ฆ่าผิดตัว จึงได้เห็นข้อธรรม
|
 |
หัวข้ออาจจะดูแรง แต่จะขอเล่าให้ฟังดังนี้
เมื่อวันเสาร์ก่อน ซึ่งเป็นวันหยุด ผมก็หยุดอยู่กับบ้านทำงานบ้านไป ก็พยายามฝึกรู้กายรู้ใจไปเรื่อยๆ ระหว่างทำงานบ้าน พอดีมีอยู่ช่วงเข้าไปขัดห้องน้ำ ก็ขัดไปเรื่อยๆไม่มีอะไร เมื่อใกล้จะเสร็จหางตาก็เหลือบไปเห็นอะไรเคลื่อนไหวอยู่ตรงมุมห้องน้ำตัวดำๆเล็กๆ ใจมันก็บอกว่าน่าจะเป็นยุง..
มือไวกว่าที่จิตสั่งอีกครับ มือที่ถือแปรงขัดห้องน้ำก็ตบป้าบเข้าไปตรงไอ้ที่ตัวเล็กๆดำๆอยู่นั่นแหละ ตายครับ แต่คือว่ามันไม่ใช่ยุงครับ มันคือแมงมุมตัวเล็กๆที่อาศัยอยู่ในห้องน้ำ อาจโดนกลิ่นน้ำยาล้างห้องน้ำรมจนเมาเลยร่วงลงมาข้างล่าง แล้วก็มาโดนผมเอาแปรงขัดห้องน้ำตบจนตาย
เมื่อทำไปแล้วจิตก็รู้สึกผิด ผิดตรงไหนละ..ผิดตรงที่ไปฆ่าผิดตัว ก็คิดต่อไปอีกว่า นี่ถ้าฆ่าถูกตัวคือยุง คงไม่รู้สึกผิดใช่มั๊ย..จิตก็ตอบได้เลยว่าใช่ ก็เลยลองพิจารณาดูว่าเพราะอะไรจึงคิดเช่นนั้น
เมื่อมาลองพิจารณาดูจึงเข้าใจ จิตมันตั้งโทสะ ความแค้นความอาฆาตไว้กับยุง เวลาที่เข้าห้องน้ำโดนยุงกัดก็ตบมัน โดนบ้างไม่โดนบ้าง โดยที่ไม่เคยรู้สึกผิดเพราะจิตมันอาฆาตไปเองว่าเอ็งทำข้าดังนั้นข้าฆ่าเอ็งจึงไม่ผิด
แต่เปล่าเลย เมื่อจิตเป็นอกุศลมีแรงโทสะเป็นตัวนำ เป็นตัวชักนำให้เราไปฆ่าเขาทั้งๆที่เขาก็ทำไปเพื่อจะหาอาหารไปยังชีวิตอันแสนจะสั้นของเขาเอง ดังนั้นเมื่อเราฆ่าไป นั่นคือวงจรปฏิจจสมุปบาทได้เกิดขึ้นแล้ว กงล้อแห่งกรรมได้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ
นี่ผมยังไม่ทราบว่าผมต้องไปเกิดเป็นยุงให้เค้าตบกันกี่ร้อยกี่พันรอบกันนี่ ตั้งแต่เด็กจนปัจจุบันตบไปแล้วกี่พันตัวก็ไม่รู้
ผมว่านี่เป็นคำตอบได้เป็นอย่างดี พวกที่ชอบมาถามว่า
"พระสงฆ์ ท่านฉันเนื้อสัตว์ ไม่บาปหรือ?...ก็แล้วจิตท่านเป็นอกุศลหรือเปล่าละ"
หรือบางครั้งท่านกวาดลานวัดหรือเดินจงกรม อาจจะโดนมดตายโดยไม่รู้ตัว แต่ท่านก็ไม่ได้มีอกุศลจิต จิตท่านตั้งมั่นอยู่ในกุศลธรรม
แต่สิ่งที่ผมทำไปนี่แหละบาป เพราะทำไปด้วยอกุศลจิต ขนาดตามดู"รู้กายรู้ใจ" ยังตาม"ตัวกิเลส ตัวโทสะ"ที่มันฝังลึกอยู่จิตไม่ทันเลย
ยังต้องฝึกอีกมากเลยนะ ตัวผมเองเนี่ยะ...เฮ้อ...
แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 55 11:23:42
แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 55 11:22:34
แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 55 11:21:56
| จากคุณ |
:
สีหมึก 
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเข้าพรรษา 55 11:20:51
|
|
|
| 
