ความคิดเห็นที่ 1 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค อัฏฐสตปริยายสูตร             [๔๓๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมปริยายอันมีปริยาย ๑๐๘ แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟังธรรมปริยายนั้น ก็ธรรมปริยายอันมีปริยาย ๑๐๘ เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย โดยปริยายหนึ่ง เรากล่าวเวทนา ๒ ก็มี โดยปริยายหนึ่ง เรากล่าวเวทนา ๓ ก็มี โดยปริยายหนึ่ง เรากล่าวเวทนา ๑๘ ก็มี โดยปริยายหนึ่ง เรากล่าวเวทนา ๓๖ ก็มี โดยปริยายหนึ่ง เรากล่าวเวทนา ๑๐๘ ก็มี ฯ             [๔๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เวทนา ๒ เป็นไฉน เวทนา ๒ คือ เวทนาทางกาย ๑ เวทนาทางใจ ๑ เหล่านี้เราเรียกว่า เวทนา ๒ ฯ             [๔๓๒] ก็เวทนา ๓ เป็นไฉน เวทนา ๓ คือ สุขเวทนา ๑ ทุกขเวทนา ๑ อทุกขมสุขเวทนา ๑ เหล่านี้เรียกว่า เวทนา ๓ ฯ             [๔๓๓] ก็เวทนา ๕ เป็นไฉน เวทนา ๕ คือ สุขินทรีย์ ๑ ทุกขินทรีย์ ๑ โสมนัสสินทรีย์ ๑ โทมนัสสินทรีย์ ๑ อุเบกขินทรีย์ ๑ เหล่านี้เราเรียกว่า เวทนา ๕ ฯ             [๔๓๔] ก็เวทนา ๖ เป็นไฉน เวทนา ๖ คือจักขุสัมผัสสชาเวทนา ๑ โสตสัมผัสสชาเวทนา ๑ ฆานสัมผัสสชาเวทนา ๑ ชิวหาสัมผัสสชาเวทนา ๑ กายสัมผัสสชาเวทนา ๑ มโนสัมผัสสชาเวทนา ๑ เหล่านี้เรียกว่าเวทนา ๖ ฯ             [๔๓๕] ก็เวทนา ๑๘ เป็นไฉน เวทนา ๑๘ คือ เวทนาที่สหรคตด้วย โสมนัส ๖ เวทนาที่สหรคตด้วยโทมนัส ๖ เวทนาที่สหรคตด้วยอุเบกขา ๖ เหล่านี้เราเรียกว่าเวทนา ๑๘ ฯ             [๔๓๖] ก็เวทนา ๓๖ เป็นไฉน เวทนา ๓๖ คือ เคหสิตโสมนัส ๖ เนกขัมมโสมนัส ๖ เคหสิตโทมนัส ๖ เนกขัมมสิตโทมนัส ๖ เคหสิตอุเบกขา ๖ เนกขัมมสิตอุเบกขา ๖ เหล่านี้เราเรียกว่าเวทนา ๓๖ ฯ             [๔๓๗] เวทนา ๑๐๘ เป็นไฉน เวทนา ๑๐๘ คือ เวทนาที่เป็นอดีต ๓๖ ที่เป็นอนาคต ๓๖ ที่เป็นปัจจุบัน ๓๖ เหล่านี้เราเรียกว่าเวทนา ๑๐๘ ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ธรรมปริยายอันมีปริยาย ๑๐๘ แม้นี้แล ฯ จบสูตรที่ ๒ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=18&A=6132&Z=6158&pagebreak=0 http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=18&i=430 จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:58:19

ความคิดเห็นที่ 2 (คำถามต่อไป) กิเลส 1500 ตัณหา 108 = ? จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:36:33

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วยขยายตั้งแต่ เวทนา 36 ลงมาหน่อยซิคะ ไปเสริชเนตแล้ว ยังงง ได้อีก เคหสิตโสมนัส ๖ เคหสิต ตัวนี้แปลว่าไรคะ รวมถึง เวทนา ๑๐๘ เป็นไฉน ด้วย ขอบคุณไว้ล่วงหน้าก่อนนะค๊ะ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 01:27:04

ความคิดเห็นที่ 4 อยากให้ช่วยขยายความตั้งแต่ เวทนา 18 เลยครับ  แค่คำว่า สรคต ผมก็มึนแล้ว มันแปลว่าอะไร เวทนา 36 ก็นึกภาพไม่ออกเหมือนกันครับ คือไม่เ้าใจคำศัพท์ ขอบคุณครับ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:39:56

ความคิดเห็นที่ 5 กิเลส 1500 ก้น่าสนครับคุณชาวมหาวิหาร เยอะจริงๆ T_T จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:57:19

ความคิดเห็นที่ 6 กิเลส 10 1.โลภะ 2.โทสะ 3. โมหะ 4. มานะ 5. ทิฏฐิ 6. วิจิกิจฉา 7. ถีนะ 8. อุทธัจจะ 9. อหิริกะ 10. อโนตตัปปะ กิเลสมี 75  แบ่งเป็น รูป 22 นาม 53 (22+53=75) ตัวเรา 75  ตัวเขา (คนอื่น) 75   รูป 22  มี นิปผันนรูป 18 และ ลักขณรูป 4 นาม 53 มี จิต 1 และเจตสิก 52 75+75=150 กิเลสมี 10 อย่าง  เอา 10x150=1500 แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 11:36:39 จากคุณ : ning JFK. เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:34:37

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณคุณ ning JFK ครับ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:22:23

ความคิดเห็นที่ 8 ขอนุญาตขยายความให้ ความคิดเห็นที่ 3 อีกหน่อยนะครับ คำว่าเคหะสิตะ คือการครองเรือน อาศัยเรือน อาศัยอามิส คือวัตถุกาม เป็นอามิส เป็นเรือน ประกอบเกิดกิเลส เวทนาที่เกิด จะเป็นการเฉย ๆ ก็อาศัยอามิส เป็นสุขเวทนา ก็อาศัยอามิส  ทุกข์เวทนา ก็อาศัยอามิส   ชักจูงจิตใจให้อยู่กับกาม คืออามิส ตรงกันข้ามกับ เนกขัมมะสิตะ  คือการ ออกจากเรือน อาศัยการออกจากกาม เป็นนิรามิส ไม่อาศัยอามิส คือวัถุกาม และกิเลสกาม ไม่ยินดีไม่ยินร้ายในกาม เวทนาที่เกิด จะเป็นการเฉย ๆ ก็ไม่อาศัยอามิส  เป็นสุข ก็ไม่อาศัยอามิส เป็นทุกข์ ก็ไม่อาศัยอามิส ครับ... จากคุณ : นิ่งหนอ (นิ่งหนอ) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:12:56

ความคิดเห็นที่ 9 เยอะจริงๆครับ จำไม่ไหว  ผมขอย่อเหลือแค่ เวทนาเกิด กับเวทนาดับ ก็จำง่ายดีเหมือนกัน จากคุณ : temjung99 เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 09:39:30

ความคิดเห็นที่ 10 เจ้าของกระทู้ได้ปฎิบัติธรรมหรือยัง ถ้ายังคำถามนี่นี้ก็ยังคงมีข้อสงสัยต่อไป แต่ถ้าปฎิบัติแล้วคำถามนี้ก็จะหมดไปโดยอัติโนมัติ สำหรับตัวข้าพเจ้าเองเมื่อก่อนก็มีข้อสงสัยเยอะมากแต่เมื่อลองอ่านตัวเองดูแล้วมันค่อยหมดไปไม่เหลือให้สงสัยอีกเลย การอ่านก็เป็นสิ่งที่ดีแต่มันก็เป็นสัญญาอยู่ในใจเรา มันไม่ใช่ความรู้ที่ออกมาจากจิตของเราจริงๆ ฝึกให้มาก อ่านให้น้อย ผลจะมหาศาลเลย ตอนเราฝึกใหม่ๆเราก็ทำตัวเยี่ยงควายมาก่อน ไม่รู้อะไรเลย พอมารู้อีกทีก็เทศลำดับฌาณแล้ว ถ้าเราอ่านโดยไม่ได้ปฎิบัติเราก็มัวแต่คิดว่าทำไหมมันเยอะแยะไปหมด เลยปรุงแต่งเองว่าเราคงทำไม่ได้หรอก แต่อันที่จริงแล้ว รูป เวทนา สังขาร วิญญาณ สัญญา มันเป็นสิ่งที่อยู่ในตัวมนุษย์ทุกคนอยู่แล้ว เพียงแค่ใช้ตัวรู้เข้าไปกำหนดดูก็เท่านั้นเอง ถ้าจะให้เรียกอย่างถูกต้องก็คือขันธ์ 5 ดีๆนี้เอง จากคุณ : อ่านมาน้อย (phuuIsara1) เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 15:02:10

ความคิดเห็นที่ 11 สาธุครับ คุณ phuuIsara1 จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 17:09:06

ความคิดเห็นที่ 12 กิเลส ๑๕๐๐ ตัณหา ๑๐๘ http://84000.org/tipitaka/book/nana.php?q=5 สหรคต    ส่วนมากจะกล่าวถึงธรรมะอย่างหนึ่งที่เป็นไปกับธรรมะอย่างหนึ่งคือไปพร้อมกัน ประกอบกัน ขอเรียนแบบหยาบๆ เพราะผมก็ไม่ได้เรียนหรือเชี่ยวชาญบาลีหรือเก่งทางศัพท์บาลีนัก อธิบายตามความเข้าใจเอง ผิดถูกช่วยแก้ไขด้วยครับ เวทนา ๖ คือ เวทนาที่เกิดขึ้นนั้นเกิดขึ้นได้ ๖ ที่ คือที่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เวทนา ๑๘ คือ จะต่อเนื่องจาก เวทนา ๖ ที่นั้น เพราะเกิดร่วมด้วยมี ๓ อย่าง คือ โสมนัส โทมนัส อุเบกขา  เพราะฉะนั้น ๖x๓=๑๘ เวทนา ๓๖ ก็ต่อเนื่องจากเวทนา ๑๘ เพราะว่า แบ่งจากการเกิด คือ กาม และ วิปัสสนา เคหสิตานิ   =  อาศัย กามคุณ   ๑๘ เนกขัมมสิตานิ  = อาศัย วิปัสสนา  ๑๘     รวมกันเป็น เวทนา ๓๖ จาก  เวทนา ๓๖ จำแนกโดยเวลาที่จะเกิดคือ อดีต อนาคต ปัจจุบัน ๓ เวลา ดังนั้น เวทนา ๓๖x๓ = เวทนา ๑๐๘ จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 22:26:21

ความคิดเห็นที่ 13 เคหสิตะ คือ ยังเนื่องด้วยด้วยกิเลส เนกขัมมสิตะ คือ ออกจากกิเลส พ้นจากกิเลส ทุกขเวทนามีอามิส    คือ การไม่ได้สิ่งน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจ                            เป็นที่รื่นรมย์แห่งใจ แบบทางโลก จึงเกิด “เคหสิตโทมนัสเวทนา” ขึ้น                            (เช่น ทุกข์ที่ไม่ได้ของรัก ทุกข์ที่ไม่มีคนรัก) สุขเวทนามีอามิส     คือ การได้สิ่งน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจ                           เป็นที่รื่นรมย์แห่งใจ แบบทางโลก จึงเกิด “ เคหสิตโสมนัสเวทนา” ขึ้น                           (เช่น สุขที่ได้ของรัก สุขที่มีคนรัก) อทุกขมสุขเวทนามีอามิส คือ การวางเฉย แต่ยังยึดมั่นถือมั่น เห็นว่า                                  สิ่งทั้งหลายเที่ยง จึงเกิด “เคหสิตอุเบกขา” ขึ้น                                  (เช่น วางเฉยต่อสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่ใช่การวางเฉยด้วยปัญญา) ทุกขเวทนาไม่มีอามิส    คือ การเห็นว่าสิ่งทั้งหลาย ไม่เที่ยง เป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา                                แล้วเข้าไปตั้งความปรารถนาในความหลุดพ้นจึงเกิด “เนกขัมมสิตโทมนัสเวทนา” ขึ้น                                (เช่น ทุกข์จากการคร่ำ่เคร่งปฏิบัติธรรม มีวิตก วิจารในฌาน) สุขเวทนาไม่มีอามิส     คือ การเห็นว่าสิ่งทั้งหลาย ไม่เที่ยง เป็นทุกข์                               มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา จึงเกิด  “เนกขัมมสิตโสมนัสเวทนา” ขึ้น                                (เช่น สุขจากการปฏิบัติธรรม สุขในฌาน) อทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส คือ การวางเฉย เห็นว่าสิ่งทั้งหลาย ไม่เที่ยง เป็นทุกข์                                     มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา จึงเกิด   “เนกขัมมสิตอุเบกขาขึ้น”                                    (เช่น ความวางเฉยที่ไม่มีกิเลส ความวางเฉยในฌาน ๔)                         ผู้ปฏิบัติธรรมควรพิจารณาเวทนาในเวทนา (สติปัฏฐาน) อาศัย  “เนกขัมมสิตโทมนัสเวทนา” เพื่อละ  “เคหสิตโทมนัสเวทนา”   อาศัย  “เนกขัมมสิตโสมนัสเวทนา” เพื่อละ  “เคหสิตโสมนัสเวทนา”   อาศัย  “เนกขัมมสิตอุเบกขา”         เพื่อละ  “เคหสิตอุเบกขา”                     อาศัย  “เนกขัมมสิตโสมนัสเวทนา” เพื่อละ  “เนกขัมมสิตโทมนัสเวทนา”       อาศัย  “เนกขัมมสิตอุเบกขา”         เพื่อละ  “เนกขัมมสิตโสมนัสเวทนา" อาศัย  “ความเป็นผู้ไม่มีตัณหา”  (อรหัตผล)    เพื่อละ  “เนกขัมมสิตอุเบกขา” แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 55 13:03:20 จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 12:53:08

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณครับ ขอเซฟกระทู้ในบัดดล จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 13:53:10