ช่วงเริ่มต้นฝึกใหม่ๆ เนี่ยควรปลีกวิเวก น่าจะดีไหมครับ
|
 |
ช่วงนี้เริ่มฝึกมาได้สักปีหนึ่งแล้ว มีความสงบทางใจ อย่างที่ไม่เคยเจอมาทั้งชีวิต
ไม่ใช่ความสุขที่ตื่นเต้นร้อนแรง แต่เป็นความสงบเย็นที่ไหลเข้ามา นิ่งลึก สว่างนาน
ตอนนี้เวลาหลับตาที่ไหนก็ตาม จะเหมือนไม่ค่อยมืดสนิท มีความสว่างเหมือนเป็นฟิลม์แสงสีขาว
พยายามฝึกภาวนาทุกที่เท่าทีจะทำได้ นั่งในรถ ยืนในลิฟท์
นึกว่ามีการเคลื่อนไหว แต่ไม่มีใครเคลื่อนไหวอยู่บ่อยๆ
แต่เมื่อวานไปงานเลี้ยงรุ่น แรกๆก็กะไปเจอมิตร แบบสงบ
แต่เข้าไปเจอรุ่นพี่ รุ่นน้อง แล้ว ความรู้สึกว่า มีการเห็นการได้ยิน แต่ไม่มีใครเห็นได้ยิน มันหลุดน่ะครับ
มันกลับไปเป็น ประธานชมรมละคร พิธีกรคณะ พูดตลกโปกฮา ให้คนเฮ
มันกลับมาอีก มันทานกระแสไม่ไหว เหมือนยังอ่อนหัด
กลับบ้านมารู้สึกไม่สบายใจ (ที่ปล่อยให้ตัวเองหลงไปกับโมหะ แบบมีอัตตาเต็มๆตลอดทั้งงาน) ขนาดนั้น
ยิ่งขากลับ เพื่อนที่สนิทกันมากๆ บอกให้ไปรำลึกความหลังที่ร้านเหล้า ศุกร์นี้ ไม่ไปไม่ได้นะ นานแล้วที่ไม่ยอมไปไหน
ยิ่งรู้สึกผิด ว่าเราเดินมาทางนี้ แล้วเดินถอยหลัง
การกลับไปกลับมาของ โมหะ ปราศจากโมหะ นี่ปรกติของผู้เริ่มหรือเปล่าครับ
แต่เข้าใจเพื่อนนะครับ เค้าไม่ได้ทำงานที่ปลงมรณานุสติตลอดเวลาเหมือนผม เค้าไม่เห็นตัวอย่างทุกข์
แล้วเตรียมหาสิ่งนี้ไว้ เพื่อเวลาทุกข์มา จะได้ไม่ปรุงแต่งให้เกิดทุกข์ตามขันธ์ อย่างที่เริ่มผมใช้ได้ผลในเรื่องทุกข์เล็กๆ
ไปเจอเพือนน้อยมาก มาเป็นปีแล้ว แต่เวลาผ่านไปเร็วยามปฎิบัติธรรม นั่งสมาธิ ฟังธรรมะ ก็หลายชั่วโมงในชีวิตแล้วครับ
ขอบคุณที่รับฟังครับ _/l\_
| จากคุณ |
:
Terkrub  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 มิ.ย. 55 08:24:33
|
|
|
| 
