ความคิดเห็นที่ 1 ตามพระบาลี ไม่ได้บอกให้คิดครับ แต่บอกว่าให้รู้(ให้)ชัด แต่การเติมคำบริกรรมเข้าไป ทำให้ต้องใช้คิด และคิดลงในจุดเดียว ซึ่งน่าจะเป็นอุบายเพื่อไม่ให้คิดฟุ้งไป จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 08:51:10

ความคิดเห็นที่ 2 วิตกเจตสิก(นึก) , วิจารเจตสิก(คิด) .... ย่อมใช้เสมอในการฝึก   ยกเว้นเข้าฌานที่ ๒ ไปแล้ว จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 09:06:44

ความคิดเห็นที่ 3 ยังมีความคิดอยู่ครับ จิตอาจเกิดเป็นสติน้อยครั้ง สลับกับเป็นความคิดอื่นเรื่องเดียว หรือ หลายเรื่อง หรือหลุดๆไปในอดีต ปัจจุบัน อนาคต สลับกันไป (ฟุ้งซ่าน) จิตอาจเกิดเป็นสติเยอะๆ สลับกับความคิดเรื่องเดียว จุดเดียว เฉพาะหน้า ไม่อิงอดีต ปัจจุบัน อนาคต  สลับกับสติติดต่อกันไป (เริ่มได้ผล) จิตเกิดเป็นสติต่อเนื่องยาวๆ ถ้ามีความคิดแทรกก็คิดแค่เรื่องเดียว มีเหตุให้สมควรคิดจึงคิด เมื่อเห็นหรือได้ยินอะไรอะไร จะคิดก็ได้ ไม่คิดก็ได้ แบบนี้ได้ผลครับ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 10:58:57 จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 10:55:05

ความคิดเห็นที่ 4 การไม่ใช้ ไม่ได้แปลว่า ไม่มีนะครับ จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:05:17

ความคิดเห็นที่ 5 การเจริญภาวนา ท่านไม่ได้ห้ามไม่ให้ใช้ความคิด ท่านห้ามเพียงแต่ความคิดที่เป็นอกุึศล ความคิดที่เป็นกุศลทำให้เกิดปัญญา เรียกว่าธัมมวิจยะ หรือธรรมวิจัย (ความเลือกเฟ้นสอดส่องธรรม การพิจารณาใคร่ครวญธรรม) การภาวนา ประกอบด้วยโพธิปักขิยธรรมทั้ง 37 ประการ สติเป็นกุศลธรรมเฉกเช่นเดียวกับกุศลธรรมเหล่าอื่น โพชฌงค์ ๗ พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า ดูก่อนพระนาคเสน ธรรมอันเป็นเหตุให้ตรัสรู้พระอริยมรรคอริยผลมีเท่าไร พระนาคเสนทูลตอบว่า ขอถวายพระพร มี ๗ องคคุณ ได้แก่ ๑) สติ ๒) ธัมมวิจัย ๓) วิริยะ ๔) ปีติ ๕) ปัสสัททิ ๖) สมาธิ ๗) อุเบกขา หรือที่รวมเรียกว่า โพชฌงค์ ๗ พระยามิลินท์ : พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ได้ด้วยองคคุณทั้ง ๗ นั้น หรือว่าเฉพาะแต่องค์ใดองค์หนึ่ง พระนาคเสน : ถ้าว่าเฉพาะองค์ที่สำคัญก็เพียงองค์เดียว ได้แก่ธัมมวิจัยหรือความสอดส่องธรรม พระยามิลินท์ : ถ้าเป็นเช่นนั้น ไฉนทีแรกพระคุณเจ้าจึงว่ามีถึง ๗ เล่า พระนาคเสน : ขอถวายพระพร ดาบเมื่อยังไม่ถอนออกจากฝักฟันไม้จะขาดหรือไม่ พระยามิลินท์ : ฟันไม่ขาด พระนาคเสน : ฉันใดก็ฉันนั้น ธัมมวิจัยเหมือนตัวดาบ องคคุณอีก ๖ นั้นเปรียบเหมือนฝักดาบ การจะได้อริยมรรคอริยผลต้องอาศัยธรรมวิจัยเป็นเครื่องตัดทอนกิเลสที่ขวางอยู่ระหว่างทางให้ขาดออกไปเป็นชั้น ๆ ส่วนองคคุณอีก ๖ นั้น หาได้มีไว้สำหรับตัดกิเลสโดยตรงไม่ หากเป็นแต่คอยส่งเสริมธัมมวิจัยให้คมยิ่งขึ้นเท่านั้น ขอถวายพระพร เพราะเหตุนี้โพชฌงค์จึงมีองค์ ๗ (สัตตโพชฌงคปัญหา) พระยามิลินท์ : เข้าใจละพระคุณเจ้า แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 17:42:08 จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:11:40

ความคิดเห็นที่ 6 มีข้อถามเพิ่มเติมครับ ๑.มีที่ตรัสสอนโดยเฉพาะหรือไม่ เกี่ยวกับการเจริญภาวนาในส่วนของการต้องคิด และเกี่ยวข้องกับบริบทแวดล้อมอย่างไร ? ๒.มีที่ตรัสสอนโดยเฉพาะหรือไม่ เกี่ยวกับการเจริญภาวนาในส่วนของการไม่คิด และเกี่ยวข้องกับบริบทแวดล้อมอย่างไร ? จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 12:31:31

ความคิดเห็นที่ 7 ๑.มีที่ตรัสสอนโดยเฉพาะหรือไม่ เกี่ยวกับการเจริญภาวนาในส่วนของการต้องคิด และเกี่ยวข้องกับบริบทแวดล้อมอย่างไร ? ตอบ มีครับ ปรากฏใน เทวธาวิตักกสูตร สีหนาทวรรค http://www.buddhadasa.org/html/life-work/dhammakot/01-buddha/2-12.html ๒.มีที่ตรัสสอนโดยเฉพาะหรือไม่ เกี่ยวกับการเจริญภาวนาในส่วนของการไม่คิด และเกี่ยวข้องกับบริบทแวดล้อมอย่างไร ? ตอบ มีครับ ปรากฏใน มนสิการสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=24&A=7774&Z=7811 และสัญญาสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=24&A=7704&Z=7773 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 16:41:33 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 16:38:05 จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 13:40:27

ความคิดเห็นที่ 8 >>"ประเด็น. การกำหนดรู้ตามปริยัติ เช่น อริยาบทในสติปัฏฐาน ๔ เป็นการใช้ความคิดหรือไม่ ? " ในการปฏิบัติ ต้องมีโยนิโสมนสิการ ลองไปขยายความหมาย โยนิโสมนสิการ ต่อนะครับ จากคุณ : Poonoi เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 13:58:40

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้ามีสติก็จะไม่มีความคิดครับ ถ้ามีความคิดเมื่อนั้นก็ไม่มีสติ อย่างไรก็ตาม ผู้กำลังฝึกอยู่อาจจะมี สติบ้าง ความคิดบ้าง สลับกัน เป้าหมายสูงสุดคิดไม่มีความคิดนะครับ   กำหนดรู้กับความคิดมันคนละเรื่องกัน ถามว่าถ้าคุณเอามือไปโดนไฟ คุณรู้สึกร้อนเลย หรือคุณต้องคิดว่ามันร้อน ถ้าจะฝึกสติต้องมุ่งไปที่สติเลย อย่ามัวเสียเวลาบริกรรมอยู่ เพราะอาจจะทำให้เข้าใจผิดได้ในบางคน อย่างไรก็ตามบางอย่างจะถกกันในภาษาพูดยาก  ผิดถูกอยางไร ขออภัยด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 18:40:48 จากคุณ : มังกรจักรวาล เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 15:19:13

ความคิดเห็นที่ 10 ก็ปรากฏชัดเจนในอริยมรรคมีองค์ ๘ นั่นไง  ..ข้อ  สัมมาสังกัปปะ  คือให้นีกๆคิดๆในทางที่ดีๆ  งดเว้นการนึกคิดที่ไม่ดี  ..องค์ธรรมของสัมมาสังกัปปะ  คือ  วิตกเจตสิก(นึก) และวิจารเจตสิก(คิด) จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:21:15

ความคิดเห็นที่ 11 คำตอบดูเหมือนจะเป็นไปได้ทั้งสองแนวทาง เช่นนั้นขอเรียนถามเพิ่มเติมอีกครับ 1.ผู้ภาวนาในฐานะใดควรเจริญภาวนาด้วยการไม่คิด (ในกรณีท่านแสดงว่าไม่คิด) 2.ผู้ภาวนาในฐานะใดควรเจริญภาวนาด้วยการคิดครับ (ในกรณีท่านแสดงว่าต้องคิด) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 21:25:45

ความคิดเห็นที่ 12 เกิดเป็นคน ไม่พ้นจากการคิดไปได้  แค่ระลึก นึกถึง ก็คือความคิดแล้ว ครับ....ความคิด มีอยู่ 2 ลักษณะ คือ 1 คิดแบบใช้อารมณ์เป็นตัวนำ  คือ เพ้อเจ้อ ละเมอเพ้อฝัน จินตนาการ สำคัญมั่นหมายเอาว่า เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ไปตามอารมณ์ 2 คิดแบบใช้ปัญญา เป็นตัวนำ คือมีการจำแนกแยกแยะ พินิจ พิจารณา ไตร่ตรอง ไคร่รวญ คำนวณ ประเมินประมวลผล วิเคราะห์ค้นหาเหตุ หาผล หาความจริง หาความถูกต้อง ตามความเป็นจริง การคิดแบบใช้ปัญญา ก็คือการคิดแบบ โยนิโสมนสิการ นั้นเอง โยนิโสมนสิการเกิดไม่ได้ ถ้าไม่มีปัญญา สติปัฏฐาน  คือ ฐานหรือที่ อันใช้เป็นที่ตั้งแห่งสติตามระลึกรู้เห็น  และพิจารณา ... สติปัฏฐาน  เป็นการเอากาย เวทนา จิต และธรรม เป็นฐาน  แล้ว คิดแบบใช้ปัญญาเป็นตัวนำ พิจารณา จากสภาพที่รู้ที่เห็นเป็นอยู่จริง ตามความเป็นจริง  จนเห็นความจริงอย่างยิ่ง คือ กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต และธรรมในธรรม บริบท หาได้ใน มหาสติปัฏฐานสูตร  ถ้าหาไม่เจอ ให้ Google ช่วยหาให้ก็ได้ครับ.. จากคุณ : นิ่งหนอ (นิ่งหนอ) เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 23:51:34

ความคิดเห็นที่ 13 การกำหนดรู้ตามปริยัติ เช่น อริยาบทในสติปัฏฐาน ๔ เป็นการใช้ความคิดหรือไม่ ? ถ้าปริยัติ   ไม่ถนัด      ตอบ    ไม่ได้ครับ   แต่ถ้าปฎิบัติ   ผมจะขอตอบแบบนี้ครับ ( ความคิดเห็น ส่วนตัว) การกำหนดรู้  อันดับแรก คุณต้องรู้  ก่อน เลย ว่า รู้ คืออะไร หลวงปุ่เทสก์  ท่าน บอกไว้ว่า  ให้เรากลั้นลมหายใจ ไว้สักพัก  อาการที่เรารู้อยู่เฉย ๆ นั่นแหละ  คือ รู้             ความตัังใจ ที่จะกลั้นลมหายใจ นั่นคือ สติ ก็จะเป็น กำหนดรู้      ต่อมา  คุณ จะรู้ไหมว่า สติเป็น ยังไง เพราะ คุณ จะรู้แต่ตัว รู้ อย่างเดียว สติ ไม่ได้ถือป้าย หรือ มีหน้า หรือ อาการที่จะแสดงชัด ออกมา ให้คุณ รู้ เห็น สัมผัส       การบริกรรมภาวนา   เป็นอุบายวิธี ชักจูงจิต ไม่ให้ แส่ส่าย เป็นตัวควบคุมจิต และ เป็น ตัวทำให้ สติ ที่เราไม่รู้นั่นแหละ มันชัดขึ้นมา เห็นอาการ ของมัน ขึ้นมา  ดังนั้น จึงได้ยิน คำถามที่ว่า พอจิตสงบแล้ว จะทำยังไงต่อไป กันเสมอ เพราะจิตของคุณ ได้วาง คำบริกรรม หยาบ ๆ ลงไปแล้ว มีสติ มีตัวรู้ ชัดขึ้นมาแล้ว แต่ เพราะความไม่รู้ ของคุณ จึงทำให้ คุณเกิดความสงสัย จิตจึงกลับไปสู่ ความ ไม่สงบ อีกครั้ง ในขณะที่ คุณอยู่ในความสงบอยู่แล้ว     เอาแค่พื้นฐาน คร่าว ๆแค่นี้ ก่อน ถ้า เข้าใจ  สภาวะเหล่านี้ ได้ คำถาม อีกหลายๆ อย่าง ที่คุณ ข้องใจ จะหมดไป ด้วยความเข้าใจของตัวคุณเอง นี่แหละ ปัจจัตตัง จากคุณ : แฟนพันธุ์ทาง (อาจารย์ไข่) เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 13:16:53

ความคิดเห็นที่ 14 ผม คิดอย่างนี้ครับ คงมีที่ ใช้ กับ ที่ไม่ใช้ ครับ เพราะ ผม นึกถึง เวลา ดูหนัง แล้ว คิด กับ ดูไปเรื่อยๆ(ตั้งใจ) แบบ คิด คือ คิดตามเนื้อเรื่องแต่ไม่เดา คาดหวัง ว่า เรื่อง น่าจะเป้น อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ คิดว่า มี อะไร บ้าง ทำไมเกิดขึ้น เกิดขึ้นได้อย่างไร กับ ไม่คิด คืิอ ดู แบบ ไม่คิด ว่า ทำไม อะไร ถึงเป็นแบบนี้ แต่ แค่ เก็บรายละเอียดว่า เกิดแบบนี้ แล้ว จะเกิดแบบนี้ตามมา เนื้อเรื่อง เป็น แบบนี้นะ คงประมาณว่า 1 ดู แล้ว เล่าเรื่องได้ วิจารณ์หนัง ได้ 2 ดู แล้ว เล่าได้ แต่ ไม่ได้  วิจารณ์(หนัง)ได้ ในทันทีเลย -------------------------------------------------------- ถ้า เปรียบแล้วไม่ ถูกฝาถูกตัว ก็ ขออภัยนะครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 17:07:46

ความคิดเห็นที่ 15 ประเด็น. การกำหนดรู้ตามปริยัติ เช่น อริยาบทในสติปัฏฐาน ๔ เป็นการใช้ความคิดหรือไม่ ? ********************************************************* ผู้ถาม --- ควร  กำหนด  ตามที่ ผู้ถาม  ได้ ทดลองปฏิบัติ อริยาบทในสติปัฏฐาน ๔ = ตัวไม้ สอนช่างไม้ แล้ว เป็น ช่างไม้ ที่ไม่ประมาท   ไม่ประมาท ทั้ง "คู่มือเหลาไม้ นั้น"  และ "ไม้ที่เหลา ด้วยคู่มือนั้น" จากนั้น จึง  "สอบถาม" ว่า การกำหนดรู้ตามปริยัติ เช่น อริยาบทในสติปัฏฐาน ๔ เป็นการใช้ความคิดหรือไม่ ? ********************************************************* หมายเหตุ คคห 6 --- + คคห 11 สอบทานกับ "พระสูตร ใดนั้น" แล้ว หรือยัง สอบทานให้ เพียงพอ ทั่วถึง ฯ ทั้งนี้เพราะ                                         จะ ทำให้ เกิด  "ความเห็นว่า" สติปัฏฐานสี่  ที่ภิกษุ( ไม่ใช่ฆราวาส) เจริญนั้น "โดยเฉพาะ อานาปานสติ ๑๖"                                ----  ต้อง ไม่เกี่ยวกับ ---- คิด (เจเตติ)  ดำรอ (ปกัปเปติ)  เพราะ ยังมี จิต อนุเสติใน สิ่งนั้น                           สิ่งนั้นคือ "ข้อความข้างล่าง" 1.ผู้ภาวนาในฐานะใดควรเจริญภาวนาด้วยการไม่คิด (ในกรณีท่านแสดงว่าไม่คิด) 2.ผู้ภาวนาในฐานะใดควรเจริญภาวนาด้วยการคิดครับ (ในกรณีท่านแสดงว่าต้องคิด) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 07:34:57