PANTIP.COM : Y12303650 จะแก้ ปิติ อาการแบบนี้อย่างไรครับ [เล่าเรื่องภาวนา]

ความคิดเห็นที่ 17

อาการร้องไห้ เป็นหนึ่งในนิวรณ์ 5 คือ พยาปาทนิวรณ์

นิวรณ์มี 5 อย่าง คือ

1.กามฉันทะ ความพอใจ ติดใจ หลงใหลใฝ่ฝัน ในกามโลกีย์ทั้งปวง ดุจคนหลับอยู่
2.พยาบาท ความไม่พอใจ จากความไม่ได้สมดังปรารถนาในโลกียะสมบัติทั้งปวง
ดุจคนถูกทัณท์ทรมานอยู่
3.ถีนมิทธะ ความขี้เกียจ ท้อแท้ อ่อนแอ หมดอาลัย ไร้กำลังทั้งกายใจ ไม่ฮึกเหิม
4.อุทธัจจะกุกกุจจะ ความคิดซัดส่าย ตลอดเวลา ไม่สงบนิ่งอยู่ในความคิดใดๆ
5.วิจิกิจฉา ความไม่แน่ใจ ลังเลใจ สงสัย กังวล กล้าๆ กลัวๆ ไม่เต็มที่ ไม่มั่นใจ

ถ้าคุณนั่งสมาธิจนถึงอัปปณาสมาธิ คือ ได้ฌาน นั้น
จะต้องดับนิวรณ์ 5 ทั้งหมดโดยสิ้นเชิง เป็น วิขัมภนปหาณ
คือ ประหาณได้ชั่วคราวโดยฌานข่มไว้

เพราะฉะนั้นระหว่างทางที่ยังไม่ถึงฌาน ถ้าต้องการเดินทางไปต่อ
คุณต้องทำสมาธิให้สูงขึ้น โดยเพ่งอยู่ในอารมณ์อันเดียว ที่คุณเริ่มต้นมา
ต้องพยายามกลับไปอยู่ในอารมณ์อันนั้นเสมอๆ อย่าให้หลุดจากอารมณ์
กรรมฐานที่ตนเลือกมา เช่น ทำอานาปานสติ พิจารณาลมหายใจ
ก็ต้องตามดูลมหายใจที่ละเอียด (อุปจารสมาธิ ของตนที่ได้มา)
ถ้าคุณได้อุปจารสมาธิ ถึงขั้นนี้จะก็จะมีอุคหนิมิต โดยเฉพาะๆ
ที่เกิดขึ้นจากอารมณ์กรรมฐานที่ตนเองเลือกมา ก็ให้กลับไปเพ่งอยู่ในอารมณ์
อุคหนิมิตของตนเองจากที่ขุ่นมัว ให้นิ่ง และใส เมื่อเกิดความใส
และหนักแน่นเปลี่ยนนิมิตที่ละเอียดขึ้น เป็นปฏิภาคนิมิต เข้าถึงฌานของตน

คุณจะต้องรู้ว่าการทำสมาธิก็มีอารมณ์กรรมฐานเฉพาะๆ ในอารมณ์อันเดียวที่ตนได้
เลือกมา เมื่อพัฒนาอารมณ์ที่ตนเลือกนั้น จะเกิดนิมิตขึ้นเป็นอารมณ์
ตอนที่คุณเริ่มต้น ใช้คำบริกรรมช่วย เราเรียกนิมิตนี้ว่า บริกรรมนิมิต
จนกว่านิมิตอันนี้ท จะพัฒนาไป โดยผ่านการเพ่งในอารมณ์อันเดียวนี้
จนเกิดนิมิตอย่างใดอย่างหนึ่ง

เมื่อเกิดขึ้นนักปฏิบัติจะรู้ตัวและเปลี่ยนอารมณ์จากคำบริกรรม มาสนใจในอุคหนิมิต
ที่ตนได้ เป็นไปโดยอัตโนมัติ และในนั้นจะมีกำลังสมาธิอยู่มากขึ้น มากจนรู้สึกได้
และให้เพ่งในอุคหนิมิตนั้นต่อไป จนมีความละเอียดขึ้นและเปลี่ยนนิมิตไป
เมื่อเปลี่ยนไปอีกครั้ง เราเรียกนิมิตนี้ว่าปฏิภาคนิมิต นักปฏิบัติจะต้องรักษา
และหมั่นพัฒนาปฏิภาคนิมิตของตนอย่างเข้มงวด ไม่ทำอกุศลใดๆที่เป็ข้าศึกต่อฌาน
เพราะถัดไปจากนี้ เมื่อเพ่งปฏิภาคนิมิตจนมีกำลังมากพอ จะเปลี่ยนอารมณ์จากนิมิต
นี้ คือ ปฏิภาคนิมิต เป็นอารมณ์ของฌาน 1 มี อารมณ์ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา
เป็นอารมณ์

เป็นอันเริ่มต้นการเข้าสู่ฌาน และพัฒนาให้เป็นวสี เพื่อพัฒนาฌานที่สูงขึ้น
ขอให้อย่าหลงอารมณ์ และอย่าให้กิเลสเข้าแทรก เพราะการปฏิบัติมีหลักการ
รูปแบบ และขั้นตอนการเกิดขึ้นของอารมณ์ชัดเจน อารมณ์แม้จะเป็นสมถะ
ก็จะไม่เกิดอกุศลจิตเกิดขึ้น แต่ถ้าเมื่อใดเกิดอกุศลขึ้นขอให้เฉลียวใจ
และกลับไปทบทวนใหม่ เพราะอารมณ์ของปีตินั้น จะเป็นอารมณ์ที่อิ่มเอม
จิตใจแช่มชื่น มีความสุข แต่จะไม่ร้องไห้แบบจิตเป็นโทสะ และส่วนใหญ่
ผู้ปฏิบัติจะไม่มากังวลในตรงนี้เพราะเป็นความสุข มีแต่จะหลงติดใจอยาก
ได้ปีตินี้เสมอๆด้วยซ้ำแม้จะต้องเสียน้ำตาเท่าใดก็ตาม แต่ก็เป็นการติดอีกอย่างเช่นกัน
ส่วนใหญ่แล้วนักปฏิบัติจะยึดตรงนี้และพยายามต่อไปจนละปีติ
ขึ้น ฌาน 4 ซึ่งมีความสุขมากกว่า

เพราะฉะนั้น หากไม่ใช่ปีติ ก็น่าจะเป็น นิวรณ์
คือ พยาปาทะนิวรณ์ การที่กิเลสแทรกได้นั้น
เพราะอารมณ์กรรมฐานยังไม่เข้มแข็ง กำลังสมาธิไม่เพียงพอ

แต่มีข้อแนะนำที่เคยผ่านครูอาจารย์แนะนำว่า เมื่อเกิดอารมณ์ที่ขวางกั้น
อุปสรรค ให้ต่อสู้ในหนทางนี้ต่อไป อย่าล้มเลิก อย่ากลัว อย่าหนี
เพราะถ้าผ่านไปได้ กำลังจิตจะเข้มแข็งขึ้น อำนาจสมาธิจะหนักแน่นขึ้น
บางคนหนี ก็จะไปต่อไม่ได้ บางคนหนีไป 10 ปี มาทำใหม่ ก็เจอ
อุปสรรคแบบเดิมอีก หมายความว่า อย่างไรก็ต้องแก้ไปให้ได้
ขอให้สู้ต่อไปคะ หนทางนี้คนปัจจุบันเดินทางมาน้อย แต่ใช่จะไม่มี
เช่นที่คุณกำลังพยายามคะ

มีเทคนิคแนะนำนิดหน่อยว่า การทำสมาธิให้อาศัยลูกสู้ ลูกขยัน
ทำมันบ่อยๆ ย้ำอยู่ที่เดิมที่ชำนาญ ผิดล้มลง ก็ลุกสู้ใหม่
ทำมันไปยังงั้น ทำมันทุกวันเรื่อยไป ปี่นี้ไม่ได้ สิบปีก็จะสู้
กี่ปีก็จะทน ทำมันต่อไป แต่ต้องต่อเนื่อง ทำถูกวิธี สม่ำเสมอ
รักษาศีลอย่างเคร่งครัด แต่ต้องมีความสุขในหนทางที่ทำด้วย
ยิ่งทำยิ่งมีความสุข เพราะความสุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ
ไม่นาน คุณจะได้พบอะไรบ้างแน่นอน และไม่ต้องมาถามใครอีก
เพราะคุณจะใช้การปฏิบัติของตนตอบตนเองได้เอง ขอให้สูต่อไปคะ

ขอให้คุณเจริญในทางธรรมคะ

จากคุณ : goodsthailand

เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 20:57:31