ความคิดเห็นที่ 1 กำหนดรู้ค่ะ แล้วดูต่อไปค่ะ คุณนี่ท่าจะเดินได้ดี คือสมาธินั้นสามารถเกิดขึ้นในขณะเดินได้ค่ะ ขณะเดินตอนแรกเราทำความรู้สึกตัว บอกว่าแจ่มชัดดีใช่ไหมคะ ทีนี้พอจิตเขาเกิดสมาธิ เขาปล่อยส่วนหยาบหมด เช่นเดียวกับลักษณะของจิตที่เป็นสมาธิเวลานั่งสมาธิ เมื่อเข้าฌาน จะปล่อยกาย จากที่รู้สึกตัวทั่วพร้อมในตอนแรก จะรวมลงมาจดจ่อแค่อารมณ์เดียวคือ การบริกรรม หรือลมหายใจ จากนั้นก็จะรวมลงมาอีก จนเป็นเอกัคคตาจิต คราวนี้ สติอยู่ที่จิต อย่างอื่นหายไปหมดเลย นี่คือสมถะค่ะ จะต่างจากสติปัฏฐาน ถ้าสติปัฏฐาน จะไม่เข้าสมาธิลึก เพราะต้องการความคมชัดของสติในทุกรายละเอียด เพื่อรู้กลไกของกาย เวทนา จิต และธรรม ดังนั้นอาการเช่นเดียวกันนี้ ปรากฏได้ในขณะเดินค่ะ คือตอนแรกรู้สึกตัว รับรู้ทุกอย่างทั้งสภาพแวดล้อมและกายเรา ต่อมาความรับรู้หดลงมาแค่กายเรา และต่อมา ก็ละกายไปบางช่วง เหลือแต่จิตกับทางเดิน แต่อริยาบทเดินนั้น จะละไปมากกว่านี้ไม่ได้  ไม่งั้นล้มแน่ วิธีที่จะไปต่อทางสมถะ ก็คือนั่งต่อเลยค่ะ เดินไปได้ที่แล้ว สภาวะสุดท้ายทรงอยู่ได้นานแล้ว ลงนั่งเลย ทำต่อ จิตเขาจึงจะไปต่อได้ค่ะ ไปไหนต่อก็มาว่ากันค่ะ ต้องลองทำดูก่อนค่ะ สมถะไม่รังเกียจปีติและสุข ดังนั้นความสุขมีเป็นธรรมดา จิตย่อมรักสุข ต้องการเสพในอารมณ์ความสงบสุขเป็นธรรมดา เขาต้องการอาหารเราให้อาหารเขา เขาจะได้เติบโตแข็งแรง มันไม่มีถูกหรือผิด  เราไม่ต้องปรุงแต่งมัน มันจะสุขเคล้าเคลียร์อะไรก็ให้มันสุขไป เดี๋ยวเขาอิ่ม ก็เลิกเอง  ทุกอย่างมีลิมิตของมัน แรกๆ ก็สุขมาก ต่อไปก็จะสุขน้อยลงไปเองค่ะ เพราะเขาชินไง สุขจนชิน มันก็เฉยๆ แระ อุเบกขาจะถามหาเราเอง เพียงแค่เราให้เวลาจิตเขามากพอที่จะอิ่มสุขเท่านั้นค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 00:28:06

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่ได้ตั้งใจ แวบไปธุระ เจอหัวข้ออันนี้ ว่าจะเอามาฝาก แต่อ่านดูแล้ว.. ธรรมะท่านจัดสรรมาเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ http://board.palungjit.com/f63/%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%88%E0%B8%99%E0%B9%8C-%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A7%E0%B9%82%E0%B8%88-%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A5%E0%B8%B8%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%99-348742.html จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 01:08:49

ความคิดเห็นที่ 3 #2 ขอบคุณครับ กราบทั้งสามท่าน หลวงปู่ชอบ(ที่นั่งรถในรูป)ก็เข้าได้ทันทีในท่ายืน ที่หลวงตาท่านเล่าให้ฟังว่าหลวงปู่ชอบท่านเดินลุยป่าตอนกลางคืน ข้างหน้าเสือ ข้างหลังก็เสือ เลยต้องเข้าแบบทันที เดินๆอยู่หยุดยืนแล้วเข้าปั๊บเลย ออกมาอีกที ฟ้าแจ้งแล้ว #1 ปกตินั่งครับ ไปลองเดินดู ไปเดินแค่ครั้งเดียว มีสภาวะแบบที่เล่าข้างต้น เลยมาถามเพื่อนๆในนี้ดู ถ้าใครเคยผ่านสภาวะมา หรือ เป็นผู้ชำนาญอยู่ก่อนแล้ว และเอื้อเฝื้อช่วยบอกกล่าวให้ฟังกัน จะได้เป็นประโยชน์กับเพื่อนนักภาวนา ------------------------ ในท่านั่ง ก็เข้ายากมากอยู่แล้วครับ นานๆจะได้ซักครั้ง ในแต่ละครั้งจิตมันเข้าคนละวิธีอีก โดยปกติจะอยู่กับลมหายใจให้จิตสงบก่อน แล้วลมกลายเป็นแสง บางครั้งจิตไม่ได้ดูลมก็เห็นร่างกายใสเป็นผลึกแก้ว จึงเข้าสมาธิ นิมิตพวกนี้ก็ไม่มีเหลือ เหลือแต่ความรู้สึกตัวล้วนๆอยู่แค่นั้น แต่ละครั้งไม่มีการจงใจอะไร แค่รู้สึกว่านั่งสงบๆสบายๆไปเฉยๆ แค่นั้น วันที่เดินก็เหมือนกันครับ ตื่นมานึกว่าไปเดินดูมั่งมั้ย ก็เดินเลยมาจนถึงที่เหลือแค่แสงสีขาว ร่างกายที่โปร่งบางเหมือนไม่มีมันเดินอยู่ กับใจที่มีความสุขแบบว่าโลกนี้ไม่เอาอะไรอีกแล้วขอเดินแบบนี้ไปตลอด ซักพักนึงจนจิตมันเริ่มจะรวมลงแล้ว จะตัดเข้ารูปภูมิ ในใจตอนนั้นคิดว่าถ้าหยุดเดินมันต้องเข้าไปแน่ๆ แต่สถานที่มันไม่เหมาะสม มายืนแข็งเป็นหินตรงนี้คงไม่เหมาะ เลยตัดใจเดินออกนอกทางจงกรมมาดีกว่า จากคุณ : อิทธิธรรม เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 20:53:53

ความคิดเห็นที่ 4 อนุโมทนาครับ ทำต่อไปครับ เคยฟังจากท่านผู้ชำนาญทางสมถะท่านว่าเดินนี่ท่านทำได้ถึงฌาณที่ ๒ เลยครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 22:42:59

ความคิดเห็นที่ 5 ขอโอกาสแสดงความเห็นตามที่เข้าใจ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนครับว่า  ถูกสอนให้ภาวนาด้วยอาการนั่งระลึกรู้ในอาการทั้งหลายที่ปรากฏตามแนวทางอาณาปานสติ 16 และก็ได้เห็นอารมร์ฌานต่างๆตามที่เขาเป็น  แต่มิได้กำหนดทรงฌานแต่อย่างใด  ปล่อยให้จิตเขาเดินไปตามธรรมชาติจนควรแก่การงาน เคยลองเดินจงกรมทำสมาธิ  เพราะอยากรู้ว่าการภาวนาด้วยการเดินจงกรมเป็นเช่นไร  และพบว่าสามารถทำได้เช่นเดียวกันกับการนั่งภาวนา  แต่จะยากตรงที่เวลากลับตัวจะทำให้ความแนบแน่นของสมาธิลดลงเพราะจิตกังวลกับการกลับตัวจนอาจทำให้หลุดออกจากสมาธิได้  แก้ด้วยการกลับตัวช้าๆและในขณะกลับตัวนั้นก็เกร็งอารมณ์สมาธิไว้  แบ่งสติออกมาบ้างเพื่อการกลับตัว  และความยากอีกอย่างคือเมื่อจิตพร้อมออกรู้  การพิจารณาธรรมก็จะถูกรบกวนด้วยความกังวลในการกลับตัวเช่นกัน  แก้ไขด้วยการยืนพิจารณาธรรมเมื่อจิตพร้อมแก่การงานจนจบการภาวนา  สำหรับผู้มีอินทรีย์อ่อนจึงเป็นอาการที่ยาก  แต่อานิสงค์ของการเดินจงกรมนั้นจะเห้นได้ชัดในเรื่องกำลังสมถะหรือเมื่อต้องการพิจารณาธรรมสู้กับกิเลสที่เกิดมีในปัจจุบัน อาการของท่าน จขกท. ที่แสดงมา  เป็นอาการของจิตที่เริ่มสงบตัวเกิดปิติแต่ยังไม่รวมลง  หากเกิดปัญหาจากการกลับตัวทำให้สมาธิไม่แนบแน่น ก็ให้เลี่ยงไปนั่งสมาธิต่อดังที่ท่าน คห.2 แนะนำ  หากชอบเดินก็ให้ใช้เป็นกิริยารักษาจิตหรือปรับจิตให้สงบตัว ขอโปรดพิจารณา . . . อนุโมทนาในกุศลทั้งหลายที่บังเกิดกับท่าน จขกท. และขอให้ท่านเจริญก้าวหน้าในธรรมยิ่งๆขึ้นไป..สาธู สาธุ สาธุ จากคุณ : Cathode_tube เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 23:42:59

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่เคยเป็นเลย อาการสมถะมากมายจริง ๆ แต่เดินนี่เขาให้เห็นของจริง ความรู้สึกจริง ๆ ไม่รู้ว่าหลุดไปขนาดนั้นมันจะดีหรือไม่ดีเหมือนกัน จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 23:38:43

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเกิดค่ะ แม้จะเดินในห้าง ช่วงเจริญสติ จะเกิดแสงสว่างแล้วความสงบสุข เมื่อเดินไปในห้าง จู่ๆก็มีแต่เสียงสว่างจน สิ่งรอบกายหายไปหมด กายก็หายเหลือแต่จิต ตอนนั้นก็ตกใจนิดหน่อย เพราะกำลังเดินในห้าง พอตกใจกายและสิ่งรอบข้างก็กลับมาเหมือนเดิม จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 07:55:01

ความคิดเห็นที่ 8 ธรรมะเป็นของสูง "ต้องสู้นะเราสอนให้แล้วไปสู้เอาเอง" หลวงตาท่านเมตตาสั่งสอนแล้วแต่ยังทำไม่สำเร็จ ตั้งใจว่าทำสำเร็จจะนำไปถวาย แต่ไม่ทัน ผมกิเลสท่วมหัวใจ เห็นมันกินจิตกินใจอยู่ทั้งวัน ตอนหลับร่างกายนอนกิเลสมันยังปรุงหลอกจิตเรียกได้ว่าไม่มีระหว่างว่างเว้นกันเลย แค่เห็นว่ามันมีทำอะไรมันไม่ได้ อดทนหมั่นเพียรชำระจิตกันอยู่ทุกเวลาเท่าที่มีสติเท่าที่มีปัญญา ฝึกมานานจับหลักที่สำคัญได้คือต้องมีจิตผู้รู้ขึ้นมาให้ได้ก่อน จึงจะเห็นปรมัตถธรรม(ขันธ์) ทำงานแล้วเห็นมันเป็นไตรลักษณ์จึงจะเกิดปัญญา ตั้งแต่มีจิตผู้รู้ก็ไม่มีบัญญัติมาแทรก แค่เห็นมันทำงานไม่มีสมมติบัญญัติซักคำเลย ตอนเกิดปัญญาก็ไม่รู้หรอกว่า มันไม่เที่ยงหรือเป็นทุกข์หรืออนัตตา สภาพธรรมที่แท้จริงมันไม่ได้มีป้ายแปะบอกไว้ ถ้าจิตเผลอไปใส่ชื่อให้ก็ตกจากวิปัสสนาแล้ว แต่ถ้าอยากรู้คำบัญญัติ ก็ไปเล่าถวาย ท่านก็จะแจกแจงใส่บัญญัติตามตำราและตามที่ท่านได้แจ้งแล้วให้เราฟังเอง สภาวะธรรมทั้งหลาย มันจำฝังจิตฝังใจ เพราะว่ามันพร้อมไปด้วยสติ สมาธิ ปัญญา เวลาไปเล่าถวายก็ฉะฉาน กิเลสอะไรมีมากก็บอกท่านไปไม่มีปิดบัง เดี๋ยวท่านก็โขกสับเราเอง หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนนักภาวนา ในห้องที่อบอุ่นนี้ ขอบคุณทุกท่าน ที่ให้ความเห็น แนะนำ และท่านผู้ผ่านมาอ่านด้วยครับ จากคุณ : อิทธิธรรม เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 21:17:34

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าจะเคยก็เป็นการนั่งดูลมหายใจ แล้วเผลอไปจับอาการแสงสีต่าง ๆ แทนฐานกรรมฐานตัวเอง ไม่รู้อย่างเดียวกันหรือเปล่า จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 23:45:53

ความคิดเห็นที่ 10 ท่าทางจะถูกจริตกับแบบนี้นะ ถ้าทำได้แบบนี้ ทำฌาณได้แน่นอน ถ้ามีเวลาว่างเอาเลยครับ ทำบ่อยๆ ยุให้ทำด้วย แล้วก็อย่าลืมเจริญสติ กับพิจารณาไตรลักษณ์ด้วยนะครับ อนุโมทนาด้วยครับ จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 23:20:34