ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าถามความจำเป็น ตอบได้เลย ว่าไม่จำเป็น จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 11:12:47

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่จำเป็นสำหรับบางท่านที่มีสมาธิมั่นคงในระดับหนี่ง จำเป็นสำหรับบางท่านทีี่จิตยังว่อกแว่กได้ง่ายๆ จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 11:44:16

ความคิดเห็นที่ 3 ใส่บาตรพระแล้ว  ถ้าไม่กรวดน้ำ  บุญจะไปไหนหรือครับ......... ผมเตรียมของใส่บาตรตั้งแต่วันก่อน  ทำอาหารเตรียมไว้  ตื่นแต่เช้า  ขับรถข้ามจังหวัด ไปรอใส่บาตรพระ อธิษฐานขอให้บุญที่ทำครั้งนี้ไปถึงคนนั้น คนนี้   (1 หน้ากระดาษ เอ 4)   สารพัดจะขอ... แต่บังเอิญผมไม่ได้เตรียมน้ำไปด้วย....คิดว่าบุญผมมันจะไปอยู่ตรงไหนของ  3  แดนโลกธาตุนี้ครับ ผู้ที่รอบุญจากผมอยู่คาดว่าคงรอเก้อ........ผมทำบุญมาก็หลายปี  และทุกครั้งก็ไม่เคยกรวดน้ำ มีแต่คิด อธิษฐานขอให้บุญถึงคนนั้น คนนี้.......แสดงว่าผมทำผิดมาตั้งแต่เกิดนะสิ......... แล้วถ้ากรวดน้ำ  มีใครกำหนดครับว่า  ต้องน้ำฝน น้ำบาดาล หรือน้ำอะไรดี..... ปริมาณน้ำต้องขนาดไหน.........ถ้าญาติเราอยู่ต่ำๆ  ขุมลึกๆ  ไม่ต้องกรวดน้ำหมดเป็นคุถังรึ.......... ตกลงน้ำ มันมาเกี่ยวกับการทำบุญตั้งแต่ยุคไหนน้อ....... ต่อไปคงต้องพกอุปกรณ์กรวดน้ำติดตัวตลอดแน่เลย....... เห็นคนตกรถมาขอตังค์  ก็ต้องให้รอก่อน  เดี๋ยววิ่งหาขวดน้ำก่อน...จะหยอดตู้ทำบุญก็ต้องวิ่งหาขวดน้ำก่อน เห็นหมาข้างถนนหิวข้าวผอมโซ  จะโยนปลาทูให้ก็ต้องวิ่งหาขวดน้ำก่อน......... ไม่งั้นทำบุญไป  สูญเปล่า.....เพราะม่ได้กรวดน้ำ........ หลวงพ่อ หลวงปู่ หรือหลวงตาไหนเคยเทศน์ไว้ที่ไหนครับ........เกิดมาไม่เคยได้ยิน....... เคยเห็นแต่ในเวปพันทิปนี่แหละ........... จากคุณ : อ้ายเซียงจ่อย เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 12:32:19

ความคิดเห็นที่ 4 สำหรับผมไม่จำเป็นครับ หากสะดวกทำได้  อยากทำก็ทำ  :3 จากคุณ : OnceWakeUp เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 13:49:09

ความคิดเห็นที่ 5 จำเป็นครับ เพราะ เรื่องนี้มีมาในพุทธประวัติ น่าจะตอนที่พระเจ้าพิมพิสาร ทำบุญกับพระพุทธองค์ หลังจากฝันร้ายไปแล้ว ปรากฎว่า ยังฝันร้ายอยู่อีก จึงไปสอบถามพระพุทธองค์   พระพุทธองค์ จึงตรัสให้ กรวดน้ำ ด้วย เพราะว่า เปรต อสูรกาย บางจำพวก ไม่สามารถที่จะรับบุญอันละเอียด ได้ เช่น บุญ จาก ศีล สมาธิ ภาวนา  เหล่านี้เป็นบุญ อัน ยิ่งใหญ่ เป็นบุญละเอียด  ส่วนเปรตอสูรกาย เหล่านี้ บางภพ บางภูมิ รับไม่ได้ พระพุทธองค์จึงให้ กรวดน้ำให้ เพราะเป็น การทำบุญอย่างหยาบ ๆ อีกระดับ   แล้ว ก็ นึกเอาเองถึงเปรต คอยาว กินน้ำได้ทีละหยด คอแห้ง กินไม่ถึงท้อง น้ำก็หมด แล้วเพราะคอยาว ปากเท่ารูเข็ม จากคุณ : แฟนพันธุ์ทาง (อาจารย์ไข่) เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 19:45:24

ความคิดเห็นที่ 6 การกรวดน้ำโดยใช้น้ำ  เป็นเครื่องสะกดให้จิตนิ่งเหมาะในการให้บุญ  แต่คนที่จิตนิ่งได้พอสมควร  การอุทิศโดยใจสั้นๆ ก็เพียงพอแล้ว  ขอยืนยันจากคำพูดของหลวงพ่อฤาษีลิงคำ  ท่านบอกว่า 30 ปี ก็กรวดน้ำได้ จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 55 20:37:10

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่จำเป็นครับ จากคุณ : promp888 เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 02:40:07

ความคิดเห็นที่ 8 ผีบางตัวคอนเซอร์เวทีฟครับ ไม่กรวดน้ำเค้าไม่รู้ แต่เอาเข้าจริงๆ ผมก็กรวดมั่ง ไม่กรวดมั่ง(ซะมากกว่าครับ) จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 08:58:09

ความคิดเห็นที่ 9 "กรวดน้ำ" ไม่จำเป็น เพราะเป็นเพียงพิธีของพราหมณ์ และเป็นเป็นอุบายให้จิตนิ่งไปกับสายน้ำ แต่ควร "อุทิศบุญกุศล" หลังทำบุญทุกครั้ง เพราะนอกจากเราจะทำบุญแล้วได้บุญใส่ตัวเองแล้ว ควรแบ่งปันบุญให้ผู้อื่นด้วย เพราะนอกจากบุญของเราเองจะไม่พร่องลงแล้ว ยังเพิ่มมากขึ้นไปอีกเปรียบประดุจแสงเทียนที่ต่อไฟกันไปหลายๆ แท่ง จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 09:37:25

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาอ่าน จากคุณ : ย่าอ้วนแพน เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 09:49:01

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อจิตเป็นกุศล ผลแห่งบุญย่อมบังเกิด จากคุณ : Matterhorn เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 13:41:03

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่แน่ใจนะเรื่องนี้แต่ก็กรวดนะ จากคุณ : อมฤต ธรรมทาน เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 20:46:39

ความคิดเห็นที่ 13 ผมเคยรู้มาจากที่ไหนจำไม่ได้ เวลาเราทำบุญแล้วเรากรวดน้ำนั้นบุญก็จะไปตามใจที่ขอ คือจะให้บุญกุศลนี้ไปให้ใคร ถ้าไม่ได้กรวดน้ำหรือว่ากรวดหลังจากพระอาทิตย์ตก (เท่ากับไม่ได้กรวดน้ำ) บุญจะมาอยู่ที่เราคนเดียว รู้มาอย่างนี้ครับ จากคุณ : tuitui1 เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 22:32:00

ความคิดเห็นที่ 15 ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็น ผิด บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงกำเนิดสัตว์ดิรัจฉานนั้น ย่อมตั้งอยู่ในกำเนิด สัตว์ดิรัจฉานนั้น ด้วยอาหารของสัตว์ผู้เกิดในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ดูกรพราหมณ์ แม้ฐานะอันเป็นที่ไม่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล ก็เป็นอฐานะ ฯ             ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ จากการลักทรัพย์ จากการประพฤติผิดในกาม จากการพูดเท็จ จากการพูดส่อเสียด จากการพูดคำหยาบ จากการพูดเพ้อเจ้อ ไม่มีความอยากได้ของผู้อื่น มีจิตไม่ปอง ร้าย มีความเห็นชอบ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวก มนุษย์ เขาย่อมเลี้ยงอัตภาพในมนุษย์โลกนั้น ย่อมตั้งอยู่ในมนุษย์นั้นด้วยอาหารของ มนุษย์ ดูกรพราหมณ์ แม้ฐานะอันเป็นที่ไม่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่ นี้แล ก็เป็นอฐานะ ฯ             ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็นชอบ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดา เขาย่อมเลี้ยงอัตภาพอยู่ในเทวโลกนั้น ย่อมตั้งอยู่ในเทวโลกนั้น ด้วยอาหารของ เทวดา ดูกรพราหมณ์ แม้ฐานะเป็นที่ไม่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล ก็เป็นอฐานะ ฯ จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:28:24

ความคิดเห็นที่ 16 ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็น ผิด บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงเปรตวิสัย เขาย่อมเลี้ยงอัตภาพอยู่ในเปรต วิสัยนั้น ด้วยอาหารของสัตว์ผู้เกิดในเปรตวิสัย หรือว่ามิตร อำมาตย์หรือญาติ สาโลหิตของเขา ย่อมเพิ่มให้ซึ่งปัตติทานมัยจากมนุษย์โลกนี้ เขาเลี้ยงอัตภาพอยู่ ในเปรตวิสัยนั้น ย่อมตั้งอยู่ในเปรตวิสัยนั้น ด้วยปัตติทานมัยนั้น ดูกรพราหมณ์ ฐานะอันเป็นที่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล เป็นฐานะ ฯ             ชา. ท่านโคดมผู้เจริญ ก็ถ้าญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วนั้น ไม่เข้าถึง ฐานะนั้น ใครเล่าจะบริโภคทานนั้น ฯ             พ. ดูกรพราหมณ์ ญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วแม้เหล่าอื่นของทายกนั้น ที่เข้าถึงฐานะนั้นมีอยู่ ญาติสาโลหิตเหล่านั้นย่อมบริโภคทานนั้น ฯ             ชา. ท่านโคดมผู้เจริญ ก็ถ้าญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วนั้น ไม่เข้าถึง ฐานะนั้น และญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้วแม้เหล่าอื่นของทายกนั้น ก็ไม่เข้าถึง ฐานะนั้น ใครเล่าจะบริโภคทานนั้น ฯ             พ. ดูกรพราหมณ์ ฐานะที่จะพึงว่างจากญาติสาโลหิตผู้ล่วงลับไปแล้ว โดยกาลช้านานเช่นนี้ มิใช่ฐานะมิใช่โอกาสที่จะมีได้ อีกประการหนึ่ง แม้ทายก ก็เป็นผู้ไม่ไร้ผล ฯ จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:29:13

ความคิดเห็นที่ 17 ชา. ท่านโคดมผู้เจริญ ย่อมตรัสกำหนดแม้ในอฐานะหรือ ฯ             พ. ดูกรพราหมณ์ เรากล่าวกำหนดแม้ในอฐานะ ดูกรพราหมณ์ บุคคล บางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด บุคคลนั้นย่อมให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่ สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของช้าง เขาย่อม ได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการต่างๆ ในกำเนิดช้างนั้น ดูกรพราหมณ์ ข้อที่บุคคลเป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็น สหายของช้างด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าว น้ำ ยาน มาลา ของ หอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ ผู้นั้น ย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการต่างๆ ในกำเนิดช้างนั้นด้วย กรรมนั้น ฯ             ดูกรพราหมณ์ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความ เห็นผิด บุคคลนั้นย่อมให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีปแก่สมณพราหมณ์ ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความ เป็นสหายของม้า ... ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของโค ... ย่อมเข้าถึงความเป็น สหายของสุนัข เขาย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการต่างๆ ในกำเนิด สุนัขนั้น ดูกรพราหมณ์ ข้อที่บุคคลเป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด บุคคลนั้น เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสุนัข ด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้น เป็นผู้ให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และ เครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ ผู้นั้นย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องอลังการ ต่างๆ ในกำเนิดสุนัขนั้น ด้วยกรรมนั้น ฯ จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:29:50

ความคิดเห็นที่ 18 ดูกรพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ จากการลักทรัพย์ จากการประพฤติผิดในกาม จากการพูดเท็จ จากการพูดส่อเสียด จากการพูดคำหยาบ จากการพูดเพ้อเจ้อ ไม่มีความอยากได้ของผู้อื่น มีจิตไม่ ปองร้าย มีความเห็นชอบ ให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบ ไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกมนุษย์ เขาย่อมได้เบญจกามคุณอันเป็นของ มนุษย์ในมนุษย์โลกนั้น ดูกรพราหมณ์ ข้อที่บุคคลเป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ ไม่มีความอยากได้ของผู้อื่น มีจิตไม่ปองร้าย มีความเห็นชอบ ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของมนุษย์ ด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่อง ประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นย่อมได้เบญจกามคุณอันเป็นของมนุษย์ใน มนุษย์โลกนั้น ด้วยกรรมนั้น ฯ จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:30:30

ความคิดเห็นที่ 19 ดูกรพราหมณ์ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่า สัตว์ ฯลฯ มีความเห็นชอบ บุคคลนั้นย่อมให้ข้าว น้ำ ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นเมื่อ ตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดา เขาย่อมได้เบญจกามคุณ อันเป็น ทิพย์ในเทวโลกนั้น ดูกรพราหมณ์ ข้อที่บุคคลเป็นผู้เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็นชอบ ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดา ด้วยกรรมนั้น และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่อง ลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นย่อมได้ เบญจกามคุณอันเป็นทิพย์ในเทวโลกนั้น ด้วยกรรมนั้น ดูกรพราหมณ์ แม้ทายก ก็เป็นผู้ไม่ไร้ผล ฯ             ชา. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ น่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีแล้ว ข้าแต่พระโคดม ผู้เจริญ ข้อที่แม้ทายกก็เป็นผู้ไม่ไร้ผลนี้ เป็นของควรเพื่อให้ทานโดยแท้ เป็นของ ควรเพื่อกระทำศรัทธาโดยแท้ ฯ             พ. ดูกรพราหมณ์ ข้อนี้เป็นอย่างนี้ๆ ดูกรพราหมณ์ แม้ทายกก็เป็นผู้ ไม่ไร้ผล ฯ             ชา. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ฯลฯ ขอพระโคดมผู้เจริญโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่า เป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯ จบสูตรที่ ๑๐ จบชาณุสโสณีวรรคที่ ๒ แหล่งอ้างอิง : http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_name.php?name=%AA%D2%B3%D8%CA%E2%CA%B3%D5%CA%D9%B5%C3&book=9&bookZ=33 จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:31:34

ความคิดเห็นที่ 20 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘ ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา ๕. ติโรกุฑฑเปตวัตถุ ว่าด้วยบุพกรรมของเปรตญาติพระเจ้าพิมพิสาร             พระผู้มีพระภาคตรัสกะพระเจ้าพิมพิสารว่า             [๙๐] เปรตทั้งหลายพากันมาสู่เรือนของตนแล้ว ยืนอยู่ภายนอกฝาที่ตรอก                          กำแพง และทาง ๓ แพร่ง และยืนอยู่ที่ใกล้บานประตู เมื่อข้าว น้ำ                          ของกิน ของบริโภคเป็นอันมากเขาเข้าไปตั้งไว้แล้ว แต่ญาติไรๆ ของ                          สัตว์เหล่านั้นระลึกไม่ได้ เพราะกรรมเป็นปัจจัย เหล่าชนผู้อนุเคราะห์                          ย่อมให้น้ำและโภชนะอันสะอาด ประณีตสมควรแก่ญาติทั้งหลายตามกาล                          ดุจทานที่มหาบพิตรทรงถวายแล้วฉะนั้น ด้วยเจตนาอุทิศว่า ขอทานนี้แล                          จงสำเร็จผลแก่ญาติทั้งหลายของเรา ขอญาติทั้งหลายของเราจงเป็นสุข                          เถิด ส่วนเปรตผู้เป็นญาติเหล่านั้น จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:34:21

ความคิดเห็นที่ 21 พากันมาชุมในที่นั้น เมื่อข้าว                          และน้ำมีอยู่บริบูรณ์ ย่อมอนุโมทนาโดยเคารพว่า เราได้สมบัติเพราะ                          เหตุแห่งญาติเหล่าใด ขอญาติของเราเหล่านั้น จงมีชีวิตอยู่ยืนนาน                          การบูชาเป็นอันพวกญาติได้ทำแล้วแก่เราทั้งหลาย และญาติทั้งหลายผู้ให้                          ก็ไม่ไร้ผล เพราะในเปรตวิสัยนั้น ไม่มีกสิกรรม ไม่มีโครักขกรรม ไม่                          มีการค้าขายเช่นนั้น ไม่มีการซื้อการขายด้วยเงิน เปรตทั้งหลายผู้ไปใน                          ปิตติวิสัย ย่อมเยียวยาอัตภาพด้วยทานที่ญาติหรือมิตรให้แล้วแต่มนุษย-                          โลกนี้ น้ำฝนอันตกลงในที่ดอน ย่อมไหลไปสู่ที่ลุ่ม ฉันใด ทานอัน                          ญาติหรือมิตรให้แล้วในมนุษยโลกนี้ ย่อมสำเร็จผลแก่เปรตทั้งหลาย                          ฉันนั้นเหมือนกัน จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:35:08

ความคิดเห็นที่ 22 ห้วงน้ำใหญ่เต็มแล้ว ย่อมยังสาครให้เต็มเปี่ยม                          ฉันใด ทานอันญาติหรือมิตรให้แล้ว แต่มนุษยโลกนี้ ย่อมสำเร็จผล                          แก่เปรตทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกัน กุลบุตรเมื่อระลึกถึงอุปการะที่ท่าน                          ทำแล้วในกาลก่อนว่า ญาติมิตรและสหายได้ให้สิ่งของแก่เรา ได้ช่วย                          ทำกิจของเรา ดังนี้ พึงให้ทักษิณาแก่เปรตทั้งหลาย ความเศร้าโศก                          หรือความร่ำไรอย่างอื่น ไม่ควรทำเลย เพราะความร้องไห้เป็นต้นนั้น                          ไม่เป็นประโยชน์แก่เปรตทั้งหลาย ญาติทั้งหลายย่อมดำรงอยู่โดยปกติ                          ธรรมดา อันทักษิณานี้แลที่ท่านเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วในสงฆ์ ให้แล้ว ย่อม                          สำเร็จประโยชน์แก่เปรตนั้นโดยพลัน สิ้นกาลนาน ญาติธรรมมหาพิตร                          ได้แสดงให้ปรากฏแล้ว การบูชาอันยิ่งเพื่อเปรตทั้งหลาย มหาพิตรทรง                          ทำแล้ว และกำลังกายมหาบพิตรได้เพิ่มให้แก่ภิกษุทั้งหลายแล้ว บุญมี                          ประมาณไม่น้อยมหาบพิตรได้ทรงขวนขวายแล้ว. จบ ติโรกุฑฑเปตวัตถุที่ ๕. จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:35:37

ความคิดเห็นที่ 23 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘ ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา ๔. ปิฏฐธีตลิกเปตวัตถุ ว่าด้วยการทำบุญอุทิศให้เปรต             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า             [๘๙] บุคคลผู้ไม่ตะหนี่ ควรทำเหตุอย่างใดอย่างหนึ่ง คือปรารภถึงบุรพเปตชน                          เทวดาผู้สิงอยู่ในเรือน หรือท้าวมหาราชทั้ง ๔ ผู้รักษาโลก ผู้มียศ คือ                          ท้าวธตรัฐ ๑ ท้าววิรุฬหก ๑ ท้าววิรูปักษ์ ๑ ท้าวกุเวร ๑ ให้เป็นอารมณ์                          และพึงให้ทาน ท่านเหล่านั้นเป็นผู้อันบุคคลได้บูชาแล้ว และทายกก็ไม่                          ไร้ผล ความร้องไห้ ความเศร้าโศก หรือความร่ำไห้อย่างอื่น ไม่ควรทำ                          เลย เพราะความร้องไห้เป็นต้นนั้น ย่อมไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้ที่ล่วงลับ                          ไปแล้ว ญาติทั้งหลายคงตั้งอยู่ตามธรรมดาของตนๆ อันทักษิณาทานนี้                          ที่ท่านเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วในสงฆ์ให้แล้ว ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่บุรพเปต-                          ชนโดยทันที สิ้นกาลนาน. จบ ปิฏฐธีตลิกเปตวัตถุที่ ๔.             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  บรรทัดที่ ๓๐๐๘ - ๓๐๒๐.  หน้าที่  ๑๒๓. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=3008&Z=3020&pagebreak=0 จากคุณ : WeBelongTogether เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:41:06

ความคิดเห็นที่ 24 เราก็ว่าไม่จำเป็น เพราะเคยอ่านหนังสือธรรมะ ท่านบอกไว้ด้วย การนึกคิดอย่างตั้งมั่น ณ ตอนทำบุญ แสงบุญจะส่งไปถึงผู้รับเลยค่ะ จากคุณ : ก็ฉันนั้นรักแต่เธอนะ เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 16:24:20