ความคิดเห็นที่ 1 "เรารู้ว่าเรายังมีชั่ว เลว โง่ ทิฎฐิ มีความไม่ดีอยู่เยอะ ซึ่งเราก็รู้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ดี ก่อให้เกิดอกุศลกรรมทั้งสิ้น" ตามความเห็นของผมเห็นว่าดีแล้ว ที่สามารถมองเห็นตัวเองได้ชัดเจน ต่อไปก็ จะเกิดอยากทำแต่สิ่งที่ดี หรือ บุญ ก็ควรทำไปตามความพอใจเถิด แต่มีข้อควร ระวังอย่าติดบุญ หลงบุญ บ้าบุญ ต้องมอง ต้องตามรู้ตัวเรา จิตเรา จนบุญก็ไม่มี บาปก็ไม่มี ทุกอย่างคือปรากฏการณ์ธรรมชาติเกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัยที่ทำให้เกิด   เมื่อหมดเหตุหมดปัจจ้ยปรากฏการณ์นั้น จะหายไป โลกียะ เห็นโทษของบาป เลยกลัวบาป เห็นประโยชน์ของบุญ เลยชอบทำบุญ มากเข้าจะเกลียดบาป และ บ้าบุญ หนักไปไม่ดี โลกตระ สุดท้ายไม่มีบุญ ไม่มีบาป ทุกอย่าคือปรากฏการธรรมชาติ เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัยที่ทำให้เกิด   เมื่อหมดเหตุหมดปัจจ้ย ปรากฏการนั้นจะหายไป เมื่อประจักแก่ใจได้ดังนี้ ทุกข์จะเบาบาง  ใจจะสงบ สุขจะเกิด นอนดึกจัง คงเป็นคนคิดมาก จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 05:44:00

ความคิดเห็นที่ 2 จุดหมายเบื้องต้น ที่เป็นเป้าหมายหลัก  ที่จริงไม่ได้สนใจจะพ้นทุกข์ หรือจะแก้กิเลส  เพราะยังชอบอยากสนุกกับกิเลสต่างๆ  ...แต่ต้องการรู้ความลึกลับต่างๆ ปัญหาต่างๆในธรรมชาติทั้งหมดว่า  คำตอบสุดท้ายของปัญหาคืออะไรกันแน่   ... เรื่องแปลกๆต่างๆ เช่น ภพชาติ นรกสวรรค์  ภูตผี การเวียนว่ายตายเกิด  ฤทธิ์เดช ปาฏิหาริย์ ต่างๆ ...ฯลฯ .. มีจริงหรือไม่ ?  ธรรมชาติทั้งหมด  เกิดมาจากไหน   โลกนี้  ดวงดาว  มนุษย์  สัตว์ทั้งหมดเกิดมาจากไหน  ?... จึงลองฝึกสมาธิ เพราะคิดว่าจะเป็นช่องทางที่จะได้คำตอบที่แท้จริงของปัญหาต่างๆเหล่านั้น หลังจากได้เจอพระป่าครั้งแรก  คือ หลวงตามหาบัวนี่แหละ เมื่อนานมาแล้ว  เกิดอัศจรรย์ใจที่ท่านรู้หมดว่าเรากำลังคิดอะไร   พูดเรื่องอะไรบางอย่างของเราออกมาถูกหมด โดยที่เราไม่เคยเอ่ยปากเล่ากับใครมาก่อน ...หลังจากนั้นได้เจอหลวงปู่ต่างๆในยุคนั้นอีกหลายๆรูป  ก็เจอเรื่องแบบเดียวกัน  คือ ท่านรู้ใจเราไปหมด  และบางทีพูดอะไรออกมา  ไม่นานเรื่องนั้นๆก็เกิดขึ้นจริงๆ   บางท่านยืนอยู่ตรงหน้าเราแค่ ๓-๔ เมตร กลางลานโล่งๆ  แต่เรามองไม่เห็น  เดินไปใกล้ๆจะถึงแทบชนกลิ้ง  จึงเห็นท่านยืนนิ่งๆอยู่ตรงหน้าตรงนัันมาก่อนนานแล้ว หลังจากนั้น เลยมุมานะ ฝึกๆๆ แบบเอาเป็นเอาตาย เพื่ออยากได้แบบนั้นบ้าง ...  ฮ่าๆๆ ... แต่จนบัดนี้ กิเลสยังเต็มหัวเยอะแยะ ... เหอๆๆๆ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 05:48:34

ความคิดเห็นที่ 3 ปฎิบัติเพื่อนิพพานครับ(หมดกิเลส..).... จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 06:25:20

ความคิดเห็นที่ 4 จขกท. ครับ    การปฏิบัติรรมนั้นเหมือนการเดินทางแล้วมองไปข้างหน้าน่ะครับ  เหมือนการทอดสายตามอง บางคนมองใกล้ ๆ บางคนมองกลาง ๆ บางคนมองไกล ๆ บางคนมองไปไม่มีจุดหมาย  แต่เท้าเรายั่งย่ำเดินไป ตราบใดที่เรายังเดิน  เรายังรู้ตัวว่าเรากำลังเดินไป   นั่นคือเราใกล้จุดหมายเข้าไปทุกที   และในที่สุดมันก็ถึงจุดหมายครับ เจ้าของกระทุ้ทำถูกแล้วครับที่ไม่ได้คิดหวัง หรือมุ่งหวัง   แต่ขอให้คิดว่าชีวิตนี้สั่นนัก บางคนเห้นกันอยู่เมื่อวานนี้ วันนี้ตายเสียแล้ว    เสียดายเวลาไหมครับ  ชีวิตเราไม่เกินสามหมื่นวัน  ลองใช้ขีดนับดูครับ  เหลือไม่เท่าไหร่  เวลาที่น้อยนิดนี้ต่างหากจึงเป็นตัวเร่งให้เรารู้ เร่งทำ เร่งเคียวเข็ญตนเอง ให้รุ้ทุก  ให้ละกิเลส  เดินตามมรรค ของสมเด็จพระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นเองครับ จากคุณ : กระจอกจัง เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 07:02:43

ความคิดเห็นที่ 5 การไต่เขาสูงนั้น หากมองแต่ยอดเขาที่สูงลิ่ว  เราจะหมดกำลังใจในสักวัน  ตัวเรานิดเดียว จะปีนเขาสูงลิ่วอย่างนั้นยังไง... แต่ถ้าเราไม่เฝ้ามองแต่ยอดเขา  เก็บยอดเขา เป็นเป้าหมายในใจ   มองเส้นทางที่เดินอยู่เบื้องหน้า ก้มหน้าห้มตาเดินต่อไป  เงยหน้ามามาเช็คเป็นระยะ ว่าเราเดินถูกทางแล้ว ... เพียรปีนเขาไปเรื่อยๆ  วันหนึ่ง ก็ถึงยอดเขาเอง  : ] ผมคิดเช่นนี้นะครับ    ผมเองปราถนา การไม่เกิด ไม่ตาย เป็นเป้าหมายหลัก และในชาติที่จะทำให้แจ้งนั้น ก็ปราถนา ภูมิธรรม, บารมี ที่พระที่ผมเคารพนับถือท่านมี   ผมอยากเป็นครูอาจารย์ ที่ช่วยชี้ทางที่พระศาสดา บอกไว้แก่ศิษย์รุ่นหลังๆ   (อ่านกระทู้ ธรรมของหลวงปู่มั่น ที่บันทึกโดยหลวงปู่ อุ่น ชาคโร แล้ว ยิ่งรู้ว่า ต้องเหนื่อย นานแน่เลย 555 ) ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทิฐิแบบนี้ ถูกตรงไหม  แต่ผมเห็นด้วยกับความคิดพี่ยิ้มนะครับ ว่านี่ก็เป็นสัมมาทิฐิ     มาหมั่นให้ทาน อยู่ในศีล และการภาวนา   ดำรงสติในชีวิตประจำวันของฆารวาสกันเถอะ   : ) เข้าเพิ่มข้อความที่ผมชอบมากตอนบวชเป็นภิกษุ : หนทางยังมีอยู่ ผู้เดินทางยังไม่ขาดสาย ลงมือเสียแต่วันนี้ ก่อนที่กระแสลมแห่งกาลเวลา จะพัดพารอยพระบาทของท่านหายไป เพราะถ้าถึงวันนั้นนะ เราจะระหกระเหินอีกแสนนาน… : หลวงพ่อปราโมทย์ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 17:12:26 จากคุณ : OnceWakeUp เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 07:51:17

ความคิดเห็นที่ 6 สารภาพตามตรงว่าไม่เคยตั้งเป้าถึงนิพพานเลย  เดิมทีเกิดทุกข์ก็เลยหันมาปฏิบัติแล้วเบื้องต้นเกิดผลดีกับอารมณ์และความคิดที่เคยยุ่งเหยิง  เลยเริ่มปฏิบัติจริงจัง  พอเริ่มจริงจังก็เริ่มให้ความสำคัญกับสติ  พยายามไปให้ถึงจุดที่เรียกว่า"มหาสติ"  แต่ก็ยังไม่ไปถึงไหน  พอเริ่มเจอสภสวะบางอย่างก็เริ่มอยากก้าวข้ามกิเลสไปเรื่อยๆ... สรุปคือเป้าหมายตอนนี้คือละกิเลสให้ได้มากที่สุดจนกว่าจะตายนั่นเอง  ถ้าเปรียบกับการขึ้นเขาก็เหมือนหาจุดที่วิวดีที่สุดไปเรื่อยๆ ยังไม่เคยคิดถึงนิพพานจริงๆจังๆเหมือนกัน........ จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 08:48:22

ความคิดเห็นที่ 7 น้องยิ้มนอนดึกนะเนี้ย (มานั่งคุยด้วยตอนสายๆ ดีกว่า) ในทางพุทธ น้องยิ้มคิดแบบนี้ก็ไม่น่าจะผิดอะไร เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้ามีหลายระดับ เพื่อคนหลายระดับ ทุกระดับถ้าทำตามแล้ว ย่อมก่อให้เกิดความสุขร่มเย็นกับชีวิตแน่นอน เป้าหมายสูงสุดของทวดเทียด vbvb ต้องนิพพานอยู่แล้ว ไม่งั้นไม่อยากเรียกตัวเองว่านับถือพระพุทธเจ้า ไม่งั้นก็ไม่อยากบอกว่านับถือศาสนาพุทธ มีคนกล่าวถึงหัวใจพระพุทธศาสนา ในหลายจุด เช่น ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ปัจฉิโมวาท โอวาทปาฏิโมกข์ หรือ คาถาที่ พระอัสสชิเถระ สรุปหลักคำสอนของพระบรมศาสดจารย์แก่อุปติสสปริพพาชก แต่ผมชอบอันสุดท้ายนี่แหละ เย ธัมมา เหตุปปะภะวา     เตสัง เหตุง ตะถาคะโต เตสัญจะ โย นิโรโธ จะ      เอวังวาที มหาสมโณ ธรรมทั้งหลายมีเหตุเป็นแดนเกิด พระตถาคตเจ้าตรัสถึงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น และตรัสถึงการดับแห่งเหตุเหล่านั้น  พระมหาสมณเจ้า มีปกติตรัสอย่างนี้ ไม่ต้องมาเกิดอีกน่าจะดีจริง ความทุกข์หาง่ายเหลือเกิน อย่างเช่น ทำสมถะสงบๆ กำลังสบาย มีความคิดไหวๆขึ้นมาแค่นี้ก็ทุกข์เลย เลยรู้สึกว่า แค่คิดก็ทุกข์ละ อะไรมันจะทุกข์ง่ายอย่างน้านน จบไปเลยดีที่สุด อีกส่วนคือ ตอนนี้ปฏิบัติไป เพื่อจะเห็นสิ่งตามที่เป็นจริง ไม่โดนหลอก อยู่กับโลก อยู่กับสมมุติได้อย่างดี วางง่าย ไม่ยึดติด แต่ต้องทำแบบโลกๆให้ดีที่สุด     นิพพาน เป็นบรมสุข มีหลายครั้งอยากได้ๆๆ.... ทั้งๆที่รู้ว่าถ้ายังอยากก็ไปไม่ถึง ตอนนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองอยู่ตรงไหน แต่ไปเรื่อยๆ ก็ยังมีกิเลสมากมาย คริๆๆ (ว่างๆ เด๋วอาจจะแวะมาคุยอีกนะ) จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 08:51:54

ความคิดเห็นที่ 8 เราไม่คิดไกล ถึงไม่ต้องกลับมาเกิดอีก (ไม่มีความสามารถพอ) ถ้าชาติหน้ามีจริงๆ คงได้เกิดอีก แต่ไม่รุเป็นตัวอะไร (ขำๆ) เป้าหมายในการ(พยายาม)ปฎิบัติธรรม ทำสืบทอดต่อกันมาตามบรรพบุรุษ อย่าง. ตกค่ำต้องจุดธูปไหว้พระสวดมนต์นะ  ใส่บาตรบ้างนะ  ทำทานนะ และพยายามให้อยู่ในกรอบในศีลในธรรม นะ. จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 08:53:27

ความคิดเห็นที่ 9 ทุกข์เหลือเกินครับ โลกนี้มันมีแต่เรื่องน่าเบื่อหน่าย ไม่มีอะไรน่าเอาเป็นสาระเลย ตอนที่มีความสุขทางโลก ใจมันรู้สึกว่ามีทุกข์อีกชั้นนึงซ่อนอยู่ รู้สึกว่าเป็นเหมือนสีขาว แต่ไม่โปร่งใส มีแรงกระเพื่อมภายในตลอดเวลา เคยถามตัวเองเหมือนกันครับกับประโยคนี้ คำตอบคือ ถึงแม้ว่าเราจำเรื่องในอดีตชาติไม่ได้ ว่าสุขหรือทุกข์ ผมคิดว่านั่นไม่จำเป็น เพราะปัจจุบันนี้มันทุกข์เห็นๆอยู่แล้ว ป่วยการที่จะไปตั้งความหวังกับอนาคตที่ดี หรือแก้ไขอดีตที่เลวร้าย ถามตัวเองตามจริงเถอะครับ ว่าที่ผ่านมาสุขหรือทุกข์มากกว่ากัน ผมรู้สึกว่าถ้าต้องเกิด ต้องเจออะไรๆเหมือนที่ผ่านมาอีก มันก็ไม่คุ้มค่าเลยที่จะต้องมาทนทุกข์กับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ ผมเชื่อว่าถ้าทุกคนเห็นทุกข์กันจริงๆแล้ว ก็ไม่มีอยากจะมาเกิดหรือทนทุกข์กันอยู่อย่างนี้ สิ่งสำคัญคือเราเห็นว่าโลกนี้เป็นทุกข์จริงๆหรือเปล่า จากคุณ : luangrit เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 09:43:10

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อก่อนเราเองมักบอกกับตัวเองและบอกกับคนอื่นเสมอว่า การปฏิบัติธรรมให้สำเร็จตามแบบอย่างพระพุทธเจ้าหรือพระอริยเจ้า เป็นเรื่องยากที่ทำไม่ได้   จนเมื่อเราได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัด และได้สวดมนต์ทำวัตร เมื่อถึงบทธัมมาภิถุติ ที่ว่า "อะกาลิโก   เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้และให้ผลได้ไม่จำกัดกาล" ทำให้เราเปลี่ยนความคิดทันที  และบอกกับตัวเองและคนอื่นใหม่ว่า การปฏิบัติธรรมจนสำเร็จ ถึงจะเป็นเรื่องยากแต่ก็เป็นเรื่องที่ทำให้สำเร็จได้ เป้าหมายในการปฏิับัติธรรมของเราก็เพื่อการดับทุกข์  ถ้าสำเร็จในชาตินี้ได้ก็ดี แต่ถึงแม้จะยังไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร  ถือว่าชาตินี้ได้มีโอกาสสะสมบารมี สะสมไปเรื่อยๆ ซักชาตินึงก็ต้องบรรลุได้สิน่า .. จริงๆ ถ้าชาตินี้ ขอพระโสดาบันก็ยังดี (ก็ยังแอบหวังสูงหน่อยนะคะ แหะๆ) เพื่อปิดทางไปอบาย และเป็นหลักประกันว่าจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์และมีโอกาสปฏิบัติธรรมอีกแน่ๆ แต่กิเลสนี่มันก็ร้ายจริงๆ เฮ้อ.. สู้กับมันบ่อยๆและก็แพ้บ่อยๆซะด้วย  -*- แต่ไม่เป็นไร สู้ต่อไป  สู้โว้ยยย.. จากคุณ : สติไม่มาปัญญาช้อปเกิด เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 10:39:07

ความคิดเห็นที่ 11 เป้าแต่ละคนไม่เหมือนกันหรอกน้องยิ้มคะ บางคนเขาก็หวังฤทธิ์  บางคนหวังมนุษย์สมบัติ(คือทำให้รวยๆ) บางคนหวังสวรรค์สมบัติ(ไปเกิดในสวรรค์) บางคนหวังว่าจะทุกข์น้อยลงไปหน่อย จะได้อยู่กับโลกได้สุขมากๆ บางคนหวังไม่กลับมาเกิดอีก ไปนิพพาน มันแล้วแต่บารมีที่สะสมมาคะ  ไม่ต้องห่วงว่าเราจะเห็นผิด เพราะแค่มาเกิดนี่ก็เห็นผิดเต็มสองตา สองหูแล้ว ตราบใด ยังไม่ถึงพระนิพพาน มันก็ยังเห็นผิดๆอยู่ แต่เป็นความผิดที่ตามขั้นของภูมิจิตภูมิธรรมของแต่ละคนไป ผิดตัวนี้ มันไม่เท่า ไม่เสมอกันหรอกคะ ไม่ต้องกังวลไปหรอก พี่เอง เป้าหมายขยับไปขยับมาคะ  เพราะจิตมันไม่เที่ยง ไอ่เราหนะอยากไปนิพพาน เพราะเห็นทุกข์อยู่บ้าง แต่จิตมันไม่ได้อยากไปด้วย มันยังเห็นว่าโลกนี้มีสุขอยู่นา มันนั่นช่างกลับกลอก  ชอบชวนอยู่กับโลกต่อ  มารก็เยอะ หาช่องเสียบชวนให้กลับโลก ไม่กล้าพูดว่าหวังพ้นทุกข์ไม่กลับมาเกิดอีกหรอกคะ เข็ดแล้ว วางเป้าทีไร โดนดี จนไม่กล้าจะคิดดัง เอาว่า ทำเหตุให้อยู่ในกระแสมรรคเข้าไว้ ศีล5 เราไม่พร่อง ภาวนาของเราไป ทำการทำงานไป มีโอกาสก็สะสมบารมีไว้ ถ้ามีด่านไหนดักขวากหนามไว้ข้างหน้า พี่ก็พยายามฝ่าไปแบบโง่ๆของพี่นี่แหละ ฝ่าไม่ได้ ก็เป็นชาวโลกมันต่อไป  จะไปยากอะไร ทำได้สุดแรงสุดใจเท่านี้นี่นา ถ้าชาตนี้ไม่จบ ก็มีชาติหน้า ชาตินู๊น ชาติโน๊นนน ตายมาไม่รู้จะกี่ชาติแล้ว    มันไม่สำเร็จซะที  ตายอีกสักชาติจะเป็นไรไป เกิดใหม่ ก็ภาวนาต่อไป มันคงจบสักชาติละคะ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 10:49:16

ความคิดเห็นที่ 12 ที่ปฏิบัติธรรมเพราะอยากรู้ธรรม อยากเห็นธรรม เห็นทางพ้นทุกข์น่ะครับ ผมโชคดีได้บวชกับพระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบองค์หนึ่งที่อิสานหนึ่งพรรษา ครั้งหนึ่งมีคนมาถามท่านว่า "ชาติหน้ามีจริงไหม" ท่านตอบว่า "หากโยมตั้งใจภาวนาจนถึงจุดหนึ่ง โยมจะแยกกายกับใจออกจากกันได้ จะเห็นสิ่งที่มันตาย และจะเห็นสิ่งที่เป็นอมตะไม่มีวันตาย แล้วโยมจะตอบคำถามนี้ได้เอง" คำตอบตรงนี้กินใจผมมาก อยากพิสูจน์มากว่าจริงไหม อยากเห็นเหมือนอาจารย์เราถือเป็นเป้าหมายในการปฏิบัติธรรมของผมในชาตินี้เลยละครับ อีกอย่างพอเริ่มปฏิบัติก็เริ่มวางได้มากขึ้น ทุกข์ในประจำวันลดลงอย่างมาก เข้าใจโลกได้มากขึ้น เลยปฏิบัติต่อเนื่องมาเรื่อย ๆ ครับ จากคุณ : Klaibann เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 11:10:14

ความคิดเห็นที่ 13 ท่านทั้งหลายมายังห้องศาสนานี้มาประชุมร่วมกันเพื่อสนทนาธรรม ที่บ้านเรามาอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวพ่อแม่มาก่อนและพี่ๆน้องก็ตามกัน แล้วในที่สุดทุกๆคนก็ต้องแยกย้ายกันไป ที่บ้านน้องสาวไปก่อนตามด้วยพี่ชาย คุณพ่อและพี่สาวเมื่อคิดถึงคนที่เขาไปแล้วทำให้คิดถึงภพก่อนหน้านี้ เราคงตั้งใจมาเพื่อทำภารกิจในกายมนุษย์นี้ คิดแล้วไม่อยากจะพลาดเหมือน พวกที่เขาล่วงหน้าไปแล้วแบบไม่เสร็จกิจและอีกไม่นานกายมนุษย์ก็จะมีค่าน้อย กว่าก้อนอุนจิเสียอีกเวลาครองร่างมนุษย์นี้เหลือน้อยเต็มทีไม่อยากไปมือเปล่าเลย จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 11:18:51

ความคิดเห็นที่ 14 เกิดเป็นคนพุทธ ก็ต้องเข้าใจแก่นของพุทธศานาก่อนว่า คือวิมุตติหลุดพ้น คือนิพพาน หวังให้ไกล....แล้วก็ทำความเพียรเพื่อไปให้ถึง ทำไมคนบางคนถึงหวังนิพพาน บางคนไม่หวังถึงนิพพาน....ก็เพราะอวิชชา คือความไม่รู้ เช่นไม่รู้ถึงข้อมูลว่า กว่าพระพุทธเจ้าจะได้คำสอน มาสอนเราเพื่อให้หลุดพ้นได้  ท่านต้องบำเพ็ญเพียรมานานขนาดไหน ลำบากลำบนมากเท่าไหร่ ไม่รู้ (ไม่เห็น)ถึงภัยในวัฏฏสงสาร ไม่รู้ว่าที่เกิดมาเนี่ย มันคือก้อนทุกข์ ไม่ว่าทุกข์ที่เห็นๆกันอยู่ เช่น เกิด แก่ เจ็บ ตาย หรือความปราถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์ เป็นต้น เหตุก็คงจะมาจากการขาดข้อมูล  ก็เลยไม่รู้....บางคนก็รู้ แต่ว่าไม่ซึ้ง ก็ว่ากันไป.... แต่พี่ฟังข้อมูลมามากพอสมควร ก็เลยพอจะรู้กับเค้าบ้างและ ซึ้งกับสิ่งที่รู้  ก็เลยทำความเพียรอยู่ตลอดเวลา ไม่เร่งค่ะไม่เร่ง แต่พี่ทำไม่เคยหยุด...แค่นั้นเอง  เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ผลที่ได้รับก็คือ กิเลสก็ลดลงเรื่อยๆ จากหยาบจนถึงกิเลสกลาง แต่กิเลสอย่างละเอียดเนี่ย มันก็มีเข้ามาเรื่อยๆ แต่เราเห็นมันได้ค่ะ   มันก็สักแต่ว่าเป็นเพียงธรรมชาติที่เกิดขึ้นแล้วก็ดับลงไป .... ไม่ใช่เรา ทางปฏิบัติก็มีแล้ว เราแค่ทำตาม อาศัยขยันเอาหน่อยแค่นั้นเอง พี่ว่าเหมือนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่พระพุทธเจ้าทำไว้ให้ แค่เราเอาน้ำร้อนใส่แล้วก็กิน ถ้าท่านย่อยให้ได้ก็คงจะย่อยให้แล้วละ :) จากคุณ : แครอทอร่อย เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 11:20:11

ความคิดเห็นที่ 15 ร่วมสนทนานะครับ    จากข้อความของคุณ Smiling-girl ---------------------------------------- ในทางพุทธ เราคิดแบบนี้ถูกหรือเปล่า เป็นมิจฉาทิฎฐิหรือไม่ ----------------------------------------     ตอบ ถูกแล้วครับ ไม่เป็น มิจฉาทิฏฐิหรอกครับ.     ส่วนสำหรับผมนั้นที่คุณ Smiling-girl ประสงค์ให้แสดงความเห็น  ณ.ตอนนี้กำลังพละต่างๆ ยังไม่พอที่จะไม่เกิดอีกเลย.     ซึ่งเืมื่อก่อนที่ผ่านมาคิดว่า มีกำลังพอที่จะไม่กลับมาเกิดเป็นมนุษย์บนโลกนี้อีก ได้ ถึงแม้ยังมีกามตัณหาอยู่     แต่ ณ. วันนี้เริ่มไม่มั่นใจอย่างนั้น เมื่อเกิดไขมันอุดตันในเส้นเลือดสมองอย่างเฉียบพลันหมดสติไป จนขณะอยู่ในห้อง ไอชียู เริ่มค่อยๆ ปฏิบัติธรรม ยิ่งขึ้นๆ จนเกิดสภาวะธรรมยิ่งกว่าที่ผ่านมาในอดีด คือพ้นไปจากสังขารและชีวิตไปจริงๆ ตายไปจริงๆ คงสภาวะนั้นที่ไม่ใช่สังขาร แล้วค่อยเกิดขึ้นมาใหม่อย่างมีสติทันกับสภาวะที่เกิดขึ้นใหม่เพี่ยงจุดเล็กๆ ของรูป-นาม นั้น ที่เพียงเริ่มปรากฏขึ้นในโพรงของร่างกาย แล้วก็ขยายรู้ชัดถึงร่างกายที่นั่งกรรมฐานอยู่ในโรงพยาบาล.      วันต่อมา สมองที่ยังไม่ปกติอยู่ ก็ลองพิจารณาว่า ยังมีกามตัณหาอยู่หรือเปล่า จึงจินตนาการดู ก็รู้ว่า ยังมีกามตัณหาอยู่      และคิดว่า ผลอันตะลึ่งไปกระตุ้นโดยไม่จำเป็น ในช่วงที่สมองยังผิดปกติออกจากห้อง ไอชียู เพียงวันที่ 2 เท่านั้น  ทำให้เกิดสภาวะทางกายภาพของต่อมไร้ต่อในสมอง ทำงานน่าจะเคลื่อนไปสักนิด ทำให้เกิดปัญหาการกระตุ้นที่แปลกไป ภรรยาบอกว่าผมผิดปกติ มากกว่าแต่ก่อนเรื่องกามตัณหาที่เหมือนเพิ่มขึ้น รวมทั้งอารมณ์ที่ขัดใจ จะปะทุได้่ง่ายกว่าแต่ก่อน ต่างไปจากเิดิม.       เรื่องอารมณ์ที่ขัดใจง่าย นั้นผมพอจะเข้าใจว่า กว่าสมองค่อยๆ หายจากอาการบาดเจ็บ กว่าจะปรับเข้าสู่สภาวะเกือบปกติ ต้องใช้เวลาเกือบทั้งปี มันไม่มีความสะดวกในภายในมาก จึงสะสมให้ขัดใจได้ง่ายกว่าแต่ก่อน       ออ.ลืมเล่าไปอีกอย่างหนึ่ง ว่าผลที่เกิดไขมันอุดตันในเส้นเลือดสมองที่เกิดขึ้นเพียงช่วงเวลานิดเดียว ถึงแม้ผมได้คลายการเป็นอัมพฤต อัมพาต ในเวลา 24 ชั่วโมง เหมือนคนปกติทั่วไป แต่ยังมีผลข้างเคียงอยู่อย่างหนึ่งคือ เลือดได้ดันเข้าไปในกระบอกตาของผมเป็นถุงน้ำที่มีเลือดปนอยู่ ในลูกตาด้านหลัง ใกล้ๆ เรตินา ทำให้เสมือนมองเห็นอะไร พล้าๆ อยู่เล็กน้อยในตาสองข้าง หมอได้บอกว่า ที่เกิดถุงน้ำมีเลือดปนอยู่เกิดจากความดันในลูกตาผิดปกติ ซึ่งได้ทำการตรวจมาเกือบจะครบปีแล้ว อาการของโรคก็คงที่ไม่เปลี่ยนแปลง ผมจึงสรุปได้ว่า การที่เกิดเลือดซึมเข้าในถุงน้ำ ในลูกตาได้ก็เกิดในช่วงที่เกิดการช็อกเพราะไขมันอุดตันในเส้นเลือดสมองอย่างเฉียบพลันนั้นเอง.                           ดังที่เล่ามานั้นผม จึงเริ่มไม่มั่นใจเหมือนแต่ก่อน ว่าจะไม่กลับมาเกิดบนโลกนี้อีก ด้วยกำลังสมาธิ          เพราะกายกับจิตใจสัมพันธ์กันแนบชิด ดังที่พุทธพจน์             ร่างกายประกอบด้วย มหาภูตรูปทั้ง 4 ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า กายบ้าง จิตบ้าง มโนบ้าง.         ดังพุทธพจน์บางส่วน ที่ตัดยกมา -----------------------------------------------------------      ร่างกายอันเป็นที่ประชุม แห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ ที่ตถาคตเรียกว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง จิตเป็นต้นนั้น ------------------------------------------------------------ จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 11:21:52

ความคิดเห็นที่ 16 มีกลอนมาฝากเพื่อนๆค่ะ  ได่ฟังมาจากหลวงพ่อท่านหนึ่ง ชอบมากๆ เลยเอามาแบ่งปันกันค่ะ พ่อส่งโจทย์สดๆให้ทดสอบ พ่อส่งมอบข้าศึกให้ฝึกฝน พ่อส่งมอบความทุกข์ยากลำบากลำบน เพื่อลูกของพ่ออดทนอนาทร พ่อส่งเมตตาเป็นยาทิพย์ พ่อยื่นหยิบความจริงเป็นสิ่งสอน พ่อส่งมรรคแปดข้อไว้ต่อกร พึงสังวรทำให้ถูกนะลูกเอย . อีกข้อความหนึ่งที่ประทับใจมากๆ และอยากแบ่งปัน เอามาจากในเฟสบุ๊คค่ะ อย่าปล่อยให้อะไรมาทำให้คุณละสายตาจากพระพุทธองค์ เพราะถ้าคุณหันกลับมาอีกครั้ง คุณอาจจะไม่ได้เห็นแม้แต่รอยเท้าของท่าน .....โอ๊ยยยยซึ้งงงงงงง..... จากคุณ : แครอทอร่อย เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 11:37:34

ความคิดเห็นที่ 17 เป้าหมายในการปฏิบัติธรรมของเราในเวลานี้คือ การนำธรรมะมาใช้กับการดำเนินชีวิตของเราให้ทุกข์น้อยที่สุดค่ะ ณ ตอนนี้ เราคาดหวังแค่นี้จริงๆ ค่ะ ขอแค่ ไม่วุ่นวายใจมาก ไม่กังวลใจมาก ปล่อยวางได้ในหลายๆ สิ่ง โกรธและโมโหน้อยลง มีสติอยู่กับตัวเองเพิ่มมากขึ้น ใช้ชีวิตในทางโลกอย่างเรียบง่ายและมีความสงบในใจ แค่นี้ก็ถือว่าบรรลุจุดมุ่งหมายในตอนนี้แล้วค่ะ เรื่องหลุดพ้น นิพพาน ดูจะไกลเกินไปสำหรับเราในตอนนี้ค่ะ แต่ในอนาคตก็ไม่แน่นะคะ เพราะเรายังเป็นเหมือนเด็กหัดเดิน ถ้าซักวัน เราเดินได้มั่งคงกว่านี้ จุดมุ่งหมายของเราก็คงจะใหญ่ขึ้นค่ะ จากคุณ : Select Star เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 11:45:19

ความคิดเห็นที่ 18 เกิดมาแล้ว  พบแก่นธรรมในพระพุทธศาสนาแล้ว เป้าหมาย คือ กำจัดอวิชชาโดยเร็ว  โดยทำเหตุคือ ทาน ศีล ภาวนา ให้เป็นนิสัย เป็นวาสนาไปเรื่อย เหมือนกับออกเดินทางตามรอยพระบาทพระศาสดา สำนึกในพระคุณพระศาสดาค่ะ  ทรงบำเพ็ญบารมีมานานมาก ไม่อยากฝากความหวัง ไปฟังธรรมเฉพาะพระพักตร์พระศรีอาริย์  กลัวพลาดมีมิจฉาทิฐิ  หรือทำครุกรรม แบบ พระเจ้าอชาติศัตรู เพราะ การเกิดทุกครั้งเริ่มใหม่ทุกครั้ง จากคุณ : กอบัวสวรรค์ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:12:31

ความคิดเห็นที่ 19 คล้าย ๆ กันค่ะ เป้าหมาย เฉพาะหน้า คือ ตระหนักรู้ และพ้นทุกข์เฉพาะหน้า (ซึ่งมีมาทุกวัน - - ") ระยะกลางไปอีกหน่อย คือ ขัดเกลาตัวเอง แล้วท้ายที่สุด คือ นิ่ง ว่าง แล้วไม่กลับมาในวัฏฏะค่ะ จากคุณ : แม่กุ๊บกั๊บกับเก๋ากี้ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:59:15

ความคิดเห็นที่ 20 เป้าหมาย-->แก้ไขปัญหา {เรื่อง  ทุกข์(ซึ่งมีนัยยะที่หยาบและลุ่มลึก)+เผยแพร่ธรรมะที่ถูกหลักพระพุทธศาสนา} กระบวนการปฏิบัติเพื่อที่จะพ้นทุกข์+เผยแพร่ ก็ย่อมต้องเผชิญกับปัญหา อุปสรรค ซึ่งปัญหาอุปสรรคนี้ ต้องแก้ไขให้ลุล่วงไปตามสติปัญญาที่มี --------------------   ปล กระบวนการฝึกฝนตนเองตามที่พระพุทธเจ้าสอน สุดท้าย ผลคือ การยุติการเวียนว่ายตายเกิด  ผมว่าคุณหญิงฯ น่าจะคิดได้ถูกต้องแล้ว ที่โฟกัสมุ่งขัดเกลาตนเองให้มีละความชั่ว ทำความดี และทำจิตให้บริสุทธิ์ขึ้นเรื่อยๆ (เพราะอาการไม่อยากเกิดอีก อาจจะตกหลุมพลางกิเลสได้  ...วิภวตัณหา..) แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 13:06:07 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:05:23

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่อยากทุกข์อีกแล้วคะ อยากจะเห็นอะไร ได้ยินอะไรก็ปล่อยวาง ภาวนาๆ ไป เพื่อดับทุกข์ อยากจะเฉย (อุเบกขา)กับทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่าง ไม่รู้อาการแบบนี้ เรียกว่า ต้องการนิพพานรึเปล่านะคะ จากคุณ : +สาวสวย+ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:18:57

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่เคยหวังอะไรเลย  ที่ศึกษาธรรมก็เพื่อเข้าถึงธรรมก็แค่นั้น   เพราะเรายังต้องใช้ชีวิตก็ต้องมีหลักไว้ยึดถือและปฏิบัติให้อยู่ในโลกนี้ได้อย่างสงบ จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:41:45

ความคิดเห็นที่ 23 เป้าหมายของเรา คือ ก้าวเข้าสู่กระแสมรรค ผล นิพพาน คือไม่หวังสูงขนาด "นิพพาน" ในชาตินี้ แต่ขอแค่ขั้นต้นอย่าง "โสดาบัน" เป็นอย่างน้อยก่อนในชาตินี้ ด้วยความที่รู้ตัวเองอยู่ว่ากิเลส ความชั่ว ความเลวยังเยอะ ความขยัน มุ่งมั่น อดทนในการปฏิบัติธรรมยังน้อยนัก แต่ก็กลัวที่จะต้องเสี่ยงตกลงไปในอบายภูมิเข้าซักชาติ ก็เลยขอสร้าง "หลักประกัน" ให้ตัวเอง ด้วยการขอก้าวเท้าเข้ากระแสมรรค ผลในชาตินี้ก่อน แล้วค่อยสั่งสมบุญบารมีไปเรื่อยๆ จนถึงปลายทางที่ควร จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:44:27

ความคิดเห็นที่ 24 ทำอะไรที่ดีกับตัวเอง ก็ถือว่าดีทั้งนั้นครับ ... น้อยคนที่คิดจะขัดเกลาตัวเอง คุณ Smiling-girl ก็ถือว่าเป็นผู้ที่มีความตั้งใจดี จิตใจเราต้องคอยขัดเกลาสิ่งไม่ดี...  ร่างกายก็ต้องคอยดูแล ทุกวันนี้ อาหารก็พยายามกินแต่สิ่งมีประโยชน์... ให้มีชีวิตปฏิบัติธรรมให้จำเริญ มากขึ้นนะครับ... จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:52:53

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าผู้ใดเข้าใจถึงคุณค่าของ นิพพาน (ดับกิเลส) ย่อมต้องปฏิบัติเพื่อ นิพพาน แต่ถ้าการตั้งเป้าหมายที่ยากทำให้เกิดท้อใจ ก็ควรปรับเปลี่ยนเป็นเป้าหมายที่ง่ายกว่า ุ้ เช่น โสดาบัน (ผู้เข้าถึงกระแสธรรม) เป็นอย่างน้อย ผู้ใดที่มีศีล ๕ เป็นปรกติได้ทั้งกาย วาจา ใจ ก็ถือว่ามีความพร้อมที่จะเข้ากระแสธรรม เป็นผู้ที่จะบรรลุนิพพานในเบื้องหน้าอย่างแน่นอน จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:53:39

ความคิดเห็นที่ 26 น้องยิ้มเป้าหมายมันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบน้องต๋าวจ้ะ พอทุกข์ก็เริ่มคิดอ้าวเกิดมาอีกทำไมฟะเนี่ยเกิดมาก็ทุกข์ พอสุขก็อ้าวชีวิตนี้น่าจะสุขแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนะ โชคดีที่เป็นคนปรับสภาพชีวิตได้ง่ายกว่าคนอื่นชีวิตส่วนใหญ่ จึงคิดไปในทางสุขมากกว่าทุกข์ เคยตั้งคำถามตัวเองลึกๆในช่วงที่เคยทุกข์และระหว่างที่มีสุขว่า สุดท้ายแล้วตัวเองต้องการอะไรมากที่สุด คำตอบที่ซื่อสัตย์กับตัวเองทุกครั้งก็คือไม่ต้องกลับมาเกิดอีก ไม่อยากมีทุกข์และสุขอีกแล้วไม่ว่าหลังเกิดหรือหลังตาย มองตัวเองในชาตินี้ยังอีกนานมากกว่าจะหลุดพ้น เพราะยังมีกิเลสเต็มล้นที่กำจัดไม่หมดกำจัดตัวเก่าได้ อ้าว พอหมดตัวนี้ตัวใหม่มาอีก เพราะปฎิบัติธรรมทำให้เห็นและเตรียมรับมือกับมันได้ดีกว่าเมื่อก่อน เมื่อพ่ายต่อ กิเลสมันก็รู้ล่วงหน้าว่าทุกข์เพราะกิเลสมันกำลังตามมา ก็เตรียมใจผจญกับมันไปตามผลแห่งกรรม แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 15:55:46 จากคุณ : Rinta เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 15:47:45

ความคิดเห็นที่ 27 ป้าแก่ ฯ ก็ไม่อยากเกิดเหมือนกันจ๊ะ แต่ก็คงยาก เห็นมีแต่ทุกข์ทั้งนั้นเลย สุขก็แค่ประเดี๋ยวเดียว ทุกวันนี้ก็พยายามทำดีที่สุด - เช้าก็เปิดวิทยุฟังธรรมะก่อน  - ทานข้าวมื้อเดียว - แบ่งเงินส่วนหนึ่งทำบุญทุกเดือนไม่ว่าจะเป็นการถวายสังฆทานหรือทำบุญทั่วไป - ช่วงงานไม่ยุ่งมาก ก็จะไปปฏิบัติธรรมที่ต่างจังหวัด 3 วัน (บางครั้งก็ไปทุกเดือน) - บริจาคโลหิตทุก 3 เดือน - ทำเรื่องบริจาคอวัยวะและร่างกายแล้ว  - ทรัพย์สินที่มีถ้าตายไปยังมีเหลือ ก็ยกให้หลาน (สั่งไว้แล้ว) - ขณะกำลังหลับก็ภาวนาไปด้วย นึกถึงบุญที่ทำมา เท่านี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 16:49:30 จากคุณ : ป้าแก่คนสวย เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 16:48:24

ความคิดเห็นที่ 28 มองต่างกัน เพราะเจตนาไม่เหมือนกัน.... บางคนจะพา,ฉุด,กะชาก ลาก,ดึง จิตวิญญาณร่วมวัฎสงสารไปด้วย เพราะมีความสงสาร บางคนจะขอไปคนเดียว  แต่ขอไปแบบรู้ทุกๆอย่างที่สงสัย ช้าบ้างก็ช่างมัน บางคนจะขอไปคนเดียว โดยเร็ว แต่หากมีใครขอไปด้วยก็ไม่ว่าอะไร แต่จะไม่ให้เป็นภาระกับตัวเอง บางคนขอไปเดี๋ยวนี้  ตัวใครตัวมัน มีใครเดินไปเป็นเพื่อนก็ไป แต่จะให้ดึง ไม่เอาแน่ เพราะตัวเองยังไม่รู้ว่าไปรอดหรือไม่ และกลัวว่าชาติจะไม่ได้มาพบสิ่งลำ้เลิศเช่นนี้อีก จากคุณ : ฮูฮง เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 16:51:08

ความคิดเห็นที่ 29   สำหรับผม ผมไม่ได้สนใจ จดจ่ออยู่แต่กับเรื่องการปฏิบัติธรรมเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเกิดอีกในชาติหน้า (หลังจากตายเข้าโลง โดนฝัง/เผา  ไปแล้ว)  แต่ผมปฏิบัติธรรมเพื่อความอยู่ดี มีสุข ของผมเองในชาตินี้เท่านั้น  ประมาณว่า ทำชีวิตนี้ ให้มีชีวิตอยู่ เหมือนอยู่บนสวรรค์  ทำบ้านให้เป็นวิมาน (ทำภรรยาให้เป็นนางอัปสร อะไรประมาณนั้น)   ส่วนว่า หากมันจะมีกำไร ดอกผล บันดาลดล ให้ไปเกิดในที่ดี ๆ หรือไม่ต้องมีธุระไปเกิดอีก  นั่นก็เป็นเรื่องของอำนาจการดลบันดาล ของกุศลกรรม....  ผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะรับไว้ด้วยความยินดียิ่ง และนั่นถือเป็นรางวัล (หากระลึกชาติได้ และสามารถรับรู้ได้อ่ะนะ)   ดังนั้น โดยความเห็นส่วนตัวของผม ก็คือ หากปฏิบัติธรรม เพื่อปรารถนาจะไม่เกิดอีก  ผมก็เน้น ในชาตินี้อยู่ดีนั่นเอง  นั่นก็คือ ปฏิบัติให้ถึงที่สุดได้ จนกระทั่งกิเลส อาสวะ ดับสนิท ไม่สามารถเกิดในใจผมได้อีก...หากเป็นดังนั้น ผมก็ถือว่า ผมสำเร็จขั้นสูงสุดของวิทยายุทธแล้ว   ก็ลองขนาดชาตินี้ กิเลสดับ ไม่เกิดกำเริบขึ้นมาได้อีก....   แล้วจะป่วยกล่าวไปใย ในชาติหน้าหรือชาติไหน ๆ ด้วยเล่า ?   ดังนั้น ในทัศนะของผมก็คือ  - สวรรค์  หาได้บนโลกนี้ หาได้ในชีวิตนี้  แต่ก็ไม่ปฏิเสธแม้จะมีจริงในชีวิตหน้า  - นิพพาน การดับกิเลส หรือการตายไม่ต้องเกิด  ก็หาได้ในชาตินี้ เช่นกัน(หาได้ แต่จะมีปัญญา เอามาเป็นสมบัติได้หรือเปล่า ก็ม่ายรู้นะ...ตัวใครตัวมัน)   แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่า หากชาตินี้ยังไม่ทำที่สุดทุกข์ ก็อาจจะวนเวียน เปลี่ยนผันไปเรื่อย ในวัฏฏสังสาร ไม่จบ ไม่สิ้น    ขอให้ทุกท่าน มีความสุขกับชีวิต และหมั่นปฏิบัติธรรมเพื่อขัดเกลากิเลสาสวะ กันให้เบาบาง อย่างที่ท่านเจ้าของกระทู้ว่าไว้นะครับ แล้วชีวิตนี้ก็คงมีความสุข ชีวิตหน้าก็คงไม่อาภัพนัก  จนกว่าจะไม่มีธุระอะไร ที่จะต้องไปเกิด ไปตาย  หรือ มาเกิด มาตายกันอีก..เทอญฯ   ..สาธุ    ปล. และพวกเราทุกคน ก็คงไม่ได้มาเจอกันอีก...แหม เสียดายแย่เลย แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 19:04:16 แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 19:01:06 จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 19:00:05

ความคิดเห็นที่ 30 ลงชื่อไว้ขอตามอ่าน ส่วนตัว คิดว่าการจะได้ซึ่งมรรคผลนิพพานนั้น คงต้องสะสมอยู่หลายภพหลายชาติ ชาตินี้จึงขอภาวนาตั้งจิตให้ได้พบ พุทธศาสนาอีก และทุกวันนี้คือทำดี ทำดี และทำดีค่ะ จากคุณ : anindita เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 19:37:13

ความคิดเห็นที่ 31 สาธุ... สาธุ... สาธุ... จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 19:39:09

ความคิดเห็นที่ 32 สำหรับผมขอแจมนิด    ผมว่าการตั้งจิตเรื่องนิพพานควรมั่นคงนะครับ เพราะพระพุทธองค์ทรงประทานปัจฉิมโอวาทเอาไว้ เรื่องความไม่ประมาท     โอวาทสุดท้ายที่มีต่อพระสาวก “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย.. บัดนี้เราเตือนท่าน  สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด”     เนื่องจากเราไม่รู้วันตาย ที่แน่นอน และเมื่อตาย แล้วเกิดภพภูมิใหม่เราก็ลืมชาตินี้หมด ดังนั้นควรทำอะไรได้ก็รีบทำตอนที่มีโอกาสนี่แหละ   เอ้า ซีเรียสไปหน่อย ก็ไม่แน่นะชาติหน้าก็อาจจะเกิดในพุทธศาสนาอีกก็ได้ จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 20:02:26

ความคิดเห็นที่ 33 เพราะต้องการขัดเกลากิเลสพัฒนาตัวเองเหมือนกัน ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยงแท้แน่นอน ต่อให้ยิ่งใหญ่รูปสวยรวยทรัพย์ขนาดไหน สิ่งเหล่านี้ก็อยู่กับเราเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น หากมีหนทางที่จะหลุดพ้นจากสภาวะลักษณะนี้ ก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อย จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 20:02:41

ความคิดเห็นที่ 34 เป้าหมายของผมคือพระนิพพาน แต่ไม่รีบนะ รักษาศีลห้าไม่ให้ขาด แต่อาจจะด่างพร้อยบ้าง แต่เวลามันด่างพร้อย แต่ก่อนจะโทษสังคม โทษเพื่อน โทษโน้น โทษนี่ แต่เดี๋ยวนี้โทษตัวเองอย่างเดียวที่แพ้กิเลส 5555 พระพุทธศาสนา ยิ่งปฏิบัติยิ่งสนุก ยิ่งมีความสุข พอกิเลสเราเบาบางขึ้น จะสังเกตได้ว่า เรามีความสุขขึ้นจริงๆ ไม่ต้องมองถึงโลกหน้าหรอก โลกนี้ เดี๋ยวนี้ก็จะมีความสุข(ทุกข์เบาบางลง) ปรกติคนเราจะมีอวิชชามาก บางคนก็เอาแต่คิดว่า ปฏิบัติธรรมแล้วจะให้ผลอย่างนู้นอย่างนี้ อยากบอกว่าคิดไปก็ไร้ประโยชน์ ปฏิบัติไปเถอะ ไม่ต้องสงสัย เพราะเอาเข้าจริงๆ สมมติฐานที่ตั้งไว้ กับผลที่ได้รับจากปัญญาแท้ๆจากการปฏิบัติธรรม มันไม่ค่อยจะลงกันเลย เดี๋ยวนี้ปฏิบัติอย่างเดียว ผลมันจะเป็นไรก็ช่างมัน รู้แต่ว่ากิเลสมันเบาบางลง แล้วมันมีความสุขจริงๆ ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นพระโสดาบัน แต่เริ่มๆเห็นด้วยปัญญาแล้วว่า แล้วว่าทำไมพระโสดาบัน ถึงละสักกายทิษฐิได้ ทำไมถึงละวิจิกิจฉาได้ ทำไมละศีลปตปรามาสได้ อยากบอกว่าทุกวันนี้ผมมีความสุข แต่ก่อนตอนปวารณาศีล 8 ทุกวันพระ เวลาจะถึงวันพระ ผมจะเซ็ง จะคิดว่าว้าจะวันพระอีกแล้วอดกินข้าวเย็นอีกแระ แต่เดี๋ยวนี้เวลาถึงวันพระจะดีใจ เย้ ได้ถือศีล 8 โปร่งโล่งสบายใจอีกวันแระ เหมือนที่พระท่านบอกไว้จริงๆ ปฏิบัติธรรมเหมือนกินอ้อยจากโคนสู่ปลาย แรกๆ ทั้งแข็งทั้งขม พอปลายๆดันหวาน ผมเชื่อว่า แรกๆ อาจจะกินได้ช้าหน่อย จากปุถุชน สู่โสดาบัน อาจจะช้า แต่จากโสดาบันไปอรหันต์ เราจะไปได้เร็ว ไม่เกิน 7 ชาติตามที่พระพุทธองค์บอกไว้แน่นอน เพราะเห็นด้วยปัญญาแล้วว่า ความสุขทางธรรม มันสุดยอดจริงๆ จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 21:00:07

ความคิดเห็นที่ 35 #33  จะเปลี่ยนเป็น "รูปหล่อรวยทรัพย์" ก็เก๋ดีนะคะ  :-) แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 21:32:18 จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 21:30:41

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณทุกท่านค่ะ   คิดเห็นคล้ายๆ กันแฮะ ตอนแรกนึกว่ามองผิด มองไปคนเดียวซะอีกค่ะ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 21:55:39

ความคิดเห็นที่ 37 ธรรมสวัสดีครับ เพื่อลดโทสะ โลภะ โมหะ  ไปเรื่อยๆ  ........... จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 22:07:35

ความคิดเห็นที่ 38 แหมมม ปลื้มท่านทวดเทียดที่อุตส่าห์เจียดเวลากินหมากมาเม้นท์  อิอิ หากไม่ทำไร ก็นอนไม่ดึกมากค่ะ แต่เมื่อคืนทำงานติดพัน แล้วคุยกะคนไกลบ้านด้วยค่ะ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 22:16:35

ความคิดเห็นที่ 39 เรื่องการจะกลับมาเกิดอีกหรือไปเกิดในโลกหน้า เป็นเรื่อง out of control ยอมรับได้ในทุกกรณี แต่สิ่งที่ได้แน่ๆในชาตินี้ก็คือ ชีวิตที่มีความสงบสุข จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 22:37:16

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้วชอบทุกคำตอบ  ให้กี๊ฟแหลกแทนจขกท.       มีเป้าหมายระยะสั้น ระยะกลาง ระยะยาวแบบนี้ก็ดีครับ จะมีกำลัง ทำอะไรก็   มีโอกาสสำเร็จ   ขืนมองแต่ยาว-ไกล  อาจจะท้อหมดแรงและหนาว    ผมเคยเทียบการใช้ชีวิตของคน  กับการใช้วิตของมดแมลง ที่จุดเริ่มและจุดจบ  มีคล้ายๆกัน  เหมือนเราดูหนังสารคดีเกี่ยวกับชีวิตมดปลวกแบบเร่งๆ  เห็นมันเกิดแล้ว  ตาย  ก็เลยเคยรู้สึกหนาว ที่ได้เห็นความไร้สาระของชีวิต  แต่ก็ยังลังเลเหมือนยังขาด  รู้สึกชีวิตก้ำกึ่ง  เลยต้องกลับมาหาอะไรยึดเหนี่ยว การมีเป้าหมายเป็นระยะช่วยได้เยอะ             ถ้าโลกนี้มีแต่ความทุกข์   คงไม่มีใครอยากอยู่   ถ้าโลกนี้มีแต่ความสุข  คงไม่มีใครอยากหนี จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 22:40:50

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่หวังว่าจะได้อะไร รู้แต่ทำไปเรื่อยๆ  ตีกรอบตัวเองให้เล็กลงเรื่อยๆ ดูแต่ที่ปัจจุบันเพราะการประคองใจเรานั้นเป็นสิ่งยากเย็น เมื่อเจอจะเจออย่างง่าย แต่บางทีสิ่งที่เจออาจไม่ช่วยอะไรเลย ก็เลยไม่ได้หวังอะไร  เพราะมันไม่ง่ายอย่างที่คิด รู้ให้เท่าตัวเองทุกขณะจิตก็พอใจแล้วค่ะ... จากคุณ : ประดู่หลังบ้าน เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 22:46:41

ความคิดเห็นที่ 42 กระทู้ดีที่น่าอ่าน ส่วนตัวมีนิพพานเป็นเป้าหมาย แต่อีกกี่ชาติก็ไม่รู้ -,-' จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 22:50:10

ความคิดเห็นที่ 43 - ของผมเป้าหมายคือ ไม่อยากกลับมาเกิดอีก มันเป็นความรู้สึกที่ฝังอยู่ในใจนะครับ  คือรู้สึกว่าไม่มีสิ่งใดที่รับประกันว่า ชาติหน้าผมจะได้เท่ากับหรือดีกว่าชาตินี้หรือไม่  ตอนนี้ขอทำความเพียรไปเรื่อยๆก่อน ส่วนจะสำเร็จสมหวังหรือไม่นั้นก็ แล้วแต่  บุญวาสนา จากคุณ : ฮ่ายเหล็ง เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 23:03:53

ความคิดเห็นที่ 44 เป้าหมายวันนี้ ลด ละ เลิก กิเลสไปเรื่อยๆ  สักวันหนึ่ง  คงหมดแน่ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 23:19:31

ความคิดเห็นที่ 45 เป้าหมายหลักเหมือนห่างไกล _____ เคยเป็น  อาจเป็นเพราะ ใจยังไม่ค่อยคิดว่าจะเอาจริงๆ            พอเห็นว่าจำเป็น  ต้องเอาจริง  ก็รู้สึกว่ามีหวัง จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 23:24:19

ความคิดเห็นที่ 46 เมื่อก่อนแค่รู้วามันดีก็ปฏิบัติไปเรื่อยๆ แต่ตอนนี้คือพยายามปฏิบัติเพื่อความไม่เกิดอีก และก็มั่นใจว่าตราบได้ที่เรายังเดินทางอยู่ บนเส้นทางนี้ ไม่มีวันที่จะไปไม่ถึงจุดนั้น จากคุณ : เอหิปัสสิโก (จงดูจงเห็น) เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 00:55:10

ความคิดเห็นที่ 47 วันก่อนมาอ่านแล้ว ก็ให้กิฟไว้ เพราะชอบ ที่คุณยิ้มว่ามา ก็อนุโมทนาด้วยค่ะ คิดอย่างนี้ก็ดีแล้วนะ เราว่านะ มันไม่มีอะไรถูกอะไรผิดหรอกเนอะ เป้าหมายของแต่ละคนก็แล้วแต่คนนั้นแหละ มันไม่มีมาตรฐานดอก อ่านข้างบนเขาก็ตอบกันดีๆ ทั้งน้ันค่ะ เป็นกระทู้ที่ดีมากๆ เลย ส่วนตัวเราคิดอะไรไม่ออกแล้วล่ะ ไม่ค่อยได้คิดแล้ว ก็เลยไม่ได้หวังอะไรมาก ก็แค่ใช้ชีวิตแต่ละวัน ให้มันผ่านได้แต่ละวัน ด้วยความปกติ ก็พอใจแล้วล่ะ เป็นคนไม่ค่อยจะมีเป้าหมาย  เอามันเฉพาะหน้าให้ผ่านไปได้  ที่เหลือไว้ค่อยว่ากัน.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 00:58:44

ความคิดเห็นที่ 48 ตั้งเป้าหมายในใจไว้ 3 ขั้น ขั้นต้น ตอนนี้ก็ขอให้ถึงที่จิตผู้รู้อีกครั้ง แม้จะรู้ว่าสมาธิมันก็ไม่เที่ยง แต่ถ้ารักษาระดับให้คงที่โดยไม่เสื่อมได้  อย่างน้อยถ้าปุบปับเป็นอะไรไปกระทันหันก็ยังมั่นใจได้ว่าจิตจะมั่นคงพอ ไม่หลุดกรอบ ขั้นกลาง ก็คงเป็น มหาสติ มหาปัญญา ตามแนวทางที่ปฎิบัติ ส่วนเป้าหมายสูงสุดก็ต้องเป็นนิพพานอยู่แล้ว จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 04:51:44

ความคิดเห็นที่ 49 นักภาวนาเน้นที่ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก (นิพพาน) ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะเห็นทุกข์ ... ****************************************************** wrong understanding ----- arise ---> นักภาวนาเน้นที่ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก (นิพพาน) ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะเห็นทุกข์ ... right understandind ----- arise ---> นักภาวนาเน้นที่ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก (นิพพาน) ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะเห็นทุกข์ ... right concentration + right understandind + right thought ect.----- arise ---> นักภาวนาเน้นที่ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก (นิพพาน) ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะเห็นทุกข์ ... remark: my computer do not have thai fonts at this moment ... จากคุณ : F=9b เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 08:01:20

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีค่ะ อนุโมทนากับความตั้งใจดีด้วยนะคะ :) จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 12:18:17

ความคิดเห็นที่ 51 ^ ^  ตัวเธอว์ เขียนแค่เนี้ยะเหรอ ขยันจังอ่ะ :-) จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 13:40:23

ความคิดเห็นที่ 52 หนูยิ้ม  คิดถึงงงงงงงงงงงงง.. เป้าหมายเหรอ  เฮ้อออออ ยังสับสนตัวเองอยู่เลย แต่ว่าอ่านที่หนูยิ้มเขียนแล้ว เหมือนออกมาจากใจเจ้เลยนะ   แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 55 13:47:30 จากคุณ : Pig_Rangsit เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 13:46:27

ความคิดเห็นที่ 53 ^ ^  เพราะเรานั้น คู่กานนนน  55555++++ เอิ๊กกกก  เอาอีกแล้วตรู กะสำรวมอยู่แหม่บๆ   เจ๊หมู หายไปไหนมาคะ คิดถึงจริงๆ นะ แต่เดาว่า เจ๊ไปฮานี่มูนมู๊นนนมูม(รอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้) ใช่ป่ะ แล้วซะมีเจอไกด์หนุ่มเหล่อีกอ่ะป่ะคะ  อิอิ เจ๊มีความสุข ยิ้มก็ยินดีด้วยค่ะ และยิ้มก็รู้ด้วยว่า เจ๊หมูน่ะเดินสายทำบุญหมั่นปฎิบัติธรรมตลอด ขออนุโมทนากับเจ๊หมูและซะมีด้วยนะคะ :-) ว่า....แต่....มีชอคโกแลตมาฝากป่ะ อารัมซะยืดย้าววว ยาว จะถามประโยคสุดท้ายนี่แหละคร๊าาา     แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 55 14:46:40 จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 14:41:30

ความคิดเห็นที่ 54 เค้าขอโต๊ดดดดดดดที่ทำให้ไม่สมรวม เพิ่งไปฮันนี่มูนรอบล่าสุดที่กวางโจ  อิอิ ทำบุญอ่ะ ทำตลอด แต่ปฏิบัตินี่  ขาดๆหาย แหะๆ //หลอกเย้า ส่วนช็อคโกแล็ต แห้งคาตู้อยู่เนี่ย  เพราะลืมกิน 5555 จากคุณ : Pig_Rangsit เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 15:16:50

ความคิดเห็นที่ 55 เป้าหมายของผมก็อยากกระทำพระนิพพานให้แจ้งนั่นแหละครับ จุดหมายแรกก็อยากละสักกายทิฏฐิให้ได้ในชาตินี้ ถึงจะไกลหน่อย แต่ผมเชื่อ "มหาสติปัฏฐานสูตร" ครับ เจริญสติปัฏฐานไป ๗ วัน ๗ เดือน ๗ ปี หรือสัก ๗๐ ปี มันก็คงจะได้อะไรขึ้นมาบ้าง ผมว่ามันไม่ไกลเกินเอื้อมนะครับ ขอให้สม่ำเสมอ มั่นคง เดินวันละก้าวสองก้าว สิบก้าว ร้อยก้าว หมื่นก้าว ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย "วิริเยน ทุกข มจฺเจติ" บุคคลล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียรครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 21:00:20

ความคิดเห็นที่ 56 คุณ Smile ขอปรึกษาหน่อย ที่ไปให้กิ๊ฟท่านเซนฯไว้ เด๋วเกิดท่านถามว่า --------------------- ข้างบน ที่ผม เสนอ --- คือ---มุมมอง ฯ คุณ Bg-view มีฉันทะ--- คือ--- ชอบใจข้อความนั้น  ด้วยกุศลเจตสิก (ชอบใจหรือฉันทะ--- คือ เจตสิก  ไม่ใช่---จิต) ใช่ไหมครับ แล้วประเด็นข้อความใดนั้น (ที่ผมพิมพ์เสนอ) มีความเห็นเป็นประการใด---ชี้ครับ ------------------- ตายเลยเรา... ตอบอะไรไม่ได้สักอย่าง จะบอกว่าที่ถูกใจให้กิ๊ฟ  ไม่ได้เป็นเพราะว่า พอท่านพูดปะกิตเข้าหน่อย ทำเป็นเข้าอกเข้าใจขึ้นมาทันที จริง ๆ แล้วแปลบรรทัดสุดท้ายออกบรรทัดเดียว ส่วนภาษาไทย ยังมึนเหมือนเดิม! 555... แต่ไม่กลัวเท่าไหร่ เพราะตอนนี้ไม่มีฟอนต์ภาษาไทยให้ท่านใช้ ถ้าโดนศอกท่านเซนฯ เจ้าของกระทู้ต้องช่วยลูกกระทู้ด้วยนะ อย่าลืม... จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 21:06:44

ความคิดเห็นที่ 57   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 21:18:45

ความคิดเห็นที่ 58 เจ๊...ตอบว่างี้ดิ   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 21:22:20

ความคิดเห็นที่ 59 ตอบยังไงก็พ่ายแพ้.... แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 55 21:39:40 จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 21:38:09

ความคิดเห็นที่ 60 กร๊ากกกกกกกก   เจอไป 4-0  เปนไงบ้างเล่า  กินไข่นี่ไม่อร่อยเลย ชิมิ ชิมิ   555555++++++ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 21:43:42

ความคิดเห็นที่ 61     (ต้องกลับมาเลี้ยงต้อยใหม่) จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 23:38:12

ความคิดเห็นที่ 62   เป้าหมายสูงสุด  คือ  การหมดกิเลส  ดับทุกข์ ภายในชาตินี้คะ   เป้าหมายในแต่ละวัน  คือ  การปฏิบัติตนให้มีกิเลสน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้   ดิฉันโชคดีที่มีโอกาสมากกว่าหลายๆคน  จึงไม่ต้องไปเข้าคอร์สที่ไหน (ที่ทำอย่างนี้ได้เพราะดิฉันศึกษาธรรมะด้านปริยัติจบแล้ว  มีครูอาจารย์แนะนำด้วย   สามารถเขียนจดหมายตรวจสอบ การปฏิบัติกับพ่อแม่ครูอาจารย์ได้  และมีแนวทางการปฏิบัติของตนเองแล้วนะคะ)   ดิฉัน  มีเวลาในการปฏิบัติธรรมทั้งปี  เรียกว่าถือศีลปฏิบัติธรรมกัน 365 วันเลยคะ โดยในเวลา 24 ชั่วโมง  จะแบ่งเวลาออกไปอย่างละ 4 ชั่วโมง  โดยทำตารางสอนไว้ แต่โดยคร่าวๆ  จะเป็นการดินเจงกลม นั่งสมาธิ    ในช่วงเช้าเริ่มตั้งแต่ 6.00 น.  ก็เริ่มต้นดูแลตัวเอง และศึกษาปริยัติ โดยมีตู้ประไตรปิฏก                 อยู่ที่บ้าน  และติดตามข่าวคราว ของครูอาจารย์  ซีดีธรรมะบ้างตามโอกาส     ส่วน  แต่ละ 4 ชั่วโมง  ก็ตามแต่ละวันที่ดิฉันลงตารางไว้ ตามความเหมาะสม  แต่โดย ส่วนใหญ่ก็เดินจงกลม  นั่งสมาธิ  เจริญความเพียรคะ จบตารางด้วยการนอน ตี 2 คะ     ในบางครั้งช่วงเวลาว่างนิดหน่อยก็อาจคั่นเวลาช่วงพักรับประทานอาหาร  เดินเข้าห้องน้ำ   มาติดตามข่าวสารในนี้บ้าง     เพราะฉะนั้นชีวิตนี้  ดิฉันมีเพียงธรรมะของพระพุทธองค์ตลอดเวลา  และตลอดชีวิต แม้จะอยู่ที่บ้าน  แต่บ้านสำหรับดิฉัน  คือวัด  คือสถานปฏิบัติธรรม  สงบ  สะอาด และสะดวกสบาย  เมื่อคราวใดต้องการการกระทบ  พบปะผู้คนบ้าง  ก็อาจใช้ อินเตอร์เนต  หรือ  ออกไปตามวัดบ้าง  ซึ่งที่ทำนี้เป็นมาจะ 10 ปีแล้วคะ เป้าหมายในชีวิตของดิฉันแสนเรียบง่ายและหดตัวเหนือนิดเดียวเองคะ   เพราะดิฉันซอยเวลาเลยเพียงแต่ละขณะๆที่มีสติ  ก็จะคอยตรวจสอบไม่ให้มีกิเลส พยายามทำความเพียรให้มีสติระลึกรู้อยู่เสมอๆ  ขอแค่แต่ละขณะ  ช่วงเวลาสั้นๆ ให้สมบูรณ์แบบ  ไม่โลภ โกรธ หลง เท่านี้เองคะ      และสำหรับดิฉัน  ไม่ได้ปฏิบัติเพื่อตำแหน่งอะไร  เพื่อเป็นอะไร  เพื่อบรรลุอะไร เพียงแค่ปฏิบัติเพื่อปฏิบัติให้ถึงพร้อมเท่านั้นคะ  และเมื่ออ่านในพระไตรปิฏก ก็อยากให้ชาติๆหนึ่งได้กล่าวคำๆนี้บ้าง  แม้จะไม่มีใครรู้  ไม่มีใครเห็น  อยู่คนเดียว ในห้องอันมืดมิด ที่ใดสักแห่งในโลก  ก็อยากจะเอ่ยประกาศให้โลกรู้  ว่า   ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี         จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 55 11:29:32

ความคิดเห็นที่ 63 ความคิดเห็นที่ 62 .........ที่ทำอย่างนี้ได้เพราะดิฉันศึกษาธรรมะด้านปริยัติจบแล้ว  ............                               .....................   การเรียนปริยัติจบ  หมายถึงการนั่งอ่านหนังสือพระไตรปิฎกจนจบกระนั้นหรือครับ?   หากเป็นเช่นนั้นจริง ประเทศไทย ก็คงมีคนเรียนจบปริยัติกันแล้วมากมาย  รวมทั้งคนในห้องศาสนานี้อีกหลาย ๆ คนทีเดียว    ปล.1 จงกลม  ที่ถูกต้องเขียนเป็น "จงกรม" นะครับ    ปล.2 อย่างไรก็ตาม ขอแสดงความชื่นชม ในส่วนที่คุณได้พยายามปฏิบัติอยู่ที่บ้านมานานถึง 10 ปีแล้ว และหวังจะหมดทุกข์ในชาตินี้...สาธุ ครับ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 55 13:18:05 จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 55 13:16:41

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณ และขออนุโมทนากับความตั้งใจปฎิบัติดีของทุกๆ ท่าน นะคะ คุณ Good คะ  อ่านแล้วชื่นใจจังเลยค่ะ แล้วตอนนี้อ่านพระไตรปิฎกจบแล้วหรือยังคะ เรามีตู้หนังสือทำนองนี้เหมือนกัน แต่บรรจุ "เพชรพระอุมา" ค่ะ   เอ....คุณ Good คะ ตรงช่วงท้ายๆ ที่ว่าอยากประกาศให้โลกรู้ อยากตรงนี้ เป็นกิเลสด้วยมั้ยคะ ถามแบบสนทนาธรรมต่อยอดเพื่อความรู้นะคะ มิได้ก่อกวนยวนประสาทเลยค่ะ :-)   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 55 14:45:32

ความคิดเห็นที่ 65 ขอดับอาสวะกิเลส ดับภพ ดับชาติได้ เป็นเป้าหมายสุงสุดครับ ชาตินี้ทำไม่ได้ ก้ขอให้เป็นฐานในชาติถัดๆไปก็แล้วกันครับ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 13:02:07

ความคิดเห็นที่ 66 กลับมาอ่านใหม่  อ้าวเป็นประเด็น   62# คือว่าเรียนปริยัตินี้  คำว่าจบ  ก็จบหลักสูตรของทางโลกที่เรียนอภิธรรม 7 ปีครึ่ง ที่เขาจัดหลักสูตรให้เรียน  พอเรียนเสร็จเขาก็ให้ใบประกาศว่าเรียนจบ นะคะ  ไม่ได้มีความหมายหยิ่งยะโสมากมาย  แล้วก็ไม่ได้กินใจความ ไปถึงการอ่านหนังสือพระไตรปิฏกให้จบแล้วต้องจบหลักสูตร เราก็ทราบกันว่าการเรียนทั้งหมดนั้น  ถ้าจบโดยแท้จริงก็คือ เข้าใจทุกอย่างดีแล้ว  เลิกศึกษา  หมดกิเลสแล้วนะคะ แต่ที่บอกว่าเรียนจบหมายความถึง  ไปร่ำเรียนมา  มีแผนที่ให้เดิน สามารถนำมาอ่านพระไตรปิฏกด้วยตนเองได้  มีครูอาจารย์ สอน  ไม่ใช่นั่งดุ่ม  นั่งเทียน  นั่งเดา  เอาเองเท่านั้นแหละคะ พอที่จะช่วยตนเองได้แล้ว แค่อยากจะบอกว่า  การโชว์เดี่ยว  นั่งปฏิบัติธรรมคนเดียว ก็ใช่จะไร้ทิศทาง มีการศึกษาข้อมูลก่อน  มีครูอาจารย์ช่วยแนะนำ  ระหว่างนั้น  ก็มีครูอาจารย์ ช่วยชี้แนะ  แค่กลัวว่าใครสักคนจะลองทำบ้าง  มาอ่านเจอ  ก็อยากจะให้ทำโดย ศึกษาข้อมูลมาพอสมควร  ก่อนที่จะทำอะไร  เพื่อความมั่นคง แน่นอน และไม่ไร้ทิศทางเท่านั้น  จบประเด็นตอบเรื่องนี้คะ *********************************************** จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 15:07:22

ความคิดเห็นที่ 67 ตอบ จขกท คะ แล้วตอนนี้อ่านพระไตรปิฎกจบแล้วหรือยังคะ จบจริงๆ  อย่างที่ใจหวังที่จะตอบคนได้ว่าจบนี้  คงใช้คำว่ายังคะ อ่านแล้วอ่านอีก  อ่านแล้วก็คิดว่าต้องอ่านใหม่  บางทีอ่านแบบเร็วๆให้จบเล่ม เลยใช้คำนี้นะคะ  ยังไม่จบคะ --------------------------------------------------------------------------------- เอ....คุณ Good คะ ตรงช่วงท้ายๆ ที่ว่าอยากประกาศให้โลกรู้ อยากตรงนี้ เป็นกิเลสด้วยมั้ยคะ ถามแบบสนทนาธรรมต่อยอดเพื่อความรู้นะคะ มิได้ก่อกวนยวนประสาทเลยค่ะ :-) เอ..  ไม่หมดกิเลสก็คงตอบแบบผู้ไม่หมดกิเลส  แต่ใจความจริงๆ  ความรู้สึก ตนเอง  หมายถึงประกาศตะโกนที่ภูเขา  มีตนคนเดียวรับรู้  มิได้หมายถึงให้คนทั่ว ไปรับรู้นะคะ  ก็แบบทุกวันนี้เหนื่อยยากต้องทำอะไรหลายอย่างที่คนทั่วไปไม่ทำกัน ก็แค่อยากมีสักวันที่ได้ยินดีกับตนเอง  คิดแบบนี้ เท่านั้นเอง  ไม่ได้หมายถึง ไปบอกใคร  มีบุคคล สัตว์  หรือใครมารับรู้  คิดว่าตนเองเป็นคนแบบนั้นนะคะ ส่วนใหญ่เท่าที่เราเป็นมา  เราไม่เคยพูดอะไร  ทำอะไร  แสดงกิริยาอาการ เหนือกว่าใครๆ  อันนี้ยืนยันแบบผู้ไม่โกหกเลยคะ  นอกเสียจากว่า   ครูอาจารย์ท่านคุยด้วย ก็ถามตอบท่านไป  ตามแต่ละคำถาม  ก็เลยเดาตนเองว่า   ถ้าได้มีวันนั้นจริงๆ  อาการที่อยากบอกให้โลกรู้  คือ  บอกให้ภูเขา อากาศ ฟ้า ดิน เป็นพยานกับตนเองเท่านั้นแหละคะ ส่วนที่ครูอาจารย์  หรือ  พระสงฆ์ใดที่คุ้นเคย  ท่านประกาศไว้ แม้แต่ในพุทธกาล แต่ละเหตุกาณ์  คงแล้วแต่เหตุปัจจัย  แต่เท่าที่เห็นพระพุทธเจ้าประกาศรับรอง หรือ  ยืนยัน  ก็เพื่อไม่ให้เป็นบาปแก่ผู้ที่จะประมาทพลาดพลั้ง  เพราะความไม่รู้ เพราะก็มีหลายตอนในพระไตรปิฏกที่บุคคลผู้ไม่รู้จำทำการประมาท  แล้ว พระพุทธจ้าประกาศรับรองให้  เพื่อความเข้าใจ  และการวางตัวที่ถูกต้อง หรือในบางครั้งพระอรหันต์เหล่านั้น  มีวาระจิต ล่วงรู้ว่ามีผู้ต้องการกล่าวร้ายท่าน  เกรงจะเป็นภัยแก่มหาชน  และตัวผู้พูดเอง   ก็ประกาศให้ทราบว่าตนเป็นใคร  ปฏิบัติธรรมอย่างไร   เป็นหนี้ข้าวญาติโยม(หมายถึงไม่บรรลุธรรม)  กี่วัน  แล้วถึง   จะบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์   ก็เห็นว่าเป็นไปด้วยความเมตตาอยู่ในนั้น   หากเป็นได้ดิฉันก็ไคร่จะรู้  เพื่อเป็นการระมัดระวังนะคะ     เพราะเราก็ไม่รู้จริงๆว่าความจริงคืออะไร  นอกจากพระพุทธองค์เป็นผู้รับรอง ในยุคที่พระพุทธเจ้ายังอยู่เท่านั้น  พระพุทธเจ้าเอง และพระอรหันต์เหล่านั้น   ท่านก็มิได้มีกิเลสเหลือแล้ว  และไม่มีความจำเป็นใดๆต่อการให้ผู้อื่นรู้หรือไม่ นอกเสียจากว่าเพื่อเกื้อกูลต่อผู้ที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด  และที่สำคัญ   คิดว่าเพื่อการยืนยันถึงการปฏิบัติที่เห็นผลได้จริง   มีผู้เดินตาม   เพื่อการสืบทอดพระพุทธศาสนา มีผู้ศึกษา  มีผู้ปฏิบัติ  มีผู้เห็นผลการปฏิบัติ แต่น่าเสียดายเรื่องราวแบบนี้มิอาจเกิดขึ้นแล้วเพราะพระพุทธองค์ไม่อยู่เพื่อยืนยัน ก็ได้แต่มีความคลือบแคลงให้แก่พุทธศาสนิกชน  ผู้ยังไม่ถึงธรรมนั้นจริงๆด้วยตนเอง แต่ยืนยันได้คะว่า  มิได้คิดล่วงเกิน  จะประกาศตนใดๆในอนาคตหรอกคะ  แค่ แสดงความรู้สึกว่า  หากมีวันใดวันหนึ่งทำได้  อยากตะโกนให้ก้องฟ้าว่าหมดกิเลส แล้ว  ทำงานเสร็จแล้ว  เหนื่อยจัง  ยินดีกับตนเองเท่านั้น  ไม่ว่าใครจะทำอย่างไร แต่ยืนยันได้ว่า  คนอย่างดิฉัน  ผู้ต่ำต้อย  ผู้หญิงคนหนึ่งที่แค่อยากชนะกิเลสตนเอง ทำแค่นี้แหละคะ  ไม่ได้อยากให้ใครรู้จัก  ก้องเกียรติ  มีสำนัก  ต้องนำคนไปปฏิบัติ นั่งสอนคนเป็นชั่วโมงๆ  ดิฉันมิเคยกร้ำกรายไปในส่วนนั้นเลย  แม้แต่ในปัจจุบัน ที่มีใครๆหลายคนอยากให้เป็นอาจารย์สอนผู้คน  ดิฉันเลือกที่จะเป็นแค่  คนที่ ยังแพ้กิเลสตนเอง  และจียมตน  ไม่กล้าที่จะสอนใคร  จนกว่าจะ สอนตนเองให้ได้เสียก่อน  แล้วจึงสอนผู้อื่นถ้ามีโอกาสและจำเป็นจริงๆเท่านั้น แค่นี้จริงๆคะ   ยินดีที่ได้ตอบนะคะ  เพราะถ้าไม่ได้มาอ่านอีกครั้ง  เวลาพิมพ์ก็นึกแบบตนเองที่รู้จัก ตนเองดี  ลืมไปว่าคำบางคำ  น่าจะขยาย  หรือทำให้เข้าใจให้กระจ่าง  รู้สึกยินดี ที่ได้แก้ไขคำพูดตนเองนะคะ  สำหรับดิฉันแล้วยกธรรมไว้เหนือเกล้า   คนตัวน้อยๆ  แบบดิฉัน  อย่าไปพูดถึงธรรมอันสูงส่งเลยคะ  มันก็แค่ ความปรารถนาเล็กน้อยๆ  ของอุบาสิกาในพระพุทธศาสนาคนหนึ่งที่จะตั้งจิต ปรารถนาได้  ขอให้ให้อภัย  ที่ได้นำเอาส่วนที่มีกิเลสของตน  ไปพูดในส่วน สำหรับผู้ที่จะหมดกิเลสเท่านั้น  จะเอ่ยได้นะคะ  แค่เป็นวลีที่กินใจ   ชอบส่วนตน  อ่านทีไร  น้ำตาจะไรรินทุกครั้งเลยเวลาที่ได้มีพระอรหันต์ท่านเอ่ย ถึงตนเองด้วยวลีนี้  ประโยคนี้  แต่อย่างไร  ก็ขอให้ จขกท หรือใครก็ตาม ได้เอ่ยประโยคนี้บ้าง  ในชาติใดชาติหนึ่ง  สมัยหนึ่งนะคะ  ขอให้เป็นเช่นนั้น เจริญเช่นนั้นคะ เจริญในธรรมคะ จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 15:22:25

ความคิดเห็นที่ 68 ^ ^ ป่าวเว่อร์นะคะ  แต่อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย  ชื่นใจจริงๆ ขอบพระคุณมากค่ะ คุณ Good ขออนุโมทนาด้วยใจจริงค่ะ   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 15:47:34

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณ คุณ Good ที่ช่วยกระตุ้นให้ดิฉันเห็นเป้าหมายของตนเองชัดเจนขึ้น คุณได้สร้างกุศลกับคนโง่ที่ดื้อด้านอย่างดิฉันมากมายทีเดียว ขออนุโมทนาอีกครั้งค่ะ  _/|\_ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 15:59:47

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย สหาย ท่านยิ้ม ซักที.. แฮ่ คุณสไมล์ฯ ข้อยซิบ่มีอิหยังสิมาเป็นเป่า เปา เป๊า กะเค้าเด้อค่ะ กินซาลาเปาคงอร่อยก่า นั่งฟังเขาว่า เย็นกาย สบายแฮ.. แลกิเลสตนไปพลางๆ.. คุณนายสบายดีเน้อ :) . จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 55 09:06:38

ความคิดเห็นที่ 71 คุณนายก็สบายดีค่ะ กำลังจะสบายมาแต่ไกลแล้วล่ะค่ะ หญิงเลื้อยยย :-) จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 55 19:35:32

ความคิดเห็นที่ 72 "ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี" ขอบคุณคุณ goodsthailand  สำหรับ แรงบันดาลใจ "กำลัง"ใจ ฯลฯ ครับ   สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : OnceWakeUp เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 55 00:37:00