ความคิดเห็นที่ 1 อะไรไหว จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 55 10:11:08

ความคิดเห็นที่ 2 จิต จากคุณ : ใ (Clorets) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 55 16:33:03

ความคิดเห็นที่ 3 อริยสัจจ์แห่งจิต ของหลวงปู่ดูลย์   "จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์ จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค ผลอันเกิดจากจิตเ็ห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ" อนึ่ง ตามสภาพที่แท้จริงของจิต ย่อมส่งออกนอกเพื่อรับอารมณ์นั้น ๆ โดยธรรมชาติของมันเอง ก็แต่ว่า ถ้าจิตส่งออกนอก ได้รับอารมณ์แล้ว จิตเกิดหวั่นไหว หรือเกิดกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น เป็นสมุทัย ผลอันเกิดจากจิตหวั่นไหวหรือ กระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น ๆ เป็นทุกข์ ถ้าจิตส่งออกนอก ได้รับอารมณ์แล้ว แต่ไม่หวั่นไหว หรือไม่กระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น ๆ มีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นมรรค ผลอันเกิดจากจิตไม่หวั่นไหว หรือไม่กระเพื่อม เพราะมีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นนิโรธ พระอริยเจ้าทั้งหลายมีจิตไม่ส่งออกนอก จิตไม่หวั่นไหว จิตไม่กระเพื่อม เป็นวิหารธรรม จบอริยสัจจ์ ๔ จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 55 16:56:04

ความคิดเห็นที่ 4 _/\_ จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 55 19:26:16

ความคิดเห็นที่ 5 จิตไม่ส่งออกนอก ในบริบทนี้ ไม่ได้แปลว่าให้เพ่งใน หรือปรุงแต่งความนิ่งของจิตนะครับ แต่ให้ทำตัวเป็นคนนั่งดูคนเล่นฟุตบอลบนอัฒจรรย์ (ผู้รู้ เฉยๆ ไม่ได้ลงไปเล่นด้วย) กล่าวคือ ไม่หลง และ ไม่เพ่ง ที่ผมเขียนเตือนไว้ เพราะท่านพระอาจารย์ปราโมชย์ ท่านเคยเข้าใจผิด กับคำว่า จิตไม่ส่งออกนอก มาแล้ว ท่านดันกลายเป็นปรุงแต่งจิตให้นิ่ง จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 55 04:08:19

ความคิดเห็นที่ 6 สรุปง่ายๆคือ ถ้านายเอ คิดกังวลว่าจะโดนฟ้องร้อง นายเอต้องทำอย่างไรครับ เพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านครับ และคำว่าคิด กับจิตเป็นตัวเดียวกันหรือไม่ เช่น นายเเอคิดเรืื่องว่าจะมีคนฟ้้องร้อง ทำให้กังวล เป็นทุกข์นอนไม่หลับ คือคำว่าจิต คือความคิดใช่มั้้ยครับ จากคุณ : ted_chen เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 55 17:33:43

ความคิดเห็นที่ 7 #5 อ๋อ...ที่คุณ M_moshi ว่าหมายถึงเรื่องราวสมัยที่หลวงพ่อท่านฝึกปฏิบัติภาวนา ล้มลุกคลุกคลาน เรียนถูกเรียนผิดมาหมดใช่ไหมคะ ^____^   เคยโหลดคลิปเสียงหลวงพ่อมาฟังเหมือนกันคะ ท่านเล่าเรื่องปฏิบัติภาวนาไว้ด้วยเยอะเลย . แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 55 18:47:52 จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 55 18:23:14

ความคิดเห็นที่ 8 @คุณ อาณาจักรสีเขียว ใช่แล้วครับ รายละเอียดจริงๆ มีเยอะกว่านี้ครับ สำคัญที่สุดคือ อย่าเดินหลงทาง ให้หมั่นถามผู้รู้จริงอยู่เสมอ ถ้าเรายังไม่ถึงฝั่ง :) @ ted_chen คำถามยากจังครับ แต่จะพยายามตอบเท่าที่เข้าใจนะครับ และอย่าเชื่อคำพูดผมมากนัก ให้ไปถามกับผู้รู้จริงอีกทีนะครับ 1.นายเอต้องทำอย่างไรครับ เพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านครับ ตอบ ให้นายเอฝึกเจริญสัมมาสติฐานจิต ครับ เห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำ และไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรทั้งปวงในโลก (นี้คือคำสอนของพระพุทธเจ้า) ความฟุ้งซ่าน เป็นกิเลสชนิดนึง เมื่อเกิดขึ้นแล้ว - เรามีสติรู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นในใจอย่างกระชั้นชิด - เราละความเพลินจากความฟุ้งซ่าน "ด้วยการไม่หมายมั่นว่า ความฟุ้งซ่านเป็นของเรา เป็นตัวเรา" - เมื่อเราละความเพลินในความฟุ้งซ่านได้แล้ว - เราจึงรู้ชัดว่า ความฟุ้งซ่าน มันเกิดขึ้น เพราะมีเหตุปัจจัยให้เกิด มันดำรงอยู่ เพราะมีเหตุปัจจัยให้ตั้งอยู่ และมันดับไป ตามเหตุและปัจจัยดับไป ในช่วงการฝึกแรกๆ เราตามไม่ทันหรอกครับ มารู้อีกที อ่าวโผล่มาแล้ว หรือว่า บางที อ่าวมันดับไปตอนไหนก็ไม่รู้ เหล่านี้แหละ คือธรรมชาติแท้ๆ ของสภาวะธรรมทั้งปวง .. ขอให้รู้ไว้ว่า แม้เราไม่เห็นการเกิด-ดับ .. สิ่งเหล่านี้ก็เกิด-ดับ ของมันอยู่แล้ว .. พระพุทธเจ้าท่านสอนให้เรารู้เท่าทันการเกิด-ดับเหล่านี้ และไม่ให้หยิบฉวยสิ่งเหล่านี้ ขึ้นมาเป็นของเรา ตัวเรา แม้ "สภาวะดีๆ ก็ตาม" เช่น เรา รู้ชัดว่า จิตไม่มีราคะ ก็รู้ชัด .. และเราก็ไม่ได้หมายมั่นว่า จิตอันปราศจากราคะนี้ เป็นของเรา ตัวเรา ศึกษาเพิ่มเติมได้จาก พุทธวจน ในหัวข้อ เจริญสติ ฐานจิต นะครับ มีจิตเป็นคู่ๆ ที่พระพุทธเจ้าบอกไว้ ให้เรารู้เท่าทัน เมื่อฝึกๆ บ่อย สติจะเป็นตัวคุ้มครองจิต ไม่ให้อกุศลจิตเกิดขึ้นครับ ดังนั้น เมื่อฝึก "สัมมาสติ" จนชำนาญ เหตุของความฟุ้งซ่านจึงไม่ใช่ฐานะที่เกิดขึ้นได้ สัมมาสติ คือ การระลึกรู้ในฐานกาย เวทนา จิต ธรรม "ระลึกรู้ ไม่ใช่การจงใจทำให้เกิด .. จงใจเมื่อไรคือ การเพ่ง นั่นไม่ใช่ทางที่ถูกต้อง" สติ จะเกิดขึ้นเองเป็นธรรมชาติ ก็ต่อเมื่อ เราจดจำสภาวะ รูป-นาม (ขันธ์ห้า) ได้อย่างแม่นยำ เหล่านี้เป็นเหตุให้เกิด สัมมาสติ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 16:34:18

ความคิดเห็นที่ 9 @ ted_chen เรื่อง จิต กับ ความคิด ผมไม่รู้คำตอบแท้จริงนะครับ ตอบตามที่เข้าใจละกัน แม้ "ไม่ได้คิดอะไร" จิตก็ทำหน้าที่รับรู้อารมณ์ได้ ดังนั้น จิต กับ ความคิด เป็นคนละตัวครับ ลองพิจารณา ประโยคที่ผมพิมพ์นะครับ จิตกับเจตสิกเป็นเรื่องสับซ้อนมาก ตามที่ผมเข้าใจคือ ความคิด คือ สังขารขันธ์ (จัดเป็นเจตสิก) ซึ่งจิตกับเจตสิตเกิดขึ้นพร้อมกัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหลัง ขันธ์ห้า ประกอบด้วย รูป และ นาม นาม มี 4 ขันธ์ (กอง) แยกออกจากกันเด็ดขาด ได้แก่ สัญญาขันธ์ เวทนาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์ นายเเอคิดเรื่องว่าจะมีคนฟ้้องร้อง ทำให้กังวล เป็นทุกข์นอนไม่หลับ อธิบายแบบปรมัตร นะครับ - นายเอ คือ รูป ที่ประชุมของธาตุทั้งสี่ - นายเอ คิด ==> เกิดผัสสะกระทบใจ โดย อายตนะภายนอก (อะไรก็ตามที่เหนี่ยวนำไปสู่ใจได้ อาจะเป็น สิ่งของที่เห็น (เกิดผัสสะทางตาขึ้นก่อน) เสียง (เกิดผัสสะทางหูขึ้นก่อน) เป็นต้น ทำให้เกิดสัญญา จำได้หมายรู้ว่า มันคือเรื่องนี้ ที่ไม่สบาย และเป็นเหตุจะให้ถูกฟ้องร้องได้ ซึ่งเหล่านี้ มันจะเป็นปัจจัยให้อายตนะภายในคือ ใจ รับรู้ครับ) + อายตนะภายใน (ใจ) + วิญญานขันธ์ (จิต) - นายเอ เกิด สัญญาขันธ์ สัญญาเจตสิกทำงาน คือ ความจำได้หมายรู้ ซึ่งอาจเกิดจาก ผัสสะ ที่เข้ามากระทบ จึงจดจำได้ว่า "ยังเป็นหนี้ หรือ เคยทำไม่ดีเอาไว้" - ขณะนั้น นายเอ จึงเกิด เวทนา คือ ความทุกข์ใจ - เวทนาเจตสิก ย่อมเป็นเหตุให้เกิด สังขารเจตสิก ทำงาน คือ จิตคิดปรุงแต่งเป็น อกุศลจิต (ในกรณีนี้) คือ ความคิดฟุ้งซ่าน ความกลัว เหล่านี้ มีอนุสัยกิเลส ที่เป็น โมหะจิต 4 (ทั้งหมดนี้ จิต เจตสิก เกิดขึ้นพร้อมกันทั้งหมดนะครับ ความเร็วของจิตที่เกิดขึ้นนั้นเร็วยิ่งกว่าแสง .. อุปมา อุปไมย) - ผลของนาม จึงส่งผลให้รูป ==> นอนไม่หลับ ดังนั้น พระพุทธเจ้า ท่านสอนให้เจริญสติ เพื่อสิ่งนี้ครับ ปิดกั้น อกุศลจิต ที่จะเกิดขึ้น เมื่อมีสติ (กุศลจิต) ทำให้ อกุศลเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะเราลพอกุศลนั้น ด้วย กำลังของสติ ขันธ์ห้า จึงไม่ต้องมารับวิบากไม่ดีที่เกิดขึ้นอีก (นี้คือ ผลของมรรค หรือ ทางสายกลาง) ภพชาติย่อมสั้นลงเรื่อยๆ เพราะ แม้ความคิดฟุ้งซ่าน เราก็ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ ไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าความฟุ้งซ่านนั้นเป็นของเรา รู้เพียงว่า มันเป็นสภาวะนึงๆ ที่เกิดขึ้น ตามเหตุปัจจัย และมันต้องดับลงไป ตามเหตุปัจจัยหมดลง สรุปคือ สมองคือเครื่องมือของจิต สมองเปรียบเหมือนโรงงาน ส่วนจิตและเจตสิกเปรียบเหมือนคนทำงานในโรงงานนั้น ซึ่ง จิตเป็นหัวหน้าในการรับรู้เรื่องราว และ เจตสิกเป็นลูกน้องที่ช่วยให้เกิดการทำงานของจิตได้ เมื่อจิตรับรู้เรื่องราวที่ไม่ดี ลูกน้องคือเจตสิกก็พลอยปรุงแต่งให้เกิดเรื่องไม่ดีไปด้วย และไปบังคับเครื่องมือคือสมอง ให้เกิดความฟุ้งซ่าน สมองฟุ้งซ่าน มีผลต่อระบบประสาท ซึ่งเชื่อมโยงกับร่างกาย ส่งผลให้ร่างกายนอนไม่หลับ ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 17:11:55 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 17:05:16 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 16:56:19

ความคิดเห็นที่ 10 หมายเหตุ กันสับสนครับ จิต ที่เป็น วิญญาณ์ขันธ์ (หมายถึง เป็นผู้รู้แจ้งทางทวารหก ได้แก่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) คนละความหมายกับ "จิตผู้รู้" นะครับ "จิตผู้รู้" ตัวนี้แหละ จะเข้าไปรู้ ใน รูป-นาม ขันธ์ห้า ได้แก่ รูป + สัญญา เวทนา สังขาร (สามตัวนี้ เรียกว่า เจตสิก 3) วิญญาณ (จิต) ปล. ถ้าอธิบายผิด ก็ขอภัยล่วงหน้าครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 17:42:20 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 17:41:02