ความคิดเห็นที่ 1 เพราะมันไม่บริสุทธิ์ จึงทำให้ บางทีก็สุข บางทีก็ทุกข์ บางทีก็เฉยๆ ไม่เที่ยง จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 14:56:06

ความคิดเห็นที่ 2 ขอตอบแบบเท่าที่รู้นะครับ ผมว่ามันไม่น่าทุกข์เองได้ถ้าไม่มีเหตุ เหมือนกับจิตเค้าปรุงขึ้นมา ด้วยวัตถุดิบ 3 ชนิด คือ โลภ โกรธ หลง นี่แหละ แล้วแต่เค้าจะทดลองปรุงดูครับ เอานู่นผสมนี่ ผสมนั่น พอปรุงมาปุ๊บ เกิดอารมณ์ปั๊บ ติดกับล่ะทีนี้ เป็นตัวเป็นตน เป็นสุข เป็นทุกข์ขึ้นมาเลย จึงว่า มันมีเหตุนะ ทุกข์เกิดเองไม่ได้ดอก แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 55 15:00:24 จากคุณ : กระท่อมผักหวาน เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 14:58:32

ความคิดเห็นที่ 3 - ปฏิจจสมุปบาท ๓. ปฏิปทาสูตร             [๑๙] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถ บิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงมิจฉาปฏิปทา และสัมมาปฏิปทา พวกเธอจงฟังปฏิปทาทั้ง ๒ นั้น จงใส่ใจให้ดีเถิดเราจักกล่าว ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคแล้ว ฯ             [๒๐] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็มิจฉาปฏิปทา เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะสังขาร เป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ ... ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการ อย่างนี้ นี้เรียกว่ามิจฉาปฏิปทา ฯ             [๒๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สัมมาปฏิปทาเป็นไฉน เพราะอวิชชา นั่นแหละดับด้วยการสำรอกโดยไม่เหลือ สังขารจึงดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณ จึงดับ ... ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ นี้เรียกว่า สัมมาปฏิปทา ฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=88&Z=101&pagebreak=0 จากคุณ : feroda เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 16:57:21

ความคิดเห็นที่ 4 มันไม่เที่ยงแท้แน่นอน จะให้สุขสบายอย่างเดียวไม่มีทาง เราต้องยอมรับความจริง จึงจะมีปัญญาหาทางแก้ไข เพื่อออกจากทุกข์ได้ ทุกอย่างมีสาเหตุ มีปัจจัย เมื่อกายใจกระทบสิ่งใด นั่นละจะเป็นที่มาของความสุขและทุกข์นั้นๆ หาสาเหตุให้เจอ ยอมรับความจริงว่า สาเหตุมีอยู่ แล้วละที่สาเหตุนั้น ด้วยวิธีการต่างๆ ด้วยธรรมะที่พระพุทธเจ้่าท่านทรงตรัสสั่งสอนไว้ดีแล้ว จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 23:23:11

ความคิดเห็นที่ 5 ใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้ ขอให้สังเกตดูให้ดี ที่มีอาการทุกข์คือ จิต ใจ คือผู้ที่รู้ว่าจิตกำลังเป็นทุกข์ จิตทุกข์ แต่ใจไม่ได้เคยเป็นทุกข์ด้วย ใจไม่เคยทุกข์ ใจไม่เคยสุข ใจเป็นแค่รู้กับเห็นเฉยๆ ให้จำแนกว่า จิต กับ ใจ ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน จิต คือสิ่งที่ไปๆมาๆ เกิดๆดับๆ เป็นไตรลักษณ์ เป็นสิ่งที่ถูกรู้ ใจ ไม่ไปไม่มา ไม่เกิดไม่ดับ มีอยู่ตลอด ใจ เป็นผู้รู้ผู้เห็น จำแนก "ใจผู้รู้" ออกมาจาก "สิ่งที่ถูกรู้" ได้ด้วยสติ ใจ จะไปดับเอาโน่น ตอนนิโรธปรากฏ เช่นเดียวกับเรื่องนิ้วขยับที่คุณฝึกอยู่ ฝึกด้วยการดูกายทั้งวันนี่ดี เกิดสติตั้งมั่นเข้มแข็งเป็นกลางและต่อเนื่องได้ดีนัก ขอให้สังเกต ว่าที่ขยับน่ะกาย แต่ใจไม่ได้ขยับ ใจเป็นแค่รู้เห็นอาการเหล่านั้นเฉยๆ -------------------- ตอบสิ่งที่ถาม จิตมีความทุกข์ได้ ก็เพราะเหตุปัจจัยมันพอดีแล้ว อาการเช่นนั้นจึงเกิดขึ้น แต่ก็เป็นเรื่องของมัน ไม่เกี่ยวอะไรกับ ใจ ที่เป็นผู้รู้ผู้ดูอยู่ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 00:20:28 แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 00:18:09 จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 00:16:54

ความคิดเห็นที่ 6 กิเลส หลักๆ มีอยู่ 3 ตัว คือ โลภะ โทสะ โมหะ ทุกข์แบบไม่มีเหตุ อาจะเพราะไม่เข้าใจในความไม่รู้ หรือความหลง(โมหะ) อาจะเป็นเพราะไม่รู้ว่า ไม่รู้นั่นเอง จึงทำให้ทุกข์ได้ ปัญญาจะเกิดได้จากการพิจารณาในสิ่งที่เห็นตามจริง จากคุณ : Nirvanastream.com (สวรรค์รำไร) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 01:04:42

ความคิดเห็นที่ 7 คิดว่ายังไม่ทันครับ จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 01:22:13

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ ขอบคุณ คุณกล้วย รอคำแนะนำจากคุณ chaosy อยู่ด้วยนะครับ  ความจริงตอนแรกว่าจะไม่สนใจมัน เพราะพอเรารู้ผ่านๆ แล้วมันก็เปลี่ยน ก็ดับไปให้ดู  พอดีเมื่อวานมีอาการทุกข์มากโผล่มาให้ดู หลายครั้ง สังเกตุดูถ้าเรารู้เบาๆ ผ่านๆ มันก็ดับไปให้เห็นไว  ถ้าเราเข้าไปตั้งใจรู้ ตั้งใจดู มันสำแดงเดชมาใหญ่เลย มันก็เลยเกิดความสงสัย อยากรู้ขึ้นมาครับ ว่ามันเกิดมาจากไหน สัญญาอะไรเป็นเหตุให้ มันเกิดมันดับ จากคุณ : ฝนสลัดมือ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 08:35:10

ความคิดเห็นที่ 9 คิดหลายรอบ ตอบไม่ถูก คือเชื่อว่ามีเหตุ จิตเขามีเหตุให้ทุกข์ ก็แสดงอาการทุกข์ บางทีเจ้าตัวก็ไม่รู้ ฝรั่งเรียกว่า จิตใต้สำนึก เพราะจิตกับความคิดมันคนละตัวกัน จิตเป็นธาตุรู้ บางทีเขารู้อะไร ที่เราคิดไม่ถึงก็มี แต่ว่าที่ทำมานั้นก็น่าจะดีนะ คือรู้ผ่าน รู้ผ่าน ฝึกไม่เอาอ่ะ จะทุกข์อะไรก็ช่างกูไม่เอาซะอย่าง การจะพิจารณาในสิ่งที่จิตรู้ กำลังผู้รู้มันต้องตั้งมั่นหน่อย เดี๋ยวเกิดเขาสำรอกออกมามากมาย เราจะตั้งรับไม่ทัน  เผลอไปยึดเข้ายุ่งอีก บางทีพอตั้งใจดู มันมีแรงตัณหา จิตยิ่งเกิดอาการต่างๆ มันก็แค่อาการนะ ถ้าเป็นนักภาวนา เกิดความสงสัย เขาให้ละสงสัย แล้วก็ รู้ อย่างเดียว รู้ผ่าน รู้ผ่าน ถ้าเป็นนักจิตวิทยา เขาก็สืบค้นดู ว่าเหตุมาจากสัญญาใด เราเลยว่า ตอบไม่ถูก  แต่เข้าใจว่า ที่ทุกข์น่ะ สงสัยจะทุกข์จริง..แหะๆ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 09:25:08

ความคิดเห็นที่ 10 พระท่านบอกว่า สงสัย เพราะไม่รู้ ถ้ารู้ จะไม่สงสัย คือให้กลับมา "รู้" ซะ เห็นไหมว่าทิ้ง "รู้" ไปแล้ว แม้แต่ความทุกข์ที่สงสัยนั้น ที่จริงมันก็เป็นแค่สักแต่ว่าอาการหนึ่งของจิต มีท้ายสุด สุดท้ายของมัน คือดับไปเป็นธรรมดา เฉกเช่นเดียวกับอาการอื่นๆที่ปรากฏขึ้นมาทั้งหมดทั้งสิ้น นักภาวนาควรเห็นว่า นี่สักแต่อาการหนึ่งปรากฏ เพียงเพื่อให้สติได้ระลึก จะได้แยก"ใจรู้"ออกมา / กลับมาตั้งมั่นอยู่ที่"ใจ"ได้ หากเข้าไปตะลุมบอน เข้าไปหาเหตุหาผลของอาการนั้นๆตามความอยาก ขณะนั้นคือหลงออกไปแล้ว เข้าไปกระทำตามอำนาจบงการของจิตปรุงแต่งด้วยความไม่รู้แล้ว เคลื่อนออกจากฐานใจ ทิ้งฐานกายในปัจจุบันแล้ว กาย กับ จิต เป็นเหมือนเวทีแสดงละครของกรรมวิบาก วิบากทั้งฝ่ายดีฝ่ายร้าย จะขึ้นมาแสดงละครบนเวทีนี้เมื่อไหร่ อย่างไร แบบไหนก็ได้ สุดแล้วแต่เหตุปัจจัยคือกรรมวิบากจะประชุมส่งมา พระพุทธองค์ตรัสว่า กรรม เป็นเรื่องอจินไตย อย่าไปคิดหาเหตุผลกับมัน ฉะนั้นเราๆท่านๆก็ไม่ควรไปคิดถึงเรื่องวิถีส่งผลของกรรมวิบากให้เสียเวลา เพียงเข้าใจไว้ว่ากรรมวิบากมีจริง แล้วปัจจุบันนี้ก็ให้ฝึกมีสติรู้เห็นอยู่ที่กายใจตนให้แนบแน่นต่อเนื่องยิ่งๆขึ้นไป เพียงเท่านี้เป็นการทำเหตุปัจจัย เพื่อการเอาตัวรอดออกจากกองทุกข์นี้ได้แล้วครับ จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 09:33:05

ความคิดเห็นที่ 11 เคยเป็นแบบ จขกท. เป็นความทุกข์อย่างแสนสาหัส เหมือนชีวิตนี้มีแต่ความทุกข์ บางครั้งท้ออย่างมากว่าที่ปฏิบัติมานั้นมันไม่ได้ผลเลยหรือ จริงๆมันมีเหตุแต่เพียงว่าสติเราตามไม่ทัน จะมารู้สึกก็ตอนจิตมันเป็นทุกข์วาบขึ้นมาแล้ว อาการทุกข์แบบนี้มันเกิดขึ้นจากทางอายตนะทั้ง 6 แล้วจิตไม่ชอบเกิดการต่อต้านทำให้เกิด ทุกข์  ช่วงแรกจะตามไม่ทัน เช่น ทางใจจิตจะต้องคิดเรื่องอะไรขึ้นมาเสียก่อน (ซึ่งมันบาง เบามาก ) แล้วเกิดความชอบไม่ชอบขึ้น จากนั้นความทุกข์ก็จะเกิดตามขึ้นมาทันที แต่เพราะสติเราไม่มีกำลังพอจึงรู้สึกได้แค่ตอนที่ใจเป็นทุกข์  จึงเหมือนความทุกข์เกิดแบบ ไม่มีเหตุ แต่ความจริงมันมีแต่เราไม่เห็นเอง ไม่ต้องไปหาสาเหตุมัน รู้สึกไปแบบนั้น บ่อยๆเข้าก็จะทันการเกิดของมันเอง แล้วจะเข้าใจ ว่า การเกิดของสภาวธรรมมันก็เหมือนการทอดลูกเต๋าเราไม่สามารถบังคับให้มันออกแต่ เลขที่เราต้องการได้ ความทุกข์จะเบาบางลงไปก็ต่อเมื่อใจยอมรับว่า การรับรู้ทาง ตา หู จมุก ลิ้น กาย ใจ นั้น เป็น เพียงแค่สภาวะธรรมที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ จากคุณ : palmgang เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 10:03:55

ความคิดเห็นที่ 12 เอ้อ......ทำไมคุณchaosy ถึงตอบว่า จิตใต้สำนึกล่ะครับ   กำลังจะเข้ามาโพส หลังจากบังเอิญได้อ่าน ธรรมะบรรยาย หลวงพ่อพุธ ฐานุโย ในลานธรรม นึกได้ว่าถ้ามีคำถามในการปฏิบัติให้หาอ่าน หาฟังธรรม ของหลวงพ่อพุธ "สิ่งเป็นเหตุการณ์ปรากฏขึ้นให้จิตรู้มาจากไหน ก็มาจากจิตใต้สำนึกที่มันปรุงแต่งขึ้นมา เมื่อมันปรุงแต่งขึ้นมาแล้ว จิตไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่สำคัญมั่นหมายว่าอะไรเป็นอะไร จึงไม่ได้หวั่นไหวต่อเหตุการณ์นั้น ๆ สิ่งรู้ ซึ่งเป็นอารมณ์ ไม่สามารถที่จะวิ่งเข้าไปภายในจิตได้ เพราะตอนนี้จิตมีพลังงานอย่างเข้มข้น มีอำนาจอยู่เหนือกิเลสและอารมณ์ชั่วขณะหนึ่ง อันนี้คือสมาธิขั้นละเอียด ขั้นสูงสุด" ขอบคุณ คุณกล้วย อีกที ไม่แน่ใจ  B1  หรือ  B2  ขอบคุณนะครับ ลืมขอบคุณ คุณchaosy  อะไรจะพอดีขนาดนั้นได้  ขอบคุณนะครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 12:53:03 จากคุณ : ฝนสลัดมือ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 10:42:14

ความคิดเห็นที่ 13 มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป เป็นคุณสมบัติของทุกข์ จิตมีผู้รู้ ผู้ดูจึงไปเห็นความจริงข้อนี้ ทุกข์มีอยู่ แต่ไม่มีผู้ทุกข์ ไม่มีใครทุกข์ ความทุกข์ก็ไม่มีความหมายอะไร สบายเลย อนุโมทนา เมื่อวานนี้ได้สอบอารมณ์กับพระอาจารย์ ได้ฟังประโยคที่เคยฟัง แต่ได้ฟังต่อหน้า มันซาบซึ้งกินใจ เหมือนแทงทะลุ เข้าไปในใจแล้วน้ำตาซึมเลย ถ้าจขกท.หาโอกาสพบครูบาอาจารย์บ้าง เพื่อท่านได้บรรยาย ให้คุณได้ซาบซึ้งในความจริง ที่คุณได้พบเช่นกัน จากคุณ : nokbin เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 11:17:32

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ คุณnokbin นะครับ พออาการของจิตมันทุกข์ จิตก็ไปรู้ไปดู ดูมากก็เผลอถลำ ลงไป ก็เป็นเรื่อง  ก็ได้หัดจิตผู้รู้ไปลุ่มๆดอนๆ ตามสภาวะครับ  เห็นหลายๆท่านได้ไปกราบ ครูบาอาจารย์ก็นึกสะท้อนใจ กรรมในโลกมันบีบเราอยู่เลยยังไม่มีโอกาสไปกราบกราน ครูบาอาจารย์ที่วัด  ได้แต่เรียนพักลักจำเอาตามหน้าคอมนี่แหละครับ  ขอบคุณนะครับ ชอบห้องนี้จัง คนใจดีเยอะ จากคุณ : ฝนสลัดมือ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:08:40

ความคิดเห็นที่ 15 เพราะมันทำงานของมันเองครับ มันเป็น อนัตตา เราบังคับมันไม่ได้ตลอด มีเหตุให้ทุกข์มันก็ทุกข์ แล้วมันก็หายไป มีเหตุให้สุข มันก็สุข แล้วมันก็หายไป อีกเหมือนกันครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 55 01:10:29