ความคิดเห็นที่ 1 พระพุทธเจ้า จากคุณ : จางปาง เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 16:04:03

ความคิดเห็นที่ 2 ในเถร-เถรี กถา  ทั้งหลาย อ่านยังงัย ก็เป็นการพยากรณ์อรหันต์น่ะครับ อาธิ รักขิตเถรคาถา "เราละราคะได้ทั้งหมดแล้ว ถอนโทสะได้หมดแล้ว เรามีโมหะทั้งปวงไปปราศแล้ว เป็นผู้เยือกเย็น ดับความร้อนได้แล้ว" ...................................................... ปวิฏฐเถรคาถา "เราเห็นเบญจขันธ์ตามความจริงได้แล้ว ทำลายภพทั้งปวงได้แล้ว ชาติสงสารสิ้นแล้ว บัดนี้ ภพใหม่ไม่มี" ...................................................... อัชชุนคาถา "เราอาจยกตนจากน้ำ คือ กิเลส ขึ้นบนบกคือนิพพานได้ เหมือนคนที่ถูกห้วงน้ำใหญ่พัดไปแล้ว ยกตนขึ้นจากน้ำฉะนั้น เราแทงตลอดสัจจะทั้งหลายแล้ว" ...................................................... สามิทัตตเถรคาถา "เบญจขันธ์เรากำหนดรู้แล้ว ตัดรากขาดแล้ว ตั้งอยู่ ชาติสงสารสิ้นแล้ว บัดนี้ ภพใหม่ไม่มี" ...................................................... ขัณฑสุมนเถรคาถา "เพราะเสียสละดอกไม้เพียงดอกเดียว เราได้รับการบำเรออยู่ในสวรรค์ ถึง ๘๐ โกฏิปี ที่สุดได้บรรลุนิพพาน เพราะผลกรรมที่เหลือ" ....................................................... ธรรมสังวรเถรคาถา "เราได้พิจารณาแล้ว จึงออกบวชเป็นบรรพชิต เราได้บรรลุวิชชา ๓ แล้ว บำำเพ็ญกิจในพระพุทธศาสนาเสร็จแล้ว" ....................................................... ธรรมสฏปิตุเถรคาถา "เรามีอายุ ๑๒๐ ปี จึงออกบวชเป็นบรรพชิต ได้บรรลุวิชชา ๓ แล้ว บำำเพ็ญกิจในพระพุทธศาสนาเสร็จแล้ว" ........................................................ วัจฉโคตตเถรคาถา "เราเป็นผู้ได้ไตรวิชชา มักเพ่งธรรมอันประณีต ฉลาดในอุบายสงบใจ ได้บรรลุประโยชน์ของตน เสร็จกิจพระพุทธศาสนาแล้ว" ........................................................ ปาราปริยเถรคาถา "เราละผัสสายตนะ ๖ ประการได้แล้ว เป็นผู้คุ้มครองทวารสำรวมด้วยดี กำจัดเสียได้ซึ่งสรรพกิเลส อันเป็นมูลรากแห่งวัฏทุกข์ บรรลุความสิ้นอาสวะแล้ว" ........................................................ ยสเถรคาถา "เราเป็นผู้ลูบไล้ดีแล้ว มีเครื่องนุ่งห่มอันงดงาม ประดับด้วยสรรพาภรณ์ ได้บรรลุวิชชา ๓ บำเพ็ญกิจพระพุทธศาสนาเสร็จแล้ว" ........................................................ อิสิทัตตเถรคาถา "เบญจขันธ์ข้าพระองค์กำหนดรู้แล้ว ตัดรากขาดแล้ว ตั้งอยู่ ข้าพระองค์บรรลุถึงความสิ้นทุกข์แล้ว บรรลุความสิ้นอาสวะแล้ว" ........................................................ อุตตรเถรคาถา "ภพอะไรที่เที่ยงไม่มี แม้สังขารที่เที่ยงก็ไม่มี ขันธ์เหล่านั้นย่อมเวียนเกิดและเวียนดับไป เรารู้โทษอย่างนี้แล้ว จึงไม่มีความต้องการด้วยภพ เราสลัดตนออกจากกามทั้งปวง บรรลุถึงความสิ้นอาสวะแล้ว" ......................................................... ไม่พอก็บอกน่ะครับ  เดียวหาให้อีก จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 16:22:05

ความคิดเห็นที่ 3 ผู้ที่ประกาศตัวเลยคือพระพุทธเจ้าครับ ส่วนคนอื่นผมไม่แน่ใจนะ แต่ที่จำได้คนเดียวคือ คือสันติมหาอำมาตย์ ส่วนคนอื่นไม่แน่ใจ สันติมหาอำมาตย์ ผู้กินเหล้าเมาแล้วบรรลุอรหันต์ พออบรรลุอรหันต์ก็แสดงฤทธิ์ กล่าวถึงบุรพกรรมในอดีตอดีตที่ทำให้บรรลุอรหันต์ ซึ่งคนอื่นในพระไตรปิฏกก็น่าจะคล้ายกัน คือบรรลุแล้วบอกใครไม่ได้ ต้องให้พระพุทธเจ้ารับรอง หรือพระอรหันต์อื่นรับรองเช่นกรณีของพระอานนท์ ที่พระอรหันต์ 499รูปรับรองในคราวสังคายนา จริงๆเรื่องที่พระอรหันต์จะบอกใครได้หรือไม่ เท่าที่ทราบ มันจะไปอาบัติเรื่องอวดอุตริมนุษธรรม ซึ่งพระอรหันต์ย่อมไม่จงใจอาบัติ ส่วนท่านที่แสดงตาม คห.2 คิดว่าน่าจะได้รับอนุญาตจากพระพุทธเจ้าก่อน แต่ขอบอกว่าจุดนี้ไม่แน่ใจจริงเพราะเรียนมานานแล้ว ที่จำได้เกี่ยวกับการบรรลุอรหันต์คือ 1.จะต้องกล่าวหรือระลึกบุรพกรรมได้ 2.ส่วนใหญ่แล้ว(ไม่น่าจะนับบางรูปที่บรรลุอรหันต์เพียงช่วยขณะจิตแล้วตายทันที)เมื่อบรรลุอรหันต์จะต้องสำแดงฤทธิ์อย่างใดอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น พระอานนท์ ท่ผุดขึ้นยังที่นั่งกลางวงสังคายนา หรือสันติมหาอำมาตย์ที่ไปแสดงฤทธิ์ในอากาศ แต่ท่านอื่นไม่แน่ใจว่ามีบันทึกมั้ย ............................ เสริม ตามที่ผมเข้าใจ ในพระไตรปิฏก ประวัติพระเถระ-เถรี จะมาเป็นแพทเทิน เดียวกัน คือ 1. เล่าประวัติที่ไปที่มา 2.เล่าว่าเจอพระพุทธเจ้าได้อย่างไร แล้วบรรลุธรรมได้อย่างไร 3.พอบรรลุเสร็จจะมีคำกล่าวยืนยัน ตาม คห.2 แต่ไม่แน่ใจว่ากล่าวขึ้นมาตอนไหน ต่อหน้าใครหรือเปล่า 4.เล่าถึงบุรพกรรม หรือแสดงฤทธิ์ด้วย 5.ประวัติอื่นๆสำหรับท่านที่สำคัญๆเช่น พระสารีบุตร ประวัติพระเถระ-เถรี ผมไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวมาเล่าเองหรือไม่ คิดว่าคงไม่ เพราะกรณีพระสารีบุตร ก็ดับขันธ์ก่อนสังคายนา คิดว่าน่าจะมีคนอื่นมาเล่าอีกทีในที่ประชุม แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 17:47:34 จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 16:59:41

ความคิดเห็นที่ 4 แสดงผลการค้น ลำดับที่  1 / 2 สติวินัย ระเบียบยกเอาสติขึ้นเป็นหลัก       ได้แก่ กิริยาที่สงฆ์สวดประกาศให้สมมติแก่พระอรหันต์ ว่าเป็นผู้มีสติเต็มที่ เพื่อระงับอนุวาทาธิกรณ์ ที่มีผู้โจทท่านด้วยศีลวิบัติ       หมายความว่า จำเลยเป็นพระอรหันต์ สงฆ์เห็นว่าไม่เป็นฐานะที่จำเลยจะทำการล่วงละเมิดดังโจทก์กล่าวหา จึงสวดกรรมวาจาประกาศความข้อนี้ไว้ เรียกว่าให้สติวินัย แล้วยกฟ้องของโจทก์เสีย       ภายหลังจำเลยจะถูกผู้อื่นโจทด้วยอาบัติอย่างนั้นอีก ก็ไม่ต้องพิจารณา ให้อธิกรณ์ระงับด้วยสติวินัย http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=%CA%B5%D4%C7%D4%B9%D1%C2&detail=on จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 18:20:48

ความคิดเห็นที่ 5 แสดงผลการค้น ลำดับที่  1 / 4 ปาราชิก เป็นชื่ออาบัติหนักที่ภิกษุต้องเข้าแล้วขาดจากความเป็นภิกษุ,       เป็นชื่อบุคคลผู้ที่พ่ายแพ้ คือ ต้องอาบัติปาราชิกที่ทำให้ขาดจากความเป็นภิกษุ,       เป็นชื่อสิกขาบท ที่ปรับอาบัติหนักขั้นขาดจากความเป็นภิกษุ       มี ๔ อย่าง คือ เสพเมถุน ลักของเขา ฆ่ามนุษย์ อวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน แสดงผลการค้น ลำดับที่  2 / 4 อกรณียะ กิจอันบรรพชิตไม่ควรทำ ๔ อย่าง ทำแล้วขาดจากความเป็นภิกษุ คือ       ๑. เสพเมถุน       ๒. ลักของเขาตั้งแต่ ๕ มาสกขึ้นไป       ๓. ฆ่ามนุษย์       ๔. อวดคุณพิเศษ (อุตริมนุสธรรม) ที่ไม่มีในตน           (สำหรับภิกษุณี มี ๘);       ดู อนุศาสน์ แสดงผลการค้น ลำดับที่  3 / 4 อเนสนา การหาเลี้ยงชีพในทางที่ไม่สมควรแก่ภิกษุ,       เลี้ยงชีวิตผิดสมณะ เช่น           หลอกลวงเขาด้วยการอวดอุตริมนุสธรรม           ทำวิญญัติ คือออกปากขอต่อคนที่ไม่ควรขอ           ใช้เงินลงทุนหาผลประโยชน์           ต่อลาภด้วยลาภ คือให้แต่น้อยเพื่อหวังตอบแทนมาก           เป็นหมอเวทมนต์ เสกเป่า       เป็นต้น แสดงผลการค้น ลำดับที่  4 / 4 อุตตริมนุสสธรรม ธรรมยวดยิ่งของมนุษย์, ธรรมของมนุษย์ผู้ยอดยิ่ง,       ธรรมล้ำมนุษย์ ได้แก่ ฌาน วิโมกข์ สมาธิ สมาบัติ มรรคผล,       บางทีเรียกให้ง่ายว่า ธรรมวิเศษ บ้าง คุณวิเศษ หรือ คุณพิเศษ บ้าง       (พจนานุกรมเขียน อุตริมนุสธรรม) พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=สติวินัย&detail=on http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=%CA%B5%D4%C7%D4%B9%D1%C2&detail=on จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 18:24:42

ความคิดเห็นที่ 6 มีหลายๆรูป  ... รูปที่สำคัญ ที่ชอบประกาศบ่อยๆ  เช่น  พระปินโฑลภารทวาชเถระ  ซึ่งเอตทัคคะในทางผู้บันลือสีหนาท   เป็น ๑ ในพระอสีติมหาสาวก ๘๐  ...ท่านมักจะประกาศบ่อยๆ เสมอๆว่า   "ใครสงสัยในมรรคผลนิพพาน ให้มาถามเรา" จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 18:52:20

ความคิดเห็นที่ 7 ฟังนาทีืั้ 46 ครับ :) จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 19:05:03

ความคิดเห็นที่ 8 ในกรณีขอพระ พระปินโฑลภารทวาชเถระ พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตไว้นี่ครับ แต่พระอรหันต์องค์อื่นโดยทั่วไป ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าประกาศได้มั้ย แต่ไปค้นดู จะมีว่าถ้าอวดอุตริมนุษธรรมที่มีในตนจะปาจิตตีย์ครับ แต่มีเงื่อนไขว่าพระอรหันต์จะไม่จงใจล่วงอาบัติ ซึ่งก็คือพระอรหันต์จะไม่จงใจล่วงอาบัติโดยการอวดอุตริมนุษธรรมที่มีในตน จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 19:44:23

ความคิดเห็นที่ 9 ทำประโยชน์ให้มนุสสโลก และเทวโลก อวดอุตริมนุสสธรรมหรือ ? (ธรรมะหลวงตา จากหนังสือพ่อแม่ครูอาจารย์..บัว  ญาณสัมปันโน)  หลวงตาได้ประกาศว่า “หลวงตาไม่อยากดัง ! หลวงตานี้ดังสะเทือนโลกธาตุหวั่นไหว มาอย่างลึกลับมานานแล้ว” ตั้งแต่วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓  จิตของหลวงตา สว่างจ้าครอบโลกธาตุ  อย่าเอาฝ่ามือมากั้น           อย่าว่าแต่งานสอนมนุษย์เลย แม้แต่เทวบุตร เทวดา อินทร์ พรหมทั้งหลาย ก็สอน ประสานกันหมดขนาดนั้น  เป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อไร ?  ที่ไม่เคยนำมาพูด เพราะมิใช่วิสัยของมนุษย์ แต่ที่นำมาพูดให้ฟังนี่ เพราะหลวงตาใกล้จะตายแล้ว จึงนำมาเปิดเผยให้รู้ นี่ ! เพียงแย้มให้รู้เรื่องรู้ราวว่า ได้ทำงานเป็นประโยชน์ให้โลก และเทวโลกมากขนาดไหน ? และให้ทราบในหัวใจของหลวงตานี้  ไม่เคยคาดไม่เคยคิดว่า จะรู้จะเห็นขึ้นมาอย่างนี้  ภายในหัวใจของตน  ถึงขนาดฟ้าดินถล่ม คือฟ้าดินภายในกาย และภายในจิตของตนนั่นแล   ที่นำมาเปิดเผยเพื่อประโยชน์แก่โลก แก่ผู้ปฏิบัติ จะได้มีความมั่นใจในคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ และมรรคผลนิพพาน มิได้สูญหายไปกับกาลเวลา การเสด็จดับขันธปรินิพพานของพระพุทธเจ้า และพระอรหันต์เจ้าทั้งหลาย  ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นอกาลิโก                   ดังที่พระพุทธองค์ตรัสกับท่านพระอานนท์ว่า “ตราบใดที่ยังมีผู้ปฏิบัติตนตามพระธรรมวินัย พระอรหันต์ไม่สูญไปจากโลก” เวลานี้ ! ธรรมะของหลวงตามีอำนาจครอบโลกธาตุแล้ว  ตั้งแต่วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓ เวลา ๕ ทุ่มเป๋ง  เป็นวันที่กิเลสขาดสะบั้นลงไป และไม่เห็นจะมีกิเลสตัวใด เท่าเม็ดหินเม็ดทราย มาเป็นข้าศึกอีก            หลวงตาจะประกาศลั่นอยู่อย่างนี้แหละ จนกระทั้งถึงวันตาย ประกาศไม่ได้แล้ว ถึงจะหยุด  จะให้อะไร ? มาคัดค้านต้านทาน  ให้ยกมาหมดทั้งโคตรเลย  มาเลย !  ว่างั้นเลย  ถ้าจิตลงธรรมขนาดนี้แล้ว  ไม่มีคำว่า  “อ่อนข้อ  ย่อหย่อน  กลัวสิ่งใด”   นี่ ! เอาความจริงมาพูดอวดที่ตรงไหน ?  พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรม  ก็เอาความจริงมาพูดอวดที่ตรงไหน  ?  พระสาวกอรหันต์เอาความจริงมาพูด  อวดที่ตรงไหน ?  ธรรมเป็นแบบเดียวกัน  เห็นอย่างเดียวกัน มาพูดอย่างเดียวกัน  เพื่อประโยชน์แก่สัตว์โลก ผิดที่ตรงไหน ?  อวดที่ตรงไหน ?   สามแดนโลกธาตุนี้ เขาเรียกว่า “ถังขยะ” ธรรมเหนือขนาดนั้น มากล้า มากลัว หรือสะทกสะท้านอะไร ? กับถังขยะ          ทำไม ? พูดธรรมะ จะเป็นอวดอุตริมนุสสธรรม พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ทรงแสดงธรรมทั้งนั้น  ทุกๆ พระองค์ทรงพูดอวดอุตริมนุสสธรรมเหรอ ?  พระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้าสอนโลก กระเทือนโลกมานาน เป็นผู้อวดอุตริมนุสสธรรมหรือ ?  พิจารณาดู.......... ______________________________________________________________ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 20:49:12 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 20:48:24 จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 20:38:44

ความคิดเห็นที่ 10 บทบัญญัติที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ นั้นในบางกรณีย่อมไม่ครอบคลุมถึงพระองค์เช่น กรณีแสดงยมกปาฏิหารย์ ดังนั้นการที่พระพุทธเจ้าทรงประกาศว่าทรงเป็นพระอรหันต์นั้นย่อมไม่ครอบคลุมถึงพระองค์เช่นกันจะนำมาอ้างไม่ได้ กรณีที่มีผู้บอกว่าการบอกว่าเป็นพระอรหันต์นั้นเป็นไปเพื่อให้คนที่ไม่ศรัทธานั้นศรัทธาและเพื่อตอกย้ำให้ศรัทธามากขึ้น นั้นจริงๆแล้วคำว่าศรัทธาคือศรัทธาในศาสนาหาใช่ตัวบุคคล อีกอย่างการประกาศเช่นนั้นย่อมมีผู้ที่เห็นแย้ง ซึ่งอาจก็ให้เกิดอกุศลกรรมแก่ผู้นั้นได้ ดังนั้นปกติพระอริยะก็ย่อมไม่บอกด้วยเหตุนี้ ดังเช่นกรณีพระโมคคลานะเห็นเปรต ............................. คือผมอยากสื่อว่าเรื่องนี้พระพุทธเจ้าก็ทรงเคยเห็นแต่ไม่บอกออกมาก่อน เกรงว่าจะมีคนไม่เชื่อแล้วจะเป็นอกุศลกรรมครับ เช่นกันหากเป็นพระอริยะแล้วบอกไปแล้วมีคนไม่เชื่อเป็นอกุศลกรรม แบบนี้ก็ไม่ควรบอกครับ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 21:17:56 จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 21:03:52

ความคิดเห็นที่ 11 พระโมคคัลลานะเห็นจริง ไม่ต้องอาบัติ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 21:08:08

ความคิดเห็นที่ 12 สติวินัยนั้นครอบคลุมแล้วครับ จำเพาะพระอรหันต์ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 21:18:17

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ใช่เรื่องที่ คนสามัญชน จะสงสัย และทำนายว่า พระสงฆ์องค์ไหน เป็นพระอรหันต์ หน้าที่ของพวกเราคือ ปฏิบัติ ตามคำสอนคือ ละความชั่ว ทำความดี ทำจิตใจให้ผ่องใส จากคุณ : kie001 (kook_ng) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 21:43:58

ความคิดเห็นที่ 14 ท่าน kie001 (kook_ng) แนะนำว่าใช้คำว่าปุถุชนดีกว่าครับเป็นความหมายทางศาสนา แต่ถ้าสามัญชนจะเป็นความหมายทางการเมือง เกี่ยวกับชนชั้นอะไรประมาณนี้ จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 21:57:53

ความคิดเห็นที่ 15 ในสมัยพุทธกาล ไม่มีพระอรหันต์ที่แท้องค์ใด ที่จะประกาศตนว่าเป็นพระอรหันต์ ครับ มีแต่บอกว่า ปฏิปทา ของท่านเป็นอย่างไร แล้วท่านได้สำเร็จตามปฏิปทาของท่านแล้วอย่างไร ไม่มีท่านใด ใช้คำว่า พระอรหันต์ เลยครับ มิใช่ว่า ท่านเหล่านั้นจะไม่รู้ความหมายของคำว่า พระอรหันต์ ครับ แต่ท่านย่อมต้องทราบว่า  คำว่าพระอรหันต์ เป็นคำสมมุติ ที่ใช้เรียก ยกระดับ ชั้นของพระอริยะ เท่านั้น ไม่ได้มีความหมายสำคัญอะไร มากไปกว่า ความเป็นมาที่ท่านทำ  และความหมายของธรรมที่ท่านทำสำเร็จ สำเร็จอย่างไร สำเร็จอะไรได้บ้างแล้ว  ครับ... จากคุณ : นิ่งหนอ (นิ่งหนอ) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 22:37:10

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ XeRaMos คะ พระสูตรใน คห 2 ท่านไม่ได้แสดงแก่ คฤหัสถ์ รบกวนขอพระสูตรที่พระอรหันต์ ประกาศตน หรือ อวดอุตตริมนุสสธรรมต่อ คฤหัสถ์มีไหมคะ (ไม่นับ พระปินโฑลภารทวาชเถระ  นะคะ เพราะท่านเป็นต้นบัญญัติ) อยากศึกษาเช่นกันค่ะ  ขอบพระคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 55 22:45:55 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 22:44:14

ความคิดเห็นที่ 17 @8 แม้แต่พระอรหันต์  อย่าง  พระปินโฑลภารทวาชเถระ  ก็ถูกพระพุทธเจ้าติครับ พระท่านเป็นอรหันต์ก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าจะทำถูกตามที่พระพุทธเจ้าเห็นเสมอไปครับ --------------------------------------------------------------------------- พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ภารทวาชะ การกระทำของเธอนั่น ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ ไฉน เธอจึงได้แสดงอิทธิปาฏิหาริย์ ซึ่งเป็นธรรมอันยวดยิ่งของมนุษย์ แก่พวกคฤหัสถ์ เพราะเหตุแห่งบาตรไม้ ซึ่งเป็นดุจซากศพเล่า มาตุคามแสดงของลับ เพราะ เหตุแห่งทรัพย์ซึ่งเป็นดุจซากศพแม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน ได้แสดงอิทธิ *ปาฏิหาริย์ซึ่งเป็นธรรมอันยวดยิ่งของมนุษย์ แก่พวกคฤหัสถ์ เพราะเหตุแห่งบาตร  ไม้ซึ่งเป็นดุจซากศพ การกระทำของเธอนั่นไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชน  ที่ยังไม่เลื่อมใส ... ครั้นแล้วทรงทำธรรมีกถารับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงแสดงอิทธิปาฎิหาริย์ ซึ่งเป็นธรรมอันยวดยิ่งของมนุษย์ แก่ พวกคฤหัสถ์ รูปใดแสดง ต้องอาบัติทุกกฏ ------------------------------------------------------ ท่านไม่ได้ประกาศตนมั้ง แต่คล้ายอยากประกาศว่า มีพระอรหันต์ของพระพุทธ นะเศรษฐี เลยไปทำตามคำท้าชวน ใช้ฤทธิบินไปเอาแค่บาตรไม้.. เพียงเพื่ออยากให้คนเชื่อ พระพุทธเจ้าเลยสั่งห้ามทำเช่นนั้นอีกครับ... พวกโลกียฌาณทางโลกแบบนี้พระองค์ ไม่ส่งเสริม หรือว่าให้ทำอวดเบ่ง จากนั้นเลยห้ามพระใช้บาตรไม้ไปด้วยเลย อาจเป็นผลดี เพราะบาตรไม้ ขึ้นราได้ อะครับ...บาตรดินเผาหนัก บาตรเหล็กปัจจุบันดีสุด จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 22:57:29

ความคิดเห็นที่ 18 อยากถามท่านผู้รู้ว่า ตามที่ผมเคยเรียน ผู้สำเร็จอรหันตผลดดยทั่วไปจะสำแดงฤทธิ์หรือปาฏิหารย์อย่างใดอย่างหนึ่งหลังจากบรรลุนั้น จริงมั้ยครับ เช่นกรณีพระอานนท์ กับสันติมหาอำมาตย์ จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 23:03:46

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ : ยองเจียงใหม่ บางคนเป็นอรหันต์ แต่ก็ไม่มีฤทธิ์อะไรเลยก็ได้ครับ... คือคนไทยเราติดหนังเส้าหลินมาก ที่ว่า เป็นอรหันต์ มีฤทธิ์คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น อย่างกับพระอรหันต์ท่านต้องเหาะเหินเดินอากาศได้ ซึ่ง พระแบบนี้ท่านก็สงบ ดับทุกข์ ภายนอกก็ดูไม่ออกเหมือนคนปกติ.. คือเรียกแบบสุกขวิปัสสโก พระอรหันต์ที่ดูออกว่าใครเป็น ก็ไม่ใช่ทุกคนอีกละครับ... จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 55 23:18:49

ความคิดเห็นที่ 20 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 55 14:59:55 จากคุณ : หก (Ant-san) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 00:05:08

ความคิดเห็นที่ 21 พระอรหันต์ท่านแสดงตนในเถรคาถา เถรีคาถา มีอยู่หลายท่าน ทำให้เกิดคำถามอยากถามผู้รู้ครับ -มักชอบกล่าวกันว่าพระอรหันต์จะไม่แสดงตนว่าเป็นพระอรหันต์ อย่างนั้นก็ไม่เป็นความจริง? -ท่านแสดงตนด้วยเหตุอะไร? -ท่านกล่าวอวดอุตริมนุษยธรรมหรือ? หรืออาจจะกล่าวว่าท่านแสดงอยู่ไม่เรียกว่าอวด? แล้วถูกปรับอาบัติหรือไม่ เพราะท่านให้ปรับแม้มีในตน? -เหตุการณ์ที่พระอรหันต์ทั้งหลายกล่าวคาถาเกิดขึ้นเมื่อไร? ก่อนหรือหลังพุทธบัญญัติเรื่องการอวดอุตริมนุษยธรรม? -พระอริยะขั้นอื่นจะแสดงตนอย่างนี้หรือ?ถ้ามีเพราะอะไร?ถ้าไม่มีเพราะอะไร? จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 00:27:21

ความคิดเห็นที่ 22 คห.21 พระไตรปิฏก หากตัดพระอภิธรรมออก จะมีพระ2รูปที่ตอบในที่ประชุมเป็นส่วนใหญ่คือ พระอุบาลี กับพระอานนท์ ซึ่งผมลองค้นดู ประวัติของพระสารบุตรตามเวปนี้ http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=32&A=290&Z=675 ตอนท้ายจะมีว่า คุณวิเศษเหล่านี้ คือ                          ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งแล้ว พระพุทธ-                          ศาสนาเราก็ทำเสร็จแล้ว ฉะนี้แล. หลังจากเล่าประวัติจบ ก็จะมีข้อความแบบนี้ ทราบว่า ท่านพระสารีบุตรเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้แล. ซึ่งเป็นแบบนี้ทุกรูป นั้นหมายความว่า เถระ เถรีคาถา เป็นเรื่องที่พระอานนท์ได้ยินมา อาจจะมาจากการเล่าของพระรูปนั้นเอง ซึ่งรูปแบบการเล่าจะเล่าความเป็นมาทั้งหมดแม้ในอดีตชาติจนมาถึงบรรลุอรหันต์ จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 01:05:26

ความคิดเห็นที่ 23 เพื่อเอื้อต่อการศึกษาเรื่องพระอรหันต์ จขกท. ควรถามว่า ในสมัยพุทธกาล มีพระอรหันต์ที่ประกาศตนว่าเป็นพระอรหันต์ต่ออนุปสัมบันไหมครับ แล้วก็สงบใจรอผู้รู้ ค้นมาให้ดู รับรองว่า ใจจะสงบไปตามๆ กัน! แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 55 02:48:37 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 02:47:24

ความคิดเห็นที่ 24 เหมือนเศรษฐีที่ละทางโลกไปแล้ว ไม่มีใครประกาศไปหรอกว่าตนรวยแค่ไหนยังไง มันเจ๋งมันดีอย่างไร จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 06:24:04

ความคิดเห็นที่ 25 กิเลส เครื่องกังวลใด มีอยู่ในกาลก่อน เธอจงยังกิเลสเครื่องกังวลนั้น ให้เหือดแห้งไป กิเลสเครื่องกังวล จงอย่ามีแก่เธอในภายหลัง ถ้าเธอจักไม่ยึดถือขันธ์ (อุปาทานขันธ์ เป็นตัวทุกข์อริยสัจ) ในท่ามกลาง จักเป็นผู้สงบ เที่ยวไป ^^^^ ข้างบน คือ พระอรหันต์ทั้งปวง "ผู้นิพพานธาตุ ๒"  -- แบบยังเป็นๆ  ในสมัยพุทธกาล ที่จาริกไป เพื่อประโยชน์ของมหาชน ผู้มีธุลีในดวงตาแต่น้อย (อุปมาดอกบัว ๓ เหล่า ฯ) ********************************************************* อนุปสัมบัน http://dict.longdo.com/index.php?lang=en&search=%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%B8%E0%B8%9B%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%99 อุปสมบัน, อุปสัมบัน [อุปะ, อุบปะ] น. ผู้อุปสมบทแล้ว, ภิกษุ, คู่กับ อนุปสัมบัน ได้แก่ ผู้ที่ไม่ได้อุปสมบท คือ สามเณรและคฤหัสถ์. (ป. อุปสมฺปนฺน). อนุปสัมบัน [อะนุปะสําบัน] น. ผู้ที่ไม่ได้เป็นภิกษุ หมายถึง สามเณร และคฤหัสถ์, คู่กับ อุปสมบัน หรือ อุปสัมบัน. (ป.). *********************************************************                 คำที่ถามคำว่า --- ประกาศตัว ----- แปลว่า? (๑) ประกาศว่า --- "มี ตัวตน ของตน"   ที่  "อตัมมยตา" (จิตนี้ ลุถึงความเป็นธรรมชาติที่อะไรๆ จะปรุงแต่งมันมิได้อีกต่อไป เพราะ หมดอยากทุกๆ อย่าง) แล้ว  ใช่หรือไม่ หรือ   (๒) --- ประกาศตัว ----- แปลว่า --ประกาศ ความเป็นภิกษุใน ธรรมวินัยของพระบรมศาสดา ด้วย + ประกาศ ตัวพรหมจรรย์ (ทางสายกลาง  ดู สัมมัตตะ ๑๐ หรือ อริยมรรคมีองค์ ๘ + สัมมาญาณ + สัมมาวิมุตติ)  ที่ เป็น  ทางดำเนินให้ถึงซึ่ง "นั่นแหละที่สุดแห่งทุกข์ละ" (เอเส วันโต ทุกขัสสะ) ********************************************************* ตกลง ท่าน จขกท   กำหนด คำว่า ประกาศตัว แบบไหน?  (๑)  หรือ (๒)? ********************************************************* หมายเหตุ ถ้า ประกาศตัว  แบบ (๒) ภิกษุผู้อรหันต์ - นิพพานธาตุ ๒ --- สมัยพุทธกาล -- ที่แตกต่างกับ ภิกษุสมัยนี้  (ไม่ว่า วัดจานบิน วัดปากน้ำ วัด ฯ) คือ กิเลส เครื่องกังวลใด มีอยู่ในกาลก่อน เธอจงยังกิเลสเครื่องกังวลนั้น ให้เหือดแห้งไป ---- สมบูรณ์แล้ว กิเลสเครื่องกังวล จงอย่ามีแก่เธอในภายหลัง ---- ก็ไม่มีแล้ว (ศีล มี ความไม่ต้องร้อนใจในภายหลัง เป็นอานิสงส์) ถ้าเธอจักไม่ยึดถือขันธ์ (อุปาทานขันธ์ เป็นตัวทุกข์อริยสัจ) ในท่ามกลาง ---- ก็สมบูรณ์แล้ว ฝ่ายอดีตก็ สมบูรณ์แล้ว  ฝ่ายอนาคต ก็สมบูรณ์แล้ว เช่น "ขันธ์ ในท่ามกลาง" จักเป็นผู้สงบ เที่ยวไป --- ประกาศ  "ตัว"  คือ --ประกาศ "ความเป็นภิกษุใน ธรรมวินัยของพระบรมศาสดา ด้วย + ประกาศ ตัวพรหมจรรย์ (ทางสายกลาง  ดู สัมมัตตะ ๑๐ หรือ อริยมรรคมีองค์ ๘ + สัมมาญาณ + สัมมาวิมุตติ)  ที่ เป็น  ทางดำเนินให้ถึงซึ่ง "นั่นแหละที่สุดแห่งทุกข์ละ" (เอเส วันโต ทุกขัสสะ)" ประกาศแบบไหน  -- กำหนด ที่สังขาร ๓ คือ --- กายสังขาร  วจีสังขาร มโนสังขาร (๑) กายกรรม เจตนาคือกรรม (มโนสัญเจตนา -ความคิดนึกในอายตนะนนอก)  อันเป็นเหตุให้กระทำกรรม(เจตนา) นั้น  ด้วยกาย  (กายกรรม)   พระอรหันต์ ก็  เกลี้ยงแล้วจาก "สังขารขันธ์ คือ เจตนา" = ไม่ยึดถือ (นันทิคืออุปาทาน) ขันธ์ (สังขารขันธ์ คือ เจตนา หรือ สัญเจตนา ความคิดนึกในเรื่องรูป เสียง กลิ่น สิ่งสัมผัสสกาย อารมณ์ของมโน) ในท่ามกลาง และ ประกอบพร้อม สัมปุริสสธรรม ๗ --- รู้ว่า ควรสิ่งใด สิ่งนั้น "ในกาลอันควรฯ" (๒) วจีกรรม เจตนาคือกรรม (มโนสัญเจตนา -ความคิดนึกในอายตนะนนอก)  อันเป็นเหตุให้กระทำกรรม(เจตนา) นั้น  ด้วยวาจา  (วจีกรรม) พระอรหันต์ ก็  เกลี้ยงแล้วจาก "สัญญาขันธ์" (คำพูดเป็นผลของสัญญา) ---- และ ประกอบพร้อม สัมปุริสสธรรม ๗ --- รู้ว่า ควรสิ่งใด สิ่งนั้น "ในกาลอันควรฯ" (๓) มโนกรรม เจตนาคือกรรม (มโนสัญเจตนา -ความคิดนึกในอายตนะนนอก) อันเป็นเหตุให้กระทำกรรม(เจตนา) นั้น  ด้วยมโน  (มโนกรรม) พระอรหันต์ ก็  เกลี้ยงแล้วจาก "เวทนาขันธ์" (รู้สึก  ทาง มนายตนะ ว่า ฉัน พระอรหันต์) และ ประกอบพร้อม สัมปุริสสธรรม ๗ --- รู้ว่า ควรสิ่งใด สิ่งนั้น "ในกาลอันควรฯ" *********************************************************                                                 ตกลง เมื่อ พระอรหันต์ (ไม่ว่าสมัยไหน)  เมื่อ เนื่องกับ สัมปุริสสธรรม ๗ --- รู้ว่า ควรสิ่งใด สิ่งนั้น "ในกาลอันควรฯ"                                                  สรุป           จะ ประกาศตัว  "อรหันต์"  แก่ บุคคลอื่น ------ จะ ประกาศแบบไหน?                          แบบ (๑)  หรือ แบบ (๒)  -- แล้ว ไม่ "อาับัติ" ด้วย จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 08:53:51

ความคิดเห็นที่ 26 คัดมาให้ใหม่ เอาเฉพาะที่ไม่ได้ประกาศต่อพระพุทธเจ้าน่ะครับ (หมายเหตุ : ผมไม่ใช่ผู้รู้น่ะครับ สรุปมาให้อ่านตามความเข้าใจ) บทว่า กล่าวอวด คือ บอกแก่สตรี บุรุษ คฤหัสถ์หรือบรรพชิต   ถ้าตามที่กล่าวไว้ในพระวินัย ขึ้นชื่อว่า อวด จะอวด ต่อคฤหัสถ์ หรือบรรชิต ก็อวดทั้งนั้น http://84000.org/tipitaka/pitaka_page/?book=1&page=336&pages=1&pagebreak=1 หามาแค่นี้ก่อน ครับ จะออกไปธุระ  ถ้ามีเวลามากพอจะทำเป็นรายงานมาเสนอให้น่ะครับ ................................................................................. พระมหาโมคคัลลานเถระได้ภาษิตไว้ด้วยอำนาจสอนหญิงเพศยาซึ่งมาเล้าโลมท่านว่า "ผู้ใดประสงค์ย้อมอากาศด้วยขมิ้น หรือด้วยน้ำย้อมอย่างอื่น การกระทำของผู้นั้นก็ลำบากเปล่า ๆ จิตของเรานี้ก็เสมอกับอากาศ เป็นจิตตั้งมั่นด้วยดีในภายใน เพราะฉะนั้น เธออย่ามาหวังความรักที่มีอยู่ในดวงจิตอันลามกของเธอจากฉันเลย เหมือนตัวแมลงถลาเข้าสู่กองไฟย่อมถึงความพินาศ ฉะนั้น เธอจงดูร่างกายอันกระดูก ๓๐๐ ท่อนยกขึ้นตั้งไว้ มีแผลทั่ว ๆ ไป อันบุญกรรมกระทำให้วิจิตร กระสับกระส่าย พวกคนพาลพากันดำริโดยมาก ไม่มีความยั่งยืนมั่นคงอยู่เลยนี้เถิด" ......................................................................... รมณียกุฏิกเถรคาถา ครั้นอยู่มาวันหนึ่ง พวกผู้หญิงที่มีนิสัยนักเลงจำนวนเล็กน้อยไปที่กระท่อมนั้น เห็นความที่กระท่อมเป็นสถานน่ารื่นรมย์ จึงกล่าวว่า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ สถานที่อยู่ของพระคุณเจ้าน่ารื่นรมย์ แม้พวกดิฉันทั้งหลายก็มีรูปร่างน่าเล้าโลม ตั้งอยู่ในวัยสาวรุ่นกำดัด ดังนี้ โดยมีประสงค์ว่า พระเถระผู้อยู่ในกระท่อมรูปนี้พึงเป็นผู้มีใจอันพวกเราทั้งหลายเหนี่ยวรั้งมาได้แล้ว เริ่มแสดงอาการต่างๆ มีมายาหญิงเป็นต้น พระเถระเมื่อจะประกาศความที่ตนเป็นผู้ปราศจากราคะแล้ว จึงได้กล่าวคาถาว่า "กุฎีของเราน่ารื่นรมย์บันเทิงใจ เป็นกุฎีที่ทายกให้ด้วยศรัทธา ดูก่อนนารีทั้งหลาย เราไม่ต้องการด้วยกุมารีทั้งหลาย ชนเหล่าใดมีความต้องการ เธอทั้งหลายก็จงไปในสำนักของชนเหล่านั้นเถิด ดังนี้" .................................................................. สามิทัตตเถรคาถา ท่านถูกภิกษุทั้งหลายถามว่า ดูก่อนอาวุโส ท่านได้บรรลุอุตริมนุสธรรมแล้วหรือ? เมื่อจะประกาศความที่พระศาสนาเป็นนิยยานิกธรรม และการปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมของตนแก่ภิกษุเหล่านั้น จึงได้กล่าวโดยเป็นการพยากรณ์พระอรหัตผลว่า "เบญจขันธ์เรากำหนดรู้แล้ว ตัดรากขาดแล้ว ตั้งอยู่ ชาติสงสารสิ้นแล้ว บัดนี้ ภพใหม่ไม่มี" ................................................................... พันธุรเถรคาถา ภิกษุทั้งหลายกล่าวว่า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ขอท่านจงอยู่ในที่นี้แหละ ถ้าบกพร่องด้วยปัจจัยทั้งหลาย พวกข้าพเจ้าจักยังปัจจัยนั้นให้บริบูรณ์. พระเถระเมื่อจะแสดงความว่า ดูก่อนอาวุโสทั้งหลาย เราไม่มีความต้องการด้วยปัจจัยอันโอฬาร เรายังอัตภาพให้เป็นไปด้วยปัจจัยตามมีตามได้ เราเป็นผู้มีความพอใจด้วยรสพระธรรมอย่างเดียวเท่านั้น ดังนี้แล้วได้กล่าวคาถาว่า "เราไม่มีความต้องการด้วยลาภคืออามิสนั้น มีความสุขพอแล้ว อิ่มเอิบแล้วด้วยรสพระธรรม ครั้นได้ดื่มรสอันล้ำเลิศเช่นนี้แล้ว จะไม่กระทำความสนิทสนมด้วยรสอื่นอีก" .................................................................... ขิตกเถรคาถา ท่านอันภิกษุทั้งหลายถามว่า ดูก่อนอาวุโส ท่านใช้อิทธิฤทธิ์ได้อย่างไร? เมื่อจะบอกความนั้น ได้กล่าวคาถาว่า "กายของเราเป็นกายเบาหนอ อันปีติและสุขอย่างไพบูลย์ ถูกต้องแล้ว ย่อมเลื่อนลอยได้เหมือนนุ่นที่ถูกลมพัดไป ฉะนั้น" .................................................................... สุเหมันตเถรคาถา ก็พระเถระครั้นบรรลุพระอรหัตแล้วคิดอย่างนี้ว่า กิจแห่งบรรพชิตใดอันเราผู้เป็นสาวกพึงบรรลุ กิจแห่งบรรพชิตนั้นเราได้บรรลุแล้วโดยลำดับ ไฉนหนอแล เราพึงทำการอนุเคราะห์ภิกษุทั้งหลายในบัดนี้ ครั้นคิดอย่างนี้แล้ว เพราะความที่ท่านเป็นผู้แตกฉานในปฏิสัมภิทา และเพราะความที่ท่านเป็นผู้ไม่เกียจคร้าน จึงโอวาทอนุศาสน์ตัดความสงสัย แสดงธรรมบอกกรรมฐานกะภิกษุทั้งหลายผู้เข้าไปสู่สำนักแห่งตน ทำให้ปลอดโปร่ง หมดข้อกังขาอยู่ ในวันหนึ่ง เมื่อจะบอกคุณพิเศษแก่ภิกษุ และบุคคลชั้นวิญญูชนผู้เข้าไปสู่สำนักของตน จึงได้กล่าวคาถาว่า "คนโง่เขลามักเห็นเนื้อความอันมีความหมายตั้งร้อย ทรงไว้ซึ่งลักษณะตั้งร้อย ว่ามีความหมายและลักษณะเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ส่วนคนฉลาดย่อมเห็นได้ตั้งร้อยอย่าง" ....................................................................... อุตตรเถรคาถา ท่านอันภิกษุทั้งหลาย ถามว่า อาวุโส ท่านเสวยทุกข์เช่นนั้นอยู่สามารถขวนขวายวิปัสสนาได้อย่างไร? เมื่อจะแสดงความว่า ดูก่อนอาวุโส จะป่วยกล่าวไปไย ถึงโทษในสงสารของเรา ก็สภาพของสังขารทั้งหลาย ท่านทั้งหลายก็เห็นดีแล้ว เราแม้เสวยทุกข์เช่นนั้นอยู่อย่างนี้ ก็ยังสามารถเจริญวิปัสสนาแล้วบรรลุพระอรหัตได้ จึงกล่าวคาถา ๒ คาถาว่า "ภพอะไรที่เที่ยงไม่มี แม้สังขารที่เที่ยงก็ไม่มี ขันธ์เหล่านั้นย่อมเวียนเกิดและเวียนดับไป เรารู้โทษอย่างนี้แล้ว จึงไม่มีความต้องการด้วยภพ เราสลัดตนออกจากกามทั้งปวง บรรลุถึงความสิ้นอาสวะแล้ว" -------------------------------------------------- หาอีก ก็คงมีอีกเรื่อย ๆ  เพราะว่าในสมัยพุทธกาลเอง ก็มีภิกษุปุถุชน ขี้ฟ้อง ได้ยินได้ฟังอะไรมา ที่เป็นอุตตริมนุษยธรรมที่ตนไม่มี ก็วิ่งโร่ไปฟ้องพระพุทธเจ้า ว่าภิกษุรูปนี้ อวด ภิกษุรูปโ้น้นอวด ให้พระพุทธองค์ได้ทรงพิจารณาความอยู่บ่อย ๆ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 55 10:23:25 จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 10:22:02

ความคิดเห็นที่ 27 หลายคนมักเข้าใจผิดว่า พระห้ามแสดงอุตริมนุสธรรมเลย แต่จริงๆแล้วไม่ถึงขนาดนั้น ที่จริง พระแสดงอิทธิฤิทธิได้นะครับ ไม่ใช่แสดงไม่ได้ ที่สำคัญเลย คือแสดงหรือบอก อุตริมนุสธรรม แก่พระด้วยกันเองได้ พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามไว้ *ที่พระพุทธเจ้าห้ามคือ "ห้ามแสดงให้อนุปสัมบันรู้" แค่นั้น (คือผู้ที่ไม่ได้บวช อุปสมบทเป็นพระภิกษุ) แต่พระด้วยกันเองรู้ได้แสดงได้ และถ้าเป็นพระอรหันต์จริงๆจะแสดง "เมื่อจำเป็น" ท่านก็ทำได้ เช่น พระโมคคัลลานะ เหาะหนีโจรที่จะมาเอาชีวิต ท่านก็ทำต่อหน้า ไม่ต้องขอพุทธานุญาติก่อนด้วยซ้ำ และท่านก็ไม่อาบัติอีก เพราะ มีข้อยกเว้นในศีล 227ข้อ หัวข้อ อธิกรณสมถะ การระงับอธิกร มีอยู่ว่า ห้ามปรับอาบัติพระอรหันต์ ด้วย สติวินัย 2. สติวินัย ( การระงับด้วยยกให้ว่าเป็นผู้มีสติสมบูรณ์) พระทัพพมัลลบุตรได้บรรลุอรหัตตผลตั้งแต่อายุ 7 ขวบ ท่านปรารถนาจะทำประโยชน์แก่สงฆ์ จึงไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ขอรับทำหน้าที่เป็นผู้จัดเสนาสนะและแจกภัต พระผู้มีพระภาคทรงเห็นชอบด้วย จึงตรัสให้เรียกประชุมสงฆ์ ขอมติสวดประกาศแต่งตั้งพระทัพพมัลลบุตร เป็นผู้จัดเสนาสนะและผู้แจกภัต เมื่อไม่มีผู้ใดคัดค้าน จึงเป็นอันประกาศแต่งตั้ง เมื่อได้รับแต่งตั้งแล้วปรากฏว่าได้จัดเสนาสนะได้ดีและเรียบร้อย ถึงกับมีภิกษุมาทดลองให้ท่านจัดในที่ต่างๆกัน ซึ่งอยู่ห่างไกลกันทีละหลาย ๆ รูป เพื่อจะดูความสามารถแต่ท่านก็จัดได้เรียบร้อย อย่างน่าอัศจรรย์ ส่วนการจัดแบ่งภิกษุไปรับอาหารก็ทำได้เรียบร้อย แต่มีภิกษุพวกหนึ่งซึ่งเป็นพวกภิกษุเมตติยะและภุมมชกะไม่พอใจว่าตนไม่ค่อยได้รับอาหารดี ๆ ภิกษุพวกนั้นเข้าใจผิดว่า พระทัพพมัลลบุตรกลั่นแกล้ง จึงหาเรื่องให้นางเมตติยาภิกษุณี แกล้งใส่ความหาว่าข่มขืนนาง เมื่อไต่สวนได้ความสัตย์แล้ว พระผู้มีพระภาคจึงทรงให้สงฆ์จัดการให้สึก นางเมตติยาภิกษุณี แม้ภิกษุที่ก่อเรื่องจะขอรับผิดแทนว่าตนเป็นผู้ต้นคิด. พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงทรงแนะวิธีระงับอธิกรณ์ชนิดนี้ ซึ่งเกิดขึ้นแก่พระอรหันต์ โดยให้สงฆ์สวดประกาศให้สติวินัยแก่พระทัพพมัลลบุตร แล้วทรงแสดงเงื่อนไข 5 ประการ ในการให้สติวินัย คือ    1.ภิกษุผู้ถูกโจทฟ้อง เป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่มีอาบัติ    2.มีผู้กล่าวฟ้องเธอ    3.เธอขอสติวินัย    4.สงฆ์ให้สติวินัยแก่เธอ    5.สงฆ์พร้อมเพรียงกันให้โดยธรรม อย่างนี้จึงเรียกว่าการให้สติวินัย อันเป็นธรรม สติวินัย น. การฝึกสอนโดยถือเอาความรู้จักผิดชอบของสงฆ์เป็นหลัก; (ศน.) ชื่อวิธีระงับอธิกรณ์อย่างหนึ่ง ในกรณีที่พระอรหันต์ถูกกล่าวหาว่าทำผิดวินัย สงฆ์เห็นว่าพระอรหันต์ย่อมเป็นผู้มีสติดีเต็มที่ไม่มีทางที่จะทำผิด จึงประกาศยกฟ้องเสีย การปฏิบัติอย่างนี้เรียกว่า สติวินัย. source : อ.เปลื้อง ณ.นคร สติวินัย : น. วิธีระงับอนุวาทาธิกรณ์ของสงฆ์โดยไม่ต้องพิจารณาเพียงแต่สวดกรรมวาจาประกาศความไม่มีโทษของจําเลยไว้ซึ่งเรียกว่า ให้สติวินัย แล้วยกฟ้องของโจทก์เสีย. (ป.). source : ราชบัณฑิตยสถาน แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 55 16:29:27 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 16:26:31

ความคิดเห็นที่ 28 ย้อนขึ้นไปอ่าน  คห..15   จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 19:14:12

ความคิดเห็นที่ 29 คคห #26 นั้น ยกพระวินัยเรื่อง "กล่าวอวด" มาอ้างอย่างเลอะเทอะ ! เนื้อความตาม Link ที่ยกมานั้น เรื่องคือพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติสิกขาบท ห้ามภิกษุกล่าวอวดอุตริมนุสสธรรมที่ไม่มีในตน คือภิกษุพูดอวดอุตริมนุสสธรรม อันไม่มีอยู่ อันไม่เป็นจริง คือพูดพล่อยกล่าวเท็จกล่าวอวดว่าตนมีคุณวิเศษอย่างนั้นๆ แก่ผู้อื่น ต้องอาบัติปาราชิก เว้นไว้แต่สำคัญว่าตนได้บรรลุ เมื่อเป็นการกล่าวเท็จต่อผู้อื่นเช่นนี้ สิกขาบทวิภังค์ ท่านจึงว่า บทว่า กล่าวอวด คือ บอกแก่สตรี บุรุษ คฤหัสถ์หรือบรรพชิต นั่นคือ การกล่าวเท็จทั้งที่ตนรู้อยู่ ให้ผู้อื่นสำคัญผิด แม้กล่าวต่อบรรพชิตด้วยกัน มันก็คือกล่าวเท็จ พูดโกหก หลอกลวง นั่นเอง! แต่ คคห #26 กลับยกเอานิยามของ "การกล่าวอวด" ในบริบท "พูดเท็จ โกหก หลอกลวง" เอามาอ้าง เพื่อจะให้เป็นว่า ถ้าภิกษุกล่าวอุตริมนุสสธรรมที่ตนมีอยู่ หรือสำคัญตนว่ามีอยู่ ต่อบรรพชิตด้วยกัน ไม่ผิด ไม่อาบัติ ดังนั้น การกล่าวอวดอุตริมนุสสธรรมต่อ สตรี บุรุษ คฤหัสถ์ ก็ย่อมไม่ผิดเช่นกันเพราะ บทว่า กล่าวอวด คือ บอกแก่สตรี บุรุษ คฤหัสถ์หรือบรรพชิต ด้วยตรรกะนี้ หลวงตาบัวจะกล่าวอวดคุณวิเศษต่อญาติโยมคฤหัสถ์อย่างไรๆ ก็ไม่ผิด เพราะ บทว่า กล่าวอวด คือ บอกแก่สตรี บุรุษ คฤหัสถ์หรือบรรพชิต พระปิณโฑลภารทวาชะ เป็นพระอรหันต์ ท่านได้อวดอุตริมนุสสธรรม แก่สตรี บุรุษ คฤหัสถ์ พระอรหันตเถระท่านก็มี "ความตั้งใจดี" ไม่ได้แพ้หลวงตาบัวของ "คนไทย" เลย หลวงตาบัวทำเพื่อสงเคราะห์หมู่ชน เพื่อประโยชน์แก่โลก แก่ผู้ปฏิบัติ จะได้มีความมั่นใจในคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ และมรรคผลนิพพาน มิได้สูญหายไปกับกาลเวลา ใครๆ ก็เข้าใจได้เหมือนกันว่า พระปิณโฑลภารทวาชะ ท่านก็ตั้งใจดี ท่านกระทำไปก็เพื่อสงเคราะห์หมู่ชน เพื่อประโยชน์แก่โลก แก่ผู้ปฏิบัติ จะได้มีความมั่นใจในคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ และมรรคผลนิพพาน มิได้สูญหายไปกับกาลเวลา แม้พระโมคคัลลาน์ก็ยังสนับสนุนให้พระปิณโฑลภารทวาชะได้ อวดอุตริมนุสสธรรม แก่สตรี บุรุษ คฤหัสถ์ ! แต่พระพุทธเจ้าตำหนิการกระทำของพระปิณโฑลภารทวาชะ อันตั้งใจดี เพื่อสงเคราะห์หมู่ชน เพื่อประโยชน์แก่โลก แก่ผู้ปฏิบัติ ฯลฯ ว่า การกระทำของเธอไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ ไฉนเธอจึงได้แสดงอิทธิปาฏิหาริย์ ซึ่งเป็นธรรมอันยวดยิ่งของมนุษย์ แก่พวกคฤหัสถ์ ? มาตุคามแสดงของลับ เพราะเหตุแห่งทรัพย์แม้ฉันใด ที่เธอแสดงธรรมอันยวดยิ่งของมนุษย์ แก่พวกคฤหัสถ์ก็ฉันนั้นเหมือนกัน !! "ตรรกะหลวงตา" จาก คคห #9 พูดธรรมะ จะเป็นอวดอุตริมนุสสธรรม พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ทรงแสดงธรรมทั้งนั้น  ทุกๆ พระองค์ทรงพูดอวดอุตริมนุสสธรรมเหรอ ? พระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้าสอนโลก กระเทือนโลกมานาน เป็นผู้อวดอุตริมนุสสธรรมหรือ ? อวดอุตริมนุสสธรรม กับ พูดธรรมะ ท่านก็จับโยงเอาเป็นอย่างเดียวกันไปจนได้ !! ตรรกะอย่างนี้แหละ จึงไม่ต้องแปลกใจที่จะเห็น คคห #26 หยิบยกพระวินัยมาอ้างน่าสังเวชเช่นนั้น ภิกษุละเมิดพระบัญญัติ อ้างความจำเป็น อ้างความสร้างสรรค์ อ้างว่าเพื่อประโยชน์แก่โลก แก่ผู้ปฏิบัติ อ้างว่าเพื่อจะได้มีความมั่นใจในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และมรรคผลนิพพาน ฯลฯ อนาถหนอ สตรี บุรุษ คฤหัสถ์ บรรพชิต ต่างพากันเห็นดีเห็นงาม โมทนาสาธุ ต่อการกระทำที่ ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ ทั้งที่พระองค์ทรง "ห้าม" ไว้แล้ว! จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 23:19:03

ความคิดเห็นที่ 30 การอ้าง รมณียกุฏิกเถรคาถา ใน คคห#26 เพื่อจะสื่อว่า พระอรหันตเถระยังสามารถ "อวด" ความเป็นผู้ปราศจากราคะแก่พวกผู้หญิงคฤหัสถ์ ได้โดยกล่าวว่า ดูก่อนนารีทั้งหลาย เราไม่ต้องการด้วยกุมารีทั้งหลาย ชนเหล่าใดมีความต้องการ เธอทั้งหลายก็จงไปในสำนักของชนเหล่านั้นเถิด เออเว้ย! ต่อไปไอ้พวกโล้นลวงโลกริอยากจะทำเลสให้ชาวบ้านร้านตลาดเข้าใจว่าตนเป็นพระอรหันต์ ก็แค่พูดว่า เราไม่ต้องการด้วยหญิงสาวทั้งหลาย แค่นี้เอง สบาย ใครๆ ก็พูดได้ ไม่ปรับอาบัติด้วย คนไทยนี่เก่งแฮะ อ้างพระไตรปิกได้อย่างนี้นี่ ศรีธนญชัยอายแทนจนต้องกลั้นใจตายไปเลย! จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 23:39:17

ความคิดเห็นที่ 31 ศึกษาดูดีๆแล้ว อาบัติปาจิตตีย์เรื่องอวดอุตริมนุษธรรมที่มีในตน ต้องอวดให้คฤหัสถ์ ถึงจะเข้าองค์ประกอบอาบัติ เพราะเหตุมาจากสงฆ์นั้นขาดแคลนอาหารจึงกล่าวอวดให้คฤหัสถ์ได้ยินเพื่ออาหาร แต่เถระ-เถรีคาถา เป็นเรื่องที่พระเถระ-เถรีนั้นเล่าให้พระอานนท์ฟังจังไม่น่าจะเข้าองค์ประกอบของอาบัติดังกล่าว อีกอย่างการอวดให้คฤหัสถ์ก็ทำได้ แต่เพื่อให้คนที่ไม่ศรัทธานั้นศรัทธา(ในศาสนา)ให้คนที่ศรัทธาได้ศรัทธายิ่งขึ้น แต่วิสัยของพระอรหันต์ย่อมไม่กล่าวพร่ำเพรื่อเพราะอาจจะทำให้คนทำอกุศลกรรมอันเนื่องจากการปรามาสเพราะไม่เชื่อได้ ดังนั้นการเผยแผ่ในสมัยพุทธกาลนั้นสำหรับพระอรหันต์ทั่วไป ก็คือบิณฑบาตร โปรดสัตวืเอา หากใครศรัทธาก็จะมาใส่อาหารให้จากนั้นก็เล็งไปในจิตของผู้นั้นหากผู้นั้นถึงที่แก่การสั่งสอนให้ศรัทธาหรือบรรลุขั้นต่างๆ นั้นหมายความว่าการจะบอกว่าตัวเองเป็นพระอริยะย่อมไม่ทำแบบเหวี่ยงแหแน่ๆ จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 00:55:17

ความคิดเห็นที่ 32 คาดว่าเป็นความเบาปัญญาของผมเองที่สื่อออกมาแล้วทำให้ @ท่านระนาดเอก@ เข้าไจไปแบบนั้น ก็น้อมรับในความเบาปัญญาในการนำเสนอ ที่ทำให้พระธรรมอันทรงคุณค่า กลายเป็นของสิ้นค่าไปแบบนั้น กราบขอขมาต่อคุณพระศรีรัตนตรัย และผู้อ่านทุกท่านด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 55 13:11:02 จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 08:25:59

ความคิดเห็นที่ 33 ขอนั่งศึกษา (ด้วยคน) จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:10:50

ความคิดเห็นที่ 34 การที่ใครจะยกอ้างพระพุทธเจ้า อ้างพระธรรม อ้างพระบัญญัติ อ้างว่าเพื่อผลประโยชน์ของผู้อื่น.. อ้างว่าเพื่อผลประโยชน์ของประเทศชาติ.. อ้างอะไรก็ตาม.. มันก็แค่สำแดงวิธีคิด ไปจนกระทั่งเผยให้เห็นความไม่รู้คิดของคนผู้นั้นออกมาเอง.. ความโง่เขลา หรือความสำคัญผิดของบุคคล .. ไม่มีทางที่จะทำให้พระธรรมอันทรงคุณค่า จะกลายเป็นของสิ้นค่าไปได้ ถ้าจะมีอะไรที่สิ้นค่า มันก็คือความคิดของผู้นั้นนั่นแหละ ไม่ใช่พระธรรม! จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 00:04:48

ความคิดเห็นที่ 35 เอาแค่ว่า.......พระอรหันต์เป็นผู้ที่ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งทั้งปวงแล้วคือเป็นอย่างไรก่อนดีไหม ? เออ......ดูๆไปพระอรหันต์แทบไม่แตกต่างกับคนธรรมดาๆ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 55 08:27:52