ความคิดเห็นที่ 1 ๑ ในพระนิพพานแม้จิตก็ดับไปและไม่มีจิตดวงไหม่ใดๆเกิดขึ้นอีก อีกประการหนึ่ง เมื่อสัมปชานบุคคลปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสส- *นิพพานธาตุ ความเป็นไปแห่งจักษุนี้ย่อมหมดสิ้นไป และความเป็นไปแห่งจักษุ อื่นก็ไม่เกิดขึ้น ความเป็นไปแห่งหู ฯลฯ ความเป็นไปแห่งจมูก ความเป็นไป แห่งลิ้น ความเป็นไปแห่งกาย ความเป็นไปแห่งใจนี้ย่อมหมดสิ้นไป และความ เป็นไปแห่งใจอื่นก็ไม่เกิดขึ้น นี้ความครอบงำความเป็นไปแห่งสัมปชานบุคคล สูญมีประโยชน์อย่างยิ่งกว่าความสูญทั้งปวง ฉะนี้แล ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=31&A=9514&Z=9682&pagebreak=0 ๒ พระโพธิสัตว์แสวงหาแดนที่ไม่แก่ไม่เจ็บไม่ตายและในที่สุดก็พบพระนิพพาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนริยปริเยสนา ๔ ประการนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยปริเยสนา การแสวงหาอย่างประเสริฐ ๔ ประการนี้ ๔ ประการเป็นไฉน คือ บุคคลบางคนในโลกนี้ ตนเองเป็นผู้มีชราเป็นธรรมดา รู้โทษในสิ่งที่มีชรา เป็นธรรมดาแล้ว ย่อมแสวงหานิพพานอันไม่มีชรา เป็นแดนเกษมจากโยคะ อย่างเยี่ยม ๑ ตนเองเป็นผู้มีพยาธิเป็นธรรมดา รู้โทษในสิ่งที่มีพยาธิเป็นธรรมดา แล้ว ย่อมแสวงหานิพพานอันไม่มีพยาธิ เป็นแดนเกษมจากโยคะชั้นเยี่ยม ๑ ตนเองเป็นผู้มีมรณะเป็นธรรมดา รู้โทษในสิ่งที่มีมรณะเป็นธรรมดาแล้ว ย่อม แสวงหานิพพานอันไม่ตาย เป็นแดนเกษมจากโยคะชั้นเยี่ยม ๑ ตนเองเป็นผู้มี ความเศร้าหมองเป็นธรรมดา รู้โทษในสิ่งที่มีความเศร้าหมองเป็นธรรมดาแล้ว ย่อมแสวงหานิพพานอันไม่เศร้าหมอง เป็นแดนเกษมจากโยคะชั้นเยี่ยม ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยปริเยสนา ๔ ประการนี้แล ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=6569&Z=6722 ๓ ทรงแสวงหาหนทางของชีวิตอมตะจนพบ [๗๓๒] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันไม่ตาย และทาง ที่จะให้ถึงธรรมอันไม่ตายแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันไม่ตายเป็นไฉน ฯลฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=18&A=9079&Z=9327&pagebreak=0 ๔ ได้พบวิถีทางทำให้แจ้งซึ่งอมตะนั่นคือสติปัฏฐานสี่                                   ฉันทสูตร ผู้เจริญสติปัฏฐาน ๔ ชื่อว่าทำให้แจ้งอมตะ             [๘๐๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สติปัฏฐาน ๔ เหล่านี้ สติปัฏฐาน ๔ เป็นไฉน? ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะมีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสีย เมื่อเธอพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ ย่อมละความพอใจในกายนั้นได้ เพราะละความพอใจได้ จึงเป็นอันชื่อว่าทำให้แจ้งซึ่งอมตะ. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=4804&Z=4819 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 55 14:32:34 จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:29:27

ความคิดเห็นที่ 2 เอาเป็นว่า จิตปัจจุบันนี่   ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ของเธอ เธอไม่ได้เป็นอย่างนั้น จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:32:04

ความคิดเห็นที่ 3 พอดีล็อกอินเข้ามาแล้ว จึงได้สนทนากับคุณ พาลท้อแท้ พอดี.     ตอบประเด็นที่ถามก่อนเลยว่า  จิต นั้นก็ไม่เที่ยง ต่อไปจะอธิบาย เพื่อให้เข้าใจชัดด้วยปริบท แวดล้อม เพื่อไม่ให้สับสนดัีงนี้.    พระพุทธเจ้าตรัสไว้่ว่า ธรรมชาติมี 2   สังขตธรรม กับ  อสังขตธรรม อธิบายละเอียดขึ้นดังนี้       1.สังขตธรรม เป็นธรรมชาติที่ถูกปรุงแต่งได้ หมุนเวียนเปลี่ยงแปลงอยู่ตลอด เป็นไปตามเหตุและปัจจัย เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี หรือเป็นไปตาม ปฏิจสมุทปบาท    ได้แก่ รูป จิต เจตสิก  ซึ่งก็คือ รวมทั้่ง ขันธ์ 5 (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)         สำหรับที่สมมุติว่าเป็น สรรพสัตว์ ที่มีขันธ์ เป็นไปตามปฏิจสมุทปบาท ด้วยมีอวิชชา เป็นคตินำ หมุนเวียนเกิด-ตาย ในวัฏสงสาร ที่ไม่สามารถกำหนดหมายเบื้องต้นได้       ดังนั้น เมื่อยังมีอวิชชาเป็นปัจจัย อยู่ จิต ก็ยังดำเนิน เกิด-ดับ ๆ หมุมเวียนอยู่อย่างนั้น หาที่สุดเบื้องปลายไม่ได้       2.อสังขตธรรม เป็นธรรมชาติที่สงบสันติ เป็นอมตะ มีเพียง 1 คือ นิพพาน ซึ่งที่สมมุติว่า เป็นสัตว์นั้น จะบรรลุ/ตรัสรู้  ต้องมีปัญญาญาณ แจ่มแจ้งใน อริยสัจ 4 (รู้ทุกข์ รู้เหตุแห่งทุกข์ รู้ความดับทุกข์ รู้วิธีดับทุกข์) จนหมดสิ้นกิเลสอย่างสิ้นเชิ่ง ก็ถึงฝั่งพระนิพพานอย่างสมบูรณ์ เป็นพระอรหันต์ เมื่อดับขันธ์เพราะหมดอายุหรือหมดวิบากกรรม ก็จะหมดไปจาก ธรรมชาติที่เป็น สังขตธรรม ที่ปรุงแตงเปลี่ยนแปลง ไม่เวียนวายตายเกิดอีก เป็นธรรมชาติฝ่าย อสังขตธรรม ตั้งแต่ บรรลุ/ตรัสรู้ ต้งแต่ต้นเมื่อหมดสิ้นกิเลสแล้วนั้นเอง. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:55:41

ความคิดเห็นที่ 4 จิต หรือ วิญญาณขันธ์ นั้น เกิดและดับไปอยู่ทุกขณะ และก็ สูญสลายลงไปทุกขณะเช่นกัน แม้แต่ในขณะที่เรา พิมพ์-อ่าน ในหน้าจอนี้ จิตก็เกิดขึ้น และสูญสลายดับไป นับขณะประมาณไม่ได้ ท่านว่าเสี้ยวขณะหนึ่งจิตก็เกิดขึ้นและแตกดับสลายลงไปนับแสนล้านขณะ อวิชชาเป็นผู้ปกปิดไม่ให้หมู่สัตว์เห็นสภาพธรรมตามเป็นจริง --------------------------------------------------------- จิตขณะหนึ่งดับลงไป จิตขณะต่อไปก็เกิดขึ้นมาทันที ไม่มีระหว่างคั่น เป็นเช่นนี้สืบเนื่อง กันจนไปถึงจิตดวงสุดท้ายก่อนตาย ที่เรียกว่า จุติจิต เมื่อ จุติจิตดับลงแล้ว ความที่ยังมี อวิชชานุสัย และตัณหานุสัยนั้นเอง ปฏิสนธิจิตในภพชาติใหม่เกิดขึ้นสืบเนื่องต่อไปอีก อวิชชาเป็นผู้ปกปิดโทษ ตัณหาเป็นสภาพที่ทำให้น้อมไปในอารมณ์ ให้ยึดหน่วงอารมณ์ ในมรณสันวิถีก่อนตาย กระทำให้เป็นอารมณ์แก่ปฏิสนธิจิตในภพชาติใหม่นั้นเอง --------------------------------------------------------- พระอรหันต์นั้น ท่านได้ประหาร อวิชชา ตัณหา สิ้นหมดแล้ว ท่านเกิดและมีชีวิตอยู่เป็นภพชาติสุดท้าย ชีวิตที่เหลืออยู่ก็คงเป็นเพียงวิบากที่ยังให้ผลอยู่ และเมื่อจิตของท่านเกิดดับสืบต่อกันไปจนถึง มรณกาล เมื่อจุติจิตดับลง ก็จะไม่มีจิตใดๆ เกิดขึ้นสืบต่อไปแล้ว ท่านเข้าถึงความดับโดยรอบรวมทั้ง ขันธ์ ๕ ทุกประการโดยสิ้นเชิง --------------------------------------------------------- การที่บุคคลเจอ พระอรหันต์ ในนิมิต จึงเป็นเพียงแค่นิมิต เรียกว่า เห็นจริง แต่สิ่งนั้นไม่ใช่ของจริง  เป็นเพียง รูปารมณ์ นิมิต ที่เกิดจากอำนาจสมาธิเท่านั้น เพราะ เมื่อ พระอรหันต์ท่านถึงซึ่งปรินิพพานแล้ว ย่อมดับหมดไม่มีเหลือ พ้นไปจากกิเลสรูปนามสังขารทั้งหลายทั้งปวง แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 55 15:02:41 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 15:01:18

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นคำอธิบายในกระทู้อื่นแต่มีความคล้ายกัน: พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค มหาวรรคที่ ๗ ๑. อัสสุตวตาสูตรที่ ๑ .....[๒๓๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย วานรเมื่อเที่ยวไปในป่าใหญ่จับกิ่งไม้ ปล่อย กิ่งนั้น ยึดเอากิ่งอื่น ปล่อยกิ่งที่ยึดเดิม เหนี่ยวกิ่งใหม่ต่อไป แม้ฉันใด ร่างกาย อันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ ที่ตถาคตเรียกว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณ บ้าง จิตเป็นต้นนั้นดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป ในกลางคืนและกลางวัน ก็ฉัน นั้นแล ฯ....... "....จิตเป็นต้นนั้นดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป....." ตามที่พระองค์แสดงไว้ชัดเจนแล้ว จิตดวงหนึ่งเกิดดวงหนึ่งดับไป ไม่ได้กำกวมอะไรที่จะต้องตีความ แต่เข้าใจได้ยากมาก เพราะเป็นธรรมที่ทวนกระแสอย่างยิ่ง คำสอนว่าจิตเป็นอนัตตา จิตไม่ใช่เรา เราไม่ใช่จิต จิตไม่มีในเรา เราไม่มีในจิต และจิตเกิดดับตลอดเวลา เป็นสิ่งน่ากลัวต่อเหล่าสัตว์ทั้งหลาย เพราะหลงว่ามีตนมานาน มีสัณชาตญาณป้องกันความรู้สึกนี้อย่างเหนียวแน่น สัทธรรมนี้คนจึงหลีกหนี เข้าถึงน้อย และชาวพุทธหลายคนมักเข้าใจผิด กับคำว่าอนัตตา ที่ไม่ได้แปลว่าศูนย์ แต่หมายความว่าไม่ใช่ตัวตน บังคับไม่ได้ จิตนั้นมีอยู่ ไม่ไช่สิ่งศูนย์ แต่เกิดดับตลอดเวลา สังขารธรรมทั้งปวงไม่เหมือนเดิมในทุกขณะที่เปลี่ยนไป จิตก็เหมือนสังขารธรรมอื่นๆ จิตนั้นมีอยู่ แต่ไม่ได้มีอยู่อย่างที่เราเคยเข้าใจ จิตแต่ละดวงไม่เหมือนกัน เกิดดับแปรเปลี่ยนต่างไปตามเหตุปัจจัย จิตดวงเดิมเป็นเหตุปัจจัยให้จิตดวงใหม่ ถ้ากล่าวให้รัดกุม จะต้องบอกว่า จะบอกว่าจิตมีอยู่ก็ไม่ได้ ไม่มีอยู่ก็ไม่ได้ ต้องกล่าวเป็นปฏิจจสมุปบาท ตามที่พระองค์กล่าวในพระสูตรนี้ ที่มีความไพเราะอย่างยิ่ง เป็นธรรมที่เชื่อมโยงผูกกันแน่น ไม่สามารถแยกเป็นส่วนๆได้   จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 16:04:03

ความคิดเห็นที่ 6 มีคนเคยถามท่านพุทธทาสว่าสิ่งใดรู้นิพพาน ท่านบอกว่าจิต เป็นความจำที่เคยอ่านนานมากแล้ว ไม่มีที่อ้างอิง เชื่อว่าท่านคงนำมาจากพระสูตร ใครจะช่วยหาสูตรนำมาอ้างอิงได้ก็จะดี และอาจช่วยแก้สิ่งที่มีคนมักเข้าใจท่านผิด ว่าท่านเป็นอุทเฉททิฐิ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 16:13:07

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่เที่ยงด้วยคน จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 19:18:16

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่จริงครับ ความเสื่อม ความตายไงครับ เป็นสิ่งที่แน่นอน จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 20:09:51

ความคิดเห็นที่ 10 จิตเป็นสิ่งปรุงแต่มาจากเหตุปัจจัย ดังนั้นมันจึงไม่เที่ยง คือต้องดับหายไปในที่สุดไม่ช้าก็เร็ว แต่จิที่ไม่เที่ยงนี้ ก็มีการเกิดและดับอยู่เสมอๆ ซึ่งการเกิดและดับนี้จะมีอยู่ได้ก็ต่อเมื่อจิตยังมีอยู่ ยังไม่ดับหายไป แต่ถ้าจิตดับหายไปเพราะขาดเหตุปัจจัยเมื่อใด การเกิดและดับของจิตก็จะดับหายไปด้วย ถ้าใครเข้าใจว่า จิตมีการเกิดและดับอย่างเที่ยงแท้ถาวร(เป็นอมตะ) ก็เท่ากับเห็นว่าจิตนี้เป็นสิ่งเที่ยงแท้ถาวรไป ซึ่งขัดกับหลักอนิจจัง แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 55 20:26:33 จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 20:19:56

ความคิดเห็นที่ 11 คคห 6 ***** มีคนเคยถามท่านพุทธทาสว่าสิ่งใดรู้นิพพาน ท่านบอกว่าจิต ^^^^ ถ้า ผม นั่งอยู่ด้วย  ในที่นั้น ผมจะ  กล่าวว่า เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิตที่สิ้นอาสวะแล้ว ตามจูฬสุญญตสูตรครับ "ท่านพุทธทา่ส" ที่ รู้ "นิพพาน  ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า --ความสิ้นไปแห่งราคะ โทสะ โมหะ อันใด  อันนั้นคือ นิพพาน ใคร จะค้าน  ผม  ที่เสนอว่า "เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะแล้วว่า"  ไม่ใช่  "สุวิมุตตจิต"  (จิตที่หลุดพ้นดีแล้ว)   คือ  "จิตตสมาธิ  ที่รู้ นิพพาน --ความสิ้นไปแห่งราคะ โทสะ โมหะ อันใด  อันนั้นคือ นิพพาน ใครว่า  --- ท่านพุทธทาส  ท่านจะค้าน   พระสูตร ที่ผมเสนอไหม (จูฬสุญญตสูตร เป็นต้น) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 20:36:55

ความคิดเห็นที่ 12 จิต  เกิด ดับ ตามอัสสุตวตาสูตร เป็นไฉน?                       ลองเข้าไป  ติ ติง ชี้ แนะ  ที่กระทู้นี้ ไหม? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12258119/Y12258119.html                                                ตรงคำว่า                                 ปัจจุบันขณะ   แบบ ที่ผม เสนอคำ ว่า ----> จิตชุดแห่งดวงหนึ่งๆๆๆๆ เกิด แบบ สันตติ --- ไม่ ดับ จนกว่า จะ สิ้นชีวิต <----- ********************************************************** พระพุทธภาษิต http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=20&p=9                         "อานนท์ เธอจงดูสันตติมหาอำมาตย์ ในวันนี้เอง ฯ"                                            จึงตรัสพระคาถานี้ว่า "กิเลสเครื่องกังวลใด มีอยู่ในกาลก่อน เธอจงยังกิเลสเครื่องกังวลนั้นให้เหือดแห้งไป กิเลสเครื่องกังวล จงอย่ามีแก่เธอในภายหลัง, ถ้าเธอจักไม่ยึดถือขันธ์ ในท่ามกลาง จักเป็น ผู้สงบระงับ เที่ยวไป." ********************************************************* สนใจ พระพุทธวจนะ --- จักไม่ยึดถือขันธ์ ในท่ามกลาง จักเป็นผู้สงบระงับ เที่ยวไป." --- จักเป็น กุศล มหากุศล จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 20:41:52

ความคิดเห็นที่ 13 จิตสังขารของพระอรหันต์ดับในพระนิพพานธาตุ และในดับในสัญญาเวทยิตนิโรธด้วย ลองมาเปรียบเทียบกันระหว่างสัญญาเวทยิตนิโรธ กับพระนิพพานธาตุซึ่งทั้งสองที่จิตสังขารของพระอรหันต์ดับลง เราจะพบว่าจิตสังขารดับและสามารถเกิดขึ้นได้ใหม่ได้ในสัญญาเวทยิตนิโรธ นี่อาจเรียกได้ว่าเป็นคุณสมบัติของสัญญาเวทยิตนิโรธคือจิตดับได้ติดใหม่ได้ แต่พระนิพพานธาตุเล่าจิตพระอรหันต์ดับแล้วติดขึ้นมาใหม่ได้ไหม!? เป็นที่แน่นอนว่าจิตสังขารของพระอรหันต์ย่อมดับสนิทในพระนิพพานธาตุ(สุญกถา) แต่ความเป็นอมตะย่อมหมายถึงความยั่งยืนไม่ตาย ธรรมะในกำมือของพระพุทธองค์สอนสำหรับพาคนเข้าพระนิพพาน ส่วนธรรมะสำหรับผู้เป็นอมตะคงจะมีมากกว่านี้ มิสมควรเอาเลย ที่จะประเมินชาวอริยะชนผู้เข้าพระนิพพานธาตุ ด้วยธรรมะในกำมือ พระพุทธองค์ทรงยืนยันว่าท่านรู้ถึงหลักธรรมมากมาย แต่สำหรับสอนคนเข้าพระนิพพานมีเพียงแค่ใบไม้ในกำมือเท่านั้น จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 21:09:43

ความคิดเห็นที่ 14 คคห 13 คำว่า --- จิตสังขารของพระอรหันต์ดับในพระนิพพานธาตุ --- พระเถระครั้งปฐมสังคายนา  รักษา ข้อความนั้น มาจาก  พระพุทธวจนะ พระสูตรไหนครับคุณคนกรุงธน                       ถามหา หลักฐานชั้น ปฐมภูมิ  เพื่อ ความชัวร์ นะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 21:38:28

ความคิดเห็นที่ 15 จูฬสุญญตสูตร ข้อความไหน ที่ตรัส ตรงกับ คำว่า ----- จิตสังขารของพระอรหันต์ดับในพระนิพพานธาตุ --- ครับ คุณคนกรุงธน ********************************************************** ตามลิงค์ นะครับ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=4714&Z=4845 ตัวอย่าง ฯลฯ [๓๔๑] ดูกรอานนท์ ประการอื่นยังมีอีก ภิกษุไม่ใส่ใจอากิญจัญญาตน- *สัญญา ไม่ใส่ใจเนวสัญญานาสัญญายตนสัญญา ใส่ใจแต่สิ่งเดียวเฉพาะเจโตสมาธิ อันไม่มีนิมิต จิตของเธอย่อมแล่นไป เลื่อมใส ตั้งมั่น และนึกน้อมอยู่ใน เจโตสมาธิอันไม่มีนิมิต เธอจึงรู้ชัดอย่างนี้ว่า เจโตสมาธิอันไม่มีนิมิตนี้แล ยังมี ปัจจัยปรุงแต่ง จูงใจได้ ก็สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ปัจจัยปรุงแต่ง จูงใจได้นั้น ไม่เที่ยง มีความดับไปเป็นธรรมดา เมื่อเธอรู้อย่างนี้ เห็นอย่างนี้ จิตย่อมหลุดพ้นแม้จาก กามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จ แล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี เธอจึงรู้ชัดอย่างนี้ว่าในญาณนี้ไม่มีความ กระวนกระวายชนิดที่อาศัยกามาสวะ ชนิดที่อาศัยภวาสวะและชนิดที่อาศัยอวิชชา- *สวะ มีอยู่ก็แต่เพียงความกระวนกระวาย คือ ความเกิดแห่งอายตนะ ๖ อาศัย กายนี้เองเพราะชีวิตเป็นปัจจัย เธอรู้ชัดว่า สัญญานี้ว่างจากกามาสวะ สัญญานี้ ว่างจากภวาสวะ สัญญานี้ว่างจากอวิชชาสวะ และรู้ชัดว่ามีไม่ว่างอยู่ก็คือความเกิด แห่งอายตนะ ๖ อาศัยกายนี้เองเพราะชีวิตเป็นปัจจัย ด้วยอาการนี้แหละ เธอจึง พิจารณาเห็นความว่างนั้นด้วยสิ่งที่ไม่มีอยู่ในเจโตสมาธินั้นเลย และรู้ชัดสิ่งที่เหลือ อยู่ในเจโตสมาธินั้นอันยังมีอยู่ ว่ามี ดูกรอานนท์ แม้อย่างนี้ เป็นการก้าวลงสู่ ความว่าง ตามความเป็นจริง ไม่เคลื่อนคลาด บริสุทธิ์ ของภิกษุนั้น ฯ             [๓๔๒] ดูกรอานนท์ สมณะหรือพราหมณ์ในอดีตกาลไม่ว่าพวกใดๆ ที่ บรรลุสุญญตสมาบัติอันบริสุทธิ์ เยี่ยมยอดอยู่ ทั้งหมดนั้น ก็ได้บรรลุสุญญตสมา- *บัติอันบริสุทธิ์ เยี่ยมยอดนี้เองอยู่ สมณะหรือพราหมณ์ในอนาคตกาลไม่ว่าพวก ใดๆ ที่จะบรรลุสุญญตสมาบัติอันบริสุทธิ์ เยี่ยมยอดอยู่ ทั้งหมดนั้น ก็จัก บรรลุสุญญตสมาบัติอันบริสุทธิ์ เยี่ยมยอดนี้เองอยู่ สมณะหรือพราหมณ์ในบัดนี้ ไม่ว่าพวกใดๆ ที่บรรลุสุญญตสมาบัติอันบริสุทธิ์ เยี่ยมยอดอยู่ ทั้งหมดนั้น ย่อมบรรลุสุญญตสมาบัติอันบริสุทธิ์ เยี่ยมยอดนี้เองอยู่ ดูกรอานนท์ เพราะ ฉะนั้นแล พวกเธอพึงศึกษาไว้อย่างนี้เถิดว่า เราจักบรรลุสุญญตสมาบัติอัน บริสุทธิ์ เยี่ยมยอดอยู่ ฯ             พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ท่านพระอานนท์จึงชื่นชมยินดี พระภาษิตของพระผู้มีพระภาคแล ฯ ******************************************************** ตรงนี้ คำไหน ----- " เธอจึงรู้ชัดอย่างนี้ว่า เจโตสมาธิอันไม่มีนิมิตนี้แล ยังมี ปัจจัยปรุงแต่ง จูงใจได้ ก็สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ปัจจัยปรุงแต่ง จูงใจได้นั้น ไม่เที่ยง มีความดับไปเป็นธรรมดา เมื่อเธอรู้อย่างนี้ เห็นอย่างนี้ จิตย่อมหลุดพ้นแม้จาก กามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จ แล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี ---- ^^^^ คำไหน สอดคล้อง ตรงกับคำว่า --- จิตสังขารของพระอรหันต์ดับในพระนิพพานธาตุ ---   ไหมครับ คุณคนกรุงธน ******************************************************** หรือ ตรงนี้ --เธอรู้ชัดว่า สัญญานี้ว่างจากกามาสวะ สัญญานี้ ว่างจากภวาสวะ สัญญานี้ว่างจากอวิชชาสวะ และรู้ชัดว่ามีไม่ว่างอยู่ก็คือความเกิด แห่งอายตนะ ๖ อาศัยกายนี้เองเพราะชีวิตเป็นปัจจัย ด้วยอาการนี้แหละ เธอจึง พิจารณาเห็นความว่างนั้นด้วยสิ่งที่ไม่มีอยู่ในเจโตสมาธินั้นเลย และรู้ชัดสิ่งที่เหลือ อยู่ในเจโตสมาธินั้นอันยังมีอยู่ ว่ามี --- ^^^^ คำไหน สอดคล้อง ตรงกับคำว่า --- จิตสังขารของพระอรหันต์ดับในพระนิพพานธาตุ ---   ไหมครับ คุณคนกรุงธน จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 21:44:17

ความคิดเห็นที่ 16 ^ ^ ^ สุญกถา อีกประการหนึ่ง เมื่อสัมปชานบุคคลปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสส- *นิพพานธาตุ ความเป็นไปแห่งจักษุนี้ย่อมหมดสิ้นไป และความเป็นไปแห่งจักษุ อื่นก็ไม่เกิดขึ้น ความเป็นไปแห่งหู ฯลฯ ความเป็นไปแห่งจมูก ความเป็นไป แห่งลิ้น ความเป็นไปแห่งกาย ความเป็นไปแห่งใจนี้ย่อมหมดสิ้นไป และความ เป็นไปแห่งใจอื่นก็ไม่เกิดขึ้น นี้ความครอบงำความเป็นไปแห่งสัมปชานบุคคล สูญมีประโยชน์อย่างยิ่งกว่าความสูญทั้งปวง ฉะนี้แล ฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=31&A=9514&w=สุญกถา จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 08:38:30