ข้อสังเกต ถ้ากำหนดผิด ฉันทะจะกลายเป็นโลภะ ถ้ากำหนดถูกโลภะจะเป็นฉันทะ...
|
 |
...ผู้ที่ฝึกจิต ปัญหาที่เจอกันบ่อยๆ คือ เครียด ปวดหน่วง ฟุ้งซ่าน ทั้งๆที่อยากจะฝึกแบบสบายๆ ...
...ปัญหาเกิดจากการกำหนดผิดวิธี อาการของจิตหรือเจตสิก ๒ ตัว จึงเปลี่ยนกันมาทำงาน ...
...โดยทั่วไป ผู้ฝึกย่อมต้องการมีอาการของ ฉันทะ เพื่อให้ฝึกได้อย่างขยัน สนุก ไม่น่าเบื่อ ไม่เครียด ไม่ปวดหน่วง แต่พอฝึกไปๆๆ สิ่งที่ไม่อยากเจอก็โผล่มา คือ เหนื่อย ปวดหน่วง เครียด จิตก็ไม่สงบให้เห็นสักที อาจจะท้อแท้ไปเลยสำหรับหลายๆคน
...สาเหตุทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะกำหนดผิดวิธีไปนิดหนึ่ง .. คือ..
...ถ้าฝึกโดยการเอาใจมุ่งอยากได้ผล จากที่เคยฟังๆหรือจำๆมา ว่าการฝึกจิต จะมีผลดีต่างๆวิเศษมหัศจรรย์ต่างๆนานา ถ้าตั้งจิตแบบนี้ อาการเครียด ปวดหน่วง เหนื่อย ฟุ้งซ่าน จะโผล่มาเล่นงานทันที ...
...แต่ว่า ถ้ากำหนดอีกแบบ คือ ก่อนฝึกและขณะฝึก ให้กำหนดแค่ว่า พอใจแล้วที่ได้ฝึก สุขใจแล้วที่ได้ฝึก ไม่สนใจจะได้ผลใดๆจากการฝึกนั้น จะได้ก็ช่าง ไม่ได้ก็ช่าง นานแค่ไหนกว่าจะเห็นผล ก็ช่างมัน ..ถ้ากำหนดจิตแบบนี้ นี่แหละจะเป็นอาการของฉันทะ ยิ่งฝึกยิ่งสนุก ยิ่งเกิดความอดทนต่อการฝึก ฝึกได้นาน ไม่เครียด ไม่ฟุ้ง ไม่ปวดหน่วง ..ฯลฯ ...แล้วผลก็จะโผล่มาเองโดยอัตโนมัติในไม่นาน
..สรุปคือ ถ้าฝึกโดยกำหนดอยากได้ผล ไม่ว่าโดยจงใจ หรือเผลออยากได้แบบลึกๆก็ตาม แบบนี้จะเป็นอาการของโลภะ จะได้ผลช้า หรือไม่ได้ผล และมีทุกข์มากขณะฝึก ...แต่ถ้ากำหนดว่า ขอแค่ได้ทำเหตุ ขอแค่ได้ฝึก พอใจแล้วว่าได้ฝึก ไม่สนใจผลใดๆ ตั้งปรารถนาแค่นี้เอง แบบนี้ก็จะเป็น ฉันทะ จะฝึกได้อย่าง สนุก สุขสบาย ได้นาน อดทนได้อย่างไม่มีขีดจำกัด
| จากคุณ |
:
โขตาน 
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 มิ.ย. 55 08:15:29
|
|
|
| 
