ความคิดเห็นที่ 1 รอฟังครับ จากคุณ : kekzo เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:25:08

ความคิดเห็นที่ 2 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 55 18:47:34 จากคุณ : หก (Ant-san) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:31:45

ความคิดเห็นที่ 3 คนเรามีกรรมเป็นของตนเองเจออะไรก็เพราะเหตุนั้นไม่มีใครพ้นไปได้ คนที่ปฏิบัติธรรมเพราะเขาเชื่อว่าสิ่งที่เขาทำไปจะเป็นผลดีกับเขา ใครทำอย่างไรก็ได้ผลอย่างนั้น มีเพื่อนคนหนึ่งผมสอนอย่างไรก็ไม่ฟังแถมยังบอกอีกว่าทำดีอดทำไม่ดีมีเงินใช้ เขามองว่าชีวิตเขามีความสุขแต่ตามสายตาผมแล้วผมมองเห็นว่าสิ่งที่เขาทำลงไปนั้นไม่ได้ทำให้ชีวิตเขาดีขึ้นเลยฐานะและทุกอย่างที่เขามีก็เหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาทำจะส่งผลอะไรให้เขานี่ผมไม่รู้ จากคุณ : ซุนจื๊อ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:32:57

ความคิดเห็นที่ 4 เจ้าของกระทู้คิดเหมือนผมเลย  แต่ผมคิดแบบนี้ ไม่ใช่เพราะสังเกตูจากคนอื่นนะ แต่มาจาก ชีวิตของผมเองเลย ชีวิตของผมเองเลย จากคุณ : ปัญญาประดิษฐ์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:58:45

ความคิดเห็นที่ 5 ทุกอย่างมีเหตุ มีปัจจัย ครับ คงต้องให้ผู้ศึกษาด้านอภิธรรมมาอธิบาย ถ้าโดย คหสต ของผม มีเพื่อนผมคนนึง เขาทำชั่ว โดยไม่มีความละอาย ก็โดนวิบากกรรมจัดหนักเหมือนกันครับ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:59:33

ความคิดเห็นที่ 6 คนปฏิบัติธรรมภพชาติสั้นลง กรรมชั่วเลยมาสนองเราเร็วขึ้นครับ จากคุณ : kekzo เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:02:25

ความคิดเห็นที่ 7 สังขารหนอ ไม่เที่ยงหนอ ความคิดปรุงแต่งหนอ ไม่เที่ยงหนอ จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:14:31

ความคิดเห็นที่ 8 ก็น่าจะจริง.... ผมว่า...มันเหมือนเป็น "บททดสอบ" น่ะครับ บางทีเราก็ว่า ตัวเรา "เก่ง" ในระดับหนึ่ง ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรๆ ก็แก้ได้หมด หมายถึง ใช้หลักคิดเรื่องธรรมะแก้ให้ใจมันสงบ หรือผ่านไปได้ ประมาณนี้นะครับ พอวันนึงเจอ "ข้อสอบ" ที่มันหนักกว่า ทำให้รู้ว่าเรายังต้องฝึกอีกเยอะ พอผ่านไปได้...ก็เหมือนเวเวลอัพ เดี๋ยวมันก็จะมีข้อสอบที่ "ยากกว่า" มาทดสอบ ^^ เรื่อยๆ เรื่องสุข เรื่องทุกข์ มันมาสลับกัน มาแล้วก็หายไป อย่าไปหลงระเริงกับความสุขชั่วคราว หรือความทุกข์อะไรๆเลย เตรียมใจได้อย่างนี้ เจออะไรๆ มันก็พอสู้ได้ จากคุณ : ~หูว เสี่ยวผิง~ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:16:15

ความคิดเห็นที่ 9 ก็แล้วแต่จะมองครับ.. กรรมจัดหนักตามที่คุณกล่าวมา เช่น หันมาสนใจธรรมะและปฏิบัติธรรม แต่ถูกสามีทอดทิ้ง ผมมองว่าเป็นบุญ...เพราะเธอคนนั้นจะได้หมดห่วงและไร้อุปสรรค หันมาทุ่มเทชีวิตให้กับการปฏิบัติธรรมได้อย่างสะดวกใจ.. บางคนมองปัญหาชีวิตคือความทุกข์อันน่ารังเกียจ..แต่บางคนกลับมองว่าเป็นความท้าทาย ที่จะมีโอกาสได้นำธรรมะที่เคยนอนนิ่งอยู่ในตำราออกมาใช้งานในโลกแห่งความเป็นจริง จากเพียงทฤษฏีสู่การปฏิบัติ... ชีวิตไม่มีดีมีแย่หรอกครับ...มีแค่แย่กับแย่ยิ่งกว่า มีแต่ทุกข์กับทุกข์...บางคนแย้งบอกการได้บางสิ่งมาคือความสุข แต่ความสุขที่ว่าก็อยู่กับเราได้ไม่นาน..แล้วมันก็หายไป กลับกลายเป็นทุกข์ที่ต้องสูญเสียพรัดพรากจากความสุขไปในเวลาอีนสั้น.. คนที่เราคิดว่าดีบางทีก็แย่..คนที่เราคิดว่าแย่บางเวลาก็ทำความดี <แต่เราอาจไม่รู้ไม่เห็น> การตัดสินเพียงเพราะตาเห็นและสรุปเอาเองจากข้อมูลที่มีอยู่น้อยนิด..แถมอาจเป็นข้อมูลที่คลาดเคลื่อน อาจนำมาซึ่งบทสรุปที่ผิดพลาด.. ถ้ามองตามตรรกะของคุณ Gretchen.. เจ้าชายสัทธัตถะคงโดนกรรมจัดหนักให้ต้องหลุดออกนอกมหาราชวังไปตกระกำลำบากอยู่ในป่านานหลายปี แต่ผลสุดท้าย...พระพุทธเจ้าก็ปรากฏแก่โลก ชีวิตเลือกมองเป็นส่วนเป็นท่อนไม่ได้ครับ.. ต้องมองยาวๆ...ชั่วชีวิตของเราไม่ถึง 100 ปี...มันสั้นเกินไปที่จะตัดสินได้ถูกต้องครับ...??? จากคุณ : อารยัน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:19:59

ความคิดเห็นที่ 10 ต้องถามก่อนว่าเชื่อเรืื่อง ภพ ชาติไหมครับ คนที่เชื่อเรื่องกรรม และเชื่อว่าชาติก่อนมี ชาตินี้มี ชาติหน้าก็มี จะไม่สงสัยเรื่องนี้เลยครับ เราเกิดแล้วตายมาแล้วนับไม่ถ้วน เคยทำทั้งกุศลกรรม และ อกุศลกรรมไว้มากมาย กรรมที่ทำไว้แล้วย่อมตามสนองเราแน่นอน แต่ไม่มีใครบอกได้ว่าเมื่อไหร่มันจะมาถึงและมาในรูปแบบไหน ดูอย่าง พระโมคคัลลานะ ในชาติสุดท้ายแม้ท่านจะเป็นถึงอัครสาวกฝ่ายซ้าย และเป็นอริยสงฆ์ที่มีฤทธิ์มาก จากกรรมเก่าที่เคยทำไว้กับพ่อแม่ ก่อนท่านเข้าสู่นิพพานยังมีเศษกรรมเหลืออยู่อีก ท่านจึงต้องโดนโจรฆ่าตายในที่สุด ซึ่งท่านก็เข้าใจได้ว่ากรรมเก่าของท่านมาถึงแล้วจะหลบเลี่ยงยังไงคงไม่พ้น จึงยอมใช้กรรมนั้นแต่โดยดี มันจึงไม่เกี่ยวว่าคนที่ทำดีในตอนนี้จะต้องได้ผลดีทันใจเสมอไป ถ้ามองยาวๆเราจะเข้าใจได้ว่านี่คือส่วนของกรรมเก่าส่วนนึงที่เราต้องรับไว้ไม่มีใครเลี่ยงได้ แต่กรรมดีที่เราทำไว้ในชาตินี้ก็จะส่งผลแน่นอนเช่นกัน ดังนั้นอย่าสงสัยเลยเรื่องกรรม ก่อนที่จะทำกุศล ให้หยุดทำอกุศลก่อน เริ่มจากการรักษาศีล 5 ให้บริสุทธิ์ก่อนแล้วเร่งทำกุศลที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้นยิ่งๆขึ้นไปครับ จากคุณ : Yamada taro เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:27:51

ความคิดเห็นที่ 11 ทุกคนพบเจอเท่ากัน  โลกธรรมไม่มีพิเศษสำหรับใคร เพียงแต่ช่วงที่ได้พบเจอธรรมะอาจจะเป็นช่วงเดียวกันกับที่พบเจอปัญหา ซึ่งก็มีหลายคนเข้าหาทางธรรมในช่วงที่มีปัญหาเท่านั้นตอนที่ไม่มีปัญหาก็ปล่อยตัวปล่อยใจตามสบาย มีหลายคน ที่ชีวิตสบาย ปรกติ เกิดมาร่ำรวย ไม่อกหัก แต่ก็รักษาศีล ปฏิบัติธรรมอย่างดี จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:28:30

ความคิดเห็นที่ 12 สำหรับผมน่าจะคิดได้หลายแบบ 1.พอปฏิบัติธรรมแล้ว วิบากกรรมหรือกรรมเก่าก็ตามมาเพื่อจะได้ชดใช้กันไปให้เร็วขึ้น และนั้นก็ถือว่าเป็นบททดสอบไปด้วย ว่าจะผ่านไปได้หรือไม่ 2.คิดอีกแบบ คือ หากเขาไม่มาปฎิบัติธรรม อาจจะเจอเรื่องแย่หรือหนักกว่านี้ ยกตัวอย่าง มีพี่ที่รู้จักคนนึงครับ ตั้งใจว่า จะไปปฏิบัติธรรม พอไปและกลับมาปุ๊บ คือ ที่บ้านโดนขโมยเข้า ก็เสียหายไม่มาก แต่ก็เอาไปพวกโน๊ตบุ๊ค เป็นต้น  พี่คนนี้เขามีผู้ใหญ่ที่รู้จักซึ่งคงมีสัมผัสอะไรซะอย่าง ก็บอกว่า ถ้าวันนั้นไม่ไปปฏิบัติธรรมอาจจะเจอหนักกว่านี้ คือ คงอาจจะปะทะกับขโมย  ซึ่งก็คงจะตอบไม่ได้ว่า ผู้ใหญ่ท่านนี้พูดจริงหรือไม่ เพราะหากมองอีกมุมกลับกัน ถ้าพี่เขาไม่ไป ขโมยอาจจะเห็นว่ามีคนเลยไม่เข้าบ้าน แต่ผมว่าทุกอย่างไม่น่าจะบังเอิญ คงเป็นวิบากกรรมที่เข้ามาแหละ 3.ตามจังหวะของชีวิต เวลาทุกอย่างมาพอดี กรรมเก่า วิบากกรรม ทำให้เจ้ากรรมนายเวรเข้ามาได้พอดี และก็ประสบเรื่องแย่ๆกันไป คงประมาณนี้มั้งครับ จากคุณ : เด็กชายแสนดี เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 00:05:41

ความคิดเห็นที่ 13 มันก็เป็นธรรมชาติแปลกๆอะไรอย่างหนึ่งในวงการนักปฏิบัติธรรม  คือ ตอนที่ยังไม่ฝึกปฏิบัติ  ดูเหมือนกิเลสและอุปสรรคแทบไม่มี  ..แต่พอมาฝึกปฏิบัติ  ไม่รู้กิเลสและอุปสรรคต่างๆสารพัดระดมกันมาจากไหนไม่รู้ มาทดสอบ  มากมายเหลือเกิน... เช่น บางคน ปกติอดนอนเก่ง  เช่น เล่นไพ่โต้รุ่งได้ ๓ วัน ๓ คืน ไม่ต้องนอน  หรือไปตีสนุ๊กโต้รุ่ง เดินรอบโต๊ะได้ ๓ วัน ๓ คืน ...แต่พอมาฝึกภาวนา  ตั้งใจจะถือเนสัชชิกฯ(อดนอน) สักแค่ ๑ วัน ๑ คืน  ..แต่พอไปถึงเที่ยงคืนก็ไปไม่ไหวแล้ว  ล้มหมอนนอนเสื่อ กรนคร่อกๆก่อนคนอื่นๆ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 00:19:24

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่มี "กุศลกรรม" ให้ปฎิบัติ.....มีแต่ "อกุศลกรรม" ให้ละเว้น . ระลึกถึง....อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ....ท่านมิได้ให้แสวงหาความสุข แต่ใ้ห้หนีห่างจากความทุกข์ . ไม่มีเพื่อนคุณ ไม่มีแฟนเขา มันก็ไม่ทุกข์ จากคุณ : หมูลิน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 00:53:46

ความคิดเห็นที่ 15 ความเห็น#6 อ่านแล้วนึกภาพออกเลยค่ะ >< คือ.. จริงๆแล้ว คนที่ปฏิบัติธรรมมากๆ(แต่ไม่ได้ออกบวช) ถ้าปฏิบัติไปแล้วชีวิตก็น่าจะมีแต่สิ่งดีๆ แต่เราสังเกตุ ท่านไหนที่แบบ ปฏิบัติธรรมแบบเคร่งครัด คือ นั่งสมาธิทุกวัน ถือศีล๕ไม่ขาด และยังชอบทำงานสาธารณะช่วยเหลือผู้อื่น (เป็นคนดีกว่าคนปกติทั่วไปน่ะค่ะ) แล้วเราสังเกตุ เขาจะชอบเจอวิบากกรรม แต่อย่างเรา.. เราศึกษาธรรมะแบบผิวเผิน นั่งสมาธิบ้างไม่นั่งบ้าง ศีล๕ก็ไม่ได้ถือแบบเป็นทางการ(แต่ก็ไม่ได้ผิดศีลบ่อยๆ) แบบนี้ ชีวิตเรากลับมีแต่สิ่งดีๆ มันเหมือนกับ.. คนหนึ่งปฏิบัติธรรมเพื่อให้ชีวิตมีแต่สิ่งดีๆ แต่คนที่ปฏิบัติธรรมเพื่อจะหลุดพ้นจริงๆ เหมือนเขาจะชอบเจอกรรมจัดหนักอ่ะค่ะ(จริงๆมีเคสของลุงแถวบ้านด้วยล่ะ ลุงคนนี้นั่งสมาธิทุกวันติดต่อกันเป็นเวลา 3 ปีจนมีหูทิพย์ตาทิพย์ ลุงก็เล่าให้ฟังเหมือนกันว่า ตอนประมาณปีสองปีแรก โดนวิบากกรรมจัดหนักเหมือนกัน --' กว่าจะผ่านมาได้ ของลุงรู้สึกจะโดนเรื่องเงินเกี่ยวกับเงิน) เหมือนมันมี 2 ระดับ.. คือ ระดับที่ คนปฏิบัติธรรมแต่ยังอยากไปเกิดชาติหน้า อยากมีชีวิตที่สุขสบาย กับอีกระดับคือ เขาปฏิบัติเพื่อให้พ้นทุกข์จริงๆ (แล้วอาจจะเหมือนคุณ kekzo บอกคือ จำนวนชาติเขาลดลง กรรมเลยส่งผลเร็ว) จากคุณ : Gretchen เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 01:35:08

ความคิดเห็นที่ 16 เอาที่ผมคิดนะ วิบากกรรมก็เหมือนการบ้านอะครับ ส่วนการปฎิบัติก็เหมือนกำหนดส่ง ไม่มีกำหนดก็ไม่ทำ แต่พอมีกำหนดส่งขึ้นมา ถ้าไม่รีบจัดหนัดเดี๋ยวเลยกำหนดส่ง ก็เลยจัดซะ แต่การบ้านอันนี้ยังค้างอยู่นะครับไม่ได้หายไปไหน :P จากคุณ : คนัคเกิ้ล เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 01:55:47

ความคิดเห็นที่ 18 คิดไปเองทั้งนั้น จากคุณ : ใบไม้กำนั้น เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 02:57:32

ความคิดเห็นที่ 19 มีโอกาสเจอมรสุมชีวิตหนักหน่วงกันทุกคนแหล่ะนะคะ    คราวต่อไปสังเกตดีกว่าว่าเมื่อเจอมรสุมฯแล้ว  คนปฏบัติธรรมกับคนไม่ปฏิบัติธรรมมีท่าทีต่อมรสุมชีวิตเหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไร จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 03:34:38

ความคิดเห็นที่ 20 เราว่าจะไปคิดอย่างนั้นมันก็ไม่ถูกนะ ชีวิตคนทั่วไปก็มีขึ้นมีลงอยู่แล้ว คนที่ปฏิบัติธรรมแล้วชีวิตเค้าดีขึ้น ก็มีให้เห็นได้บ่อยไป อย่างที่เห็นได้ตามทีวีตามรายการที่เค้ามาเล่าให้ฟัง ส่วนตัวอย่างที่คุณยกมา ที่พี่ผู้หญิงหันมาปฏิบัติธรรมแล้วโดนสามีทิ้งไปมีชู้ ชีวิตคู่เค้าอาจยำ่แย่อยู่แล้ว พอมาปฏิบัติธรรมแล้วรู้สึกสงบก็เลยทำบ่อยขึ้น หากิจกรรมบุญทำ เวลาที่มีให้แฟนเค้าน้อยลง แฟนเค้าเลยไปหาคนอื่น ซึ่งตัวเค้าเองอาจจะรู้สึกหมดเวรหมดกรรมกับแฟนเค้า และไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นวิบากกรรมก็ได้นะ การคิดแบบนี้เราว่ามันบั่นทอนความรู้สึกที่อยากจะปฏิบัติธรรมนะ เราเชื่อว่าการทำดี คิดดี พูดดียังไงมันก็ดีกว่าทำชั่วอยู่แล้ว ส่วนคนที่คุณเห็นว่าชอบทำบุญน่ะ บางทีเค้าอาจจะเห็นแก่ตัวก็ได้ เราเห็นหลายคนที่ชอบไปวัดทำบุญ แต่ทีกับคนรอบข้าง คนในครอบครัวนี่ เห็นแก่ตัวมากๆ จะมาสรุปว่าคนปฏิบัติธรรมเจอวิบากกรรมมากกว่าคนที่ไม่ได้ปฏิบัติไม่ได้หรอกนะ ลองดูคนที่ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธดูซิ เพราะเค้าไม่ได้ปฏิบัติธรรมแน่ๆ ชีวิตเค้าก็มีขึ้นมีลง มันเป็นกฎธรรมชาติ เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัย จากคุณ : โบอิ้ง (Oshiri) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 04:56:16

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าไม่ปฏิบัติ อาจโดนจัดหนักกว่านี้ก็ได้ ใครจะรู้ กรรมคือการกระทำ ไม่เคยทำมาก็ไม่ต้องได้รับ จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 05:38:25

ความคิดเห็นที่ 22 เคยสังเกตหรือไม่..... หลายๆคน เวลาทำอะไรที่เป็นบาป..แล้วชอบไปทำบุญเพื่อชดเชย... . อาทิเช่น....ฆ่าไก่เอาไปทำแกง..แล้วแบ่งไปใส่บาตร... แบบนี้เวลาผลบุญส่งมาให้มีใจกุศล..ผลกรรมก็เลยติดมาด้วย.. จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 05:39:12

ความคิดเห็นที่ 23 เจอกลับตัวเองเหมือนกัน เมื่อก่อนอยู่สบายดีแข็งแรงไม่เจ็บไม่ป่วยไปวัดไปวาทำบุญบ้างนานๆที เพราะมีแต่เวลาหาเงินไม่มีเวลาเข้าวัด พอเริ่มสนใจปฎิบัติธรรมอย่างจริงจัง มันก็วิ่งเข้ามาชนเลยเต็มทีปีต่อปีติดต่อกันมาเลยอะไรก็ไม่รู้ประดังเข้ามาแบบตั้งตัวไม่ติด บททดสอบอะไรจะโหดขนาดนี้ก็ไม่รู้มาแต่ละทีกระอักเลือดทั้งนั้น อย่างปีก่อนเสียบุคคลที่เรารักที่สุดไปหนึ่งตัวกับสามคนในระยะห่างสองสามเดือน เล่นเอาบินกลับเมืองไทยแทบไม่ทัน ถ้าไม่ปฎิบัติธรรมคงเป็นบ้าไปแล้วมั้ง ส่วนเหตุการณ์อื่นที่ถูดทดสอบ หากใกล้เข้ามุมจริงก็แปลกมักจะมีเหตุไม่คาดฝันให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปทีละอย่างได้เรื่อยๆ อธิบายไม่ถูกว่ามันแค่บังเอิญหรืออย่างไร จากคุณ : Rinta เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 05:39:58

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นด้วยกับ จขกท ประสบด้วยตัวเอง  แต่ว่าปัญหาที่เข้ามาแก้ไขได้เร็วขึ้น ผ่านไปเร็วขึ้น มีคนเข้ามาช่วยเหลือดีมาก  ก็คงจะเป็นตาม คห.6 จากคุณ : Nay_nan เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 07:46:33

ความคิดเห็นที่ 25 อาจารย์สอนมาอีกทีนะคะ ว่า..... การทำบุญทำทานอะไรแบบนั้น หรือแม้แต่การทำสมาธิ ไม่สามารถลดวิบากกรรมได้ หนำซ้ำการทำสมาธิยังเป็นเพียงการข่มกรรมเอาไว้เท่านั้น ต้องเจริญภาวนามยปัญญาเท่านั้น จึงจะดีขึ้น แต่ก็ยังต้องผ่านช่วงหนักหนาก่อนอยู่ดี เหมือนกลัดหนองให้มันออกทีเดียว ไม่เรื้อรัง จึงอาจรู้สึกได้ว่ากรรมมันจัดหนักในคราวเดียว จากคุณ : Transformation (TRANSFORMATION) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:39:24

ความคิดเห็นที่ 26 วิบากที่เลี่ยงได้ยากในปัจจุบัน โดยส่วนใหญ่เกิดจากกรรมที่ทำในอดีตนานละครับ ถึงเวลาจะ ให้ผลมาเลี่ยงยากเหลือเกิน นี่เป็นส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งที่เป็นกรรมในปัจจุบันเขาทำบุญ ปฏิบัติธรรม ซึ่งก็เป็นเรื่องดีอยู่แล้ว จขกท จะเอามาปนกันทำไมล่ะครับ กรรมที่ทำในวันนี้ มันยังไม่มีวิบาก ให้เห็นชัดง่ายๆหรอกครับ แต่วิบากที่เห็นชัดแล้ววันนี้ คือผลของกรรมที่เคยทำมานานมากแล้วทั้งสิ้น ถ้าเขาเจอวิบากร้ายมาก ก็แปลว่าเคยทำร้ายๆไว้มาก มันก็แค่นั้นเอง ในอนาคตหากคนๆนั้น ได้เสวยสุขจากบุญที่ทำในวันนี้ จขกท คิดว่าตัวเองจะมีโอกาสตามไปเห็นไหมล่ะ คนเราเกิดมา ชาตินึง มองเห็นแค่เหตุการณ์เพียงส่วนเดียว แต่เข้าใจว่าเห็นแล้วทั้งหมด อคติจากความไม่รู้ นี้เองที่ทำให้เรา "เข้าใจอะไรผิดไป" แทบจะทั้งชีวิต หยุดมองดูคนอื่นแล้วหันกลับมาใส่ใจ ทำตัวเองให้รอด ทำตนให้ตนสามารถพึ่งตนได้เสียให้เสร็จก่อนดีกว่าครับ จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:57:17

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าลองดูจากเหตุจากปัจจัยแล้ว ถ้าเค้าไม่ปฎิบัติ เรื่องจัดหนัก พวกนั้น ก็จะไม่เกิดเหรอครับ ผมว่าก็เกิดอยู่ดี เพราะเป็นกรรมของคนๆนั้น ถึงวาระตอนนั้น ผมกลับมองว่า พอคนนั้นได้เริ่มปฎิบัติ แปลว่ากรรมเบาบางลงแล้ว เพราะเค้าจะไม่มีอัตตาไปปรุงแต่งทุกข์ ถ้าเจอคนปฎิบัติแล้วโดนจัดหนัก ผมจะเข้าไปถามว่าเค้ารู้สึกยังไง ถ้าเหตุการ์ณนี้เกิดก่อนเค้าปฏิบัติ เค้าคิดว่าตัวตนเก่าเค้าจะรู้สึกยังไง ก่อนผมปฏิบัติ ถือว่ามีกรรม เพราะจัดตัวเองหนักตลอด ใครพูดด้วยก็คิดมาก หานัยลบในคำพูดคนอื่นมาทำร้ายตัวเอง สิ่งดีๆเกิดขึ้นในชีวิต สุขแล้วทุกข์หนักเลย กลัวรักษาสถานะสุขไว้ไม่ได้ กลัวสุขหมด รู้สึกชีวิตเป็นภาระ จัดให้ตัวเองหนักมาก ขนาดสบายยังบ่นไม่หยุด พอปล่อยวาง คราวนี้สมมติคนมาว่าตรงๆ มันเหมือนคำพูดกระทบแค่ใบหูแต่ไม่เข้าไปในหู เป็นกรรมที่เมื่อก่อนเค้าพูดเฉยๆ ไม่ได้ว่า ก็ไปหาเรื่องจับผิดคำพูดเค้า แล้วว่าเค้า จนเค้าไม่ชอบ เดี๋ยวนี้พอนิ่งๆ แล้ว เค้าจัดคืน (เพราะเค้ายังโกรธตัวตนเก่าเราอยู่) ถือว่ากรรมเบาบาง เพราะไม่กระทบ อย่างเนี้ยครับ ความเข้าใจของผม จากคุณ : Terkrub เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:10:35

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นไปตามจังหวะแห่งวิบากกรรมมากกว่าครับ ประกอบกับนักปฏิบัติที่ส่วนใหญ่เชื่อเรื่องผลของกรรม จึงมีการจับสังเกตุมากกว่าปกติ พอมีเหตุการณ์ไม่ดี เล็กบ้างใหญ่บ้าง ก็คิดว่านี่เป็นกรรมทั้งสิ้นหนักหนาเหลือกำลัง  ทั้งที่จริงบางอย่างอาจเกิดขึ้นจากเหตุปัจจัยในปัจจุบันนั้นแหละที่เราทำโดยขาดสติ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:30:14

ความคิดเห็นที่ 29 คึดเอาเอง สรุปเอาเองเสร็จสรรพ หรือเปล่าคะ   คนเราทุกคนมีกรรม เป็นของตัวเองทั้งนั้น   คนที่ปฎิบัติ จะรับมือ กับความทุกข์ได้เก่ง ใจ สว่างไสว  แม้ ว่าจะทุกข์ก็ มีปัญญา  ดับทุกข์ .. ก็จะ ต่างจาก คนที่ไม่ปฎิบัติ จากคุณ : honeybfit เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:23:16

ความคิดเห็นที่ 30 ประสบการณ์ส่วนตัว ผมเห็นด้วยกับจขกท.ครับ แล้วก็เป็นแบบเดียวกัน คล้ายๆกันครับ เคยได้ยินจากบางคน มาว่าการทำสมาธิ-สมถะกรรมฐาน เป็นการเร่งให้ผลกรรมออกเร็วขึ้น(หมายถึงให้ส่งผล) เพื่อให้มันหมดไป แต่ก็เป็นการสร้างกุศลผลบุญเหมือนกันครับ เพราะฉะนั้นผมว่าถ้ามีเวลา ทำไปดีกว่าครับ มันจะเจอวิบากกรรมก็ช่างมัน จะได้เร่งให้มันหมดๆไป อันนี้คือผมเคยได้ยินนะครับ แล้วก็จากประสบการณ์ก็คล้ายๆกัน จากคุณ : หนุ่มหล่อเมืองขอนแก่น เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:00:09

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนนี้ผมก็เป็น เขาเรียกว่าบททดสอบครับ มารไม่มีบารมีไม่เกิดทำนองนั้น จากคุณ : my nexus 7 (นักฆ่าดาบเดียว) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:36:14

ความคิดเห็นที่ 32 เคยได้ยินได้ฟังมาว่า ผู้ปฏิบัติก่อนจะได้นิพพิทาญาน จะเป็นแบบนี้ จะเกิดทุกข์บ่อยๆ จนเกิดความเบื่อหน่ายในกองทุกข์ และการเวียนว่าย ตายเกิด(เบื่อด้วยปัญญา) จากคุณ : lekton เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:57:30

ความคิดเห็นที่ 33 ฟังครูบาอาจารย์เล่ามา "....คิดรึว่า จิตมันจะยอมง่ายๆ มันไม่ยอมง่ายๆ หรอก  ยิ่งคิดจะดับไอ้ตัวพาไปเกิด ถ้ากังวล 10 ไม่ตัด ศิลไม่ดี ไม่มีอะไรรับไว้ ไปนั่งวิปัสสนากรรมฐานส่งเดช มันพาบ้าเอาง่ายๆ โดนมันทรมานกลับมา แบบจัดหนักที่ว่า บรรลุแบบเพี้ยนๆ ไปเยอะ ในประเทศไทยนี้ สอนกันไม่เอาศิลมาก่อน ลัดขั้นตอนกันส่งเดช ..." จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:20:41

ความคิดเห็นที่ 34                      พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 350                  [กุลบุตรจะเรียนกรรมฐานต้องบำเพ็ญศีลให้บริสุทธิ์ก่อน]          กุลบุตรควรชำระศีล ๔ อย่างให้หมดจดก่อน.   ในศีลนั้น  มีวิธีชำระ ให้หมดจด  ๓  อย่าง   คือ   ไม่ต้องอาบัติ  ๑   ออกจากอาบัติที่ต้องแล้ว  ๑   ไม่ เศร้าหมองด้วยกิเลสทั้งหลาย  ๑.     จริงอยู่    ภาวนาย่อมสำเร็จแก่กุลบุตรผู้มีศีล บริสุทธิ์อย่างนั้น.   กุลบุตรควรบำเพ็ญแม้ศีลที่ท่านเรียกว่าอภิสมาจาริกศีล   ให้ บริบูรณ์ดีเสียก่อน    ด้วยอำนาจวัตรเหล่านี้   คือ   วัตรที่ลานพระเจดีย์   วัตรที่ ลานต้นโพธิ์   อุปัชฌายวัตร   อาจริยวัตร    วัตรที่เรือนไฟ    วัตรที่โรงอุโบสถ ขันธกวัตร ๘๒   มหาวัตร ๑๔.   จริงอยู่   กุลบุตรใด   พึงกล่าวว่า   เรารักษาศีล อยู่,  กรรมด้วยอภิสมาจาริกวัตรจะมีประโยชน์อะไร ?   ข้อที่ศีลของกุลบุตรนั้น จักบริบูรณ์ได้     นั่นไม่ใช่ฐานะที่จะมีได้.     แต่เมื่ออภิสมาจาริกวัตรบริบูรณ์ ศีลก็จะบริบูรณ์.   เมื่อศีลบริบูรณ์  สมาธิย่อมถือเอาห้อง.  สมจริงดังพระดำรัส ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย !    ข้อที่ภิกษุนั้นหนอไม่ บำเพ็ญธรรม   คือ   อภิสมาจาริกวัตรให้บริบูรณ์แล้ว     จักบำเพ็ญศีลทั้งหลาย ให้บริบูรณ์ได้  นั่นไม่ใช่ฐานะที่จะมีได้*    เรื่องนี้ควรให้พิสดาร.   เพราะเหตุ   ฉะนั้น  กุลบุตรนี้ควรบำเพ็ญแม้วัตร   มีเจติยังคณวัตรเป็นต้น   ที่ท่านเรียกว่า อภิสมาจาริวัตร  ให้บริบูรณ์ด้วยดีเสียก่อน.          เบื้องหน้าแต่การชำระศีลให้หมดจดนั้น     ก็ควรตัดปลิโพธ    (ความ กังวล)   อย่างใดอย่างหนึ่ง   ซึ่งมีอยู่ในบรรดาปลิโพธ  ๑๐  อย่างที่พระอาจารย์ ทั้งหลายกล่าวไว้อย่างนี้ว่า   ปลิโพธ  (ความกังวล)   ๑๐  อย่างนั้น                  คือ อาวาส ๑  ตระกูล  ๑  ลาภ  (คือปัจจัยสี่)                ๑   คณะ   (คือหมู่)  ๑   การงาน   (คือการ                ก่อสร้าง)  เป็นที่คำรบห้า  ๑  อัทธานะ  (คือ                เดินทางไกล)  ๑  ญูาติ  ๑  อาพาธ  ๑  คัณฐะ                (คือการเรียนปริยัติ)  ๑  อิทธิฤทธิ์ ๑. กุลบุตรผู้ตัดปลิโพธได้อย่างนั้นแล้ว   จึงควรเรียนกรรมฐาน.  จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:27:45

ความคิดเห็นที่ 35 ผมคิดว่า เมื่อเราปฏิบัติธรรมแล้วจิตใจสูงขึ้นพัฒนาขึ้นเข้าใกล้สู่พระนิพพานเรื่อยๆ ... กรรมที่เรามีนั้นจึงต้องเร่งตามทวงก่อนเราจะถึงพระนิพพาน เหมือนพระอาจารย์ที่ปฏิบัติชอบทั้งหลายมักจะป่วยหนักหลายๆ ท่าน เช่น พระพุทธเจ้ากับเนื้อสุกรมัทวะ, พระโมคคัลลานะกับโจร, ท่าน ป.อ.ปยุตโต, หลวงพ่อคำเขียน วัดป่าสุคะโต, พระอาจารย์ตั๋น วัดบุญญาวาส ก็ได้รับการผ่าตัดมะเร็งลำใส้ เป็นต้น อุปมาดังเราเป็นยืมเงินผู้อื่นไว้มากอยู่ประมาณหนึ่งแล้วคิดจะไปอาศัยอยู่ต่างประเทศตลอดชีวิตที่เหลือเมื่อเรื่องนี้รู้ถึงหูเจ้าหนี้ เจ้าหนี้ทั้งหลายเหล่านั้นย่อมหาทางทำทุกวิถีเพื่อทวงหนี้นั้นให้ได้โดยเร็ว... จากคุณ : เช เชียงราย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:01:16

ความคิดเห็นที่ 36 ขอแสดงความคิดเห็นแบบส่วนตัวนะครับ ข้อ  1  ขอยกบทธรรมบางส่วน ลำดับนั้น  ท่านพระอัสสชิ  ได้กล่าวธรรมปริยายนี้แก่  สารีบุตรปริพาชก  ว่าดังนี้ “ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ  พระตถาคตทรงแสดงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น  และ  ความดับ แห่งธรรมเหล่านั้น  พระมหาสมณะมีปกติทรงสั่งสอนอย่างนี้” ข้อ  2  อีกบทหนึ่ง   ครั้งนั้น  เวลาเช้า  พระองคุลีมาลเข้าไปบิณฑบาตในพระนครสาวัตถี  ในเวลานั้น   ก้อนดิน......ท่อนไม้......ก้อนกรวด  ที่บุคคลขว้างไป  แม้โดยทางอื่น  ก็มาตกลงที่กาย ของพระองคุลีมาล  พระองคุลีมาลมีศีรษะแตก  โลหิตไหล  บาตรก็แตก  ผ้าสังฆาฏิฉีกขาด เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ  พระผู้มีพระภาคได้ทอดพระเนตร  พระองคุลีมาล เดินมาแต่ไกล  ครั้นแล้ว  ได้ตรัสกับพระองคุลีมาลว่า เธอจงอดกลั้นไว้เถิดพราหมณ์  เธอจงอดกลั้นไว้เถิดพราหมณ์  เธอได้เสวยผลกรรม ซึ่งเป็นเหตุจะให้เธอพึงหมกไหม้อยู่ในนรกตลอดปีเป็นอันมาก  ตลอดร้อยปีเป็นอันมาก               ตลอดพันปีเป็นอันมาก  ในปัจจุบันนี้เท่านั้น ข้อ  3  อีกบทหนึ่ง   ครั้งนั้น  พระองคุลีมาล  หลีกออกจากหมู่อยู่แต่ผู้เดียว  เป็นผู้ไม่ประมาท  มีความเพียร เป็นผู้ตั้งมั่นอยู่ในพระธรรมวินัยไม่นานนัก  ก็สำเร็จมรรคผลเป็นพระอรหันต์ ครั้งนั้น  พระอคุลีมาลได้หลีกเร้น  เสวยวิมุติสุข  เปล่งอุทานในเวลานั้น  ดังนี้ บุคคลใด  เมื่อก่อน  ตั้งมั่นอยู่ในความประมาท  ภายหลัง  เป็นบุคคลผู้ตั้งมั่นอยู่ใน ความไม่ประมาท  บุคคลนั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่าง ดังพระจันทร์ซึ่งพ้นแล้วจากเมฆ  ฉะนั้น บุคคลใด  ทำกรรมอันเป็นบาปแล้ว  ย่อมปิดเสียได้ด้วยกุศล  บุคคลนั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่าง   ดังพระจันทร์ซึ่งพ้นแล้วจากเมฆ  ฉะนั้น ขอสรุปนะครับ  เหตุที่เกิดไม่ใช่กรรมจัดหนักนะครับ  แต่เป็นธรรมที่เกิดแต่เหตุ   อันบุคคลได้กระทำไว้แล้วในอดีตและส่งผลมาถึงปัจจุบัน   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:37:55

ความคิดเห็นที่ 37 วันสองวันนี้ ไม่อยากนั่งสมาธิ ไม่อยากสวดมนต์  แบบนี้เกี่ยวกันมั๊ยนะ  ว่ากำลังเจอวิบากกรรมให้ขี้เกียจ  แล้วก็ง่วงนอน  อยากกินขนมบ่อยๆ ขนมไร้สาระเปลืองตังค์ด้วย แล้วก็เบื่อๆ แล้วก็ขี้น้อยใจ บางทีก็หงุดหงิด  ตามลมหายใจก็แล้ว  แต่มันก็ไม่สบายตัว แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 15:54:56 จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:51:23

ความคิดเห็นที่ 38 ผมมองอย่างนี้ นะครับ 1. ผู้ปฏิบัติธรรมส่วนนึง พอเข้ามาปฏิบัติธรรม ก็ลืมทำภาระหน้าที่ทางโลกที่ต้องรับผิดชอบ ใส่ใจในเรื่องเงินทองน้อยลง ใส่ใจในเรื่องการควบคุม การบริหารจัดการน้อยลง ก็เลยโดนโกงได้ง่าย 2. ผู้ปฏิบัติธรรม เมื่อเข้ามาปฏิบัติธรรม มักมองโลกในแง่ดี ลืมมองโลกในแง่ของความเป็นจริงไป คิดว่า เป็นเรื่องบุญกรรม ฉันทำดี เขาจะโกงฉันได้ไง แต่ลืมมองโลกในแง่ความเป็นจริง และกรรมปัจจุบัน คือความประมาทนั่นแหละ ทำให้เกิดสิ่งที่คิดว่าเป็นวิบากรรมเก่า  จริงๆ มันกรรมใหม่ มันประมาทนั่นแหละ  เคยตรวจบัญชีทุกอาทิตย์  พอปฏิบัติธรรม คิดว่าตัวเป็นคนดี ผลบุญจะส่งให้ไม่มีคนโกง ทั้งๆที่วางระบบไม่ดี ไม่ดูไม่แลกิจการ (เป็นงั้นไปซะ) 3. ส่วนผู้ที่สามี หรือคู่ครองมีชู้  อาจจะเป็นว่าปฏิบัติธรรมแล้ว ละเลยหน้าที่ของภรรยาไป สนใจแต่ว่า จะเดินจงกลมถวายครูบาอาจารย์ สร้างบารมีธรรม ลืมหน้าที่ของเมีย ของแม่ไป  อันนี้ก็เป็นกรรมใหม่ที่เพิ่งทำเนี่ยแหละครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 01:10:19

ความคิดเห็นที่ 39 เจอมากับตัว สามี แม่และพี่น้อง ทั้งสูญเสียทรัพย์และบุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง แต่ถ้าไม่รู้จักธรรมะอาจจะทุกข์ยิ่งกว่า และทำใจไม่ได้เลยกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ทุกข์ที่เผชิญกลับทำให้สนใจธรรมะมากยิ่งขึ้นไปอีก จากที่เคยฟังอยู่แนวเดียวก็เปิดใจรับธรรมะสายอื่น เคยฟังเทศน์พระอ.สมภพโชติปัญโญ กับอ.สนอง วรอุไร เรื่องวิบากกรรมที่มาแรงโดยเฉพาะพระอ.สมภพท่านพูดถึงประสบการณ์ของท่านเลย เพราะเหมือนพอเรามีเงินรวยแล้วเจ้าหนี้ก็มาทวงคืน จากคุณ : simply one เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:28:21

ความคิดเห็นที่ 40 วิบากนั้น จะเป็นแง่ดีหรือแง่ร้ายก็ได้ แต่ไทยเราชอบหมายถึง ผลจากกรรมชั่ว ทั้งที่ความหมายมันเป็นผลแห่งกรรม การกระทำ จากคุณ : แล้วทำไม12 เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 06:48:07

ความคิดเห็นที่ 41 ขออนุญาตค่ะ น่าจะเปรียบว่า  ทุกคนมีหนี้เวร หนี้กรรม ปฎิบัติธรรมแล้ว จะมีบุญกุศล เจ้ากรรมนายเวรก็จะมาทวงดอกเบี้ยและเงินต้นค่ะ แต่ถ้าไม่มี บุญใช้คืน  เจ้ากรรมนายเวรก็ไม่ทวงค่ะเพราะไม่มีอะไรจะให้ ปกติแล้ว เจ้ากรรมนายเวรไม่อยากเห็นเรามีความสุขหรอกค่ะ ดังนั้นคงต้องรบกวน กันสุดฤิทธิ์ ตามสิทธ์ของเค้า แต่เมื่อเราปฎิบัติธรรมแล้ว เราก็ต้องอดทน ต่อทุกข์ได้ ดังนั้นผู้ปฎิบัติไม่ควรกล้วค่ะ เพราหลังจากใช้หนี้หมดแล้ว สิ่ง ดี ๆ ทั้งหลายจะเข้ามาไม่จบสิ้นเลยทีเดียว ให้ศรัทธาในธรรมค่ะ จากคุณ : terquila เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 15:56:50