PANTIP.COM : Y12443105 โลกตะวันตกก็ยอมรับว่าสัตว์เดรัจฉานพูดได้ []

ความคิดเห็นที่ 4

ท่านจ้าวนครเมฆขาวครับ....

ผมค่อนข้างกังวลแทนท่าน และผมกำลังคิดว่า ท่านกำลังทำตัวเป็นปฏิปักษ์ กับพวกลัทธิ "ตัวเอี้ยพูดได้" เข้าแล้วนะครับ ท่านทราบไหม?

นับต่อจากนี้ไป ท่านจะโดนรุมถล่ม มิใช่น้อยเลย จากบุคคล ต่าง ๆ หลากหลายอาชีพ เช่น

๑. จากผู้ที่ (อ้างว่า) เป็น นักวิทยาศาสตร์ระดับโลก หรือทำงานเกี่ยวข้อง เข้าไปรู้เห็น เรื่องวิทยาการสุดล้ำยุคแห่งโลกอนาคต ๓๐ ปีข้างหน้าโน้น บลา บลา บลา และ บลา บลา + ฯลฯ

   เพราะเขาคนนี้ จะเชื่อสุดลิ่มทิ่มประตูว่า บนโลกดาวเคราะห์ ดวงที่ ๓ ในสุริยจักรวาล ที่เราอาศัยอยู่นี้ มีสัตว์ ที่พูดได้จริง ๆ สัตว์เหล่านั้น เคยตั้งสำนักปฏิบัติธรรรม และอบรมสั่งสอนมนุษย์ สอนศาสนา สอนธรรมะ ให้แก่มนุษย์ จนมนุษย์ นักพรต นักบวช ต้องก้มกราบ สัตว์เหล่านั้น และยกให้สัตว์เหล่านั้น เป็นครูบา อาจารย์ กราบไหว้กันทั่วบ้านทั่วเมือง (เขาเชื่อสนิทใจว่า สัตว์ตัวนั้น สามารถอ้าปาก งาบ ๆ พูดออกเสียงมาเป็นภาษามนุษย์ อย่างเรา ๆ นี่แหล่ะ สามารถขึ้นเวที ยืนหลังโพเดี้ยม และกล่าวปาฐกถาได้ อย่างมนุษย์ทั่ว ๆ ไป)

   ๒. จากผู้ที่เชื่อ พระไตรปิฎกทุกอักษร ที่มักอ้างว่า ตนเองเป็น หมอบ้าง เป็นวิศวกรบ้าง (ส่วนมากมักอ้างว่า ทำงานในอาชีพ ที่ทำให้คนอ่านเห็นว่า อยู่ในระดับที่ฉลาด..ว่างั้นเถอะ..เพราะกลัวคนเขาไม่เชื่อน่ะนะ เลยอ้างให้มันสูง ๆ เอาไว้ก่อน)

คนพวกนี้ จะเชื่อข้อความในพระไตรปิฎกทุกอักษรว่า ทุกเรื่องทุกอย่างนั้น เป็นความจริงทั้งหมด แม้กระทั่งกระรอกกระแต เอาหางวิดน้ำทะเลให้แห้ง .... หรือแม้กระทั่งกระต่าย ยอมกระโดนเข้ากองไฟ ฆ่าตัวตาย เพื่อจะมอบเนื้อของตนเอง เป็นเนื้อกระต่ายย่างบาบีคิว ให้ใครสักคนได้กินเข้าไป...

     กระต่ายเลยได้ความดีความชอบ ถูกจารึกรูปภาพไว้บนดวงจันทร์ อะไรประมาณนั้น...

    เรื่องแบบนี้ เขาเชื่อกันล้านเปอร์เซนต์ กันเลยนะครับ ท่านเจ้านครฯ ท่านอย่างทำเป็นเล่นไปนาครับ

๓. ป้าแก่ แม่ขาว อีกหลาย ๆ คน ที่วัน ๆ เอาแต่นั่งเพ่งตัวหนังสือ และนั่งนับเม็ดมะขาม เพื่อบวก ลบ คูณ หาร จำนวนดวงจิต...และ นั่งหลับตา (สะสมกิเลส) บ้าง ตามความชอบ และความถนัด

...แต่เวลาแกโกรธ แกนับเม็ดมะขาม เปรียบเทียบกับ ดวงจิต แต่ละดวง ที่กำลังมี ปฏิฆะ โกธะ โทสะ ฯลฯ ของแกไม่ทัน แกก็ จะกราดเกรี้ยว แล้วแกอาจจะเอาเม็ดมะขามทั้งย่าม ทุ่มใส่หัวคู่สนทนาได้เสมอ .... ท่านจ้าวนครเมฆ จึงควรระมัดระวัง เอาไว้บ้าง หากจำเป็นต้องสนทนา กับป้าแก่ ๆ พวกนี้....ขอเตือนว่า ค่อนข้างอันตราย มอใช่น้อย

แล้ววันดีคืนดี แกก็ เกิดอุปาทานขึ้นมาว่า แกเป็นผู้รู้แจ้งซะแล้ว แกรู้ดีกว่าพระทุกรูปในประเทศไทย ซะแล้ว แถมอ้างว่า สามารถวิเคราะห์ คำบาลีได้อย่างแตกฉานกว่าพระมหาเถระแต่ละรูปในประเทศไทยซะด้วย ทั้ง ๆ ที่ตนเองไม่เคยเรียนบาลีเลย...อย่างดีก็รู้ แค่คำว่า..."อาม ภัณเต" เท่านั้น

จึงใคร่จะเรียนมาถึงท่านจ้าวนครเมฆขาว ได้โปรด สำรวมระวัง และโปรดเตรียมพร้อมเสมอ ในการโยกพลิ้ว สับหลีก พาตัวท่าน ให้รอดพ้น จาก โทสะ โมหะ ของคนพวกนี้ด้วยนะครับ อย่าให้ไฟโทสะ ไฟโมหะ จากคนพวกนั้น ลวกเผาท่านได้ เชียวนาครับ

ด้วยความปรารถนาดี จาก...ผม

แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 55 11:49:02

จากคุณ : รถเรณู

เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 55 11:42:50

ความคิดเห็นที่ 10

ทำไมต้องไปติดใจอยู่กับเรื่องสัตว์พูดได้หรือพูดไม่ได้
ในเมื่อยังมีเรื่องอื่น ๆ ที่พอจะพิสูจน์ได้อยู่อีกตั้งเยอะ
เพราะว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเหตุเป็นผลรับกัน ถ้าอย่างใดไม่จริง อย่างอื่นก็ไม่จริง
ถ้าอย่างใดจริง อย่างอื่นก็เป็นจริงได้

ถ้าถามว่าเมื่อก่อนสัตว์พูดได้หรือไม่ เรื่องนี้มีที่มาจากชาดก
ซึ่งเป็นเรื่องอดีตชาติของพระโพธิสัตว์ เพราะฉะนั้น เราก็แค่ต้องพิสูจน์ว่า
ชาติที่แล้ว ชาตินี้ หรือชาติหน้ามันมีจริงไหม
เพราะหากชาติที่แล้วไม่มีจริง ก็ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสัตว์พูดได้เลย เป็นอันว่าไม่จริงทั้งหมด

แต่ถ้าชาติที่แล้วมีจริง ก็ย่อมต้องมีชาติที่แล้วของชาติที่แล้ว และต่อ ๆ ไป
ซึ่งมันจะยาวนานจนอะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้ทั้งหมด

แต่ที่เราจะรู้ได้ว่าชาติที่แล้วมีจริงไหม พิสูจน์ด้วยวิธีธรรมดาไม่ได้
ก็ต้องอาศัยการทำสมาธิ ซึ่งถ้าผลการทำสมาธิไม่สามารถทำแบบนี้ได้จริง
ทั้งการทำให้หมดกิเลสเอย ทั้งการทายใจเอย การแสดงฤทธิ์เอย ก็เป็นไปไม่ได้ทั้งหมด
แต่ถ้าพอจะทำได้ ก็ย่อมจะหมายความว่า แม้อย่างอื่นก็อาจจะเป็นไปได้

แล้วเรื่องการทำสมาธินั้น ในสายตาของนักวิทยาศาสตร์บางคนที่หัวแข็ง
เขายังไม่เชื่อเลยว่านั่งแล้วจะเห็นนั่นเห็นนี่ หรือรู้สึกนั่นรู้สึกนี่ได้
เมื่อมีคนนั่งแล้วเห็นภาพ เขาจะบอกว่าตาฟาด เมื่อมีคนนั่งแล้วรู้สึกเย็นสบาย
เขาก็จะออกมาบอกว่าอุปาทาน ซึ่งถ้าหากมีคนรู้สึกหรือเห็นแบบนี้หลาย ๆ คน
เขาก็จะสรุปว่า "อุปาทานหมู่" นี่ดูความเห็นของนักวิทยาศาสตร์ที่น่าจะมีเหตุผลดูสิ

เพราะฉะนั้น ผู้ปฏิบัติธรรมมาพอประมาณ เขาจะรู้ได้เลยว่า
เออ ตำราตรงนี้มันเป็นของจริง ปฏิบัติแล้วแม้จะไม่มีประสบการณ์มากมาย
แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ทางโลกเขาไม่มีสอนเลย มีแต่บอกว่าไม่มีจริง
ทว่าเราสามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง เว้นเสียแต่ว่าเรายังไม่จริงจังกับการพิสูจน์
หรือพิสูจน์ด้วยวิธีผิด ๆ ผู้ที่ปฏิบัติอย่างต่อเนื่องจะได้รับผลที่พิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง
มากขึ้นและมากขึ้น มีแต่จะเข้าใจธรรมและรู้เลยว่าในตำรานั้นกล่าวไม่ผิดเพี้ยนเลย
ไม่ใช่ว่าเอาแต่เชื่อ หรือสักแต่ว่าเชื่อ แต่เพราะแม้พิสูจน์แล้วก็ยังเห็นจริงตามนั้น
นี่คือลักษณะเด่นของคำสอนในพุทธศาสนา คือ ทำตามได้และเห็นได้จริง
ไม่ใช่นั่งจินตนาการหรือเอาแต่ถือทิฎฐิอย่างเดียว

คนมีปัญญาเขาย่อมหาวิธีพิสูจน์และเชื่อมโยงกันได้จากหลาย ๆ ทาง
ไม่ใช่ว่าสงสัยตรงนี้ ก็จับจรดอยู่แต่ตรงนี้ ไม่ได้เดินไปหาทางอื่นหรือหาทางเชื่อมโยงจากทางอื่น

เหมือนคนที่ติดอยู่ในถ้ำเพราะหินถล่ม คนจำนวนหนึ่งพยายามทำลายหินก็ทำลายไม่ได้
สุดท้ายก็พูดแต่ว่ามันไม่มีทางออก มันไม่มีทางออก

ส่วนผู้มีปัญญาเมื่อเห็นว่าทางนี้ออกไม่ได้ ย่อมไปหาทางอื่น
และรู้วิธีที่จะหาทาง เช่น สังเกตจากลมที่พัด สังเกตจากเสียงน้ำไหล
ดูความโปร่งของหิน เป็นต้น ไม่ใช่เอาแต่จับจรดอยู่แต่จุดที่หินถล่มเท่านั้น

ดังนั้น ในเมื่อเรื่องสัตว์พูดได้ ไม่มีใครพิสูจน์ได้ แล้วจะไปหาสาระกับมันทำไม
พูดไปพูดมาวนเวียนอยู่ที่เดิมพร้อมกับทิฎฐิที่แน่นหนาขึ้น สู้เราไปพิสูจน์เรื่องอื่น ๆ
ที่มีให้พิสูจน์ตั้งมากมายหลายเรื่องดีกว่า เพราะมันเป็นเนื้อหาเดียวกันหมด

คำสอนในพระไตรปิฎกแทบทุกเรื่องพิสูจน์ได้ทั้งหมด เสียแต่ว่าเราจะมีปัญญาพิสูจน์หรือเปล่าเท่านั้นเอง
เราไม่มีปัญญาพิสูจน์ จึงกล่าวด้วยปัญญาของตนว่ามันไม่มีจริง เช่นนี้คำพูดของเราก็ไร้สาระ
หาความไม่ได้ เพราะยังไม่มีอะไรยืนยันแม้แต่อย่างเดียวว่าสัตว์ในอดีตนั้นพูดไม่ได้
ส่วนผู้ที่กล่าวว่าสัตว์พูดได้ยังพอมีตำรายืนยันอยู่บ้าง ก็แค่กล่าวตามตำราไม่ใช่ทึกทักเอาเอง
ดังนั้น คนที่หาน้ำหนักในคำพูดไม่ได้เลย ก็คือ คนที่กล่าวว่าสัตว์ในอดีตพูดไม่ได้นั่นแหละ
นอกเสียจากว่าจะหาข้อมูลในอดีตมาอ้างอิงได้เท่านั้น

เราจะคิดไปว่าสัตว์สมัยนี้พูดไม่ได้ เพราะฉะนั้นสัตว์สมัยก่อนก็พูดไม่ได้
ถ้าใช้เหตุผลนี้ก็จัดว่าเบาปัญญาจริง ๆ เพราะสมัยนี้สัตว์ที่บินได้และตัวใหญ่เท่าช้าง
มันไม่มีอยู่ แต่ว่าสมัยก่อนมันมีนะครับ

จากคุณ : พักผ่อน

เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 55 16:34:28