ความคิดเห็นที่ 1 บารมี : อำนาจหรือคุณธรรม "ตาขาวพยายามเตือนสติเจ้าขม ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนว่า...เอ็งอย่าไปยุ่งกับพวกไอ้เดชลูกกำนันโด่งเชียวนา เห็นมันมาเอ็งต้องรีบหลบให้ไกล ๆเพราะพ่อมันเป็นคนมีบารมี รู้จักทั้งนักการเมืองท้องถิ่นและระดับประเทศ..." จากเรื่องที่เล่ามา"บารมี"ที่ตาขาวพูดไม่ตรงกับบารมีทางพุทธศาสนาเลย ในความคิดเขานั้นหมายถึง อิทธิพลหรืออำนาจ แต่ในทางพุทธแล้วเป็นบารมี10ประการที่พระพุทธเจ้าและเหล่าอสีติมหาสาวก ได้เคยบำเพ็ญเพื่อมุ่งให้ถึงความบริสุทธิ์แห่งใจ และตำแหน่งใหญ่ที่คู่ควร นอกจาก10ประการนี้แล้ว ยังแบ่งออกตามระดับได้3ระดับคือ 1)ระดับสามัญ เรียกว่าบารมีเฉย ๆ 2)ระดับกลาง เรียกว่า อุปบารมี 3)ระดับสูงสุด ที่เข้มข้นมากถึงขนาดกล้าสละชีวิตได้ เรียกว่า ปรมัตถ์บารมี บัณฑิต : ผู้จบปริญญาหรือผู้มีปัญญา ความหมายของบัณฑิตของชาวบ้านคือผู้จบปริญญา หรือผู้ที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัย พอเรียนจบได้เป็นรับปริญญาก็จะกลายเป็นบัณฑิต เดี๋ยวนี้ที่เห็นกันคือเอาเด็กอนุบาลมาสวมชุดครุยส์ย่อส่วน ก็เรียกกันแล้วว่าเป็น "บัณฑิตน้อย" ส่วนความหมายของบัณฑิตในพุทธศาสนาได้แก่คนที่ดำเนินชีวิตที่ประกอบด้วยปัญญา และรู้จักประโยชน์ทั้งในโลกนี้ โลกหน้า และประโยชน์สูงสุดคือพระนิพพาน ความแตกต่างระหว่างบัณฑิตทางโลกคือ ทางโลกมุ่งไปที่ใบปริญญาอย่างเดียว จบตรีเรียก"บัณทิต"เฉย ๆ  จบโทเรียกว่า"มหาบัณฑิต"  จบปริญญาเอกเรียก"ดุษฎีบัณฑิต" แต่บัณฑิตในทางธรรม จะเน้นที่คุณธรรมและศีลธรรมของผู้นั้นที่แสดงออกมาเป็นความประพฤติทางกาย วาจา ใจ เป็นหลัก  แม้ไม่จบกระทั่งป.4 ในทางโลกเลยก็ตาม จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 22:23:50

ความคิดเห็นที่ 2 ทิฏฐิ : ความถือตัวหรือความคิดความเห็น ในภาษาชาวบ้านนั้นให้ความหมายไปในทาง ยึดถือความเห็นตนเป็นใหญ่ หรือหัวรั้นไม่ลงให้ใคร เชื่อมั่นในตนเองสูง บางทีก็เอามาใช้ร่วมกับ"มานะ" กลายเป็นทิษฐิมานะไปเลย  และได้ความหมายใหม่เพิ่มเติมว่า ถือตัวจัดไม่ฟังใครทั้งนั้น แต่ภาษาบาลี ทิฏฐิ หมายถึง"ความเห็น" เป็นความหมายที่กลางๆ เช่น สัมมาทิฏฐิ มีความหมายว่า ความเห็นที่ถูกต้องตรงต่อสิ่งที่เป็นจริง เช่น การให้ทานมีผล โลกนี้โลกหน้ามี กตัญญูต่อบิดามารดามีผล สัตว์ที่ถือกำเนิดแบบโอปะปาติกะมีอยู่จริง ส่วนมิจฉาทิษฐิก็ มีความหมายตรงกันข้ามกับที่กล่าวมาในสัมมาทิษฐิทั้งหมด มานะ : ความพยายามหรือเทียบเขาเทียบเรา คำนี้ภาษาชาวบ้านมีความหมายไปในทางบวก คือ อุตสาหะ วิริยะ บากบั่น พากเพียร ..... แต่ภาษาธรรมในบาลี มานะ มีความหมายว่า การถือเขาถือเรา มานะทำให้เกิดอัตตา จากที่ไปเปรียบเทียบว่าเราดีกว่ าเขา, เราเสมอกันกับเขา, เรามีส่วนด้อยกว่าเขา เป็นกิเลสทุกข์ชนิดนึงที่ละเอียด ปราณีต ที่มีแต่พระอรหันต์เท่านั้นที่ละได้อย่างเด็ดขาด เราจะใช้มานะให้เป็นประโยชน์ได้อย่างไร...!? แม้มานะจะเป็นกิเลสละเอียด แต่เราสามารถใช้ปัญญา พลิกกิเลสให้เป็นโอกาสในการมุ่งมั่นทำความเพียรเพื่อละอกุศลอย่างหยาบก็ได้ เช่นมานะในส่วนถือตัวว่าด้อยกว่าเขา เช่นถูกตราหน้าว่า"น้ำหน้าอย่างแก ขี้เกียจอย่างนี้ไม่มีปัญญาขับรถป้ายแดงหรอก" ด้วยความปรี๊ดที่ถูกดูถูกอย่างรุนแรง ก็ลุกขึ้นมาตั้งหน้าตั้งตาทำงานหาเงินอย่างขยันขันแข็ง จนในที่สุดก็ได้ขับป้ายแดงลบคำสบประมาทลงได้ จะเห็นว่ากิเลสความถือตัวก็เป็นฐานสร้างกุศลธรรม คือความขยันหมั่นเพียร ความอดทนจนประสบความสำเร็จดังกล่าว จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 22:26:50

ความคิดเห็นที่ 3 ธาตุ : คือสสารทางฟิสิกค์แล้วธาตุในศาสนาพุทธล่ะ ธาตุในทางวิทยาศาสตร์ คือ อนุภาคมูลฐานของสสารหรือสารต่างๆที่ไม่อาจแบ่งแยกหรือเปลี่ยนแปลงให้เป็นสสารอื่นได้ อนุภาค ที่เล็กที่สุดของธาตุเรียกว่า อะตอม ซึ่งประกอบด้วย อิเล็กตรอน วิ่งวนรอบ นิวเคลียส ที่ประกอบด้วย โปรตอน และ นิวตรอน แล้วธาตุในทางพุทธล่ะเป็นแบบไหน ซึ่งสามารถแบ่งแยกได้ดังนี้ 1)ธาตุ1 หมายถึงนิพพานธาตุ เป็นสภาวะที่สงบสันติ พ้นจากกิเลส พ้นจากทุกข์และพ้นจากขันธ์ จัดเป็นธาตุประการหนึ่ง 2)ธาตุ4 หมายถึงธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม 3)ธาตุ6 หมายถึงองค์ประกอบของชีวิตทั้งหมด คือธาตุ4 ที่เพิ่มขึ้นมาอีก2ข้อ คือ อากาสธาตุ มีลักษณะเป็นช่องว่าง เช่นช่องปาก ช่องหู ช่องท้องเป็นต้น และตัวสุดท้ายคือวิญญานธาตุ หมายถึงธาตุที่เป็นส่วนของธรรมชาติรู้อารมณ์ทางทวารทั้งหก คือตา หู จมูก ลิ้น กายสัมผัส และใจนั่นเอง สังฆกรรม: กิจกรรมของพระหรือฆราวาส ความหมายของ"สังฆกรรม"หมายถึงกิจที่พระสงฆ์พึงกระทำตามพระวินัยบัญญัติ มีรายละเอียดพอสมควร แต่ละอย่างใช้จำนวนพระสงฆ์ไม่เท่ากัน เช่น รับผ้ากฐินใช้ภิกษุ5รูปขึ้นไป การบวชใช้ภิกษุ24รูป ถ้าถิ่นทุรกันดารมีภิกษุน้อย ท่านก็อนุญาตให้ใช้ภิกษุแค่10รูปได้ แล้วชาวบ้านนำคำนี้มาใช้ผิดหรือไม่...? ในวิถีชาวบ้าน กระทั่งนักการเมืองยังนำคำนี้มาใช้เรียกกิจกรรมที่พวกตนไม่อยากทำด้วย เช่นพรรคฝ่ายค้านจะไม่ยอมร่วมสังฆกรรมกับรัฐบาลในการแก้ไขรัฐธรรมนูญมาตราใด ๆเพื่อประโยชน์ให้พรรคพวกตนเอง...ฯลฯ ถามว่าผิดหรือไม่ ต้องบอกว่าไม่ผิดซะทีเดียว ถ้าใช้ในความหมายเชิงไม่เข้าร่วมด้วย(สังฆะแปลว่าหมู่หรือพวกของภิกษุ) แต่อย่างไรก็ตามฆราวาสไม่ใช่พระ การใช้ไม่ถูกหน้าที่เช่นนี้ถ้าปล่อยไปเรื่อย ๆอาจทำให้ความหมายเพี้ยนและคลาดเคลี่อนไปเป็นอย่างอื่นในที่สุดครับ... แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 55 23:07:50 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 55 22:29:53 จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 22:28:55

ความคิดเห็นที่ 4  -  โทสะ ,  โกธะ    -   พยาปาทะ (ปองร้ายเขา) ,     อุปนาหะ (ผูกโกรธ)  ใครมีความสามารถช่วยจำแนกคำทั้งสี่ข้างบนว่าแต่ละอย่างมี อาการ เหมือนหรือต่างกัน อย่างไร     ลิงคะ ขนาดหนักเบา มากน้อยแค่ไหน  นิมิต มีอะไรเป็นเครื่องหมายว่าเป็นตัวนั้น        ช่วย อุเทศ ชี้แจง ยกขึ้นแสดง ให้รู้กันหน่อยครับ  อ้อ อีกสองคำด้วย   โลภะ ,   ราคะ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 55 23:10:18

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเห็นว่า....... โกธะ.....คืออาการโกรธ.....แต่ยังไม่มีการจดจำ....ไม่ไปทบทวน...ยังไม่คิดทำร้ายใคร อุปนาหะ...คือมีการโกรธเสร็จแล้ว.....มีการจดจำเรื่องราว....มีการทบทวน....แต่ยังไม่ได้คิดปองร้ายเขา พยาปาทะ....คือทั้งโกรธ...และ..อุปนาหะแล้ว...มีการคิดปองร้ายด้วย โทสะ....คือ..ทั้ง 3 แบบเป็นการเรียกแบบรวมๆอุปมาเช่น.....ตัวเลขคือโทสะ....เลข 1 คือ..โกธะ..เลข 2 คืออุปนาหะ...เลข 3 คือพยาบาท โลภะ...คือ..การอยากได้มาเป็นของเรา...มากขึ้น...เช่น..อยากได้เงินมากขึ้น..อยากได้เมียมากขึ้น ราคะ..คือการอยากเสพรส...ต่างๆ..เช่น..อยากเสพดูละคร....อยากเสพก๋วยเตี๋ยว... จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 05:42:28

ความคิดเห็นที่ 6 ลงชื่อไว้ตามเก็บความรู้ จากคุณ : anindita เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 06:02:47

ความคิดเห็นที่ 7 #3,#4 นอกจากโลภและราคะแล้ว ยังมี”ฉันทะ”อีกตัว บทว่า ฉนฺทราโค - การรักใคร่พึงใจ ได้แก่ เมื่อวิตกถึงวัตถุด้วยอกุศลวิตกอย่างนี้แล้ว ย่อมเกิดราคะอย่างอ่อนและอย่างแรง บทว่า ฉนฺโท เป็นชื่อของราคะอย่างอ่อน บทว่า ราโค เป็นชื่อของราคะอย่างแรง แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 55 08:48:40 จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 08:41:47

ความคิดเห็นที่ 8 ผมเห็นด้วยนะ ที่จะช่วยกันรวบรวม ความเข้าใจผิดต่างๆในศาสนามาบอกต่อ หลายๆเรื่องเลยเช่น ไหว้พระต้องขอพรสิ่งนั้นสิ่งนี้ ทำบุญเพื่อใบประกาศ ข้อศีลของพระบางข้อที่คนทั่วไปไม่เข้าใจ เลยอาจต้องทำให้พระอาบัติโดยไม่ตั้งใจ เช่นถวายเงิน ไสยศาตร์กับพุทธศาสน์ ไม่เกี่ยวข้องกัน คำศัพท์ทางโลกกับทางธรรม หลายคำมีความหมายไม่เหมือนกัน จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 08:57:28

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณ คุณโกวิทย์   ขออีกชุด สุข, โสมนัส   vs     ทุกข์,  โทมนัส จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 10:56:59

ความคิดเห็นที่ 10 ดีใจมากๆ ครับ ที่มีการตั้งกระทู้นี้อีก   ใครมีอะไร รวบรวมไว้ได้เลย ส่วนอันนี้ กระทู้ เก่า ที่ขึ้นโหวตอันดับ หนึ่งอยู่ครับ ภาษาคนภาษาธรรม www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12379970/Y12379970.html รวบรวม ลิงค์กันให้ครบไปเรยยย   ได้ความความรู้ดีมากๆ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 55 12:28:46 จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 12:28:06

ความคิดเห็นที่ 11 ขอเชิญเพื่อน ๆทุกท่านช่วย ๆกันครับ ใครเจอภาษาธรรมะ คำไหนที่นำไปใช้ผิดความหมาย นอกเหนือจากนี้ช่วยลงให้เป็นความรู้ด้วยครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 12:51:14

ความคิดเห็นที่ 12 คำว่า "วิญญาณ" อีกคำหนึ่งครับ ทางโลก หมายถึง ผี ทางธรรม หมายถึง วิญญาณขันธ์ (รับรู้อารมณ์ผ่านอายตนะ6) จากคุณ : กอดเข่าคุย เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 12:51:19

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณครับ น่าเสียดายผมให้กิ๊ฟใครไม่ได้ ใช้แต่มือถือเล่นเน็ท^^" จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 12:58:01

ความคิดเห็นที่ 14 สงสัยว่าทำไมไม่รวมไว้ในกระทู้เดิม เพราะเป็นกระทู้ติดโหวต คนน่าจะสนใจเปิดอ่านมากกว่าอยู่แล้ว แยกออกมาแล้วจะทำให้กระจัดกระจายหรือเปล่า ?? เข้าเนื้อหาหน่อยเดี๋ยวจะโดนข้อหาป่วน อิอิ เรื่อง สัตว์ทั้งหลาย (มนุษย์ สัตว์ดิรัจฉาน เปรต อสุรกาย เทวดา พรหม) เมื่อตายลงแล้วจะมีวิญญาณล่องลอยออกจากร่างรอเวลาไปเกิด ความเข้าใจผิดแบบนี้ยังมีอยู่ในทุกหนแห่ง แต่ความเป็นจริง คือ สัตว์ทั้งหลาย เมื่อตายแล้ว ก็เกิดในภพใหม่ทันที ตามอวิชชา ตัณหา อุปาทานที่ยังมีอยู่ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 55 14:52:00 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 14:50:33

ความคิดเห็นที่ 15 ตอบคุณชาล้นถ้วย สาเหตุที่ต้องแยกออกมาเป็นอีกกระทู้ก็เนืองจากข้อมูลผมที่นำมาลง และเนื้อหาจะเห็นว่ามันยาว อีกทั้งวิธีการเล่าเรื่อง รูปแบบการเขียนก็ออกมาแบบต่อเนื่อง จำเป็นต้องโพสต์หลายความเห็น อีกอย่างคือการไปต่อหางกระทู้อื่นเขาจนยืดยาว ทั้งที่เนื้อหาของเขาสมบูรณ์ ชัดเจน และลงตัวดีอยู่แล้ว พิจารณาดังนี้จึงได้ตัดสินใจ แยกมาตั้งกระทู้ใหม่ครับ ซึ่งได้มีการสอบถามไว้ในกระทู้นั้นแล้ว และมีเพื่อนสมาชิกที่เห็นดีด้วย เรื่องก็เป็นอย่างที่บอกนี่แหละครับ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 55 15:49:26 แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 55 15:32:38 จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 15:26:03

ความคิดเห็นที่ 16 เพิ่มเต็มเนื้อหาครับ ปริวาสกรรม : พิธีมงคลหรือบทลงโทษ พิธีอยู่ปริวาสกรรม เป็นพิธีสงฆ์ คำที่เป็นทางการจะเรียกว่า ปริวาส แต่เราเอาคำสองคำนี้คือคำว่าอยู่กรรมกับคำว่าปริวาสมาเรียกรวมกันกลายเป็น ปริวาสกรรม ในแต่ละปีจะมีวัดทั่วประเทศจำนวนมากกว่า ๔๐๐ วัด ที่จัดให้มีพิธีอยู่กรรม ส่วนใหญ่จะเป็นวัดเดิมๆ ที่เคยจัดแล้ว เรียกว่าจัดซ้ำแล้วซ้ำอีก มีประกาศใหญ่โตว่าทางวัดจะมีพิธีปริวาสกรรมให้ภิกษุตั้งแต่วันไหนถึงวันไหน ประกาศเชิญชวนพุทธศาสนิกชนทั้งทางวิทยุ หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น และป้ายโฆษณาริมทาง ให้มาทำบุญภิกษุผู้อยู่ปริวาสกรรมร่วมกัน ชาวพุทธพอได้เห็นได้ยินประกาศเหล่านั้นก็แห่แหนกันไปร่วมทำบุญเพราะคิดว่านี่คือการชุมนุมภิกษุจำนวนมากที่หาได้ยาก พอๆ กับการชุมนุมในวันจาตุรงคสันนิบาตครั้งพุทธกาลนั่นเลยทีเดียว และยังเชื่อกันอีกว่าถ้าได้ทำบุญใส่บาตรแก่ภิกษุในวันที่ท่านออกปริวาสกรรม ก็จะยิ่งได้รับบุญกุศลมหาศาลราวกับได้ใส่บาตรพระขีณาสพผู้ออกจากนิโรธสมาบัติก็ไม่ปาน แต่ความจริงแล้วปริวาสกรรมหรือการอยู่กรรมนั้น เป็นพิธีกรรมที่เกิดจากพระวินัยข้อหนึ่งซึ่งถูกบัญญัติไว้ตั้งแต่ครั้งพุทธกาล เป็นพิธีการล้างโทษให้แก่ภิกษุให้หายจากอาบัติ ไม่ได้มีความหมายเป็นพิธีมหาบุญอย่างที่ชาวพุทธปัจจุบันเข้าใจกันเลยแม้แต่น้อย จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 15:54:00

ความคิดเห็นที่ 17 ปริวาส แปลว่า การอยู่ชดใช้ เป็นวิธีลงโทษภิกษุผู้ต้องอาบัติ สังฆาทิเสส ซึ่งเป็นอาบัติหนักรองจาก ปาราชิก โดยมีบัญญัติไว้ ๑๓ เหตุ คือ ๑. ภิกษุจงใจกระทำให้น้ำอสุจิเคลื่อน ๒. ภิกษุเคล้าคลึงจับต้องอวัยวะสตรี ๓. ภิกษุพูดจาชั่วหยาบ เกี้ยวพาราสีสตรีเพศ ๔. ภิกษุพูดจากล่าวคุณของการบำเรอกาม พาดพิงเมถุนธรรม ๕. ภิกษุพูดจาเป็นพ่อสื่อ ๖. ภิกษุสร้างกุฏิด้วยการขอ ๗. ภิกษุสร้างวิหารใหญ่โดยคณะสงฆ์ไม่ได้อนุญาตให้ หรือรุกรานที่คนอื่น ๘. ภิกษุแกล้งใส่ความภิกษุอื่นโดยตรงว่าปาราชิกโดยไม่มีมูล ๙. ภิกษุแกล้งใส่ความภิกษุอื่นว่าปราชิกโดยสมมุติเรื่องให้คนอื่นเข้าใจผิด ๑๐. ภิกษุยุยงสงฆ์ให้แตกกัน ๑๑. ภิกษุเป็นพวกของผู้ที่ทำสงฆ์ให้แตกกัน ๑๒. ภิกษุเป็นผู้ว่ายากสอนยาก และต้องโดนเตือนถึง ๓ ครั้ง ๑๓. ภิกษุประทุษร้ายสกุลด้วยการประจบคฤหัสถ์ ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสสนี้ ต้องถูกลงโทษโดยการถอดสิทธิของความเป็นภิกษุชั่วคราว คือ ห้ามบวชให้คนอื่น ห้ามให้นิสสัย ห้ามให้โอวาท ห้ามใช้สิทธินับอายุพรรษา เป็นต้น และยังต้องประจานตนเองให้สำนึกผิดด้วย เช่น ต้องกราบไหว้แม้กระทั่งภิกษุบวชใหม่ในวันนั้น ต้องต่อท้ายแถวเมื่อไปบิณฑบาต ต้องนั่งท้ายแถวในพิธี ต้องแยกไปฉันน้ำปานะต่างหากจากกลุ่ม เมื่อมีภิกษุใหม่เข้ามาในวัดก็ต้องไปแจ้งอาบัติของตนให้ภิกษุผู้มาใหม่นั้นทราบ­ด้วย เป็นต้น นอกจากนั้นในวันท้ายๆ ยังต้องกักบริเวณตนเองอีก นับเป็นวิธีการลงโทษของสงฆ์ที่รุนแรงและน่าอับอายมากทีเดียว จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 16:12:41

ความคิดเห็นที่ 18 การอยู่ปริวาสของภิกษุมีอยู่ ๓ ประเภท คือ ๑. ภิกษุต้องอาบัติอย่างหนึ่งแล้วปกปิดไว้ ต้องอยู่ปริวาสตามจำนวนวันที่ได้ปกปิดไว้นั้น เรียกว่า ปฏิจฉันนปริวาส ๒. ภิกษุต้องอาบัติหลายข้อแล้วปกปิดไว้จำนวนวันไม่เท่ากัน ก็ให้เอาจำนวนวันที่ปกปิดไว้ทั้งหมดรวมกันแล้วอยู่ปริวาสตามจำนวนวันรวมนั้น เรียกว่า สโมธานปริวาส ๓. ภิกษุต้องอาบัติหลากหลาย จำจำนวนอาบัติและจำนวนวันไม่ได้ ท่านให้อยู่ปริวาสจนกว่าจะแน่ใจว่าบริสุทธิ์ ปกติจะกะประมาณจำนวนวันโดยนับจากวันที่มั่นใจว่ายังไม่ต้องอาบัติจนถึงวันที่อยู่ปริวาส เรียกว่า สุทธันตปริวาส นอกจากนี้ยังมีปริวาสพิเศษอีกอย่างหนึ่งที่มีเฉพาะในครั้งพุทธกาล ปัจจุบันไม่มีแล้ว เรียกว่า ติตถิยปริวาส ปริวาสนี้ใช้กับภิกษุผู้บวชใหม่ แต่ก่อนบวชนั้นท่านเป็นนักบวชเปลือยนอกศาสนามาก่อน จึงให้อยู่ปริวาสระยะหนึ่งจนมั่นใจว่าจะไม่ประพฤติปฏิบัติสิ่งใดที่ผิดพุทธบัญญัติ วิธีการอยู่ปริวาสของภิกษุนั้นมีข้อกำหนด ๓ ข้อ คือ การอยู่ร่วม การอยู่ปราศ และการไม่บอก ๑. การอยู่ร่วม คือ ห้ามภิกษุผู้อยู่ปริวาสนอนร่วมชายคาเดียวกับภิกษุอื่น แต่อนุญาตให้ปฏิบัติศาสนกิจร่วมกันภายใต้หลังคาเดียวกันได้ เพียงแต่ห้ามเอนกายลงนอนเด็ดขาดจะถือว่านอนร่วมชายคาเดียวกันทันที ๒. การอยู่ปราศ คือ ห้ามภิกษุผู้อยู่ปริวาสอยู่ไกลจากภิกษุผู้เป็นอาจารย์กรรมซึ่งทำหน้าที่คอยควบค­ุมชั่วระยะขว้างก้อนดินตก ๒ หน คือ หยิบก้อนดินขว้างไปหนหนึ่ง แล้วเดินไปเก็บดินก้อนนั้นขว้างออกไปอีกเป็นหนที่สอง ระยะทางรวมเป็นระยะทางที่กำหนดไม่ให้ภิกษุผู้อยู่ปริวาสอยู่ห่างจากอาจารย์กรรม­ไกลกว่านี้ เพราะจะไกลเกินกว่าจะควบคุมได้ ๓. การไม่บอก คือ ห้ามภิกษุผู้อยู่ปริวาสเว้นจากการบอกวัตรที่ปฏิบัติให้แก่อาจารย์กรรมทุกรูปทราบ รวมทั้งบอกพระอาคันตุกะด้วย แต่อาจจะเว้นไม่ต้องบอกทุกวันก็ได้เดี๋ยวจะไม่เป็นอันทำอะไรอย่างอื่น แต่การเว้นไม่บอกวัตรนั้นท่านห้ามเว้นเกินกว่า ๓ วัน หลังจากภิกษุอยู่ปริวาสจนครบถ้วนจำนวนวันแล้ว ยังต้องอยู่แถมอีก ๖ วัน เผื่อเหลือเผื่อขาดว่าอาจจะนับวันผิดพลาดหรือนับวันไม่ครบ จะได้มั่นใจว่าได้อยู่ปริวาสกรรมครบถ้วนบริสุทธิ์แล้วจริงๆ จำนวนวันที่แถมมานี้เรียกว่า มานัต หลังจากนั้นจึงจะออกจากปริวาส แต่ขั้นตอนการออกนั้นต้องทำพิธีประกาศให้รู้กันอีกครั้งหนึ่งก่อนว่าภิกษุรูปนั้นบริสุทธิ์แล้ว เรียกว่าพิธี อัพภาน คือพิธีการเรียกภิกษุกลับเข้าหมู่ โดยการเรียกประชุมภิกษุทั้งวัดมารับรอง ขาดรูปใดรูปหนึ่งไม่ได้ และจำนวนภิกษุผู้รับรองต้องไม่น้อยกว่า ๒๐ รูปด้วย ด้วยเหตุนี้การอยู่ปริวาสจึงเป็นพิธีใหญ่ มีพระภิกษุมาชุมนุมกันเป็นจำนวนมาก และส่วนใหญ่ต้องนิมนต์ภิกษุจากวัดอื่นมาร่วมพิธีด้วยให้ครบจำนวน แถมบางวัดยังเผื่อจำนวนภิกษุผู้ร่วมรับรองไว้อีก เพราะกลัวว่าภิกษุผู้รับรองเองบางรูปก็อาจจะต้องอาบัติอยู่แต่ไม่ยอมรับ เป็นเหตุให้พิธีปริวาสกรรมกลายเป็นการพิธีชุมนุมสงฆ์ที่ดูยิ่งใหญ่จนสร้างความเข้าใจผิดว่าเป็นพิธีมงคลที่หายาก แม้ภิกษุเองก็ยังมักเข้าใจว่าการได้เข้าร่วมพิธีปริวาสกรรมบ่อยๆ ยิ่งทำให้ศีลของตนบริสุทธิ์ จึงมีภิกษุจำนวนหนึ่งเดินสายเข้าร่วมพิธีปริวาสกรรมตามวัดต่างๆ ไม่ต่างจากที่ฆราวาสเดินสายไปรอทำบุญด้วยเหมือนกัน สรุปแล้วพิธีปริวาสกรรม หรืออยู่กรรม ปัจจุบันกลายเป็นเรื่องดีเรื่องกุศลไปแล้ว และเป็นบุญเป็นกุศลที่ยิ่งใหญ่กว่าบุญกุศลอย่างอื่นอีกด้วย ทั้งวัดทั้งฆราวาสจึงพร้อมใจกันประกาศชักชวนคนมาร่วมทำบุญถวายทานกันอย่างเอกเกริกเปิดเผย เปลี่ยนความผิดเป็นความน่าชื่นชมไปได้อย่างน่าอัศจรรย์ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 16:15:44

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบกระทู้แบบนี้มาก อนุโมทนานะคะ จากคุณ : จิตรพร เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 21:52:57

ความคิดเห็นที่ 20 รูป สิ่งที่มองเห็นได้ เวทนา ความรู้สึก สัญญา ความจำได้หมายรู้ สังขาร ความคิดแล่น วิญญาณ ตัวรู้ จากคุณ : Nirvanastream.com (สวรรค์รำไร) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 55 22:54:54

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ เพิ่มเติม: คำว่ากำหนดรู้... ในหมู่นักภาวนามักใช้คำนี้บ่อย ๆคำว่ากำหนด ๆ อะไร ๆก็ต้องกำหนดรู้ ซ้ายย่างหนอ ขวาย่างหนอ คิดหนอ กำหนด ๆ...... จริง ๆแล้วภาวนาที่ระลึกรู้รูปนามในมหาสติปัฏฐานสูตร ไม่มีคำไหนใช้ว่ากำหนดเลย เอาสั้น ๆ การกำหนดกดข่ม ภาษาบาลีใช้คำว่า "ทมะ" และคำนี้ก็ไม่ได้อยู่ในสติปัฏฐานเลย จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 14:44:21

ความคิดเห็นที่ 22 อย่าหยุดๆ จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 11:44:26

ความคิดเห็นที่ 23 ^______^ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 55 23:35:20