ความคิดเห็นที่ 1 - พิจารณาว่า  เขากำลังแพ้กิเลสในใจเขา โดยที่เขาไม่รู้ตัว หรืออาจจะรู้แต่เขาก็แก้ไม่ตก  เขาจึงทนไม่ไหว กระทำการน่าชังออกมาต่อเรา ... ทำนองเดียวกับเราตอนนี้  ที่เกิดโทสะเกลียดเขา  เราก็แก้ไม่ตกเหมือนกัน ..  เป็นธรรมดาของใจปุถุชน  ย่อมเป็นแบบนี้เอง  เหมือนๆกันทั่วโลก - พิจารณา  ตัวเราตัวเขาไม่มี  เป็นเพียงมายาชั่วคราวของสังขารที่ปรุงแต่งขึ้นมา  ไม่นานก็ตาย  แล้วเราจะไปผูกโกรธเขาทำไมกัน ? - พิจารณาเรื่องราวความอดทนของบรรดานักปราชญ์ต่างๆ เช่น พระพุทธเจ้าเป็นต้น  โดนคนอื่นๆ มุ่งจ้องทำร้าย  ทำลาย  หวังจะฆ่าแกง    แต่พระองค์ไม่เคยโกรธตอบเลย - พิจารณาโทษของ ความโกรธ เกลียด ว่า ถ้าเรามีความโกรธเกลียด  จะก่อโทษอย่างไรขึ้นมาบ้าง - พิจารณาคุณประโยชน์ของความไม่โกรธเกลียด  ว่า ถ้าเราไม่โกรธเกลียด จะก่อให้เกิดคุณประโยชน์อย่างไรบ้าง - พิจารณาว่า  ที่เราโดนเขาทำอย่างนั้น  เพราะเป็นการรับกรรมของเราจากอดีต   คือว่า ในอดีต อาจจะชาติก่อนๆ หรือในชาตินี้  เราเคยไปทำกรรมแบบนั้นกับใครมาก่อน  กรรมนั้นจึงมาตามสนองส่งผลให้เรา ให้คนนี้มาทำกับเราแบบนั้น พิจารณาด้วยอุบายวิธีที่บอกข้างบนนั้น หลายๆๆเที่ยว  ซ้ำๆๆ  จนใจยอมรับ  ..หรือคุณก็คิดหาอุบายพิจารณาที่เป็นของคุณเองเพิ่มเติม  ก็จะยิ่งดีมากๆๆ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 02:32:40

ความคิดเห็นที่ 2 1. ถือศีล 5 ให้มั่นคง คือ เกลียดเขาอย่างไร อย่าไปทำร้ายเขาทางกาย หรือทำร้ายเขาทางวาจาครับ 2. ต่อจากนั้น ให้ถือ ความเกลียดเป็นครู  สังเกตุความเกลียดนั้น ว่ามันเป็นอย่างไร มันไม่สม่ำเสมอ เด๋วมันเกลียดมาก เด๋วน้อย เด๋วเบาลง เด๋วหายไป (เวลาเราไปสนใจอย่างอื่น มันก็หายไปใช่ไหม) ดูมันไปเรื่อยๆครับ ดูไปนานๆ ซ้ำๆ ซากๆ พอใจมันรู้จักความโกรธ ความเกลียดนี้ดี พอความเกลียดมันมาอีก สติจะเกิดขึ้นเองครับ  แล้วคราวนี้ ความโกรธมันจะแยกออกไปเป็นอีกตัวนึง  ใจคุณจะอยู่อีกฟากนึง  ความเกลียดจะย้อมใจคุณไม่ได้เหมือนเดิมอีกครับ  คราวนี้ มันจะมีหรือไม่มี  ก็เรื่องของมันครับ  ใจคุณจะไม่เร่าร้อนเหมือนเดิมแล้ว จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 03:34:59

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเพิ่มเติมว่าสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขานะคะ  ให้คิดว่าโกรธเกลียดใคร เราเป็นคนที่เป็นทุกข์  คนที่เราเกลียดไม่ได้เป็นทุกข์ตามไปด้วย จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 03:45:56

ความคิดเห็นที่ 4 ทำยากครับ แต่ก็ต้องทำตามที่หลายท่านแนะนำ ที่แน่ๆคือช่างมัน จากคุณ : kraionly1 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 04:00:11

ความคิดเห็นที่ 5 อน่างน้อย ก็เป็นแนวคิดที่ดีที่ จขกท.อยากจะแก้ปัญหา คือ ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี คำแนะนำคือ เราต้องกลับไปที่จุดเริ่มต้นของปัญหา ว่าอะไรคือเหตุแห่งการแตกแยก เพราะถ้าเรา เห็นปัญหาตรงนั้น เราก็จะเข้าใจปัญหาได้ ปรการต่อมา คือสำแดงความเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณจิต ด้วยการพยายาม ทำดี พยายามพูดคุยกับเขาให้มากขึ้น อย่าคิดว่า เป็นการเสียหน้าที่ต้องไปกระทำเรื่องเหล่านี้ เพราะคนที่ทำได้ คือ คนที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณจิตเท่านั้น สุดท้ายคือ พยายามเข้าใจ และรักเขา แม้นเขาจะไม่น่ารัก ขอให้เชื่อว่า ความรักที่บิรสุทธิ์ใจ จะสามารถแก้ปัญหาทั้งสิ้นได้ ขอพระเจ้าอวยพระพรครับ ในความรักของพระเยซูคริสต์เจ้า จากคุณ : เกลือจืด เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 06:16:11

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อก่อนผมก็เคยเป็นแบบ   จขกท  แต่พอศึกษาธรรมะนานๆ  ประกอบเคยไปเข้าอบรมกรรมฐาน (ตรงนี้สำคัญมากๆ)      อาการปัจจุบันก็ค่อยๆ ดีขึ้นๆ       ที่เป็นแบบนี้เพราะ   "อัตตา" ตัวตนสูงนั่นเอง  บางครั้งเราไม่รู้ตัว  กิเลสมันนอนเนื่องอยู่ในใจเรามานาน   จนเราไม่รู้จักตัวเองดีพอนั่นเอง       ทุกวันนี้  ผมก็ยังมีเพื่อน  ประเภทที่  จขกท เล่าให้ฟังอยู่   พอมานั่งคุยกับผมทีไร  ก็จะพูดดูถูกดูแคลน   ลับหลังก็พยายามเอาเราไปด่าไปแฉ ตลอด  บางครั้งผมก็มีโกรธบ้าง  แต่ไม่รุนแรงเหมือนเมื่อก่อน  เพราะเห็นว่านิสัยของเขาเป็นแบบนั้นเอง  คงจะแก้ไขไม่ได้อีกแล้ว   แต่ผมก็พยายามหลีกเลี่ยง  ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกับเขาอีก จากคุณ : canon A40 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 09:34:54

ความคิดเห็นที่ 7 คุณมีคนที่คุณรักไหม ถ้าคุณยังรู้สึกรัก คุณก็ต้องยังรู้สึกเกลียด เว้นแต่คุณจะบรรลุแล้ว คุณก็จะไม่รักใคร และไม่เกลียดใครอีกเลย จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 09:42:40

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านครับ จากคุณ : PICCANINNY'S DAD เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 10:30:14

ความคิดเห็นที่ 9 เอาชนะความเกลียดได้อย่างไร?  .... จงขอบคุณ และ ดีใจ ในทุกๆเรื่องที่มีในชีวิตประจำวัน เช่น    ขอบคุณ ดวงอาทิตย์ที่ให้แสงและพลังงาน         ขอบคุณพระเจ้า ที่ให้อาหาร และสิ่งแวดล้อมที่ดี         ขอบคุณ อุปสรรค และมาร ที่ให้ชีวิตได้บำเพ็ญเพียร  สะสม บารมี ทำเช่นนี้เรื่อยไปเป็นนิสัย และสันดาน  ในที่สุด คุณก็จะ  สามารถ ขอบคุณ คนที่คุณเกลียดได้    ทั้งนี้ด้วย ขันติบารมี และปัญญาบารมี  ที่ฝึกฝนมา จากคุณ : boon-m1 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 10:31:42

ความคิดเห็นที่ 10 ขอเสนอข้อความจากพระไตรปิฏก พิจารณาดูครับ  แล้วแต่ว่าตรงจริต  ตรงไหน ขอให้เจริญในธรรมนะครับ ๗๔. ที่ตั้งแห่งความอาฆาต ๑๐ อย่าง     "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ที่ตั้งแห่งความอาฆาต ๑๐ อย่างเหล่านี้ คือ   ๑. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาได้ประพฤติ สิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา"   ๒. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขากำลังประพฤติ สิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา"   ๓. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาจักประพฤติ สิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา"   ๔. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาได้ประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศ แก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา"  ๕. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขากำลังประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศ แก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา"  ๖. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาจักประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศ แก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา" ๗. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาได้บำเพ็ญประโยชน์ แก่คนที่ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่พอใจของเรา" ๘. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขากำลังบำเพ็ญประโยชน์ แก่คนที่ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่พอใจของเรา"  ๙. บุคคลย่อมผูกอาฆาตว่า "เขาจักบำเพ็ญประโยชน์ แก่คนที่ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่พอใจของเรา" ๑๐. บุคคลย่อมโกรธ ในฐานะที่ไม่สมควร              "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ที่ตั้งแห่งความอาฆาต ๑๐ อย่างเหล่านี้แล." ทสกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๔/๑๖ .......................................................................... ๗๕. เครื่องนำความอาฆาตออก ๑๐ อย่าง              "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เครื่องนำความอาฆาตออก ๑๐ อย่างเหล่านี้ คือ    ๑. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาได้ประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน?   ๒. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขากำลังประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน?  ๓. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาจักประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่เรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๔. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาได้ประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๕. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขากำลังประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน?  ๖. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาจักประพฤติสิ่งที่เป็นความพินาศแก่คนที่รัก ที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๗. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขาได้บำเพ็ญประโยชน์แก่คนที่ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน? ๘. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วยคิดอย่างนี้ว่า เขากำลังบำเพ็ญประโยชน์แก่คนที่ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน?  ๙. บุคคลย่อมนำความอาฆาตออก ด้วคิดอย่างนี้ว่า เขาจักบำเพ็ญประโยชน์แก่คนที่ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่พอใจของเรา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้น จะได้แต่ที่ไหน?  ๑๐. บุคคลย่อมไม่โกรธ ในฐานะอันไม่สมควร              "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เครื่องนำความอาฆาตออก ๑๐ อย่างนี้เหล่านี้แล." ทสกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๔/๑๖๑ -------------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 55 10:39:34 จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 10:34:19

ความคิดเห็นที่ 11 ดูไปก็เห็นได้เองว่า ความโกรธเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย เห็นเค้าจึงโกรธ นึกคิดเรื่องเค้าก็โกรธ อยากให้หายก็ไม่ได้ อยากให้ไม่โกรธก็ไม่ได้ เพียงแต่รู้ไว้ก็พอ ไม่ต้องควบคุมความโกรธ เพราะควบคุมไม่ได้ แต่ควบคุมตัวเองไม่ให้ผิดศีลพอครับ ดูไปบ่อยๆ จะรู้ทันความโกรธครับ ความโกรธอยู่ส่วนนึง สติตามรู้อยู่ส่วนนึง ไม่ผสมโรงไปกับมันครับ.. จากคุณ : pop_ssc เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 11:04:37

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้เลยค่ะ..พยายามจะเป็นคนดีจนจะหมดกำลังใจ จากคุณ : ฉันสบายใจ..ถ้าเธอสบายดี เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 11:30:22

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่สามารถรักษาได้ด้วยความคิดทางตรรกะครับ ความเกลียดคืออารมณ์  ความรักคืออารมณ์ สมมุติความรัก(คืออารมณ์ )แล้วอยู่ดีๆความรักกับเหตุผลมีการขัดแย้งกันเช่นสาวสวยไปรักคนเลว เป็นความจริงที่ว่าส่วนมากความรัก(คืออารมณ์ )จะชนะ  เคยได้ยินคำว่าความรักอยู่เหนือเหตุผลหรือคำอธิบายไหม นี่ก้เช่นกัน ความเกลียดคืออารมณ์   วิธีที่จะรักษาได้จริงๆแบบไม่ใช่แค่กดดันไว้คือ การออกกำลังสติครับ การฝึกสติ ไปหาความรู้เรื่องนี้นะครับ เพราะคนไทยทั่วๆไปจะเข้าใจผิดในคำว่าสติเยอะ เมื่อฝึกสติรู้อริยาบทหรืออื่นๆ  จะเกิดสันดานใหม่ในตัวเราเหมือนเป็นคนใหม่หรือเกิดใหม่เป็นอีกคนหนึ่ง ความรักความเมตาและอุเบกขาจะเกิดมาจากข้างใน จิตใต้สำนึก ถ้านึกอะไรไม่ออกเลย และการจะหาความรู้เพื่อให้ไม่หลงงมงายในเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยาก เอาง่ายๆเลยคือลองไปฝึกวิปัสสนาตามแนวทางโกเอนก้าสักคอส น่าจะดี คล้ายๆไปติวเข้มและซ้อมหนัก แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 55 12:30:33 จากคุณ : มังกรจักรวาล เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 12:29:46

ความคิดเห็นที่ 14 เห็น สักว่าไม่เห็น รู้สึก สักว่า ไม่รู้สึก แค่คุณไม่สนใจเขา วางเฉยกับความรู้สึกกับคนคนนั้น อีกสักพัก ความรู้สึกเกลียดของคุณจะหายไปเอง เพราะคุณไม่เอาจิตคุณ ไปใส่ใจในเรื่องของเขา เคยทำมาแล้ว ได้ผลค่ะ วางเฉยต่อความรู้สึกนั้น สักพัก คุณอาจจะสงสารเขาก็ได้ค่ะ จากคุณ : อย่าเหงานะตัวเธอ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 14:05:25

ความคิดเห็นที่ 15 ได้พบข้อความมา 1 ประโยคค่ะ เราเองก็เคยมีความรู้สึกเช่นเดียวกับ จขกท. คืิอ ให้เราถามตัวเองว่า เรารักคนนั้นใหม ถ้ารักก็จงใ้ห้อภัยเขา แต่หากถามตัวเองแล้วเราไม่ได้รักเขา ดังนั้นเราจึงไม่ควรใส่ใจเขาคนนั้นเลย เพราะไม่ได้มีความสำคัญสำหรับชีวิตเราเลยค่ะ เราพอจะเดากันออกนะค่ะ ว่าจขกท.จะเลือกข้อใหนอิ อิ เราเปลี่ยนคนอื่นคงไม่ได้หรอกค่ะ แต่เราเปลี่ยนใจ เปลี่ยนความคิดเราเอง จะง่ายกว่านะค่ะ สู้ ๆ ค่ะ เราเข้าใจความรู้สึกค่ะ ใครหลายๆ คนมีคงมีความรู้สึกเช่นนี้ได้ แต่เรานำมาเตือนใจ ตั้งสติของตัวเราเองดีกว่าค่ะ จากคุณ : ีuksunshy (uksunshy) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 14:21:33

ความคิดเห็นที่ 16 ของเรานะถ้าใครมาทำเราก่อนนะ  แบบว่าเราจะหาวิธี แก้เผ็ดแบบเบาๆ คะไม่แก้แค้น แบบว่าสอนมวย มันหน่อย งี้คะ ไม่รู้ เป็นบาปไหมคะ บางที ก็ทนบ่ได้แต๊ๆเจ้า คริๆๆ จากคุณ : bossy_girl เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 15:21:54

ความคิดเห็นที่ 17 เหตุสมควรโกรธ...ไม่มีในโลก โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=523 จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 55 16:38:39

ความคิดเห็นที่ 20 อยากเอาชนะ คุณก็ชนะเขาอยู่แล้วนี่ไง เขาจึงได้ทำแบบนี้ก็เพื่อจะเอาชนะคุณนี่ล่ะ คนเราถ้ามันยังยอมรับความพ่ายแพ้ตัวเองกับคนนั้นไม่ได้ มันก็ต้องต่อสู้เพื้อเอาชนะเรื่อยไปด้วยเล่ห์ ด้วยกลแบบนี้ล่ะ ดังนั้นคุณต่างหากที่เป็นผู้ชนะ แต่กลับแพ้ใจตัวเอง ไม่มองคุณค่าในสิ่งที่ตนมี เห็นสิ่งไร้ค่าของบุคคลอื่นมีค่ามากกว่าตนเอง แล้วก็หลงเข้าใจว่าสิ่งไร้ค่าที่เค้าทำแบบนั้นน่ะ มันมีค่าทำให้เราด้อยลงไป    เมื่อยอมรับไปอย่างนั้นจึงเอาชนะไม่ได้เลย เพราะตีค่าของตนต่ำกว่าสิ่งไร้ค่าสิ่งไม่ดีเหล่านั้นนั่นเอง จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 01:12:31

ความคิดเห็นที่ 21 อโหสิ แผ่เมตตา อวยพรให้เค้าด้วยใจจริง ทำยากหน่อยแต่ถ้าทำได้คุณก็คือผู้ชนะอย่างแท้จริง หรืออาจจะทำด้วยการให้ก็ได้ค่ะ จากคุณ : ผักบุ้งฮาเฮ เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 02:59:39