ที่จังหวัดสุพรรณบุรี และกาญจนบุรี เสือฝ้ายส่งบัตรเชิญงานวันเกิดไปให้พวกเถ้าแก่ทั้งหลาย มางานวันเกิดของเขา แต่ห้ามมีของขวัญ วันนี้จะเลี้ยงตอนแทน เขียนหมายเหตุไว้ท้ายบัตรเชิญอย่างนั้น ปรากฏว่าคนก็มามือเปล่ากันหมด พวกพ่อค้าทั้งหลายต้องสยบยอมมาเฟียท้องถิ่น แต่เถ้าแก่คนหนึ่งอ่าน หนังสือไม่ออก หิ้วกล้วยมาเครือหนึ่ง ยื่นให้เสือฝ้าย พอเสื้อฝ้ายเห็น เท่านั้นโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลย นี่ขัดคำสั่งเราได้อย่างไร บอกว่าอย่าเอา ของขวัญมา นี่เอามาหรือถือดีอย่างไร จึงสั่งลูกน้องจับเถ้าแก่ขึงพืด เอากล้วยครึ่งดิบครึ่งสุกผลหนึ่งยัดทวารหนักเถ้าแก่ เถ้าแก่ก็ร้องใหญ่เลย แต่ตอนหลังแกกลับหัวเราะก๊าก                     เสื้อฝ้ายถามว่า "หัวเราะทำไม บ้าหรือไง"                     แกบอกว่า "ที่หัวเราะเพราะคิดถึงเพื่อนที่เป็นเถ้าแก่ด้วยกัน"                     "คิดว่าอย่างไร" เสือฝ้ายถาม                     "คือว่าเพื่อนคนนั้นกำลังหิ้วทุเรียนมาฝากลื้อ" เถ้าแก่ตอบพลาง หัวเราะพลาง                     นี่เรียกว่าพอนึกถึงเพื่อนร่วมทุกข์ สุขภาพจิตดีขึ้น กีสาโคตมีก็คล้ายกัน เธอรู้สึกดีขึ้นเมื่อเห็นว่าคนอื่นม่ทุกข์ยิ่งกว่าตน เมื่อมองที่สูง เรายังต่ำ เมื่อมองที่ต่ำ เรายังสูง กีสาโคตมีกลับมาหาพระพุทธเจ้ามือเปล่า                     พระพุทธเจ้าถามว่า "ไหนละเมล็ดผักกาด"                     "หม่อมฉันหาไม่ได้"                     "ทำไมจึงไม่ได้"                     "เพราะทุกบ้านมีแต่คนตายทั้งนั้น"                     "แล้วเธอคิดว่าอย่างไร"                     "หม่อมฉันคิดว่าเป็นธรรมดาที่ทุกคนต้องตาย"                     "แล้วลูกของเธอล่ะ"                     "ลูกของหม่อมฉันก็ตายเหมือนกัน"                     เธอปลงตัวเอง ปล่อยวาง ออกจากแดนเนรมิตโดยกุศโลบายที่ พระพุทธเจ้าใช้ พระพุทธเจ้าเทศน์ต่อจนเธอเลื่อมใสและขอบวชเป็น ภิกษุณีได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ ภายหลังได้รับยกย่องเป็นเอตทัคคะว่า เลิศกว่าภิกษุณีอื่นด้านครองจีวรเศร้าหมอง กีสาโคตมีภิกษุณีรูปนี้น่าถือเอาเป็นตัวอย่าง เธอไม่บ้าและไม่ฆ่า ตัวตายเพราะมีธรรมะประจำใจ                     บางคนไม่ถึงกับเสียสติเข้าแดนเนรมิต แต่สุขภาพใจก็เสื่อม ลง ๆ เพราะความเครียด (stress) โรคเครียดมาจากความโลภบวกกับความ กังวลและความไม่รู้ บางคนบอกว่า ความเครียดก็ดีเหมือนกันเพราะ ทำให้เราขยัน คนบางคนบริหารงานบนฐานของความเครียด ถ้าไม่ถึง วันสุดท้ายหรือเสันตาย (deadline) แล้วก็จะเฉี่อยชา ต้องมีเจ้านายหรือ เหตุการณ์มาเร่งจึงจะเริ่มทำงาน ความเครียดเกิดเมื่อมีสัญญาณอันตรายเตือนว่าถ้าทำงานไม่เสร็จ เราจะลำบาก จึงเกิดความกลัวซึ่งทำให้เครียด เช่น สามีภรรยาอยู่บ้าน เดียวกันอย่างปกติสุข จนมาระยะหลังสามีมักกลับบ้านดึก บางคืนมี ลิปติกติดแก้มมาด้วย ภรรยาจะเครียดเพราะรู้สึกไม่มั่นคงปลอดภัย ไม่มี security จึงระดมความคิด ระดมสมองเพื่อแก้ปัญหา คนเราพอรู้ว่ามีปัญหาจะระดมความคิดมาแก้ไขเป็นธรรมดา แต่ที่เป็นปัญหาของคนก็อยู่ตรงที่เคียดแล้วยังไม่ยอมปล่อยวางเหมือน กับเวลาที่รู้ว่าจะมีคนมาปล้นบ้าน เจ้าของบ้านสมัยก่อนเขาใช้ธนูป้องกันตน พอได้ยินเสียงแกร็กเขาก็ง้างธนู ง้างธนูทุกครั้งที่ได้ยินเสียงผิดปกติ บางที ง้างค้างเลย ยิงก็ไม่ได้ยิง ง้างธนูอยู่อย่างนั้น นอนก็ไม่หลับ ประสาทตื่น ตัวตลอดเวลา งานก็ทำไม่เสร็จ บางคนคิดมากจนควันขึ้น ศีรษะร้อน รากผมไหม้เลย เพื่อนถามว่านี่คุณอายุเท่าไรแล้ว พอตอบว่า "สี่สิบปี" เพื่อนอุทานว่า "งั้นเหรือ นึกว่าจะเกษียณปีหน้า ทำไมโทรมเร็วอย่างนี้" ธรรมะสร้างสุขภาพใจ จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 16:45:01

ความคิดเห็นที่ 2                                          คนมีสุขภาพใจดีจะรู้จักยืดหยุ่น คือปล่อยวางเมื่อถึงคราวควร ปล่อยวาง หยุดเมื่อสมควรหยุด ดังที่หลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง สอนว่า                                                                                 ทุกข์มีเพราะยึด                                         ทุกข์ยืดเพราะอยาก                                         ทุกข์มากเพราะพลอย                                         ทุกข์น้อยเพราะหยุด                                         ทุกข์หลุดเพราะปล่อย                     ถ้าปล่อยวางได้ก็จะไม่เสียสุขภาพใจ คนเราจะทำอย่างนั้นได้และ มีสุขภาพใจดีเพราะมีกระบวนการพัฒนาสุขภาพใจตามลำดับดังต่อไปนี้                                                                                สติสัมปชัญญะ ----                                         สังวร ----                                         อวิปปฏิสาร ----                                         ปราโมทย์ ----                                         ปีติ ----                                         ปัสสัทธิ ----                                         สุข ----                     การสร้างสุขภาพใจต้องเริ่มจากสติสัมปชัญญะ และสติสัมป ชัญญะทำให้เกิดสังวรคือสำรวมระวัง ทำอะไรไม่ผิดพลาด เมื่อทำอะไรไม่ผิดพลาดตามกำหนดเวลาก็จะมีอวิปปฏิสาร คือไม่ ขุ่นมัว ไม่กังวล ไม่รู้สึกผิดหรือ guilty ไม่ตำหนิตัวเอง อวิปปฏิสารทำให้เกิดความปราโมทย์คือ มีความบันเทิง ร่าเริง สนุกกับงาน                     ความบันเทิงจะทำให้เกิดปีติ อิ่มใจ ทำอะไรแล้วอิ่มใจ ภูมิใจ พอใจ ความอิ่มใจจะทำให้เกิดปัสสัทธิแปลว่า สงบ คือไม่เครียดนั่นเอง สภาวะทั้งหมดที่ว่ามารวมกันเป็นความสุข หรือสุขภาพใจที่ดี พื้นฐานของสุขภาพใจอยู่ที่สติสัมปชัญญะ ผู้มีสุขภาพใจดีแสดง ว่ามีสติสัมปชัญญะมาก ส่วนผู้มีสุขภาพจิตไม่ดีเรียกว่าเสียสติ คนบ้าคือ คนเสียสติ เพราะสติสัมปชัญญะไม่มีเลย ใครมีสติสัมปชัญญะ 100 เปอร์เซ็นต์เต็มเป็นพระอรหันต์ เพราะพระอรหันต์ได้ชื่อว่า ผู้มีสติไพบูลย์ คือ มีสติ 100 เปอร์เซ็นต์ ท่านไม่หลงสติเลย จึงทำอะไรไม่ผิดพลาด ไม่ต้องฝืนใจรักษาศีลเหมือนคนทั่วไป เพราะท่านมีศีลโดยธรรมชาติ เนื่องจากมีสติไพบูลย ์                     เมื่อจุดเริ่มต้นของสุขภาพใจอยู่ทีสติ เราะก็ควรตระหนักว่าสติคือ อะไรและพัฒนาได้อย่างไร                     สติ แปลว่า ความระลึกได้ และความรู้ทันปัจจุบัน สติที่เราใช้ในความหมายทั่วไปก็คือความระลึกได้ (recollection) อย่างคนที่มีสตินั้นจะจำและนึกถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เขาทำหรือเห็นมา แล้วไม่ดี แต่คนที่เสียสติจะระลึกและต่อเรื่องไม่ถูก ในทางปฏิบัติ เราใช้คำว่าสติในอีกความหมายที่ว่ารู้ทันปัจจุบัน (mindfulness) ใจอยู่กับปัจจุบัน ที่นี่และเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าท่านทำอะไรก็ตาม คุมใจตัวเองให้อยู่กับปัจจุบันนั่นคือสติ เช่น ท่านกำลังฟังบรรยายอยู่นี้ ถ้าฟังอย่างไม่มีสติ ใจจะลอยกลับไปอดีตบ้าง ไปเรื่องอื่นบ้าง ถ้ามีสติ ใจจะจดจ่ออยู่กับเรื่องเฉพาะหน้าในปัจจุบัน คือมองก็เห็น ฟังก็ได้ยิน คนที่มองแล้วไม่เห็นฟังแล้วไม่ได้ยินคือคนไม่มีสติ ใจไม่อยู่กับปัจจุบัน ปัจจุบันหมายถึง ขณะปัจจุบัน นาทีปัจจุบัน ถ้าจิตอยู่กับขณะ ปัจจุบันเฉพาะหน้ารับรู้อะไร ๆ ที่เข้ามากระทบ ตอนนี้คือ ตากำลังมอง หูกำลังฟัง ไม่ว่าอะไรก็ตาม ให้รับรู้ทันทีเรียกว่าสติ และบางครั้งเราคิด เรื่องอะไรก็ตาม ก็ให้ใจอยู่กับเรื่องนั้น นั่นเรียกว่าสติ แต่สตินั้นควรได้รับ การฝึก ถ้าหากว่าเราไม่ได้ฝึกสติ สติจะพร่าซัดส่าย แม้ท่านจะอยู่กับ ปัจจุบันเหมือนกัน เมื่อท่านนั่งฟังบรรยาย เสียงที่ท่านได้ยินแต่ละครั้ง เป็นสติ พอคนลุกออกไป ท่านหันไปดู นั่นก็เป็นสติ สติอย่างนี้เป็นสติ ฟุ้งซ่าน บางทีเป็นมิจฉาสติด้วยซ้ำไป สติที่ถูกต้องจะมีการกำหนดขอบ เขตของปัจจุบัน เช่น ท่านกำลังทำงานเฉพาะหน้าอยู่คือ อ่านรายงาน หนึ่งชิ้น สติช่วงนี้จะอยู่กับการอ่านรายงาน ใครจะมาเปิดทีวีรบกวน ท่านจะไม่ใส่ใจ ใครจะมาทำอะไร สติยังไม่ไปสนใจเขา แต่ยังอยู่กับงาน เราจะทำอย่างนั้นก็ต่อเมื่อได้ฝึกเจริญสติ                     วิธีหนึ่งในการเจริญสติสำหรับชาวบ้านก็คือฝึกเรียกความคิด กลับมาอยู่กับตัวเรา ที่นี่ เดี๋ยวนี้ จิตเท่านั้นที่วิ่งกลับสู่อดีตหรือก้าวไปใน อนาคตได้ กายทำอย่างนั้นไม่ได้ กายจึงเป็นปัจจุบันตลอดเวลา ถ้าเรา รักษาใจให้อยู่กับกายตลอดเวลา เรียกว่าเจริญกายคตาสติ สติที่กำหนดกายเป็นขอบเขตการรับรู้เฉพาะหน้าเช่นนั้นเป็นส่วน หนึ่งของการฝึกสมาธิ.                                       @ ----------------------@ จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 16:49:51

ความคิดเห็นที่ 3 สาธุๆๆ   เพิ่ม วันนี้ ตอนเช้า ใส่บาตร และ ถวายหนังสือ ธรรมพุทธประวัติ เป็นสังฆทาน ตอนเย็นเมื่อกี้นี้ ทำแกงส้มดอกแค ตักไปให้ อดีตหัวหน้าที่ทำงานเก่า(ที่เคยไม่ชอบหน้าเรา และลำเอียง) เพราะ เคยให้อโหสิกรรมกันก่อนออก ดีใจที่พระธรรมของพระผู้มีพระภาค ให้เราเป็นคนไม่ผูกเวร และไม่เป็นผู้เข้าแดนนิรมิตเพราะความทุกข์  ไม่มี ทุกข์เพราะยึด รู้สึกดี  เป็นผู้ให้ มีใจและมือ สูงกว่าผู้รับจริงๆนะ พิมพ์จากมือถือคนอื่น ไม่ชิน  ต้องแก้บ่อย   แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 55 18:36:21 แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 55 18:23:33 แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 55 18:22:18 จากคุณ : กอบัวสวรรค์ เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 18:21:52

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณคะ ตอนพิมพ์นี่ยังนึกถึงทุเรียนอยู่เลย 555 จากคุณ : anindita เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 20:07:17

ความคิดเห็นที่ 5 ยาแก้ทุกข์  ท่านพุทธทาส ต้น "ไม่รู้-ไม่ชี้" นี่เอาเปลือก                  ต้น "ช่างหัวมัน" นั้นเลือก เอาแก่นแข็ง "อย่างนั้นเอง" เอาแต่ราก ฤทธิ์มันแรง      ต้น "ไม่มีกู-ของกู" นี้แสวง เอาแต่ใบ ต้น "ไม่น่าเอา-ไม่น่าเป็น" เฟ้นเอาดอก     "ตายก่อนตาย" เลือกออก ลูกใหญ่ ๆ หกอย่างนี้ อย่างละชั่ง ตั้งเกณฑ์ไว้          "ดับไม่เหลือ" สิ่งสุดท้าย ใช้เมล็ดมัน จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 22:59:30

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านเรื่องนี้แล้วสะเทือนใจมาก เคยพบคนที่ทุกข์จนและเลือกเข้าแดนเนรมิตแทนที่จะใช้ธรรมเข้าแก้ทุกข์ พยายามช่วย แต่เกินกำลังกว่าที่เราจะเข้าไปช่วยเหลือได้เพราะทั้งบารมีและคุณธรรมเราไม่พอ เค้าไม่ฟัง ได้แต่วางอุเบกขา ในกรรมของคน ๆ นั้น หวังว่าคงมีใครสักคนดึงเค้าขึ้นมาได้ในวันข้างหน้า จากคุณ : Klaibann เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 09:35:31

ความคิดเห็นที่ 7 . ชวนเพื่อนๆในห้องนี้ แวะไปที่นี่......................... http://www.osotho.com/th/webboard/answer.php?GroupID=&searchKey=&searchFrom=&searchTo=&PageShow=1&TopView=&QID=961 มีบางเรื่องน่าสนใจ? . จากคุณ : สามยาหยี เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 22:46:01