1. ถ้าเรานั่งสมาธิไปถึงปฐมฌาน ลักษณะจะเป็นอย่างไรครับ
= อธิบายไปก็จินตนาการไม่ออกครับ คิดตามไปก็ได้แค่ฟุ้งซ่าน แต่ก็มีอธิบายในหลายๆตำราไปหาอ่านเอา
2. เวลาเรานั่งแล้วขามีเหน็บชา หลังมีปวดมาก ก็พิจารณาปวดหนอๆ ไปเรื่อยๆ จนมันหายปวดไปเอง ใช่ไหมครับ ถ้าเปลี่ยนท่าตอนทำเรื่อยๆ เพราะปวดทำให้สมาธฺไม่นิ่งป่าวครับ
=มี 2 วิธีให้เลือกแล้วแต่ถนัด แต่ไม่ควรเปลี่ยนท่านั่งไปเรื่อยๆ เพราะสมาธิจะไม่ลึกลงไปซักที(กรณีถ้าอยากปฎิบัติเพื่อสมาธิระดับฌาน)
๑,พิจารณาความปวดในทุก ๆ แง่ แยกให้ออกว่าอันใหน กาย อันใหน เวทนาจากอาการปวด อันใหนสังขารปรุงแต่งความปวดเพิ่มเติม พิจารณาไปเรื่อย ๆ ถ้า "เข้าใจ" จริง ๆ มันจะเข้าใจอาการปวดตามความเป็นจริง และอาจรวมลงเป็นอัปนาสมาธิ(ฌาน)
๒,ใช้คำบริกรรม กรณี จขกท. ใช้พุทโธ ก็ให้อัดพุทโธไปเรื่อย ๆ ต่อเนื่อง จะปวดขา ปวดไหล่อย่าไปสนให้สติเกาะอยู่กับคำบริกรรม ไม่ต้องสนใจอะไรนอกจากพุทโธ เมื่อสมาธิลึกและละเอียดลงไปเรื่อย ๆ จนเหลือแต่พุทโธ พอพุทโธต่อไปเรื่อยๆ พุทโธจะหายไปจิตจะรวมลงเป็นอัปนาสมาธิ(ฌาน) ก่อนพุทโธหายก็มีอะไร หวือหวานิดหน่อย
3. ตอนกำหนดลมหายใจพุทโธ ๆ รู้สึกเหนื่อยบางช่วง ตรงนี้เราควรปล่อยลมหายใจไปเลย ไม่ต้องมีสั้นยาวไหมครับ
= จขกท. พุทโธ ยังไงครับ พุทโธไปกับลมหายใจหรือเปล่า ที่เหนื่อยอาจเพราะ จขกท. บังคับลมหายใจเกินไปมั้งครับ หรือไม่ก็พุทโธซักพักก็คิดปรุงแต่งสลับพุทโธ และพยายามให้พุทโธต่อเนื่องก็เลยเหนื่อย ก็เป็นได้~