ความคิดเห็นที่ 1 คุณกล้วย B2 >>>> ....สติธรรมชาติ ไม่มีการเข้าไปติดตามดู... สิ่งที่ตามมาเป็นสิ่งที่ปรากฏเอง ไม่มีการเข้าไปดู ไปรู้ ไปเห็น แต่การเห็น เห็นโดยไม่มีการตั้งใจที่จะดู รู้โดยไม่ตั้งใจที่จะรู้ ประเด็น กายานุปัสสนาสติปัฎฐาน ที่ตั้งปัจจุบันของสติในการตามเห็นกาย กาย + อนุ + ปัสสนะ + สติ + ปัฎฐาน กาย + ตาม + เห็น + ระลึก + ปัฎฐาน แล้ว การตามเห็นกาย คืออะไร แล้ว เวทนา จิต ธรรม ก็ตามด้วย  อนุปัสสนา ทั้งนั้น  ตามเห็น การตามเห็น หรือ ตามดู  คือ การฝึกให้จิตจดจ่อกับสภาวะธรรม คนละความหมาย กับคำว่า จดจ้อง รู้โดยไม่ตั้งใจ หรือรู้โดยไม่ตั้งใจรู้   คน สัตว์ ต่างก็รู้โดยไม่ต้องฝึกไม่ต้องทำ แต่ รู้แบบนั้น ถอนอัตตา ถอดสักกายทิฎฐิไม่ได้ ถ้าได้ คงไม่ต้องมีพระพุทธเจ้ามา ชีแนะ เพราะ ก็รู้ๆกันอยู่ ไม่ว่าคนหรือสัตว์ ที่ครูอาจารย์ให้เข้าไปรู้ ให้กำหนดรู้ เพื่อให้ได้ปัจจุบันขณะของสภาวะที่ปรากฎ เพราะถ้าไม่กำหนด ไม่มีหลัก ไม่มีขอบเขต จะไม่ได้ปัจจุบันจริงๆ และผลที่ตามมา ก็หลงกับสภาวะอดีต หรือ ติดสภาวะอนาคต อีกซักตัวอย่าง เธอมีสติหายใจออก มีสติหายใจเข้า เมื่อ   หายใจออกยาว ก็รู้ชัดว่า เราหายใจ ออกยาว เมื่อหายใจเข้ายาว ก็รู้ชัดว่า เรา      หายใจเข้ายาว เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้ชัดว่า เรา หายใจออกสั้น เมื่อหายใจเข้า     สั้น ก็รู้ชัดว่า เราหายใจเข้าสั้น ย่อมสำเหนียกว่า เราจักเป็นผู้กำหนดรู้ตลอด   กองลมหายใจทั้งปวง ถ้าไม่กำหนดสติให้รู้ ไม่มีทางรู้ได้ว่า หายใจสั้นหรือยาว ทดลองได้ เพราะปกติหาย ใจกันอยุ่ตลอดเวลา แต่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเข้าหรือออก  บางทีรู้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสั้นหรือยาว ลองทดสอบดู ถ้าไม่ตั้งสติรุ้ ไม่มีทางรู้ คำว่า กำหนดรู้  บาลีใช้คำว่า  ปชานาติ  ส่วน รู้ แบบธรรมดาทั่วไป ใช้คำว่า  ชานาติ บาลี จะแยกความแตกต่างของความหมายที่ตัวนำ ปชานาติ  ป + ชานาติ  ลงถ้ามี ป นำหน้า คงไม่ใช่รู้แบบธรรมดาแล้ว ต้องรู้ที่พิเศษกว่าธรรมดาแน่ ลองพิจารณาดู ปล.นัยตามสติปัฎฐานสูตร ไทย-บาลี ฉบับสยามรัฐ จากคุณ : นายพยายาม เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 13:12:41

ความคิดเห็นที่ 2 สติบริสุทธิ์ที่รู้เอง " กับ การ" คิดว่ามีสติ ไม่ถือมั่น (ทั้งสองอย่าง) สินะ จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 13:13:02

ความคิดเห็นที่ 3 ที่ คุณพยายาม ชี้แจงมา ผมให้ลองพิสูจน์ดูครับ... ผม กำหนดรู้  ตามรู้ ประคองรู้ ปรุงรู้ มาเป็น 10 ปีแล้ว ...ชีวิตก็ สุขๆ ทุกข์ ดีกว่าเดิมนิดหน่อย ตรงที่รู้สึกว่าเราเป็นคนดี ไม่ค่อยโกรธ มีเมตา ฯลฯ อะไรแบบนั้น แต่ปัญหา และความทุกข์ในชีวิต ก็ไม่ได้ลุล่วงไปได้เท่าไหร่เลย พอมารู้จัก สติบริสุทธิ์ที่ไม่ต้องกำหนดรู้จริงๆ ชีวิตเปลี่ยนอย่างแรงเลยครับ เรื่องนี้ ผมไม่ขออธิบายมาก ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นะครับ สำหรับผู้ที่ยังกำหนดรู้อยู่...เพราะประสบการณ์ กำหนดรู้ ตามตำราที่อ่านมาแบบนั้นล่ะครับ ผมได้คำตอบตรงนั้นมาแล้วครับ --------------------------- ขอชี้แจงนิดเดียวตรงที่กล่าวว่า รู้โดยไม่ตั้งใจ หรือรู้โดยไม่ตั้งใจรู้   คน สัตว์ ต่างก็รู้โดยไม่ต้องฝึกไม่ต้องทำ แต่ รู้แบบนั้น ถอนอัตตา ถอดสักกายทิฎฐิไม่ได้ ถ้าได้ คงไม่ต้องมีพระพุทธเจ้ามา ชีแนะ เพราะ ก็รู้ๆกันอยู่ ไม่ว่าคนหรือสัตว์ ถูกครับ เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้ว ...แต่ที่บอกว่าไม่ต้องฝึก อันนั้น ไม่ใช่ครับ เพราะมีอยู่แล้วก็จริง แต่คนส่วนใหญ่ถูกความคิดครอบงำเป็นประจำ จนไม่รู้จักสิ่งนี้ พระพุทธเจ้าท่านมาสอน เพื่อให้รู้จักธรรมชาติที่มีอยู่เอง  และเจริญสิ่งนี้ ไปจนถึงที่สุดครับ เพราะฉะนั้น เราต้องฝึก ต้องเจริญให้มาก ให้ต่อเนื่องได้มากขึ้นๆ จนกลายเป็น "มหาสติ" ตามตำรา หรือครูบาอาจารย์กล่าวไว้ และสิ่งนี้แหละครับ ที่จะถอดถอนอัตตาไปได้เองตามธรรมชาติ โดยไม่มีเจตนา หรือ ไม่มีอัตตาซ่อนเร้น แบบ "เราเป็นผู้ถอดถอน" เลย จริงๆ ...ถ้าผมพูดแบบตรงๆ เลย .. ถ้ารู้จักสติบริสุทธิ์ธรรมชาติได้จริงๆ ในขณะนั้น ไม่มีอัตตาเลยครับ จิตไม่ปรุงอะไรเลย ชั่วขณะนั้น ดังที่หลวงพ่อพุทธทาสกล่าวว่า นิพพานชิมลอง ....ที่นี่ และ เดี๋ยวนี้ เริ่มจากการไม่ปรุงแต่ง การกำหนดรู้ ก็จะมุ่งไปสู่ การรู้ได้เอง โดยไม่มีผู้กำหนดแต่แรกเลย อย่างไร ผมก็ยังสรุปเหมือนเดิม ไม่จำเป็นต้องเืชื่อ เพราะเป็นสิ่งที่ต้องพิสูจน์เองครับ ------------------------------- คุณ saengdaed ครับ สติบริสุทธิ์ตามธรรมชาติ นี้เป็นเครื่องมือให้จิตวางความยึดมั่นไปได้เองครับ   -_- จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 13:43:39

ความคิดเห็นที่ 4 ขอเพิ่มเติมอีกหน่อย วิธีการของหลวงพ่อเทียน เป็นแนวทางของวิปัสสนายานิก ที่ให้รู้จักการ "รู้เฉยๆ" รู้ตามธรรมชาติ ซึ่งแตกต่างจาก สมถยานิก ที่มีการกำหนดสิ่งต่างๆ เช่น ลม กสิน คำบริกรรม  เพื่อเป็นเครื่องมือให้เกิดสมาธิในเบื้องต้นครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 13:47:15

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากครับ เป็นสิ่งที่ผมยังสงสัยอยู่พอดี ว่าการเจริญสติมันปรุงมั้ย จริงๆมันคือรู้เท่าทันในปัจจุบันขณะ จากคุณ : กระท่อมผักหวาน เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:04:27

ความคิดเห็นที่ 6 ขอเสนอ นะครับเพราะเมตตา ไม่ได้คิดอยากชนะอันใด.   คุณ ทางนี้ ควรไปทำความเข้าใจ เรื่อง โยนิโสมนสิการ ให้ดีให้รอบคอบ นะครับ.   ปฏิบัติและทำความเข้าใจ อินทรีย์สังวร(สำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ)  ให้ครบสมบูรณ์   แล้วเจริญ(ปฏิบัติ) สติสัมปชัญญะ ด้วย อริยาบทบรรพ ให้สมบูรณ์  ค่อยๆ ทำความเข้าใจให้ดี อย่างมี โยนิโสมนสิการ รอบคอบ.    ซึ่งอาจจะ คลายความเห็น ความคิดเห็น นั้นๆ ที่ปักลงไปแล้ว ไปได้. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:11:37

ความคิดเห็นที่ 7 รู้สึก ในเมื่อมันเป็นอัตโนมัตของมันเอง อยู่แล้ว ก็ไม่ต้องไปอะไรกับมันเลยนี่นะ แล้วมา วิธีหรือเครื่องมืออะไรอีก หรือจ๊ะ ไม่พูดถึงเลย ยังได้เนอะ ไม่ต้องรักษาด้วย ก็เป็น ธรรมชาติ น่ะ และ ธรรมชาติ มันไม่มีอะไรถืออะไรอยู่แล้ว ใช่มั้ยล่ะ ฉะนั้น วิชานี้ ไม่ต้องสอน ควรเป็นเอง ตั้งแต่แรกด้วย ก็เพราะเป็น ธรรมชาติ นี่นะ จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:27:33

ความคิดเห็นที่ 8 ที่หลวงพ่อเทียนพูด ถูกต้องครับ รู้เฉยๆ แต่ คุณกล้วย B2 พูด ผมว่าไม่ถูกต้องนัก ตรงนี้ครับ ไม่มีการเข้าไปดู ไปรู้ ไปเห็น แต่การเห็น เห็นโดยไม่มีการตั้งใจที่จะดู รู้โดยไม่ตั้งใจที่จะรู้ เพราะตามหลักวิธีการปฏิบัติ ทุกวิธี ต้องเข้าไปดู ไปรู้ ไปเห็น และ ต้องมีการตั้งใจรู้ ดังถ้อยคำในสติปัฎฐานสูตร ผมไม่รู้ว่าคุณกล้วยฯเขาหมายถึง อะไร แต่ถ้าบอกมาแบบนี้ พากันหลงทางแน่ๆ ในทุกสำนักที่ปฏิบัติตามแนวสติปัฏฐานสูตร ก็สอนให้รู้เฉยๆทั้งนั้น ไม่มีใครให้ปรุง แต่งอะไรเลยในขณะที่รู้ เช่น กำหนดว่า พองหนอ ยุบหนอ สติอยู่ที่อาการพองหรือยุบของท้อง จิตรู้ที่อาการตึงหย่อนของหน้าท้อง ไม่มีให้ปรุงที่ไหนเลย สติและจิตรู้อยู่กับสภาวะทางกาย ไม่ได้ปรุงแต่งอะไรเลย และในขณะที่นั่งปฏิบัติ อาการทางกายที่ปรากฎชัดคือ ท้องที่พองหรือยุบ จิตก็เข้า ไปรู้ที่อาการนั้น พร้อมสติที่จดจ่อกับสภาวะนั้น เมื่อมีอาการอื่นทาง เวทนา จิต และ อายตนะอื่นปรากฏชัดมา สติและจิต ก็เข้าไปรู้อาการนั้นๆ การเข้าไปรู้แบบนี้เรียกว่า อนุปัสสนา ตามรู้ เพราะสภาวะเกิดก่อน จิตไปรู้(รูปเหตุ นามเป็นผล) การเข้าไปรู้แบบวิธีที่เขากำหนดรู้ คือกำหนดแบบผมที่ได้อธิบายไป หาใช่การปรุง แต่งแต่อย่างใด กรณีคำว่า ที่หลวงพ่อเทียนพูด ถูกต้องครับ รู้เฉยๆ แต่ คุณกล้วย B2 พูด ผมว่าไม่ถูกต้องนัก ตรงนี้ครับ ไม่มีการเข้าไปดู ไปรู้ ไปเห็น แต่การเห็น เห็นโดยไม่มีการตั้งใจที่จะดู รู้โดยไม่ตั้งใจที่จะรู้ ผมอ่านอย่างไร ก็เหมือนกับการไม่ต้องฝึกเลย เพราะฝึกต้องตั้งใจที่จะเห็นหรือรู้ ตามสภาวะที่ปรากฏ เรียกว่าจดจ่อ ภาษาส่งสอบอารมณ์เรียกว่า วิริยะ ในโพชฌงค์ เรียกว่า ธัมมวิจัย สอดส่องธรรม ในสติปัฎฐานสูตร อานาปานบรรพ มีคำว่า เธอ ย่อมสำเนียก คำว่า สำเนียก บาลีว่า สิกฺขติ คำนี้บอกชัดว่า ต้องตั้งใจรู้ หรือ ตั้งใจเห็น กองลมทั้งปวง ฉะนั้น คำที่คุณกล้วยฯ พูด สื่อความหมายมาแบบไหนแน่  อีกครั้ง ไม่มีการเข้าไปดู ไปรู้ ไปเห็น แต่การเห็น เห็นโดยไม่มีการตั้งใจที่จะดู รู้โดยไม่ตั้งใจที่จะรู้ ประเด็นอื่นที่คุณทางนี้กล่าวๆมา งัดผมให้มี คห. ออกมาไม่ได้เท่ากับประโยคของ คุณกล้วยฯยกมาไม่ได้หรอกครับ อนึ่ง ความตั้งใจที่จะเข้าไปรู้สภาวะธรรมที่ปรากฎ ไม่จัดว่าเป็นตัณหาหรือความอยาก แต่เป็นวิริยะ เพียรที่จะรู้สภาวะธรรมที่ปรากฏ โปรดพิจารณา จากคุณ : นายพยายาม เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:46:25

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณในความเมตตาครับคุณ P_vicha เรื่อง ความรู้สึกตัว ตามธรรมชาตินี้ ผมทราบดีแต่แรกแล้วว่า ถ้าโพสลงพันทิปเมื่อไร ก็ต้องเกิดความแย้งกับความเห็นของเพื่อนสมาชิก อย่างแน่นอน แต่ด้วย ผมเองผ่านประสบการณ์ที่ผิดพลาดมาอย่างมากมายจริงๆ สิ่งที่ผมทำอยู่ทุกวันนี้ เพื่อพยายามย่นย่อระยะทางของผู้อื่นๆ ในการเดินทางผิดพลาดเหมือนผมในอดีต...ทั้งๆ ที่ร้ว่า ต้องเกิดการเห็นไม่ตรงกันแน่ๆ แต่ที่ยังดื้อดึงมาเล่าอยู่ เพราะทราบว่า ถ้ามีผู้ได้รับประโยชน์แม้เพียงคนเดียว จะโดนแย้ง โดนว่า (หรือด่า) สัก 100 คน ก็คุ้มค่าครับ เพราะฉะนั้น ถ้าไม่เห็นด้วยกับผม ก็ไม่เป็นไรครับ ไม่มีปัญหาจริงๆ ครับ ----------------------------------------------------------------- ตรงนี้ ผมถึงได้เน้นเสมอๆ ว่า สิ่งนี้รอการพิสูจน์ครับ สำหรับตัวผมเอง ได้ชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมมาเกือบ 20 ปี ชีวิตกลับลุ่มๆ ดอนๆ แก้ปัญหาชีวิตผิดๆ ถูกๆ  มาตลอด (ผมมีปัญหาหลายด้าน ทั้งครอบครัว การงาน สุขภาพ) แต่พอรู้จักวิธีที่ผมปักธงว่า ใช่ นี่ ชีวิตกลับตาละปัตรเลย ปัญหาในจิตใจลดลงอย่างมาก ถึงมากที่สุด ทั้งๆ ที่ก็ยังใช้ชีวิตอยู่กับปัญหาเดิมๆ ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเท่าไหร่...แต่ก็แก้ปัญหาชีวิตตัวเองได้ทีละเปราะ ทีละเปราะ โดยที่จิตใจไม่ได้ทุกข์ร้อน เหมือนอย่างที่ผ่านมา เป็นชีวิตคนละ version กันเลย ก่อนและหลัง ที่จะรู้แบบนี้...ทุกวันนี้ ชีวิตเป็นปกติ(ท่ามกลางปัญหา) มากๆ ครับ ผมจึงเน้นเสมอ ต้องพิสูจน์กับตัวเอง / ดูที่ผัสสะอย่าเชื่อสภาวะ / อย่าตีความตำรา (เพราะเรามักเข้าข้างตัวเอง) เอาประสบการณ์ตัวเองเต็มๆ นี่แหละครับ เป็นเครื่องบอกกล่าวได้ ...ผมเชื่อในสิ่งที่ประสบ คือความทุกข์ในจิตใจที่มันลดลง.... ไม่ใช่เชื่อการคิดวิเคราะห์ / ปรุงแต่งจิตตามตำรา หรือคำสอนของครูบาอาจารย์ / หรือแม้แต่สภาวะที่สุดลึกล้ำที่เกิดขึ้นในจิตครับ นี่แหละครับ สำหรับผม คือ กาลามสูตรแท้ๆ เลย ผมกราบพระรัตนตรัยด้วยชีวิตของผมครับ ------------------------------------------------------ ที่คุณ P_vicha  กล่าวมา ทั้งอินทรียสังวร และ โยนิโสมนสิการ...ถ้ามีสติ รู้สึกตัวได้ถูกจริง สิ่งเหล่านี้เกิดมีขึ้นโดยไม่ต้องไปสร้างให้มีครับ ผมขอยกตัวอย่างคร่าวๆ  เช่น ตาเห็นรูปเกิดยินดี ยินร้าย ...เมื่อรู้สึกตัว จะเห็นอาการของมัน และเห็นว่ามันดับไป เพราะหมดเหตุที่จิตเราไปปรุงแต่งมัน ครับ แต่เป็นสภาวะที่ไม่มีคำพูด อันนี้ผมพยายามยกตัวอย่าง เพื่อเทียบเคียงให้เกิดความเข้าใจนะครับ ------------------------------- ผู้ที่เห็นความดับได้จริงๆ ไม่ผ่านการปรุงใดๆ เลย ...จะซึ้งกับที่หลวงพ่อพุทธทาสบัญญัติคำว่า  นิพพานชิมลอง (สามัญยิกนิพพาน) นี่จริงๆ ครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:55:51

ความคิดเห็นที่ 10 สติของคนทั่วๆ ถ้าหากได้รับการฝึกตามแนวสติปัฏฐาน 4 แล้วก็จะเป็นสติอย่างที่ จขกท.พูด ถึง  เรื่องปลีกย่อยของการฝึกก็คงจะเป็นแบบทางใครทางมัน อนุโมทนากับทุกความเห็น จากคุณ : palmgang เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 15:02:35

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบ คุณพยายาม ครับ ใช่ครับ ต้องฝึกครับ ไม่ใช่ไม่ฝึก ...อันนี้ผมทราบว่ามี ผู้ที่บอกว่าไม่ต้องฝึก มันมีอยู่เอง ไม่ต้องทำอะไรเลย อันนั้นเป็นนัตถิกทิฏฐิ ปฏิเสธทุกอย่าง เป็นมิจฉาทิฏฐิ แบบหนึ่งใช่ไม๊ครับ ----------------------------------------------------------- ในสายการปฏิบัติ ที่มีการจะกำหนดรู้ ไปดู เอาสติไปจดจ่อ ฯลฯ การกำหนดรู้ เป็นการฝึกแบบหนึ่ง ซึ่งผมไม่ได้ปฏิเสธ ถ้าฝึกไปจนครูบาอาจารย์ท่านทราบว่าชำนาญแล้ว ท่านก็ให้ทิ้งการกำหนดครับ ผู้ที่ใกล้ชิดครูบาอาจารย์จริงๆ จะได้ยินคำกล่าว เช่น "ทิ้งรู้" / "รู้แล้วทิ้ง" / "รู้ล้วนๆ" / "เจอผู้รู้ให้ทำลายผู้รู้" ฯลฯ แต่การปฏิบัติของหลวงพ่อเทียน เริ่มต้นที่การรู้ที่มีอยู่ตามธรรมชาติ ......ไม่ต้องไปกระทำทางจิต ให้เกิดการกำหนดรู้ก่อน แล้ว มาทิ้งรู้ทีหลัง เพราะธรรมชาติของจิต มีหน้าที่รู้อยู่แล้ว ไม่ต้องไปกำหนด เค้าก็รู้ได้เองอยู่แล้ว ----------------------------------------------------------------------------- ตรงนี้ ขออนุญาตนะครับ จะลองทดสอบดูก็ได้ครับ ตอนนี้เลย ตอนที่กำลังอ่านอยู่นี้แหละครับ ลองไม่ต้องเห็น ไม่ต้องได้ยิน ไม่ต้องรู้ว่าอยู่ในอิริยาบทไหน ไม่ต้องรู้ว่าร้อนหรือเย็น ไม่ต้องรู้ว่ารู้สึกอย่างไร ไม่ต้องรู้ว่าสงบหรือไม่  ...ไม่ต้องรู้อะไรเลย ทำได้ไหมครับ ปกติจิตเขารู้เองอยู่แล้ว แต่เรามัวแต่จมอยู่กับความคิด เลยพลาดการรับรู้ตรงๆ ของจิต รู้รอบทวารทั้ง 6 หลงไปปรุงแต่งกับความคิดจนกลบบังการรู้ตามธรรมชาติเองเสียหมดน่ะครับ การที่โดนความคิดครอบงำนี่แหละครับ...ที่ทำให้จิตไม่บริสุทธิ์ แล้วก็ไม่รู้จัก "นิพพานชิมลอง" ------------------------------------------------------------------------------- ผมเข้าใจนะครับ ว่าการที่ครูบาอาจารย์ให้กำหนดรู้ เพื่อให้จิตมีวิหารธรรมให้ยึดเหนี่ยวไว้ก่อน พอเข้าที่เข้าทางแล้ว คือ จิตบริสุทธิ์เพียงพอแล้ว ก็ค่อยปล่อยให้จิต หรือ "ธาตุรู้" ทำหน้าที่เรียนรู้ความจริงตามธรรมชาติเอง แต่เทคนิคของหลวงพ่อเทียน เริ่มจากการที่ ไม่ต้องไปกำหนด ไม่ต้องปรุงอะไรขึ้นมาเลย แค่ใช้กลไกตามธรรมชาติ คิอรู้สึกตัว ให้จิตหลุดออกจากความคิด เป็นอิสระ บริสุทธิ์ และเรียนรู้ธรรมชาติไปเองเลย ...ไม่ผ่านขบวนการกำหนดก่อน แล้ววางการกำหนดทีหลัง.... การฝึกการรู้ตามธรรมชาติ คือ รู้เฉยๆ ไม่ต้องเริ่มที่กำหนดรู้ก่อนนี้ เป็นสิ่งที่ต้องลงมือปฏิบัติดูเอง ถึงจะทราบถึงผลว่า การรู้ที่ไม่ต้องกำหนดรู้นั้น เป็นอย่างไร อย่างที่คุณกอบชัยให้ลองตบแขนตัวเองดูน่ะครับ ********************************************* ตรงนี้ผมยินดี ที่จะแลกเปลี่ยนนะครับ สามารถโทรมาคุยกันได้เลย ....ถ้าสนใจก็ส่งข้อความมาถามเบอร์โทรนะครับ เพราะอธิบายผ่านตัวหนังสือ แล้วมักจะมีปัญหาในการตีความ แบบนี้แหละครับ...เป็นประจำครับ ---- แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 55 15:43:47 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 55 15:32:47 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 55 15:31:13 จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 15:26:42

ความคิดเห็นที่ 12 วิธีการต่างสำนัก เพียงแต่ ไม่เห็นด้วยกับคำของคุณกล้วยฯเท่านั้น เพราะถ้าเนื้อความไม่กระจ่าง คนอาจจะหลงได้ เรื่องวิธีปฏิบัติแบบหลวงพ่อเทียน ผมไม่ได้ค้านเลยว่าไม่ใช่ไม่ถูก และคำที่พูด เหมือนจะแวะไปตำหนิสายที่เขาฝึกแบบบริกรรมกำหนด ก็เลยออกมาติงหน่อยเท่านั้นเอง ปกติวิสัยนักปฏิบัติ เขาไม่ติติงสายอื่นว่าใช่หรือไม่ใช่ ถูกหรือไม่ถูก เพราะ วิสัยการเห็นธรรม จะคนละมุม คนละสภาวะกัน จากคุณ : นายพยายาม เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 15:46:29

ความคิดเห็นที่ 13 ธรรมดาครับ ขนาดผู้ที่สนใจภาวนา นั่งพูดสอนกันแบบเห็นหน้า นานเป็นชั่วโมงๆ ก็ยังเข้าใจเนื้อหาที่ต้องการจะสื่อกันได้ไม่เท่าไหร่เอง การใช้ตัวหนังสือไม่กี่บรรทัด ยิ่งไม่อาจสื่อรายละเอียดในการภาวนาให้ครอบคลุมทุกประเด็นได้ หากจะพูดรวบๆลงมาแล้ว ก็มีแค่ว่า ให้เจริญสติอยู่กับปัจจุบันเถิด ไม่ผิด ให้ต่อเนื่อง เป็นปัจจุบันจริงๆเถิด ไม่ผิด ที่เหมือนต่างกันมันก็แค่ "ใครกำลังดำเนินอยู่ตรงไหน ใครดำเนินถึงตรงไหนแล้ว" แค่นั้นเอง ให้พากเพียรเจริญสติของตนเองเถิด ลงปัจจุบันได้ ไม่ผิดหรอก เพราะปัจจุบัน มีแต่จริง กับจริง อันจะต้องไปรู้เอง เพราะปัจจุบันของใครก็ของมัน รู้ได้เฉพาะตน ผมขออนุโมทนา กับผู้เจริญสติภาวนาทุกคนครับ _/\_ จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 16:22:39

ความคิดเห็นที่ 14 คุณพยายาม ผมเข้าใจแล้วครับ... ที่คุณบอกว่า  = คำที่พูด เหมือนจะแวะไปตำหนิสายที่เขาฝึกแบบบริกรรมกำหนด = เผอิญวันเสวนาที่ทำคลิ๊ปออกมานี้ ผู้เข้าร่วมส่วนมาก ยังมีความสงสัย ระหว่าง "ความรู้สึกตัว" กับ "คิดว่ารู้สึกตัว" ในแนวทางหลวงพ่อเทียนโดยเฉพาะ ดังนั้นคำพูดคุณกอบชัย จึงพยายาม "ฉุด" ผู้ปฏิบัติิออกมาจากตรงนั้น และโดยบุคลิกของเขาเป็นคนพูดตรง ถ้าฟังแล้วเป็นการสื่อไปในทางตำหนิสายปฏิบัติอื่น *** ผมก็ขอกล่าวขอโทษแทนคุณกอบชัยด้วยนะครับ**** -------------- จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 16:57:27

ความคิดเห็นที่ 15 เดี๋ยวคุณครู จะสั่งวิดพื้นให้หมดเลยนิ จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 13:51:58

ความคิดเห็นที่ 16 รู้เฉยๆ   รู้เฉยๆ   รู้เฉยๆ      อย่าคิด   อย่าคิด   อย่าคิด (เริ่มคิดให้ รู้ทันว่าคิด) รู้สึกเฉยๆ   รู้สึกเฉยๆ   รู้สึกเฉยๆ    อย่าดิ้นอย่าทำ  อย่าดิ้นอย่าทำ   อย่าดิ้นอย่าทำ (เริ่มดิ้นเริ่มทำให้รู้ทัน) มีสมาธิกำกับ    มีสมาธิกำกับ  มีสมาธิกำกับ  (พลาดไป เผลอไป ให้กับมาที่ฐานสมาธิก่อน แล้วค่อยๆรู้ต่อไป) สติและสมาธิเกื้อหนุนกัน   สติและสมาธิเกื้อหนุนกัน   สติและสมาธิเกื้อหนุนกัน  (ปล่อยให้จิตเป็นธรรมชาติ ระหว่าง รู้ กับ สมาธิ ปุ๊บปั๊บๆ) แล้วจะได้ของดี :) จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 22:34:34

ความคิดเห็นที่ 17 การแสดงธรรม ถ้าไม่เริ่มที่คนอื่น คนอื่นก็ไม่เดือดร้อนนะเราว่า.. จะแนะนำการภาวนา เราขอแนะนำให้เริ่มที่ตัวเราแหละ เราว่าดียังไงก็ว่าไปเถอะ ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับใคร มันก็ไม่ไปสะดุดอัตตาใครน่ะนะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 02:56:42

ความคิดเห็นที่ 18 อัตตาใครใหญ๋  ก็ย่อมเดือดร้อนเป็นธรรมดา น่าเห็นใจครับเราก็เคยเป็นเช่นกัน แค่สอนธรรมะ  ยังพูดตรงๆไม่ได้นี่น่าปวดหัวมิใช่น้อย  คนฟังอาจจะต้องปีน บันไดฟังกันล๊ะทีนี้ เฮ้อ ^^! จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 15:12:38

ความคิดเห็นที่ 19 อย่างนี้นะครับ ... บางครั้งการกล่าวตรงๆ ในบางมุม ของบางกลุ่ม อาจไปกระทบกระเทือนกันจากการตีความหมายกันบ้าง ผมเองก็ไม่ได้ บอกแต่แรกว่า นี่คือการที่คุณกอบชัย กล่าวในมุมของผู้ที่ฝึกในแนวหลวงพ่อเทียน ซึ่งไม่ได้เริ่มต้นจากการกำหนด ..เป็นการรู้สึกตัวตามธรรมชาติ ที่ปราศจากการสร้างการกระทำทางจิตใดๆ ขึ้น ผมก็ขอยอมรับผิดตรงนี้ เนื่องจาก ไม่โยนิโสมนสิการให้ดีก่อน การนำเสนอที่เสมือนไปกระทบการปฏิบัติในสายอื่นๆครับ การฝึกในแนวหลวงพ่อเทียน สร้างเหตุคือจากการรู้สึกตัวตามธรรมชาติ เริ่มต้นคือฝึกให้เคลื่อนไหว เพื่อให้ความรู้สึกตัวนี้แสดงตัวออกมาให้ชัดเจนขึ้น หรือ "ตื่น" ขึ้น มีอานิสงค์แรก คือการออกจากอิทธิพลของความคิดได้ ความคิดปรุงแต่งจะดับลง และอานิสงค์ที่สอง คือเกิดการเกิดอิสระของจิต ในการเรียนรู้ธรรมชาติด้วยตัวจิตเอง ผมได้อธิบายไปแล้วในกระทู้ *** ทำไม ต้องรู้สึกตัว *** ไปแล้วนะครับ ----------------------------------------------------------- การเริ่มต้นเดินผิด แม้แต่นิดเดียว  มีผลต่างกันมากครับ ระยะเวลาที่ผมใช้พิสูจน์ด้วยตัวเองตรงนี้ 19 ปี แล้วผมจะมาเล่าเปรียบเทียบให้ฟัง ... เพื่อนสมาชิกจะได้ทราบว่า ทำไมคุณกอบชัย ถึงได้กล่าวตรงๆ เพื่อจะ "ฉุด" ผู้ปฏิบัติให้เข้าสูเส้นทางที่ดับทุกข์ได้จริงๆ  และไม่ใช้เวลานาน เหมือนอย่างที่หลวงพ่อเทียนเคย "ท้า" ไว้ด้วยนะครับ (ใครเคยฟังหลวงพ่อเทียน อาจจะเคยได้ยินว่า ท่านให้เวลา 3 เดือนมาอยู่กับท่าน ถ้าไม่ได้ผล จะจ่ายเงินเดือนให้เลย) จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 21:13:45

ความคิดเห็นที่ 20 ยึดสมมุติไม่ตรงกัน  ความหยาบละเอียดของปัญญาที่ไม่เท่ากัน...จึงเข้าใจสมมุติไม่ตรงกัน ขอทุกท่านเจริญก้าวหน้าในธรรมยิ่งๆขึ้นไป...สาธู สาธุ สาธู จากคุณ : Cathode_tube เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 20:45:16

ความคิดเห็นที่ 21 เสนอให้พิจารณา    การมีสติใน อริยาบท  ที่วางขอบเขตไว้ นั้นก็กล่าวได้ว่า เป็นการกำหนด แล้ว.    การมีการบริกรรม/กำหนดในใจ กับ รูป-นาม ที่ปรากฏชัดเป็นปัจจุบันขณะ นั้นก็กล่าวได้ว่า เป็นการกำหนดแล้ว.    ดังนั้นควรทำความเข้าใจ ในพระไตรปิฏกและอรรถกถา ที่ใช้คำว่า "เพ่ง" ก็คือการ กำหนด หรือกำหนดภาวนา ในขอบเขตนั้นๆ  นั้นเอง  ที่ไม่ใช่ยึดเอา หรือต้องกำไว้ให้นิ่ง เพื่อไม่ให้เปลี่ยนแปลง ดังใจอย่างเดียว.     ซึ่งผู้ปฏิบัติธรรม ที่เข้าใจ ไตรลักษณ์(อนิจจัง=ไม่เที่ยง ทุกขัง=ตั้งอยู่ไม่ได้ อนัตตา=ถือมั่นไมได้) จากการศึกษาหรือเรียนรู้มาก่อนอย่างรอบคอบ ย่อมกำหนดภาวนา รู้ชัดตามสภาพแห่งความเป็นจริงที่ปรากฏ  ที่ค่อยๆ เจริญขึ้นพัฒนาขึ้นไปตามลำดับของพละ ไม่ใช่ยึดเอา หรือกำไว้ให้นิ่ง เพื่อไม่ให้เปลี่ยนแปลง ดังใจอย่างเดียว.     เมื่อเข้าใจและมีโยนิโสมนสิการในไตรลักษณ์อย่างดี ในการเจริญสติ ย่อมไม่ปฏิบัติผิดแบบหน้ามือเป็นหลังมือไปได้ ย่อมไม่ยึดเอา หรือกำไว้ให้นิ่ง เพื่อไม่ให้เปลี่ยนแปลง ดังใจที่ยึดมั่นถือมั่นให้เป็นดังใจไปได้   แต่เมื่อมีความเพียรมากแก่กล้าย่อมเกิดทุกขเวทนาบ้าง เป็นธรรมดา      ดังนั้นไม่พึงเข้าใจผิดว่า ปฏิบัติธรรมด้วยเกิดความเพียรมาก เกิดทุกขเวทนา เป็นการปฏิบัติที่ผิดทาง อย่างแน่นอนเท่านั้นไปเสียก่อน ที่เพียงแต่เอาทุกเวทนา เป็นตัววัด.       การปฏิบัติแบบสบายๆ ก็ไม่ใช่ว่า จะปฏิบัติธรรมได้ถูกเสมอไป เมื่อสบายจน ไม่รู้ชัดตามความเป็นจริง ของไตรลักษณ์ ที่ปรากฏกับ รูป-นาม ตามธรรมชาตินั้นๆ จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 16:11:41

ความคิดเห็นที่ 22 ครับ...ช่วงนี้ผมไม่มีเวลาอธิบายเรื่องนี้จริงๆ ผมขออนุญาต แนะนำหนังสือที่คุณต้นแมกโนเลีย เขียนไว้ในกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12207832/Y12207832.html คุณต้นแมกโนเลีย อาจอธิบายเรื่องนี้ได้ดีกว่าผมเยอะครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:34:39