ความคิดเห็นที่ 1 เชื่อครับ มองไม่เห็นว่า ถ้าไม่เชื่อจะได้ประโยชน์อะไรและถ้าเชื่อจะเสียประโยชน์ตรงไหน จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 07:25:36

ความคิดเห็นที่ 2 ปล. 10 ชาติสุดท้ายก่อนเป็นพระพุทธเจ้า เกิดเป็นมนุษย์ ( นาค พรหม ) ชาดก 500 ชาติ จึงมีชาติที่เกิดเป็นสัตว์ เป็นมนุษย์ มุณิกชาดก นิทานชาดกว่าด้วยผู้มีอายุยืน ชาวนาครอบครัวหนึ่งได้เลี้ยงโคไว้สองตัวชื่อ มหาโลหิต กับ จุฬโลหิต และเลี้ยงสุกรตัวหนึ่งชื่อ มุณิกะ ทุกๆวันชาวนาจะนำโคทั้งสองไปทำงานหนักตรากตรำ โคจุฬโลหิต เห็นหมูมุณิกะอยุ่กินอย่างสบายจึงอดน้อยเนื้อต่ำใจชาวนาไม่ได้ นิโครธมิคชาดก นิทานชาดกว่าด้วยการเลือกคบ ณ ป่าใหญ่ มีกวางสองฝูง พญากวางฝูงหนึ่งชื่อ นิโครธ อีกฝูงพญากวางชื่อ สาขะ แต่ละฝูงจะผลัดกันส่งกวางให้พระราชาล่าวันละตัว ถึงเวรของนางกวางท้องแก่ในฝูงของพญาสาขะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรติดตามได้ครับ ขทิรังคารชาดก นิทานชาดกว่าด้วยความเป็นผู้มีจิตใจมั่นคง เศรษฐีหนุ่มต้องการถวายภัตตาหารแด่พระปัจเจกพุทธเจ้า พญามารเห็นเช่นนั้นจึงคิดขัดขวาง โดยเนรมิตหลุมถ่านเพลิงขนาดใหญ่คั่นอยู่ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรติดตามได้ครับ มาลุตชาดก นิทานชาดกว่าด้วยการถือความคิดเห็นของตนเป็นใหญ่ ในถ้ำแห่งหนึ่งเป็นที่อาศัยของราชสีห์กับเสือโคร่ง แต่ทั้งสองต้องมาทะเลาะกันเพราะการมีทิฐิต่อกัน กุรุงคมิคชาดก นิทานชาดกว่าด้วยการร่วมด้วยช่วยกัน ครั้งสมัยพระโพธิสัตว์เกิดเป็นกวาง อาศัยอยู่ในป่าละเมาะมีสหายเป็นนกสตปัตตะกับเต่า ซึ่งทั้ง 3 เป็นเพื่อนรักกันและช่วยเหลือกันให้รอดพ้นอันตรายจากนายพราน คิชฌชาดก นิทานชาดกว่าด้วยอำนาจบุญคุณ พญาแร้งต้องการตอบแทนบุญคุณเศรษฐีที่ได้เคยช่วยชีวิตตนและฝูงแร้งเอาไว้ จึงได้สั่งฝูงแร้งให้ขโมยผ้าที่ตากไว้ของชาวเมืองนำไปให้ท่านเศรษฐี วัณณุปถชาดก นิทานชาดกว่าด้วยความเพียรไม่เกียจคร้าน เรื่องราวของคณะพ่อค้าที่เดินหลงทางในทะเลทราย และความเพียรของหัวหน้าพ่อค้าที่ช่วยนำพาให้ทุกคนรอดชีวิต ขัลลฏิยชาดก นิทานชาดกว่าด้วยความหลงผิดลุ่มหลงในอบายมุขและทำกรรมชั่ว อิจฉาริษยา แต่เมื่อยังมีสติกลับตัวกลับใจได้ ผลบุญที่ทำส่งผลให้หลุดพ้นในบ่วงกรรม ทำให้พ้นทุกข์ วัฏฏกาชาดก นิทานชาดกว่าด้วยอำนาจแห่งการตั้งสัตตยาธิษฐาน ขณะนั้นเกิดไฟไหม้บริเวณป่าที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและหมู่พระสงฆ์นั่งเจริญสมาธิภาวนาอยู่ ติตติรชาดก ชาดกว่าด้วยความเคารพอ่อนน้อม “ขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่ ภิกษุทั้งหลายยังไม่มีความยำเกรงกัน ถ้าหากเราปรินิพพานไปแล้ว ภิกษุทั้งหลายจะเป็นอย่างไร” มัจฉชาดก นิทานชาดก ว่าด้วยเรื่องความลุ่มหลงคือตัวนำไปสู่ความตาย ชาวบ้านคนหนึ่งมาทอดแหบริเวณปลาสองตัวนี้พอดี ปลาตัวเมียว่ายออกไปด้วยความรวดเร็ว ปลาตัวผู้ด้วยความประมาทมัวแต่เกี้ยวนางปลาจนไม่ทันระวังตัวจึงโชคร้ายติดแหออกไปไม่ได้ กันทคลกชาดก ชาดกว่าด้วยเรื่องนกหัวขวานตายเพราะไม้แก่น พระเทวทัตคิดจะตั้งตนเป็นพระศาสดาเสียเอง จึงคิดอกุศลกรรมเพื่อให้ผู้คนหมดความเลื่อมใสในองค์พระศาสดา ตินทุกชาดก ชาดกว่าด้วยอุบายหนีตาย กุกกุรชาดก ชาดกว่าด้วยการสงเคราะห์ญาติ มุทุลักขณชาดก ชาดกว่าด้วยกามกิเลสคือต้นเหตุแห่งความเศร้าหมอง จันทกินรีชาดก ชาดกว่าด้วยความผูกพันจงรักภักดี นันทชาดก โลสกชาดก ครั้นหนึ่งในพุทธกาลในแคว้นโกศลมีหมู่บ้านชาวประมงประมาณ 1,000 ครอบครัวอาศัยอยู่อย่างผาสุกตลอดมา ครั้นต่อมาหยฺงหมู่บ้านได้ตั้งครรภ์ ตั้งแต่นั้นมาทุกครอบครัวต่างหากินกันอย่างฝืดเคืองลำบากมากขึ้นตามลำดับซ้ำมีภัยพิบัติเกิดขึ้นเนือง ๆ ถูกไฟไหม้บ้านถึง 7 ครั้ง ถูกทางการปรับถึง 7 หน พกชาดก ชาดกว่าด้วยบาปกรรมของผู้ฉลาดแกมโกง ชาดกที่ว่าด้วยธรรมที่ล่วงพ้นศัตรู พุทธธรรมสมัยพระธรรมคำสั่งสอนของสมเด็จองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า ขจรขจายไปทั่วแว้นแคว้นดินแดนชมภูทวีป ยังความร่มเย็นเป็นสุขด้วยรสแห่งธรรม ที่องค์พระศาสดาทรงตรัสรู้นั้น แผ่นดินมคธกลับผลัดเปลียนอำนาจจากพระเจ้าพิมพิศาล องค์เป็นสาธารณูปภพทรงมาเป็นโอรสนาม พระเจ้าอชาติศัตรู กโปตกชาดก ชาดกว่าด้วยความเป็นผู้มีใจโลเล อันว่าพุทธวัจจะนะทั้งหมดทั้งสิ้นที่ผ่านมา ความยาวนานของกาลเวลาที่ผ่านมา 2,500 ปีนั้น มีพระธรรมคำสอนเพียงไม่กี่ข้อคนในโลกจำกันขึ้นใจ บุคคลสำเร็จได้ด้วยความเพียรก็เป็นพุทธธรรมข้อหนึ่งจดจำนำไปปฏิบัติกันอย่างกว้างขวาง การปฏิบัติกิจใดด้วยความเพียรย่อมมีขันติอดทนไม่มีใจโลเลนำไปสู่ความสำเร็จด้วย ชาดกว่าด้วยเรื่อง อุบายหนีตาย ในสมัยพุทธกาลองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงประทับอยู่ที่พระเชตวันมหาวิหาร เผยแผ่ธรรมะคำสอนให้เหล่าพุทธสาวกได้ซืมซับในพระธรรมคำสอน ด้วยพระปัญญาบารมีของพระองค์ ชาดกว่าด้วย ต้นไม้ดกดีย่อมแพ้ลม ในพุทธกาลครั้งหนึ่งได้เกิดเหตุร้าวฉานขั้นแตกความสามัคคีถึงขั้นกรีดขึ้น ระหว่างหมู่พระญาติของพระพุทธเจ้า เหตุปัจจัยนั้นคือการแย่งในแม่น้ำโลหินี พระอานนท์จัดถวายในห้วงเวลาเสด็จปรินิพพาน แม่น้ำสำคัญสายนี้เป็นพรมแดนกั้นกลางระหว่างนครกบิณรพัตร์กับนครเทวะทะหะ ทุมเมธชาดก  วสันตฤดูตรั้นนั้นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จกลับมาพักผ่อน พระวรกายหลังจากไปเผยแผ่พระพุทธศาสนามาเนินนาน โดยไม่ย่อท้อความทุรกันดารต่ออุปสรรคใดๆ พระเกียรติคุณนี้เป็นที่สรรเสริญกันอย่างกว้างขวางในหมู่พุทธบริษัท พุทธองค์ทรงใช้วาระนั้นปรารพบำเพ็ญประโยชน์แก่โลกในครั้นอดีตชาติเรื่องหนึ่ง เป็นชาดกที่เป็นการแสดงอำนาจด้วยปัญญา อสาตมนต์ ชาดก คาถาประจำชาดก ขึ้นชื่อว่าหญิงส่วนมากในโลกไม่รู้จักยั้ง พวกนางไม่มีขอบเขต ทั้งกำหนัดหนัก ทั้งคะนองเหมือนไฟกินได้ทุกอย่าง ข้าพเจ้าจักหลีกละพวกนางไปบวชเพิ่มพูนวิเวกฯ อปัณณกธรรมชาดก เป็นนิทานชาดกที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้กับอนาถบิณทกเศรษฐี และสาวกอันยเดรถี 500 ท่าน ณ เชตวันมหาวิหาร นครสาวัตถี ตักกบัญฑิตชาดก ชาดกว่าด้วยการข้องแวะกับกิเลสคือเหตุแห่งทุกข์ ตักกบัญฑิตชาดกบอกเล่าถึงเหตุแห่งทุกข์ อันเนื่องมาจากกิเลสลุ่มหลง ดังเรื่องราวอดีตชาติ พระชาติหนึ่งของพระพุทธองค์ อันบังเกิดขึ้นในที่พักสงฆ์ เวฬุกะชาดก ณ อดีตกาล ณ พระเชตวันมหาวิหาร เป็นสถานที่สำคัญยิ่งทางพระพุทธศาสนาได้เกิด เรื่องที่ไม่งามของพระภิกษุที่ว่ายากท่านหนึ่ง ไม่ว่าใครจะว่ากล่าวตักเตือนก็ตามก็มิเคยฟัง เวทัพพชาดก พุทธกาลครั้นหนึ่งยังมีพระภิกษุชาวสาวัตถีรูปหนึ่งมีความอวดดื้อถือดีรูปหนึ่งจนเป็นที่เอือมระอาต่อพระภิกษุรูปอื่นๆ จุลลกเศรษฐี ในสมัยพุทธกาลขณะที่องค์พระศาสดาทรงสอดส่องพระพุทธญาณ ณ วัดชีวกัมพวรรณ กรุงราชคธผู้โปรดเวชณายาสัตว์ยังทรงบำเพ็ญอยู่เป็นนิจ สายพระเนตรทรงเห็นพระภิกษุหนุ่มจุลลปัลทกะผู้ท้อถอยความเพียร เนื่องด้วยมีสติปัญญาทึบ ปัญจาวุธกุมารชาดก ขณะเมื่อพระพุทธศาสดาประทับในมหาวิหารจงแจ้งในข่ายพระญาณว่ายังมีพระภิกษุเกลียดคร้านได้ครองเพศสมณะไปวันๆ ทรงตรัสเตือนพุทธโอวาทว่า ดูก่อนพระภิกษุแม้ในกาลก่อนบัณฑิตทั้งหลายกระทำความเพียรในที่ๆประกอบความเพียรก็ยังบรรลุราชสมบัติได้ ทรงระลึกชาติของพระองค์ด้วยชาดกชาติหนึ่ง เสริมพุทธโอวาทความเพียรนั้น กูฏวาณิชชาดก ชาดกที่ว่าด้วย หนามยอกให้เอาหนามบ่ง พ่อค้า 2 คนในเมืองสาวัตถีร่วมหุ้นกันทำการค้า คุมขบวนสินค้าไปสู่ชนบทค้าขายหมดแล้วก็เดินทางกันกลับบ้าน เมื่อกลับถึงเมืองสาวัตถี แทนที่จะได้ทำการตกลงทรัพย์จากการค้าขาย พ่อค้าคนหนึ่งเกิดคิดไม่ซื่อคิดโกงเอาทรัพย์ทั้งหมดมาเป็นของตนเอง จึงคิดอุบายนำอาหารมาเลี้ยงพ่อค้าและสหายในขบวนทั้งหมด สกุณีคติชาดก พุทธกาลสมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับจำพรรษาในพระเชตวันมหาวิหารนครสาวัตถี ทรงปรารภกับพระภิกษุจำนวนมาก ออกนอกพระอารามโดยจาริกไปในสถานที่ที่ไม่ควรแก่สมณะสงฆ์ ผลชาดก ชาดกที่ว่าด้วยการดูผลไม้ ในสมัยพุทธกาลนั้นชนชาวอารายันได้ปกแผ่ความไพศาลแห่งอำนาจไปจนครึ่งชมภูประทีปมีโกศลรัตน์เป็นมหาอาณาจักรและสาวัตถีเป็นนครหลวง สมเด็จพระศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับเจริญพระธรรมเทศนาชาดก 500 ชาติในเมืองนี้ มิตตวินทุกชาดก มิตตวินทุกชาดก ครั้นหนึ่งเมื่อสมเด็จพระพุทธศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเทศนาข้อตัณหาที่เป็นสิ่งกว้างขวางไร้ขอบเขตจำกัด ณ พระเชตวันวิหาร ในนครหลวงแห่งนครมคันธรัตน์ พุทธวัจจนะในพระธรรมบทนี้ว่า กฏาหกชาดก ชาดกว่าด้วยคนขี้โอ่ ในพุทธกาลสมัยหนึ่งพระพุทธศาสนาสถาปนาด้วยตรัสรู้ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น คำสอนพระศาสดาเป็นที่แจ้งประจักษ์แก่หมู่สาวกประชาชนไปทั่วพุทธันดร ถึงหนทางแห่งการหลุดพ้นนำไปสู่หนทางดับทุกข์คือพระนิพพานนั่นเอง ในเหล่าพระภิกษุสาวกมากมายนั้นย่อมมีข้อเสียของแต่ละคนตามแต่ผลกรรมที่กระทำมาแต่ในอดีตชาติ ติฏฐชาดก ชาดกว่าด้วยการหยั่งรู้อัชญาศัยใจคอผู้อื่น ในสมัยพุทธกาลนั้นหากจะเปรียบความรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาให้รู้ค่ามั่นคงและสูงส่งได้ชัด ท่านว่าเปรียบได้กับหิมาลัยมหาบรรพรตมหาชนในภาระตะต่างประเทศพากันสละเพศคาราวาทออกบวชเป็นพระภิกษุอย่างมากมาย ในจำนวนมหาศาลของสงฆ์สาวกนั้นได้บังเกิดพระอรหันต์และเถระผู้รู้ธรรมอีกมากมาย กิงฉันทชาดก ชาดกว่าด้วยโทษที่ฉกฉวยเอาประโยชน์ของคนอื่น ในความยาวนานแห่งอสงไขยห้วงอนันตจักรวาลนี้ทุกชีวิตเคยเกิดและตายนับครั้งไม่ถ้วน จนกระดูกของคนนับได้ว่ากองเท่าภูเขาและสูงใหญ่เท่ากับผู้อยู่ใกล้ตัวที่ต้องร่วมกรรมต้องกันมาทุกชาติทุกชีวิตมีความเป็นไปเช่นนี้เหมือนกันหมด อารามทูสกชาดก อารามทูสกชาดก ชาดกว่าด้วยความฉลาดอันไม่เป็นประโยชน์ ครั้นเมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เดินทางเผยแผ่พระธรรมไปในที่ต่าง ๆครั้นหนึ่งได้เสด็จไปในแคว้นโกศล ครั้นนั้นต่างมีภิกษุต่างเสด็จไปด้วยมากมาย อลีนจิตตชาดก ชาดกว่าด้วยกัลยาณมิตร ณ นครสาวัฎถีรูปหนึ่งเมื่อบวชแล้วก็ไม่สามารถบรรลุในพระธรรมได้สักที พระภิกษุรูปนี้หมดความหวังและความเพียรที่จะปฏิบัติธรรมอีกต่อไป แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 10:37:28 จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 07:31:53

ความคิดเห็นที่ 3 โคธชาดก ว่าด้วย Here กับฤาษีปลอม พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ ภิกษุผู้โกหก จึงตรัสพระธรรมเทศนานี้ ดังนี้ เรื่องพิสดารแสดงไว้แล้วในหนหลังนั่นแล แม้ในเรื่องนี้ ภิกษุทั้งหลายก็นำภิกษุนั้นมาแสดงแด่พระศาสดาว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภิกษุนี้เป็นผู้โกหก พระศาสดาตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มิใช่ บัดนี้เท่านั้น แม้ในกาลก่อน ภิกษุนี้ก็ได้เป็นผู้โกหกเหมือนกัน แล้วทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาสาธก ดังต่อไปนี้ : ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในนครพาราณสี พระโพธิสัตว์บังเกิดในกำเนิดHere พอเจริญวัย มีร่างกายสมบูรณ์อยู่ในป่า ดาบสทุศีลคนหนึ่งสร้างบรรณศาลาอยู่ในที่ไม่ไกลที่อยู่ของพระโพธิสัตว์นั้น พระโพธิสัตว์เที่ยวหาเหยื่อ ได้เห็นบรรณศาลานั้นแล้วคิดว่า จักเป็นบรรณศาลาของดาบสผู้มีศีล จึงไป ณ ที่นั้นไหว้ดาบสนั้น แล้วจึงไปยังที่อยู่ของตน อยู่มาวันหนึ่ง ดาบสโกงนั้นได้เนื้ออร่อยที่เขาปรุงแล้วจากผู้ที่มา อุปัฏฐากทั้งหลาย จึงถามว่า นี้ชื่อเนื้ออะไร ? ได้ฟังว่า เนื้อHere ก็เป็นผู้ถูกความอยากในรสเข้าครอบงำ คิดว่า เราจักฆ่าHereนั้นที่มายังอาศรมบทของเราเป็นประจำ แล้วกินตามความชอบใจ จึงเอาเครื่องปรุง อันมีเนยใส เนยข้น และเครื่องเทศอันมีรสเผ็ดร้อนเป็นต้น ไปที่อาศรมบทนั้น นำเอาไม้ค้อนมาเพื่อทุบHere วางไว้ข้างตัวแล้วเอาผ้ากาสาวะปิดคลุมไม้ค้อนไว้ แล้วนั่งคอยดูการมาของพระโพธิสัตว์ ทำที่เป็นสงบเคร่งครัดอยู่ที่ประตูบรรณศาลา พระโพธิสัตว์นั้นมาแล้ว เห็นดาบสนั้นมีท่าทางส่อพิรุธ คิดว่า ดาบส นี้จักได้กินเนื้อสัตว์ผู้มีชาติเสมอกับเรา เราจักคอยระวังจับผิดดาบสนั้น จึงยืนอยู่ในที่ใต้ลม ได้กลิ่นตัวของดาบส ก็รู้ว่าดาบสได้กินเนื้อสัตว์ผู้มีชาติเสมอกันกับตน จึงไม่เข้าไปหาดาบสเหมือนเช่นเคย กลับถอยออกไป ฝ่ายดาบสนั้น เห็นดังนั้นก็รู้ว่า Hereนั้นรู้ตัวแล้ว จึงขว้างไม้ค้อนไป ไม้ค้อนไม่ตกต้องที่ตัวพระโพธิสัตว์ แต่ถูกปลายหาง ดาบสกล่าวว่า ไปเสียเถอะเจ้า เราปาพลาดเสียแล้ว พระโพธิสัตว์กล่าวว่า ครั้งนี้ท่านเป็นผู้พลาดเรา แต่จะไม่พลาดอบายทั้ง ๔ หรอก แล้วหนีเข้าไปยังจอมปลวกอันตั้งอยู่ท้ายที่จงกรม โผล่หัวออกมาทางช่องอื่น เมื่อจะเจรจากับดาบสนั้น จึงได้กล่าวคาถา ๒ คาถาว่า : [๕๙๘] เราสำคัญว่าท่านเป็นสมณะ จึงได้เข้ามาหาท่านผู้ไม่สำรวม ท่านได้ขว้าง เราด้วยท่อนไม้ เหมือนไม่ใช่สมณะ. [๕๙๙] แน่ะท่านผู้โง่เขลา ประโยชน์อะไรด้วยชฎาแก่ท่าน ประโยชน์อะไรด้วย หนังเสือแก่ท่าน ภายในของท่านรุงรัง เกลี้ยงเกลาแต่ภายนอก. ดาบสได้ฟังดังนั้น จึงกล่าวคาถาที่ ๓ ว่า : [๖๐๐] แน่ะHere ท่านจงกลับมาบริโภคข้าวสุกแห่งข้าวสาลีก่อนเถิด น้ำมัน เกลือ และดีปลีของเราก็มีมาก. พระโพธิสัตว์ได้ฟังดังนั้น จึงกล่าวคาถาที่ ๔ ว่า : [๖๐๑] เราจะเข้าไปสู่จอมปลวก อันลึก ชั่วร้อยบุรุษ ยิ่งขึ้นดีกว่า น้ำมัน และ เกลือของท่านจะเป็นประโยชน์อะไร ดีปลีก็หาเป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่ เราไม่. พระโพธิสัตว์ครั้นกล่าวอย่างนี้แล้ว จึงคุกคามดาบสโกงนั้นว่า เฮ้ยชฎิลโกง ถ้าเจ้าจักขืนอยู่ในที่นี้ ข้าจะให้พวกคนในถิ่นจับเจ้าว่า ผู้นี้เป็นโจร แล้วให้เจ้าถึงความพิการ เจ้าจงรีบหนีไปเสียโดยเร็ว ชฎิลโกงจึงได้หนีไปจากที่นั้น พระศาสดาครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแสดงแล้ว จึงทรงประชุมชาดกว่า ชฎิลโกงในครั้งนั้น ได้เป็นภิกษุโกหกรูปนี้ ส่วนพระยาHereในครั้งนั้น ได้เป็นเราตถาคต ฉะนี้แล จบ โคธชาดก ปล เป็นไปได้ไหมที่ พระพุทธเจ้า ระลึกชาติกลับไปในอดีตชาติ และอ่านใจของ Here ตัวนั้นได้จริงๆ รู้ว่า Here คิดอะไรในช่วงเวลานั้น จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 07:43:25

ความคิดเห็นที่ 4 เชื่อครับ จากคุณ : yodying_jung เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 07:56:32

ความคิดเห็นที่ 5 ขอทักส่วนที่จะต่างกับ คุณ venture ความเห็น 2 นิดนึงครับ ใน 10 ชาติสุดท้ายที่ไม่ได้เป็นมนุษย์ คือ ภูรทัติชาดก เสวยชาติเป็นนาค นารทชาดก เสวยชาติเป็นพรหมครับ ถามว่าเชื่อไหม เชื่อครับ จากคุณ : กายใจ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 09:42:45

ความคิดเห็นที่ 6 เชื่อครับ   วิสัยของผู้บำเพ็ญเพียรเพื่อปราถนาโพธิญาณ  ปุถุชนทั่ว ๆ ไปย่อมไม่เข้าใจ     เหมือน ไอน์สไตน์ คิดทฤษฎีสัมพันธภาพ  แม้นักวิทยาศาสตร์ ปัจจุบันก็ยังไม่ทราบเหมือนกันว่า ไอน์สไตน์ คิดได้อย่างไร ทำไมถึงรู้ได้ คิดได้ อย่าไปสรุปว่า "เรา" เท่านั้น  เอาความคิดเราเป็นใหญ่ จากคุณ : Terawat เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 10:15:23

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อก่อนไม่เชื่อเลย ตลกทุกครั้งที่มีคนเชื่อเรื่องแบบนี้ เคยนึกไม่ชอบใจที่พระหยิบเรื่องราวในชาดกมาสอนชาวบ้าน แต่หลังจากได้ศึกษา และปฏิบัติมากขึ้น เริ่มเชื่อขึ้นมาที่ละนิด  จนถึงวันนี้ ตอบได้ว่าเชื่อโดยไม่สงสัยอะไรอีก จากคุณ : กวางดื้อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 10:29:10

ความคิดเห็นที่ 8 เชื่อครับ เพราะพระไตรปิฏกเถรวาทของเรา น่าเชื่อถือ เกินกว่าจะลังเลสงสัยเพียงเพราะไม่ลงกับตรรกะเหตุผล ของมนุษย์ในปัจจุบัน ซึ่งคับแคบและเต็มไปด้วยกิเลสครับ พูดถึงการบำเพ็ญบารมี นึกขึ้นได้ ขอแตกประเด็นเรื่องชาติสุดท้าย แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 11:09:03 จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 10:47:27

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องอดีตชาติ ถ้าเช่นนั้น อาจเกิดในกัปป์อื่นได้ แต่ว่าชื่อของตัวละคร กลับเป็นชื่อ ของชาวชมภูทวีปตอนนั้นอยู่แล้ว    หรือเป็นไปได้ที่ชื่ออาจมีภาษาอื่นในอดีตชาติ แต่ว่าเมื่อพระองค์เล่า เลยแปลงชื่อให้ใกล้เคียงภาษาคนเวลานั้น ในพุทธศาสนากล่าวถึง 4 ทวีป  เป็นไปได้หรือว่าชาดก ต้องเกิด ในชมพูทวีปละครับ  หรือเกิดในกัปป์เดิม จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 10:53:50

ความคิดเห็นที่ 10 9 กัลป์เดียวก็มีการเกิดตายมากกว่า 500 ชาติแล้ว จริงๆแล้วสรรพสัตว์เกิดตาย นับภพนับชาติไม่ถ้วน ส่วนเรื่องชื่อ คุณรู้ได้อย่างไรว่าชื่อเหล่านั้น มีแต่ในยุคสมัยนั้นต่างกัน ที่อ้างว่าเข้าใจ 4 ทวีป คุณเข้าใจว่าแบบ ทวีปของ earth ใช่ไหมหละ ว่างๆ ก็กลับไปอ่านไบเิบิ้ลดีกว่า ศรัทธาคลอนแคลนแบบนี้ พระเจ้าไม่รับนะ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 11:28:01

ความคิดเห็นที่ 11 ก็มาถามห้องนี้ ห้องศาสนา ห้องที่เน้นความเชื่อ ก็เดาคำตอบได้อยู่แล้ว ศาสนาสอนให้เชื่อ ไม่ต้องคิด เชื่อแล้วจะได้สอนง่าย เอาอะไรใส่หัวให้ก็ง่าย จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 11:33:58

ความคิดเห็นที่ 12 เชื่อว่าการเวียนว่ายตายเกิดมีจริง จึงเชื่อในชาดก จากคุณ : นักฆ่าดาบเดียว เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 12:56:04

ความคิดเห็นที่ 13 ฝากให้คนที่ไม่เชื่อ และคอยถากถางคนที่เชื่อในศาสนาพุทธ จะได้รู้ไว้ที่เขาเชื่อนั้น  เขาเชื่อด้วยเหตุผลอะไร หลักความเชื่อในพระพุทธศาสนา ปัญหา ได้ทราบว่า พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งปัญญา สอนให้ใช้ปัญญาพิจารณาก่อนจึงเชื่อ แต่อยากทราบว่ามีหลักอะไรบ้างในพระพุทธศาสนาที่พุทธศาสนิกชนจะต้องเชื่อ ? และถ้าไม่เชื่อจะมีผลอย่างไร ? พุทธดำรัสตอบ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ สงสัยเคลือบแคลง ไม่ปลงใจเชื่อ ไม่เลื่อมใสในพระศาสดา.... ในพระธรรม.... ในพระสงฆ์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย จิตของภิกษุที่สงสัย เคลือบแคลง ไม่ปลงใจเชื่อ ไม่เลื่อมใสในพระศาสดา .... ในพระธรรม..... ในพระสงฆ์นั้น ย่อมไม่น้อมไปเพื่อความเพียรเครื่องเผากิเลส เพื่อประกอบเนือง ๆ เพื่อความทำติดต่อเพื่อความเพียรที่ตั้งมั่น ข้อที่จิตของภิกษุไม่น้อมไปเพื่อความเพียรเครื่องเผากิเลส เพื่อความประกอบเนือง ๆ เพื่อความทำติดต่อ เพื่อความเพียรที่ตั้งมั่นอย่างนี้ ชื่อว่าตะปูตรึงใจ....ฯ ” เจโตขีลสูตร มู. ม. (๒๒๘) ตบ. ๑๒ : ๒๐๕-๒๐๖ ตท.๑๒ : ๑๖๔ ตอ. MLS. I : ๑๓๒ http://84000.org/true/022.html สรุป เมื่อไม่เชื่อ ไม่มีศรัทธาแรงกล้า ความเพียรอันเป็นเครื่องมือเพื่อคอยเผากิเลสย่อมไม่มี แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 13:57:26 จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 13:52:23

ความคิดเห็นที่ 14 เคยคิดไม่เชื่อค่ะ ตอนเด็กๆ โชคร้าย และโชคดี ไม่เชื่อมาตั้งกะตอนมัธยม โอกาสประกาศมิจฉาทิฐิจึงน้อยมากๆ แต่เมื่อปฏิบัติธรรม มีสภาวะธรรม ทำให้เกิดความเข้าใจได้ แม้ไม่ทั้งหมด เพียงบางส่วน ก็มากพอจะทำให้เชื่อว่า ทุกสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้เป็นจริงตามนั้นค่ะ แต่ไม่ขอโหวต เพราะเหตุผลทั้งสองข้อ ไม่ตรงกับเหตุผลที่เรามีรองรับต่อความเชื่อค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 13:53:22

ความคิดเห็นที่ 15 ทวีป ที่เป็นแพลนเนทครับ  มนุษย์หน้าต่างกัน  ไม่ใช่ทวีปบนโลก ดังนั้น หากพระองค์เกิดในช่วงกัปป์ ต่างกัน ทำไมยังใช้ชื่อที่เป็นของ ชาวชมพูทวีปเท่านั้น...    ทวีปแบบโลกนั้นมันแบบวิชาภูมิประเทศ เอาละถ้าพระองค์เกิดแค่ ชมพูทวีป คือโลกนี้เท่านั้น  ไม่เอาแพลนเนทอื่น ยังไง ต้องมีไปเกิดที่จีนบ้าง ยุโรป บ้าง แค่นั้น ภาษาที่เรียกชื่อก็ต้องต่างกันแล้ว แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 15:01:49 จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 14:56:37

ความคิดเห็นที่ 16 ตอบ คุณ venture #3  เรื่อง ที่พระโพธิสัตว์ในชาติที่เกิดเป็นพญาสัตว์ต่างๆนั้น ทรงแตกต่างไปจากสัตว์อื่น และทรงสามารถเปล่งวาจาเป็นภาษาของมนุษย์ได้ (ไม่ใช่ว่าเป็นแค่สื่อทางจิต) จะขอยกหลักฐานให้ดูดังนี้นะครับ ------------------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๘  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๐ ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๒ ๒. มหาหังสชาดก [๒๐๓] นายพรานได้ฟังคำสุภาษิตของสุมุขหงส์นั้น  แล้วขนลุกชูชันนอบน้อม อัญชลีแก่สุมุขหงส์แล้วถามว่า เราไม่เคยได้ฟังหรือไม่เคยได้เห็นนกพูด ภาษามนุษย์ได้  ท่านแม้จะเป็นนกก็พูดภาษาอันประเสริฐ เปล่งวาจา ภาษามนุษย์ได้  พระยาหงส์ตัวนี้เป็นอะไรกับท่านหรือ ท่านพ้นแล้วทำไม จึงเฝ้าหงส์ผู้ติดบ่วงอยู่ หงส์ทั้งหลายพากันละทิ้งไปหมด เพราะเหตุใด ท่านจึงยังอยู่ผู้เดียว. http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=28&A=1349&Z=1597 ------------------------------------------------------- นอกจากนี้ จะขอยก ความจาก ฉัททันตชาดก มาแสดงประกอบไว้ด้วยคือ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๗  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๙ ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑ ฉัททันตชาดก พระพุทธเจ้าผู้ปราศจากความกระวนกระวาย ความเศร้าโศก และกิเลสดุจลูกศร  ตรัสรู้ยิ่งด้วยพระองค์เองแล้ว ได้ตรัสฉัททันตชาดกนี้ อันเป็นของเก่า ไม่รู้จักสิ้นสูญ  ซึ่งพระองค์ท่องเที่ยวไปแล้วตลอดกาลนาน เป็นบุรพจรรยาทั้งสูงทั้งต่ำว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย คราวครั้งนั้น เราเป็นพญาช้างฉัททันต์อยู่ที่สระฉัททันต์ นั้น ท่านทั้งหลายจงทรงจำชาดกไว้ ด้วยประการฉะนี้แล. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=27&A=9415&Z=9524 ------------------------------------------------------- จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 15:20:13

ความคิดเห็นที่ 17 ต้องมีไปเกิดที่จีนบ้าง ยุโรป บ้าง กวงจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย กรรมอะไรจะต้องไปเกิดที่จีน หรือยุโรป ข้ามไปข้ามมาแบบ Random เขย่าลูกเต๋า มีกรรมผูกพัน ในดินแดนใกล้เคียงก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร อย่าเอาตตรรกะแบบในไบเบิล มาคิดรวมสิ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 15:27:52

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ : venture ชาดก พระองค์ ไม่ใช่เรื่องต่อกันนะครับ ในเมื่อมีบางช่วงที่พระองค์อาจคั่นด้วยสวรรค์ หรือนรก  แค่นั้นก็ยาวมากเกินกว่าช่วงเวลาของการมีอารยธรรม  หรือถ้ามีภพของพรหม คั่น นั่นยิ่งทำให้การเกิดของพระองค์เอาแค่ 10 ชาดก ไม่จำเป็นที่พระองค์จะเกิดแค่ ในอินเดียที่เป็นเวลานั้น  เอาแค่อินเดียตอนก่อน ก็ไม่อาจที่จะนับภาษาได้ ถ้าตอบว่าการใช้ภาษาเรียกชื่อคน เพื่อความเข้าใจของคนในเวลานั้นยังพอฟังเข้าใจได้ การแปลงชื่อก็ไม่ได้ทำให้เนื้อหาที่จะสื่อผิดไปนี่ จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 15:37:59

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้า ตอบว่า ไม่เชื่อ จะถูกประณาม หรือเปล่า ครับ ถูก ต่อว่า ตำหนิ ติเตียน หรือ เปล่า ครับ ถูก ดูหมิ่น ดูแคลน หรือเปล่า ครับ ถ้า ไม่ถูก ดังที่กล่าวมา ผม ตอบ ว่า ไม่เชื่อ ครับ แต่ ถ้า ถูกต่อว่า ดังที่กล่าวมา ผม ตอบว่า เชื่อ ครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 15:40:58

ความคิดเห็นที่ 20 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 55 12:40:11 จากคุณ : หก (Ant-san) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 15:54:51

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่ใช่เรื่องต่อกัน ก็ถูกแล้ว เพราะกล่าวถึงแต่ละชาติในการบำเพ็ญบารมี ในทศชาติชาดกก็มี เกิดเป็นพรหม ไม่ได้สูญหายไปไหน คนสมัยโบราณ จะมีโอกาสนั่งเครื่องบิน ข้ามท้องถิ่นง่ายๆเพื่อสร้างกรรมผูกพันงั้นหรือ การเกิดของพระโพธิสัตว์ ก้ต้องเลือกดินแดนเกิดสิ ไม่ใช่เขย่าลูกเต๋า เลือกเกิดแบบสุ่ม ประเภทของชาดก มี ๒ ประเภทคือ ๑.ชาดกนิบาต ชาดกในนิบาต หรือที่เรียกว่า นิบาตชาดก หมายถึงชาดกทั้ง ๕๔๗ เรื่องที่มีอยู่ในคัมภีร์ขุททกนิกาย ของพระสุตตันตปิฎก หนึ่งในตะกร้า ๓ ใบ(พระไตรปิฎก) นิบาตชาดกแต่งเป็นคาถาคือคำฉันท์ล้วนๆโดยจะมีการแต่งขยายความเป็นร้อยแก้ว เป็นอรรถกถาชาดก เหตุที่เรียกว่า นิบาตชาดก ก็เพราะว่า ชาดกในพระไตรปิฎกนี้จะถูกจัดหมวดหมู่ตามจำนวนคาถา มีทั้งหมด ๒๒ หมวด หรือ ๒๒ นิบาต นิบาตสุดท้ายคือ นิบาตที่ ๒๒ ประกอบด้วยชาดก ๑๐ เรื่อง หรือที่เรียกว่า "ทศชาติชาดก" พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ สุตตันตปิฎกที่ ๑๙ ขุททกนิกายชาดก ภาค ๑ พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ เป็นภาคแรกของชาดก ได้กล่าวถึงคำสอนทางพระพุทธศาสนา อันมีลักษณะเป็นนิทานสุภาษิต แต่ในตัวพระไตรปิฎกไม่มีเล่าเรื่องไว้ มีแต่คำสุภาษิต รวมทั้งคำโต้ตอบในนิทาน เรื่องละเอียดมีเล่าไว้ในอรรถกถา คือหนังสือที่แต่งขึ้นอธิบายพระไตรปิฎกอีกต่อหนึ่ง อนึ่ง เป็นที่ทราบกันว่าชาดกทั้งหมดมี ๕๕๐ เรื่อง แต่เท่าที่ได้ลองนับดูแล้วปรากฏว่า ในเล่มที่ ๒๗ มี ๕๒๕ เรื่อง ในเล่มที่ ๒๘ มี ๒๒ เรื่อง รวมทั้งสิ้นจึงเป็น ๕๔๗ เรื่อง ขาดไป ๓ เรื่อง แต่การขาดไปนั้น น่าจะเป็นด้วยในบางเรื่องมีนิทานซ้อนนิทาน และไม่ได้นับเรื่องซ้อนแยกออกไปก็เป็นได้ อย่างไรก็ตาม จำนวนที่นับได้ จัดว่าใกล้เคียงมาก พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๘ สุตตันตปิฎกที่ ๒๐ ขุททกนิกายชาดก ภาค ๒ ในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ เป็นเล่มที่รวมเรื่องชาดกที่เล็ก ๆ น้อย ๆ รวมกันถึง ๕๒๕ เรื่อง แต่ในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๘ นี้มีเพียง ๒๒ เรื่อง เพราะเป็นเรื่องยาว ๆ ทั้งนั้น โดย ๑๒ เรื่องแรกเป็นเรื่องที่มีคำฉันท์ ส่วน ๑๐ เรื่องหลัง คือเรื่องที่เรียกว่า มหานิบาตชาดก แปลว่า ชาดกที่ชุมนุมเรื่องใหญ่ หรือที่โบราณเรียกว่า ทศชาติ ๒. ชาดกนอกนิบาต หมายถึง ชาดกที่ไม่ปรากฏในคัมภีร์พระไตรปิฎก เป็นชาดกที่ภิกษุชาวเชียงใหม่ได้รวบรวมเรื่องราวมาจากนิทานพื้นบ้านไทยมาแต่งเป็นชาดก ขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๐๐๐-๒๒๐๐ ชาดกนี้เรียกอีกชื่อว่า "ปัญญาสชาดก"แปลว่า ชาดก ๕๐ เรื่อง[1] และรวมกับเรื่องในปัจฉิมภาคอีก ๑๑ เรื่อง[2] รวมเป็น ๖๑ เรื่อง จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 15:54:59

ความคิดเห็นที่ 22 เชื่อ แม้ในยุคปัจจุบันก็มีการศึกษากรณีคนระลึกชาติได้ และตายแล้วเกิด ทั้งไทยและต่างประเทศปรากฏหลักฐานมากมาย จากคุณ : ปก เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 16:02:11

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ : venture ถ้าเรามองว่าชาดก มีระยะเวลาที่ยาวนาน เกินกว่าช่วงเวลาของ ชื่อและภาษาของ อารยธรรม ชาวอินเดีย ชมพูทวีป...  ซึ่ง ต่อให้พระองค์ยกเรื่องที่ชาติที่พระองค์เกิด ในชมพูทวีปที่เป็นอารยธรรมสินธุอย่างเดียวก็ตาม  ไม่ไปเกิด อารยธรรมอื่นบนโลกเลย ยังไงภาษาในแต่ละช่วงเวลา ก็ไม่น่าจะมาเป็นชื่อภาษาเดิมได้ครับ... หรือต่อไปให้ พระองค์เกิดต่างกัปป์  หรืออธิบายได้ว่า บังเอิญที่อารยธรรมภาษามาใกล้เคียงกัน จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 16:06:46

ความคิดเห็นที่ 24 กวง ในชาดกไม่มีตอนไหนระบุช่วงเวลา ก่อนหลัง ไม่สามารถระบุได้ว่า แต่ละตอนห่างกันกี่ปี หรืออาจจะห่างกันแค่ ช่วงเวลาตั้งครรภืก็ได้ ต้องอย่าลืมว่า การบันทึกด้วยภาษานั้น คือการท่องจำจึงเป็นเพียงภาษาพูดเท่านั้น ชมพูทวีป ทำไมต้องเด้งไปมาหลายท้องถิ่น ว่ากันด้วยกฏแห่งกรรม ที่ทำกรรมร่วมกัน ก็ย่อมต้องกลับมาเกิดผูกพันกันได้ ส่วนเืรื่องภาษา ไม่ใช่สาระสำคัญเลย คุณอยากเห็น มีชื่อพระเวสสันดรบ้าง ตั้งเซ่งกวง แบบนี้ ใช่ไหม หรือแม้แต่การเกิดเป็นสัตว์ป่า คุณว่าใครตั้งชื่อสัตว์ป่า สัตว์ป่ามีวัฒนธรรมการตั้งชื่อตัวเอง ??? หรือเป็นเพียงชื่อ ที่ใช้เรียกความแตกต่าง กลับไปศึกษาไบเบิลดีแล้ว จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 16:17:05

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ : venture พุทธศาสนาไม่ได้สอนให้เราเชื่อแบบไม่วิเคราะห์นะครับ...   ชาดก10เรื่อง ถ้า เกิดคนละช่วงเวลา ก็ย่อมไปอยู่ในบริบทที่ต่างกัน...  ถ้า เวนเจอร์จะตอบแบบ ทุบดินว่า  พระองค์ก็แค่แปลงชื่อเหล่านั้นเป็นชื่อที่คนเข้าใจง่าย  ก็มีเหตุผลกว่า กรรมให้มาเกิดร่วมกันก็เป็นไปได้ แต่ช่วงเวลาที่ต่างกัน ย่อมทำให้บริบทไม่มี ทางเป็นอย่างเดิมได้ตลอด  ถ้าบางชาติคั่นด้วย พรหมหรืออรูปพรหม  โลก ไม่โดนไฟเผาไปแล้วหรือครับ จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 16:28:28

ความคิดเห็นที่ 26 เสริม # ๒๔ เรื่องชื่อบุคคลและสถานที่ A1. คนสมัยโบราณ ท่านเรียกชื่อ ต่างกันไปอยู่แล้วครับ เวลากล่าวถึงในภาษาอื่นๆ อาทิ พระเจ้า"บาเยงนองจอเดงนรธา" เวลาท่านเล่าเรื่องท่านก็เอ่ยนามว่า "พระเจ้าบุเรงนอง" บางทีก็ใช้คำว่า "พระเจ้าสิบทิศ" A2. การเล่าเรื่องเรียกชื่อใช้ภาษาต่างกันก็มิได้หมายความว่าคนเล่าเรื่องจะโกหกหรือพูดเท็จ เรื่องเวลา B1. การเอ่ยถึงเวลา มมนุษย์ต้องเอ่ยเป็นเป็นปริมาณสัมพัทธ์ ไม่ใช้ปริมาณสมบรุณ์ B2. จากข้อ B1. จะพบว่ากาลเวลาของแต่ละคนไใ่เท่ากัน อาทิเช่น คนที่โดนรถชนสลบไปเจ็ดวันเจ็ดคือ จิตของเขาจะรับทราบว่าเวลาผ่านไปแค่ชั่วครู่เดียวก็ฟื้นขึ้นมา เป็นต้น จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 16:45:13

ความคิดเห็นที่ 27 คุณ a235 ตอบไม่เชื่อได้ครับ ไม่มีใครว่าเลย  คนเชื่อก็มีเหตุผลของเขา ก็แสดงกันไป... คนไม่เชื่อก็มีเหตุผลของเขา ก็แสดงกันไป       แต่ ที่ผมเห็นส่วนใหญ่คือ คนที่ถูกต่อว่ามักจะเป็นคนที่เชื่อศาสนา  ซึ่งถูกต่อว่าโดยคนที่ไม่เชื่อ  หาว่างมงาย นู่นนี่ เบาปัญญา เชื่อสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้บ้าง หาว่าพระไตรปิฎกถูกแต่งใหม่บ้าง ถากถาง ค่อนแคะสารพัด   คนพวกนี้ศึกษาเพียงกิ่งใบ แล้วก็เอากิ่งใบมาขยายความเป็นประเด็นใช้วาจาเสียดสีคะนองปาก  สนใจจับผิดแต่พวกเรื่อง ฤทธิ์เดช นรกสวรรค์  สัตว์พูดได้  ผมไม่เคยเห็็นคนกลุ่มนี้สนใจถามพวกเนื้อหาพระธรรมอันประเสริฐกว่าสักราย     พอมีกระทู้อจินไตยขึ้นมา ก็โผล่มาขย้ำราวฉลามได้กลิ่นเลือดเลยทีเดียว ก็แปลกดี ไม่เชื่อแต่สนใจจัง  -_-"     ไม่ได้ว่าใครเฉพาะเจาะจงนะครับ แค่แสดงความเห็นตามสิ่งที่สังเกตุเห็นในบอร์ดครับ   เรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดเฉพาะในกลุ่มพุทธนะครับ  เข้าไปขย้ำศาสนาอื่นก็มี  ก็ไม่เข้าใจว่าจะไปขย้ำต่างศาสนาทำไม  เขาเชื่อของเขาอย่างนั้น เราไม่เชื่อก็ควรอยู่เงียบๆสิจะไปวิพากย์วิจารณ์เขาทำไม จริงไหมครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 55 17:29:10 จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 17:21:58

ความคิดเห็นที่ 28 ผมโหวตไม่เชื่อ และไม่ได้ปฎิเสธว่าไม่จริงด้วย หลายๆอย่าง จากการเป็นปลาในบ่อ ย่อมไม่สามารถเข้าใจว่า พื้นดินเป็นอย่างไร ฉันใดก็ฉันนั้น ที่ผมจะเข้าใจว่า สิ่งที่สอนมา มันขัดแย้งกับ ความเข้าใจของผม แต่ก็ไม่ปฎิเสธว่า สิ่งนั้นอาจจะเป็นเช่นนั้น จนกว่าจะหาหลักฐานมายืนยัน หรือ ขัดแย้งได้ แต่ผมยอมรับสิ่งเหล่านี้เป็นประโยชน์ ดังนั้น ในเมื่อสิ่งนี้เป็นประโยชน์ ผมก็เอาไปใช้ครับ จากคุณ : the_architect เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 17:23:49

ความคิดเห็นที่ 29 กวง ถ้าบางชาติคั่นด้วย พรหมหรืออรูปพรหม  โลก ไม่โดนไฟเผาไปแล้วหรือครับ - ชาติไหนพระโพธิสัตว์เกิดเป็นอรูปพรหมครับ เอามาโชว์หน่อยสิ - คติการเผาไฟ นี่เป็นของคริสต์ใช่ไหม - วิเคราะห์ได้ แต่เจตนาคุณ เขารู้กันทั้งพันทิบแล้วนะ เจตนามันเป็นกรรม เข้าใจไหม - ถ้าเอากันจริงๆ เจตนาของชาดกก็คือ ยืนยันการมีอยู่ของภพภุูมิ การเวียนว่ายตายเกิด การสร้างความดี สะสมบารมี จึงเกิดในภพภูมิที่ดีขึ้น - เรื่องเกิดเป็นพรหม แล้วทำไมโลกต้องถูกไฟเผาด้วย - ภาษาที่ใช้สื่อสารของมนุษย์ มันไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย ถ้าเกิดในถิ่นเดิม หรืออยากให้พระโพธิสัตว์ชื่อ โรเบิร์ต ทอม แนนซี หรือไร จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 21:34:14

ความคิดเห็นที่ 30 เชื่อเพราะคนที่เล่าให้ฟังคือคนที่สอนไม่ให้เราโกหก... ถ้าคนที่สอนไม่ให้เราโกหก... แล้วโกหกเสียเอง... ศาสนาของท่านจะยืนยาวมาถึง 2,600 ปีหรือ เพราะชาดกต่างๆ เป็นเรื่องที่ออกจากพระโอษฐ์ของพระพุทธเจ้า ที่ทรงเทศนาสั่งสอนอรหันตสาวกของท่าน... แล้วเราจะไม่เชื่อได้อย่างไร? คนโกหก ไม่นานคนก็จับได้... ไม่มีใครเชื่อถืออีกต่อไป... แต่นี่เวลาผ่านมา 2,600 ปีแล้ว ยังมีพุทธศาสนิกชน... ยังมีพระภิกษุสงฆ์.. ยังมีพระอรหันต์... จะเห็นได้จากพระธาตุของพ่อแม่ครูบาอาจารย์หลายองค์ กระดูกบ้าง เส้นผม ที่ลูกศิษย์ลูกหาเก็บไว้.. กลายเป็นพระธาตุ... ถามว่ากระดูกคนธรรมดาที่ไม่บรรลุอรหันต์ จะกลายเป็นพระธาตุได้ไหม? ....... จากคุณ : pakakaew เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 21:55:28

ความคิดเห็นที่ 31 จาก คห 27 คุณ x-philes ผมคิดว่า สิ่งที่เหมือน กัน สำหรับ คน ที่ เชื่อ และ ไม่เชื่อ ก็ คือ ในเอาประโยชน์ ที่ได้ จากเนื้อเรื่องมาใช้ให้เกิดประโยชน์ นั้น น่าจะ เรียกว่า ประโยชน์ นะ ตามความเห็น ผม ส่วน ใคร จะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ ว่า สัตว์ พูดได้ หรือไม่ ผมว่า ตรงนั้นไม่ใช่ ประเด็น ที่ควร นำมาพิจารณา ไม่ใช่ หรือครับ สาระ สำคัญ ที่พุทะองค์ ต้องการ สือ ออกมา ผมว่า ไม่น่าใช่ ที่ สัตว์ มัน พูดได้ หรือไม่ได้ ไม่ใช่ หรือครับ แต่เป็น ว่าตัวละคร ใน ชาดก นั้น "ทำกรรม" อะไร ไม่ใช่ หรือครับ ---------------------------- มอง แต่ ใบไม้ อาจทำให้ไม่เห็น ต้นไม้ มองเพียง ต้นไม้ อาจทำให้ ไม่เห็น ป่า ก็ เป็นไปได้ นะครับ (จำเขามา ครับ ) ------------------------------------- ผม ก็ คิดเองเออเอง นะครับ ไม่ได้ ต้องการ บอก ผิดถูกนะครัีบ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 55 22:30:01

ความคิดเห็นที่ 32 เวนเจอร์ มีคนตอบเรื่องเกี่ยวกับภาษาไว้แล้วครับ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12379665/Y12379665.html#11 ภาษาที่ใช้นั้น เป็น ภาษามคธี ซึ่งเป็น "มูลภาษา" เมื่อมีการเริ่มใช้ภาษาขึ้นมา ก็จะเป็น มูลภาษาเสมอ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 55 16:52:49 จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 07:13:41

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ a325  เห็นถูกแล้วครับ การอ่านชาดกต่างๆ นั้นควรให้ความสนใจในข้อธรรม คติสอนใจที่แทรกไว้ในชาดก มากกว่ามาวิจารณ์ว่า ตัวละครเรื่องใดจริงไม่จริง เป็นไปได้หรือเป็นไปไม่ได้ ไม่เพียงแต่การอ่านชาดกเท่านั้น การศึกษาพระไตรปิฎกก็เช่นกัน ควรสนใจในข้อธรรมที่ปฏิบัติได้ เห็นผลตรงต่อจิตใจ มุ่งเอาแก่นกันดีกว่า จะได้หลุดพ้นกันไวๆ  ดุจขอนไม้ที่ลอยไป มุ่งตรงสู่มหาสมุทร ไม่จมลงกลางทาง ไม่เกยฝั่ง ไม่ถูกเขาลากขึ้นไป ไม่ติดเนิน มุ่งสู่นิพพานถ่ายเดียว จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 10:05:04

ความคิดเห็นที่ 34 ทำไมตัวเลือกข้อสองถึงได้มาตั้งอะไรแปลก ๆ ทั้งๆ ที่ก็พูดอยุ่ว่าพระพุทธเจ้าตรัสกับพระอรหันต์ แต่ทำไม จขทก.ถึงได้ตั้งว่าเพราะสัตว์พูดไม่ได้ สื่อสารกันเองไม่ได้ แบบนี้มันหมายความว่า ถามหน่อยสิว่า ไอ้คนตั้งกระทู้มันศาสนาไหน ใช่ชาวพุทธหรือเปล่า เจตนายังไงกันแน่ รีบชี้แจงโดยด่วน เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องของพุทธศาสนิกชนทุกท่าน จะมาลบหลู่กันหรือเปล่า หากว่าคิดอะไรไม่ได้ดีไปกว่านี้ขอร้องอย่ามาตั้งดีกว่า จากคุณ : Mopeena เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 22:26:00

ความคิดเห็นที่ 35 ถ้าถามมุสลิมว่าเชื่อในอัลกุลาอ่านหรือไม่ ถามชาวคริสต์ว่าเชื่อในคัมภีร์ไบเบิ้ลหรือไม่ คิดว่าเขาจะตอบว่าอย่างไร ศาสนิกชนของศาสนาใด ไม่เชื่อในศาสดา หรือคัมภีร์ของตนเอง ถือว่าเป็นศาสนิกชนที่ดี ไม่ได้ใช่หรือไม่ จากคุณ : แล้วทำไม12 เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 22:44:21

ความคิดเห็นที่ 36 ไอ้คนตั้งกระทู้มันศาสนาไหน Mopeena   ไปหลงอยู่ที่ไหนมาครับ หลายเดือนมานี้มีกระทู้ที่โจมตีเรื่องนี้ เพราะมีบางคนไม่เชื่อว่า สัตว์พูดได้ เพราะยึดหลักวิทยาศาสตร์ วาจาเราะร้ายจริงๆ ไม่หาข้อมูล แต่เหวี่ยงปากแบบนี้ ระวังเสี้ยนตำปากนะครับ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 07:11:16

ความคิดเห็นที่ 37 ผมเต็มที่ครับกับเรื่องศาสนาหากเห็นท่าไม่ดี แต่ถึงอย่างไร ทุกอย่างนั้นพระพุทธเจ้าท่านตรัสเอง ไม่ใช่สัตว์ตัวไหนมาพูด และคนที่มาโจมตี ก็ไม่ได้เกิดในยุคนั้นสมัยนั้น จะมาอ้างอิงอะไรกับวิทยาศาสตร์ยุคนี้สมัยนี้ จะจริงหรือไม่จริงก็ไม่มีอะไรพิสูจน์เรื่องเหล่านี้ได้เลย เพียงแต่ชาวพุทธก็คงต้องเชื่อเอาไว้ ซึ่งจะว่าไปก็เอาไปใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ แต่ถ้าจะได้ก็ในการเป็นตัวอย่างในการประกอบกรรมดี การบำเพ็ญเพียรนั่นต่างหากละ ที่มันจะก่อให้เกิดประโยชน์ หากจะมีใครมาพูดในทำนองไร้สาระ จับแพะชนแกะ ให้มันดูเป็นเรื่องไร้สาระ ก็ยากเกินจะพูดคุย ศาสนามีหลายมุมมองหลายมิติ ครับ ขึ้นอยู่ว่าใครจะเลือกมองด้านไหน สำหรับบางเรื่อง จะมองให้เกิดประโยชน์มันก็เป็นประโยชน์สำหรับคนปฏิบัติเอง ส่วนใครจะโจมตีเรื่องแบบนี้นั้น ก็คงคุยกันลำบาก เพราะไม่มีใครจำได้หรือเกิดยุคสมัยนั้นแม้แต่คนเดียว นอกจากการจินตนาการตามไปว่า จริงหรือไม่เท่านั้น จากคุณ : Mopeena เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 13:12:56