ความคิดเห็นที่ 1 ขอมอบกิ๊ฟให้คุณเมฆ และตามมาคอยดูว่าบรรดาสาวกโดยเฉพาะ "พ่อคนวัด" จะเข้ามาตอบอย่างไร ปล.ถ้าหากคุณ venture มีทิพยจักขุอย่างที่ว่า     ขนาดเทวดานางฟ้า ยังมองเห็น     คำถามของคุณเมฆคงจะไม่ยากเกินคุณ venture จะมองเห็นอย่างแน่นอน จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 20:54:27

ความคิดเห็นที่ 2 ความคิดเห็นที่ 71     ทิพยจักษุ แปลว่า เห็นสิ่งที่ละเอียดกว่า ตาเนื้อครับ เท่าที่จำได้ก็เคยเห็น เทวดา 4 ตน ด้วยตาเนื้อ มารออนุโมทนาบุญก่อนไปถือศีลที่วัด เห็นหลวงพ่อสด และครูอาจารย์อีกสองท่าน มาปรากฏให้เห็น เห็นคนที่มาปฏิบัติธรรมในหอขาว มีดวงธรรมสว่างมืดไม่เท่ากัน โดยเฉพาะมือใหม่จะมือสนิท และก็ยังมีอีกหลายประการครับ จากคุณ : venture น่ายินดี  ที่มีความสามารถพิเศษ   ขอถามว่าถ้าตั้งใจอยากเห็นจะเห็นได้หรือไม่   ถ้าได้ช่วยบอกทีตอนนี้  เราอยู่จังหวัดอะไร ใส่เสื้อผ้าสีอะไร ทิพยจักษุ น. ตาทิพย์, ตาเพียงดังทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้หมด. source : อ.เปลื้อง ณ.นคร ทิพยจักษุ : [ทิบพะยะจักสุ] น. ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ส. ทิพฺยจกฺษุ; ป. ทิพฺพจกฺขุ). ถ้าไม่ได้ คงเหมือนคนที่เราเคยรู้จัก เขาเห็นอะไรตลอด แปลก ๆ แต่เป็นวิปลาส วิปลาส หรือ วิปัลลาส หมายถึงความรู้เห็นที่คลาดเคลื่อนหรือความรู้เข้าใจอันผิดเพี้ยนจากความเป็นจริง[1] ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานก็ได้ให้ความหมายของวิปลาสไว้ว่า "คลาดเคลื่อนไปจากธรรมดาสามัญ"[2] ซึ่งวิปลาสในทางพระพุทธศาสนานั้นมี 3 ลักษณะคือ สัญญาวิปลาส คือสัญญาคลาดเคลื่อน, หมายรู้ผิดพลาดจากความเป็นจริง เช่น คนตกใจเห็นเชือกเป็นงู จิตตวิปลาส คือจิตคลาดเคลื่อน, ความคิดผิดพลาดจากความเป็นจริง เช่น คนบ้าคิดเอาหญ้าเป็นอาหาร ทิฏฐิวิปลาส คือทิฏฐิคลาดเคลื่อน, ความเห็นผิดพลาดจากความเป็นจริง โดยเฉพาะเชื่อถือไปตามสัญญาวิปลาส หรือจิตตวิปลาสนั้น เช่น มีสัญญาวิปลาสเห็นเชือกเป็นงู แล้วเกิดทิฏฐิวิปลาส เชื่อหรือลงความเห็นว่าที่บริเวณนั้นมีงูชุม หรือมีจิตตวิลาสว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นต้องมีผู้สร้าง จึงเกิดทิฏฐิวิปลาสว่า แผ่นดินไหวเพราะเทพเจ้าบันดาล วิปลาสทั้ง 3 ลักษณะนี้ แต่ละลักษะณะ มีทั้งสิ้น 4 ประเภท คือ วิปลาสในสิ่งที่ไม่เที่ยง ว่าเที่ยง วิปลาสในสิ่งที่เป็นทุกข์ ว่าเป็นสุข วิปลาสในสิ่งที่ไม่เป็นตัวตน ว่าเป็นตัวตน วิปลาสในสิ่งที่ไม่งาม ว่างาม ดังคำว่าของเหม็นบางชนิดออกฤทธิ์เป็นของหอม โลกนี้วิจิตรสวยงามดุจราชรถ รวมทั้งสิ้นเป็น 12 วิปลาส แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 55 22:32:01 จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 21:25:21

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านกันต่อ แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 55 21:33:17 จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 21:33:02

ความคิดเห็นที่ 5 รูปไม่ขึ้น จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 21:55:31

ความคิดเห็นที่ 6 ขออภัยผิดพลาดทางเทคนิค แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 55 22:01:52 จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 21:59:51

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านต่อ จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 22:14:49

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อ จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 22:22:05

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบเท่าที่ถามและที่พอรู้ อาจจะไม่กระจ่างนะครับ เพราะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ คำถามที่1 ถ้าอ้างเหตุผลว่าหลักปฏิบัติวิชชานี้สูญหายเมื่อ500ปีมาแล้ว ทำไมหลักปฏิบัติที่สำคัญอย่างนี้จึงหายสาบสูญ ไปจากพระไตรปิฎกอย่างเกลี้ยงเกลา 100% - ที่จริงไม่ได้หายเกลี้ยงนะครับ แค่เกือบเกลี้ยง ถ้าหาดูจะเห็นปรากฏอยู่ ซึ่งถ้าไม่เคยมีอยู่ จะต้องไม่มีแม้แต่บรรทัดเดียว แต่ปรากฏว่า พบเห็นอยู่ประมาณ 6-10 ประโยค ซึ่งบางประโยคก็ชัดแบบไม่ต้องตีความ เช่น มีธรรมกายใหญ่ มีธรรมกายมาก พระธรรมกายอันเป็นอัตตา เป็นต้น คำถามที่2 ใครทำให้คำสอนนี้หายไปจากพระไตรปิฎก เกิดขึ้นเมื่อไร หายไปด้วยวิธีไหน ด้วยเหตุจูงใจอะไร - คำสอนที่หายไป ก็คล้าย ๆ กับการหายไปของพระพุทธศาสนาในอินเดีย กล่าวคือ เมื่อโลกหมุนไป กิเลสคนหนาขึ้น การบรรลุธรรมมีน้อยลง เมื่อหาผู้บรรลุไม่ได้ก็เหลือแต่ตำรา แปลความกันไปคนละทิศละทาง เกิดความขัดแย้งภายใน ทำให้ศาสนาอ่อนแอ จนถูกภัยภายนอกรุกราน คำสอนถูกกลืน ถูกปลอมปน ถูกบิดเบือน จนต้องมีการสังคายนา และการสังคายนานี่แหละที่ทำให้คำสอนบางอย่างถูกคัดออกไป โดยการสังคายนาครั้งสำคัญก็คือเมื่อคราวที่แยกเป็นนิกายเถรวาทและมหายานนั่นเอง อย่างที่เราทราบว่าการทำให้สงฆ์แตกกันเป็นกรรมหนัก เพราะผลกระทบมันยิ่งใหญ่ไพศาลแบบนี้ คำถามที่3 การสูญหายไปจากพระไตรปิฎกของวิชชาธรรมกาย มีหลักฐานใดๆ ที่สามารถอ้างอิง พิสูทธ์ทางการสืบสวน ทางโบราณคดีหรือทางอักษรศาสตร์ ช่วยแสดงให้เห็น แม้เพียงเล็กน้อย หรือแสดงเค้าลางก็ได้ - แม้วิชชาธรรมกายที่หลวงปู่สดค้นพบจะเหมือนถูกคิดขึ้นใหม่ แต่หลาย ๆ สิ่งหลาย ๆ อย่างที่หลวงปู่นำมาสอนนั้น กลับไปตรงกับตำราสมัยโบราณจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นตำราบางส่วนของทางมหายาน ซึ่งพระทางมหายานเองก็ได้แต่อ่าน แต่ไม่เข้าใจ หรือจะเป็นตำราโบราณหรือหลักศิลาของไทย ที่บันทึกไว้อย่างชัดเจน เพียงแต่ไม่มีปรากฏในพระไตรปิฎกที่ผ่านการสังคายนามาหลายรอบ อย่าว่าแต่เรื่องราวการปฏิบัติของวิชชาธรรมกายเลย ไม่ว่าการปฏิบัติใด ๆ ในปัจจุบัน ก็แทบจะไม่มีของสำนักไหนที่มีบันทึกไว้ในพระไตรปิฎกทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นยุบหนอ พุทโธ หรือแม้แต่คัมภีร์วิสุทธิมรรคเอง ก็ยังมาถกเถียงกันอยู่เลยว่าเชื่อถือได้หรือไม่ เพราะไม่มีบันทึกไว้ในพระไตรปิฎก คนสมัยเราได้แต่เปิดอ่านแล้วจินตนาการเท่านั้น จะหาผู้ที่รู้ที่มาที่ไปอย่างแท้จริงหาได้ยากเต็มที หลักฐานทางวิชาการ ได้มีผู้ค้นคว้าไว้แล้วเป็นจำนวนมาก ซึ่งคงยากที่จะนำมาชี้แจงในที่นี้ ที่สำคัญ ก็คงมีคนพยายามนำมาชี้แจงแล้ว แต่ชี้แจงไปก็เท่านั้น เหนื่อยเปล่า ๆ คำถามที่4 คำสอนเรื่องการปฏิบัติที่สำคัญที่พระองค์แสดงไว้ เรื่องสมถะวิปัสสนา ได้แก่สติสูตรต่างๆหรือสมาธิสูตรต่างๆ หรือการพิจารณาเบจญขันธ์เป็นไตรลักษณ์ หรือเรื่องปฏิจสมุทปบาท ล้วนแต่ปรากฏในพระไตรปิฎกกระจายอยู่ทั่วไปทั้งในพระสูตร พระอภิธรรม หากตัดทิ้งออกบางส่วน หรือหลายๆส่วน คำสอนที่สำคัญยิ่งยวดเหล่านี้จะอย่างไรก็จะยังเหลืออยู่ เพราะการออกแบบพระไตรปิฏกอย่างอัจฉริยะโดยพระอรหันต์500รูป ผู้ปราศจากกิเลสและมีปัญญาที่สั่งสมมานับกัปกัลป์ มีความตั้งใจให้คำสอนอันหาได้ยากในรอบจักรวาลเกิดดับ สามารถสืบทอดไปได้นานแสนนาน แต่ชาววิชชาธรรมกายกำลังบอกชาวโลกว่า คุณศึกษาพระไตรปิฎกอย่างเดียวไม่ได้ เพราะจะไม่สามารถบรรลุมรรคผลใดๆได้เลย ต้องได้วิธีจากวิชชาธรรมกายเท่านั้น แปลว่าพระไตรปิฎกเป็นหมัน ในมุมมองวิชชาธรรมกาย - เรื่องนี้คงต้องบอกว่าคิดไปเองครับ ถ้าจะมีบางคนกล่าวเช่นนั้นก็คงเป็นความเห็นที่ไม่สมบูรณ์ของผู้นั้น หรือไม่เราก็คงตีความไปเอง หากวิชชาธรรมกายปฏิเสธตำรา ก็คงไม่สนับสนุนให้มีการศึกษาพระไตรปิฎก และคงไม่มีพระสอบได้นักธรรมและเปรียญธรรมมากมายจนติดอันดับเป็นประจำ การศึกษาธรรมให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ ต้องอาศัยตำราและการปฏิบัติควบคู่กันไป คนรู้มากนี่ไม่น่ากลัวครับ รู้ตำรามาก ๆ ยิ่งดี ที่กลัวคือรู้ไม่จริงแต่สำคัญว่ารู้หมด เพียงเพราะอ่านตำราเยอะ ในความเห็นของผมจากที่ศึกษามา พระไตรปิฎกของเถรวาท มีความสมบูรณ์และเชื่อถือได้ในระดับสูงทีเดียว แทบจะหาข้อความที่ขัดแย้งหรือกังขาได้ยากมาก เพียงแต่พระไตรปิฎกเป็นตำราที่รวบรวมคำสอนทั้งหมดเอาไว้ ไม่ได้คัดเลือกมาให้เหมาะกับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง เราอ่านแล้วแม้จะเข้าใจในบทพระธรรม แต่ก็มีอีกหลาย ๆ เรื่องที่ไม่เข้าใจ เพราะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ที่สำคัญ เป็นเหตุการณ์ที่มีผู้บรรลุธรรมแทบทุกพระสูตร แต่เราอ่านแล้วอ่านอีกก็ยังไม่บรรลุสักที อย่างนี้เราจะโทษอะไรดี และมีอีกจำนวนมากที่เป็นพระธรรมเทศนาที่ไว้ใช้สอนพระภิกษุ แต่ผู้อ่านจำนวนมาก ก็มักเอามายึดถือและเหมารวมคฤหัสถ์ไปด้วย เพราะความที่ไม่เข้าใจเหตุการณ์ครับ อ่านแต่ตัวหนังสือ คำถามที่5 คำสอนต่างๆในพระไตรปิฎกมีความต่อเนื่องไหลลื่น มีความไพเราะทั้งเบื้องต้นท่ามกลางเบื้องปลาย ไม่มีการปรากฎว่าสะดุด ขาดตอน ให้เห็นว่ามีการขาดสูญของข้อความใดๆ คำกล่าวว่าคำสอนการปฏิบัติวิชชาธรรมกายสูญหายจากพระไตรปิฎก เป็นคำกล่าวลอยๆไร้การอ้างอิงหลักฐานใดๆ ถามว่าสูตรใด ตอนใดที่แสดงว่ามีข้อความสะดุด สูญหาย - หากเราได้ลองศึกษาพระไตรปิฎกดูหลาย ๆ ฉบับแล้ว เราพบจุดที่สะดุดแน่ ๆ ครับ แต่คงไม่ใช่ประเด็นว่ามีการตกหล่นสูญหายอย่างไร ยกตัวอย่างที่พบเจอมาเอง ผมเปิดอรรถกถาดูบ่อย ๆ เพราะมักไม่พบบางเรื่องในเล่มหลัก ทีนี้อรรถกถา แม้จะเป็นตำราที่บันทึกภายหลัง แต่ก็เป็นตำราอธิบายเนื้อหาหลัก โดยมีการยกพระสูตร และบาลีขึ้นมาก่อน ผมพบว่ามีหลาย ๆ ครั้ง ที่อรรถกถาได้อ้างอิงถึงพระสูตร ที่เมื่อพลิกไปดูในเล่มหลักแล้วไม่พบ เป็นอันว่าอรรถกถาได้อธิบายถึงพระสูตรที่ไม่มีตัวตน คือไม่รู้หายไปไหน และโดยมากจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์ครับ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่จะหายไปในตอนสังคายนาแยกนิกาย เพราะมหายานให้ความสำคัญกับพระโพธิสัตว์มาก จึงมีพระสูตรเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์อยู่เยอะ ของไทยใช่ว่าไม่มี ที่มีก็พิสดารไม่แพ้กัน เพียงแต่ยังน้อยกว่าทางมหายานเยอะครับ อีกประการหนึ่ง พระสูตรโดยมากจะจบในตัว คือ ความไหลลื่นก็จบลงที่พระสูตรนั้น หากจะมีการสูญหายจริง คงไม่มีใครยกพระสูตรออกไปแค่บางข้อความ โดยที่แท้แล้วน่าจะยกหายไปทั้งพระสูตร เพราะฉะนั้น เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่า มีพระสูตรไหนหายไปบ้าง ตรงกันข้าม พระสูตรที่เสริมเติมแต่งขึ้นมาใหม่ยังพอวินิจฉัยได้ เพราะจะไม่มีความเข้ากันกับเนื้อหาเดิม แต่ที่หายไปเราไม่มีทางรู้ได้เลยครับ คำถามที่6 พระไตรปิฎกมีหลายฉบับหลายนิกายหลายประเทศหลายยุค มีฉบับใดก่อน พ.ศ.500ที่มีการปฏิบัติวิชชาธรรมกายปรากฎ ช่วยแจงตอบครับ - ตอบแบบมักง่าย คือ มีหลายฉบับครับ แต่ที่หลวงปู่สดบอกว่าหายไป ไม่ใช่หายจากตำราครับ ของเถรวาทหายจากตำรา แต่ของนิกายมหายานมีเพียบครับ เพียงแต่หายไปจากความเข้าใจ คือ ไม่มีใครรู้เลยว่าที่ตำราเขียนเอาไว้นั้น หมายถึงอะไร ถ้าจะให้ยกตัวอย่างของเถรวาท ก็มีหลาย ๆ คำที่เราอาจจะแปลกันไม่ถูก เดาไม่ได้ หรือต้องเดาส่งไป เช่น "ครั้งนั้นแลพระผู้มีพระภาคเสด็จเข้าไปหาเราด้วยพระฤทธิ์ แล้วได้ตรัสว่า โมคคัลลานะๆ เธอ อย่าประมาทปฐมฌาน จงดำรงจิตไว้ในปฐมฌาน จงกระทำจิตให้เป็นธรรมเอกผุด ขึ้นในปฐมฌาน จงตั้งจิตไว้ให้มั่นในปฐมฌาน สมัยต่อมา เราสงัดจากกาม สงัด จากอกุศลธรรม เข้าปฐมฌานอันมีวิตกวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่" แน่นอนว่า ทุกคนต้องเดาไปตามความเข้าใจของตนครับ เพราะถ้าไม่ปฏิบัติจนเข้าถึงสภาวะนี้ ก็ต้องเดากันทั้งนั้นครับ อย่าว่าแต่อะไรเลย บางคนอ่านตำราแล้วฟันธงว่าเรื่องแต่งบ้าง ฟันธงว่าจริงหมดบ้าง ฟันธงว่าเป็นแต่สภาวะบ้าง เป็นต้น อ่านตำราเล่มเดียวกันยังแปลไม่เหมือนกันเลยครับ เพราะฉะนั้น ถ้าบอกว่าศึกษาตำราแล้วจะรู้ทั้งหมด เป็นไปไม่ได้ครับ ไม่ใช่ไม่ให้ศึกษาตำราเลย เพราะแม้ในตำราเองก็ยังมีบันทึกไว้เลยว่า มีตัวอย่างผู้ถือตัวว่ารู้เพราะทรงจำอรรถไว้มาก แล้วเที่ยวรุกรานพระอรหันต์ก็ยังมีเลยครับ เพราะฉะนั้น เรื่องธรรมต้องปฏิบัติจึงจะแจ้ง ไม่ใช่ความเห็นของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง แต่แม้ในตำราก็เขียนบอกไว้ครับ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 02:48:08

ความคิดเห็นที่ 11 คุณพักผ่อน ตอบคำถามที่1ไว้นั้น ขอหลักฐานอ้างอิงให้หน่อยครับ หรือยกสูตรก็ได้ ขอบคุณ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 03:26:01

ความคิดเห็นที่ 12 คุณพักผ่อน ตอบความเห็นที่2 "คำสอนถูกกลืน ถูกปลอมปน ถูกบิดเบือน จนต้องมีการสังคายนา และการสังคายนานี่แหละที่ทำให้คำสอนบางอย่างถูกคัดออกไป" เป็นการกล่าวที่ลดความน่าเชื่อถือของพระไตรปิฎกอย่างสำคัญ เพื่อไม่ให้เป็นการกล่าวที่เลื่อนลอยไร้นำ้หนัก ช่วยยกหลักฐานอ้างอิงด้วยครับ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 03:39:17

ความคิดเห็นที่ 13  คุณพักผ่อนความเห็น10 ตอบความคำถามที่3 "....ที่หลวงปู่นำมาสอนนั้น กลับไปตรงกับตำราสมัยโบราณจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นตำราบางส่วนของทางมหายาน ซึ่งพระทางมหายานเองก็ได้แต่อ่าน แต่ไม่เข้าใจ หรือจะเป็นตำราโบราณหรือหลักศิลาของไทย ที่บันทึกไว้อย่างชัดเจน....." ช่วยยกอ้างอิงหรือlink ว่าที่ชัดเจนนั้นชัดเจนอย่างไร โดยเฉพาะเรื่องว่ามีกาย18กาย ขอเป็นเล่มไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ของกลุ่มวิชชาธรรมกายเอง "...เพียงแต่ไม่มีปรากฏในพระไตรปิฎกที่ผ่านการสังคายนามาหลายรอบ..." ช่วยระวังว่าจะพยายามรักษาอาจารย์ จนไปกระทำอะไรๆที่ลดความน่าเชื่อถือของพระไตรปิฎกโดยขาดหลักฐานและน้ำหนัก แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 04:00:30 จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 03:58:44

ความคิดเห็นที่ 14 คุณพักผ่อนความเห็น10 ตอบคำถามที่4 "... หากวิชชาธรรมกายปฏิเสธตำรา ก็คงไม่สนับสนุนให้มีการศึกษาพระไตรปิฎก และคงไม่มีพระสอบได้นักธรรมและเปรียญธรรมมากมายจนติดอันดับเป็นประจำ..." ยังไม่ได้ตอบให้ตรงประเด็นคำถามเลยว่า เพราะเหตุว่าในพระไตรปิฎก ไม่มีการกล่าวถึงกาย18กายเลยแม้แต่น้อย (รวมทั้งตำราใดๆในโลกนี้เว้นแต่ตำราของกลุ่มวิชชาธรรมกายเอง) แต่เป็นเรื่องที่ต้องผ่านให้ได้ในหลักวิชชาธรรมกาย อย่างนั้นแล้วถ้าปฏิบัติตามพระไตรปิฎกแต่เพียงอย่างเดียว จะไม่มีวันบรรลุมรรคผลใช่ไหม จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 04:22:22

ความคิดเห็นที่ 15 ความจริงแล้ว ที่มาตอบไม่ใช่เพราะเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่มีความเห็นที่แตกต่างกับคนใน พันทิบนี้ บางทีก็เหนื่อยค้นหา แต่ก็ทำให้ได้อ่านพระไตรปิฏกมากขึ้น หลักฐานต่าง ๆ ของธรรมกายมีอยู่มาก ลองแสดงให้ดูก็ได้ http://th-th.facebook.com/note.php?note_id=161203063908403 เหตุที่การหายไปของวิชชาธรรมกาย หรือ การเข้าถึงธรรมะภายใน ที่ภาย หลังนั้นพ้องกับพระสุตรต่าง ๆ ตามหลักฐาน ที่ให้มา นั้นเกิดเมื่อ 500 ปีที่แล้ว ก็คงเป็น จากมิลินทปัญหา      พุทธพยากรณ์ในวันปรินิพพาน     เมื่อครั้งสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากับเหล่าพระภิกษุสงฆ์เป็นอันมาก เสด็จไปที่เมืองกุสินารามหานคร ในเวลาที่จะเสด็จดับขันธปรินิพพาน พระพุทธองค์ทรงบรรทมบนบัลลังก์ หันพระเศียรไปทางทิศอุดร ในระหว่างนางรังทั้งคู่อันมีอยู่ในพระราชอุทยานของพวกมัลลกษัตริย์ แห่งเมืองกุสินารา จึงตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายว่า     "ภิกษุทั้งหลาย เราขอเตือนเธอทั้งหลายให้รู้ว่า สังขารทั้งปวงมีความสิ้นความเสื่อมไปเป็นธรรมดา เธอทั้งหลายจงทำกิจทั้งปวงด้วยความไม่ประมาทเถิด     ธรรมวินัยอันใด เราบัญญติไว้แล้ว เมื่อเราล่วงลับไปแล้ว ธรรมวินัยนั้นแหละ จะเป็นครูของพวกเธอ     เมื่อเราปรินิพพานแล้ว พระมหากัสสปจะระลึกถึงถ้อยคำที่ไม่ดีของ สุภัททภิกขุผู้บวชเมื่อแก่ แล้วจะกระทำสังคายนา เพื่อรักษาพระพุทธวจนะไว้มิให้คลาดเคลื่อน (  สังคายนา ครั้งที่ ๑)     ต่อนั้นไปอีก ๑๐๐ ปี พระยสกากัณฑกบุตร ผู้จะย่ำยีซึ่งถ้อยคำของพวกภิกษุวัชชีบุตรติสสเถระ ผู้จะลบล้างลัทธิของพวกเดียรถีย์ภายนอก จักได้กระทำ  สังคายนาครั้งที่ ๒     ต่อไปอีกได้ ๒๑๘ ปี พระโมคคลีบุตรติสสเถระ ผู้จะลบล้างลัทธิของพวกเดียรถีย์ภายนอก จักได้กระทำ  สังคายนาครั้งที่ ๓     ต่อมาภายหลัง พระมหินทเถระจะไปประดิษฐานศาสนาของเรา ลงไว้ที่ตามพปัณณิทวีป (ลังกา)     ต่อจากเราปรินิพพานไปล่วงได้ ๕๐๐ ปี จักมีพระราชาองค์หนึ่ง ชื่อว่า "มิลินท์" ผู้ได้สร้างสมบุญบารมีไว้ดีแล้ว จะทำให้เกิดปัญหาอันละเอียดขึ้น ด้วยอานุภาพปัญญาของตน จะย่ำยีเสียซึ่งสมณพราหมณ์ทั้งหลายด้วยปัญหาอันละเอียด     จะมีภิกษุองค์หนึ่ง ชื่อว่า "นาคเสน" ไปทำลายถ้อยคำของ มิลินทราชา ทำให้มิลินทราชาเกิดความร่าเริงยินดีด้วยอุปมาเป็นเอนก จะทำศาสนาของเราให้หมดเสี้ยนหนามหลักตอ จะทำศาสนาของเราให้ตั้งอยู่ตลอด ๕๐๐๐ พรรษา" ดังนี้       เรื่องมิลินทปัญหานี้เป็นเรื่องจริง ในตอนนั้นยังมีพระอรหันต์อยู่ และอยู่ในพุทธ ทำนาย จะเห็นว่าพระพุทธองค์ได้ตรัส ถึงการสังคายนาพระไตรปิฏกไว้เพียง สามครั้ง เท่านั้น หลังจากนั้นก็มีการสังคายนาอีกหลายครั้ง เหตุผลที่จะทำให้ แนวทางปฏิบัตินี้ สูญหายไปก็คือ เมื่อผู้ปฏิบัติเข้าถึงธรรมะภายในหรือ ธรรมกาย หมดไป การตีความ ต่าง ๆ ในพระไตรปิฏกจึง ตีความตามตัวอักษรมากกว่า ที่เห็นจริง เพราะไม่สามารถ อธิบายได้ ผ่านการสังคายนามาหลายครั้ง จึงปรากฏ เนื้อความเท่าที่เห็น       แม้แต่เนื้อความในมิลินทปัญหาเกี่ยวข้องกับพระพุทธองค์แท้ ๆ ยังไม่ปรากฏใน พระไตรปิฏก แม้แต่อายุของพระศาสนาที่เราได้รู้กันว่า 5000 ปี ก็ปรากฏเฉพาะใน คัมภีร์มิลินทร์นี้เท่านั้น         คงพอตอบ ในคำถามข้อที่ 1 , 2 และ 3 ได้บ้าง     เรื่องกายละเอียดนี้ถามว่า กายละเอียดของเรามีที่มาจากไหน กายละเอียดของเราได้แก่กายฝัน กายทิพย์ กายพรหม และกายอรูปพรหม ทั้งหยาบและละเอียด     โปรดดูหนังสือบาลีเล่ม "ปฐโม ภาโค" หน้า ๑๐ ยมกวคฺค วณฺณนา แห่ง ธมฺมปทฏฺฐกถา ปฐโม ภาโค เรื่องพระมหาปาละจักษุพิการ     มีเรื่องย่อว่า พระมหาปาละ ตั้งสัจจะปฏิบัติกิจจงกรม ๓ เดือน โดยไม่นอน ต่อมานัยน์ตาเกิดอาพาธ หมอคนหนึ่งนำยาหยอดตามาถวายให้หยอด การหยอดนั้นต้องนอน น้ำยาจึงจะเข้าตา เวลาผ่านไป วันหนึ่งหมอยามาพบพระมหาปาละ เห็นว่านัยน์ตายังไม่หาย หมอจึงถามว่าพระเดชพระคุณหยอดตา ด้วยยาที่ถวายไว้หรือเปล่า พระมหาปาละก็นิ่ง ไม่ตอบ หมอถามอีกว่า นั่งหยอดหรือนอนหยอด พระมหาปาละก็นิ่ง แต่เกรงใจเจ้าของยา เพราะเขาถวายมาแล้ว เลยพูดไปว่า จะปรึกษาดูก่อน หมอถามว่าพระเดชพระคุณ จะปรึกษาใครเล่า เพราะในที่นั้นไม่มีใครเลย พระมหาปาละตอบว่า จะปรึกษากับ "กรัชกาย" คัดมาเฉพาะบางตอนดังนี้ ๑. คจฺฉาวุโส, มนฺเตตวา ชานิสฺสามิ    (ผู้อาวุโส ข้าปรึกษาดูก่อน แล้วจึงจะรู้) ๒. เถรสฺส จ ตตฺถ เนว ญาตี น สาโลหิตา    (ในที่นั้นไม่มีญาติสายโลหิตของพระเถระเลย) ๓. เกน สทฺธึ มนฺเตยฺย ?    (จะปรึกษากับใครเล่า?) ๔. กรชกาเยน ปน สทฺธึ มนฺเตนฺโต    (ปรึกษากับ "กรัชกาย" อยู่)     คำว่า "กรัชกาย" ได้แก่กายละเอียด เป็นกายในกาย เพราะกรัชกาย แปลว่า ธุลีในสรีระ     ธุลี แปลว่า ละออง, ฝุ่น, ละเอียด     สรีระ แปลว่า ร่างกาย     - ไม่ทราบว่าพระมหาปาละปรึกษากายละเอียดกายไหน ทราบแต่ว่ากรัชกายบอกว่า จะเห็นแก่ศาสนาหรือเห็นแก่จักษุ เมื่อตั้งสัตย์ว่าจะไม่นอน ก็จงเห็นแก่ศาสนา ต่อมาพระมหาปาละจักษุพิการได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์       เรื่อง สังคายนาพระไตรปิฏกสามครั้ง หลังพุทธกาลนั้น มีต้นฉบับอยู่ที่ไหนไม่มี ใครทราบเพราะถ้าทราบได้ ก็สามารถนำมาตรวจสอบ เนื้อหาได้เลย        ได้ทราบว่าจะมีการสังคายนาพระไตรปิฏกใหม่ถ้าเอาฉบับเริ่มต้น เหล่านี้มาได้ ก็คงจะสมบุรณ์ แต่ว่าได้ทราบว่ามาทางพม่า และ ลังกา ดังนั้นต้องมีปัญหาเรื่องการ แปลภาษาอีกด้วย จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 06:18:48

ความคิดเห็นที่ 16 จะมีภิกษุองค์หนึ่ง ชื่อว่า "นาคเสน" ไปทำลายถ้อยคำของ มิลินทราชา ทำให้มิลินทราชาเกิดความร่าเริงยินดีด้วยอุปมาเป็นเอนก จะทำศาสนาของเราให้หมดเสี้ยนหนามหลักตอ จะทำศาสนาของเราให้ตั้งอยู่ตลอด ๕๐๐๐ พรรษา" ดังนี้        เรื่องมิลินทปัญหานี้เป็นเรื่องจริง ในตอนนั้นยังมีพระอรหันต์อยู่ และอยู่ในพุทธ ทำนาย จะเห็นว่าพระพุทธองค์ได้ตรัส ถึงการสังคายนาพระไตรปิฏกไว้เพียง สามครั้ง เท่านั้น หลังจากนั้นก็มีการสังคายนาอีกหลายครั้ง เหตุผลที่จะทำให้ แนวทางปฏิบัตินี้ สูญหายไปก็คือ เมื่อผู้ปฏิบัติเข้าถึงธรรมะภายในหรือ ธรรมกาย หมดไป การตีความ ต่าง ๆ ในพระไตรปิฏกจึง ตีความตามตัวอักษรมากกว่า ที่เห็นจริง เพราะไม่สามารถ อธิบายได้ ผ่านการสังคายนามาหลายครั้ง จึงปรากฏ เนื้อความเท่าที่เห็น       แม้แต่เนื้อความในมิลินทปัญหาเกี่ยวข้องกับพระพุทธองค์แท้ ๆ ยังไม่ปรากฏใน พระไตรปิฏก แม้แต่อายุของพระศาสนาที่เราได้รู้กันว่า 5000 ปี ก็ปรากฏเฉพาะใน คัมภีร์มิลินทร์นี้เท่านั้น นั่นสิครับ เมื่ออ้างอิงจากหลักฐานแหล่งอื่น  ที่ไม่ใช่เถรวาท  เพื่อสนองอัตตาตน นั่นแปลว่า เถรวาทเขาไม่เอาด้วย เขาไม่ยอมรับ หากวิชชาที่คุณว่านั้นมีแล้วหายไป  คุณก็ตั้งตนแยกออกไปจาก เถรวาทเถิดครับ ไม่เช่นนั้น โอกาสต่อๆไป หากใครอ้างการค้นพบกะโหลกกะลาอะไร แล้วก็พยายามแปลเทียบเคียงบาลีเข้าข้างตน ก็จะมาอวดอ้างอีกว่า นี่น่ะ มีผู้ค้นพบ.... จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 06:41:28

ความคิดเห็นที่ 17 คัมภีร์มิลินทปัญหา อยู่ในฝ่ายเถรวาทนะครับ เวป 84000.org ก็มี จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 06:54:05

ความคิดเห็นที่ 18 เพิ่มอีก จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 07:15:59

ความคิดเห็นที่ 19 ขออนุญาตคุณเมฆหลากสี เห็นคำตอบของคุณพักผ่อน ที่ตอบคำถามที่2ว่า "คำสอนที่หายไปก็คล้ายๆกับการหายไปของพุทธศาสนาในอินเดีย" รู้สึกเป็นห่วงและเกรงว่า เพื่อนสมาชิกจะเข้าใจผิดตาม จึงรีบตอบไว้ก่อน คือที่ว่าพุทธศาสนาหายไปจากอินเดียนั้น เกิดขึ้นภายหลัง ซึ่งก่อนหน้านั้นประมาณพ.ศ.200กว่าๆ ในรัชสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช พุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองที่สุด ถึงกับมีการส่งศาสนทูตออกไปประกาศพระศาสนา 9สาย หนึ่งในสายนั้นคือพระโสณะและอุตตระ มายังสุวรรณภูมิ ที่อยากจะเรียนให้เพื่อนสมาชิกทราบก็คือ คำสอนที่อยู่ในพระไตรปิฎกบาลีเถรวาท นั้นสมบูรณ์ครบถ้วน มิได้ขาดตกบกพร่องตามที่บางท่านเข้าใจผิด ส่วนเรื่องเถรวาท/มหายาน คุณพักผ่อนก็เข้าใจผิดอีกนั่นแหละ คือในการสังคายนาครั้งที่2ปรารภเรื่องภิกขุวัชชีบุตร แสดงวัตถุ 10 ประการนอกธรรมวินัยโดยถือพุทธานุญาติ ว่า "หากสงฆ์จำนง จะเพิกถอนสิกขาบทเล็กน้อยบ้างก็ได้" แต่เรื่องพุทธานุญาตินี้ ได้มีข้อยุติตั้งแต่ปฐมสังคายนาแล้วว่า "จะไม่เพิกถอนสิ่งที่ทรงบัญญัติไว้ดีแล้ว" สรุปก็คือความเห็นที่แตกต่างของภิกขุสองพวก ด้วยเหตุนี้ภิกขุวัชชีบุตร ได้ขอแยกตัวออกจากเถรวาท เรียกชื่อว่า"มหาสังฆิกะ"(พวกสงฆ์หมู่ใหญ่)และทำสังคายนาต่างหาก อันเป็นต้นกำเนิดของอาจารยวาทที่ต่อมาเรียกตนเองว่า"มหายาน" ส่วนที่คุณKOBบอกว่า การสังคายนาพระไตรปิฎกต้องมีปัญหาเรื่องแปลภาษานั้น เป็นการเข้าใจผิดอย่างแรงเลยนะ เพราะการสังคายนานั้นจะใช้ภาษาบาลีเท่านั้น ที่ต่างคือตัวอักษรของใครของมัน ซึ่งใช้ในการแทนเสียงบาลี คือของไทยก็ใช้อักษร กอไก่ ขอไข่นี่ล่ะแต่เขียนเป็นบาลี ของพม่า ลังกา ก็เช่นกัน คือใช้ตัวอักษรของเขาแต่เขียนเป็นบาลี ท้ายนี้ ขอย้ำอีกครั้งว่า ที่คุณพักผ่อนเข้าใจเรื่องแยกนิกายหรือคำสอนที่หายไปนั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการหายไปของพุทธศาสนาในอินเดียเลย เพราะเรื่องแยกนิกายหรือการเห็นต่างในคำสอน เกิดขึ้นก่อนหน้าการหายไปของศาสนาหลายร้อยปี.... จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 07:33:39

ความคิดเห็นที่ 20 มีอีก จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 07:35:29

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ via iPad ลองอ่าน http://www.crs.mahidol.ac.th/thai/theravade14.htm โดยเฉพาะที่ศรีลังกา จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 07:52:31

ความคิดเห็นที่ 22 อย่ามาเอา คัมภีร์ชั้นหลังเพื่อสร้างความชอบธรรมให้กับวิชชาธรรมกาย(กาฝาก) เลยครับ แม้คัมภีร์ มิลิน ฯ จะมีปรากฏ อยู่ในเว็บ 84000.org  ก็ไม่ได้หมายความว่า จะได้รับการบันทึกลงในพระไตรปิฏกเถรวาท คงเป็นเพียงเพื่อประกอบในการศึกษา เท่านั้น จะเอามาเป็นแก่นสาร เพื่อรองรับว่า วิชชาธรรมกายมีมาก่อนแล้วหายไป คงไม่สมควรและไม่ยุติใน เถรวาท จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 08:54:09

ความคิดเห็นที่ 23 ในศตวรรษที่ ๓ ก่อนตริสต์ศักราช ในรัชสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช ได้มีการทำสังคายนาครั้งที่ ๓ เพื่อพิจารณาทรรศนะที่แตกต่างกันของภิกษุนิกายต่าง ๆ ในการสังคายนาครั้งนี้มีข้อแตกต่างจากการสังคายนา ๒ ครั้งแรก คือไม่ได้จำกัดขอบเขตการสังคายนาเพียงแต่พระวินัยเท่านั้น  แต่ยังเกี่ยวข้องกับพระธรรมด้วย ในตอนจบการสังคายนา ประธานของการสังคายนาคือ พระโมคคัลลีบุตรติสสเถระ ได้รจนาคัมภีร์ขึ้นเล่มหนึ่งชื่อว่า กถาวัตถุ ปฏิเสธทรรศนะและทฤษฎีนอกจารีตของนิกายต่าง ๆ  คำสอนที่ได้รับการยอมรับจากการสังคายนาครั้งนี้เรียกว่า “เถรวาท”พระอภิธรรมปิฎกรวมอยู่ในการสังคายนาครั้งนี้ด้วย หลังจากการสังคายนาครั้งที่ ๓ พระโอรสของพระเจ้าอโศกมหาราชคือพระมหินทเถระ ได้นำพระไตรปิฎกไปที่ศรีลังกา พร้อมทั้งอรรถกถาทั้งหลาย ซึ่งได้สาธยายสอบทานแล้วจากการสังคายนาครั้งที่ ๓ คัมภีร์ต่าง ๆ ที่นำไปศรีลังกายังถูกเก็บรักษาไว้จนถึงปัจจุบันนี้ในสภาพเดิมทุกอย่าง  คัมภีร์เขียนเป็นภาษาบาลี ซึ่งมีรากฐานมาจากภาษามาคธีอันเป็นภาษาที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสสอน ที่มา   รศ. ดร.มานพ  นักการเรียน เรียบเรียงเป็นภาษาไทยจาก Venerable Dr. W. Rahula, “Theravada and Mahayana Buddhism”, Buddhists for Peace Vol.4,1982, published quarterly in English. pp.39-44. จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 09:19:33

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้ว โดยเฉพาะที่ศรีลังกา เข้าใจว่าคุณKOBต้องการให้เห็นตรงที่ "เพื่อปรับภาษา ให้เข้ากับภาษาชาวเกาะ" ใช่ไหม ในคห.19 ที่ทักท้วงคุณKOB เรื่องปัญหาการแปลนั้น คือคุณเข้าใจ "ปรับภาษา" ว่าคือการแปลอย่างนั้นหรือ ถ้าเป็นเช่นนั้นคุณก็เข้าใจ อ.สุชีพ ผิดเสียแล้ว ขอให้เข้าใจเถิดว่า อ.สุชีพ ไม่ได้หมายถึงการแปลแน่นอน และอย่างอาจารย์ไม่มีวันเข้าใจผิดด้วย คุณลองไปถามใครดูก็ได้ ว่าการสังคายนาต้องแปลภาษาไหม เอาง่ายๆเลยนะคุณ พระไตรปิฎกบาลีอักษรไทย ก็เพิ่งจะมีเมื่อพ.ศ.2436(รัชกาลที่5)นี้เอง แต่เดิมเป็นอักษรขอม แล้วมา "ปรับ" เป็นอักษรไทย การปรับที่ว่านี่คือการเทียบเสียงให้ตรงกันตามภาษาบาลีเท่านั้น ไม่ใช่แปลจากภาษาขอมเป็นภาษาไทยแต่อย่างใด ที่ยังจะพอเห็นได้อยู่คือพวกยันต์ต่างๆ นั่นแหละคืออักษรขอม หรือคัมภีร์ใบลานเก่าๆก็จะเป็นอักษรขอมภาษาบาลีเช่นกัน จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 09:56:42

ความคิดเห็นที่ 25 ถามคำ... "สัพเพ ธัมมา อนัตตา" คำว่า ธรรม ในความหมายประโยคนี้ รวมพระนิพพาน หรือไม่..??   จากคุณ : pa-o-toi-uan เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 10:19:36

ความคิดเห็นที่ 26 รวมสิคุณpa-0 ธรรมในพุทธพจน์นี้หมายรวมทั้งสังขตธรรมและะอสังขตธรรม ที่จริงควรจะยกมาทั้งชุดคือ สัพเพ สังขารา อนิจจา สัพเพ สังขารา ทุกขา สัพเพ ธรรมา อนัตตา จะเห็นได้ว่าสองวรรคบน ท่านใช้ สังขารา คือหมายเฉพาะ สังขตธรรม แต่วรรคสุดท้าย ท่านใช้ ธรรมาแทนสังขารา คือรวมทั้งสังขตและะอสังขต ซึ่งอสังขตธรรม(ธรรมที่ไม่ถูกปรุงแต่ง)ก็คือนิพพานนั่นเอง จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 10:54:10

ความคิดเห็นที่ 27 1) ทำไมตำรา วิสุทธิมรรค ไม่ใช่พุทธพจน์โยตรง แต่ก็ยอมรับกันได้ ลองถามตนเองว่า ตำรานี้เกิดในสมัยใด ใครเป็นผู้แต่ง ขยายความ 2) ผู้ปฏิบัติ วิชชาธรรมกาย  สามารถพิสูจน์ด้วยการปฏิบัติ 3) ผลของการปฏิบัติ กับของจริง และวิปลาส ย่อม มีผลกระทบกับชีวิตประจำวัน 4) ทิพย์จักษุคือเห็นสิ่งที่ละเอียด เช่นพระโมคคัลลานะเห็นเปรต พร้อมกับพระุพุทธองค์องค์ แต่ท่านอื่นๆไม่เห็น แล้วจะยัดข้อหา วิปลาส ให้พระโมคคัลลานะได้เหรอครับ 5) ขอย้ำฃอีกทีว่า ความแตกต่างของ จินตานาการ กับรู้แจ้งเห็นจริง ช่างแตกต่าง โดยต้องย้อนกลับมาพิจารณา ศีล สมาธิ ปัญญา ของผู้นั้น สำคัญที่สุด 6) ขอพระสูตร พุทโธสูตร ยุบพองสูตร มโนมยิทธิสูตร เจอไหมครับ 7) ในพระไตรปิฏกไม่เคยปรากฏวิธีการปฏิบัติลงรายละเอียดเนื่่องจากในภูมิสมถะนั้น มีถึง 40 วิธี มีแต่หัวข้อแต่ไม่มีรายละเอียด 8) ธรรมะมีอยู่แล้วตามธรรมชาติ อย่าศึกษาธรรมะแบบนักประวัติศาสตร์ครับ ลองสังเกตสิ คนที่คลั่งปริยัติ ไม่เตยทำกิเลสลดลงได้เลยสักคน 9) วิชชาธรรมกายมีอยู่แล้วตามธรรมชาติ แต่ที่สูญหายเพราะ มุขปาฐะ 10) เมื่อไหร่ที่คุณเห็นพระ แล้วคุณจะรู้จักพญามารและสมุนพญามาร คอยส่งการปกครองธาตุตลอดเวลา ที่สุดแล้ว สรรพสิ่งมีแต่ธาตุและธรรมสามฝ่าย 11) โคตรภูญาณเป็นเพียงทางผ่านก่อนได้มรรคผล อภิญญาคือของแถม ที่มิใช่เอามาอวดอ้าง แต่ผมก็เอามายืนยันด้วยความสัตย์จริงว่า สมาธินี้เป็นสัมมาสมาธิ ประหารกิเลสได้แม้ชั่วคราว วิชชา3 วิชชา8 ก็คือสิ่งที่ทำให้เกิดได้จริง หาใช่บุคคลาธิษฐานแบบนักปริยัติ ชอบอ้างแต่อย่างใด 12) ในพระไตรปิฏกมีหลักฐานสำคัญว่าทุกคนมีธรรมกาย แต่ใช่ว่าทุกคนจะเห็น คนที่มาสายสุกขวิปัสสโก ไม่มีทิพยจักษุ มีนิมิตญาณเป็นฐาน คงไม่สนใจจะเห็น 13) ถ้าคุณยอมรับว่ากสิณคือวิธีที่พระพุทธเจ้ายอมรับ วิชชาธรรมกายก็คือฐานของอาโลกสิณ ขอให้คุณเอาพระสูตรว่าด้วยสมาธิทั้ง 40 วิธีมาแสดงแบบละเอียด คุณคงหาไม่เจอแน่นอน 14) สายพุทโธ หลวงปู่มั่น หลวงปู่เสาร์ ท่านก็สอนโดยไม่ให้ผู้ปฏิบัติกอดตำรา แต่ให้กายใจนี้ เป็นชัยภูมิในการฝึกฝนตนเอง สายมโนมยิทธิ การฝึกภาวนา นะมะพะธะ ของหลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษ๊ลิงดำ ท่านก็สอนโดยไม่กอดตำรา สายยุบพอง นำเข้าจากพม่าหลายสิบปีก่อน ก็มาให้หลวงพ่อสดรับรองว่าเป็นมหาสติปัฏฐาน 4 ก็หาในพระสูตรตรงๆไม่เจอ สายหลวงพ่อเทียน ท่านก็คิดของท่านขึ้นเอง การรู้สึกตัว ปลุกธาตุรู้ 15) ลองสังเกตพวกคลั่งปริยัติดีๆ อาการเป็นอย่างไร 16)......... ขอถามว่าถ้าตั้งใจอยากเห็นจะเห็นได้หรือไม่   ถ้าได้ช่วยบอกทีตอนนี้  เราอยู่จังหวัดอะไร ใส่เสื้อผ้าสีอะไร ....ตอบว่า คุณไม่ใช่สิ่งที่เป็นทิพย์ ถ้าคุณเป็นวิญญาณ กายละเอียดจึงเรียกว่าสิ่งที่เป็นทิพย์ครับ ปล. อภิญญาจิตมีเอาไว้ช่วยให้ต่อยอดสู่ โลกุตตรธรรม ครับ 17) เรื่องหลักฐานทางอักษรศาสตร์ ขอให้ไปอ่านในเว็บวัดหลวงพ่อสด ราชบุรีครับ 18) แต่ชาววิชชาธรรมกายกำลังบอกชาวโลกว่า คุณศึกษาพระไตรปิฎกอย่างเดียวไม่ได้ เพราะจะไม่สามารถบรรลุมรรคผลใดๆได้เลย ต้องได้วิธีจากวิชชาธรรมกายเท่านั้นแปลว่าพระไตรปิฎกเป็นหมัน ใมุมมองวิชชาธรรมกาย ....ตอบว่า พระพุทธเจ้าสอนให้ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ ครับ อย่าศึกษาธรรมะ แบบเรียนหนังสือในมหาลัย เพราะมันได้แต่ สัญญา มิใช่ปัญญา 19) ศีล สมาธิ ปัญญา ก็คือมรรค วิชชาธรรมกายก็คือ สมาธิ ที่ครอบคลุมไปที่ วิชชา 3 วิชชา 8 20) แล้วคุณจะปฏิเสธวิชชาธรรมกาย โดยที่ชาตินี้ยังไม่เคยปฏิบัติ จนเห็นจริง อยากขับรถแข่ง แต่มัวแต่อ่านตำรา แล้วเมื่อไหร่จะขับรถเป็นครับ 21) อ่านตำราอย่างเดียว จะพิสูจน์การมีอยู่ของภพภูมิได้อย่างไรครับ ลองบอกวิธีด้วยครับ ปล. ถ้าจะสนทนาต่อ ขอให้แนะนำว่าคุณปฏิบัติภาวนาแบบไหน สายไหน ฝึกมากี่ปี สมาธิไปถึงขั้นไหนแล้ว ทำฌานเป็นไหม แล้วทำสมาธิเพื่อประโยชน์อะไร คุณแยกจินตามยปัญญา จาก ภาวนามยปัญญาได้ไหม แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 11:28:39 จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 11:18:48

ความคิดเห็นที่ 28 นั่นสิครับ เมื่ออ้างอิงจากหลักฐานแหล่งอื่น ที่ไม่ใช่เถรวาท  เพื่อสนองอัตตาตน นั่นแปลว่า เถรวาทเขาไม่เอาด้วย เขาไม่ยอมรับ หากวิชชาที่คุณว่านั้นมีแล้วหายไป คุณก็ตั้งตนแยกออกไปจาก เถรวาทเถิดครับ ไม่เช่นนั้น โอกาสต่อๆไป หากใครอ้างการค้นพบกะโหลกกะลาอะไร แล้วก็พยายามแปลเทียบเคียงบาลีเข้าข้างตน ก็จะมาอวดอ้างอีกว่า นี่น่ะ มีผู้ค้นพบ.... จากคุณ : ยามประจำวัน ................... นี่คือกรณีศึกษา  พวกคลั่งปริยัติ จะใช้วาจาทำนองนี้ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 11:25:42

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ ดับเบิล จะกรุณา สแกนหนังสือ ทุกหน้า แล้ว ซิบ ให้ดาวน์โหลดได้ไหมครับ เพราะเอกสารชุดนี้ จะให้เฉพาะ บุคคลที่ ได้ ธรรมกายแล้วเท่านั้นครับ เป็นอุบายวิธี แบบวิชชาธรรมกาย อาโลกกสิณที่ประการกิเลสที่ดวงจิต ใจโดยตรง มิใช่การใช้ตรรกะความคิด ไม่แน่ใจว่าหลายคนที่ต่อต้าน มีความรู้เรื่องกสิณมาอย่างไร แล้วรู้ไหมว่า สมาธิ ประหารกิเลสได้อย่างไร จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 11:31:48

ความคิดเห็นที่ 30 ปล. จริงๆแล้ว ในวันที่ผมทำสมาธิจนจิตตั้งมั่น ควรแก่การงานนั้น ไม่มีความตั้งใจจะเจอเรื่องราวมหัศจรรย์ทางจิตแต่อย่างใด มันเกิดขึ้นเองตามเหตุปัจจัย ความรู้สึกครั้งแรกจะถามตัวเองว่า เฮ้ย ทำไมเห็นแบบนี้ด้วยเหรอ แปลกดีแฮะ ก่อนที่จะเกิดอาการรับรู้สิ่งที่ไม่เคยเจอ ผมถือศีลปฏิบัติธรรมในวันมาฆบูชา และ ทั้งวัน ก็แค่ระลึกถึง บารมี สิบที่เคยทำมาทุกภพทุกชาติ เชื่อมโยงกับปัจจุบัน ก็เกิดอาการปิติ จนขนลุกทั้งตัว จนน้ำตาไหล และมีลมพัดมากระทบแผ่นหลังทุกครั้งที่เกิดปิติ แล้วลมก็หยุดลง ต้องขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่อง วิปลาสนะครับ จากนั้นมา ผมยังคงเล่นเว็บบอร์ดตามปกติ ยังคงใช้ชีวิตตามปกติ ยังคงเดินสายสอนหนังสือตามปกติ ยังคงเบิกบานทุกวัน ยังสามารถทะเลาะกับคนอื่นๆๆด้ แต่เมื่อสติดี ก็รู้สึกใจมันอยากวางตรงกลาง ผัสสะมากระทบ ก็แค่รู้ว่า มันเกิดขึ้น ชั่วคราว สุข ทุกข์ ก็ชั่วคราว แล้วมันก็ดับลงไปตามธรรมดา ช่วงที่รับรู้อะไรใหม่ๆ เกิด อุทธัจจะบ้าง เพราะมันเห็นสิ่งแปลกรอบตัว แต่เมื่อเขย่าธาตุรู้ ก็มองเห็น แล้วก็ละมัน ผมก็แค่ตั้งสติ และดูมันสิ่งที่เกิดขึ้น ย้อนกลับมาดูว่า จิตขณะนั้นมิได้มีความอยาก หรือมีความไม่อยาก แค่ทิ้งความรู้สึก ปล่อยวา่ง กายและใจ ผมจึงเชื่อว่าสิ่งที่เห็นนั้น มาจาก องค์ประกอบ ศีลที่บริสุทธิ์ สมาธิที่ตั้งมั่น และปัญญาที่ใคร่ครวญในการทิ้งขันธ์5 แม้ชั่วคราวก็ตาม ยังคงใช้ชีวิตตามปกติ แท้จริงแล้ว มนุษย์ก็เป็นเพียงธาตุเหมือน "หุ่น"  ที่ถูกควบคุมโดยธาตุธรรม 3 ฝ่าย แต่เพราะอวิชชา ไปยึดว่า นี่ร่างของกรู ที่ใจของกรู นั่นเมียของกรู กรูเป็นเจ้าของที่จะควบคุมได้ แท้จริงแล้วไม่ใช่ เมื่อคุณ ละสักกายทิฏฐิได้ขาด แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 11:43:55 จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 11:37:59

ความคิดเห็นที่ 31 ใครจะด่าจะบริภาษ ด้วยภาษาอันใด  ก็ไม่ได้ทำให้ ผู้คงสนใจทั้งปริยัติและปฏิบัติ ตามแนวที่มีในพระไตรปิฏกเถรวาทอย่างผม สั่นไหว แต่อย่างใด คำด่าคำบริภาษนั้นๆ ก็ขอคืนเขาไป  จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 11:43:31

ความคิดเห็นที่ 32 การจะศึกษาธรรมะให้ได้ผล การแปล และเทียบเคียงผลการปฏิบัติ คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนเอาไว้อย่างชัดเจน มิฉะนั้น ภาษาดั้งเดิม มคธ คงไม่สามารถเผยแผ่ในชาติตะวันตกได้เลย อย่าศึกษาธรรมะ แบบนักอักษรศาสตร์ อย่าศึกษาธรรมะ แบบนักประวัติศาสตร์ แต่ควรศึกษาธรรมะ แบบธรรมชาติที่มีอยู่แล้ว หลวงปู่มั่น โดนพวกคลั่งปริยัติโจมตี และรุกรานทุกวิธี สุดท้ายท่านก็ชนะ ด้วยธรรมะ มีข้อหากล่าวร้ายหลวงปู่มั่นว่า ท่านเข้าป่า กินนอนในป่า เที่ยวจาริกไปเรื่อยๆ ไม่อ่านตำรา แล้วจะรู้ธรรมะได้อย่าไร หลวงปู่มั่นตอบว่า ต้นไม้ สัตว์ป่า นกกา ล้วนสอนธรรมะได้ทั้งสิ้น (ปล. ใจความหลักทำนองนี้) แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 11:49:18 จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 11:48:51

ความคิดเห็นที่ 33 คุณventure ยินดีที่ได้สนทนา ประเด็นของกระทู้ที่ต้องการสื่อคือ ถ้าอ้างว่าวิชชาธรรมกายสูญหายจากพระไตรปิฎก เมื่อ500ปีท่ีแล้ว พระไตรปิฎกฉบับปัจจุบันหากปฏิบัติตาม จะไม่เกิดมรรคผลใช่ไหม เพราะไม่มีเรื่องกาย18กาย ที่เป็นเรื่องที่อ้างว่าสำคัญที่ต้องผ่านต้องได้ ประเด็นนี้มีความสำคัญยิ่ง เพราะชาววิชชาธรรมกายทำการ ลดความชอบธรรมทั้งหมดของพระไตรปิฎก ช่วยตอบในประเด็นได้หรือไม่ครับ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 11:59:11

ความคิดเห็นที่ 34 พระไตรปิฎกฉบับปัจจุบันหากปฏิบัติตาม จะไม่เกิดมรรคผลใช่ไหม เพราะไม่มีเรื่องกาย18กาย ที่เป็นเรื่องที่อ้างว่าสำคัญที่ต้องผ่านต้องได้ เพราะชาววิชชาธรรมกายทำการ ลดความชอบธรรมทั้งหมดของพระไตรปิฎก ...............ขอแหล่งอ้างอิงได้ไหม คุณคิดไปเองเหรอเปล่าครับ หลวงพ่อสด เลี้ยงพระเณรกว่า 1000 รูปทุกวัน สร้างโรงเรียน ปริยัติธรรม และ สมเด็จพระสังฆราชในยุคนั้นเสด็จมาเยี่ยมชม อาคารปริยัติ ที่สร้างจากเงินบริจาคโดยศรัทธาหลวงพ่อสด  และท่านก็มอบพระของขวัญให้คนละองค์เท่านั้น ยืนยันว่า วัดปากน้ำ ยังคงรักษา คันถธุระ และวิปัสสนาธุระ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:11:29

ความคิดเห็นที่ 35 คำว่า 18 กาย ในยุคแรก ปฏิบัติเพียง 5 กายเท่านั้นครับ ต่อมาจึงพัฒนาเป็น 18 กาย เพื่อตอกย้ำให้เห็นว่า อริยมรรค อริยบุคคล สูงกว่า ฌานโลกีย์ของพรหมและอรูปพรหม คุณจะเห็นกายธรรม หรือไม่เห็นก็ได้ ถ้าคุณเลือกสาย วิปัสสโก จะไปสนใจทำไมเรื่องเห็นไม่เห็น แต่ถ้าคุณปริยัติอย่างเดียว ฟันธงว่า ในยุคสมัยนี้ ยากจะบรรลุธรรมถอดถอนกิเลส คุณพักผ่อน จากวัดพระธรรมกาย ตอบไว้ดีแล้วครับ แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 12:15:41 จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:14:04

ความคิดเห็นที่ 36 คำำถามง่ายๆนะครับ การอ่านจากพระไตรปิฏกท่องจำได้หมดทุกตัวอักษร เป็นเพียงสุตตมยปัญญา การวิดคราะห์ใคร่ครวญด้วยเหตุผล คือ จินตามยปัญญา แล้วคุณจะพิสูจน์เรื่อง ภพภูมิทั้งหลายอย่างไร พิสูจน์เรื่อง วิชชา 3 วิชชา 8 สุดท้ายแล้ว ครูอาจารย์ปริยัติ ก็จะบิดเบือนว่า าำสอนในพระไตรปิฏก ต้องฉีกทิ้งบางส่วน เพราะพิสูจน์ให้เห็นจริงไม่ได้ การศึกษาปริยัิติ อย่างเดียว มันยังไม่ครบองค์ประกอบ  ปฏิบัติ ปฏิเวธ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:18:31

ความคิดเห็นที่ 37 จากความเห็นที่ 31  ผมต้องขออภัยคุณ เมฆหลากสี  ด้วยน่ะครับ หากเป็นการที่ผม พาออกทะเล(คือไม่เกี่ยวกับกระทู้) จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:24:58

ความคิดเห็นที่ 38 รู้ไว้ใช่ว่า.........ไม่ต้องเชื่อ ฟังกันเล่นๆ     ลูกศิษย์สำนักปู่สวรรค์เคยบอกมาว่า สมเด็จโตเคยบอกว่า ในโลกวิญญาณเวลาไปดำเนินงานต่างๆเพื่อช่วยมนุษย์ จะมีหลวงพ่ดสด วัดปากน้ำ หลวงพ่อแช่ม วัดท่าฉลอง ภูเก็ต และหลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ เพชรบุรี คอยติดตามร่วมไปช่วยด้วยเสมอ แต่มนุษย์ไม่รู้ ป.ล.  ก็แปลกดี เพราะแม้แต่ลูกศิษย์ของเขาเองยังไม่รู้.......ฝากไว้พิจารณาด้วย จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 13:01:58

ความคิดเห็นที่ 39 อนุโมทนาคุณเมฆหลากสีครับ จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 13:40:51

ความคิดเห็นที่ 40 กลับมาดูอีกที การสังคายนาพระไตรปิฏก ไม่ได้หมายความว่าการแปลภาษา ถูกต้องแล้วครับ  การแปลก็คือการแปล มันคนละความหมายกันเลย      ฉะนั้นถ้ามีพระไตรปิฏกที่เป็นภาษาบาลี ที่ยังไม่ได้ถูกแปล ในครั้งที่ 3 ตามที่ คห.23 กล่าวไว้และ ต้นฉบับครั้งที่ 1 และ ครั้งที่ 2 นำมาแปลเป็นไทย ใหม่เพราะต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ เพราะถูกแปลโดยชาวผรั่งอเมริกัน แล้ว นำมาเรียบเรียงใหม่ ก็คงดี ครั้งที่ 1 น่าจะดีกว่าเพราะ ทำก่อนแยกนิกาย  ( ตามความคิดเห็นถ้าหากมีการสังคายนาพระไตรปิฏกอีกครั้งหนึ่งในประเทศไทย )      ตรงนี้คงเป็นแค่ความเห็นส่วนตัวเท่านั้น ***       ในเรื่องของกาย 18 กายนั้น ถ้าจะเทียบกันแล้วก็มีตามพระไตรปิฏก มันมีแน่นอน แต่จะเปรียบเทียบไปฟังก็คงไม่เชื่อ เช่น กรัชกายคือกาย ส่วนที่เกี่ยวกับชื่อของกายโลกีย์ ได้แก่ กายทิพย์ กายพรหม กายอรูปพรหม ทั้งหยาบและละเอียด  ฯลฯ        ส่วนกายที่เหลือ คือ มรรค 4 ผล 4 นั่นเอง ๑. โสดาปัตติมรรค ๑. โสดาปัตติผล ๒. สกิทาคามิมรรค ๒. สกิทาคามิผล ๓. อนาคามิมรรค ๓. อนาคามิผล ๔. อรหัตตมรรค ๔. อรหัตตผล        ต้องปฏิบัติตามทาง มรรคมีองค์ 8 เท่านั้นจึงจะเข้าถึงธรรมกายได้ จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 05:56:50

ความคิดเห็นที่ 41 ขอนอกเรื่องเล็กน้อยน่ะครับ คุณเมฆหลากสี เหมือนกับลูกนอกสมรส ที่จะพยายามยัดเยียดหาความเป็นบิดา บุตร แต่ก่อน วงการแพทย์ไม่ทันสมัย บางทีบิดาก็ยอมๆกันไป เดี๋ยวนี้ มีวิธีพิสูจน์ โครโมโซม ดีเอ็นเอ  แต่ก่อน การหาอ่าน พระไตรปิฏก หาได้ยาก พิสูจน์คำ อักษร ได้ยาก เดี๋ยวนี้ หาอ่านได้ไม่ยาก และก็มีวิธีพิสูจน์ได้ไม่ยาก วิชชาธรรมกาย ก็เลยเหมือน กาฝาก  ขอแปะขอแอบแฝง ในพระสูตรนั้น พระสูตรนี้ !! จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 08:24:51

ความคิดเห็นที่ 42 คุยกับคุณ KOB นี่ค่อยรู้เรื่องหน่อย คือเมื่อคุณกลับไปตรวจสอบแล้ว รู้แล้วก็ยอมรับตามความเป็นจริง อันนี้เป็นสิ่งที่หาได้ยาก และน่าชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง ผิดกับ "พ่อคนวัด" อีกท่านนึง รายนั้นเถียงแหลกไม่ยอมท่าเดียว แต่ต้องเรียนให้คุณ KOB ทราบเพิ่มเติมอีกหน่อย เพราะคุณยังเข้าใจคลาดเคลื่อนอยู่เล็กน้อยในคห.ที่40 ยังดีที่คุณออกตัวไว้ก่อนว่า "เป็นแค่ความเห็นส่วนตัว" ที่คุณบอกว่า "ต้นฉบับครั้งที่1และครั้งที่2"...... มันไม่มีหรอกนะจ๊ะ ต้นฉบับที่ว่าน่ะ มีแต่สังคายนาครั้งที่1,ครั้งที่2 และก็ไม่มี "ฉบับ" ด้วยเพราะไม่ได้บันทึกเป็นตัวอักษร แต่บันทึกไว้ด้วยการท่องจำที่เรียกว่า "มุขปาฐะ" และที่ว่าต้นฉบับภาษาอังกฤษคือพระไตรปิฎกบาลีอักษรโรมันใช่ไหม ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดีเหมือนกันหมด ไม่มีอันไหนดีกว่าอันไหน เพราะเป็นพระไตรปิฎกบาลีเหมือนกัน ต่างกันแค่ตัวอักษรที่ใช้ คือของPali Text Society. ใช้ a b c d ..ของเราใช้ ก ข ค ง... แต่ถ้าพูดถึงการแปล ของไทยเราน่าจะดีกว่า เราคุ้นกับบาลีมากกว่า และมีการใช้บาลีอย่างมากมายในภาษาไทยด้วยซ้ำ ส่วนของฝรั่งต้องแปลทั้งหมด บางทีหาคำแปลไม่ได้ก็ต้องทับศัพท์ไปเลย นี่ไม่ได้ตำหนิฝรั่งนะ แต่เห็นอกเห็นใจเขามากกว่า คนไทยหลายท่าน มักจะนิยมชมชื่นฝรั่งอย่างเข้าใจผิด พวกฝรั่งน่ะมันไม่ได้เก่งกาจไปเสียทุกเรื่องหรอกนะ หลายต่อหลายเรื่องคนเอเชียโดยเฉพาะคนไทย เก่งกว่าฝรั่งเยอะ โดยเฉพาะเรื่องพุทธศาสนา เราต่างหากที่เป็นหลักให้เขามาศึกษา ไม่ใช่เราไปศึกษาของเขา ที่ของฝรั่งเองบางทีก็เข้าใจผิดพลาด ก็มี เอาเถอะ.....ที่บรรยายมายืดยาวทั้งหมดข้างบน ก็เพียงเพื่อที่จะบอกว่า พระไตรปิฎกบาลีของเรานั้น สมบูรณ์ถูกต้อง ครบถ้วน ดีแล้ว ไม่ได้ขาดตก บกพร่องอย่างที่บางท่านเข้าใจ ปล.ฝากถึงคุณ venture สักนิด     ลองนึกดูว่าถ้าไม่มีพวก"คลั่งปริยัติ"ที่ผ่านมาจะ2600ปีเข้านี่แล้ว     อาจจะไม่มีศาสนาพุทธ ตกมาถึงพวกเราก็เป็นได้ จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 18:46:28

ความคิดเห็นที่ 43 แก้ไข แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 55 20:00:20 จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 19:58:49

ความคิดเห็นที่ 44 เพื่อแย้งกับเหตุผลว่าพระไตรปิฎกนั้นผิดเพี้ยน  จากการกล่าวของคุณพักผ่อน ที่หาความชอบธรรมให้กับการเกิดขึ้นของวิชชาธรรมกายของอาจารย์ตน จนยอมกระทำเพื่อลดความน่าเชื่อถือของพระไตรปิฎก ข้อความด้านล่างมีเพื่อแสดงให้เห็นว่าพระอรหันต์ทั้งปวง ร่วมรักษาสิ่งสำคัญยิ่งยวดด้วยวิธีอย่างไร และสะท้อนให้เห็นว่าวิชชาธรรมกายทำร้ายพระธรรมอย่างไร เพื่อสร้างความชอบธรรมให้ตน วิธีการอันชาญฉลาดของพระพุทธเจ้าและเหล่าอนุพุทธเจ้าทั้งหลาย ทั้งก่อนและเมื่อครั้งปฐมสังคยานา ในการรักษาพระไตรปิฎกและเนื้อหาสำคัญที่นำสู่อริยมรรค มีด้วยวิธีการเหล่านี้  หนึ่ง  เทศนาเรื่องสำคัญนี้หลายๆครั้ง หลายๆสถานที่ หลายๆสูตร อย่างตั้งใจ         ได้แก่ เรื่องอริยสัจสี่ มีหลายร้อยพระสูตร                  เรื่องปฏิจจสมุปบาท มีหลายร้อยพระสูตร                  เรื่องไตรลักษณ์ของเบญจขันธ์ มีหลายร้อยพระสูตร           ประโยชน์ ทำให้เรื่องที่สำคัญยิ่งยวดต่อเวไนยสัตว์นี้ไม่สูญหาย  หากตกหล่นก็ยังเหลือเพียงพอต่อการศึกษา  แล้วผลก็ประจักษ์ว่าสูตรต่างๆเหลือมาให้เราจนเกินพอในปัจจุบัน สอง  ในการเทศนาในเรื่องหนึ่งๆ จะแสดงด้วยประโยคซำ้ๆ ในข้อความเดิมๆ         เพื่อเป็นการเน้นยำ้ความเข้าใจ         เพื่อเป็นการซำ้ให้สะดวกในการท่อง และจดจำง่าย ใครเคยท่องอาขยาน หรือร้องเพลงจะซาบซึ้งวิธีการนี้ดี  ว่ามีประสิทธิภาพในการจะระยะยาวอย่างไร         เพื่อเป็นการตรวจสอบกันเองระหว่างประโยค ต่อประโยค (cross check) เพราะเมื่อใช้ประโยคซำ้กัน หากเกิดความผิดเพี้ยนใดๆ จะถูกตรวจพบทันที  และพบได้ง่ายด้วย แล้วยังแก้ไขได้สะดวกอีกต่างหาก  สาม ไม่ใช้วิธีการบันทึกเมื่อเทคโนโลยี่ยังไม่มีประสิทธิภาพดีพอ          แต่ใช้การท่องที่มีประสิทธิภาพสูงและน่าเชื่อถือมากกว่าในห้วงเวลานั้น          การท่องเรื่องเดียวโดยคนๆเดียว จะขาดความน่าเชื่อถือ แต่เมื่อเรื่องที่ท่อง ถูกตั้งเรื่องขึ้นจากกลุ่มคณะ  แล้วท่องพร้อมๆกันจนขึ้นใจ เป็นคนละเรื่องเลย เพราะคนท่องอย่างตั้งใจให้เป็นเครื่องบันทึกเสียง   การท่องทำกันเป็นหลายกลุ่ม เมื่อกระจายไป เท่ากับช่วยกันเก็บข้อมูล เมื่อย้อนกลับมาซักซ้อม  เท่ากับเป็นการเปิดเครื่องบันทึกเสียงพร้อมกัน ท่องคนละคีย์ยังจับผิดได้เลย นับประสาอะไรกับข้อความซำ้ๆ  ส่วนว่าทำไมจึงไม่ทำการบันทึกเป็นอักษร ทั้งที่มีการใช้อักษรบันทึกแล้วในขณะนั้น (มีต่อ) จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 20:01:41

ความคิดเห็นที่ 45 แตกเพื่อขยายความเรื่อง วิธีการอันชาญฉลาดของพระพุทธเจ้าและเหล่าอนุพุทธเจ้าทั้งหลาย ทั้งก่อนและเมื่อครั้งปฐมสังคยานา จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 20:05:13

ความคิดเห็นที่ 46 คุณ via iPad     ในคห. 40 นั้นผมหมายถึงข้อความที่เน้นมาให้นี้  ครั้งที่ ๒ ภายหลังพุทธปรินิพพานประมาณ ๑๐๐ ปี ครั้งที่ ๓ ภายหลังพุทธปรินิพพานประมาณ ๒๓๕ หรือ ๒๓๖ ปี อันนี้เป็นสังคายนาในอินเดีย แต่ว่าในสังคายนาครั้งที่ ๑ นั้น ทางฝ่ายมหายานเริ่มแตกแยกออกไปแล้ว เพราะฉะนั้นฝ่ายมหายานไม่รับรองสังคายนาครั้งที่ ๓ ที่ทำในอินเดีย มีกล่าวถึงสังคายนาที่ยอมรับร่วมกันจากพระไตรปิฎกฉบับธิเบต ที่มีฝรั่งชาวอเมริกันแปลไว้เพียง ๒ ครั้งคือ ครั้งแรกพุทธปรินิพพานแล้ว ๓ เดือน กับครั้งที่ ๒ ครั้งพุทธปรินิพพานล่วงแล้ว ๑๐๐ ปีเท่านั้น ส่วนสังคายนาครั้งที่ ๓ นั้นถือว่าเป็นการแยกกันแล้ว พระเจ้าอโศกมหาราชทรงสนับสนุนให้มีการทำสังคายนาครั้งที่ ๓ เมื่อพุทธศักราชประมาณ ๒๓๕ หรือ ๒๓๖ ปี ทีนี้ทางฝ่ายมหายาน ก็แยกไปทำในภายหลังที่พระเจ้ากนิษกะทำในประเทศอินเดีย ภายหลังจากนั้น พอสังคายนาครั้งที่ ๓ เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว        หมายถึงพระไตรปิฏกที่มียอมรับร่วมกันระหว่างมหายานกับเถรวาท ถ้าหาก ว่ามีการสังคายนาครั้งใหม่น่าจะนำฉบับนี้ มาใช้ในกายสังคายนาด้วย เพื่อจะได้ เป็นพระไตรปิฏกที่ยอมรับได้ มากที่สุด http://www.crs.mahidol.ac.th/thai/theravade14.htm    แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 05:11:00 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 05:09:57 จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 05:08:46

ความคิดเห็นที่ 47 ที่ว่า " ยอมรับร่วมกัน " ถ้ามองผิวเผินเหมือนจะดี แต่ในความเป็นจริง มันไม่มีทางจะเป็นไปได้ ก่อนอื่นต้องทราบก่อนว่าเถรวาทกับมหายาน แยกกันเพราะอะไร ก็คือเกิดความที่เห็นต่างกัน ในเรื่องของคำสอน อย่าไปลงในรายละเอียดเลยนะ ประเดี๋ยวจะออกทะเลไปไกล ถ้าจะพูดโดยย่อๆ ก็คือเถรวาทของเราถือประโยชน์หรือเห็นข้อดี ของการยึดถือคำสอนอย่างเคร่งคัด จึงไม่ยอมเปลี่ยนแปลงใดๆ พูดง่ายๆคือ " ไม่ลดและไม่เพิ่ม " ส่วนมหายาน ท่านถือประโยชน์หรือเห็นข้อดีของการ ปรับปรุง แก้ไข เปลี่ยนแปลง เพื่อให้เข้ากันกับยุคสมัย สถานที่ ผู้คน ดังนั้นท่านก็ดำเนินการ อย่างที่ทางเราเรียกว่า สัทธรรมปฏิรูป ในเมื่อต่างคนต่างมีจุดยืนเป็นของตน จึงไม่น่าจะมีจุดที่ "ยอมรับร่วมกัน" ซึ่งเรื่องเหล่านี้มันก็มีมาตั้งแต่โบราณนานนม กว่าสองพันปี ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างเผยแผ่คำสอนในแนวทางของตน และพวกเขาก็อยู่กันมาได้ โดยไม่มีการยกพวกตีกันอย่างศาสนาอื่น ต่อจากนั้นมันก็เป็นเรื่องในปัจจุบันของพวกเราที่จะเลือก คือถ้าทางวัดพระธรรมกายท่านเห็นข้อบกพร่องของเถรวาท โดยเฉพาะพระไตรปิฎกบาลี ว่าบันทึกไว้ตกๆหล่นๆ ส่วนพระไตรปิฎกมหายานมีคำสอนที่มากกว่า ครบถ้วนสมบูรณ์ รวมถึงมีคำสอนในส่วนที่ตรงกับของทางวัดแต่ได้หายไป.... ท่านก็ประกาศไปเลยว่า ท่านไม่เอาแล้วเถรวาท ท่านจะเป็นมหายานแล้วนะ ซึ่งก็คงไม่มีใครว่าอะไร และในเมืองไทยเราก็มีคณะสงฆ์มหายานอยู่แล้วหลายคณะ จะมีคณะสงฆ์มหายานธรรมกายอีกสักคณะจะเป็นไรไป ที่มันเป็นปัญหาก็คือทางวัดพระธรรมกายบอกตัวเองเป็นเถรวาท แต่ก็เผยแพร่ความเห็น ว่าคำสอนเถรวาทที่ถือสืบกันมานั้นขาดตกบกพร่อง สมควรแก้ไขโดยรับเอาคำสอนของมหายานมาร่วมด้วย..... แล้วให้ทางเถรวาท ยอมรับความคิดความเห็นนี้ด้วย..!! ที่ถูกก็ควรจะเลือกเอา ให้เป็นไปตามความต้องการของตัว คือถ้าท่านจะเป็นเถรวาท ท่านก็ต้องยอมรับรูปแบบของเถรวาท แต่ถ้าท่านไม่ยอมรับรูปแบบเถรวาท ท่านก็เป็นมหายานเสียก็หมดเรื่อง..... จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 11:26:37

ความคิดเห็นที่ 48 ถ้าตำราพระไตรปิฏก ฉบับสยาม สมบรูณืจริง ไฉนจึงไม่พบ ยุบพองสูตร มโนมยิทธิสูตร พุทโธสูตร แม้แต่ใน สมถะ 40 วิธี ก็มีเพียงหัวข้อ ในตำราวิสุทธิมรรค ก็แต่ในภายหลัง โดยชั้นอรรถกถาจารย์ ไฉนจึงยอมรับกันได้ การถกเถียงแบบปัญญาชน ถ้าคุณมีเหตุผลที่ดีกว่าก็นำเสนอได้ครับ ยกเว้นว่าไร้เหตุผล ที่ดีกว่า  จึงโจมตีที่ตัวบุคคลแทน ธรรมะการศึกษา ถ้าเป็นเพียงนักอักษรศาสตร์ ก็จะเห็นกรณีศึกษา แบบมหาโชว์ที่มาตะโกนแหกปาก แบบครูอาจารย์ชั้นบริหารสำนักปริยัติ (ถามต่อ mcu) ที่ยังหลงติดลาภยศ แสวงหา สมณศักดิื์์ มิได้ทำให้กิเลสลดแต่อย่างใด การปฏิบัติเท่านั้นที่จะรักษาพระธรรมวินัย แล้วนำผลการปฏิบัติมาเทียบเคียงกับฝ่ายปริยัติ เก็บเกี่ยวผลเป็นปฏิเวธ นี่แหละ เรียกว่ารักษาพระธรรมวินัย การท่องจำนกแก้วนกขุนทอง แบนักคลั่งปริยัติ ไม่ได้ช่วยรักษานะครับ ทำไมผลการปฏิบัตินั้น มุ่งไปที่วิชชา 3 วิชชา 8 เดินตามรอยพระพุทธเจ้าชัดเจน แสดงให้เห็นจริงได้ ตามคำสอน ย่อมดีกว่า บิดเบือนคำสอนว่าเป็นเพียงบุคคลาธิษฐานมิใช่เหรอครับ คำว่า กาฝาก อ่านแล้วก็ไม่สบายใจจริงๆนะครับ ผมก็ยืนยันด้วยผลการปฏิบัติว่า วิชชาธรรมกาย ทำให้รู้เห็นความเป็นไปในภพ 3 ได้จริง ปฏิบัติแล้วได้อภิญญา วิชชา3 วิชชา 8 ได้จริง ละสังโยชน์ เป็น อริยบุคคลได้จริง และได้ของแถมที่รู้เห็นความเป็นไปในภพ 3 เพื่อต่อยอดสู่โลกุตตรธรรม ก็บอกยืนยันอีกที  ว่าการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้ามีที่มาที่ไปชัดเจน ก็เตือนเหล่าบรรดา คลั่งปริยัติลงมือพิสูจน์การปฏิบัติให้เห็นจริงครบ 84000 พระธรรมขันธ์ และฝากเตือนคนสอนปริยัติ หยุดบิดเบือนสิ่งที่ตนพิสูจน์ไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 12:33:41 จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 12:29:55

ความคิดเห็นที่ 49 ที่มันเป็นปัญหาก็คือทางวัดพระธรรมกายบอกตัวเองเป็นเถรวาท แต่ก็เผยแพร่ความเห็น ว่าคำสอนเถรวาทที่ถือสืบกันมานั้นขาดตกบกพร่อง สมควรแก้ไขโดยรับเอาคำสอนของมหายานมาร่วมด้วย..... แล้วให้ทางเถรวาท ยอมรับความคิดความเห็นนี้ด้วย..!! ........อันนี้ขอแย้งในฐานะคนนอกนะครับ เขาแค่ต้องการรวมองค์กรสงฆ์ ทุกนิกายจากทั่วโลกให้เป็นหนึ่งเดียว ให้พุทธบริษัทไม่แบ่งแยก การเห็นกายในกาย ก็ยอมรับตรงกันทุกสาย ยกเว้นสายคลั่งปริยัติ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 12:35:23

ความคิดเห็นที่ 50 เรียนคุณ venture ไม่ได้เป็น " ปัญญาชน " หรอก เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดานี่ล่ะ แต่ขอบังอาจ ถกเถียง กับคุณหน่อยเถอะ เห็นหลาย คห. แล้วที่คุณพยายามจะ " ลาก "คนอื่นเข้ามาเกี่ยว คือที่บอกว่า สายยุบพอง สายพุทโธ ...ฯลฯ ก็ไม่เห็นจะมีในพระไตรปิฎกบาลีเลย ทำไมยอมรับกันได้ คุณจะต้องแยกแยะ อย่าไปเหมารวมเป็นพวกเดียวกันกับวัดของคุณ ที่ว่าสายพองยุบต่างๆนั้น ครูบาอาจารย์ ท่านที่คิดค้น... ท่านก็ใช้เป็นเพียงอุบายหรือเครื่องมือ เพื่อช่วยในการทำสมาธิ และเมื่อได้สมาธิแล้ว ก็น้อมจิต(ด้วยสมาธิ)ไปสู่วิปัสสนา คือการพิจารณา ให้เห็นความไม่เที่ยง แล้วปล่อยวาง.... ไม่เคยมีท่านไหน ที่จะออกมาบอกว่า กลวิธีที่ท่านคิดขึ้นนี้ เป็นวิชชาที่สูญหายไปจาก พระไตรปิฎกบาลี เมื่อหลายร้อยปีที่แล้ว...บลา..บลา..บลา ทั้งยังอวดอ้างว่า พระอรหันต์ทั้งหลายรวมถึงพระพุทธเจ้า ก็ใช้เป็นวิธีเดียวที่จะบรรลุพระนิพพาน ดังนั้นเพื่อความถูกต้องและสอดคล้องกับผลของการปฏิบัติ จึงเห็นควรให้มีการเพิ่มสายยุบพองพุทโธ เข้าเป็นพระสูตรสำคัญในพระไตรปิฎกบาลีเถรวาท...... ......พอก่อนดีกว่า......เดี๋ยวจะไปกันใหญ่ ที่สำคัญครูบาอาจารย์สายปฏิบัติวัดป่าหลายท่านที่คุณ venture มักจะยกมาอ้างถึงผลการปฏิบัติ อาทิเช่นหลวงปู่มั่นเป็นต้น ก็ไม่มีท่านไหนหรือลูกศิษย์สายไหน ออกมาบอกว่า พระไตรปิฎกบาลีนั้นบกพร่อง ควรได้รับการแก้ไข ฉะนั้นหากวัดพระธรรมกายจะไม่ยอมรับพระไตรปิฎกบาลี ก็จงดำเนินการต่างๆแต่เพียงผู้เดียวเถิด อย่าได้ไปฉุดลากครูบาอาจารย์สายปฏิบัติอื่นๆมาร่วมวงด้วยเลย....... จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 17:02:03

ความคิดเห็นที่ 51 ขอย้ำให้เข้าใจว่า ส่วนตัวมิได้เกี่ยวข้องกับ วัดพระธรรมกาย ขอให้แยกหลวงพ่อสด จากวัดพระธรรมกายนะครับ .....พระไตรปิฎกบาลีนั้นบกพร่อง ควรได้รับการแก้ไข ก็มีแต่คนที่จับแพะชนแกะนี่แหละครับ ช่วยยกหลักฐานมาแสดงได้ไหม ถ้าไม่มี ถือว่า เป็นการบิดเบือนจากความคิดของคุณคนเดียว และเมื่อได้สมาธิแล้ว ก็น้อมจิต(ด้วยสมาธิ)ไปสู่วิปัสสนา คือการพิจารณา ให้เห็นความไม่เที่ยง แล้วปล่อยวาง.... ..... ขอบังอาจ สอนสักหน่อยนะครับ การน้อมไปเอง นึกคิดไปในทำนองนั้นเรียกว่า สุตตมยปัญญา และ จินตนามยปัญญา ไม่ใช่ ภาวนามยปัญญานะครับ ในตำราก็บอกชัดเจนแล้วว่า เป็นการปฏิบัติที่สูญหายไปหลังจาก 500 ปีนั้น คนที่จะพูดแบบนี้ได้ก็ต้องมีญาณ และพิสูจน์จากผลการปฏิบัติมาหลายปี คุณจะตั้งธงปฏิเสธ หรือรังเกียจก็แล้วแต่ครับ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 17:58:48

ความคิดเห็นที่ 52 เท่าที่เห็นการปฏิบัติทุกสาย ก็มีแต่ศิษย์สายยุบพองนี่แหละ เที่ยวล้ำเส้นสำนักปฏิบัติสายอื่นๆ สายพุทโธ มโนยิทธิ สายธรรมกาย ไม่เคยไปพาดพิงใคร ที่้เห็นชอบว่าลำดับญาณวิปัสสนานั้น ขอให้ไปอ่านพระไตรปิฏกครับ สมถะก่อนวิปัสสนา่ หรือ วิปัสสนาก่อนสมถะ หรือสมถะคู่วิปัสสนา ถ้าลำดับญาณแบบที่พวกคุณเรียนมาจาก ตำราวิสุทธิมรรคครับ มิใช่พุทธพจน์โดยตรง เพราะถ้าวิปัสสนานั้น มุ่งตรงไปที่ไตรลักษณ์จากการเห็นจริง มิใช่นึกคิดนำ อันนั้นเรียกว่าวิปัสสนึกครับ กายหยาบเปื่อยเน่าแล้ว ใยจะสนใจกายหยาบอยู่อีกทำไม ส่วนธรรมกายนั้น อยู่นอกเหนือสังขาร เป็นวิสังขารธรรม หวังว่าคุณคงได้ศึกษาปริยัติมาบ้างนะครับ ที่ชอบว่า กายธรรมตกอยู่ในไตรลักษณ์ อย่าไปเข้าใจผิดแบบนั้นเด็ดขาด เพราะ คนที่เห็นกายธรรมนั้น ก็คือขันธ์5 ขันธ์ 5 ต่างหากที่เป็นไตรลักษณ์ ภาวนาว่าเห็นหนอ เห็นหนอ แล้วหายไป หลวงพ่อสดตอบเอาไว้ชัดเจนแล้วว่า มีเห็นมีหาย กายธรรม เป็น นิจจัง สุขขัง อัตตานุทิฏฐิ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 19:56:03

ความคิดเห็นที่ 53 หลวงพ่อสดบอกอาตมาว่า  เราเป็น kika เขามาหลายสิบปี มีแต่นิมิตเครื่องหมายมากมาย และติดนิมิต  พอกำหนด เห็นหนอ ๆ นิมิตธรรมกายหายไป  ปัญญาเกิด http://www.jarun.org/v6/th/lrule08h0102.html แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 20:51:22 จากคุณ : Mr.DoubleK เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 20:50:37

ความคิดเห็นที่ 54 ขออธิบายตอบ คห.47 เพียงสั้น ๆ กระทุ้นี้ไกลแล้ว  เรื่องที่น่าสนใจที่มากกว่านั้นคือ ครั้งแรกหลังพุทธปรินิพพาน 3 เดือนนั้น ยังไม่มีการแยกนิกาย และมีพระอรหันต์จำนวนมากเข้าร่วม สังคายนาด้วย จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 05:25:43

ความคิดเห็นที่ 55 ขอตอบคุณ KOB สั้นๆเช่นกันว่า เรื่องที่สำคัญมากกว่า " เรื่องที่น่าสนใจ " ก็คือ การที่คุณเมฆหลากสี ตั้งกระทู้ถามชาววิิชชาธรรมกาย ถึงเรื่องที่ชาววิชชาธรรมกาย ชอบแสดงความเห็น ที่ว่าพระไตรปิฎกผิดพลาดบกพร่อง โดยอ้างผลจากการปฏิบัติ ซึ่งมีจุดประสงค์ที่เห็นได้ชัด ว่าต้องการทำลายความน่าเชื่อถือ ของพระไตรปิฎกบาลีที่สืบทอดกันมากว่าสองพันปี เพียงเพราะอยากจะให้คนที่ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องพระศาสนา เข้าใจผิดและหลงเชื่อ แล้วก็จะได้มาเข้าเรียนรู้ธรรมกาย แล้วเลยถูกชักจูงเข้าวัดพระธรรมกาย เข้าสู่ระบบขายบุญต่างๆ ที่จริงแล้วถ้าต้องการจะโฆษณาชวนเชื่อวิชชาอย่างไรก็ทำไป แต่ไม่ควรไส่ร้ายพระไตรปิฎกเพื่อให้ธรรมกายดูดีน่าเชื่อมากกว่า ดังนั้นเมื่อมีคนที่รู้ทันเล่ห์กลอันชั่วร้ายนี้ เขาจึงพากันออกมา ตั้งคำถาม อธิบายตอบ ชี้แจง ปกป้อง....... ถึงท่านที่ได้เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ หากท่านสับสน งงงัน ไม่เข้าใจ ว่าเถียงกันเรื่องอะไร เถียงไปเพื่ออะไร พิจารณาง่ายนิดเดียว คือมีพวกนึงต้องการทำลายความน่าเชื่อถือของพระไตรปิฎกบาลี ส่วนอีกพวกก็ออกมาปกป้องพระไตรปิฎกและรักษาให้คงอยู่ต่อไป ข้อแตกต่างที่เห็นได้จากสองพวกนี้คือ พวกทำลาย มีผลประโยชน์รออยู่เมื่อทำลายสำเร็จ ส่วนพวกปกป้องก็ได้เพียงรักษาของเดิมที่มีอยู่มานานแล้ว ให้สืบทอดต่อไปยังคนรุ่นหลัง จะได้มีหลักฐานชั้นต้นไว้ศึกษา จากคุณ : via iPad (ad law) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 11:22:49

ความคิดเห็นที่ 56 ศึกษาเรื่องสมาธิภาวนาวิชชาธรรมกายทุกแง่มุมได้ที่เวบนี้ http://khunsamatha.com/ มีคนโจทย์กันว่าหลวงพ่อวัดปากน้ำเลิกฝึกธรรมกายจริงหรือ...? http://khunsamatha.com/blog/dhammakaya-C1.html จากคุณ : สมถะ เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 10:27:23