ความคิดเห็นที่ 1 ส่วนมากคนที่หลงเข้าใจผิดไปก็เพราะ ไปเริ่มต้นหัดปฏิบัติภาวนา โดยขาดความเข้าใจที่ถูกต้อง ขาดความเห็นชอบ และด้วยเพราะในยุคนี้ไปที่ไหน ๆ ก็มักสอนให้ทำสมาธิกันทั้งนั้น พูดถึงเรื่องการสอนทำสมาธิแล้ว มีเรื่องที่พบเห็นกันบ่อยคือ แต่ละที่ที่สอนทำสมาธิก็จะมีรูปแบบวิธีที่แตกต่างกันไป ทำเอาคนที่เริ่มหัดใหม่ ๆ พากันงุนงงว่า เอ...ตกลงต้องทำยังไงกันแน่ แล้วทำแบบไหนจึงจะถูกกันแน่ ส่วนคนที่หัดกันมานานก็มักกล่าวหากันว่าของคนนั้นไม่ถูก ของคนนี้ไม่ถูก อีกฝ่ายหนึ่งก็บอกว่าของเขานี่แหละถูกของคนอื่นไม่ถูก พูดไปพูดมาเลยพาลทะเลาะกันเพราะความเห็นไม่ตรงกันซะนี่ โดย สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา จากคุณ : แสงเทียน (Faraday) เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 22:43:24

ความคิดเห็นที่ 2 จริง ทะเลาะกันจนย้อนไปอ้างอิงถึงการสังคายนาพระไตรปิฎก บลา บลา บลาโน่นเลย..สาระอยู่ที่ไหน ทำไปทำมา มีแต่มาอวดรู้กัน ทางนั้นผิด ทางนี้ไม่ได้ ยกข้อพระไตรปิฎก พระอภิธรรมมากล่าวอ้าง เล่นเอาคนตามอ่านเม้นท์มึนตึ๊บกันไปเลยทีเดียว ไม่รู้จะเถียงกันไปทำไม หันมาปฎิบัติดีกว่า สมถะเป็นฐานเกื้อกูลให้วิปัสนาไปต่อได้ เราฝึกสมถะมาก่อน แรกเริ่มวิปัสนาก็ยาก จนเริ่มชินกับแนววิปัสนามากกว่า เมื่อแรกก็เห็นว่าแตกต่างกันสิ้นเชิง ไม่เห็นความจำเป็นต้องทำสมถะอีก  แต่ฟังอาจารย์ผู้ฝึกสอนแล้วก็รู้ว่า มันเกื้อกูลกันจริง ๆ เวลาจิตล้าจากวิปัสนามันเข้าโหมดสมถะไปเองเลยก็เคย เหมือนหลับลึกทั้งที่ยังนั่งสมาธิอยู่ ไม่รู้สึกตัวเลยจริง ๆ แต่เหมือนได้พักผ่อนไปนานมากแม้เพียงแค่ 20 นาทีเท่านั้นก็รู้สึกเหมือนได้หลับเป็นชั่วโมง พอเริ่มวิปัสนาอีกครั้งก็อยู่ในกรรมฐานได้นานครบชั่วโมง-2 ชม.ตามที่กำหนด ที่เคยฝึกมา ต้องเดินจงกรมสลับในช่วงเวลาเท่า ๆ กัน ท่านจขกท. เดินจงกรมคู่กับวิปัสนามั้ยฮะ จากคุณ : Panjasila เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 23:29:29

ความคิดเห็นที่ 3 เอ...นั่นซิ.......ตกลงต้องทำยังไงกันแน่    แล้วทำแบบไหนจึงจะถูกกันแน่ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 26 มิ.ย. 55 23:31:21

ความคิดเห็นที่ 4 อ้าว....ไปๆมาๆ หาทางออกกันไม่ได้ เอ....ยังงี้ยิ่งเรียน ยิ่งเบรอหรือเปล่า    ทำอย่างไรก็ได้ที่ตัวเองชอบ ให้จิตมันสงบนั่นแหละ มันก็เป็นสมาธิแล้ว โดยทั่วไปแล้ว ก็โหมโรงด้วยการสวดมนต์ก่อน เพื่อไม่ให้ใจคิดในเรื่องอื่นๆ เมื่อจิตสงบแล้ว ก็จะละสวดมนต์ไปเองเพื่อให้มันดิ่งลึกลงไปอีก.........ศีล สมาธิื ปัญญา  เป็นหลักพิจารณา จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 00:39:04

ความคิดเห็นที่ 5 สมถะ คล้ายกับการออกกำลังของจิต ให้มีกำลัง เหมือนร่างกายออกกำลังกาย... วิปัสสนา  คือคอยสังเกตไปด้วยเวลามีสิ่งใดเกิดขึ้นตามจริง จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 07:14:39

ความคิดเห็นที่ 6 นิยามความหมายของ คำ ๓ คำ  "นอกตำราฯ" คำว่า (๑)ภาวนา  แปลว่า  การทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งนั้น ให้ เจริญก้าวหน้ายิ่งกว่าสามัญสัญชาติญาณ ด้วย กำลัง (คืออำนาจ) คือสมาธิ  + อิทธิบาท ๔ (คือ อายุ) คำว่า (๒) สมาธิ  แปลว่า  อาการที่ "จิต" (นามธรรมคือ จิตธาตุ) ไม่ฟุ้งซ่าน ส่ายซัด รวนเร ไม่อ่อนโยน ควรแก่งาน ชนิดนั้นๆ (ทั้งฝ่ายโลก  และฝ่าย เหนือโลก) คำว่า (๓) สมาธิภาวนา  แปลว่า  การทำ สมาธิที่มีคุณสมบัติเช่นนั้น  (คือ ฟุ็งซ่านง่าย ไม่อ่อนโยนเพียงพอ ไม่ควรแก่การงานฝ่ายเหนือโลก)  ให้ เจริญ ก้าวหน้ายิ่งกว่าสามัญสัญชาติญาณ ด้วย กำลัง (คืออำนาจ) คือ สติแห่งสมาธิขั้นรูปฌานที่ ๔  อัน สัมมาทิฏฐิ นำหน้าแล้ว ********************************************************* คำว่า หลงเข้าใจผิดไปว่า การภาวนาคือการทำสมาธิ ----- หลงเข้าใจผิด จริงหรือ ? (๑) จริง  เพราะ  เข้าใจ ตาม ความใดนั้น (๒)  ไม่จริง  เพราะ เข้าใจ  ตาม คำ ๓ คำ  ที่เสนอข้างบน ฯ                                         สรุป เจริญสติ  หรือ ภาวนาสติ (หรืิสติภาวนา) ก็ ต้องอาสัย  สติในสมาธิ ที่สูงกว่าสามัญธรรมดา เจริญสมาธิ  หรือ ภาวนาสมาธิ (หรือสมาธิภาวนา)  ก็ต้อง อาสัย  สติในสมาธิ ที่สูงกว่าสามัญธรรมดา                   เลิก  ยึดมั่น วาทะ ---- ไม่ต้องเจริญสมาธิก็ได้   เพราะ  อริยมรรคมีองค์ ๘ อันเป็นทางสายกลางอันประเสริฐ (เหตุ)  เกิด ผล คือ กระทำที่สุดแห่งทุกข์ ตามพุทะปัญญาให้แจ้ง ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง                         แล้ว รู้สึก ----  เย็น เป็นนิพพาน  (ความสิ้นไปแห่งกิเลส) ตาม ที่ตรัส --- "ชาตรูปํ นิพฺพาเปยฺย" ในพระสูตร ติก อํ ๒๐/๓๓๐/๕๔๒  ที่ทรงอุปมา การ ตามประกอบใน อธิจิต (สิกขา)  พึงทำในใจซึ่งนิมิตทั้งสาม โดยกาลอันควร ฯ อุปมาดั่ง ช่างทอง  หรือลูกมือช่างทอง ---- จะทำทองนั้นให้เย็น-"ชาตรูปํ นิพฺพาเปยฺย" - (อยู่เช่นเดิม -- คือ ทำใจใจซึ่ง ปัคคาหนิมิต) เพลินในสมาธินิมิต ---- อุปมาสูบลมตะพึดไปโดยส่วนเดียว  ผล ทำทองให้ไหม้ (สุกเกิน) เพลินในปัคคาหนิมิต -- อุปมาพรมน้ำตะพึดโดยส่วนเดียว  ผล ทำทองนั้นให้ เย็น "ชาตรูปํ นิพฺพาเปยฺย" -  (อยู่เช่นเดิม) เพลินในอุเปกขานิมิต -  อุปมาตรวจดูตะพึดโดยส่วนเดียว ผล ทำทองนั้นให้ ไม่ถึงซึ่งความสุกอย่างพอดี                               จิต  ที่ เป็นจิตประภัสสร ตามพระสูตรนี้   พระอนาคามี ท่าน  ทำในใจ (อธิจิตสิกขา) พอดี  ทั้ง ๓  สมาธินิมิต  = สมาธิภาวนา (ดู สมาธิภาวนา ๔ ประเภท  ตามพระบาลีโรหิตัสสวรรค) / เนื่องกับ อานาปานสติ ที่มีอานิสงส์ ๗ ด้วย) ********************************************************* ทำยังไง ถูก  ต้องตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษา "จากพระโอษฐ์" ? ก็ ศึกษา  พระบาลีแปลไทย   ที่มีหลายสำนวนแปล  เลือกเฟ้น  เอง ด้วย  สัมมาทิฏฐิ ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 07:20:30

ความคิดเห็นที่ 7 น่าจะเข้าใจผิดจริงๆ นั่นแหละ โดยปกติ ของมนุษย์ เลย มีสมาธิ กันอยู่แล้วครับ เวลาคุณทานข้าว คุณก็ยังต้องใช้สมาธิ เวลา เข้าห้องน้ำ ก็ต้องใช้สมาธิ  เห็นไหม ว่ามันมีอยู่แล้ว ในตัวคุณ ทีนี้ ที่คุณ บอกว่า "หลงเข้าใจผิดไปว่า การภาวนาคือการทำสมาธิ ที่เข้าใจผิดกันก็เพราะ การภาวนานั้นมีอยู่ ๒ อย่างคือ สมถภาวนา กับ วิปัสสนาภาวนา"   สิ่งหนึ่งที่คุณ ต้อง เข้าใจก่อน คือ การแสดง จำแนก แยกแยะ ได้ละเอียด เกี่ยวกับ เรื่อง ต่างๆ ในคำสอนของพระพุทธองค์นั้น   เคยได้ยินพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ท่าน บอกว่า เป็น วิสัยของพระพุทธเจ้า  หรือ  ที่เราเคยได้ยินกัน คือ สามารถแสดงได้โดยแยบคาย แจกแจงได้โดยละเอียด   ทีนี้ ภาวนั้น มี 2 อย่าง อย่างที่คุณบอก  โดย ความจริงๆ แล้ว มันอยู่ด้วยกัน มันเริ่ม ด้วยกัน ครับ เช่น คุณ เริ่ม นั่งภาวนา แล้ว นึกพุทโธ  แค่เนี้ยะ มันก็มา ครบ ทั้ง สมถ และ วิปัสสนา แล้วครับ  ถ้าจะให้อธิบาย ละเอียด อีกนิด ก็จะเป็น  เมื่อคุณเริ่มนั่ง ( กาย วาจา ใจ ) คุณ ก็ สงบ เป็นสมถ แล้วครับ เมื่อคุณ เริ่ม นึกคำบริกรรม ภาวนา พุทโธ  ก็เป็นวิปัสสนาแล้วครับ เพราะ คุณ สั่งสอน อบรม จิตของคุณ ให้ อยู่ในคุณพระพุทธ ไม่คิดชั่วร้าย ไม่คิดแส่ส่าย ไปตามอารมณ์ ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นภายในจิต   ถ้าคุณ กำลังคิดฟุ้งซ่าน อยู่ พอคุณได้สติ คุณ ก็นึก พุทโธ มันก็เป็นวิปัสสนา อีก  จิตก็เป็นสมถ อีก  เห็นไหมว่า มันอยู่ในนั้นสมบูรณ์ ครบ อยู่แล้ว ในการทำสมาธิ สำหรับ ในชั้น อริยบุคคล ๆ  หรือ มรรคผลต่าง ๆ นั้น มันจะเป็นไปตาม ความละเอียด ของจิต ที่ได้รับการ อบรมประพฤติปฎิบัติ ในแนวทาง ที่ถูกต้อง   ส่วนที่ว่า สำนัก ต่างๆ สอนหลาย ๆ รูปแบบนั้น อันนี้ ก็ เทียบได้กับ สมถกรรมฐาน ที่ เราอ่าน พบกันบ่อยๆ  ว่ามีถึง 40  อย่าง แต่ในความจริง ไม่ได้มีแค่ 40 ครับ มีมากกว่านั้น เพียงแต่ท่าน สรุป มาให้ เราเห็นว่า 40 วิธีนี้ เป็นที่นิยม และเห็นผล ได้ โดยมี หลักการยืนยัน   ผมจำไม่ได้ ว่าพระเถระอสีติท่านนามว่าอะไร แต่ผมจำได้ ถึงคำบริกรรมของท่านว่า " รโช หรณัง "    เห็นไหมครับ ไม่ได้มี ในกรรมฐาน 40 เลย แต่ท่านก็ บรรลุอภิญญา และ มรรคผล ได้  ฉะนั้น การที่สำนักต่างๆ มีวิธีการสอน ที่แตกต่างกัน ก็เป็นธรรมดา ครับ  มี เรื่องตลก เล่าให้ฟัง นิดนึง ขำ ๆ นะครับ    พี่สะใภ้ มาคุยกับผม บอกว่า เคยอ่านหนังสือของ ดร. ท่านนึง ท่านบอกว่าที่เราทำบุญกันทุกวันนี้ ผิด หมด  เช่น ถ้าจะถวาย อาหาร ต้องถวายกับพระอริย ไม่งั้นไม่ได้บุญ ทำบุญสังฆทาน ก็ต้องทำกับพระสงฆ์  ถ้าองค์เดียว   รับไม่ได้ ผิด ไม่ได้บุญ แล้วก็ ฯลฯ  พี่ สะใภ้ ก็ ถามว่าจริง หรือเปล่า ผม ก็ เลยบอกว่า หนังสือเล่มนั้น โยนทิ้งไปซะ    ไม่งั้น พระเมืองไทย ที่อยู่ ต่าง จังหวัด ตายกันหมด  วัดถูกทิ้งร้าง เพราะ ไม่มีคนใส่บาตรให้ท่านฉัน    เดี๋ยวนี้ ลองไปดู เขตนอกตัวเมืองสิครับ พระแต่ละวัด ถ้าไม่ดัง ก็มีพระแค่ 1-2 รูป  หาคนจะมาบวชพระก็น้อยลง แล้วยังจะมาเจอ พวกที่ชอบคิดว่าตัวเอง เรียนเยอะศึกษาเยอะ รู้ไปหมด อย่างนี้อีก ศาสนาจะหมดก็ เพราะพวกนี้แหละ แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 55 12:43:12 จากคุณ : แฟนพันธุ์ทาง (อาจารย์ไข่) เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:33:50

ความคิดเห็นที่ 8 ความคิดเห็นที่ 5     สมถะ คล้ายกับการออกกำลังของจิต ให้มีกำลัง เหมือนร่างกายออกกำลังกาย... วิปัสสนา  คือคอยสังเกตไปด้วยเวลามีสิ่งใดเกิดขึ้นตามจริง จากคุณ : นบนอบ *ฝึกแบบสมถะก็ต้องใช้สติสังเกตุไปด้วยเช่นกันครับ ถ้าหลุดออกนอกอารมณ์ก็ค่อยๆประคองจิตให้กลับสู่อารมณ์จนนิ่งเป็นจุดเดียว จึงมักจะต้องมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้จิตเกาะยึด 1.1 ถ้าฝึกสมถะแบบไม่มีสติกำกับก็เป็นมิจฉาสมาธิ ใช้งานได้ไม่ดี มีแต่จะทำให้หลงเพลินไปกับสิ่งยั่วยุต่างๆ สลัดหลุดจากสิ่งแวดล้อมได้ยาก เช่นสมาธิแบบคนที่ฟังดนตรีเพลินๆ จิตจับอยู่ที่จุดเดียว ฟังเพลงเพราะมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอย่างไร บรรยายไม่ได้ อธิบายไม่ถูก 1.2 ถ้าฝึกสมาธิแบบมีสติกำกับ ก็จะไกล้เคียงกับสัมมาสมาธิ ใช้งานได้ครับ เช่นคนแต่งเพลง มุ่งมันอยู่กับการแต่งเพลง..รู้ว่าไพเราะ และรู้สาเหตุที่ไพเราะ ทั้งไม่หลงเพลินไปกับเพลงนั้นๆ สามารถ คิดเพิ่มตัดแต่งเติมได้อีกด้วย จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 16:04:31

ความคิดเห็นที่ 9 การฝึกสมาธิ  ก็เป็นส่วนหนึ่งของการภาวนา  เป็นส่วนสำคัญซะด้วย .... ถ้าจะเข้าใจว่าการภาวนาคือการฝึกสมาธิ  ก็ไม่ใช่หมายถึงการเข้าใจผิด  แต่เป็นการเข้าใจที่ไม่สมบูรณ์เต็มที่  เท่านั้น แต่ถ้าคิดว่า  การฝึกสมาธิ ไม่ใช่การฝึกภาวนา  นี่คือการเข้าใจผิดแน่นอน จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 55 17:26:56