ความคิดเห็นที่ 1 ผิดทั้งคู่ ตอนผมบวช เวลาบิณฯ ถ้ามีญาติโยม ทำถ้าจะใส่เงิน จะบอกเลยว่าพระไม่รับเงิน ไม่รับปัจจัย ฝ่ายแรกรู้แล้วยังทำ อีกฝ่ายรู้แล้วยังไม่รับ ฝ่ายหลังน่าจะผิดมากหน่อยเพราะเปนพระ นอกจากอาบัติเรื่องการรับเงินแล้ว ยังอาบัติเรื่องการไม่เคารพ พระธรรมวินัย อีก จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 17:27:07

ความคิดเห็นที่ 2 บาปครับ บาบมากด้วยครับเป้นการส่งเสริมพระในทางที่ผิดครับ แต่ในทางกลับกัน  พระที่เป็นพระลูกวัดในหลายแห่งโดยเฉพาะช่วงเข้าพรรษาหรือนอกพรรษาก็แล้วแต่ คลังกลางของวัดไม่มี  กิจนิมนต์มีน้อย  สบู่หมด ยาสระผมไม่มีใช้  แฟบ ไม่มีซักผ้า อุปกรณ์การเรียนในพรรษา ก็ต้องหาเอง พวกเราก็ควรปล่อยท่านไปตามยถากรรม สาธุ จากคุณ : เด็กวัด (boss11589) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 17:30:37

ความคิดเห็นที่ 3 ผมใช้วิธีหยอดตู้เอาครับ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 17:50:41

ความคิดเห็นที่ 4 คนถวายไม่บาปอะไร  ได้บุญด้วยซ้ำเพราะได้ทำทานเสียสละ  พระที่รับไปก็เป็นอาบัตินัสสัคคิย์ ก็อาจจะมีบาปบ้างถ้าจิตใจยินดีในเงินนั้น(ถ้าเกิดโลภะในเงินนั้น)  แต่ถ้าจิตใจไม่ยินดี รับเงินมาแล้วเอามาสละภายหลัง ก็จะเป็นแค่อาบัติทุกกฏในฐานที่จับต้องวัตถุอนามาส แค่นั้น จะทำทานทั้งที  ก็ทำไป อย่าไปกังวลมาก  คนทำได้บุญอยู่แล้ว ศาสนาต้องมีปัจจัยบำรุงหล่อเลี้ยง ไม่งั้นจะยิ่งเสื่อมหายไปไวกว่าปกติ  เพราะความลำบากขาดแคลนต่างๆ ซึ่งผู้ที่มาบวชส่วนหนึ่งจะทนได้ยาก  ..ไม่ใช่ว่าผู้ที่มาบวชจะมีความอดทนมากมายเท่าๆกันหมด ...พยายามรักษาผู้ที่มีความอดทนน้อยๆไว้ให้อยู่ไปนานๆ  ไม่รีบสึกหาลาเพศมาไวๆ   ไม่แน่นานๆไป จิตใจค่อยๆพัฒนามีความอดทนมากๆขึ้น ท่านอาจจะอยู่เป็นหลักของศาสนาก็ได้ พระที่อยู่ตามป่าเขา ห่างไกลความเจริญ ถ้าไม่ออกมาในเมือง รายได้รวมทั้งปี อาจจะไม่ถึง ๓๐๐ บาท ... สมัย ๕๐ ปีก่อนที่เมืองไทย มีจำนวนประชากรแค่ไม่ถึง ๓๐ ล้านคน  มีพระที่บวชอยู่ประจำประมาณ ๓ แสนกว่ารูป .. มาถึงยุคนี้ ประชากรเพิ่มขึ้นมากกว่า ๒ เท่า ประมาณ ๗๐ ล้านคนแล้ว  แต่จำนวนพระกลับลดลงครึ่งหนึ่ง เหลือแค่ แสนห้าหมื่นกว่ารูป เท่านั้น ... จำนวนคนเพิ่มขึ้นแต่จำนวนพระลดลงไปทางตรงข้าม  และคงจะจะค่อยๆหด ลดลงเรื่อยๆๆ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 18:11:25

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับคุณโขตานครับ และโดยส่วนตัวผมจะทำต่อไปตามกำลังและโอกาสที่พึงมี จะไม่ปล่อยให้พระสงฆ์ท่านต้องลำบากไปตามยถากรรมกับภาระความจำเป็นในการใช้เงินของพระสงฆ์ ที่ในสมัยปัจจุบันมีต่างกับสมัยพุทธกาล และที่สำคัญผมเชื่อที่พระพุทธเจ้าท่านสอนว่าเจตนาเป็นตัวกรรม และผมมั่นใจในเจตนาของผมในเรื่องนี้ว่ามีแต่ความเมตตาที่ต้องการสงเคราะห์พระสงฆ์ให้ไม่ลำบากในการต้องใช้จ่ายสิ่งจำเป็น และเจตนาเมตตาแบบนี้เป็นบุญไม่บาปแน่นอน จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 19:01:23

ความคิดเห็นที่ 6 เราถวายเงินให้พระท่าน เพราะพระท่านเอาไปใช้จ่ายรักษาโรคค่ะ ท่านเป็นพระขี้โรค แม่เราจ่ายค่ารักษาให้ท่านบ่อยๆ คือพาไปโรงพยาบาล แล้วจ่ายเงินให้ หมดไปหลายแสนแล้ว อย่างนี้คงไม่บาปนะ ได้บุญต่างหาก จากคุณ : ต้นลูกตาล เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 19:19:23

ความคิดเห็นที่ 7 พระดี จะไม่ต้องการเงินแม้แต่บาทเดียว จะไม่ขอเงินจากโยม จะไม่รับเงินจากโยม ยิ่งเป็นพระอรหันต์ด้วยแล้วท่านจะไม่ขอทั้งต่อหน้าและลับหลัง แต่จะยินดีตามที่มี ยินดีตามที่ได้ บิณฑบาตรเพื่อเลี้ยงชีพเท่านั้น ไม่ได้ต้องการบิณฑบาตรเพื่อรับซอง ตัวอย่างเช่นพระมหารัฐปาละที่ปฏิเสธเงินทอง และไม่รับมรดกอันเป็นสมบัติส่วนตนหรือเงินที่ญาติๆได้เก็บสะสมมาก่อนจะบวช เรื่องนี้มีที่มาดังนี้ ครั้งนั้น เวลาเช้า ท่านพระรัฐปาละ นุ่งแล้ว ถือบาตรและจีวรเข้าไปยังนิเวศน์แห่งบิดาท่าน แล้วนั่งบนอาสนะที่เขาแต่งตั้งไว้ บิดาของท่านพระรัฐปาละสั่งให้เปิดกองเงินและทองนั้น แล้วได้กล่าวกะท่านพระรัฐปาละว่า ท่านรัฐปาละ ทรัพย์กองนี้เป็นส่วนของมารดา กองอื่นเป็นส่วนของบิดา ส่วนของปู่อีกกองหนึ่ง เป็นของท่านรัฐปาละผู้เดียว ท่านรัฐปาละอาจจะใช้สอยสมบัติ และทำบุญ ได้ ท่านจงลาสิกขาสึกเป็นคฤหัสถ์มาใช้สอยสมบัติ และทำบุญไปเถิด ท่านพระรัฐปาละตอบว่า ดูกรคฤหบดี ถ้าท่านพึงทำตามคำของอาตมภาพได้ ท่านพึงให้ เขาขนกองเงินกองทองนี้บรรทุกเกวียนให้เข็นไปจมเสียที่กลางกระแสแม่น้ำคงคา ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะความโศก ความร่ำไร ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เพราะมีทรัพย์นั้นเป็นเหตุ จักเกิดขึ้นแก่ท่าน http://www.dharma-gateway.com/monk/great_monk/pra-ratta-pala.htm แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 55 20:14:10 จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 20:12:09

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่บาปครับ ขึ้นกับเจตนาของผู้ถวายเงิน จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 20:15:59

ความคิดเห็นที่ 9 ประเด็นนี้ละเอียดอ่อนครับ ถ้าจะเอาตามหลักการเลย การรับเงิน เป็น อาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์ ____________________________________________________ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่างนี้ ว่าดังนี้:- พระบัญญัติ ๓๗. ๘. อนึ่ง ภิกษุใด รับก็ดี ให้รับก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้, เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์. http://84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=02&A=2567&Z=2684 _____________________________________________________ เรื่องนี้ พระท่านรู้กันดีอยู่แล้ว เพราะมีอยู่ในการสวดปาฏิโมกข์ วิธีการที่จะถวายเงินที่ถูกต้อง คือต้องมอบปัจจัยนั้นแก่ไวยยาวัจจกรแล้วแจ้งให้พระสงฆ์ทราบด้วยวาจา หรือเขียนเป็นตัวหนังสือลงในใบปวารณาให้ท่านรับประเคน ---------------------------------------------------------- แต่ในยุคนี้ คนที่อาสา เข้าไปเป็น โยมอุปัฏฐาน หรือ เป็นไวยยาวัจจกร คอยดูแดพระสงฆ์มีน้อยมาก หรืออาจจะแทบไม่มีเลยในหลายๆวัด (นี่คือปัญหาที่ฝ่ายฆราวาสจะต้องเป็นผู้ช่วยกันเข้าไปแก้ปัญหา) จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 20:32:26

ความคิดเห็นที่ 10 บ้านผมเวลาใส่บาตรทุกเช้าจะเอาเงินใส่ซองใส่บาตรด้วย อย่างนี้บาบไหมครับ จากคุณ : พอกินพอใช้ เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 21:20:59

ความคิดเห็นที่ 11 #10 อย่าไปคิดว่าบาปเลยครับ เพราะคุณก็ทำไปด้วยกุศลเจตนา เพียงแต่ว่า ถ้าเรามีความเป็นห่วงเป็นใยในพระศาสนา เราก็ควรจะทำสิ่งต่างๆให้ถูกต้องสมบูรณ์เท่าที่จะทำได้ ------------------------------------------------------------ ดังนั้น ตอนเช้าก็ถวายอาหาร  ส่วนเงินหรือปัจจัย ก็ไปถวายที่วัด วันเสาร์-อาทิตย์ วัดที่อยู่ในเขตละแวกบ้านที่พระท่านเดินทางมาบิณฑบาตรถึงบ้านเราได้ ก็คงมีไม่เกิน ๑๐ วัด เราก็แวะไปสักสัปดาห์ละวัดสองวัด ไปถวายสังฆทาน หรือไปถวายปัจจัยหยอดที่ตู้ที่วัด หรือถวายให้แก่ไวยาวัจจกร หรือถ้าไม่มี ก็หมั่นไปสอบถามดูแลพระคุณเจ้าว่าขาดเหลือสิ่งใด ต้องการปัจจัยสิ่งของใดๆที่จำเป็น  ช่วยกันพยายามประคับประคองพระศาสนากันไป สิ่งใดอะลุ้มอะล่วยเมื่อจำเป็นจริงๆ ก็ว่ากันไป แต่เมื่อทำให้ถูกต้องได้ เราในฐานะที่เป็น ฆราวาส หนึ่งในพุทธบริษัท ๔ ก็ต้องช่วยกันพยายามให้ดีที่สุด ในช่วง ๒๔๔๕ ปีที่เหลือแห่งพระพุทธศาสนาของพระสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้า จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 21:36:50

ความคิดเห็นที่ 12 ความเห็นก็เป็นเพียงความเห็น ไม่ใช่ความจริง ในที่นี้เรากล่าวว่าความจริงคือต้องตามพระวินัยที่พระพุทธองค์บัญญัติเอาไว้ ฉะนั้นความเห็นของบางท่านที่ขัดแย้งต่อพระวินัย ก็ยังคงเป็นความเห็นที่ไม่ถูกตรง ผมจึงขอแย้งกับความเห็นของคุณโขตาลอย่างที่สุด พระไม่ใช่เจริญได้ด้วยวัตถุ สามแสนหรือแสนห้า มีพระแท้(คู่บุรุษสี่คู่เรียงตัวบุรุษได้แปด) สักเท่าใด? พระที่ว่าสมัยนี้แต่งหน้าทาคิ้วก็ยังมี ด้วยเหตุวัตถุนิยมทุนนิยม มิใช่ด้วยเงินหรอกหรือ? ฉะนั้น อย่าได้กล่าวว่าเงินทำให้มีพระมาก มิใช่มากด้วยกระเทยแล้วจะดี ไม่ใช่มีเงินแล้วจะดี หากดีมีเงินด้วยการขวนขวายมาบวชเพราะจะได้รับเงิน ศาสนาจะมีพระมากจริง ๆ มากเป็นล้าน ๆเพราะจะได้เงิน เงินจึงเป็นสิ่งที่เว้นขาด ต้องห้ามตามพระวินัย อย่าอ้างโน่นอ้างนี่นะครับ เงินทำลายพระ ไม่ได้สร้างพระ แม้พระพุทธองค์ทรงบอกคนบวชให้ถือนิสสัย ๔ ให้อยู่โคนไม้ ถือบิณฑบาตร ฉันยาดองในน้ำมูตร(ฉี่) ให้ถือผ้าเปลื้อนฝุ่น(ผ้าบังสุกุล)เพื่ออะไร เพื่อให้เราบวชมาหาเงินทอง เล่นหุ้นอะไรแบบนั้นหรือไม่? ฝากพิจารณาให้มากด้วยครับ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 22:18:39

ความคิดเห็นที่ 13 เพิ่มเติม ทราบได้ไงว่าทำบุญด้วยกุศลเจตนา? เขาก็อาจทำบุญเพราะอยากสวยอยากรวยก็ได้ ไม่เสมอไปนะครับว่าการไปทำบุญแล้วบุญจะเกิดจริง ๆ อีกทั้งกุศลหากไม่ประกอบด้วยปัญญา ก็จะตั้งมั่นไม่ได้นาน เราห้องศาสนา ควรหรือครับที่จะให้ความเห็นผิด ๆต่อไป มันต้องให้ความเข้าใจที่ถูกต่อสาธุชนผู้ยุวพุทธสิครับ ให้เงินพระไม่ได้ ก็ให้ค่าน้ำค่าไฟวัด วัดก็มีคนวัดดูแล มีกรรมการวัดที่ชาวบ้านตรวจสอบได้ดูแลไป จะได้ช่วยพระให้ทำธุระของท่าน คือคันทธุระและวิปัสสนาธุระไป การเดินทางไปไหนใกล้ไกล ตรงนี้รัฐก็มีช่วย คือโดยสารฟรีสำหรัีบพระเณร ไม่ต้องใช้เงิน ผมบวชไม่ใช้เงิน ใช้ทำไม? บริขารต่าง ๆเขาเอามาถวายเพียงพอแล้วในการขัดเกลากิเลส มีมากผิดอีก สบายไปเอื้อต่อกิเลสอีก ปัจจัยสันนิสิตศีลนี่สำคัญ ไม่เสพซ้องในปัจจัยที่เอื้อต่อกิเลสไม่เอานะครับท่าน ตู้เย็นทีวีไมโครเวฟจานทรูมูฟในกุฏิไม่ต้องครับ โน่นอยู่โคนไม้ เป็นพระเมื่อชราก็อนุโลมได้ แต่ชราแล้วไม่ต้องดูทรูวิชั่น ยกเลิกไปเลย เงิน ความสะดวกสบายทางโลก ไม่ใช่ทางของสมณะเลย ประมาณนี้หละหลวงพี่อนุโมทนาถ้าอ่านตามครับ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 22:26:59

ความคิดเห็นที่ 14 ความเห็นที่ #13 "การเดินทางไปไหนใกล้ไกล ตรงนี้รัฐก็มีช่วย คือโดยสารฟรีสำหรัีบพระเณร" จริงอยู่รถเมล์ ขสมก. ในกรุงเทพฯ นั้นพระขึ้นฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย แต่ตอนที่ผมเคยบวช ขึ้นรถ บขส. จากต่างจังหวัดเข้าไปที่กรุงเทพฯ ก็เสียค่าโดยสารนะครับ แต่ลดหย่อนครึ่งราคา (เหมือนทหารตำรวจ) ทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นอยู่ และที่สำคัญรถไม่ได้ไปจอดส่งถึงหน้าวัด ยังต้องต่อรถอีกหลายต่อ ซึ่งไม่มีฟรีเลยสักแห่ง จากคุณ : ดินสอน้ำหมึก เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 22:49:19

ความคิดเห็นที่ 15 เดินครับ ผมเคยบวชธุดงเหมือนกัน เดินเลยครับรองเท้าผมก็ไม่มี ที่สำคัญจงเชื่อได้เลยว่าไม่ได้เดินนานหรอกครับ โยมเห็นก็รับขึ้นรถแล้ว เว้นแต่เราเองปราถนาจะฝึกตนด้วยการเดินเอาเอง สมัยพุทธกาลกิเลสในใจก็มีเท่ากัน เขายังเดินกันสามร้อยโล พระนางมหาปชาบดีโคตมี เดินจนเลือดแตก เราผู้ชายกลัวอะไร เล่าให้ฟังนิดหน่อย สมัยหนึ่งผมต้องเดินทาง(ตอนเป็นพระธุดงค์) มีกิจต้องไปอำเภอ สนม จ สุรินทร์ ก็จาก อ บัวเชด จ สุรินทร์ มันไกลกันเอาเรื่องหละครับคิดว่าเป็นร้อยโล แต่มันก็ต้องไป ไปก็ไปสิครับ หากไกลก็ออกเดินแต่เนิ่น ๆสิครับ ไม่ต้องกลัวเรื่องนี้เลย เพราะมีคนเขาช่วยอยู่ดี คนไทยใจดี เขาเห็นธุระของพระเป็นเรื่องสำีคัญหากคุณจะรีบ นี่พูดในตอนผมเป็นพระใหม่ด้วยนะครับ ตอนผมอยู่เมืองกาญ เห็นพระธุดงค์เดินเยอะมากตามข้างทาง ส่วนใหญ่เดินข้ามจังหวัดทั้งนั้นครับ เดินกันหลายร้อยกิโลไม่มีหวั่น ปลายทางก็โน่นเหลืออีกร่วมสองร้อยโล ก็ลองพิจารณาเอาครับ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 22:59:11

ความคิดเห็นที่ 16 พูดเรื่องธุดงค์แล้วผมอดคิดถึงสมณะเพศครานั้นอั้นไว้ไม่ไหว แล้วเดี๋ยวผมจะได้บวชอีก และคราวนี้ผมจะได้เดินธุดงค์อย่างมันส์เลย ผมมีแผนว่าจะเดินตามเส้นทางไปเทือกพระสิวะแบบรพิณไพรวัลย์ อันที่จริงก็เดินจากเมืองกาญไปทางพม่าออกไปอินเดีย ประมาณนี้หละ นี่เป็นความตั้งใจเล็ก ๆของผม เล่าสู่กันฟังหนะครับ คิดแล้วปลื้ม อยากให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:01:58

ความคิดเห็นที่ 17 เจตนาเป็นที่ตั้งของกรรมครับ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:03:48

ความคิดเห็นที่ 18 ใครแย้งพระวินัย แล้วบอกว่าให้เงินพระได้ ผมก็ชี้แจง ใครเ็ป็นพระแล้วบอกว่าไม่มีเงินจะอยู่ไม่ได้ สึกออกไปเสียเดี๋ยวนี้ครับ พระป่วยมี รพ สงฆ์ หากเกินวิสัยอยากช่วยก็จ่ายค่ายาให้หมอ ไม่ใช่ให้เงินพระ อยากให้ท่านมาบ้าน บ้านอยู่ไกล ซื้อตั๋วเครื่องบินให้เด็กวัดหรือคนอุปฐาก เขาจะจัดการเอง ไม่ใช่เอาเงินไปให้พระ น้ำไฟในวัด ให้คนวัดกรรมการวัดจ่าย เราบริจาคลงตู้รับค่าน้ำไฟ ไม่ใช่ให้พระ อย่าเอาค่านิยมผิด ๆว่าต้องใส่ซองให้พระตอนนิมนต์ท่าน แบบนั้นมันผิด อ้างเจตนา เจตนาก็บอกว่าดีทั้งนั้นแต่เป็นการให้ยาพิษเพราะนึกว่ายาดี แบบนี้ก็ต้องพิจารณา จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:27:24

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความเห็นนะคะ ^^ ปกติเราถวายเงินให้พระค่ะ คือ คิดแบบทางโลกๆ ว่าท่านน่าจะมีความจำเป็นต้องใช้ แล้วเคยได้ยินว่าพระท่านต้องจ่ายค่าไฟที่กุฎิเอง ได้ยินแบบนี้ก็ เราต้องช่วยท่านนะ ต้องถวายให้ท่าน เพราะท่านไม่ได้ทำงาน แล้วเราเคยถวายเงินพระ ท่านก็เอาเงินเราไปซื้อหนังสือชุดพระโอษฐ์เล่มโตๆ ถวายปัจจับให้รักษาตัว เป็นค่ายา เคยถวายมาหมดล่ะค่ะ แต่เมื่อวานได้อ่านเกี่ยวกับเรื่องพระอาบัติ เพราะจับต้องเงิน ก็เลยคิดต่อไปว่า เราก็ถวายเงินพระเป็นประจำเลย เราไม่ได้เจตนาให้พระท่านอาบัติ แต่เราเจตนาจะช่วยเหลือสงเคราะห์ท่าน (ใช้คำไม่ถูกค่ะ) จึงเป็นที่มาของกระทู้นี้ล่ะค่ะ :-)   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:39:30

ความคิดเห็นที่ 20 ตามหลักแล้วควรฝากเงินไว้ให้ไวยาวัจจกรนะครับ     แล้วเวลาพระท่านจะประสงค์ใช้เงินทำอะไรก็ให้ไปบอกไวยาวัจจกร  ให้ไวยาวัจจกรเค้าจัดการให้   นีเป็นหลักการปฏิบัติที่พุทธองค์ทรงกำหนดไว้   และพระป่าสายกรรมฐานก็ปฏิบัติสืบกันมานะครับ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:48:35

ความคิดเห็นที่ 21 ผมเห็นชอบตามคุณ TheAcT นะ เพราะข้อห้ามนั้นชัดเจนจริงๆ พุทธะบริษัทเองก็ควรทราบข้อศีลพระโดยละเอียดเช่นกัน จะได้ไม่ประมาทในการอุปถัมพระศาสนา เรียกว่าได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:51:43

ความคิดเห็นที่ 22 ห๊าาาาา  ท่านแอ็คจะเดินธุดงค์แบบ รพินทร์ ไพวัลย์ !!! งั้นก็ต้องเจอแหม่มมาเรีย แหม่มเบล แหม่มคริส ตายละเหวยยยย  ตายละวาาาาา       จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:59:59

ความคิดเห็นที่ 23 เราจะไม่ให้เงินทองต่อพระนะครับน้องยิ้ม เงินทองนั้นเป็นของเผ็ดร้อนพระเคยดีอาจเป็นพระเลวได้ (อกุศลมูลจิตมี ๑๒ แบ่งเป็นโลภะมูลจิต ถึง ๘)คือเยอะมาก การจะช่วยค้ำจุนพระศาสนาโดยเราอาศัยสะดวกด้วยการใช้เงินช่วยก็ต้องทำให้ถูกครับ เช่นว่าอยากช่วยค่าไฟ ก็ใส่ตู้บริจาคสำหรับค่าไฟ พระนั้นบริหารจัดการเรื่องเงินทองหรือทำธุรกรรมทางการเงินไม่ได้ ไม่ว่าจะเช็ค หรือพันธบัตรหรือทองคำ หรืออะไรที่เปลี่ยนเป็นเงินทองก็ไม่ได้นะครับ อย่างการเอาที่ถวายวัด นี่ถวายวัดนะ ไม่ใช่ให้พระ วัดนั้นก็มีกรรมการดูแลซึ่งเป็นโยมในท้องถิ่นที่เชื่อถือได้ ส่วนสมภาร หรือเจ้าอาวาสนั้นก็ทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยของพระลูกวัด ไม่ใช่มีหน้าที่มาจ่ายเงินซื้อของโลตัส สมภารสามารถให้ความเห็นว่าสมควรสร้างสิ่งนี้ ๆ ตามสมควรในวัดได้จริง แต่ไม่ใช่คนถือเงิน เหล่านี้เข้าใจไม่ยากนะครับ แม้การที่เราสละเงินให้เป็นสาธารณประโยชน์ต่อสงฆ์โดยถือไว้ที่ไวยาวัจจกรจริงอยู่ แต่พระจะถือว่าเงินนั้นเป็นของตน ๆ ไม่ได้นะครับ จะยินดีว่านั่นเงินเรา หรือยินดีที่จะขวนขวายให้ได้มาซึ่งทรัพย์นั้นก็มิได้ ถูกแล้วที่พระไม่ได้ประกอบอาชีพอย่างคฤหัส แต่พระก็อยู่ได้ด้วยสมณสารูปที่เหมาะสมแล้ว เช่นกินอยู่ด้วยบิณฑบาตร มีอาสนะอันสมควรแก่ตนเท่านั้นไม่เกินไม่เอื้อต่อกิเลส กรณีตัวอย่างว่าไวยาวัจจกรถือเงินนั้นไว้ และเมื่อคราที่จำเป็นต้องหาคัมภีร์หรือบริขารที่จำเป็นต้องซื้อหา จึงเป็นหน้าที่ของไวยาวัจจกรต้องไปซื้อหามาครับ มันก็อีแบบนี้หละครับท่านทั้งหลาย จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:00:39

ความคิดเห็นที่ 24 ถูกต้องนะคร๊าบ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:11:34

ความคิดเห็นที่ 25 มีบางท่านอ้างหลักเมณฑกานุญาต ว่าเราให้เงินพระได้แล้วพระก็เอาเงินนั้นไปให้ใคร ๆได้เป็นต้น ผมจะชี้แจงดังนี้ (เคยชี้ไปแล้วก๊อปให้ดูอีกที) เมณฑกคฤหบดีทราบว่าพระผู้มีพระภาคจะเสด็จเดินทางไกลไปอังคุตตราปะ จึงกราบทูลขอร้องให้ทรงอนุญาตเสบียง จึงทรงอนุญาต ดังต่อไปนี้             ๑. ทรงอนุญาตของ ๕ อย่างที่เกิดจากโค (ปัญจโครส) คือนมสด, นมส้ม, เปรียง๑, เนยข้น, เนยใส.             ๒. ทรงอนุญาตให้แสวงหาเสบียงทางได้ คือ ข้าวสาร, ถั่วเขียว, ถั่วราชมาส, เกลือ, งบน้ำอ้อย, น้ำมัน, เนยใส ตามความต้องการ             ๓. เมื่อมีคนมอบเงินทองแก่กัปปิยการก ทรงอนุญาตให้ยินดีเฉพาะของที่ควร ซึ่งจะได้มาจากเงินทองนั้น แต่ไม่ทรงอนุญาตให้ยินดีตัวเงินทอง หรือให้แสวงหาเงินทองเลย. กัปปิยการก (อ่านว่า กับ-ปิ-ยะ-กา-รก) แปลว่า ผู้ทำให้เป็นกัปปิยะ ผู้ทำสิ่งที่สมควรให้แก่สมณะ หมายถึงผู้ปฏิบัติภิกษุในเรื่องปัจจัย ๔ หรือหมายถึงลูกศิษย์ของภิกษุ ผู้จัดของที่สมควรถวายแก่ภิกษุ ผู้ทำหน้าที่ปฏิบัติดูแลภิกษุในเรื่องการขบฉัน ทั้งยังทำหน้าที่ช่วยเหลือภิกษุมิให้ต้องอาบัติหรือความผิดทางพระวินัย เช่น ทำสิ่งที่เป็นอกัปปิยะอันไม่สมควรแก่สมณะให้เป็นกัปปิยะก่อนถวาย เป็นต้นว่า ปอกผลไม้ที่มีเปลือกหนาก่อนถวาย การให้เงินทองต่อภิกษุไม่ได้นะครับ ในข้อนี้หมายถึงให้แก่กัปปิยการกมิได้ให้เงินทองแก่พระสงฆ์ จะให้ทางตรงหรือทางอ้อมก็ไม่ได้ แต่ให้ผู้อุปฐากมีไวยาวัจกร เด็กวัดที่คอยดูแลเป็นต้น เงินทองนั้นก็หาได้เป็นของภิกษุนั้นนะครับ เมื่อภิกษุรับเงินทองจะเป็นอาบัติ จึงต้องสละออกเสีย ข้อวินิจฉัยตรงนี้ ภิกษุต้องไม่ยินดีในเงินทองเหล่านั้น ไม่ขวนขวายให้ได้เงินทองใด ๆเลย อย่างพระเล่นหุ้น แบบนี้อาบัตินะครับ ************************** การสละออกซึ่งเงินทองนั้น กรณียอมรับเงินเพื่อฉลองสัทธาโยม(หมายถึงโยมไม่ยอมเข้าใจเรื่องพระวินัย) โยมอาจจะปัญญาด้อยหรือทิฏฐิหนาก็ว่ากันไป หรือพระเองอาจเลี่ยงไม่ได้ก็ว่ากันไป แต่พระจะต้องสละทิ้งไปนะครับ คือทิ้งโคนต้นไม้ทิ้งไปเลย ประกาศออกมาว่าใครจะใช้ประโยชน์จงเอาไป มันไม่ใช่การนำเงินนี้สละด้วยการเอาไปให้อดีตเมีย ให้เพื่อนเก่าเพื่อนสนิท อีแบบนั้นมันจะไปต่างอะไรกันหละครับ? สมมติผมเป็นพระ มีคนทำบุญให้เงินเจาะจงที่ผม ผมเลยอ้างว่ารับแทน รับแทนก็ไม่ได้ครับ คนให้เงินพระก็ผิด พระรับเงินก็ผิด พระรับแทนก็ผิด รับแทนไม่ได้ โยมจะต้องให้แก่กัปปิยการกเท่านั้น แล้วผมเป็นพระก็เลยรับเงินทองนั้น จากนั้นก็เอาไปให้อดีตเมีย หรือเพื่อน แบบนี้แล้วบอกว่าทำได้ก็ตายแล้วครับ เป็นการโยกย้ายฟ้าดินเสียอย่างนั้น ในทางกฏหมายบ้านเมืองเราก็มีข้อห้ามเหล่านี้ไว้นะครับ หากใครเคยบวชเป็นพระ ทรัพย์ที่ได้ในฐานะพระ เมื่อสึก จะต้องสละทรัพย์นั้นให้เป็นของหมู่สงฆ์ (นี่ทางกฏหมาย) เพื่อป้องกันไม่ให้บวชเพื่อมาหากินในผ้าเหลืองไงครับ เรื่องกฏหมายเชิญศึกษาต่อได้ เพราะผมตรวจสอบมาแล้ว กรณีที่ดิน เขาถวายวัด แล้วพระมาเอาใส่ชื่อของตนเป็นเจ้าของ ก็ปราชิกไงครับแบบที่เป็นข่าวดัง แม้ศาลบังคับให้คืนแต่ทางพระวินัยชื่อว่าปราชิกบริบูรณ์ไปแล้วเป็นต้น แล้วหากต้องใส่ชื่อใครสักคน ใครหละ? ก็ในนามมูลนิธิหรือกลุ่มอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่พระไงครับ เช่นมูลนิธิมายาโคตมีเป็นต้น นี่คือไม่ใช่พระ มีโยมดูแลบริหารจัดการเป็นระบบ เปิดเผยตรวจสอบได้ตามหลักการ เอาล่ะยาวแล้วหละ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:19:18

ความคิดเห็นที่ 26 เอ่อถ้าท่านบวชแล้วธุดงค์ล่ะก็ผมยินดีเป็นโยมอุปํฏฐากตามธุดงค์ด้วยนะครับ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:31:36

ความคิดเห็นที่ 27     ขออนุโมทนากับท่านที่เข้ามาตอบตรงตามพระบัญญัติ เป็นการให้ความเคารพธรรม เคารพพระศาสดา ค้ำจุนศาสนา    ขอตำหนิแบบรุนแรงกับผู้ที่พยายามฝืน ด้นๆ ไป ข้างๆ คู กล้าแย้งกับพระบัญญัติกล้าแย้งกับพระศาสดา  จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:39:50

ความคิดเห็นที่ 28 คำกล่าวของสุภาพบุรุษนั้นเหมือนงาช้างที่งอกออกมาแล้ว จะหดกลับไปไม่ได้นะครับคุณ wutthitham เพราะผมจะถือเป็นจริงเป็นจัง แบบว่าต้องการลูกหาบอะนะ ไม่ต้องตอกทอยได้แบบแงซาย แต่สตรีเพศไม่เอานะยิ้ม หรือไม่ต้องชำนาญทางแพทย์แผนโบราณแบบซ่างปาผมก็รับสมัครละครับ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:41:33

ความคิดเห็นที่ 29 คุณวุฒิธรรมเขาจะขอตามเฮีย  เพราะเขาอยากจะไปเจอสามแหม่มน่ะ     จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:50:03

ความคิดเห็นที่ 30 ลืมบอกไปครับว่าถ้าผมว่างจากธุระการงานทั้งปวงนะ(ตอนนี้หนี้ท่วมหัวอยู่เลยครับ)  555 ผมบอกไม่หมดน่ะโทษทีหวังว่าคงไม่ถือนะ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:51:24

ความคิดเห็นที่ 31 หนูยิ้มนี่เดาเก่งเนอะ    รู้ได้ไงเนี่ย  หรือว่ามี  เจโตปริยญาณ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:52:41

ความคิดเห็นที่ 32 มีเรื่องเล่าขณะธุดงค์ว่า หากเดินทางไปทางจีนตอนใต้(สิบสองปันนา)ซึ่งผมก็ไม่รู้มันตรงไหน คนหมู่นั้นเขานิยมพระธุดงค์มาก ถึงขั้นว่าจะต้องยกบุตรสาวแสนสวยของตนของตนไว้ให้ดูแลเชียว ฟังเท่านี้พระหนุ่มเณรน้อยก็หูผึ่ง ก็ไชน่าเกิลขาวอมชมพู เอ๊ะมันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับคุณ wutthitham เราจะไปลำบากยากต่อกิเลสที่จะพอกพูน ไม่เจอสาว หลายชั่วโมงจะเจอวัวสักตัวกับคนเลี้ยง อาจได้ข้าวเหนียวปั้นเดียวในรอบสามวัน การเลือกทุกขาปฏิปทาไม่ใช่อัตตกิลมัตถานุโยค แม้ไม่สบายเหมือนกุฏิ แต่ก็สบายใจ จิตใจสงบ นึกภาพขุนเขาเทือกพระสิวะ เราจะได้ไปยืนอยู่บนยอดที่สูงที่สุด จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:00:57

ความคิดเห็นที่ 33 555  คุณพูดอย่างนี้ผมนึกถึงสมัยยังเป็นพระเลย    เพราะสิบสองปันนาเป็นที่ผมต้องการไปมาก    แต่สหธรรมิกบอกผมว่า  "ท่านจะเอาบาตรไปทำเล้าไก่เหรอ"   ผมจึงไม่ยอมไปเพราะกลัวเจอวัวเขาอ่อนขวิด จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:04:37

ความคิดเห็นที่ 34 ท่านแอ็คเขียนแบบนี้ ยิ้มว่านะ หากคุณวุฒิธรรมแกเคลียร์หนี้หมด แกคงจะบวชเองเลย แล้วออกธุดงค์โดยมีเส้นทางเป้าหมายอยู่ที่...สิบสองปันนา !!!   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:06:00

ความคิดเห็นที่ 35 นั่นแน่ เคยต้องการไปสิบสองปันนาด้วย //ฮ่าฮ่้าฮ่า จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:07:57

ความคิดเห็นที่ 36 แหม่ถ้าจะไปจริงๆผมคงไม่บวชหรอกครับ   แต่ชีวิตนี้ผมตั้งใจไว้ว่าจะไม่บวชแล้วล่ะ   แต่บวชใจแทนครับเลยคิดว่าถ้าจะทำประโยชน์ให้แก่พระได้ก็จะทำ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:10:55

ความคิดเห็นที่ 37 หนูยิ้มนี่น่าจะเปลี่ยนเป็น  หนูหัวเราะเนอะ   555   หัวเราะได้ใจมาก  (laughing-girl) จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:13:59

ความคิดเห็นที่ 38 เรื่องถวายเงินพระนี่ ผมก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เช่นกัน ว่าเป็นบาป หรือเป็นบุญ สมัยบวช เวลาขาดเหลืออะไร ก็ไม่เคยใช้เงินซื้อสักบาท เพราะมีญาติโยมมาถวายพร้อม จำได้ว่า ตอนบวชวันแรก ลืมผ้าเช็ดตัว ก็เลยฝากเพื่อนสนิท ไปบอกโยมแม่ ให้โยมแม่นำมาถวาย ซึ่งถ้าจำไม่ผิด ถือว่าไม่ผิดวินัยสงฆ์ แต่ระหว่างบวช ก็เห็นอะไรแปลกๆ พิกลหลายอย่าง พระบางรูป เก็บปัจจัยที่ได้ นำเอาไปซื้อข้าวของสนองความต้องการตนเองก็มี บางทีก็เอาเงิน ฝากเพื่อน ไปซื้อบุหรี่มาสูบ ซื้อข้าว ซื้อของกิน บางรูปก็บ่นๆ อยากไปเที่ยว บางทีก็มีปัญหาภายใน ไม่ยอมเขียนรายชื่อนิมนต์ เขียนแต่พรรคพวกตัวเองลงไป (พอไม่มีกิจนิมนต์ ก็จะไม่ได้รับปัจจัย) ทำให้กลายเป็นแบ่งพวกแบ่งฝ่ายกันขึ้นมา พูดตามตรง ตอนบวช ไม่ได้ใช้เงินสักบาท และไม่รู้จะเอาไปใช้ทำอะไร จะซื้ออะไรตอนนั้นยังนึกไม่ออกเลย จากคุณ : EvilX (EvilX) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 03:22:40

ความคิดเห็นที่ 39 บวชอยู่ไม่กี่วัน  จะทำเคร่งขนาดไหนก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ  ..แต่ผลคือ ไปไม่ไหว ก็สึกออกมา ฮ่าๆๆ... ถ้าเก่งจริง ก็ต้องบวชไปนานๆหลายๆปี แล้วค่อยมาคุยให้ฟังอีกที พวกเคร่งจนคลั่งทั้งหลาย ไม่เห็นมีใครอยู่ในผ้าเหลืองได้นาน ...  เพราะพวกนี้ขาดปัญญา  ไม่รู้จักอะไรคือความพอดี สายกลาง ไม่รู้ว่าอะไรควรเคร่ง อะไรควรหย่อนแค่ไหน   ผลคือปฏิบัติธรรมไม่ได้ผล  ไม่ได้รู้เห็นธรรมในระดับสูงๆได้  จึงไม่มีพลังใจพอจะอยู่ไปได้ตลอด  เพราะใจขาดความดูดดื่มในรสของธรรมะ ก็สึกออกมาในที่สุด ... ส่วนอีกพวกที่หย่อนเกินไปก็ทำนองเดียวกัน   ไปไม่ไหว ก็สึกออกมาจนได้ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 05:20:16

ความคิดเห็นที่ 40 สำหรับวัดในเมือง เช่นในกรุงเทพ เงินที่ลงในตู้บริจาควัด  ไม่มีวัดไหนเขาเอามาแบ่งให้พระหรอกนะ   ไปลงบัญชีวัดทั้งหมด ค่าน้ำค่าไฟ  ค่าใช้จ่ายต่างๆประจำกุฏฺิ   ทั้งค่าเลี้ยงดูลูกศิษย์วัด หรือคนที่มาอาศัยแต่ละกุฏิ  พระต้องใช้จ่ายเงินส่วนตัวทั้งนั้น  ไม่มีวัดไหนจ่ายให้เลย  ไม่ต้องพูดถึงค่าใช้จ่ายส่วนตัวอื่นๆอีกสารพัด  เช่น  ค่าซ่อมแซมบริเวณกุฏิ  ค่าเดินทางส่วนตัว  ค่าซื้อของถวายพระผู้ใหญ่หรือให้พ่อแม่ปู่ย่าตายายบ้าง(สำหรับพระที่มาจากครอบครัวพื้นบ้าน ยากจน เช่นจากทางอีสาน)  ค่าเรียน ค่าหนังสือ  ฯลฯ  พระต้องหาเงินส่วนตัวจ่ายทั้งนั้น  ไม่มีวัดไหนเขาเอาเงินวัดมาจ่ายให้พระรูปไหนหรอก.. ว่างๆลองแวะไปถามพระตามวัดต่างๆในเมืองบ้าง เช่นวัดในกรุงเทพนี่แหละ...ถามพระว่า เงินที่ลงในตู้วัด  มีการแบ่งจ่ายส่วนตัวให้พระเณรบ้างไหม  และเงินจ่ายต่างๆส่วนตัวของพระแต่ละรูป  ใครจ่ายให้...?   ไม่งั้นความเห็นแบบขาดความรู้ งมโข่ง หน้าเดียว จะออกมาเรื่อยๆๆ พวกอวดโง่  อยู่ในความฝัน ในอุดมคติ ไม่รู้ว่าอะไรคือความจริงในโลกแห่งความเป็นจริง  อะไรๆก็จะว่าตามตำราแบบคลุ้มคลั่งหน้าเดียวแบบพวกซี้ปังเท้า(Square Head) ทั้งหลาย แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 09:07:08 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 07:47:33

ความคิดเห็นที่ 41 เราแต่ละคนเอาปัญหาความสงสัยนี้ไปถามพระวัดที่ตัวเองไปประจำตรงๆ เลยได้มั้ย จะได้รู้คำตอบที่ถูกต้องไว้ปฏิบัติ จากคุณ : Nay_nan เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 08:27:30

ความคิดเห็นที่ 42 เห็นด้วยกับ  โขตาน เราไม่เคยอยู่กับพระนาน ๆ เราไม่เคยสังเกตุพระดี ๆ (ดีในระดับกลางนะครับ ไม่ใช่ระดับสูงหรือสูงสุด) เราจึงคิดเอาฝ่ายเดี่ยวว่า มันต้องยังงี้ ในทางทฤษฏี ทำได้ทุกอย่างครับตามพระวินัย แต่ในทางปฏิบัติมันตรงกันข้าง ลองพิจารณาเอาดูครับ สิ่งใดควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ทุกอย่างมันอยู่ที่เจตนาเป็นสำคัญ จากคุณ : เด็กวัด (boss11589) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 09:00:32

ความคิดเห็นที่ 43                         พระเราทุกวันนี้ถามว่าถือศีลให้ครบ  227 ข้อได้ไหม?!  ตอบว่าได้  แต่มีน้อย   เพราะอะไร?!  เพราะพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบที่บวชใหม่นั้นน่ะไม่เป็นที่สบอารมณ์    ของพระแก่พรรษาที่ผิดวินัยหลายๆท่าน   เมื่อการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบของพระใหม่ไปขัดกับกิเลสของพระทุศีล     มันจึงมีสามทางให้เลือก    1.เลิกปฏิบัติดีปฏิบัติชอบซะแล้วกลายเป็นพวกเดียวกับพระทุศีล   2.ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบต่อไปแต่ต้องปรับตัวโดย   อาจจะพูดคุยกับพระเหล่านั้นบ้างเพื่อแสดงความเป็นมิตร   และจริงใจกับเขาแกล้งทำเป็นสนุกสนาน    เฮฮาตามเขาแต่ใจยังมีสติ และผิดศีลบางครั้งตามสถานการณ์บังคับ   เช่นหมู่คณะเค้าตัดหญ้า   ตัดต้นไม้  หรือ  ขุดดิน   ซึ่งมันผิด  ปาจิตตีย์อยู่แล้วแต่เราต้องตั้งจิตไว้ว่า   ไม่ได้ทำเพราะเต็มใจแต่ถูกบังคับให้ทำถ้าไม่ทำก็ขัดกับหมู่คณะ    3.อัปเปหิตัวเองให้กลายเป็นพระธุดงค์ไปตามที่ต่างๆ  เช่น  วัดร้างหรือป่าช้า   สุสาน  และป่าเขาลำเนาไพร    ซึ่งสมัยที่ข้าพเจ้าบวชนั้นได้เลือกทำข้อ 2 ก่อนจนได้ซักระยะจึงทำข้อ 3 ต่อมา  ในที่สุดก็  ธุดงค์ไปตามป่าช้า  สุสาน  เพราะผมคิดว่าอยู่กับผีดีกว่าอยู่กับคนเอาบุญให้เค้า  เค้ารับจบ  เต็มที่เค้าลองดีกับเรา  เราก็อุทิศบุญทั้งชีวิตให้   เข้าป่า  ถ้าเจอสัตว์ร้าย    เราก็อุทิศชีวิตยอมตาย   ตายในหน้าที่ยังได้บุญกุศลหลายแต่   ทั้งผี  ทั้งสัตว์ที่ว่าแน่  ก็ยังแพ้คน  เพราะคนแต่ละคนย่อมมีกิเลสไม่เหมือนกัน   บางคนพูดด้วยดีๆยังไม่รู้เรื่อง   ประมาณว่าถ้าข้าชั่ว  เอ็งก็ต้องชั่วเหมือนข้าถึงจะอยู่ร่วมกันได้   ลำพังแก้กิเลสตัวเองก็พอตัวอยู่แล้ว   แต่ต้องมาเจอกิเลสคนอื่นด้วยก็ยิ่งย้วยไปกันใหญ่นี้แลจึงเป็นสาเหตุที่ว่าพระกรรมฐานสมัยก่อนมักปลีกตัวจากหมู่คณะ   อยู่รวมกันมากๆก็อาจทำให้คะนองปาก      วงการสงฆ์ทุกวันนี้ก็น่ากลัวครับผมเองเมื่อสมัยเป็นพระยังถูกทำลายให้เสียเลย    เพราะพระผู้ใหญ่อิจฉาปฏิปทาของผมเลยส่งคนมาทำลาบเลยคิดเสียว่าลาสิกขาดีกว่า     ถึงไม่บวชกายแต่บวชใจได้                   ขอให้ทุๆท่านเจริญธรรม แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 10:02:51 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 10:02:07

ความคิดเห็นที่ 44 พระศาสดาตรัสไว้ว่า "ธรรมวินัยนี้จะรุ่งเรื่องหรือเสื่อมทราม ก็ด้วยบริษัททั้งสี่ หาใช่คนนอกไม่" ท่านกล่าวได้ ถูกต้อง แจ่มแจ้งจริงๆ ปัจจุบันเห็นได้ชัดเจนว่า พระภิกกษุบางกลุ่มเอง ก็หลับตาข้างหนึ่งให้กับธรรมวินัยในบางข้อ อุบาสก อุบาสิกาบางกลุ่มเอง ก็หลับตาข้างหนึ่งให้กับธรรมวินัยบางข้อ หลับตาข้างหนึ่งให้กับพระภิกษุบางกลุ่ม เห็นงามในการละเลยข้อศีลของพระ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 14:27:51 จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:27:34

ความคิดเห็นที่ 45 ถูกใจสิ่งที่คุณ x-philes ตอบจริงๆ และสะท้อนสิ่งที่คุณโขตาน  และคนที่คิดแบบนั้นได้ดีจริงๆ พระธรรมเสื่อมไปจากที่ควรเป็น ไม่ได้เป็นเพราะใคร ก็เป็นเพราะบริษัท 4 ช่วยกันอนุโลมให้หย่อนยานนี่เอง จากคุณ : nipana เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:51:00

ความคิดเห็นที่ 47 เดี๋ยวแถมอีกเรื่อง พอดีเหลือบไปเห็นเรื่องการที่พระเรียนหนังสือแล้วใช้เงิน ทราบไหมครับว่าบวชเรียนหนะฟรี ที่ไม่ฟรีนี่เพราะไปเรียนเรื่องทางโลก งงกันหละสิท่านทั้งหลาย ก็หลวงน้องของผมนี่หละตอนนี้ต้องเรียกมหาเพราะสึกแล้ว ทำไมสึก เพราะไปเรียนคอมพิวเตอร์จนจบปริญญาตรี พอจบแล้วก็ร้อนวิชาอย่างที่บอก คือต้องออกมาใช้ความรู้ที่เรียนมา อันว่าความรู้นอกพระศาสนานี่มันเป็นติรัจฉานคถา อาบัตินะนี่ที่ไปเรียน มันไม่ใช่กิจของสงฆ์ ไม่ใช่วิปัสสนาธุระ ไม่ใช่คันทธุระ ไม่ใช่ทางดับทุกข์ด้วยนะ แล้วก็บ่นว่าต้องใช้เงิน แน่หละบวชเป็นพระแต่ทำตัวเป็นฆราวาส มันก็ลำบากหนัก มิหนำซ้ำเมื่ออุส่าห์เรียนจบแล้ว ก็อยากใช้ความรู้ ก็เลยอยากสึก ผมรู้ดีเพราะช่วยทำโปรเจ็คจบให้ ก็ได้อานิสงค์ของการไปเรียนทางโลกด้วยการร้อนผ้าเหลืองนั่นประไร เอวังก็จบแบบนี้หละท่านทั้งหลายเอ๋ย (ปล อย่าอ้างว่าจำเป็นต้องใช้เงินในการทำกิจที่ไม่เกี่ยวกับสงฆ์) เพราะพระสงฆ์ไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงินเลย และหากใครยังฝืนพระวินัยอยู่อีก ผมก็จะยืนอยู่เพื่อแย้งให้ถึงที่สุดครับ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 15:48:50

ความคิดเห็นที่ 48 คคห ที่ 46 ที่หายไปอยู่นี่ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 15:54:52

ความคิดเห็นที่ 49 เงิน จะเป็นอสรพิษร้าย เมื่อพระมีความโลภ หรือสะสม หรือใช้เรื่อยเปื่อยไร้สาระ แต่จะเป็นคุณอนันต์ หากนำมาใช้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์หรืือพัฒนาวัดวาที่อยู่อาศัย จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 19:43:46

ความคิดเห็นที่ 50 สนับสนุนคุณ TheAcT ครับ การให้พระภิกษุสะสมเงินทองได้ นำแต่ความเสื่อมเข้ามาในศาสนา  เมื่อมีเงินก็เริ่มมีรายจ่าย เมื่อมีรายจ่ายเงินก็เริ่มมีความจำเป็น เมื่อจำเป็นก็ต้องหา  เมื่อหาได้ง่ายเพราะความศรัทธา  คนชั่วก็มองเห็นจึงเข้ามาร่วมด้วย ศาสนาก็ทรุดหนักกว่าเดิม   คนที่เปลี่ยนไปนับถือศาสนาอื่นๆด้วยพฤติกรรมของพระในเรื่องนี้ก็มีเยอะ แม้ชาวพุทธด้วยกันเองก็มองพระไปทางไม่ดี ดูอย่างคุณรถเรณูเป็นต้น เมื่อไม่นับถือพระ ก็จะไม่นับถือพระธรรมเพราะเห็นพระตัวอย่าง ถึงเราจะบอกว่าให้แยกแยะแต่เราก็ต้องรู้ว่า มันเกิดขึ้นจริงและมีมากด้วย        การแก้ไขเรื่องนี้จะยากเพราะมันเป็นธรรมเนียม ทางแก้ต้องเริ่มจากต้นทางออกกฎให้เคร่งครัด เพีอให้ทั้งพระและศาสนิกเข้าใจตรงกันว่าจะไม่มีการถวายและรับเงิน เพื่อให้ไม่อึดอัดทั้งพระและคนถวาย อย่างเช่นถ้าเรานิมนต์พระมาแล้วไม่ถวายเงินคงรู้สึกอึดอัดด้วยมันเป็นธรรมเนียมมานาน (เดี๋ยวนี้ใครให้เยอะก็ภูมิใจใด้เยอะ ได้อยู่แถวหน้า)   แต่เพราะมันเริ่มเป็นธรรมเนียม มันก็ยากเพราะที่ใหนๆก็เป็นเหมือนกันหมด ไม่รู้จะเริ่มที่ใหน    สำหรับคุณโขตาน คงอยากอำนวยความสะดวกให้พระภิกษุ แต่จะมีวิธีอื่นอีกไหม  ที่ภิกษุไม่จำเป็นต้องมีหรือใช้เงิน  เรื่องเงินผิดวินัยและข้อเสียมีมาก จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 00:43:28

ความคิดเห็นที่ 51 เมื่อสี่ ห้าสิบปีที่แล้ว บ้านเรือนและวัดส่วนใหญ่ยังไม่มีน้ำประปาและไฟฟ้าใช้ ก็เห็นประชาชนส่วนใหญ่ก็อยู่กันได้ไม่เดือดร้อนอะไร เดี่ยวนี้มีความสะดวกสบายทุกอย่าง จึงทำให้เกิดความเคยชิน แต่หากจะเอาความสะดวกสบายมาลบล้างพระธรรมวินัย ผมเห็นว่า ไม่สมควร พระที่บวชเพื่อปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ เพื่อชำระกิเลสจริง มีความจำเป็นต้องใช้เงินน้อยมาก และค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่เป็นของวัด พระพุทธองค์ก็ทรงอนุญาตให้ฝากเงินไว้กับฆราวาสเป็นผู้ถือไว้ พระที่มาบวชหากปฏิบัติไม่ได้แล้วก็ควรสึกออกไป ปริมาณมีคุณค่าน้อยกว่าคุณภาพอยู่แล้ว ไม่อยากเห็นพระธรรมวินัยต้องโมดิฟายไปเรื่อยๆเพื่อตอบสนองตัณหาของคนส่วนใหญ่ จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 01:57:40

ความคิดเห็นที่ 52 อยากถวายเงินแบบไม่บาป เชิญวัดจานบินได้เลยครับ จากคุณ : คนผ่านทาง (heartwhere) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:29:24

ความคิดเห็นที่ 53 วัดที่มีครูบาอาจารย์ดีๆ จะเข้มงวดกับเรื่องพวกนี้ครับ จะมีไวยาวัจกรคอยจัดการเรื่องนี้ เงินหรือสิ่งของที่ถวายมาจะเป็นของส่วนกลางทั้งหมด พระขาดเหลือสิ่งใด ก็ไปบอกไวยาวัจกรให้จัดการ พระไม่ได้ใช้ได้หยิบเองหรอกครับ แต่ส่วนมากพระท่านก็ไม่ได้ใช้หรอกครับ ใครถวายมา ท่านก็ถวายครูบาอาจารย์ให้เอาไปบริจาคโรงเรียน โรงพยาบาล ตามเรื่องของท่าน จากคุณ : บันทึก..การเดินทาง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:04:53

ความคิดเห็นที่ 54 ขออนุญาตเล่าให้ฟังแล้วกันนะคะคุณยิ้ม พอจ.ตั๋น วัดบุญญาวาส ท่านก็ไม่รับเงินค่ะ ถ้าจะให้เงิน ก็ใส่ตู้ แล้วเขียนใบปวารณา ตัวท่านเองก็ไม่ได้บอกเอาไปใช้อะไร แต่โยมอุปัฏฐาก ไวยาวัจกรท่านก็จะเอาไปใช้ตามสมควรแก่กิจของสงฆ์และของวัดเอง อย่างพระอาจารย์สงบ ที่ราชบุรีก็เหมือนกัน ไม่มีตู้สำหรับบริจาคด้วย ต้องไปหยอดในลิ้นชักตรงใกล้ๆ พระพุทธรูปเอง - -" ท่านเองก็บอกว่า ไม่รู้หรอกว่ามีเงินอะไรเท่าไหร่ ไวยาวัจกรท่าน โยมอุปัฏฐากท่านทำอะไรก็ว่าไป หรืออย่างหลวงพ่อสุรศักดิ์ วัดมเหยงคณ์เอง ที่ไปล่าสุดก็ห้ามไม่ให้ถวายเงินกันค่ะ พระสายป่า สายหลวงปู่มั่น เท่าที่เคยเจอ ก็แบบเดียวกันนะคะ ห้ามถวายเงินน่ะค่ะ เพราะฉะนั้น...ตามข้อสรุปเท่าที่เราเจอ ถ้าเป็นพระที่เคร่งครัดพระวินัย ปฏิบัติดีๆ ส่วนใหญ่ (ไม่กล้าบอกว่าทั้งหมด เดี๋ยวจะตีขลุมไปนะคะ) ไม่รับเงินค่ะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:52:15

ความคิดเห็นที่ 55 แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 18:12:24 จากคุณ : TrialWare เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:42:51

ความคิดเห็นที่ 56 ฮ่วยย !!! ...ไม่รู้เรื่องซะเลย..  จะให้พระเป็นพระป่า เป็นพระธุดงค์ไปหมดได้ไงกัน ?  พระในศาสนาพุทธมี ๒ ประเภท คือ ฝ่ายวิปัสสนาธุระ  กับ ฝ่ายคันถธุระ ...จึงแบ่งวัดเป็น ๒ แบบ คือ  แบบ อรัญวาสี กับ คามวาสี  พระฝ่ายป่าหรือฝ่ายวิปัสสนาธุระ หรือวัดแบบอรัญวาสี  ก็มีวิถีชีวิต วิถีข้อวัตรไปอีกแบบหนึ่ง  แบบนี้จะไม่ค่อยยุ่งกับใคร หลบๆซ่อนๆ  ปฏิบัติข้อวัตรวินัยได้เคร่งครัดตามต้องการได้...  พระฝ่ายคันถธุระ หรือพระบ้าน (คามวาสี)  ก็มีวิถีชีวิตวิถีการปฏิบัติไปอีกแบบหนึ่ง  ..พระฝ่ายนี้  ต้องเล่าเรียนหนังสือ ต้องมาดูแลอนุเคราะห์คนมากมายในแง่เปลือกๆต่างๆ สังคมสงเคราะห์ต่างๆ พิธีกรรมต่างๆ  เป็นต้น ...หรือต้องมาจัดการดูแลปกครองคณะสงฆ์   ยุ่งไปอีกแบบ...พระทางสายนี้  ยากที่จะปฏิบัติข้อวัตรวินัยต่างๆให้เคร่งครัดได้  คนที่ไม่เคยบวช  ลองไปบวชสักปี๒ปี  แล้วลองไปคลุกคลีอยู่กับวัดทั้ง ๒ แบบนั้น ทั้งสายวัดป่าและสายวัดบ้าน  .. แล้วค่อยมาออกความเห็น  ไม่ใช่ว่าอะไรส่งเดชไปแบบคนโง่ ไม่รู้ประสีประสาถึงสภาพความจริง   อย่ามองด้านเดียว  อย่าคิดด้านเดียว   จะโง่ไปเรื่อยๆๆ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:12:50

ความคิดเห็นที่ 57 ไปแอบยืมตารางสอนมาจาก หลวงพ่อที่วัดใกล้บ้าน ซึ่งหลวงพ่อบอกว่าเป็นหลักสูตรที่เจ้าอาวาส รองเจ้าอาวาส ผู้ช่วยเจ้าอาวาส ต้องไปเรียนกัน ค่าใช้จ่ายทำรายงาน ก็ต้องมีบ้างแหละ จากคุณ : ดินสอน้ำหมึก เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:05:40

ความคิดเห็นที่ 58 ยิ่งพระบางรูป มีเมตตามาก  รับอุปถัมภ์เลี้ยงเด็กๆกำพร้า เด็กยากจนไว้มากมายหลายๆคน เป็นสิบๆคน   ยื่งมีรายจ่ายมากมาย พระบางรูปก็ต้องอุปถัมภ์ดูแลคนพิการ  คนแก่ ที่มาอาศัยพึ่งพา ..ฯลฯ (เมืองไทย  มีคนอดอยากยากจน เป็นหนี้ มากกว่า  80 % ของจำนวนประชากร   เด็กๆที่เกิดในครอบครัวจนๆ มีมากมายเกิน ๑๐ ล้านคนอย่างน้อย...จบได้แค่ ป.๖ ก็ต้องรีบออกมาทำงานหาเงิน...มากมาย ..) และยุคนี้  ของฟรีสำหรับพระ แทบไม่มี   อะไรๆ ก็ต้องจ่ายทั้งนั้น   อย่าคิดอะไรแบบใจแคบๆ โง่ๆ  คิดตื้นๆ   ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 23:35:19

ความคิดเห็นที่ 59 ถ้าเคยทำทานเอาไว้ จะกลัวอะไรกับการขัดสน ไม่เชื่อในทาน ศีล ภาวนา แสดงว่าไม่เชื่อพระพุทธองค์แล้วจะไปบวชทำไม? แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 23:46:19 จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 23:45:59

ความคิดเห็นที่ 60 เรื่องนี้เค้าถึงแบ่งนิกายย่อย ในเมืองไทยเรา นับถือ นิกายเถรวาท ซึ่งหลักๆ คือไม่เปลี่ยนเเปลงคำสอนไปจากเดิม แต่ในเถรวาทแบบไทย ยังแยกเป็น 1.สายธรรมยุติ คือไม่รับเงิน 2.มหานิกาย คือรับเงิน *แต่คุณเชื่อไหมทั้ง2สาย ไม่ว่าจะรับเงินหรือไม่ หากปฏิบัติดีปฏิบัติชอบก็ ถึงมรรคผลนิพพานเหมือนกันหมด คุณรู้หรือไม่ ว่าจริงๆแล้ว ใบปวารณา ก็คือ สิ่งของที่ใช้แทนเงินหรือทองอยู่ดี หากภิกษุมีใจยินดีในใบปวารณานั้น ก็ต้องอาบัติเหมือนกัน บัญชีธนาคาร ก็เป็นสิ่งที่แทนเงินหรือทองได้ ในรูปแบบตั๋วเงิน หรือเช็คก็ใช่ สรุปว่าจริงๆแล้วมันไม่ต่าง อยากให้เข้าใจคำนี้ "สิ่งที่ใช้แทนเงินหรือทอง" กับคำว่า "ยินดี" ในเงินหรือทอง หรือสิ่งที่เขาใช้แทนเงินหรือทอง ไว้เพื่อตน ถ้าเพื่อวัด เพื่อสาธารณกุศล เพื่อการเดินทาง เพื่อ การศึกษา หรืออื่นใดที่ มิใช่เพื่อตน ไม่อาบัติ กรณีไวยาวัจกร คือผู้ที่เก็บเงินไว้ หากเก็บไว้เพื่อตน(ภิกษุ) และยินดี ต้องอาบัติ แม้เงินอยู่ที่ไวยาวัจกรก็ตาม เก็บในนามวัด และภิกษุไม่ยินดี ไม่ต้องอาบัติ เน้นคำว่า รับโดยตรง รับเพื่อตน และมีใจยินดี จะต้องอาบัติ                                   มิใช่เพื่อตน และไม่มีใจยินดี จะไม่อาบัติ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 00:06:25 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 00:01:58

ความคิดเห็นที่ 61 เทศนาหลวงพ่อฤาษีลิงดำ แก่ภิกษุสามเณร เรื่องวินัยสงฆ์เกี่ยวกับการรับเงินของพระ เมื่อ 17 ก.ย. 2518 ทีนี้มาถึงสิกขาบทข้อที่ ๘. พระวินัยกล่าวว่า “อนึ่งภิกษุใดรับก็ดีให้รับก็ดีซึ่งทองเงินหรือยินดีทองเงินอันเขาเก็บไว้ให้เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์” “สำหรับสิกขาบทนี้ขอท่านทั้งหลายจงใคร่ครวญให้ดี ทั้งนี้ในที่บางแห่ง หรือในเขตบางเขต เขาไม่มีโยมรับเงินรับทองกัน และชาวบ้านเขาก็เห็นกันว่าพระที่ไม่รับเงินรับทอง เป็นพระที่เคร่งครัดมัธยัสถ์ ถึงกับมีการรังเกียจพระที่รับเงินรับทอง แต่ตามความเข้าใจของผมหรือว่าพระมหาเถรานุเถระฝ่ายวิปัสสนาธุระ มีความเข้าใจกันดี อันนี้เพราะอะไรเพราะว่า พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า รับเองก็ดี ใช้ให้คนอื่นรับก็ดี หรือมีความรู้สึกอยู่ว่าเขาเก็บไว้เพื่อเรา และเราก็ถือว่าทรัพย์สินส่วนนั้นมันเป็นของเรา ท่านจะพิจารณาเห็นว่าต้องอาบัติเสมอกันคือ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ทีนี้พระบางท่านเวลาเขามาถวายไม่รับ ไม่รับเอง แต่ว่าให้ลูกศิษย์รับ ให้มอบไว้กับลูกศิษย์ แต่ว่าใส่ย่ามเถอะไม่ยอมรับ มือไม่รับ อันนี้ท่านทั้งหลายที่ฟังแล้วเห็นว่ามันพ้นไหม เห็นว่ามันพ้นหรือไม่พ้น มันพ้นตรงไหนกัน รับเองก็ดี ให้คนอื่นรับก็ดี หรือว่าคนอื่นที่เขาเก็บไว้ให้เราที่เรียกว่า ไวยาวัจกร แต่เรามีความรู้สึกว่าทรัพย์สินทั้งหลายเหล่านั้นมันเป็นทรัพย์ของเราก็อาบัติ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ นี่ที่ผมย้ำมากๆ ก็เพราะความเข้าใจผิดของปวงชนและพระมีมาก ถ้าตนเองไม่รับเงิน แล้วต่อหน้าคนไม่รับ ลับหลังคนรับ หยิบ หรือต่อหน้าคนไม่รับ ลับหลังคนไม่รับ คนอื่นเก็บเอาไว้ให้ ก็รู้ว่านั่นเงินของเรา มีจำนวนเท่านั้นเท่านี้ จิตใจยังผูกพันอยู่ ไม่ได้พ้นโทษไปเลย ถ้ามันยังไม่พ้นโทษอยู่ นี่ตามความรู้สึกของผม หรือว่าครูบาอาจารย์หลายท่านด้วยกัน ในสมัยโบราณ ผมเรียกว่าโบราณเพราะว่าเวลากาลผ่านมาประมาณ 40 ปีเศษ ในสมัยที่ผมบวชใหม่ๆ ที่พูดนี้เมื่อวันที่ 17 กันยายน 2518 ผมบวชผ่านเวลากาลผ่านมาได้ 40 ปีเศษ ถอยหลังไป 40 ปี ผมเรียกว่าโบราณ คือมันเก่าแล้ว คนสมัยนั้นหัวยังเก่าอยู่ ท่านบอกว่า การที่เราไม่รับต่อหน้าคน แต่ว่าให้คนอื่นรับ หรือว่าคนอื่นรับเงินแล้วเขาเก็บไว้เพื่อตนยินดีอยู่ แต่เราไม่ยอมรับ จิตคิดว่าเรามีความดีที่ไม่รับเงิน ท่านบอกว่าคนที่มี อารมณ์อย่างนั้นมีกิเลสหนาแน่นที่สุด เพราะว่าเป็นการหลอกลวงชาวบ้านเขา ทำตนเป็นคนดี แต่ความจริงไม่ได้ดีตามนั้นแต่จิตใจกับเลวทราม กับท่านผู้รับเองให้ชาวบ้านเขารู้ ไหนๆ เราจะรับแล้ว เราก็ยอมรับเสียต่อหน้าชาวบ้าน เพื่อว่าชาวบ้านเขาจะได้ทราบว่าพระองค์นี้รับเงิน ในเมื่อเขารู้ว่าแล้วเรารับเงิน เขาจะนิยมเราหรือไม่นิยม เป็นเรื่องของเขา เราไม่เกี่ยว เราเปิดเผยให้เขารับรู้เลยดีกว่า ว่าเรารับเงินรับทอง ถ้าหากว่าเราไม่รับต่อหน้าชาวบ้านแต่ว่าภายหลังเราเก็บเอง หรือบุคคลอื่นเก็บ แล้วก็ทราบว่าเงินของเรา เรามีอยู่ เงินและทองของเรามีอยู่ เราถือสิทธิ์อยู่ ยินดีอยู่ ถ้าชาวบ้านเขาทราบทีหลัง เราจะเสียสองชั้น คือเสียในเรื่องหลอกลวงชาวบ้าน และก็ต้องโทษที่พระพุทธเจ้าท่านบัญญัติไว้ ดังนั้นในการรับเงินและทองเอง แต่ทว่าจงอย่ายินดีในเงินและทองนั้นว่าเป็นทรัพย์สินของเราโดยเฉพาะ พึงทำใจของเราให้มีความรู้สึกอยู่เสมอว่าเวลานี้เราเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส เป็นลูกของพระพุทธเจ้า เงินและทองที่เขาจะถวายเรา เขาก็ถวายเราในฐานะที่เป็นพระ ดังนั้นเวลาที่เขาจะถวายเขาก็บอกว่า ใช้ตามสมควรแก่สมณบริโภค คือเราต้องคิดไว้เสมอว่าเงินทองทั้งหลายเหล่านี้เราจะใช้บำรุงตัวเราเองตามความจำเป็น ถ้าเหลือนอกจากนั้นเราจะเอาเงินจำนวนนี้ ไปสร้างบุญสร้างกุศล ให้เป็นประโยชน์แก่บรรดาสาธารณชน เป็นส่วนสาธารณะ นี่เรียกว่า แม้จะก่อสร้างถาวรวัตถุในพระพุทธศาสนา หรือสร้างสิ่งตามความจำเป็นเพื่อความสะดวกของบรรดานักบวชทั้งหลายหรือว่านักบุญทั้งหลาย อย่างนี้จิตใจของเราไม่ยึดถือว่าเงินนี้มันเป็นของเราโดยเฉพาะ ถือว่าเป็นเงินของพระพุทธศาสนา เป็นเงินของพระ เขาถวายพระ ถ้าเราไม่บวชไม่มีใครเขาให้ จะไปเอาเงินจากเขา บางทีต้องมีโฉนดที่ดินไปให้เขารับรอง ดีไม่ดีเขาก็ไม่ยอมให้ นี่ทำใจของเราให้สบายแบบนี้ จงอย่าติดในลาภ อย่าติดในเงินและทอง อย่างนี้ผมถือว่า เราทนหน้าด้านแต่ว่าใจของเราไม่ด้าน ยอมรับต่อหน้าชาวบ้าน เพื่อเป็นการประกาศความจริงว่าเรามีความจำเป็นจะต้องใช้ สิกขาบทนี้แหล่ะท่านบรรดาสหธรรมิกทั้งหลาย ตามความเข้าใจของผม ผมคิดว่าท่านสมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทราบว่าต่อไปในภายภาคหน้าคนที่จะพะเน้าพะนอพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา เหมือนในสมัยที่องค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ไม่มี องค์สมเด็จพระชินสีห์จึงได้ทรงมีพระพุทธฎีกาตรัสในสมัยก่อนหน้าพระปรินิพพาน ว่า “อานันทะ ดูก่อนอานนท์ เมื่อตถาคตปรินิพพานไปแล้ว สิกขาบทบางสิกขาบทซึ่งไม่ใหญ่โตนัก ถ้าหากว่าไม่เหมาะกับกาลสมัย ภิกษุสงฆ์ทั้งหลายจะเห็นว่าไม่สมควร จะเพิกถอนเสียก็ได้” นี่เป็นพระพุทธประสงค์ขององค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดา แต่ด้วยว่าในเมื่อเป็นคำดำรัสขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ใครที่ไหนจะยอมเพิกถอน ก็มีความเคารพในพระองค์ เราสู้เอาหน้าด้านแต่ใจสะอาดดีกว่า ดีกว่าต่อหน้าคนไม่รับ แต่ลับหลังรู้ค่าของเงิน รู้ค่าของทอง รู้จักใช้เงินและทองให้เป็นประโยชน์ส่วนตนและเป็นประโยชน์ส่วนรวม อย่างนี้เขาเรียกว่าหน้าดี แต่ใจด้าน ขอให้ท่านทั้งหลายเลือกเอาอย่างหนึ่ง จะยอมหน้าด้านแต่ว่าใจดี หรือว่าจะเอาหน้าดีแต่ใจด้านกัน ท่านทั้งหลายจงอย่าลืมว่า ถ้าเราตายไปแล้ว ร่างกายหรือหน้าก็ดี ตัวก็ดี มันไม่ได้ไปกับเราด้วย ส่วนที่จะไปจริงๆ มันก็คือใจ แต่จะไปเสวยความสุขหรือความทุกข์มันก็อยู่ที่ใจ หน้าด้านแต่ใจดี แสดงว่าใจสะอาด หน้าดีแต่ใจด้านแสดงว่าหน้าสะอาดแต่ว่าใจเสีย ใจสกปรก ทีนี้ถ้าใจของเราสกปรกเวลาตายเราก็เอาความสกปรกไป ส่วนที่สกปรกชาวสวรรค์เขาไม่ชอบ ชาวสวรรค์เขาต้องการความสะอาด เราอยู่ไม่ได้ คนสกปรกต้องไปอยู่ในอบายภูมิทั้ง 4 คือ ในนรก หรือไปเป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน นี่ขอบรรดาเพื่อนภิกษุสามเณรทั้งหลายพากันวินิจฉัยตามนี้ แล้วก็เลือกปฏิบัติเอา แต่สำหรับผมน่ะขอยอมรับว่าผมหน้าด้านแน่ ในเรื่องการรับเงินรับทอง แต่ใจของผมผมไม่ยอมด้านในเรื่องนี้ เพราะว่าผมไม่ยอมเอาเงินที่เขาเอามาถวายเป็นประโยชน์ส่วนตน ซื้อไร่ซื้อนาซื้อบ้านให้เขาเช่า อะไรพวกนี้ผมไม่มี ออกเงินให้กู้ผมไม่มี ได้มาเท่าไรเหลือกินเหลือใช้ สร้างถาวรวัตถุในพระพุทธศาสนา และให้ความสะดวกกับบรรดานักบุญทั้งหลาย อย่างนี้ผมยอมหน้าเสียเพื่อรักษากำลังใจของตัวเอง ที่พูดอย่างนี้ไม่ใช่ยกยอตัวเอง พูดตามความเป็นจริง ครูบาอาจารย์ท่านก็ปฏิบัติมาแบบนี้ เพราะสิ่งทั้งหลายเหล่านี้มันหลีกเลี่ยงกันไม่ได้ แล้วทำไมเราจะมาทำหน้าดีใจเสียใจเพื่อประโยชน์อะไร พระพุทธเจ้าทรงกล่าวว่า มโนปุพพังคมา ธัมมา มโนเสฎฐา มโนมยา “ธรรมทั้งหลาย มีใจถึงก่อนมีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ” ถ้าใจของเราเลวแต่ว่าหน้าดีมันจะมีประโยชน์อะไร สู้ทำหน้าของเราให้เป็นหน้าด้านแต่ใจสะอาด ดีกว่าหน้าสะอาดใจด้าน เลือกกันเอานะ ผมไม่ได้บังคับ ยังไงๆ ก็บวชเข้ามาในพระพุทธศาสนาเราเป็นปูชนียบุคคล อย่าหลอกลวงชาวบ้านเขาเลยบรรดาเพื่อนทั้งหลาย ต่อไปเป็นสิกขาบทข้อที่ 9 ...............” แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 00:30:34 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 00:21:42 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 00:20:39 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 00:19:25 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 00:18:42

ความคิดเห็นที่ 62 วิปัสสนาธุระ ถือพระวินัย แต่คันถธุระไม่ถือพระวินัยหรือครับ? คามวาสี คนศึกษาธรรมรู้จักทั้งนั้น ยิ่งอยู่ใกล้ชิดคฤหัสยิ่งขัดสนเรื่องของขบฉันน้อยกว่ามาก ก็แล้วจะต้องใช้เงินทำอะไรครับ หากกิเลสหนา ก็พูดไปตามคนกิเลสหนา อ้างว่าตนอยากได้ต้องซื้อไปเลยดีกว่า เพราะวิปัสสนาธุระและคันถธุระนั้นมีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล เงินทองก็มีสมัยพุทธกาล มีหมดเหมือนกัน อ้างแบบนี้มันน่าประนามมาก ๆ เลยนะครับ และหากคิดทำลายพระวินัยแล้วสำคัญว่าฉลาด ก็ไม่รู้จะเปรียบกับอะไรแล้วหละ เรื่องการศึกษาของสงฆ์ เขาคิดค่าหน่วยกิตเทอมละสามหมื่นเหรอครับ? ฟรีทั้งนั้น โยมไปเรียนอภิธรรมหรือเรียนนักธรรมยังฟรี การจัดอบรมเรื่องทางโลกไม่ต้องเอามานับ เพราะไม่เกี่ยวกับทางพ้นทุกข์ หรือเขาก็กล้าเก็บสตางค์พระเสียที่ไหน หากจำเป็นต้องใช้ดินสอ ปากกา ไวยาวัจจกรจัดการไงครับ เขาหามาให้ถึงมือเลย บวชกันมาแล้วทั้งนั้น รู้อยู่แก่ใจทั้งนั้นใช่ไหมครับ การรับเลี้ยงคนพิการต่าง ๆ ไม่ใช่กิจของสงฆ์ หน่วยงานรัฐมีอยู่ ไม่ใช่ข้ออ้างครับ อ้างแบบนี้บอกว่าฉลาดแล้วหรือ? ความคิดเห็นที่ 60 ข้อห้ามสำหรับการบวชพระในแบบธรรมยุต (ซึ่งไม่ใช่พระวินัยนะครับ) มาบัญญัติเอาเองตอน ร ๔ ห้ามจับปัจจัยที่เป็นเงินเด็ดขาด ส่วนในพระวินัยว่าอย่างไร นิสสัคคิยปาจิตตีย์ มี ๓๐ ข้อ ถือเป็นความผิดได้แก่ . . ๑๘.รับเงินทอง ๑๙.ซื้อขายด้วยเงินทอง ๒๐.ซื้อขายโดยใช้ของแลก . . ไม่เกี่ยวกันเลยกับวิปัสสนาธุระหรือคันถธุระ เรื่องนี้มั่วไม่ได้ ทำไม่ได้ให้สึกออกไป และใบปวารณาไม่เหมือนกับตั๋วแลกเงินนะครับ มันคือใบบอกถวาย ถวายอะไรยังไงเท่าไหร่ โดยเฉพาะหากเป็นเงินทอง พระจะรับหรือนำไปใช้ไม่ได้ ยินดีในเงินก็ไม่ได้ ยินดีในการทำทานหรือยินดีในปัจจัยที่ไม่ใช่เงินเท่านั้น และการปวารณา คือการที่ทายกทายิกาผู้มีศรัทธา ได้เชื้อเชิญให้ภิกษุขอได้ซึ่งปัจจัยสี่อันควรแก่สมณบริโภค โดยอาจจำกัดในเรื่องกาล โอกาส และสิ่งของก็ได้ ถ้าพระภิกษุได้ขอสิ่งใดมาจากคนที่มิใช่ญาติ หรือผู้ที่มิได้ปวารณาเอาไว้ก่อน ต้องนำของที่ได้มานั้นมาสละเสียแก่สงฆ์ ฉะนั้น ท่านจะยินดีในใบปวารณาไปทำเพื่อ? เพราะในเมื่อทายกใดมาถวายซึ่งปัจจัยหรือเป็นเงินสด ท่านก็จะต้องสละออกให้เป็นของหมู่สงฆ์เสียก่อน หากทายกนั้นมิได้ปวารณาไว้ก่อน ข้อนี้พึงพิจารณานะครับ ส่วนกรณีที่ยินดีในเงินทองนั้นได้โพสไว้แล้ว ซึ่งคนละเรื่องกับยินดีในใบปวารณานะครับ ใน ความคิดเห็นที่ 25            ๓. เมื่อมีคนมอบเงินทองแก่กัปปิยการก ทรงอนุญาตให้ยินดีเฉพาะของที่ควร ซึ่งจะได้มาจากเงินทองนั้น แต่ไม่ทรงอนุญาตให้ยินดีตัวเงินทอง หรือให้แสวงหาเงินทองเลย. จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 01:51:38

ความคิดเห็นที่ 63 นิสสัคคิยปาจิตตีย์เป็นอาบัติใหญ่มากนะครับ ถ้าดูตามพระสูตรตกนรกข้ามพุทธันดรยังมี หากพระพุทธเจ้าไม่เห็นโทษ เหตุใดจึงบัญญัติปานนี้? พระผู้เห็นโทษของการนี้ก็ยังมีอยู่ไม่ใช่น้อย ปัญหาคือโยมมากกว่าไม่ศึกษาให้ถ่องแท้และไม่ปฏิบัติตาม เอาจิตดำมืดปุถุชนคนหนาไปคิดเองเออเองว่า เอาไปทำประโยชน์ถวายได้ เจตนาดีไม่มีความผิด บลาๆๆ โดยลืมไปกระมังว่าตนเป็นผู้ตาม คิดจะเก่งเกินอาจารย์เสียแล้ว จากคุณ : via iPhone (Vees) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 07:53:19

ความคิดเห็นที่ 64 ผู้ที่เข้ามาบวชในพระพุทธศาสนาเถรวาท  ควรมีความมุ่งมั่นที่จะรักษา  "ธรรมและวินัย"  ดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้   การอ้างว่า จะต้อง ธุระโน่นนี่  นั้น เป็นข้ออ้างที่ฟังไม่ขึ้น  หากพระปฏิบัติดี มีโยมอุปปัฏฐากดี    ก็เห็นตัวอย่างอยู่หลายวัด แม้แต่เป็นวัดบ้าน อย่างกรณี ถ้าพระต้องเรียน ธรรมและวินัย นี่น่ะ  เพียงท่านบอกประสงค์ กับอุบาสกอุบาสิกา  ผมเชื่อว่า ไม่ช้านาน ก็จะมีโยมจัดถวาย สื่อการเรียนให้ (หนังสือธรรม เป็นต้น) ............... จากตารางการเรียน ในความเห็นที่ 57 ที่คุณ ดินสอน้ำหมึก ได้นำมาลงไว้นั้น หากพิจารณาให้ดี ในเรื่องการเรียน  ให้ตรงตาม ธรรมและวินัย ที่พระองค์ตรัสไว้ พระสงฆ์ควรเรียนเรื่องอะไร>>>> เล่าเรียนธรรม เล่าเรียนวินัย ในการเล่าเรียนธรรมวินัยนั้น   ในพระไตรปิฏก มีรายละเอียดเกี่ยวกับการปกครอง การจัดการ..ฯลฯ  ครบถ้วน แต่ไม่ทราบเหตุผลอะไร เดี๋ยวนี้ พระ มีการเล่าเรียนเพื่อ ... จะได้ พัดยศ จะได้เป็นเจ้าคณะ  จะได้วุฒิบัตร  เรื่องแบบนี้  "งอกออกมาจากกิเลสทั้งนั้น" .................. ผมเคยถามถึงการเรียนการสอนพระวินัยตามที่มีในพระไตรปิฏก พระเจ้าอาวาสท่านหนึ่ง ท่านว่า โยมจะมาจับผิดพระหรือ ?  ........... ขอเล่าเรื่อง เรื่องความมุ่งมั่น ของพระที่มีประสงค์เดินทาง และเคร่งครัดพระวินัย หลายครั้ง ที่ผมขับรถไประหว่างเดินทางไกล  ก็พบพระที่เดิน 1 รูปบ้าง 2 รูปบ้าง หรือมากกว่านี้บ้าง ผมหยุดรถและก็ถามไถ่ท่าน ถึงเป้าหมายที่พระรูป นั้นๆ จะเดินทางไป ซึ่งบางครั้งก็เหลือระยะทางอีกไกลมาก(เป็น 2 - 3 ร้อยกิโลเมตร) ท่านตอบด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น   ... อนุโมทนาในน้ำใจของโยม  แต่อาตมา ขอเดินต่อไปด้วยตนเอง  ขอฝึกตนโดยการเดิน จะขอถวายปัจจัย เผื่อว่าจะได้ใช้ ระหว่างทาง.. ท่านตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล เมตตาเหมือนเดิม  พร้อมกับบอกว่า ขอไม่รับ แต่พอผมขออนุญาต ฝากหนังสือธรรม ซีดีธรรม ท่านก็รับไว้. ........................ เรื่องในทำนองเดียวกัน เคยจอดรับพระภิกษุบางรูปในระหว่างการเดินทาง พอจะลงรถ พระท่านบอก  เห็นลักษณะโยมแล้ว ท่าทางใจบุญ คงชอบทำบุญ  ว่าแล้ว ก็ แจกซอง  ผ้าป่าบ้าง !! พระบางรูป กล่าวขอปัจจัย(เงิน)  ตรงๆ เพื่อจะใช้...ก็มี !! ................... หยุด ! ถวายเงินโดยตรง ให้กับพระกันเถิดครับ  แล้วหันมาเป็นผู้ช่วยสนับสนุนกิจอื่นๆที่เหมาะควรของพระแท้ ในรูปแบบอื่นๆแทนการถวายเงินโดยตรง ........... คำถาม  วันนี้เราชาวพุทธ  มีส่วนสนับสนุนกิจอะไรของพระสงฆ์ บ้าง ?   จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:48:41

ความคิดเห็นที่ 65 ในเรื่องบองใบปวารณา นี่เราก็สร้างกันเองในภายหลังเหมือนกัน ไม่ได้มีตรงๆในพระวินัย แต่หากมีการปวารณาว่า จะถวายเงินหรือทอง สมมุติว่า ปวารณาไว้ว่าจะถวาย 1ล้านบาท เป็นต้น มันก็คือการสมมุติให้ใบปวารณา ให้แทนสิ่งมีค่า แทนเงิน 1ล้าน แบ็งค์กระดาษก็แทนสิ่งมีค่า ทั้งที่เนื้อแท้มันคือกระดาษ ตั๋วแลกเงินก็คือ กระดาษ ที่พิมพ์น้ำหมึกลงไป ตัวอักษร หรือภาษา ก็สิ่งสมมุติ *แต่ในทางปฏิบัติ มันก็ไม่ต่างกับเป็นตัวแทนของเงินหรือทอง หรือสิ่งมีค่าในทางโลกอยู่ดี พระที่รับเงินไม่ได้เป็นพระเลวเสมอไป อยู่ที่ว่า รับไปเพื่อตน หรือเป็นตัวแทนรับเพื่อวัด เพื่อพระศาสนา หลวงตามหาบัวท่านเป็นพระเลวหรือเปล่าที่รับทอง หลวงพ่อคูณท่านเป็นพระเลวหรือเปล่าที่รับเงิน ไม่ใช่หรอก ท่านเป็นพระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบด้วยซ้ำไป สิ่งเหล่านี้มันเป็นสิ่งสมมุติ สำคัญที่ไม่ได้รับไว้เพื่อตน และไม่มีใจยินดีในสิ่งมีค่าตามสมมุติแบบโลกๆนั้นต่างหาก จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 12:05:55

ความคิดเห็นที่ 66 เรียนคุณ ยามประจำวัน ตามที่คุณบอกว่าที่ผมไปขอถ่ายตารางสอนมานั้น ผมก็เคยถามหลวงพ่อว่า เรียนตรงนี้เรียนเกี่ยวกับอะไร หลวงพ่อตอบว่า "หลักสูตรที่เรียนเป็นหลักสูตรของเจ้าอาวาส รองเจ้าอาวาส ผู้ช่วยเจ้าอาวาส เนื้อหาการเรียนก็เกี่ยวกับกฎหมายที่เกี่ยวกับพระสงฆ์ โดยศึกษาจากพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ กฎมหาเถรสมาคม และบทบาทหน้าที่ต่างๆ เช่น หน้าที่ของพระอุปัชฌาย์ พระวินยาธิการ หรือบางวิชาก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการบริหาร การปกครองภายในวัด คดีความที่เกี่ยวกับวัด เพราะวัดเป็นนิติบุคคล ถ้าไม่เรียนก็ไม่รู้ทันเขา สมัยนี้คนชอบดูถูกว่าพระไม่มีความรู้ เรียนมาน้อย เดี๋ยวนี้ก็มีคนบางกลุ่มก็เข้าไปหาผลประโยชน์ในวัด โดยเฉพาะวัดที่มีเจ้าอาวาสเป็นหลวงตาแก่ๆ ไม่รู้หนังสือ ก็โดนเขาโกงหมด" จากคุณ : เขียนบน Galaxy Note (ดินสอน้ำหมึก) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 12:59:16

ความคิดเห็นที่ 67 ขอถามแบบคนไม่รู้ค่อยรู้เรื่องศาสนานะครับ ยกตัวอย่างเช่น หลวงตาบัว ทำโครงการผ้าป่าช่วยชาติ ได้ทั้งเงิน และทองคำ ยังงี้ถือว่าผิดกิจของสงฆ์หรือเปล่าครับ หรือว่าเป็นสามารถทำได้ปกติ ไม่ได้ลบหลู่นะครับ แค่อยากทราบประดับความรู้ครับ จากคุณ : แมจายแห่งนาซาร่า เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 15:19:35

ความคิดเห็นที่ 68 ประเด็นมันอยู่ที่ญาติโยมทุกวันนี้มิได้ศึกษาหรือทำให้เข้าใจในการถวายปัจจัยต่อภิกษุนะครับ และเราก็ไม่ควรปล่อยให้ความเข้าใจผิด ๆ ยังคงมีสืบต่อไป กรณีที่พระสงฆ์จำต้องรับเงินในทุกวันนี้ก็มีสาเหตุจากโยมทั้งหลายนี่เอง ที่ไม่ฉลาดในการให้ทาน แล้วก็ยังไม่ยอมศึกษาให้ดีว่าการกระทำนี้มีผลต่อพระท่านหรือไม่ ทั้งที่นับถือพระ แต่ก็อาจทำให้พระกลายเป็นสิ่งไม่น่านับถือก็ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ผมคาดเดาไว้แต่แรก ว่าจะต้องมีคนโพสมาถามถึงการรับทองของบ้านตาด จึงอยากให้เราย้อนมองกลับมาที่ตนเอง ว่าเรานี้เคยเป็นส่วนร่วมที่ทำให้เกิดค่านิยมใหม่ที่ผิด ๆ หรือไม่? เราจะไม่ตัดสินอยู่แล้ว ว่าพระรับเงินคือเลว ข้อนี้เราน่าจะมองกลับมาที่เราเองว่าให้ทางเลือกอะไรไว้ต่อพระสงฆ์ จนหลายครั้งที่พระใหม่ หรือพระในสมัยนี้ทั่วไปสามารถรับเงินทองโดยไม่คำนึงว่าผิดพระวินัย หมายความว่าหากจะกล่าวตรง ๆ การรับเงินทองของพระ แม้จะไม่ได้รับไว้เพื่อตนเอง ก็ชื่อว่าผิดครับ ในพระวินัยไม่เปิดช่องเรื่องนี้ไว้เด็ดขาด   บางท่านอาจคิดไปว่าในพระไตรปิฏก มีกรณีพระอานนท์รับเครื่องทรงมหาลดาประสาธน์ของนางวิสาขา ข้อนั้นท่านไม่ได้รับไว้แต่ท่านเฝ้าไว้ เก็บไว้มิให้สูญหาย มันเป็นคนละกรณีกันนะครับ ฉะนั้นต่อกรณีบ้านตาลผมจะไม่วิจารณ์ใด ๆ ให้ท่านทั้งหลายพิจารณาเอาตามพระวินัยและตามที่ผมให้ความเห็นไว้เท่านั้น จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 16:04:35

ความคิดเห็นที่ 69 เสริมอีกนิด การให้ปัจจัยใด ๆ ต่อภิกษุ เป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่ต้องใช้ความรอบคอบ ไม่ใช่ว่าอยู่ไม่อยู่ก็นำสิ่งนั้นสิ่งนี้ที่ตนเห็นว่าควรแก่ตน แล้วนำไปถวาย แบบนี้ใช้ไม่ได้ เพราะเราต้องไม่ลืมว่าพระวินัยมีข้อปลีกย่อยมากมาย พระท่านไม่ได้อยู่ในสถานะแบบคฤหัส จะเอาตัวเองไปคิืดแทนหรือตัดสินเอาเองไม่ได้เลย อย่างเราบอกสะดวกที่จะให้เงิน แต่พระไม่สะดวกด้วยหนิครับ หรือโยมเห็นว่าช่อง ESPN มีกีฬาที่น่าสนใจมาก ก็จะไปติดเคเบิ้ลให้พระดูบ้างแบบนี้มันใช้ไม่ได้ การจะถวายอะไรสักอย่างในสมัยพุทธกาล นางวิสาขาได้กระำทำเป็นตัวอย่างไว้อย่างน่ายกย่องและรอบคอบ จะขอยกเรื่องที่นางทูลขอพระพุทธองค์เพื่อให้ภิกษุรับผ้าอาบน้ำฝน ปกตินางจะให้สาวใช้ไปกราบทูลอาราธนาพระพระพุทธองค์และภิกษุสงฆ์ให้เสด็จไปยังบ้านของนาง เพื่อรับภัตตาหารอยู่เสมอ วันหนึ่ง สาวใช้ได้ไปที่วัดตามปกติเหมือนทุกวัน แต่วันนั้นมีฝนตกลงมาพระสงฆ์ทั้งหลาย จึงพากันเปลือยกายอาบน้ำฝน!!! เมื่อสาวใช้มาเห็นเข้าก็ตกใจเพราะความที่ตนมีปัญญาน้อยคิดว่าเป็นนักบวชชีเปลือย จึงรีบกลับไปแจ้งแก่นางวิสาขาว่า “ข้าแต่แม่เจ้า วันนี้ที่วัดไม่มีพระอยู่เลย เห็นมีแต่ชีเปลือยแก้ผ้าอาบน้ำ กันอยู่” นางวิสาขาได้ฟังคำบอกเล่าของสาวใช้แล้ว ด้วยความที่นางเป็นพระอริยบุคคลชั้นโสดาบัน เป็นมหาอุบาสิกา เป็นผู้มีปัญญาศรัทธาเลื่อมใส มีความใกล้ชิดกับพระภิกษุสงฆ์ จึงทราบเหตุการณ์โดยตลอดว่า พระบรมศาสดาทรงอนุญาตให้พระภิกษุมีผ้าสำหรับใช้สอยเพียง 3 ผืน คือ ผ้าจีวรสำหรับห่ม ผ้าสังฆาฎิสำหรับห่มซ้อน และผ้าสบงสำหรับนุ่ง ดังนั้นเมื่อเวลาพระภิกษุจะอาบน้ำจึงไม่มีผ้าสำหรับผลัดอาบน้ำ ก็จำเป็นต้องเปลือยกายอาบน้ำอาศัยเหตุนี้ เมื่อพระบรมศาสดาเสด็จมาประทับที่บ้านและเสร็จภัตกิจแล้ว นางวิสาขา จึงได้เข้าไปกราบทูลขอพร เพื่อถวายผ้าอาบน้ำฝนแก่พระภิกษุสงฆ์ พระพุทธองค์ประทานอนุญาตตามที่ขอนั้น และนางวิสาขาก็เป็นบุคคลแรกที่ได้ถวายผ้าอาบน้ำฝนแก่พระภิกษุสงฆ์ เราทั้งหลายเอาอย่างนางวิสาขากันเถิดครับ แม้พระพุทธองค์ปรินิพพานไปนานแล้ว แต่เราก็มีพระธรรมพระวินัยเป็นตัวแทน ฉะนั้นเราศึกษาสักหน่อย อย่างน้อยจะได้คงอายุพระศาสนาให้ยืดไปอีกนิดในไทย จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 16:17:16

ความคิดเห็นที่ 70 คุณ TheAcT กล่าวไว้ดีแล้ว จากคุณ : _nebula_ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 19:49:07

ความคิดเห็นที่ 71 ถ้าพระไม่มีเงินแล้วอยู่ไม่ได้ก็ควรสึกออกไป พระไม่จำเป็นต้องเรียนปริญญา ไม่จำเป็นต้องเดินทาง ไม่จำเป็นต้องไปสวดงานแต่ง งานศพ ถ้าชาวบ้านไม่ถวายเงินพระ แล้วพระจะเหลือเพียง 3,000 รูป ก็ยังดีกว่ามีพระเป็นแสนรูปที่ผิดวินัย เพียงการเอาเงินมาใช้ส่วนตัวเพื่อความสะดวกสบายต่างๆ ก็ผิดแล้ว ซ้ำร้ายยังเอาไปเลี้ยงสีกาจนเป็นข่าวเสื่อมเสียเป็นประจำ ทำให้สถาบันพุทธศาสนาหมดความน่าเชื่อถือ ดังนั้นเงินคือปัจจัยสำคัญที่ทำให้ศาสนาพุทธเสื่อมได้มากที่สุด จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 21:52:34

ความคิดเห็นที่ 72 ความคิดเห็นที่ 67 ขอถามแบบคนไม่รู้ค่อยรู้เรื่องศาสนานะครับ ยกตัวอย่างเช่น หลวงตาบัว ทำโครงการผ้าป่าช่วยชาติ ได้ทั้งเงิน และทองคำ ยังงี้ถือว่าผิดกิจของสงฆ์หรือเปล่าครับ หรือว่าเป็นสามารถทำได้ปกติ ไม่ได้ลบหลู่นะครับ แค่อยากทราบประดับความรู้ครับ ----------------------------------------------------------------------------- ที่จริงแล้วกิจขอพระสงฆ์คือ สิกขา3 คือศึกษาในเรื่อง ศีล สมาธิ ปัญญา จนดับกิเลส พ้นทุกข์ได้ แต่เมื่อพ้นทุกข์แล้วจะยังไงต่อ จบกิจพระศาสนาแล้วยังไงต่อ จะเข้าป่าไป หรือปลีกวิเวกอย่างเดียว ไม่มีเมตตาโปรดสรรพสัตว์เลยหรือ ก็คงไม่ใช่ เพราะอะไร เพราะพระพุทธเจ้าไม่ได้ฝากพระศาสนาไว้กับพระภิกษุเพียงอย่างเดียว แต่ท่านฝากพระศาสนาไว้กับ พุทธบริษัททั้ง4 ซึ่งรวมไปถึงชาวบ้านด้วย ที่มีส่วนสำคัญในการรักษาพระศาสนา การจะรักษาศีลนั้นดี แต่จะทิ้งประเทศชาติบ้านเมืองให้ล่มจม หรือศาสนาล่มจมละ ควรแล้วหรือ ก็คงไม่ใช่ คุณรู้ไหมพระพุทธศาสนาที่สมบูรณ์ที่สุดในโลกอยู่ที่ไหน ที่ประเทศไทยเรานี้ใช่ไหม ถ้าใช่ ถ้าประเทศไทยล่มจม ศาสนาพุทธในไทยอาจย่ำแย่ไปตาม หรืออาจล่มจมไปตาม แล้วการรักษาประเทศไว้ รักษาพระศาสนาไว้ ด้วยหวังประโยชน์อย่างใหญ่ ทั้งในปัจจุบัน และภายภาคหน้า มันสมควรแล้วหรือไม่ หลวงตามหาบัว ท่านไม่ได้รับเงินไว้เพื่อตัวท่านเองเลย ไม่ได้ใช้เงินส่วนนั้นเพื่อตนเองสักบาทเดียว ให้ประเทศชาติ ให้ศาสนาหมด ไม่มีส่วนใดเป็นของท่าน ไม่ได้รับเพื่อตน ไม่มีความยินดีในเงินและทองนั้น ------------------------------------------------------------------------------------ ในการรักษาศีล ข้อที่มิใช่วินัยร้ายแรง อาจพิจารณาตามความเหมาะสมได้บ้าง *โดยเฉพาะหากไม่ก่อให้เกิดกิเลสเพิ่ม ก็อาจพออนุโลมได้ตามสมควร เช่น 1.เสขิยวัตร ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อรับบิณฑบาต เราจักแลดูแต่ในบาตร *แต่ถ้าสิบล้อเบรคแตกมาจะชน จะมองสิบล้อไหม จะมองทางวิ่งหนีสิบล้อไหม หรือจะมองแต่ในบาตร แล้วปล่อยให้สิบล้อชนตาย แบบนั้นจะรักษาศีลด้วยปัญญาหรือไม่ 2.หรือ ภิกษุทำผ้าปิดแผล พึงทำให้ได้ประมาณ ประมาณนั้น ยาว ๔ คืบพระสุคต กว้าง ๒ คืบ ถ้าทำให้เกินกำหนดนี้ ต้องปาจิตตีย์. ต้องตัดให้ได้ประมาณเสียก่อน จึงแสดงอาบัติตก *แต่ถ้าบาดเจ็บมาก ถูกไฟคลอกทั้งตัวละ ต้องใช้ผ้าเยอะละ จะทำอย่างไร มันก็ต้องให้เป็นไปตามสมควรแก่การรักษา เพราะเราไม่ได้รักษาตามใจกิเลส แต่ทำเพื่อรักษาชีวิต 3.หรือ ภิกษุทำจีวรให้เท่าจีวรพระสุคตก็ดี เกินกว่านั้นก็ดี ต้องปาจิตตีย์. ประมาณจีวรพระสุคตนั้น ยาว ๙ คืบพระสุคต กว้าง ๖ คืบ ต้องตัดให้ได้ประมาณเสียก่อน จึงแสดงอาบัติตก (ยาวไม่เกิน225ซม. กว้างไม่เกิน150ซม.) *คุณรู้ไหม จีวรที่ใช้กันอยู่ทั่วโลกขณะนี้ ยาวเกินกว่าที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติทั้งนั้น หากถูกต้องตามบัญญัติ จะใช้ขนาดแค่ประมาณ 50-60% ของที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันเท่านั้นเอง คือ ยาวประมาณผ้าขาวม้าหรือผ้าเช็ดตัว แต่จะกว้่างกว่าประมาณ +70% *ทุกวันนี้จีวร 2เมตร คือ ยาว3เมตร กว้าง2เมตร เกินพระบัญญัติ พระที่สูงประมาณ170 ใช้จีวรขนาดนี้ในปัจจุบัน ผมสูงประมาณ 160 ตอนผมบวช ใช้จีวร 1.90เมตร คือ มันจะยาว2.50-2.70เมตร กว้าง 1.90เมตร ส่วนพระที่ตัวสูงใหญ่กว่านี้ไม่ต้องพูดถึง แล้วจะทำอย่างไร มันก็ใช้ไปตามสมุติ แต่ไม่ใช้ไปตามกิเลส การรักษาศีลมันก็ต้องใช้ปัญญาเหมือนกัน มิใช่จะเอาแต่ตายตัว (*เฉพาะแต่สิกขาบทเล็กน้อย) *เว้นไว้แต่สิกขาบทใหญ่ๆ ที่เนื่องด้วยกิเลส และข้าศึกต่อพรหมจรรย์ นี้ต้องรักษาห้ามคลาดเคลื่อน ส่วนสิกขาบทย่อยๆ หรือเล็กน้อย ต้องพิจารณาเป็นกรณี *แต่ก็มิให้อาบัติเป็นประจำ อันนี้ก็ไม่ควร --------------------------------------------------------------------------------------- คืบพระสุคต เป็นภาษาพระวินัย เป็นชื่อมาตราวัด มีปรากฏหลายแห่งในพระวินัย เช่น ความสูงของพระพุทธเจ้า ความสูงของเตียง ขนาดจีวร   คืบพระสุคต ในปัจจุบันได้ข้อยุติว่าให้ถือตามมาตราวัดเป็นเมตร คือ ๑ คืบพระสุคตเท่ากับ ๒๕ เซนติเมตร ๒ คืบพระสุคตเท่ากับ ๕๐ เซนติเมตร หรือ ๑ ศอกช่างไม้ ดังนั้น ๑ เมตรจึงเท่ากับ ๔ คืบพระสุคตหรือ ๒ ศอกช่างไม้ มตินี้เป็นที่ยอมรับกันยอมรับกัน **ถ้าอยากรู้เรื่องความยาวจีวรที่ถูกต้อง ไม่ยากครับ เอาผ้าขาวม้า หรือ ผ้าเช็ดตัวขนาดทั่วๆไป ที่มีอยู่ในบ้านมาพันตัวดู มันยาวแค่นั้นแหละครับ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 22:20:52 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 22:16:36

ความคิดเห็นที่ 73 ที่พูดกันนี่ ไม่ใช่ว่าพระรับเงินคือเลวนะครับ ขออย่าเข้าใจไปอย่างนั้น  แต่ว่าส่วนใหนที่ผิดวินัยเราก็ต้องบอกว่าผิด  แม้ว่า..    พระองค์ จะตรัสเรื่องสิขขาบทเล็กน้อยเอาไว้ให้เว้นได้(ซึ่งไม่รู้ข้อใหน) เพื่อความ เหมาะสม แต่ในขณะที่เรายังยอมรับทั้งหมดอยู่ การยกเลิกโดยพละการย่อมไม่ควร      ส่วนตัวผมเอง ถึงจะเห็นประโยชน์ในเรื่องทรัพย์ ที่จะบำรุงภิกษุและวัดได้ (ถ้ายกเลิก ก็ไม่ว่าอะไร) แต่ผมเห็นถึงข้อเสียมากกว่าข้อดี เราจึงน่าหาวิธีที่ดีและถูกต้องจะดีกว่านะ       ชาวธรรมกาย อาจมีความคิดอย่างคุณโขตาน อยู่ก็ได้    ผมไม่ว่าอะไรธรรมกาย (ถ้าเป็นไปตามความสมัครใจของผู้ให้ ไม่ล่อลวงกัน)    และคิดว่าเขาจัดการในเรื่องทรัพย์ได้ดีพอควร (แอบชม)    (แต่ก็ไม่เหมาะที่วัดเน้นทรัพย์ วัตถุเกินไป รวมถึงคำสอนบางส่วน) จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 23:18:21

ความคิดเห็นที่ 74 ศาสนาพุทธจะคงอยู่ได้ ก็เพราะพระที่ยังเคารพและ ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยนี่แหละครับ จะเหลือน้อยก็ไม่เป็นไร ไม่มีพัดยศ ตำแหน่ง  ก็ไม่เป็นไร จะมีวัดร้างมากมาย ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่พระยังเคารพและปฏิบัติตามพระธรรมวินัย ตราบนั้นศาสนาพุทธที่แท้จริงก็ยังมีอยู่ พุทธศาสนิกชนแท้ก็ยังมีอยู่ . . แต่หากไม่มีการเคารพในพระธรรมวินัยแล้ว ธรรมวินัยที่พระพุทธทรงตรัสไว้ว่าจะเป็นศาสดาแทนพระองค์ก็เป็นเพียงแค่ ข้อสอบของเหล่าผู้หวังในลาภ ยศ สรรเสริญ เข้ามาเอาผ้าเหลืองและธรรมวินัยมาหาประโยชน์ใส่ตัวเท่านั้นเอง จะมีพระ มีวัด มากขนาดไหน จะมียศ มีตำแหน่งสูงยังไง จะมีศาลา มีโบสถ์ สวยแค่ไหน มันก็ไม่ใช่ศาสนาพุทธอยู่ดี เป็นได้เพียง..ศาสนาเก๊ไร้ราคา . . ข่าวพระต่อยกัน ฆ่ากันก็เพราะเรื่องกิจนิมนต์ เรื่องเงินๆทองทั้งนั้น จากคุณ : บันทึก..การเดินทาง เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 00:08:35

ความคิดเห็นที่ 75 มีเรื่องฮามาเล่า (แต่ไม่ขอบอกว่า พระแถวไหนนะคะ) พ่อเรานิยมใส่บาตรแต่ใส่แค่ซองนะ (แบบท่านขี้เกียจรบกวนลูกเตรียมของ+ท่านสะดวก) พระจะผ่านมาหน้าบ้าน ปกติก็ใส่องค์เดียว ทุกๆอาทิตย์/ครั้ง แต่ใส่ไปเรื่อยๆ จนปัจจุบัน 5-6องค์แล้วค่ะ แต่ที่ฮาคือ มีเช้าวันนึง พ่อเราดันตื่นไม่ทันพระ ช่วงๆ 6โมงเช้า มีเสียงอ๊อด ดังอยู่หน้าบ้าน ก็พาลตื่นกันหมด ก้มลงไปดู "โอ๊ววว พระท่านมารอพ่อเราใส่บาตร" ฮากันไปทั้งครอบครัว ^^ จากคุณ : clear_blue เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 03:54:02

ความคิดเห็นที่ 76 เห็นด้วยกับ คุณ บันทึก..การเดินทาง ที่ 74   แต่หากไม่มีการเคารพในพระธรรมวินัยแล้ว ธรรมวินัยที่พระพุทธทรงตรัสไว้ว่าจะเป็นศาสดาแทนพระองค์ก็เป็นเพียงแค่  ข้อสอบของเหล่าผู้หวังในลาภ ยศ สรรเสริญ เข้ามาเอาผ้าเหลืองและธรรมวินัยมาหาประโยชน์ใส่ตัวเท่านั้นเอง จะมีพระ มีวัด มากขนาดไหน จะมียศ มีตำแหน่งสูงยังไง จะมีศาลา มีโบสถ์ สวยแค่ไหน มันก็ไม่ใช่ศาสนาพุทธอยู่ดี       <<<  ขอแก้ไขตรงนี้เป็น มันก็ไม่ใช่หลักศาสนาพุทธเถรวาทอยู่ดี เป็นได้เพียง..ศาสนาเก๊ไร้ราคา  <<<  ขอแก้ไขตรงนี้เป็น เป็นได้เพียง พระเก๊ไร้ราคา  . . ข่าวพระต่อยกัน ฆ่ากันก็เพราะเรื่องกิจนิมนต์ เรื่องเงินๆทองทั้งนั้น จากคุณ : บันทึก..การเดินทาง   เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 00:08:35  จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 06:54:34

ความคิดเห็นที่ 77 เผยเด็กไทย2-3ล้านคนไม่สามารถเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ----------------------------------------- เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม นายสุชาติ ธาดาธำรงเวช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ (ศธ.) ในฐานะรองประธานกรรมการส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน คนที่หนึ่ง เปิดเผยตอนหนึ่งในการเป็นประธานมอบเกียรติบัตรแก่ครูผู้รับทุนครูสอนดี จัดโดยสำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน (สสค.) ที่ศูนย์นิทรรศการและการประชุมไบเทค บางนา กรุงเทพฯ ว่า ขณะนี้ยังมีเด็กที่ไม่สามารถเข้าถึงโอกาสทางการศึกษาประมาณ 2-3 ล้านคน คิดเป็น 1 ใน 5 ของประชากรเด็กและเยาวชนไทยทั้งระบบ และจากข้อมูลของสถาบันรามจิตติในปี 2554 พบว่า มีจำนวนเกือบ 2 ล้านคน ที่เป็นกลุ่มเสี่ยงแม้ยังอยู่ในระบบการศึกษาแต่เสี่ยงออกกลางคัน ดังนั้น เรื่องนี้รัฐบาลจึงมีนโยบายที่จะเร่งช่วยแก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา  ควบคู่กับการยกระดับการศึกษาและการเรียนรู้สู่มาตรฐานสากลไปพร้อมกัน --------------------------------------------------------------- http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1344254364&grpid=&catid=19&subcatid=1903 --------------------------------------------------------------- ...เด็กๆพวกนี้แหละ  จำนวนหนึ่ง ต้องมาพึ่งวัด พึ่งพระ  ..... ...ซึ่งรัฐบาล หรือองค์กรต่างๆ  ไม่สามารถยื่นมือถึงได้ ... ...นี่นับเฉพาะเด็กๆ... ยังไม่นับถึงผู้ใหญ่อีกมากมาย  ที่อดอยาก ยากจน มีแต่หนี้สิน   ... พวกบ้า ที่ฝันหวานกินอุดมคติ  เที่ยวตามเดินมอลล์ เดินห้าง  ฯลฯ  ไม่เข้าใจอะไรหรอก ว่าสภาพความจริงคืออะไร ความเหลื่อมล้ำต่ำสูงคืออะไร  เพราะเกิดมาสบาย  พ่อแม่มีเงินให้เรียนจนจบปริญญา มีงานทำ ...ความจริงในสังคม เป็นไง เห็นบ้างไหม  โจรจึงเต็มไปหมดทั่วทุกมุมเมือง ? ...รู้จักมองให้เห็นสภาพความจริงบ้าง  ก็จะหายโง่ลงบ้าง .... แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 55 08:12:11 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 08:09:30

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณท่าน ยามประจำวัน ที่มาช่วยแก้ไขข้อความให้ถูกต้องครับ จากคุณ : บันทึก..การเดินทาง เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 09:02:21

ความคิดเห็นที่ 79 ตั้งแต่พุทธกาล ไม่มีการเหลื่อมล้ำทางสังคม ไม่มีโจร งั้นหรือ ? จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 09:06:47

ความคิดเห็นที่ 80 #77 ขอให้คุณ โขตาน ช่วยมองความเป็นจริงบ้างเช่นกัน คือ วินัยพระคือห้ามรับเงิน ใช้เงินจริงๆ แล้วก็เลิกด่าคนอื่นว่าโง่เสียที ด่ามาหลายความเห็นแล้วเนี่ย  ไม่เห็นมีใครด่าคุณโง่เลยสักคน เหตุใดต้องท่านต้องด่าคนอื่นด้วย  สนทนากันแบบผู้มีธรรม มีปัญญาประจำใจมิได้เชียวหรือ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 11:32:19

ความคิดเห็นที่ 81 ความจริงส่วนหนึ่งในปัจจุบัน วัดเมือ ที่มิใช่วีดป่า ยังคงต้องอยู่กับชาวบ้าน และสังคมเมือง เช่น ชาวบ้านที่พ่อแม่เค้าเสีย ต้องการทำศพ  จะให้ทำไง เผาข้างทางรึ ฝังข้างถนนรึ ก็ไม่ได้  ทำลายศพผิดกฎหมายอีก ก็ต้องมาวัด เอาศพมาตั้งศาลา พอจะเฝ้าศพ ก็ใช้ไฟวัด น้ำวัด แล้วใครจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ในการเผาศพ จะเผาด้วยถ่าน ด้วยไม้ไหม เกิดมลพิษหรือเปล่า ชาวบ้านรอบๆที่ได้รับมลพิษจะว่าอย่างไร ถ้าต้องเผาเตาไฟฟ้าเพื่อไม่ให้เกิดมลพิษ ใครจะสร้าง เอาเงินจากไหนมาสร้าง เวลาเผา ใครจ่ายค่าน้ำมัน หากชาวบ้านไม่รู้เรื่อง ไม่มีความรู้ในการดำเนินการ ใครจะทำ เจ้าหน้าที่วัดดำเนินการใช่ไหม ใครจ่ายเงินเดือนให้เจ้าหน้าที่ละ คนที่อาสาทำให้ฟรี มีน้อยมาก ไม่พอกับความต้องการ จะจ่ายค่าจ้างแค่ครั้งคราวเขาก็อยู่ไม่ได้ เขาก็ต้องมีเงินเดือนเลี้ยงชีพเขา ตรงนี้ใครดูแล เอาคนอื่นมาทำ เขาก็โกงเงินวัด สุดท้ายก็หนีไม่พ้นวัดบริหารจัดการเองอยู่ดี ------------------------------------------------------------------------------------- โดยส่วนตัว หากเป็นไปได้ การปฏิบัติตามพระวินัยให้ได้ 100เปอเซนต์ เป็นสิ่งดี ผมเห็นด้วย แต่หากมีเหตุจำเป็น ก็ต้องมีการจัดการที่สมควร เราพูดคุยกัน เพื่อหาจุดที่เหมาะสม มิใช้เพื่อทำลายล้างกัน เราคุยกัน เพื่อที่จะมาบริหารจัดการกันอย่างถูกต้อง อย่างเหมาะสมในปัจจุบัน หรือตามเหตุการณ์ ตามสมควรแก่เหตุ สมควรแก่ธรรม ตามความจริง ที่ไม่ได้เป็นเพียงอุดมคติ ------------------------------------------------------------------------------------------ ถ้าผมเป็นนายก ผมจะสร้างเตาเผารัฐบาลให้ ข้างๆวัด จ่ายเข้าหลวง มีศาลา มีเจ้าหน้าที่ดูแล มีปัจจัยแวดล้อมครบ นิมนต์พระมาสวดก็พอ นี่คือทางออกในส่วนนี้ แต่รอผมเป็นนายกก่อนนะ :) จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 12:08:56

ความคิดเห็นที่ 82 เมื่อทายกทายิกาปราถนาถวายปัจจัยใด ๆ ต่อภิกษุ หรือแม้คฤหัสมีทุกข์มาก ข้อนี้พระพุทธองค์ผู้เป็นที่พึ่งของโลก ท่านก็ทราบอยู่ จึงบัญญัติพระวินัยขึ้น มีความรัดกุมรอบคอบด้วยพระปัญญาคุณ แม้สิขาบทเล็กน้อยหากแย้งกับกฏทางสังคมของหมู่ใด เช่นไม่ตรงตามหลักกฏหมายบ้านเมืองก็พึงเพิกถอนได้ แต่กระนั้นจวบจนสองพันกว่าปีล่วงไปแล้ว เราทั้งหลายยังมิอาจสรุปได้ว่าสิขาบทเล็กน้อยนั้นคือหมวดใดข้อใด เช่นว่าปาจิตตีย์เล็กน้อยหรือ ภิกษุดื่มสุราชกต่อย นี่ปาจิตตีย์ ข้อนี้คงไม่เล็กน้อย การรับเงินทอง ใช้จ่ายเงินทองเป็นอาทิ อยู่ในนิสสัคคิยปาจิตตีย์ พิจาราณาดูคงไม่เล็กน้อย เมื่อฆราวาสต้องพึ่งพาสงฆ์ ก็ย่อมจัดหาปัจจัยที่เอื้อต่อตนเอง มีการเผาศพเป็นต้น ข้อนี้เพียงนิมนต์พระทำพิธีก็น่าจะพอ ส่วนเหลือให้ฆราวาสเป็นธุระ นี่ก็ปฏิบัติกันมานานแล้ว ผมเห็นด้วยที่ต้องสนทนากัน ตกผลึกความเข้าใจแล้วนำไปบอกต่อให้ลูกหลานได้เข้าใจ ว่าสิ่งนี้ควรแล้ว หรือสิ่งนี้ไม่ควร เพื่อความไพบูรณ์เพื่อรักษาซึ่งพระวินัยสืบไป ขณะเดียวกันก็ไม่เห็นด้วยในคำกล่าวอ้างเพื่อให้มีการล่วงพระวินัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นคำกล่าวที่หาช่องเพื่อสนองกิเลสในตนเองจากพระภิกษุแล้วยิ่งรับไม่ได้ สิ่งจำเป็นต่อการใช้สอยหรืออุปโภคบริโภคนั้นเพียงพอจนเกินพอสำหรับสงฆ์ โดยอย่างยิ่งเมืองพุทธเช่นประเทศไทย เราจะเห็นว่าทุกวันในวัดจะห่างไกลเพียงใด ก็ยังมีอาหารเหลือทุกเช้า ยกเว้นก็บางวัดจริง ๆ ที่อยู่บนเขาสูงเป็นต้น หากเป็นปัจจัยข้ออื่น ที่เหนือไปจากวิปัสสนาธุระและคันถธุระ สงฆ์ที่ถือพระวินัยจะไม่เดือดร้อนอะไรเลย ความละเอียดรอบคอบในพระวินัยมีอยู่แล้วทั้งหมด ป้องกันเหตุในอนาคตไว้ใช้ได้ทุกกาล เราเห็นพระปัญญาของพระพุทธองค์ในการบัญญัติ เมื่อเกิดมหาภัยจากธรรมชาติหรือภาวะสงคราม พระวินัยก็ยังกล่าวไว้แสดงไว้ มาถึงวันนี้ ผู้ใดคิดทำลายพระวินัยด้วยเอาความคิดของตนเป็นใหญ่กว่าพระบัญญัติ ผมเห็นว่าไม่สมควร เราทั้งหลายหากพิจารณาก็คงเห็นตามได้ไม่ยาก ยังมีสิ่งอื่น ๆ หรือโครงการอื่น ๆ ที่อาศัยวัดเป็นที่ประชุมชน หรือใช้วัดเป็นศูนย์กลางเชื่อมความสัมพันธ์อีกมาก โครงการดี ๆ ที่ฆราวาสอาศัยวัดนี่หละครับเป็นศูนย์กลาง ไม่ว่าจะจัดการศึกษาด้านคุณธรรมจริยธรรม ช่วยเหลือสังคมอื่น ๆ ตามสมควร อันเหมาะสมแล้วที่อาศัยวัดเป็นที่พึ่ง เหล่านี้จะมีองค์กรที่รับรองทั้งนั้นนะครับ จัดตั้งขึ้นในนามมูลนิธิ หรือองค์กรไม่แสวงหากำไร หรือเป็นกลุ่มคณะบุคคล เพื่อกระทำกิจธุระที่สงฆ์มิอาจทำได้ ซึ่งไม่แปลกอะไรเลย มีอยู่ทั่วไป ผมจึงเห็นว่า ต่อให้หลวงพี่อ้างอะไรก็ตามที อ้างเรื่องการศึกษาของเด็กก็ดี หรือจะไปตัดเอาข่าวอะไรมาก็ดี มันก็ไม่มีน้ำหนักสักนิดครับ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 14:38:58

ความคิดเห็นที่ 83 เรื่องที่ท่าน เมฆน้อยคอยดาว แสดงมา ในคห.81 จริงๆแล้วเรื่องที่ท่านยกมาจะมี "ไวยาวัจกร" ที่แต่งตั้งถูกต้องตามกฏหมาย และพระวินัย มีหน้าที่ดูแล คอยทำกิจธุระของสงฆ์เรื่องเงินๆทองๆ ผ้าจีวร นิตยภัต แทนพระสงฆ์อยู่แล้ว และจะมี "คณะกรรมการวัด" คอยดูแล ในเรื่องศาสนกิจ และศาสนสมบัติ ต่างๆ คอยดูแลจัดการเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ทั้งสองหน้าที่นี้ ถูกแต่งตั้งโดยเจ้าอาวาสในแต่ละวัด แต่เรื่องเงินๆทองๆไปอยู่ที่ไหน ส่วนมากจะมีปัญหากันเกือบทั้งนั้น ทั้งพระทั้งโยม ยกเว้นวัดที่ยังเป้นวัดจริงๆ มีพระจริงๆ มีพุทธศาสนิกชนจริงๆ วัดแบบนี้จะมีการจัดการที่ดี ถูกต้องตามพระธรรมวินัย พระทำหน้าที่ของพระ โยมทำหน้าที่ของโยม ไม่เกิดปัญหา . . ในประเด็นที่ผมจะสื่อคือเงินที่ถวายเข้าวัด ตามตู้บริจาค เงินผ้าป่ากฐิน เงินถวายแด่คณะสงฆ์ เงินอะไรต่างๆที่ไม่ได้ให้เป้นส่วนตัวกับพระ แต่เป็นเงินที่นำมาทำนุบำรุงพุทธศาสนากิจ ศาสนสถาน ความเป็นอยู่ของพระเณร อันนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้องเหมาะสมดี มีมาแต่สมัยพุทธกาล ควรยกย่อง สรรเสริญ . . แต่การถวายเงินใส่ซองหรือไม่ใส่ ให้พระไว้ใช้จ่ายส่วนตัว อันนี้ผมว่าไม่สมควร ไม่ว่าจะมองมุมไหน อ้างอย่างไร มันก็ละเมิดในพระธรรมวินัยชัดเจน ข่าวก็มีให้เห็นมากมาย จากคุณ : บันทึก..การเดินทาง เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 16:04:11

ความคิดเห็นที่ 84 ถ้าลูกชายบวชอยู่ โยมแม่ ทำบัตรเครดิตพ่วงให้เพื่อใช้จ่ายในสมณเพศ ซึ่งพ่วงกับบัตรเครดิตหลักของโยมแม่ที่เป็นกงสี เพื่อพระลูกชายไว้ใช้นี่ ตามความเห็นคุณ The Act มองยังไงครับ โยมแม่จะบาปมั้ยครับ จะได้ไปเตือนท่าน เพราะไม่ใช่เงิน แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 55 21:42:40 จากคุณ : คนที่รักเธอ (คนที่รักเธอ) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 21:40:29

ความคิดเห็นที่ 85 บัตรเครดิตไม่ได้ครับ ต้องอธิบายให้โยมแม่เข้าใจ หลักง่าย ๆ ก็คือ ซื้อขายโดยใช้ของแลก ในที่นี้หมายถึงซื้อมาขายไป จะใช้อะไรที่มีมูลค่าก็แล้วแต่ ย่อมกระทำไม่ได้นะครับ สมมติพระบิณฑบาตรมาได้เป็นขนมกาละแม พระไม่ชอบฉัน จะเอาไปแลกไอศรีม แบบนี้ก็ไม่ได้ครับ ฉะนั้นพวกบัตรเครดิต บัตรเดบิต บัตรกดเงินสด หรืออะไรที่สามารถซื้อหรือแลกได้มีมูลค่า ก็ถือว่าผิดทั้งหมด อีกทั้งการขายด้วยนะครับ พระจะขายตะกรุด ขายวัตถุบูชาใด ๆ ไม่ได้เลย ไม่งั้นก็บวชเพื่อมุ่งหาเงินทองเท่านั้น สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวกับวิปัสสนาธุระและคันถธุระ แต่ตรงข้ามกลับทำให้เนิ่นช้า ต้องระวังเรื่องกิเลสทั้งโยมทั้งพระด้วยนะครับ กิเลสมันหลอกให้มีเหตุผลได้ต่าง ๆ นา ๆ เพราะกุศลเป็นเหตุให้เกิดอกุศลก็ได้ ข้อนี้พึงระวัง จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 22:59:31

ความคิดเห็นที่ 86 ความเป็นจริงของคนสายตาสั้น สายตายาว  สายตาไม่ปกติ จะสู้สายตาของพระพุทธเจ้าได้อย่างไร ท่านห้ามรับเงิน  ก็เพื่อขจัดคนหน้าด้าน พวกที่จะก่อความไม่สงบสุขให้กับพระดีๆ ไม่เน้นปริมาณ  แต่เน้นคุณภาพ แต่ไม่ได้หมายความว่า  คนดีไม่ควรใช้เงิน   แต่หมายความว่า   พระควรทำหน้าที่ของพระ ราชาควรทำหน้าที่ของราชา เศรษฐีควรทำหน้าที่ของเศรษฐี(ช่วยเหลือคนด้อยโอกาส) ต่างคนต่างมีหน้าที่ จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 00:06:33

ความคิดเห็นที่ 87 พระจะรับ จะจับเงิน  หรือ ไม่รับ ไม่จับ แต่จิตใจคิดถึงเงิน ระลึกได้ว่า มีอำนาจในเงินนั้น หรือ มีอำนาจในเงินของโยมนั้น แทบจะไม่ต่างกันเลย ในแง่ของการยึิดถึอตัวเงิน (แม้ไม่ได้จับ) วิธีแบบพุทธที่ประเสริฐที่สุดคือ ให้ "สังฆะ" เป็นผู้ดูแลเงิน หมายความว่า โยมเป็นคนดูแลรักษาเงินหน่ะดีแล้ว แต่ให้พระหลายรูปร่วมแสดงความเห็นว่า จะเอาเงินไปทำอะไรให้เกิดประโยชน์ดี จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 09:44:40

ความคิดเห็นที่ 88                      พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 939                                         ประชุมสงฆ์ทรงสอบถาม         ลำดับนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์  ในเพราะ เหตุเป็นเค้ามูลนั้น      ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น      แล้วทรงสอบถามท่าน พระอุปนันทศากยบุตรว่า  ดูก่อนอุปนันทะ   ข่าวว่าเธอรับรูปิยะจริงหรือ         ท่านพระอุปนันทศากยบุตรทูลรับว่า  จริง  พระพุทธเจ้าข้า                                                   ทรงติเตียน         พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงติเตียนว่า    ดูก่อนโมฆบุรุษ      การกระทำ ของเธอนั่น  ไม่เหมาะ  ไม่สม ไม่ควร   ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ  ไฉนเธอจึงได้รับรูปิยะเล่า  การกระทำของเธอนั่น  ไมเป็น ไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส  หรือเพื่อความเลื่อมใส ยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว  โดยที่แท้  การกระทำของเธอนั่น    เป็นไป เพื่อความไม่เลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส      และเพื่อความเป็น อย่างอื่นของชนบางพวกที่เลื่อมใสแล้ว                                            ทรงบัญญัติสิกขาบท         พระผู้มีพระภาคเจ้า   ทรงติเตียนท่านพระอุปนันทศากยบุตร   โดย อเนกปริยายดังนี้แล้ว    ตรัสโทษแห่งความเป็นคนเลี้ยงยาก   ความเป็น คนบำรุงยาก  ความเป็นคนมักมาก    ความเป็นคนไม่สันโดษ    ความ คลุกคลี   ความเกียจคร้าน    ตรัสคุณแห่งความเป็นคนเลี้ยงง่าย   ความ เป็นคนบำรุงง่าย  ความมักน้อย  ความสันโดษ  ความขัดเกลา   ความ กำจัด  อาการที่น่าเลื่อมใส    การไม่สะสม   การปรารภความเพียร  โดย อเนกปริยาย       ทรงกระทำธรรมีกถาที่สมควรแก่เรื่องนั้น     ที่เหมาะสม แก่เรื่องนั้น    แก่ภิกษุทั้งหลาย    แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า              ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   เพราะเหตุนั้นแล    เราจักบัญญัติสิกขาบท แก่ภิกษุทั้งหลาย   อาศัยอำนาจประโยชน์  ๑๐ ประการ  คือ  เพื่อความ รับว่าดีแห่งสงฆ์   ๑   เพื่อความสำราญแห่งสงฆ์ ๑   เพื่อข่มบุคคลผู้เก้อ- ยาก  ๑    เพื่ออยู่สำราญแห่งภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก  ๑    เพื่อป้องกันอาสวะ อันจะบังเกิดในปัจจุบัน  ๑    เพื่อกำจัดอาสวะอันจักบังเกิดในอนาคต  ๑ เพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส  ๑     เพื่อความเลื่อมใสยิ่ง ของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว ๑        เพื่อความตั้งมั่นแห่งพระสัทธรรม  ๑   เพื่อถือตามพระวินัย  ๑                                                                   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย       ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดง อย่างนี้ ว่าดังนี้ :-                                      พระบัญญัติ           ๓๗.  ๘.  อนึ่ง  ภิกษุใด  รับก็ดี  ให้รับก็ดี  ซึ่งทอง  เงิน  หรือ   ยินดีทอง   เงิน   อันเขาเก็บไว้ให้   เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์. ______________________________________________________________   ยังมีผู้ร่วมคงไว้ซึ่งพระบัญญัติ คงไว้ซึ่งพระวินัยหนอ ยังมีผู้เคารพพระวินัย ยังมีผู้เคารพธรรม ยังมีผู้เคารพพระศาสดาหนอ ขออนุโมทนาอีกครังกับท่านทั้งหลายได้ร่วมกันค้ำจุนศาสนาพุทธ ต่อต้านผู้ที่เลี้ยงยาก บำรุงยาก มักมาก ไม่สันโดษ ชอบคลุกคลี เกียจคร้าน ต่อต้านผู้เอาพระวินัย เอาพุทธพจน์ เอาคำที่พระศาสดาตรัสห้าม เอามาย่ำยีตะแบงเถียง หลบๆ เลี่ยงๆ ข้างๆ คูๆ    จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 10:15:43

ความคิดเห็นที่ 89 ควรออกเป็นกฎหมายเลยครับว่า ห้ามใส่ซองเกิน 50 บาท เพราะสมัยนี้ใส่ซอง 200 บาทพระยังเคืองเลยครับ พระสมัยนี้เิดินห้าง เดินตลาดนัด ซื้อคอม ซื้อมือถือเป็นว่าเล่น น่าจะมีหน่วยงานมาจัดระเบียบเสียที ก็จะได้ชื่อว่า ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนานะครับ จากคุณ : เอกเขนกนอกบ้าน เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 17:19:28

ความคิดเห็นที่ 90 ผมหมดความหวังไปนานมากๆ แล้ว กับองค์กรที่มีท่าทีว่า จะเข้ามาดูแลศาสนาพุทธ แทนที่จะเผยแผ่พระวินัยของภิษุที่ประชาชนควรรู้เพื่อให้ประชาชนช่วยกันดูแล เพื่ออายุของพระพุทธศาสนา   เบื่อมากๆ  จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 17:56:58

ความคิดเห็นที่ 91 พระพุทธองค์ทรงเคยตรัสกับพระอานนท์ในครั้งหนึ่งว่าสิ่งนี้คือ อสรพิษ แต่หากต้องการจะถวาย ก็มีพระวินัยทำให้ถูกต้องได้ จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:18:42