|
การพูดกับตนเอง ก็คือการคิดนะ แต่ต้องดูเรื่องที่คิด ว่าคิด พูด เรื่องอะไรอยู่
บางคนก็ถนัดคิด แบบ ชอบพูดออกมา มันทำให้คิดได้คล่องมากกว่า
มันก็เหมือนเค้าพูดกับตัวเอง แต่เค้าไม่ได้บ้าอะไร เคยเห็นมาเหมือนกัน คิดงาน เขียน อะไรได้ดีด้วย (บางคนติดอ่านหนังสือพูดออกเสียงตั้งแต่เด็ก มันก็เลยติดมาใช้เวลาคิดซะอย่างนั้น ไม่งั้น คิดงานไม่ได้)
แต่ที่สำคัญ คือ ต้องดูว่า เรื่องที่คิด พูด คืออะไร หัวข้อธรรมะ หัวข้ออะไร
หรือฟุ้งเฟ้อ เพ้อเลื่อนลอย คุยกับ อีกคนนึง จินตนาการว่ามีอีกคนหนึ่ง แยกโลกความจริง กับ จินตนาการไม่ออก อันนี้ ก็โรคจิตเภท
หรือถ้า พูดแต่เรื่องเศร้า วนเวียน ก็อาจเป็น โรคซึมเศร้าได้
หรือ ถ้าพูดไปเรื่อย ไม่มีแก่นสาร อันนี้ ก็เรียกเพ้อเจ้อ ไม่ดี
มันก็คงต้องดูเรื่องที่เค้าคิดพูด ด้วย
แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 55 18:38:14
| จากคุณ |
:
ramai 
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 มิ.ย. 55 18:37:11
|
|
|
|
"คนทางด้านศาสนานั้นมีการพูดกับตนเองคนเดียว"มุมมองของคุณมองในด้านบวกหรือลบ
ความคิดเห็นที่ 1
