เป็นคนที่ชอบออกกำลังกาย โดยวิ่งบนสายพาน สังเกตตัวเองว่าเวลาวิ่งแล้วพยายามกำหนดลมหายใจในขณะวิ่ง
คือลมหายใจเข้าลมหายใจออกจะนับหนึ่ง ลมหายใจเข้าลมหายใจออกนับสอง ไปเรื่อยๆจนถึงหนึ่งร้อย แล้วจะเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่เป็นอย่างนี้
ความรู้สึกเหนื่อยจะน้อยมาก และจะวิ่งได้นานกว่าปกติมาก แต่คราวใดวิ่งไปฟังเพลงไป หรือวิ่งไปคิดโน่นคิดนี่ ตลอดเวลา รู้สึกเหนื่อยเร็วมาก
นี่เป็นอิทธิพลของการทำสมาธิหรือไม่ และเป็นประโยชน์ต่อการภาวนาหรือไม่มันแตกต่างจากการเดินจงกรม หรือการปฏิบัติแบบเนิบช้าอย่างไร
อยากถามผู้รู้หน่อยเจ้าคะ เพราะอิฉันรู้สึกว่า เมื่อออกกำลังกายเสร็จแล้วจิตใจสดชื่นแจ่มใส เหมือนกับหลังจากการสวดมนต์ออกเสียงดังๆชุดใหญ่เลย