ความคิดเห็นที่ 1 เราปฎิบัติธรรมโดยสัมมาทิฐิไปในระดับหนึ่ง(ยังไม่ถึงโสดาบัน)...จะสามารถรู้ได้เองครับว่าจะปฎิบัติตนอย่างไรครับ... เพราะผู้ที่ปฎิบัติธรรมโดยสัมมาทิฐิ...เมื่อจิตเกิดอกุศลก็รู้และเพียรดับอกุศล...เมื่อจิตเกิดกุศล..ก็รู้และเพียรเจริญกุศล....ซึ่งทำให้เกิดภาวนาประธาน(หมายถึง..จิตมีการเจริญขึ้นครับ) จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 18:52:01

ความคิดเห็นที่ 2 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 55 20:00:38 จากคุณ : หก (Ant-san) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 19:36:59

ความคิดเห็นที่ 3 อย่าไปให้ความสนใจ กฎแห่งกรรมทำงานอยู่แล้ว ผิดคือผิด ถูกคือถูก โง่คือโง่ ฉลาดคือฉลาด ดังนั้นแลเฮย จากคุณ : เตาฟืน เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 20:18:34

ความคิดเห็นที่ 4 3)บอกต่อถ้อยคำหรือพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องของท่านให้ผู้อื่นพิจารณา หรือกระทั่งเข้าไปหาเพื่อทักท้วงในเรื่องสงสัยนั้น ๆ จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 20:35:01

ความคิดเห็นที่ 5 #3 ท่านหลวงพี่ออมสิน ถ้ามีเพื่อนสมาชิกเข้าไปหาและทักท้วงท่านแล้ว ท่านตอบเขาไปว่าอย่างไรครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 20:56:25

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าภิกษุที่ยกตัวอย่างท่านนั้นเป็นพระทุศีล กล่าวถ้อยคำที่ผิด+เผยแพร่ผิด ๆ  ก็จะเหมือนแพร่ยาพิษออกไปเรื่อย เพราะความที่มีผู้ศรัทธาเยอะ เราควร"เปลืองตัว"หรือ"ดูดาย"แค่ไหนอย่างไรดีในฐานะชาวพุทธคนหนึ่ง จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 21:18:16

ความคิดเห็นที่ 7 นึกถึงตรรกะอันหนึ่งที่อาจารย์ถามลูกศิษย์ว่า ถ้ามีคนซ่อมปล่องไฟสองคนลงมาจากปล่องไฟ คนหนึ่งตัวสกปรก อีกคนตัวสะอาด ถามว่าใครจะไปอาบน้ำก่อน นักเรียนตอบว่า "คนที่สกปรก" อาจารย์จึงบอกว่า นึกดูนะว่าคนที่สกปรกเห็นคนที่สะอาด ก็นึกว่าตัวเองคงจะสะอาด คนที่สะอาดเห็นคนที่สกปรก ก็นึกว่าตัวเองก็ต้องสกปรกเหมือนกัน นักเรียนจึงบอกว่า ถ้างั้นคนที่สะอาดต้องไปอาบน้ำก่อน เพราะเห็นคนที่สกปรก จึงนึกว่าตัวเองก็สกปรก แต่คนที่สกปรกเห็นคนที่สะอาด นึกว่าตัวเองก็สะอาดจึงไม่ไปอาบน้ำ อาจารย์จึงบอกว่า มันจะเป็นไปได้อย่างไร ที่ลงมาจากปล่องไฟเดียวกัน แต่คนหนึ่งสะอาด อีกคนหนึ่งสกปรก ตรรกะนี้ก็ใช้ได้กับเรื่องนี้เช่นกัน คือว่า คนเรานั้นมักจินตนาการว่าตัวเองเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ก็มักจะเห็นผู้อื่น มากกว่าเห็นตัวเอง และบางทีก็นึกเอาผู้อื่นมาเป็นตัวเอง นึกเอาตัวเองเทียบกับผู้อื่น หรือบางทีก็เห็นแต่ผู้อื่นไม่เห็นตัวเอง มันจะเป็นไปได้ไหม ที่เราเกิดมาในยุคเดียวกับคนอีกหลายคน ที่เราเห็นว่าเขางมงาย ไม่ฉลาด จิตใจหยาบกระด้าง และที่สำคัญ คนสมัยนี้เป็นแบบนี้กันมาก มันแปลกไหมถ้าคนดีมีบุญอย่างเรา จะต้องมาเกิดในยุคสมัยนี้ แทนที่จะได้ไปเกิดในยุคที่จิตใจผู้คนเจริญกว่านี้ เรามักจะเห็นความผิดพลาดของผู้อื่น มักจะเห็นความพร่องในศีลของผู้อื่น แต่ความผิดพลาดของเราล่ะ ความพร่องในศีลของเราล่ะ มีอยู่ไหม ยุคสมัยนี้เป็นยุคที่ลำบากทีเดียว ไม่ว่าใคร วงการไหน มักจะต้องถูกติเตียนอยู่เสมอ เพราะว่าการสำรวจตนเองมีน้อย การสำรวจผู้อื่นแทบจะเป็นเรื่องหลักที่คนในสังคมทำกันอยู่เสมอ ยุคนี้ใช้คำว่า "รอดไปได้" ก็ถือว่าโชคดีมากล่ะ เพราะศีลธรรมเสื่อมหนักจริง ๆ เราอาจจะนึกไม่ถึงว่า วงการพระสงฆ์ที่แม้จะมีข้อมัวหมองบ้าง แต่ถ้าเทียบกับการเสื่อมศีลธรรม ในวงการอื่น ๆ แล้ว ผมยังต้องบอกว่า เทียบกันไม่ติด เพราะอย่างน้อยก็ยังมีพระวินัย เหลือไว้ให้เราคอยทักคอยท้วง คอยห้ามปราม คอยฉุดรั้งไว้ไม่ให้เสื่อมลงโดยพลัน อย่างไรก็ดี หากเรามองหาประโยชน์ เราย่อมได้ประโยชน์ หากเรามองแต่โทษ เราก็จะเห็นแต่โทษ คนอื่นจะชั่วดีแค่ไหน ยังไม่สำคัญเท่ากับว่าตัวเราเองดีชั่วอย่างไร คนอื่นจะโง่เขลาแค่ไหน ยังไม่สำคัญเท่ากับว่าตัวเรายังมีอะไรที่ควรรู้อีกหรือไม่ คนอื่นจะผิดศีลเท่าไร ก็ยังไม่เท่ากับว่า ตัวเราเองล่ะยังมีความพร่องในศีลบ้างหรือไม่ เรื่องนี้คงต้องถามกันมาถามกันไปไม่สิ้นสุด แต่ตัวเราสามารถหยุดคำถามนี้ได้ ด้วยการทำจิตใจให้อยู่เหนือปัญหา ทำปัญญาให้อยู่สูงกว่ากิเลส ในชีวิตคน ๆ หนึ่ง เชื่อว่ามีปัญหาที่ใหญ่กว่าและควรให้ความสำคัญมากกว่าปัญหานี้แน่ ๆ ตราบที่เรายังมีปัญหาบางอย่างที่แก้ไม่ได้ เราต้องหัดมองปัญหาของผู้อื่นให้เป็นเรื่องเล็กเข้าไว้ ไม่เช่นนั้น เราจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยจากสิ่งที่เหลือไว้ให้เรา ก็ต้นทุนสังคมที่เราใช้ชีวิตอยู่มันเป็นแบบนี้ เราจะทำอย่างไรก็ได้ ขอให้ทำด้วยความปรารถนาดีที่แท้จริงก็พอ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 21:21:07

ความคิดเห็นที่ 8 ในสมัยนี้ที่ยังมีพระดี มีอยู่ ...ทำทั้ง 3 ข้อตามสมควรแก่กาละ เทศะ คือทำแล้วมีประโยชน์ แก่พระพุทธศาสนา ก็ควรทำ ทำด้วยความสำนึกในบุญคุณ พระศาสนา แม้ว่าเสียงเดียว จะน้อยนิด แค่หรีดริ่งเรไร แต่เสียงเดียวนี้อาจปลุก เสียงอื่น ๆ ให้กึกก้อง คึกคะนองก้องป่าได้ อย่างน้อยก็ได้แสดงให้รู้ว่า ยังมีผู้รู้ทันกลโกงของเจ้านะ  ...แต่ถ้าทำแล้วจะไม่มีประโยชน์  หรืออาจเกิดโทษ  ก็ควรจะเฉยเสีย  เรื่องอะไรจะเอามือไปจิ้มขี้สกปรกให้มันเหม็นติดมือ.. แต่ถ้าในสมัยต่อไปที่ไม่มีพระดี ไม่มีอยู่แล้ว คือจีจรพระภิกษุ จะเหลือแค่ผ้าเหลืองที่พันใบหูเท่านั้นแล้ว ท่านกล่าวไว้ว่า ทำบุญกับพระเหล่านี้ด้วยใจอุทิศเพื่อบำรุ่งพระศาสนา ก็ได้บุญ มีอานิสงมากเหมือนกันครับ พระพุทธรูป เราไม่ได้กราบไหว้ โลหะ ก้อนหิน ดิน ทราย แต่เรากราบไหว้ รูปเสมือนต่างองค์พระพุทธเจ้า ที่รู้สึกรู้อยู่ที่ใจเรา พระสงฆ์ก็เช่นเดียวกัน เราไม่ได้กราบไหว้ เนื้อหนังมังสา  มนุษย์หัวโล้นหม่มผ้าเหลือง แต่เรากราบไหว้ รูปเสมือนต่างองค์พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า ที่รู้สึกรู้อยู่้่ที่ใจเราเท่านั้น...คงต้องพึ่งโยนิโสมนสิการแล้วละครับ... จากคุณ : นิ่งหนอ (นิ่งหนอ) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 21:35:29

ความคิดเห็นที่ 10 อืมม...ผมเคยได้ยินเรื่องหนึ่งนานแล้ว ที่บอกว่า ลาภสักการทำอันตรายได้แม้แต่พระอรหันตขีณาสพ... อยู่ในพระสูตรไหนก็จำไม่ได้แล้ว แต่ถ้าไม่ใช่ เป็นอรหันต์อุปโลก น่าจะคล้าย ๆเรื่องพระพาหิยะหรือเปล่าครับคุณยิ้ม แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 55 22:03:41 จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 21:51:46

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าเชื่อในเรื่องของกฎแห่งกรรม ให้ปล่อยวางเรื่องนี้ค่ะ พระสงฆ์หรืออีกนัยหนึ่งท่านก็คือสาวกของพระพุทธเจ้า ถือศีล 227 ข้อ ท่านเป็นผู้นำศาสนา เป็นผู้ที่สอนให้รู้จักบาปบุญคุณโทษ เราเป็นฆาราวาส ท่านจะทำดีไม่ดี ท่านจะได้รับผลกรรมของท่านเองค่ะ อย่าไปตัดสินแทนท่านค่ะ เราตัดสินเองไม่ได้  การตำหนิติเตียนไม่ว่าจะเป็นพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เท่ากับเราสร้างวจีกรรมที่ไม่ดีต่อพระรัตนตรัย เราก็จะต้องได้รับผลกรรมหรือวิบากกรรมที่ไม่ดีนั้นมากกว่าการตำหนิติเตียนคนทั่วไปค่ะ กรรมที่ส่งผลจากการตำหนิก็คืออาจทำให้พูดกับใครแล้วไม่มีน้ำหนัก ไม่น่าเชื่อถือ ทำคุณคนไม่ขึ้น อย่าเสี่ยงกับการสร้างวจีกรรมที่ไม่ดีเลยค่ะ จากคุณ : plemarine เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 21:52:16

ความคิดเห็นที่ 12 สำหรับเรา..  "ศิลไม่กี่ข้อ ยังไม่ปัญญาที่จะรักษาให้บริสุทธิ จึงไม่กล้าพูดเรื่องศาสนา" ช่วงนี้ขอ สำนึกตน และบำเพ็ญเพียร ก่อนดีกว่า จากคุณ : เม่า_พอเพียง เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 23:42:54

ความคิดเห็นที่ 13 อยากจะมีกิ๊บให้คุณพักผ่อน ตอบดีจริงๆ ถ้าเป็นเรา เราทำข้อ 1 ก่อน แต่ถ้ามีเหตุจำเป็น เราทำข้อ 3 อย่างระมัดระวังและทำตามเหตุนะ คือสมมติต้องบอกน้องให้ระวัง ก็ทำ หรือว่าคุยกันถึงคำสอน แล้วมันมีเอ๊ะ ก็คุยนะคะ ในกลุ่มสนทนา หรือระหว่างคู่สนทนา ก็แสดงความคิดเห็นตรงไปตรงมา แต่เราไม่ไปเที่ยวกล่าวโทษผ่านสื่อ หรือผ่านเว็บอ่ะ อันนั้นเรามองว่าเป็นอกุศลกรรมน่ะ นี่หมายถึงว่าเรามั่นใจว่าเราคิดตรงกว่าแล้วนะ ถ้าไม่มั่นใจ เรายังไม่ตัดสินอ่ะ ขอหาข้อมูลก่อน จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 55 01:37:41

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาอ่าน จากคุณ : ย่าอ้วนแพน เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 55 09:13:59

ความคิดเห็นที่ 15 ครั้งหนึ่ง...เมื่อไม่นานนี้...(เดือนนี้แหละคะ) ฉันรู้สึกสงสัยในคำสอนของครูบาอาจารย์ ที่ตัวเองเคารพนับถือมากๆท่านนึงคะ เนื่องจากได้ยินคำสอนมาจากครูอาจารย์อีกท่านนึง ที่ท่านนั้นได้เมตตาแนะนำมาว่า คำสอนแนวนี้ไม่น่าจะถูกต้อง ไม่ควรเป็นอย่างนั้น ท่านชี้ให้เห็นถึงข้อเสียของคำสอนแนวนั้น . . หลังจากฟังเสร็จ คืนนั้นกลับไปบ้าน เครียตมาก ฉันคิดหนักเลยทีนี้ คับข้องใจ นอนกลิ้งไปกลิ้งมา กลุ้มใจอยู่คนเดียว ความรู้สึกที่ว่าเราก็เคารพครูบาอาจารย์ของเรามาตลอด และก็เชื่อท่านมาตลอด ศรัทธาท่านมาตลอด แต่สิ่งที่ได้ยินได้ฟังมา ทำให้รู้สึกสับสน เริ่มไม่แน่ใจในครูบาอาจารย์ของตัวเอง เพราะก็ได้ยินหลายคนพูดกันอย่างนั้น ทำไมใครต่อใครพากันพูดแบบนั้น จนเรามาได้ยินกับหูตัวเองอีกทีนี่ นอนเครียตอยู่คนเดียว จนในที่สุดคืนนั้น ประมาณเที่ยงคืนได้ ฉันเลยตัดสินใจได้ว่า "มันไม่แฟร์เลย ที่เราจะตัดสินคนๆนึง เพียงเพราะได้ยินคำพูดของคนอื่นมา หรือเพียงเพราะว่าเราคิดเอา ตีความเอาเอง ทั้งๆที่ภูมิธรรมเรายังไปไม่ถึงขึ้นนั้น" ทางเดียวที่จะรู้ได้ ทางเดียวที่จะได้คำตอบ "ต้องลองไปถามท่านดูด้วยตัวเอง!!" ฉันเลยไปหยิบกระดาษ ดินสอ มานั่งเขียน ว่าจะไปถามท่านว่าอะไรดี ควรจะพูดว่าอะไรดี ที่จะไม่เป็นการไปลบหลู่ท่าน (แบบว่าเผื่อใจเอาไว้ด้วย ว่าเราอาจเป็นฝ่ายผิด ^ ^!) และไม่ทำให้คนที่ได้ฟังคำถามคำตอบนี้รู้สึกไม่ดี ..... พอเช้าวันรุ่งขึ้นก็แต่งตัวออกจากบ้าน ไปเลยคะ ไปถึง... ฉันก็ค่อยๆ เอ่ย แพลม (ตื่นเต้น+กลัวด้วยตอนนั้น) ค่อยๆถามคำถามที่คิด ที่เตรียมไว้ในใจ... เหมือนท่านคงพอจะดูออกว่าฉันคิดหรือรู้สึกยังไง ที่ถามคำถามนี้ออกมา ท่านเลยเมตตาอธิบายให้แบบ ยาวววววเหยียดดดดดด ทุกหยาดหยด อันไหนฉันฟังแล้วยังไม่เข้าใจ ก็ลองถามท่านกลับ ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็ยิ้ม แล้วก็อธิบายเพิ่มให้อีก ยาวววววมากกกก เป็นการสนทนาถามคำถามที่ยาวมากตั้งแต่เคยถามได้ท่านมาและเคยได้ฟังมา บอกได้เลยว่า หลังจากถามท่านเสร็จ ได้คำตอบเสร็จ รู้สึกโล่งใจมากคะ รู้สึกได้ใจที่ได้มีโอกาสมาถาม และฟังคำตอบอย่างเปิดใจรับฟังด้วยตัวเราเอง และรู้สึกโชคดีที่เราไม่ได้ไปตัดสินท่านง่ายๆแบบนั้น ได้ให้โอกาสท่านและได้ให้โอกาสตัวเราเองด้วย . . ที่เล่ามานี่เรื่องจริงนะ . . อยากให้จขกท. หรือลองทำดูก็ได้คะ ลองพิจารณาดูนะ นึกเตรียมคำถามคำพูดดีๆในเชิงบวก ลองไปถามครูบาอาจารย์ด้วยตัวเองเลยคะ เปิดใจรับฟัง ได้ให้โอกาสท่านและให้โอกาสตัวเราเองด้วยนะคะ . แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 55 09:47:46 จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 55 09:40:45

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ ตามมาตอบในกระทู้นี้ ที่ถามไว้ในกระทู้ที่ผมตั้งใว้  ตอบ...  ผมจะตอบในฐานะถ้าเป็นผม เมื่อตรวจทานแล้วว่าท่านพูดโกหก จริงแน่แท้แล้ว (ไม่ใช่เรื่องยกบทธรรมหรือชาดก จากพระไตรปิฏกหรืออรรถกถา เล่าผิด หรือเล่าคลาดเคลือน หรือฟังมาจากข้อมูลผิดๆ  แล้วเล่าอธิบายให้ฟัง ถ้าเป็นอย่างนี้ผมจะไ้ม่ถือสาครับ) ผมก็จะทำดังนี้.   1.ถอยห่างออกมา ไม่ยุ่งเกี่ยว   2.ถ้าเป็นอาจารย์หรือพระอาจารย์กับผมมาก่อนมีคุณกันมาก่อน ถอยห่างออกมาไม่สนใจไม่คลุกคลีอีก  แล้วอยู่เฉย ๆ  และถ้ามีโอกาสบอกกับท่าน ก็จะบอกให้ท่านทราบถึงสิ่งที่ทราบชัดนั้น  แต่ถ้าไม่ใช่เป็นอาจารย์หรือพระอาจารย์ ก็จะเป็นข้อที่ 3.   3.บอกต่อถ้อยคำหรือพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องของท่านให้ผู้อื่นพิจารณา ตามโอกาสและฐานะ จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 55 11:25:58

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมาก ๆครับทุกคคห.เลย และหลายคห. ก็มีมุมมองที่ดีในการตัดสินใจในเรื่องแบบนี้ ผมคิดว่าออกได้ทั้ง 3หน้านั่นแหละครับ ขึ้นอยู่กับระดับความศรัทธา และความรู้ทางด้านปริยัติของแต่ละท่านที่เชื่อมั่นในตำรามากกว่าตัวบุคคล จึงจะสามารถเลือกข้อสุดท้ายได้ #15 คุณอาณาจักรสีเขียว เรื่องที่ยกมาเป็นการสมมุติเพื่อตั้งคำถามแบบกว้าง ๆให้ชาวพุทธอย่างเรา ๆได้แสดงทัสนะในแบบของตนเองเท่านั้นแหละครับ และจากประสปการณ์ตรงของคุณก็เป็นวิธีการที่เหมาะสมอย่างยิ่งในสถานการณ์เช่นนั้น แต่เรื่องที่พระอาจารย์รูปนั้นที่เล่ามา สรุปแล้วจบลงยังไงเหรอครับ ท่านกล่าวถูกโดยธรรม แล้วคนอื่นกระทั่งพระอาจารย์รูปอื่นนั้น ได้กล่าวหาท่านโดยธรรมหรือไม่ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 55 15:06:23

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนจบก็คือ ท่านทั้งสองต่างก็เป็นผู้ทรงภูมิธรรมทั้งคู่คะ ต่างฝ่ายต่างก็พูดถูกในมุมของท่าน ไม่มีใครผิดหรือถูก ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องการกล่าวหา แนวทางปฏิบัติแนวทางหนึ่งๆ จะมีรายละเอียดปลีกย่อยในการปฏิบัติอยู่มากคะ บางทีเราฟังหรืออ่านมาอย่างคร่าวๆ หรือฟังมาเป็นบางช่วงบางตอนแล้วตัดสินใจนั้น จะก่อให้เกิดความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนไปได้มากมาย บางครั้งเราเรียนจากครูบาอาจารย์ของเรามา หรือแม้แต่ตัวข้าพเจ้าเองที่บอกว่าเคารพครูบาอาจารย์ตัวเองนั้น เอาเข้าจริงๆแล้ว เราเองก็ยังไม่อาจรู้แจ้งในแนวทางนั้นๆเลย หลายเรื่องที่เรายังไม่รู้และยังไม่ได้ปฏิบัติจนถึงที่สุดเลยด้วยซ้ำ ความเข้าใจที่เรามีต่อแนวทางปฏิบัติและครูบาอาจารย์จึงอาจคลาดเคลื่อนไปได้ แล้วพอเรานำไปบอกต่อ บอกกล่าวกับคนอื่น ถึงแนวทางนี้อย่างที่เราเข้าใจ ทำให้เกิดความเข้าใจกันผิด หรือบางทีเราปฏิบัติสำนักนี้ได้ซักพักนึง ยังไม่ถึงที่สุด แล้วเราก็ไปปฏิบัติที่สำนักโน้นต่อ แล้วพอพระอาจารย์ท่านมาเห็นเข้า จึงได้กล่าวเตือนว่าแนวทาง หรือสิ่งที่ทำนั้นอาจจะไม่ถูก ซึ่งท่านก็พูดถูกของท่าน ก็ไม่ได้ผิดจริงๆ และเป็นไปด้วยความปราถนาดีด้วย ท่านจึงได้แนะนำมาเช่นนั้น ซึ่งเราจะเห็นว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ครูบาอาจารย์แล้วคะ เพราะถ้าเรามาศึกษาดูในรายละเอียดจริงๆจะพบว่า มีรายละเอียดปลีกย่อยอีกมากที่เราไม่เคยรู้ หรือรู้แล้วแต่เราตีความคลาดเคลื่อนไปเอง แนวทางปฏิบัติแต่ละทางแต่ละสาย ก็เหมาะกับจริตของแต่ละคนแตกต่างกันไป ไม่มีแนวทางที่ดีที่สุด มีแต่แนวทางที่เหมาะที่สุดสำหรับจริตของแต่ละคน ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมคะ (-/\-) . จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 55 12:49:53