ความคิดเห็นที่ 1 เดินจงกรม ไม่ใช่ทำจิตว่าง ต้องรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ นั่งสมาธิใหม่ๆทำจิตให้ว่างได้นี่ไม่ธรรมดา จะนั่งยังไงให้ทนความเจ็บปวด ใหม่ๆอย่าพึ่งใจร้อนวิธีมี รอให้ถึงเวลาแล้วพระท่านบอกเองดีกว่าครับ จากคุณ : ซุนจื๊อ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 16:36:44

ความคิดเห็นที่ 2 คุณซุนจื้อคะ เดินจงกรมไม่ใช่ทำจิตว่าง แล้วจิตก็คิดไปเรื่อยๆซิคะ ซ้าย....ย่าง ....หนอ ขวา....ย่าง.....หนอ  แต่ จิต ก็แวบคิดไปแล้ว ยากจังค่ะ... จากคุณ : มะลิร้อยมาลัย เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 17:06:59

ความคิดเห็นที่ 3 ทำพอดี ๆ ดิ่คุณมะลิ ไม่เคียดคัดเกินไป ค่อยเป็นค่อยไป ขอแชร์ประสบการณ์ส่วนตัว นั่งนานไม่ค่อยได้เหมือนกัน เดินมากก็เจ็บเท้า เลยแบ่งการทำออกเป็นช่วง ๆ (เด๋วค่อยขยับขยายภายหลัง) เช้า ตื่นนอน นั่งสมาธิ 30 นาที หลังอาหารเช้า เดินจงกรม 30 นาที ---- กลางวัน ก่อนอาหาร นั่งสมาธิ 20 นาที หลังอาหาร เดินจงกรม 20 นาที ---- เย็น ก่อนอาหาร นั่งสมาธิ 20 นาที หลังอาหาร เดินจงกรม 20 นาที ---- ก่อนนอน นั่งสมาธิ 30 นาที นอนสมาธิ ---> หลับไปเลย วันนึงได้ตั้ง 3 ชม. แน่ะ (บางครั้งก็นานกว่าเวลาที่ตั้งใจไว้เยอะเลย) ---------------------------- อ้อ...มีวิธีแก้เหน็บชามาฝาก ให้เอาทิชชู่พับแล้วเสียบไว้ระหว่าง นิ้วหัวแม่โป้งเท้ากับนิ้วชี้ (จะใช้กระดาษ หรืออะไรก็ได้เหน็บไว้) เวลาลุกขึ้นก็ขยับนิ้วไปมา มันจะชาอยู่แป๊บเดียวก็หาย ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน  ฟังเค้าแนะมาอีกที พอลองทำมันเวิร์คแฮะ ถ้าเป็นเหน็บลองดูนะ... ขออนุโมทนา ^^ จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 17:16:56

ความคิดเห็นที่ 4 ผมไม่เก่งครับเคยฝึกมาบ้างเท่านั้น จิตว่างก็อย่างหนึ่ง จิตมีสมาธิก็อย่างหนึ่ง วิปัสสนาก็อย่างหนึ่ง แยกให้รู้ก็จะไม่ยึดติด เวลาปฏิบัติก็จะถูกต้อง จากคุณ : ซุนจื๊อ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 17:24:41

ความคิดเห็นที่ 5 ความก้าวหน้าในการทำสมาธิ ผู้รู้ท่านแนะนำว่า จิตมีธรรมชาติที่ไม่อยู่นิ่ง คิดโน่นคิดนี่ตลอด อย่าไปหงุดหงิด แต่เมื่อจิตหลุดไปคิดแล้ว เรามีสติรู้ได้เร็วแค่ไหน รู้ปุ๊บทิ้งปั๊บ เอาจิตกลับมาอยู่กับลมหายใจหรือกาย ทำอย่างนี้บ่อย ๆ มาก ๆ เราจะละความคิดได้เร็วขึ้น ๆ เป็นลำดับ  นี่เรียกว่าก้าวหน้าแล้ว ท่านว่างั้น... จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 17:29:06

ความคิดเห็นที่ 6 ค่อยๆฝึกหาความชำนาญเพิ่มไปเรื่อยๆๆ..นานๆไปจะค่อยๆเก่งขึ้นๆไปเอง ในตอนแรกๆ  ต้องอดทนมากๆ ใช้ความเพียรพยายามมากๆ สู้ไปก่อน ...อย่าเพิ่งใจร้อนด่วนได้หวังผลไวๆ  ...ผลที่แท้จริงๆจะค่อยๆโผล่มาทีละนิดๆ เป็นอัตโนมัติตามธรรมชาติแบบคาดไม่ถึงมาก่อน แต่จะหนักแน่นแน่นอน จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 18:16:50

ความคิดเห็นที่ 7 ขอแสดงความยินดีที่ คุณมะลิ มีความพยายามและตั้งใจที่จะเจริญสมาธิด้วยการนั่ง และเดินจงกลม โดยปกติการเริ่มปฏิบัติใหม่ก็ย่อมจะต้องมีการลองผิด ลองถูก แต่ ขอให้เชื่อเถอะว่าแม้จะผิดบ้าง แต่ถือว่ามีความเจริญขึ้นเสมอ เพราะเมื่อผิดพลาดก็ จะหาทางแก้ เมื่อแก้ไขได้แล้วเราก็ไม่ย้อนกลับไปปฏิบัติที่ผิดอีก จึงนับเป็นหนึ่งใน ความเจริญขึ้นของการปฏิบัติ ซึ่งดีกว่าการคิดนึกเอาโดยไม่เคยลงมือปฏิบัติจริง ความจริงแล้วการสร้างให้จิตเกิดสมาธิ จะมีอุบายให้จิตจับจ้องอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพื่อไม่ให้จิตสัดส่ายออก เช่นการตามดูลมหายใจเข้าออก อาณาปาณสติ หรือการ เดินจงกลม เพื่อจิตจดจ่อตามดูอิริยาบทของร่างกายในการก้าวเดิน ทั้งนี้เพื่อให้จิต ไม่สัดส่ายออกไปอื่น คือมีสมาธินั่นเอง เพราะปกติจิตจะไม่สามรถอยู่นิ่งได้จึงต้องฝึก ส่วนการเกิดอาการปวดขา ขาชา เป็นอาการที่คนส่วนใหญ่ต้องเป็นกัน บางอาจารย์ ท่านให้เอาสมาธิมาอยู่ที่อาการปวดชาที่ขา ไปเรื่อยท่านว่านานเข้าความปวดนั้นจะ หายไปได้   ขอให้เจริญในธรรมครับ จากคุณ : แสงเทียน (Faraday) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 19:51:08

ความคิดเห็นที่ 8 อนุโมทนาสาธุ ค่ะ  ขออนุญาต แชร์ ประสบการณ์นะคะ คำถาม...จะนั่งยังไงให้ทนความเจ็บปวดไปได้คะ... ให้คิดไว้อย่างเดียวว่า " ไม่มีใครตายเพราะนั่งกรรมฐาน" (คำสอนจากหลวงพ่อค่ะ)  หากอยากได้ของดี ต้องแลกด้วย ความอดทน คือ นั่งให้ครบเวลา และไม่เปลี่ยนท่านั่งค่ะ นั่งทุกวัน ปวดทุกวัน ทุกครั้งที่ปวดก็กำหนด ปวดหนอ ปวดหนอ อย่าเพ่งหรือเร่งนะคะ ถ้าใจไม่ถึงเดี๋ยวจะท้อเปล่า ๆ พอคุณ เริ่มชิน จิตคุณจะนิ่ง ไม่กระสับกระสาย การกำหนดจะทำได้ดีขึ้น ที่สำคัญ ต้องทำอย่างเสมอต้นเสมอปลายค่ะ แล้วจะพบว่า สิ่งมหัศจรรย์ที่สุด อยู่ที่ตัวเราค่ะ   ขออนุโมทนา จากคุณ : terquila เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 21:05:32

ความคิดเห็นที่ 9 ปวดมาก ซิครับดี จะได้พิจารณาได้ชัดๆ จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 55 21:23:17

ความคิดเห็นที่ 10 ความสำคัญ ของ การฝึกจิต อยู่ที่  1. ถูกวิธี  และ  2.พยายามเรื่อยไป จากคุณ : Terawat เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 55 09:13:21

ความคิดเห็นที่ 11 จิตว่างน่ะดีแล้ว และทีนี้คอยสังเกตุว่าอะไรเกิดขึ้นที่จิต ส่วนเรื่องปวดขาน่ะมันปวดที่กายมิใช่หรือมันไม่ได้ปวดที่จิตนะ ดูตรงที่ว่างๆไว้แล้วจะเห็นกิเลสตัวเองค่อยๆผุดขึ้นมาหรือที่นิยมเรียกว่าอนุสัยน่ะ เหมือนเราดักตีหัวมัน จากคุณ : jomyutraijai (Jomyutraijai) เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 55 14:42:44

ความคิดเห็นที่ 12 นั่งแล้วปวดขาก็เปลี่ยอิริยาบทเป็นเดินก็ได้ครับ เรามาบำเพ็ญเพียรทางจิต ไม่น่าจะมาทรมารกาย ถ้ายังแข็งแรงก็ลองสู้ก็ได้ แต่ผู้สูงอายุไม่แนะนำ จากคุณ : Superstring เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 55 17:17:44

ความคิดเห็นที่ 13 เดินจงกรมเหมาะกับคนที่ไม่ชอบนั่งสมาธิ นั่งสมาธิแล้วมักนั่งหลับซะเป็นส่วนใหญ่ ให้มาเดินจงกรมดีกว่า ให้มีสติอยู่กับตัว ก้าวแต่ละก้าวให้ระลึกรู้ตัวตลอดเวลา รู้ตัวว่าฟุ้งซ่านเมื่อไรก็ให้กลับมาที่เดิม ไม่ต้องกำหนดภาวนาอะไรก็ได้ หรือจะกำหนดก้าวเท้าขวาเป็นพุธ ก้าวเท้าซ้ายเป็นโทก็ได้ หรือจะกำหนดหนอก็ได้ แต่สำคัญว่าต้องพยายามให้สติต้องอยู่กับตัวตลอดเวลา จากคุณ : v_shine เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 13:16:51