ความคิดเห็นที่ 1 เปลี่ยนเป็นภาวนา  พุทโธๆๆๆๆๆๆๆๆ ในใจแทน จากคุณ : ่jomyutraijai (Jomyutraijai) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 13:54:23

ความคิดเห็นที่ 2 ที่รู้สึกว่ายากติดขัดไม่ถนัดเลย  เพราะทำไม่เป็นก็มี  ใจร้อนไปหน่อยก็มี คุณจขกท มาเริ่มใหม่ หัดใหม่ ทำตามท่านสอนในนี้ ก็ได้   http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2007/10/Y5916404/Y5916404.html จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 14:00:30

ความคิดเห็นที่ 3 จริงๆ กรรมฐานอะไรๆ ก็มีจุดยืนอย่างเดียวกันคือการระลึกรู้กาย-ใจด้วยสติ และจิตที่ดูอยู่จะต้องตั้งมั่นและเป็นกลาง แต่ "ความอยาก" ที่จะรู้ให้ชัด อยากให้รู้อย่างต่อเนื่อง ไม่อยากมีจิตที่ซัดส่าย ความอยากนี้จึงทำให้เกิดการเพ่ง บังคับ อึดอัด วิธีแก้ก็คือรู้เท่าทันความอยาก แล้วความอยากจะดับไป การภาวนาจะราบรื่นขึ้น หรือถ้ารู้เท่าทันความอยากไม่ทัน ก็ให้รู้เท่าทันครับ ว่ากำลังบังคับอยู่ ถ้ารู้อย่างเป็นกลาง และไม่ไปสร้างความอยากหายขึ้นมาใหม่การบังคับจะหายไปครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 14:13:22

ความคิดเห็นที่ 4 ต้องปรับความเข้าใจอย่างหนึ่งนะครับ คือ ลมหายใจนั้นมันเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆตามเหตุปัจจัย บางทีก็ สั้น บางทีก็ ยาว บางทีก็ เร็วขึ้น บางทีก็ช้าลง บางทีก็ หยาบ บางทีก็ละเอียด บางทีก็ บางเบา บางทีก็ แน่นอึดอัด ทุกสภาวะการปรากฏของ ลมหายใจ นั้น ถือว่าเป็นอารมณ์ของการภาวนาทั้งหมด ในการเจริญสติปัฏฐานภาวนานั้น จะไม่มีการถือว่าอารมณ์ใดดีไปกว่าอารมณ์ใด แต่เราจะกำหนดตามรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้นตามเป็นจริง บางครั้ง ลมหายใจ อาจจะน้อย หรือ รู้สึกอึดอัด ที่หายใจน้อย หรือหายใจสั้น เช่นอย่างนี้ เราก็ควรตามดูไปตามจริง อย่าไปคิดว่า ลมหายใจเราจะต้องยาวเบาสบายเสมอไป ผู้ปฏิบัติมักจะมีความติดใจ ในลมหายใจที่ยาวเบาสบาย เพราะมีสุขเวทนา แต่บางครั้ง พระไตรลักษณ์ ในส่วนทุกขลักษณะปรากฏชัดนั้น ลมหายใจอาจจะสั้นหรือเร็วขึ้น หรือรู้สึกเหมือนอึดอัด ทุกขเวทนา เช่นนี้ก็เป็นสภาวะธรรมอย่างหนึ่ง ที่ควรกำหนดรู้ตามดูไปถึงที่สุด พร้อมทั้งสังเกตอาการทางใจต่างๆที่เกิดขึ้นด้วย ว่ามีความไม่พอใจ หรือไม่อย่างไร มีความทุกข์อย่างไร มีความเฉยๆปล่อยวาง หรือ เสียใจอย่างไร เป็นต้น การเฝ้าดูสภาวะที่มีทุกขลักษณะปรากฏชัด จะช่วย ถอนถอนความยึดมั่นถือมั่นในรูปนามได้ เรียกว่าเป็น อปณิหิตะ คือ ทำให้ปล่อยวางจากตัณหาที่ไปชอบใจพอใจในอารมณ์รูปนามต่างๆได้ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 15:13:50

ความคิดเห็นที่ 5 ที่คุณชอบไปบังคับลมก็เพราะลมหายใจ "มันไม่ได้ดั่งใจ" คุณใช่ไหมล่ะครับ เท่านี้ก็น่าจะ "เห็น" อะไรบ้างแล้วนะครับว่าเรา "บังคับมันให้เป็นดั่งใจเราไม่ได้" ที่ถูกต้องคือ "รู้ว่ามันเป็นยังไง" รู้แล้วก็วางซะ แรกๆมันอาจจะ "อยาก" ให้สั้น ให้ยาว ให้ลึก อยู่บ้าง แต่ค่อยๆฝึกไปเถอะครับ จนถึงจุดๆนึงจิตจะเห็นความไม่เที่ยงแล้วปล่อยวางได้เอง จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 15:29:05

ความคิดเห็นที่ 6 ลองพิจารณาถามตอบปัญหาธรรม ดูนะครับ เพื่อเป็นแนวทาง เพราะวาระจิตเปลี่ยนแปลงตลอด เจ้าของรู้เอง เลยแนะนำ หลวงตาเมตตาแสดงธรรมตอบปัญหาการภาวนา พิจารณาดูนะครับอาจจะตรงจริต ของการภาวนา ขอให้เจริญในธรรมนะครับ ............................................. หลวงตา     :   เราสนิททางไหน จะเอาพุทโธก็เอา จะเอาลมหายใจก็เอา อย่าเอามาขัดกัน ถ้าเราถนัดใจจะเอาวิธีไหน ก็ให้จับวิธีนั้นให้มันถึงเหตุถึงผลกัน อย่าไปหยิบนั้นหยิบนี้ จับนั้นวางจับนี้วาง เรื่องจับจดไม่ดี ทำอะไรก็ทำตามเหตุ ตามผลให้มันรู้กันซี เข้าใจ ก็เท่านั้นแหละ จะเอาพุทโธๆ ก็เอา จะกำหนดลมหายใจก็กำหนด มันจะเกร็งหน้า ท้องหน้าไหนก็ให้มันเกร็งไป เรื่องของการภาวนามันจะรู้ทุกอย่างนั่นแหละในผู้ภาวนานะ มันจะเป็นกับผู้ปฏิบัติซึ่ง คนอื่นรู้ไม่ได้ แต่เจ้าของรู้มันเป็นในเจ้าของเอง เราจะไปเล่าทุกอย่างไม่เหมาะ เข้าใจ เอา พิจารณาดูเจ้าของ ผล ได้ผลเสียยังไงจะรู้กับเจ้าของเอง เช่นมันตึงหน้าท้อง เอ้า ลมหายใจมันจะไปไหนว่างั้นเลย ตามลมหายใจ เรื่อง หน้าท้องมันก็หมดปัญหาไปถ้ามุ่งกับลมหายใจจริงๆ แล้ว อันนี้พอมันแสดงเราไปคิดไปติดกับอันนั้นแล้วเลยกลาย เป็นอารมณ์ขึ้นมาให้ยุ่งอย่างนี้แหละ .................................................................. ถาม :  หลังจากลูกได้นั่งสมาธิเสร็จ ลูกยังกำหนดดูลมหายใจเข้าออกทำความรู้สึกตามลมหายใจตลอด ซึ่งทั้งคืนลูกรู้สึกตัวตลอดในลมหายใจเข้าออก ลูกอยากกราบเรียนถามหลวงตาเจ้าค่ะว่า ลูกกำหนดมากไป หรือเปล่า เพราะบางทีที่ลูกกำหนดอยู่นั้น ลูกจะปล่อยวางให้ลมหายใจว่าง เพื่อจะได้พักหลับบ้างแต่เมื่อจะ ปล่อยวาง สติจะจ่อที่ลมหายใจตลอด จนลูกจะไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน ลูกควรปฏิบัติเช่นไรเจ้าค่ะ จากหลานที่รัก และเคารพองค์หลวงตาอย่างสูงสุด (จาก ปาวิดา) หลวงตา     ไม่ได้นอนเพราะดูลมหายใจ ไม่มากไป เวลามันจะตายมันจะบอกตัวเอง เข้าใจไหม เราบอกว่าอย่างนี้ บอกว่าไม่มากไป ถ้ามันจะตายจริงๆ ไม่มีใครจะรู้ตัวเองได้ยิ่งกว่าเรา ถ้าว่ามากไปมันจะนอนวันยังค่ำ อันนี้ไม่มาก ไปนะนี่ นอนวันยังค่ำคืนยังรุ่ง ไม่กินข้าวก็ได้ อันนี้ไม่มากไป ถ้าว่ามากไปหน่อยมันจะลงจุดนี้ เอาฟาดลงไป เข้าใจไหม ความตายอยู่กับเรา เขากำหนดอะไร เรายังไม่ได้ย้ำอีก เราติดใจอยู่กับคนนี้นะ เอาอ่าน .................................................................... ถาม    :   หลังจากลูกได้นั่งสมาธิเสร็จ ลูกยังกำหนดดูลมหายใจเข้าออกทำความรู้สึกตามลมหายใจตลอด ซึ่งทั้งคืน ลูกรู้สึกตัวตลอดในลมหายใจเข้าออก ลูกอยากกราบเรียนถามหลวงตาเจ้าค่ะว่า ลูกกำหนดมากไปหรือเปล่า เพราะบางทีที่ลูกกำหนดอยู่นั้น ลูกจะปล่อยวางให้ลมหายใจว่าง เพื่อจะได้พักหลับบ้างแต่เมื่อจะปล่อยวาง สติจะจ่อที่ลมหายใจตลอด จนลูกจะไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน ลูกควรปฏิบัติเช่นไรเจ้าค่ะ จากหลานที่รักและ เคารพองค์หลวงตาอย่างสูงสุด หลวงตา     :  ลมหายใจถึงจะกำหนดรู้กันอยู่ ระยะที่ขันธ์มันจะพักตัวมันก็เปลี่ยนของมันปั๊บในขณะนั้นหลับได้อยู่นะ หล่านี้เราผ่านมาทั้งนั้นแล้วนี่นะ เอาเสียจนกระทั่งกลางคืนทั้งคืนนอนไม่หลับเหมือนกัน กลางวันมันยังจะไม่หลับอีก หมุนติ้วๆ เวลาธรรมทำงานโดยอัตโนมัติ แก้กิเลสโดยอัตโนมัติ มันจะไม่หลับไม่นอน จนกระทั่งไปหาพ่อแม่ครูจารย์ คือทีแรกเราติดสมาธิ นิ่งทั้งวัน แน่ว ไม่มีอะไรในโลกนี้ เหลือแต่ความรู้ที่เด่น นี่เรียกว่าติดสมาธิแล้ว เล่าให้ท่านฟัง นี่ท่านไล่ออกจากสมาธิ ออกมาทางด้านปัญญา    เวลาออกทางด้านปัญญาแล้วหมุนติ้ว เลยไม่หลับไม่นอน กลางคืนตลอดรุ่งไม่หลับเลย กลางวี่กลางวันยังจะไม่ หลับอีก มันจะตายแล้ว ขึ้นไปหาท่าน ท่านบอกว่านั่นมันเลยเถิด แล้วทำไงที่นี่ ให้พักผ่อนบ้าง ไม่พักผ่อนไม่ได้ เราจึงได้มากำหนดที่อื่นที่ใดไม่เอา ปัญญาที่มันหมุนติ้วๆ เป็นธรรมจักร หดย่นเข้ามา ลากเข้ามาๆ อยู่กับพุทโธ คำเดียว เอาๆ ทีนี้ให้อยู่กับพุทโธคำเดียว สุดท้ายเอาพุทโธบังคับให้อยู่ เรื่องสติปัญญามันจะหมุนของมันตลอด เลยให้มันยับยั้งกันด้วยพุทโธ มันจะคิดเรื่องอะไรก็ตาม จะเอาพุทโธเป็นหลักจิตยึดรู้อยู่นี้ พุทโธๆ หลับได้   อันนี้ก็ควรจะยึดอะไรเป็นหลักให้หลับได้ก็ได้ มันไม่หลับตลอดคืนเหรอ (เขาบอกอย่างนั้นละครับ) เอาจะ เปลี่ยนจากลมหายใจเข้ามาหาพุทโธก็ได้ เพื่อจะเห็นวรรคตอนของมันที่พักที่อยู่ที่หลับ แยกอย่างนี้ลองดู ของเรา เรื่องปัญญามันหมุนตลอด แล้วยับยั้งกันด้วยพุทโธ ไม่ให้เอาอะไร เอาพุทโธเพื่อให้หลับนอนได้ มาอยู่นี้หลับได้ ถ้าเอาปัญญาหมุนตลอดฆ่ากิเลสๆ สุดท้ายก็จะฆ่าตัวด้วย ด้วยความไม่รู้จักประมาณ นี่เอาอย่างนั้นนะ ให้อยู่ กับพุทโธๆ โดยเฉพาะนี่ก็ได้ เอาลองดูนะ   วิธีนี้เป็นวิธีหนึ่ง เราก็ไม่เคยทำอย่างนี้ แต่มันก็คล้ายคลึงกัน เปลี่ยนแปลงจากทางด้านปัญญาที่หมุนติ้วตลอดเวลา ให้มาอยู่กับพุทโธแล้วไม่หมุน หลับได้ แน่ะ ถ้าอยู่กับอันนั้นไม่หลับ หมุนเข้ามาอยู่กับพุทโธ ให้อยู่จุดเดียวหลับได้ นี่กำหนดอานาปานสติอาจจะมีความพิสดารแยบคายอยู่ในลมหายใจก็ได้ มันจึงทำให้เพลินอยู่ในนั้น ไม่หลับ อันนี้ย่นเข้ามาหาพุทโธนะ แล้วหลับ เอาละผ่านไปได้ที่นี่ คือมันจุดเดียวพุทโธ ไม่เคลื่อนไม่ย้ายไปไหน พุทโธ ๆ หลับได้ คนนี้น่าฟัง เข้าแก๊ปของนักภาวนา เข้าใจไหมแก๊บ พวกนี้ไม่รู้จักแก๊ปจักกั๊บอะไรเลย มันเซ่อจะตาย .............................................. ที่มา http://www.luangta.com/thamma_forum/forum.php จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 16:16:08

ความคิดเห็นที่ 7 อานาปานสติเบื้องต้น ตอนที่ 1 โดยอาจารย์ดังตฤณ คะ ^___^  ลองเข้าไปฟังดูนะ http://www.youtube.com/watch?v=SvXyrke4COw ถ้าลองฟังแล้วเห็นว่าสามารถช่วยได้ก็ ดาวโหลด mp3 ได้ที่นี่นะคะ ตอนที่ 1 http://download.ebusinessireader.com/dhammaway/mp3/dungtrin/anapanasati_dungrtin_1.mp3 ตอนที่ 2 http://download.ebusinessireader.com/dhammaway/mp3/dungtrin/anapanasati_dungrtin_2.mp3 พอจขกท. เข้าไปที่หน้า youtube แล้วฟังจบแล้ว จะเห็นด้านขวาของหน้าจอ มีรายการวีดีโอเกี่ยวกับอานาปานสติเยอะเลยคะ ลองคลิกเลือกฟังดูนะ มีประโยชน์มากๆ ต้องมีครูบาอาจารย์ซักท่านที่ช่วยจขกท.ได้แน่นอน . จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 16:36:54

ความคิดเห็นที่ 8 แบบฝึก ..คือ..ตามดูลมหายใจ  ..ครับ กล่าวคือ..ให้เอาตัวรู้ (จิต) ..ตามดูว่าขณะนั้นลมหายใจเข้าหรือออกอยู่ เทคนิกคือ ..ให้รู้ว่าหายใจเข้า..พร้อมๆ หรือตามหลังการหายใจเข้า..(ตามหลังเพียงเล็กน้อย ก็พอokอยู่ สำหรับคนที่เพิ่งเริ่ม..) แต่พอพบว่าชำนาญแล้วหายใจเข้าให้รู้พร้อมๆกับอาการที่หายใจเข้า... เทกนิกคือ..ห้ามไปรู้ก่อน..ที่อาการหายใจเข้าจะปรากฏ.. แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 55 19:08:46 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 19:06:06

ความคิดเห็นที่ 9 ส่วนมากที่ไปบัังคับลมหายใจ..ก็เพราะตั้งจิตไปรู้การหายใจเข้า..ก่อนที่อาการหายใจเข้าจะปรากฏ.. ก็เลยกลายเป็นจิตสั่งให้หายใจเข้า แทนที่จะเป็นว่าจิตตามรู้..ดูอาการหายใจเข้า . .ดังนั้น  จึงอยากให้เน้น key  word ..คือ..คำว่าตามรู้.. ไม่ใช่ ดักดู... ตามดูให้รู้....ไม่ใช่รอดู... เพราะถ้ารอดูอาการ..แล้วอาการที่ว่า..ไม่มาให้เห็นซักที..ร่างกายก้อจะไปเร่งลมหายใจ...เพราะว่าจิตที่เป็นนายรอดูอยู่... จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 19:15:14

ความคิดเห็นที่ 10 อานาปานสติ วิถีแห่งความสุข (พระอาจารย์มิตซูโอะ) http://www.fungdham.com/book/book.html มีทั้งแบบฟัง แล้วก็ แบบอ่าน http://www.dhammajak.net/book-mitsuoe/index.php จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 19:23:24

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะ  จะำตามคำแนะนำค่ะ  เพราะเราเป็นเกือบทั้งวันค่ะอาการชอบบังคับลมนี่  ตอนนี้เราสบายขึ้นแล้ว  ดีจริงๆที่ตัดสินใจถาม  เจ็บพุงมาตั้งหลายสัปดาห์แล้วค่ะ   ขอบคุณอีกครั้งค่ะ __/\__ จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 55 19:54:20

ความคิดเห็นที่ 12 คุณเจ้าของกระทู้  ไม่ถูกจริตกับการดูลมหายใจ  ไม่ควรดึงดันฝึกต่อไป   ควรเปลี่ยนกลับแบบเดิมที่สบาย ถูกจริต นั่นแหละ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 00:04:20

ความคิดเห็นที่ 13 เราหันมาหาพุทโธ จนเจอตัวรู้ แล้วจึงเลิกบังคับลมได้ ไม่ต้องไปถ้ำกระบอก เห็นด้วยกับคนที่บอกว่า ไปทำอย่างอื่นก่อน ว่างๆ ลืมๆ เผลอๆ ก็เห็นลมเองแหละ ดูแล้วเครียดก็ไม่ต้องไปดูมันจิ่.. มีอย่างอื่นให้ดูเยอะแยะจ้า จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 01:28:03

ความคิดเห็นที่ 14 การทำสมาธิภาวนาโดยการกำหนดดูลมหายใจ (อานาปาณสติ) เป็นเรื่องที่ง่ายและใกล้ตัวที่สุดเพราะทุกคนต้องหายใจ.. ถ้าไม่หายใจก็ตาย... (เอามรณานุสติกำกับเข้าไปด้วย) ท่านให้ตามดูลมหายใจ ไม่ได้ให้บังคับลม.. ลมหายใจจะสั้น ก็รู้ว่าลมหายใจสั้น.. ลมหายใจยาว ก็รู้ว่าลมหายใจยาว... ท่านให้ดูลม และกำหนดรู้... (อย่าไปบังคับมัน) ดูเพื่ออะไร? ดูเพื่อจะให้รู้ว่า แม้แต่ลมหายใจของเรามันก็ไม่เที่ยง มีการเกิดขึ้น (หายใจเข้า) ตั้งอยู่(ระหว่างหายใจเข้า)  และดับไป (หยุดหายใจเข้า) จากนั้นมันก็เกิดซ้ำอีกแต่เป็นหายใจออก เริ่มหายใจออก (เกิดขึ้น) ระหว่างหายใจออก (ตั้งอยู่) หยุดการหายใจออก (ดับไป) ถ้าตามดูรู้อยู่แบบนี้ ไม่มีทางไปบังคับลมได้... ทำจิตให้กำหนดรู้ทุกลมหายใจเข้าออก สติก็จะมา... ปัญญาก็จะเกิด.. จะรู้อยู่ในจิตตลอดเวลา ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้มันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ (ไม่ตั้งมั่นยั่งยืน) เป็นอนัตตา (ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง).. จากคุณ : pakakaew เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 09:04:32

ความคิดเห็นที่ 16 ผมก็เคยเป็นนะ ก็นั่งดูความอยากปฏิบัติ ไปแทน สักพักก็หาย ใจมันอยากน่ะ อยากสงบ อยากภาวนา อยากรู้ลมหายใจชัดๆ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 22:16:06

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อก่อนผมก็เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้ครับ แต่โชคดี ได้เจอเพื่อนทางธรรมท่านหนึ่งแนะนำอุบายการรู้ลมอัตโนมัติ หรือการไล่ลมหยาบเพื่อรองรับลมละเอียด ลองหายใจเข้าลึกๆแล้วกลั้นไว้ นับหนึ่งถึงสิบในใจ แล้วหายใจออกช้าๆ ทำซํ้าซักห้าถึงสิบรอบ พอเริ่มเหนื่อย ร่างกายจะถึงภาวะดึงลมหายใจเข้าออกโดยอัตโนมัติ นักปฏิบัติบางคนเรียกภาวะนี้ว่า ภาวะลมละเอียดหรือภาวะลมสบาย อาการคือ เราจะรู้สึกจับสัมผัสได้ที่ปลายจมูกว่ามีกองลมแผ่วๆบางๆ วิ่งจากปลายจมูกลงไปสุดที่ท้อง โดยเราจะไม่รู้สึกว่าต้องบังคับลมเลย แล้วเราก็แค่ตามรู้ลมเข้าออกที่มันเป็นไปเองนี้ รู้ลมเข้าออกไปซักไม่กี่รอบ ก็จะรู้สึกว่าลมหายใจเหลือสั้นเท่าเม็ดถั่ว แล้วหลังจากนั้นไปอีกหน่อย ก็เหมือนว่าแทบจะไม่รู้ว่ามีลมหายใจเลย แต่จะรู้สึกว่าจิตโพลง ลองพิสูจน์ดูนะครับ อย่าเพิ่งเชื่อ จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 20:46:32