ความคิดเห็นที่ 1 ( ท่าน ว. วชิรเมธี ) ธรรมะ คือ ความจริงที่มีอยู่เองตามธรรมชาติ พระพุทธเจ้าค้นพบความจริงนั้น และท่านเรียกความจริงนั้นว่า ธรรมะ บางครั้งเราจึงบอกว่า ธรรมะ คือ ธรรมชาติ  ถ้าอธิบายให้สั้นที่สุด ธรรมะคือศิลปะในการดำรงชีวิต ดำรงชีวิตให้สอดคล้องกับความจริงของธรรมชาติ ใครดำรงชีวิตสวนทางกับธรรมชาติหรือไม่รู้เท่าทันความจริงของธรรมชาติ ก็จะมีความทุกข์ ทางพุทธ ไม่เน้นให้รู้มาก แต่เน้นให้รู้จริง การรู้มากเป็นเรื่องที่ดี แต่ไม่พอ การรู้จริงไม่ต้องรู้มาก แต่พอ ความรู้ธรรมะเป็นแบบนั้น ธรรมะคือความจริงของธรรมชาติ ถ้าเราเข้าใจ เราก็ปฏิบัติให้สอดคล้องกับธรรมชาติ เท่านั้นก็มีความสุขแล้ว จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:42:14

ความคิดเห็นที่ 2 ( ท่าน ว. วชิรเมธี ) เวลาเราพูดถึงธรรมะว่าเป็นความจริงของโลก ย่อมหมายถึงความจริงทั้งหมด แต่ศาสนาพุทธจะเน้นความจริงที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์มากที่สุด เรียกว่า ธรรมนิยาม หรือ กฎแห่งธรรมะ มี 5 ข้อ 1. อุตุนิยาม เกี่ยวกับปรากฏการณ์ธรรมชาติ เช่น ทำไมคนบางกลุ่มผิวคล้ำ ก็เพราะโดนแดด 2. พีชนิยาม กฏแห่งการสืบพันธ์ เช่น คนเราเกิดมาหน้าตาผิวพรรณอย่างนี้ เพราะ DNA ของพ่อแม่ 3. จิตนิยาม กฏแห่งจิต เช่น ลูกสองคนเป็นฝาแฝด ทำไมนิสัยแตกต่างกัน เพราะคุณภาพของจิตที่อบรมสั่งสอนกันมาแตกต่างกัน 4. กรรมนิยาม กฎแห่งการกระทำและผลของการกระทำ ทุกครั้งที่เราทำอะไรลงไปด้วยเจตนา จะมีปฏิกิริยาตอบกลับมา 5. ธรรมนิยาม ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนดำรงอยู่ในลักษณะอิงอาศัยซึ่งกันและกัน เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี ทุกปรากฏการณ์ในโลกนี้ ไม่มีปรากฏการณ์ใดไม่มีที่มา จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:43:26

ความคิดเห็นที่ 3 ( พระไพศาล วิสาโล ) ความหมายจริงๆ ของกรรม คือ การกระทำ การกระทำทุกอย่างย่อมมีผล เราเรียกผลนั้นว่า วิบาก  กฎแห่งกรรมคือกฎที่สรุปได้สั้นๆว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว มีพุทธพจน์ว่า หว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลอย่างนั้น แต่หากมีคนถามว่า ทำไมทำบุญเยอะถึงสอบตก นั่นเป็นเพราะเหตุกับผลมันไม่สัมพันธ์กัน บางคนบอกว่า ทำไมขับรถไปทำบุญถึงประสบอุบัติเหตุ ก็ต้องถามว่า ตอนขับรถประมาทไหม ดื่มเหล้าหรือเปล่า ฯลฯ กฎแห่งกรรมอธิบายแบบนี้ แต่คนมักจะมองแบบไม่สัมพันธ์ระหว่างเหตุและผล พระพุทธเจ้าเคยตรัสว่า ลัทธิหรือความเชื่อ นอกพระพุทธศาสนา มีอยู่ 3 อย่าง 1. ความเชื่อว่าสุขทุกข์ของคนเรา เกิดจากการดลบันดาลของพระเจ้า   2. ความเชื่อว่า สุขทุกข์ของเรา เป็นเพราะกรรมเก่าในอดีต 3. ความเชื่อว่า ที่เราเป็นอยู่นี้ ไม่มีเหตุผล เป็นความบังเอิญ พระพุทธเจ้าตรัสว่า กฏแห่งกรรมเป็นแค่กฎหนึ่งเท่านั้นในหลายกฎ ที่มีผลต่อเรา เช่น พีชนิยาม ซึ่งว่าด้วยเรื่องสิ่งมีชีวิต  อุตุนิยาม ซึ่งว่าด้วยเรื่องภูมิอากาศ  กฎแห่งกรรมเป็นเพียงคำอธิบายหนึ่งในคำอธิบายมากมาย ดังนั้น อะไรที่เกิดกับเรา ก็อย่าไปเหมาว่า ทุกอย่างเป็นเรื่องของกรรมหมด แล้วก็ตีความต่อไปว่า เป็นกรรมในชาติที่แล้ว  พระพุทธเจ้าไม่ได้พูดเรื่องกฎแห่งกรรมเพื่อให้เราไปสนใจเรื่องราวในอดีต กฏแห่งกรรมในศาสนาพุทธเน้นให้เราทำปัจจุบันให้ดีที่สุด โดยพึ่งความเพียรของตนเอง จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:46:37

ความคิดเห็นที่ 4 ( พระไพศาล วิศาโล) กรรมเป็นสิ่งที่กำหนดชีวิต จิตใจ และการกระทำของเรา ไม่ใช่สิ่งภายนอก คนเราจะดีชั่วอยู่ที่กรรมหรือการกระทำ เช่น คนญี่ปุ่นคนหนึ่งเขียนหนังสือ เรื่อง ไม่ครบห้า เพราะไม่มีแขนขา เขาเขียนหนังสือเล่าว่า แม้จะเกิดมาพิการ แต่ก็มีความสุขทุกวัน เขาพิการมาตั้งแต่เกิด อาจเพราะคุณแม่ของเขากินยาอันตรายทำให้พิการ หรือบางคนอาจบอกว่า พิการเพราะกรรมในอดีตชาติ ไม่เป็นไร จะพิการเพราะกรรมหรือไม่ใช่กรรมก็แล้วแต่ แต่ที่แน่ๆ เขาสามารถทำใจให้มีความสุขทุกวันได้ การวางใจเช่นนี้ เป็นกรรมอย่างหนึ่ง เรียกว่า มโนกรรม สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม มีความหมายอย่างนี้ เป็นกรรมในปัจจุบันด้วย ไม่ใช่กรรมในอดีต เพราะกรรมในอดีต มีนัยคล้ายๆ พรหมลิขิต ซึ่งห่างไกลพุทธศาสนามาก จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:47:32

ความคิดเห็นที่ 5 ( พระไพศาล วิศาโล) เวลาเราสอนกันเรื่องให้ทำบุญ ละบาป ตายแล้วจะได้ไปสววรค์ หรือชาติหน้าเกิดมาจะได้สบายนั้น ส่วนหนึ่งสืบเนื่องจากความเชื่อแบบชาวบ้าน ซึ่งโยงไปถึงประวัติศาสตร์ของพุทธศาสนา และวัฒนธรรมไทย คือ คัมภีร์ ไตรภูมิพระร่วง สมัยสุโขทัย เป็นคัมภีร์ที่มีอิทธิพลต่อศาสนาพุทธของไทยมาตลอด จิตรกรรมฝาผนังของวัด ที่เป็นเรื่องนรกสวรรค์ มาจากไตรภูมิพระร่วง ซึ่งแพร่หลาย จนดูเหมือนกับว่า ศาสนาพุทธสอนแต่เรื่องนี้ อีกเหตุผล คือ มนุษย์ต้องการคำตอบสำเร็จรูป ที่ตอบคำถามได้ทุกเรื่อง มนุษย์มีคำถามที่ต้องการคำตอบอยู่เสมอ ทำให้วิทยาศาสตร์เคลื่อนไหวไม่หยุดยั้ง แต่บางครั้งคำตอบแบบวิทยาศาสตร์ ซับซ้อนเกินกว่าชาวบ้านจะเข้าใจได้ แนวคิดเรื่องอดีตชาติหรือการเกิดใหม่ อธิบายได้ง่ายกว่า ทำไมเราจึงเกิดมารวยจน ไม่เท่ากัน  ทำไมเราจึงอายุสั้นยาว ไม่เท่ากัน เรื่องกรรมในอดีตชาติอธิบายเรื่องแบบนี้ได้  ทำให้คนยอมรับสภาพที่เป็นอยู่ได้ แต่ที่สอนกันนั้นฉาบฉวยมาก เป็นสูตรสำเร็จเกินไป จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:48:35

ความคิดเห็นที่ 6 ( คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก จากหนังสือ พระไตรปิฏกวิเคราะห์ ) นรก-สวรรค์ สองมิติ นรก-สวรรค์ ถูกพูดถึงบ่อยในพระไตรปิฏก แต่ไม่ได้ให้รายละเอียดชัดเจนสมกับที่พูดบ่อย มักมีข้อความที่ปรากฏซ้ำแล้วซ้ำเล่า คือ “ หลังจากแตกกายทำลายขันธ์แล้ว ผู้ทำดี ( ผู้ทำชั่ว ) ย่อมเข้าถึงสุคติ โลกสววรค์ ( ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วิบัติบาตร นรก) ”   แต่นรกสววรค์อยู่ที่ไหน มีสภาพอย่างไร ไม่พูดถึง จนทำให้น่าคิดว่า มันเป็นสภาวะทางจิตมากกว่าที่เป็นกายภาพ  แต่จะสรุปอย่างนี้เสียทีเดียวก็ไม่ได้ เพราะมีบางสูตรที่กล่าวถึงนรกสวรรค์ ที่พอจะทำให้คิดได้ว่ามันเป็นสิ่งที่มีอยู่ทางกายภาพ แต่ก็ไม่ชี้ชัดว่ามันตั้งอยู่ ณ ที่แห่งใด ส่วนนรกสวรรค์ ในแง่สภาวะทางจิตนั้นมีปรากฏ พระพุทธเจ้าชี้ให้ดูว่า “ถ้าใครยังไม่เคยเห็นเทวดา ก็ให้ดูพวกลิจฉวีนี่แหละ” เท่ากับบอกว่า การมีชีวิตอยู่อย่างหรูหรา ฟุ่มเฟือย มีความสุขเต็มที่ เช่น พวกเจ้าลิจฉวีนั้น ก็คือ สภาวะที่เรียกว่า ชาวสวรรค์ หรือผู้ที่เกิดในสวรรค์ ข้อความนี้จะชัดเจนขึ้น เมื่อพิจารณาว่า พระพุทธเจ้าตรัสว่า พระองค์ทรงเห็นนรก ชื่อ ฉผัสสายตนิกะ กับสวรรค์ชื่อ ฉผัสสายตนิกะ หมายความว่า ตา หู จมูก ปาก ลิ้น กาย ใจ ของเรานี่แหละคือ นรก และสวรรค์ ขณะใดได้เห็นรูป ได้ยินเสียง อันน่าปรารถนา น่าพอใจ ( ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าพอใจ) ก็เรียกว่า ขึ้นสวรรค์ ( ตกนรก ) จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:49:35

ความคิดเห็นที่ 7 (คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก)   อภิธรรมปิฏก แต่งเพิ่มเติมในภายหลัง พระอภิธรรมปิฏก นักวิชาการทั้งหลายยอมรับว่า เป็นผลงานที่เกิดขึ้นภายหลัง ไม่ว่าจะพิจารณาในแง่ภาษา หรือในแง่ประวัติศาสตร์ เรื่องนี้ไม่มีข้อสงสัยแล้ว ในแง่ของภาษา มันไม่เป็นภาษาพูด ไม่เหมือนภาษาพระสูตร เป็นภาษาเขียน เรียบเรียงเป็นระบบ เป็นหลักวิชา และเป็นภาษาที่ยาก จึงไม่น่าสงสัยว่าเป็นผลงานที่แต่งขึ้นภายหลัง ส่วนในแง่ประวัติศาสตร์นั้น พระพุทธเจ้าไม่เคยพูดถึงพระอภิธรรม ในพระสูตรบางสูตร มีคำพูดเกี่ยวกับอภิธรรม แต่มันไม่ได้หมายถึง พระอภิธรรมปิฏก ไม่มีหลักฐานใดๆ ที่จะบอกว่า พระอภิธรรม เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล เช่น กรณีที่บอกว่า ในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าเสด็จขึ้นไปบนสวรรค์ เพื่อเทศนาธรรมโปรดพระมารดา นี่เป็นผลงานที่แต่งขึ้นเพื่อยืนยันว่า พระอภิธรรมนั้น เป็นพุทธวจนะแท้ อย่างไรก็ตาม ที่ผมพูดนี้ไม่ใช่ว่าจะปฏิเสธว่า อภิธรรมไม่ใช่พุทธพจน์ เพียงแต่ต้องเข้าใจว่า ท่านพุทธทาสเคยพูดเรื่องแบบนี้แล้วถูกตำหนิ ทั้งๆ ที่ท่านพุทธทาสพูดแต่เพียงว่า พระอภิธรรมปิฏก ไม่ได้เป็นภาษาพูด เหมือนในพระสูตรหรือพระวินัย มันไม่ได้ออกจากปากของพระพุทธเจ้า แต่นับว่าเป็นพุทธพจน์ คือ มันลงรอยกับหลักตัดสินธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว เป็นพุทธพจน์แน่ๆ แต่ไม่ใช่พุทธดำรัส 11 ส.ค. 55 12:50:32 จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม)

ความคิดเห็นที่ 8 ( คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก ) พระวินัยปิฏก พระวินัยปิฏก มีข้อสรุปที่พอจะให้จำง่าย คือ จะเป็นกี่เล่มหรือมีเนื้อหาเท่าไรก็แล้วแต่ มันสรุปแล้วมี 2 ประเด็น คือ ประเด็นหลัก กับประเด็นย่อย ประเด็นหลักนั้นหมายถึง บทบัญญัติที่เป็นหลักแห่งชีวิตพรหมจรรย์ทั้งหมด พูดง่ายๆว่า ที่มาในพระปาฏิโมกข์ทั้งหมด ส่วนประเด็นย่อย เป็นเรื่องของมารยาท สมบัติผู้ดีต่างๆ การกิน การเดิน ฯลฯ ปาฏิโมกข์มีข้อที่น่าคิด คือ พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ร้อยแห่งสิกขาบทที่สองทั้งกึ่ง ที่สำเร็จประโยชน์ ย่อมมาสู่อุเทส ทุกกึ่งเดือน”   ( คำว่า ร้อยแห่งสิกขาบทที่สองทั้งกึ่ง หมายถึง 150 ) จึงมีผู้สันนิษฐานว่า ข้อเท็จจริงสิกขาบทในพระปาฏิโมกข์ น่าจะมี 150 ข้อ ดังเช่นพุทธวจนะประโยคนี้ แต่มาเพิ่มเติมเป็น 227 ข้อในตอนหลัง ทั้งนี้ จะเป็นการเพิ่มเติมเมื่อไร หลังท่านนิพพานแล้ว หรือพระพุทธเจ้าเพิ่มเองในภายหลัง ขอฝากให้ท่านทั้งหลายค้นคว้าด้วย จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:51:25

ความคิดเห็นที่ 9 (คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก) พระสุตตันตปิฏก พระสูตรจริงๆ ในทัศนะของนักวิชาการ มี 4 นิกาย เท่านั้น เรียกว่า 4 นิกาย หรือ 4 อาคม ตำราฝรั่งส่วนใหญ่นับเท่านั้น ส่วนขุททกนิกาย นิกายที่ 5 นั้น เขาถือว่าเป็นเรื่องปลีกย่อย ซึ่งเพิ่มเติมในภายหลัง เหตุผลของเขาคือ ศาสนาพุทธนิกายอื่นๆ เช่น มหายาน มี 4 อาคม  ฝ่ายสรวาทติวาทิน ( ซึ่งความจริงแล้วก็คือ หินยาน นั่นเอง ) ก็มีแค่ 4 อาคม แม้แต่ในประเทศเถรวาทด้วยกันเอง ยังไม่ลงรอยกันเท่าไร เช่น พม่า มีเพิ่มเติมตั้งหลายแห่ง ฝ่ายลังกาก็มีของเขา ซึ่งเรื่องที่เพิ่มเติมเหล่านี้ ถือเป็นขุททกนิกายของเขา หมายความว่า การประมวลพระสุตันตปิฏก คงนับกันแค่ 4 นิกาย ส่วนนิกายที่ 5 เพิ่มเติมภายหลัง ต่างคนต่างเพิ่ม เนื้อหาไม่ตรงกัน สำหรับ ทีฆนิกาย เนื้อหาค่อนข้างกลมกลืน หลายสูตรมีความเก่าแก่มาก สังเกตว่า ประเด็นต่างๆ ที่พระพุทธเจ้ายกมานั้น เป็นปัญหาที่ศาสนาพุทธต้องเผชิญในตอนแรกทั้งนั้น เช่น ค่านิยมของสังคมเก่า ที่พระพุทธเจ้าต้องหักล้าง และเสนอการแก้ปัญหาชีวิต รวมทั้งปัญหาสังคมที่ดีกว่า จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:52:45

ความคิดเห็นที่ 10 (คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก) นิพพานมี 2 ความหมาย เรื่อง นิพพาน มีการถือเอาใจความจากพระสูตรคนละแห่งแล้วมาถกเถียงกัน บางท่านกล่าวว่า อุปาทิเสสนิพพาน หมายถึง การดับกิเลศได้เป็นขั้นๆ ได้แก่ พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี ส่วนอนุปาทิเสสนิพพาน หมายถึง การดับกิเลศได้โดยสิ้นเชิง คือ พระอรหันต์ แต่ไม่ได้หมายถึง การดับกิเลศที่มีเบญจขันธ์เหลือ และการดับกิเลศที่ไม่มีเบญจขันธ์เหลือ ดังเช่นที่สอนกันมาแต่โบราณ บางท่านกล่าวเช่นนั้น   ขอให้สังเกตว่า ในพระสูตร มีการนิยามไว้ทั้ง 2 ความหมาย ดูหลักฐานได้ใน ธาตุสูตร เล่มที่ 25 และเล่มที่ 23 ข้อ 2 หน้า 6 จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:53:31

ความคิดเห็นที่ 11 ( คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก ) 84,000 พระธรรมขันธ์ ขันธ์ ตัวนี้คือ ขันธะ แปลว่า หัวข้อธรรม จริงๆแล้วจำนวนนี่ก็คือ นับไม่ได้จริง ไม่มีใครเคยสามารถยืนยันว่าฉันนับได้แล้ว พระพุทธโฆษาจารย์บอกวิธีนับ แต่บอกไปก็รู้สึกว่าตัวท่านเองสับสน ผมว่าเป็นจำนวนที่ไม่ต้องแปลตามตัวอักษรมากกว่า ท่านพุทธทาสพูดไว้ในหนังสือ เพชรพระไตรปิฏก บอกว่า พระไตรปิฏก ถ้าตัดเอาสิ่งที่ไม่จำเป็นออกสัก 30 % ตัดอภิธรรมปิฏกออกอีก 30 % เหลือ 40 %  นั่นคือ แก่นของพระไตรปิฏก ที่เราจะได้ นี่คือทัศนะของท่าน โดยในส่วนของพระอภิธรรมนั้น ท่านไม่ค่อยให้ความสำคัญ เนื่องจากบอกแต่ทฤษฎี แต่ไม่ได้บอกวิธีปฏิบัติเพื่อให้ดับทุกข์ ไม่เหมือนพระสูตร อภิธรรมปิฏก ท่านว่ามี 43,000 พระธรรมขันธ์ ซึ่งเท่ากับ พระสูตรและพระวินัยรวมกัน พุทธทาสท่านบอกว่า อะไรกันมีตั้งเยอะแยะพระธรรมขันธ์ แต่ว่าพอนับเล่มแล้ว มีไม่กี่เล่ม จะมีมากกว่าพระสูตรได้อย่างไร อันนี้ก็ฟ้องอยู่แล้ว ทั้งนี้ พระอภิธรรมปิฏก ธรรมที่นำมาอธิบาย ก็นำมาจากพระสูตรต่างๆ นั่นเอง จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:54:24

ความคิดเห็นที่ 12 ( คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก ) ผมเข้าใจว่าอย่างนี้ ก็จะตีความได้ พระอรรถกถาท่านก็ตีความให้เรา แต่ตีความอย่างนั้นแล้ว ไม่มีผิดไม่มีถูก เราจะเชื่อพระอรรถกถาจารย์ก็ได้ ไม่เชื่อก็ได้ แต่ประเด็นสำคัญ คือ จะตีความอย่างไร ก็ตีไป “ อย่าให้ขัดกับหลักการใหญ่ของพุทธศาสนา”  เป็นอันใช้ได้ จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 12:55:26

ความคิดเห็นที่ 13 เอาล่ะค่ะ  ขอให้อ่าน ด้วยการเปิดใจนะคะ  โดยส่วนตัว ชอบมาก ^_^ จขกท ไม่รู้ว่า จะมีผู้มาอ่าน มากน้อยแค่ไหน แต่ว่า จขกท ตั้งใจค่ะ 55555+ อยากให้กระทู้แบบนี้ ไปแทนที่ " กระทู้คนด่ากัน " ที่เป็นกระทู้แนะนำอยู่ (ตั้งหลายกระทู้) จริงๆ ^_^ จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 13:00:25

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ 555555 กล้ามากค่ะ จขกท. โดยเฉพาะ เนื้อหาในบรรทัดที่ 3  ของ คห.13 โชคดีจ้า.. จากคุณ : บุษกรจันทร์ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 13:34:56

ความคิดเห็นที่ 15 เลือกที่จะไม่เชือครับ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:28:15

ความคิดเห็นที่ 16 ครับ ตามเจตนารมณ์ จขกท เดวช่วยโหวตให้ครับ^^ ชาวพุทธที่ดี ควรสนทนาธรรมตามกาล ธรรมไหนที่ยังไม่รู้ ที่ไม่คลุมเครือ ไม่ชัดเจน (สำหรับคนที่มีศึกษามานั้นๆ) จะได้เปิดเผย ให้ได้รู้ ให้ชัดเจนขึ้น (เป็นประโยชน์ทั้งคนถามและคนตอบ) "แต่" ต้องถูกต้องตามความเป็นจริง .. เชิญสนทนาธรรมกันได้เลยครับ ผมขอร่วมนั่งฟังนะครับ^^ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:39:33

ความคิดเห็นที่ 17 นิยาม ๕ พ่อครูเทศน์ พอสรุปมาได้ดังนี้ อุตุนิยาม    ส่วนที่เป็นพลังงาน วัตถุธรรม  ทุกสิ่งอย่างที่ไม่มีชีวิต พีชนิยาม    ส่วนที่เป็นพืชพันธุ์   มีชีวิต  แต่ไม่มีวิญญาน จิตตนิยาม  ส่วนที่เป็นจิต  มีเจตนาเจตสิกทำให้เกิดกรรม ชีวิตที่มีวิญญาน กรรมนิยาม  บทบาทหรืออาการแห่งกิริยาของคน-ของสัตว์ มีวิญญานมีกรรม ธรรมนิยาม   สภาพของทุกสรรพสิ่งทั้งหมด รวมหมด จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:47:14

ความคิดเห็นที่ 18 ธรรมะ คือ ความจริงของธรรมชาติ ถ้าเราเข้าใจ เราก็ปฏิบัติให้สอดคล้องกับธรรมชาติ เท่านั้นก็มีความสุขแล้ว                                               จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 15:43:19

ความคิดเห็นที่ 19 นิสัยของมนุษย์ที่ชอบคิด จึงทำให้เกิดความสงสัยในสิ่งต่างๆ ที่ตนพบ ทั้งในชีวิตประจำวันและในการศึกษาเล่าเรียน ในฐานะที่เป็นพุทธศาสนิกชนก็อดสงสัยในสิ่งที่เรานับถือไม่ได้ คือพระพุทธเจ้า คำสอนของท่าน และสงสัยในการปฏิบัติของพระสงฆ์ บางคนสงสัยและหาคำตอบ บางคนสงสัยเฉยๆ บางคนหาแง่โจมตี แต่บางคนก็หาทางส่งเสริมให้ดีขึ้น ความสงสัยนี้เป็นลักษณะประจำชนิดหนึ่งของปุถุชน ทางพระท่านเรียกว่า พวกกถังกถี คือผู้ชอบตั้งปัญหาว่า ทำไม? อย่างไร? แต่ผู้ที่เป็นอริยบุคคลแล้ว ท่านหมดความสงสัยเพราะรู้แจ้งแล้ว ไม่มีความแคลงใจในพระรัตนตรัย จึงได้นามว่า อกถังกถี แปลว่าผู้ไม่มีปัญหาว่า ทำไม ? อย่างไร? ด้วยเหตุฉะนี้แหละกถังกถีในอภิธรรมปิฎก จึงมีขึ้นในวงการนักศึกษาคำสอนทางพระพุทธศาสนา เมื่อสงสัยก็มีการถกเถียงตอบโต้กัน การถกเถียงดังกล่าวมิใช่มีเฉพาะในปัจจุบันเท่านั้น ในอดีตก็มีการขัดแย้งกันมาแล้ว ส่วนใหญ่ประเด็นที่ขัดแย้งกันคือ พระอภิธรรมเป็นพระพุทธพจน์หรือไม่? เป็นของมีมาแต่เดิมหรือมีขึ้นในยุคหลัง? เป็นหลักธรรมที่จำเป็นต่อการศึกษาปฏิบัติหรือเป็นส่วนเกินความจำเป็น? จากปัญหาเหล่านี้ได้มีการเขียนและพูดอภิปรายกันอย่างกว้างขวาง โดยสรุปแล้วอาจแบ่งกลุ่มได้ดังนี้ ๑. ฝ่ายปฏิเสธพระอภิธรรมปิฎก ๒. ฝ่ายยอมรับพระอภิธรรมปิฎก ๓. ฝ่ายประนีประนอม เราลองมาศึกษาดูเหตุผลของแต่ละกลุ่มดู บางทีจะทำให้เห็นปัญหาขัดแย้งที่มีอยู่ได้ชัดขึ้น อันจะก่อให้เกิดความเข้าใจดีระหว่างเพื่อนศาสนนิกด้วยกัน ดีกว่าจะเถียงกันโดยเสียประโยชน์แบบคนตาบอดคลำช้างไป . . . จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:12:35

ความคิดเห็นที่ 20 ฝ่ายปฏิเสธพระอภิธรรมไม่ใช่พุทธพจน์ ให้เหตุผลดังนี้ ๑. ภาษาที่ใช้ในพระอภิธรรมปิฎก เป็นสำนวนบาลีรุ่นหลังกว่าสำนวนในพระสูตรและพระวินัย อย่างที่เรียกว่า ไวยากรณ์ ในนวังคสัตถุศาสน์ คือรูปประโยคแบบแต่งเอา ไม่ใช่ภาษาพูดหรือสนทนา ๒. เมื่อก่อนพระพุทธเจ้าปรินิพพาน ทรงตรัสถึงมหาประเทศ ๔ มีแต่ให้สอบสวนดูให้ถูกต้องกันกับพระสูตร, พระวินัย เท่านั้น มิได้กล่าวถึงพระอภิธรรม ๓. ข้ออ้างว่า พระพุทธองค์ขึ้นไปบนดาวดึงส์ เทศนาโปรดพระพุทธมารดา เป็นเพียงถ้อยคำของพระอรรถกถาจารย์ เรื่องนี้ในพระสูตร, พระวินัยไม่ปรากฏ ๔. ศัพท์ว่า อภิธมฺเม อภิวินเย ดังที่ปรากฏในพระสูตร, พระวินัยบางแห่งนั้น มิได้หมายถึงพระอภิธรรมปิฎก เช่น ในกินติสูตร มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ ก็คำว่า อภิธมฺเม อรรถกถาแก้ว่า หมายถึงธรรมอันประเสริฐล้นค่าคือ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ๕. พระองค์เมื่อตรัสรู้ถึงสัตถุศาสน์ มักตรัสว่า ธมฺโม จ วินโย จ ซึ่งแปลว่าพระธรรมและพระวินัย ไม่พบว่ามีพระอภิธรรม ๖. นิกายพุทธศาสนาหลายนิกาย เช่น สรวาสติวาทิน ก็ถือว่าพระอภิธรรมปิฎกเป็นสาวกภาษิต ๗. ในคัมภีร์พระอภิธรรมเอง ก็ปรากฏว่ามีคำ ยญฺจ โข ภควตา ชานตา ปสสฺสตา ฯลฯ แปลว่า พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ผู้รู้อยู่เห็นอยู่ ฯลฯ และ วุตฺตญฺเจตํ ภควตา แปลว่า พระผู้มีพระภาคได้ตรัสแล้วมิใช่หรือ? สำนวนเช่นนี้ แสดงว่าเป็นของพระสังคีติกาจารย์ ๘. พระอภิธรรมเป็นธรรมที่เกินความจำเป็น เป็นธรรมฝ่ายเรืองปัญญามิจำเป็นสำหรับการปฏิบัติ ฯลฯ ฝ่ายค้านได้ให้เหตุผลมาหลายข้อแล้ว ลองมาดูเหตุผลของฝ่ายสนับสนุนกันบ้าง ท่านกล่าวว่า ๑. เรื่องที่พระพุทธองค์เสด็จดาวดึงส์และเทศนาโปรดพระพุทธมารดา มีปรากฏหลักฐานแน่ชัด ในอรรถกถาปรมัตถทีปนี ธัมมปทัฏฐกถา เป็นต้น ถ้าเราไม่เชื่อเรื่องนี้ว่าเป็นจริง ก็ต้องไม่เชื่อเรื่องอื่นทั้งหมดซิ ๒. ข้อความในคัมภีร์พระวินัยและพระสูตรมีปรากฏคำว่าอภิธรรม ชัด เช่น ในอังคุตตรนิกายเล่ม ๓ หน้า ๔๔๓ มีความตอนหนึ่งว่า "ก็โดยสมัยนั้นแล พระภิกษุเถระทั้งหลาย กลับจากบิณฑบาตภายหลังแห่งภัตต์แล้ว ประชุมกันสนทนาพระอภิธรรมกันอยู่" ในวินัยปิฎกมหาวิภังค์ มีข้อความตอนหนึ่งว่า "ภิกษุใดศึกษาอภิธรรม ภิกษุเหล่านั้นรวมเป็นคณะ (พระทัพพมัลลบุตร) ก็จัดเสนาสนะไว้ ด้วยคิดว่าท่านเหล่านั้นจักมีธรรมสากัจฉาอภิธรรมกัน ในภิกษุณีวิภังค์ หน้า ๒๕๕ ความว่า"ภิกษุณีผู้ถามปัญหาแก่ภิกษุ ขอโอกาสอันใด ต้องถามอันนั้น ถ้าขอโอกาสถามพระสูตรแล้วกลับไปถามพระวินัยก็ดี ไปถามพระอภิธรรมดีก็ เป็นอาบัติปาจิตตีย์" ในอปาทาน อุบาลีเถรวัตถุ หน้า ๖๑ มีว่า พระสูตร พระวินัย พระอภิธรรมรวามเป็นพระพุทธพจนะ มีองค์ ๙ ทั้งสิ้นนี้ เป็นธรรมสภาของพระองค์" นอกจากนี้ในเถรีอปาทาน มหาโคสิงคสาลสูตรเป็นต้น ก็ปรากฎคำว่าอภิธรรม อีกมาก ฉะนั้นคำที่ว่าไม่มีอภิธรรมในพระสูตรและพระวินัย จึงเป็นอันตกไป ๓. คำว่าธมฺโม จ วินโย จ ซึ่งแปลว่า ธรรมและวินัย คำว่าธรรม มิได้หมายแต่เฉพาะพระสุตตันตปิฏกอย่างเดียว แต่หมายเอาอภิธรรมปิฎกด้วย ๔. ถ้าปฏิเสธพระอภิธรรมว่ามิใช่พุทธพจน์ เพราะเหตุมีคำว่า วุตตมเหตํ ภควตา ฯลฯ ดังนี้ แล้ว พระสูตรและพระวินัยก็ควรปฏิเสธด้วยซิ เพราะพระสูตรและพระวินัย พระสาวกก็สดับมาจากพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น พระพุทธองค์ก็มิได้ทรงนิพนธ์ขีดเขียนไว้ที่ไหน พระสูตรเองก็มีคำว่า "ข้าพเจ้าสดับมา ดังนี้" (เอวมเมสุตํ) ในวินัยก็มีคำว่า "โดยสมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาค" (เตน โข ปน สมเย ภควตา) เป็นต้น เหล่านี้ ล้วนแสดงว่าเป็นวาจาของพระเถระผู้ทำสังคายนา ถ่ายทอดจากพระศาสดาอีกต่อ ถ้าจะเอาหลักแน่ชัด ก็ลำบากเช่นกัน ๕. ยอมรับเพียงแต่คัมภีร์กถาวัตถุเท่านั้น ที่เป็นวาทะของพระโมคคัลลีบุตรติสสเถระ แต่ท่านก็อาศัยพุทธมติ ๖. พระอภิธรรมมิใช่ธรรมที่เกินจำเป็น แต่เป็นธรรมที่สูงดีเลิศเกื้อกูลแก่การปฏิบัติ จะเห็นได้จากผู้ที่ศึกษาอภิธรรมอย่างแตกฉาน ย่อมจะปฏิบัติสมาธิได้รวดเร็วก้าวหน้ามาก ที่กล่าวมานี้เป็นทัศนะที่ยืนยันว่าพระอภิธรรมเป็นพุทธพจน์เช่นเดียวกันปิฎกอื่นๆ มาถึงพวกประนีประนอมบ้าง พวกนี้เห็นว่า มัวเถียงกันว่าเป็นพุทธพจน์หรือไม่ก็เสียประโยชน์เปล่า จึงประมวลเรื่องเกี่ยวกับพระอภิธรรมไว้เลยว่า พระอภิธรรมปิฎกนั้นแบ่งเป็น ๔ สมัย คือ สมัย ๑. รวมอยู่ในพระสูตร คือมิได้แยกตัวเป็นเอกเทศ เช่น ในมหาสติปัฏฐานสูตรก็มีการจำแนกถึงจิตในจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน ก็มีถึง ๑๖ อย่างเช่นสราคจิต วีตราคจิต สโทสจิต สโทสจิต วีตโทสจิต วีตโมหจิต หรืออย่างสังคีติสูตร ที่ว่ารูปสังคหะเป็น ๓ ประการ เป็นไฉน? คือ สนิททัสสนสัปปฏิฆรูป ได้แก่รูปที่เห็นได้กระทบได้ อนิทัสน สัปปฏิฆรูป รูปที่เห็นไม่ได้แต่กระทบได้ อนิทัสสนาปปฏิฆรูปได้แก่รูปที่เห็นไม่ได้ กระทบไม่ได้ อย่างนี้เป็นต้น มีเค้าอภิธรรมชัดๆ สมัยที่ ๒ พระอภิธรรมเป็นนิเทศของพระสูตร คือมีคำว่าอภิธมเม และ อภิวินเย และขยายพุทธพจน์ออกไปเป็นข้อไขอรรถด้วยพระองค์เองบ้าง พระสาวกไขอรรถแห่งพุทธวจนะ ในรูปปุจฉาวิสัชชนากันบ้าง เพื่อความช่ำชองในอรรถธรรมสมัยนี้เกิดนิเทศพระสูตรเยอะ อย่างเช่น จูฬนิเทศ มหานิเทศ ก็เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นนิเทศของพระสูตร เป็นสมัยอภิธรรมยุคที่ ๒ สมัยที่ ๓ เป็นการแยกตัวออกจากพระสูตรอย่างชัดแจ้ง เป็นปิฎกหนึ่งต่างหากคือประมาณพุทธศตวรรษที่ ๓ พระสาวกได้รวบรวมข้ออภิปรายธรรมนิเทศต่างจัดขึ้นเป็นปิฎกที่ ๓ เรียกว่าอภิธรรมปิฎก สมัยที่ ๔ เป็นสมัยที่รวบรวมสารัตถะของพระอภิธรรมไว้ย่อๆ สะดวกแก่การจดจำเป็นร้องกรองบ้างร้อยแก้วบ้าง อย่างอภิธัมมัตถสังคหะของพระอนุรุทธาจารย์ วิสุทธิมรรคของพระพุทธโฆษ อภิธัมมาวตารของพระพุทธทัตตะ และอภิธรรมโกศะของพระวสุพันธุ ต่อมามีนักปราชญ์เห็นว่าย่อความเกินไปจึงแต่งคัมภีร์ขยายอีก เช่น อภิธัมมัตถวิภาวินี ขยาย อภิธัมมัตถสังคหะ เมื่อแสดงพัฒนาการของพระอภิธรรมปิฎกสมัยต่างๆ ดังกล่าวมาแล้ว ฝ่ายประนีประนอม ยังให้ทัศนะว่า "ปัญหาธรรมในพระสูตรบางแห่งย่นย่อ ยากแก่การเข้าใจ ก็ได้ความอธิบายละเอียดในอภิธรรม และธรรมในอภิธรรมที่ละเอียดพิสดารจนยากที่จะรวบรัดความได้ เราก็ได้ความสรุปอย่างย่อจากพระสูตร... พระอภิธรรม ต้องศึกษาด้วยการถ่ายทอดทำความเข้าใจเป็นพิเศษ จากอาจารย์ ผู้จำทรงพระอภิธรรมได้ จะไม่เป็นมิจฉาทิฏฐิ จะทวีศรัทธาปสาทะในพระพุทธศาสนายิ่งขึ้น" .. . . จากทัศนะทั้ง ๓ กลุ่มดังประมวลมานี้ พอจะเห็นเค้าแล้วกระมังว่า มีการขัดแย้งกันอย่างไร มิไยที่จะต้องกล่าวถึงยุคปัจจุบัน ที่ยังเถียงกันอยู่อย่างไม่ค้นคว้าหาความจริงจากหลักฐานที่มี เลยพาลเอาโทสะเข้าพูดกัน ธรรมสากัจฉา แทนจะเกิดอุดมมงคล กลายเป็นอัปปมงคลก็มี น่าอนาถอยู่ ถ้าเราเข้าใจความเป็นมาของพระอภิธรรมดีแล้ว ตั้งใจศึกษาแบบนิสรณปริยัติหรือภัณฑาคาริกปริยัติ คือศึกษาธรรมเพื่อทำตัวเองให้พ้นจากทุกข์ที่มีอยู่ในจิตใจ ทำตัวให้มีความสุขจากการปฏิบัติธรรม แล้วทรงจำไว้สั่งสอนอนุชนรุ่นหลังต่อไป อย่างนี้เป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญ แม้จะเป็นพวกกถังกถี ก็ยังเป็นสัมมากถังกถี คือสงสัยดี สงสัยชอบ แต่ถ้าศึกษาแบบอลคัททูมาปริยัติ คือศึกษา เพื่อถกเถียง และเอาความรู้ข่มขู่ผู้อื่นอย่างเดียวละก็ เห็นท่าจะโดนงูแว้งกัดเอาแน่ๆ . . . ที่มา http://www.dharma-gateway.com/dhamma/tripitaka-09.htm จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:20:36

ความคิดเห็นที่ 21 แถมให้ครับ  เกี่ยวกับ เรื่องปาฏิหาริย์ เห็นว่า หลายท่าน ฟังท่าน ว. อาจจะเอาคำของท่าน ว.ไปฉุกคิดได้บ้าง ท่าน ว. วัชรเมธี ยืนยัน พระเหาะได้ เป็นเรื่องธรรมดามาก ...มนุษย์สมัยก่อนเขาไม่ต้องใช้วัตถุมารองรับกายนะ เขาเหาะเหินเดินหาวได้ .... เรื่องนี้ กระผมเห็นว่า ท่าน ว.กล่าวไว้ชอบแล้ว และขอแสดงความชื่นชม . . . แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 16:39:28 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 16:26:22 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 16:24:07 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:22:46

ความคิดเห็นที่ 22 สำหรับส่วนตัวของกระผมเอง เคยพบประสบการณ์จริงมาแล้ว จึงหมดความสงสัย และมั่นใจว่า 1.พระอภิธรรมเป็นของจริง 2.นรก สวรรค์ ผลของกรรม เวียนว่ายตายเกิด ชาตินี้ ชาติหน้า เป็นเรื่องธรรมดา เกิดขึ้นได้ ไม่แปลกอะไร . . . แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 16:30:39 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 16:29:16 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:29:03

ความคิดเห็นที่ 23 ...... สาธุ ... ขอให้เจริญในธรรมขององค์สมเด็จพระบรมศาสดาอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า... จากคุณ : pakakaew เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:33:15

ความคิดเห็นที่ 24 ^13 จขกท.กล่าวว่า... "อยากให้กระทู้แบบนี้ ไปแทนที่ " กระทู้คนด่ากัน " ที่เป็นกระทู้แนะนำอยู่ (ตั้งหลายกระทู้) จริงๆ " ขอถามว่า... 1. ทำไมจึงอยากให้กระทู้ของคุณ ติดโหวตแทน "กระทู้คนด่ากัน" 2. "กระทู้คนด่ากัน" มีประโยชน์น้อยกว่ากระทู้คุณอย่างไร ใช้อะไรตัดสิน 3. คุณได้อ่าน "กระทู้คนด่ากัน" ครบถ้วนแล้วหรือไม่  และคุณคิดว่าล็อคอินต่าง ๆ    กว่า 1,000 ความเห็นนั้น เขาเห็นประโยชน์จากการเข้าร่วมแสดงความคิดเห็นรึไม่ 4. คุณจะทำอย่างไร หากมีผู้ใช้วาจาหยาบคายก่นด่าคุณ แล้วเพื่อนร่วมบอร์ดเพิกเฉย 5. คุณคิดว่าตัวเองจะมีส่วนร่วม ในการจรรโลงบรรยากาศการสนทนา    ในเวปบอร์ดห้องศาสนาอย่างไร 6. คุณรู้รึไม่ว่า สิ่งที่คุณนำเสนอ เคยมีมาแล้วในห้องศาสนานับครั้งไม่ถ้วน    ไม่ใช่เรื่องใหม่ หากแต่นำมาสนทนากันได้เรื่อย ๆ ขอฟังทรรศนะจากคุณจขกท. สัก 6 ข้อ ก็แล้วกัน... จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:49:20

ความคิดเห็นที่ 25 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ ๕. จูฬกัมมวิภังคสูตร (๑๓๕)            [๕๗๙] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-            สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวัน อารามของ อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี สมัยนั้นแล สุภมาณพ โตเทยยบุตร เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคยังที่ประทับ แล้วได้ทักทายปราศรัยกับพระผู้มีพระภาค ครั้นผ่านคำทักทายปราศรัยพอให้ระลึกถึงกันไปแล้ว ได้นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ            [๕๘๐] สุภมาณพ โตเทยยบุตร พอนั่งเรียบร้อยแล้ว ได้ทูลถาม พระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ อะไรหนอแล เป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้พวกมนุษย์ที่เกิดเป็นมนุษย์อยู่ ปรากฏความเลวและความประณีต คือ มนุษย์ ทั้งหลายย่อมปรากฏมีอายุสั้น มีอายุยืน มีโรคมาก มีโรคน้อย มีผิวพรรณทราม มีผิวพรรณงาม มีศักดาน้อย มีศักดามาก มีโภคะน้อย มีโภคะมาก เกิดใน สกุลต่ำ เกิดในสกุลสูง ไร้ปัญญา มีปัญญา ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ อะไรหนอแล เป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้พวกมนุษย์ที่เกิดเป็นมนุษย์อยู่ ปรากฏความเลวและความ ประณีต ฯ            [๕๘๑] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรมาณพ สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็น ของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรม เป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีตได้ ฯ            ส. ข้าพระองค์ย่อมไม่ทราบเนื้อความโดยพิสดารของอุเทศที่พระโคดมผู้- *เจริญตรัสโดยย่อ มิได้จำแนกเนื้อความโดยพิสดารนี้ได้ ขอพระโคดมผู้เจริญ ได้โปรดแสดงธรรมแก่ข้าพระองค์ โดยประการที่ข้าพระองค์จะพึงทราบเนื้อความ แห่งอุเทศนี้โดยพิสดารได้เถิด ฯ            พ. ดูกรมาณพ ถ้าอย่างนั้น ท่านจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจะกล่าวต่อไป สุภมาณพ โตเทยยบุตร ทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า ชอบแล้ว พระเจ้าข้า ฯ ! ! [๕๘๖] ดูกรมาณพ บุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นคนมักโกรธ มากด้วยความแค้นเคือง ถูกเขาว่าเล็กน้อยก็ขัดใจ โกรธเคือง พยาบาท มาดร้าย ทำความโกรธ ความร้าย และความขึ้งเคียดให้ปรากฏ เขาตาย ไป จะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็น มนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีผิวพรรณทราม ดูกรมาณพ ปฏิปทาเป็นไปเพื่อมีผิวพรรณทรามนี้ คือ เป็นคนมักโกรธ มากด้วยความแค้นเคือง ถูกเขาว่าเล็กน้อยก็ขัดใจ โกรธเคือง พยาบาท มาดร้าย ทำความโกรธ ความร้าย และความขึ้งเคียดให้ปรากฏ ฯ            [๕๘๗] ดูกรมาณพ บุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นคนไม่มักโกรธ ไม่มากด้วยความแค้นเคือง ถูกเขาว่ามากก็ไม่ขัดใจ ไม่ โกรธเคือง ไม่พยาบาท ไม่มาดร้าย ไม่ทำความโกรธ ความร้าย และความ ขึ้งเคียดให้ปรากฏ เขาตายไป จะเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ เพราะกรรมนั้น อันเขา ให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ถ้ามา เป็นมนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนน่าเลื่อมใส ดูกรมาณพ ปฏิปทาเป็นไปเพื่อเป็นผู้น่าเลื่อมใสนี้ คือ เป็นคนไม่มักโกรธ ไม่มากด้วยความ แค้นเคือง ถูกเขาว่ามากก็ไม่ขัดใจ ไม่โกรธเคือง ไม่พยาบาท ไม่มาดร้าย ไม่ทำ ความโกรธ ความร้าย ความขึ้งเคียดให้ปรากฏ ฯ            [๕๘๘] ดูกรมาณพ บุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม มีใจริษยา ย่อมริษยา มุ่งร้าย ผูกใจอิจฉาในลาภสักการะ ความเคารพ ความ นับถือ การไหว้ และการบูชาของคนอื่น เขาตายไป จะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็นมนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีศักดาน้อย ดูกรมาณพ ปฏิปทาเป็นไปเพื่อมีศักดาน้อยนี้ คือ มีใจ ริษยา ย่อมริษยา มุ่งร้าย ผูกใจอิจฉาในลาภสักการะ ความเคารพ ความนับถือ การไหว้ และการบูชาของคนอื่น ฯ            เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  บรรทัดที่ ๗๖๒๓ - ๗๗๙๘.  หน้าที่  ๓๒๓ - ๓๒๙. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=7623&Z=7798&pagebreak=0 ฟังพระสูตรนี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/listen/?b=14&item=579            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=579 ---------------- วิบากของ กรรม ที่ส่งผลภายการเกิดเป็นมนุษย์ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=4&t=21279 อนึ่งมนุษย์ที่มีสภาพแตกต่างกันนั้น มูลปัณณาสก์ มัชฌิมนิกาย แสดงไว้ว่า ฆ่าสัตว์ ไม่มีความกรุณา เป็นเหตุให้ อายุสั้น ไม่ฆ่าสัตว์ มีความกรุณา เป็นเหตุให้ อายุยืน เบียดเบียนสัตว์ เป็นเหตุให้ มีโรคมาก ไม่เบียดเบียนสัตว์ เป็นเหตุให้ มีโรคน้อย มักโกรธ มีความคับแค้นใจมาก เป็นเหตุให้ ผิวพรรณทราม ไม่โกรธ ไม่มีความคับแค้นใจ เป็นเหตุให้ ผิวพรรณผุดผ่อง มีใจประกอบด้วยความริษยาผู้อื่น เป็นเหตุให้ มีอานุภาพน้อย มีใจไม่ริษยาผู้อื่น เป็นเหตุให้ มีอานุภาพมาก ไม่บริจาคทาน เป็นเหตุให้ ยากจน อนาถา บริจาคทาน เป็นเหตุให้ มีโภคสมบัติมาก กระด้าง ถือตัว เป็นเหตุให้ เกิดในสกุลต่ำ ไม่กระด้าง ไม่ถือตัว เป็นเหตุให้ เกิดในสกุลสูง ไม่อยากรู้ ไม่ไต่ถามผู้มีปัญญา เป็นเหตุให้ มีปัญญาน้อย อยากรู้ หมั่นไต่ถามผู้มีปัญญา เป็นเหตุให้ มีปัญญามาก ..................................................... ผลที่อกุสลกรรมบถ ๑๐ ส่งให้ในปวัตติกาล ผลในปวัตติกาลของปาณาติบาต มี ๙ ประการ คือ ๑. ทุพพลภาพ ๖. ฆ่าตนเอง หรือถูกฆ่า ๒. รูปไม่งาม ๗. โรคภัยเบียดเบียน ๓. กำลังกายอ่อนแอ ๘. ความพินาศของบริวาร ๔. กำลังกายเฉื่อยชา กำลังปัญญาไม่ว่องไว ๙. อายุสั้น ๕. เป็นคนขลาด จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 18:01:26

ความคิดเห็นที่ 26 สัทธา ความเชื่อ; ในทางธรรม หมายถึง เชื่อสิ่งที่ควรเชื่อ, ความเชื่อที่ประกอบด้วยเหตุผล, ความมั่นใจในความจริงความดีสิ่งดีงามและในการทำความดีไม่ลู่ไหลตื่นตูมไปตามลักษณะอาการภายนอก ท่านแสดงสืบๆ กันมาว่า ๔ อย่างคือ ๑. กัมมสัทธา เชื่อกรรม ๒. วิปากสัทธา เชื่อผลของกรรม ๓. กัมมัสสกตาสัทธา เชื่อว่าสัตว์มีกรรมเป็นของตัว ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ๔. ตถาคตโพธิสัทธา เชื่อปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคต; -------------------------------------------- การวิจารณ์พระไตรปิฏกของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=15&group=1&gblog=2 http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=21&group=1&gblog=3 ---------------------------------------------- อย่าเพิ่งเชื่อในทิฏฐิของท่านพุทธทาส  ใช้กาลามสูตร พิจารณาดูให้ดี ว่า สอดคล้องกับพระไตรปิฏก อรรถกถา หรือไม่ ? จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 18:03:37

ความคิดเห็นที่ 27     ...เจ้าของกระทู้  มีมิจฉาทิฏฐิเหมือนท่านพุทธทาสเปี๊ยบ ...   ...ไม่เชื่อพระอภิธรรม ไม่เชื่ออรรถกถา...คิดว่าพระไตรปิฏกถูกปลอมปน... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 18:50:43

ความคิดเห็นที่ 28 การที่เราจะวินิจฉัยพระธรรมให้ได้อย่างถูกต้อง ต้องบอกก่อนเลยว่า อยู่ ๆ จะไปยกการวิเคราะห์ของใครสักคนมาแล้วยึดเป็นบรรทัดฐาน ไม่ว่าเขาจะเป็นคนดังแค่ไหน หรือได้รับการยกย่องจากคนกลุ่มใด เขาก็เป็นเพียงผู้วิเคราะห์ผู้หนึ่งเท่านั้น ฉะนั้น คำพูดของเขาจะเชื่อถือได้แค่ไหน ต้องบอกว่าเราก็ใช้เกณฑ์เดียวกัน กับการวิเคราะห์คำพูดของนาย ก. นาย ข. เช่นกัน คือ คำพูดเขาอาจจะเชื่อได้มาก เชื่อได้บ้าง หรืออาจจะเชื่อไม่ได้เลยก็ได้ เพราะฉะนั้น ก่อนจะวินิจฉัยพระธรรม ขอวินิจฉัยเจ้าของบทความก่อนเลยดีกว่าครับ ท่านอื่นผมไม่ได้ติดใจอะไร แต่ของท่านราชบัณฑิตนั้น ขอชี้แจงจากข้อความของเขาส่วนนี้ครับ "นรก-สวรรค์ ถูกพูดถึงบ่อยในพระไตรปิฏก แต่ไม่ได้ให้รายละเอียดชัดเจนสมกับที่พูดบ่อย มักมีข้อความที่ปรากฏซ้ำแล้วซ้ำเล่า คือ “ หลังจากแตกกายทำลายขันธ์แล้ว ผู้ทำดี ( ผู้ทำชั่ว ) ย่อมเข้าถึงสุคติ โลกสววรค์ ( ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วิบัติบาตร นรก) ”   แต่นรกสววรค์อยู่ที่ไหน มีสภาพอย่างไร ไม่พูดถึง จนทำให้น่าคิดว่า มันเป็นสภาวะทางจิตมากกว่าที่เป็นกายภาพ  แต่จะสรุปอย่างนี้เสียทีเดียวก็ไม่ได้ เพราะมีบางสูตรที่กล่าวถึงนรกสวรรค์ ที่พอจะทำให้คิดได้ว่ามันเป็นสิ่งที่มีอยู่ทางกายภาพ แต่ก็ไม่ชี้ชัดว่ามันตั้งอยู่ ณ ที่แห่งใด " จากข้อความนี้ เขาก็แสดงความเห็นที่อาจจะจงใจหรือไม่จงใจบิดเบือนอย่างเต็ม ๆ ครับ เช่น เขาอาจจะศึกษามาไม่ดี ทำให้ไม่รู้ว่าพระไตรปิฎกมีรายละเอียดชัดเจน เกี่ยวกับนรก สวรรค์ ละเอียดจนหาตำราไหนในโลกละเอียดกว่านี้ไม่ได้แล้วครับ ทำให้คิดว่ามันน่าจะมีจริง มากกว่าจะคิดว่ามันไม่มีจริง เพราะถ้าแต่งเอาก็ละเอียดเกิน ไม่ว่าจะสถานที่ตั้ง ลักษณะความเป็นอยู่ บางสถานที่ละเอียดจนแจกแจงไปหลายพระสูตรเลยครับ ตรงกันข้าม ข้อความที่ระบุเกี่ยวกับเรื่องสวรรค์ในอก นรกในใจ น้อยจนนับที่ได้ครับ แต่ผู้วิเคราะห์กลับพูดบิดเบือนไปในทิศทางตรงกันข้าม เพราะฉะนั้นถ้าไม่ใช่ว่าเขาศึกษามาไม่พอ ก็แสดงว่าเขามีเจตนาบิดเบือนครับ ซึ่งทำให้บทความวิเคราะห์ของเขาหาน้ำหนักไม่ได้เลย ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไรก็ตาม ผมเคยอ่านหนังสือของท่านนี้นะครับ อ่านไปด้วยความอยากรู้ในเรื่องพระพุทธศาสนาเท่านั้น ตั้งใจอ่านด้วย และสับสนด้วยว่าอะไรกันแน่คือสิ่งที่ถูกต้อง เพราะเล่มที่ผมอ่านเขาวิเคราะห์ไว้ว่า สวรรค์คือภูเขาที่มีแต่คนดี นรกคือแหล่งเสื่อมโทรมในโลก หลังจากนั้นก็ได้อ่านเพิ่มเติมอีกเมื่อมีโอกาส ผมพบว่า เขาพูดกลับไปกลับมาครับ บางเล่มก็ยืนยันว่ามีจริง ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเล่มไหนแต่งก่อนเล่มไหน แต่เล่มที่เขาเขียนในทำนองว่าเป็นเรื่องจริงทั้งหมด อ่านดูแล้วก็เหมือนผู้ศึกษาธรรมทั่วไป ไม่เห็นแววของผู้ที่จะวิเคราะห์แบบนี้ได้ แต่ทว่าผู้เขียนก็คนเดียวกันครับ ทำให้ผมต้องสับสนอีกหลาย ๆ รอบ การวิเคราะห์ที่เกิดจากการจินตนาการล้วน ๆ มันจะเชื่อถือได้แน่หรือครับ เพราะตำรายังมีลายลักษณ์อักษร มีประวัติ มีสถานที่เกิดเหตุ มีตัวบุคคล มีแม้ผู้ที่นำธรรมเหล่านั้นไปพิสูจน์ให้เห็นในปัจจุบัน ส่วนผู้วิเคราะห์ อาศัยการอ้างอิงเท่านั้น เช่น "มันน่าจะเป็นแบบนี้มากกว่า" แต่ก็หาหลักฐานของการวิเคราะห์ไม่ได้เลยครับ แบบนี้ใครที่ไหนก็วิเคราะห์ได้ เช่น "พระอรหันต์ น่าจะไม่มีจริง เพราะไม่มีทางที่คนเราจะไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง" ถ้าเราคิดตามประโยคนี้ จะพบว่ามันเป็นเรื่องจริงที่เราสามารถสัมผัสได้ครับ เพียงแต่ว่าเรื่องที่เราจินตนาการไปไม่ถึงมันมีอยู่ สิ่งที่เราไม่เคยพบว่ามี ใช่ว่ามันจะไม่มีเสมอไป ต้องบอกว่าถ้าภูมิปัญญาระดับนี้ ไม่ต้องถึงพระพุทธศาสนาหรอกครับ แค่วิชาการทางโลก ก็ยังขาดความน่าเชื่อถือครับ กับคำพูดสรุปง่าย ๆ แบบนี้ ศาสนาพุทธ มีคำว่า "ภาวนามยปัญญา" แน่นอนเป็นคนละคำกับ "จินตามยปัญญา" ซึ่งจินตามยปัญญา ก็คือการคิด การจินตนาการแบบที่หลาย ๆ คนใช้วิเคราะห์ ไม่ว่าจะวิเคราะห์ได้ลึกซึ้งแค่ไหน ก็ยังเป็นแค่จินตามยปัญญา แต่ว่า ภาวนามยปัญญา นั้นไม่ใช่ ถ้ายังคิดก็ยังเป็นจินตามยปัญญา และนี่คือสาเหตุที่ว่า ทำไมหลาย ๆ คนจึงได้แต่วิเคราะห์ แต่ไม่เข้าใจธรรมที่แท้จริง การวิเคราะห์ในลักษณะที่ทำความจริงให้เป็นอุปมาเช่นนี้ จะทำให้พระไตรปิฎกขัดแย้งกันเองอย่างมาก จนแทบจะต้องทิ้งไปทั้งเล่มเลยครับ ต่อให้บอกว่าเชื่อได้แค่ 30% ก็ตาม ผมแน่ใจเลยว่า ใน 30% นั้นก็จะยังขัดแย้งกันเองอยู่อีก เพราะสิ่งที่จะให้คำตอบได้ ก็คือ 70% ที่ถูกหั่นทิ้งไปนั่นเองครับ ไม่เช่นนั้นจะมีอีกหลายเรื่องที่ 30% ให้คำตอบไม่ได้ ทำให้พระพุทธศาสนาขาดความน่าเชื่อถือ หรือจะกลายเป็นแค่ศาสนาของนักคิดผู้หนึ่งเท่านั้น แล้วก็จะขัดแย้งไปอีกว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นทำไมจะต้องมานั่งศรัทธาหรือขวนขวายศึกษา แล้วทำไมแค่ศาสนาของนักคิดจึงอยู่มาได้ถึง 2500 ปีท่ามกลางสงครามศาสนารอบด้าน แล้วมีอะไรที่ทำให้นักคิดคนหนึ่งคิดได้มากกว่าผู้อื่น คำสอนของศาสนาพุทธ เป็นคำสอนที่ปฏิบัติตามยากนะครับ สำหรับมนุษย์ที่มีกิเลสมากเหมือนปัจจุบันนี้ ฉะนั้น ถ้าไม่มีอะไรดีพอ จะต้องสูญหายไปนานแล้ว เพราะส่วนใหญ่เป็นเรื่องของการปฏิบัติทั้งสิ้น ไม่ใช่แค่ให้ทรงจำหรือเป็นคติให้นำไปสอนใจ แล้วถ้าเป็นแค่ศาสนาของนักคิด ก็ไม่จำเป็นต้องมีหลาย ๆ เรื่องที่ไม่จำเป็น เช่น พระวินัย ซึ่งค่อนข้างละเอียดอ่อน อุตส่าห์โกนผมบวช รักษาพรหมจรรย์กับศีล 227 ข้อเนี่ย เพื่อจะศึกษาธรรมที่เป็นเพียงหลักการคิดน่ะเหรอครับ เรียกว่าความคิดแบบนี้ สามารถทำลายศาสนาพุทธได้เลยครับ ดังนั้น ศาสนาที่จะสอนให้สาวกทำลายศาสนาตัวเอง มันมีอยู่ในโลกนี้ด้วยเหรอครับ หากดำเนินไปตามความคิดนี้เรื่อย ๆ ทุกคนก็จะเห็นว่าไม่จำเป็นจะต้องบวช ไม่จำเป็นจะต้องปฏิบัติธรรม ไม่จำเป็นจะต้องสาธยายธรรม ไม่จำเป็นจะต้องทบทวนพระไตรปิฎก แค่คิดให้เข้าใจธรรมก็พอ ไม่ต้องไปยึดถืออะไรทั้งสิ้น มันจะกลายเป็นศาสนาแห่งความว่างเปล่า ทุกอย่างว่างไปหมด แล้วตกลงผู้ที่ศึกษาโดยแง่นี้ เห็นว่าศาสนาพุทธดีหรือไม่ดีกันแน่ครับ ไม่ว่าเราจะวิเคราะห์ได้ดีแค่ไหน มันก็เป็นแค่การวิเคราะห์ครับ ไม่ว่าทฤษฎีที่ถูกตั้งขึ้นมา จะน่าเชื่อถือแค่ไหน แต่ก็แพ้ผลการทดลองและข้อเท็จจริงที่ได้จากการทดลองครับ เพราะฉะนั้น ผู้ที่ออกมาวิเคราะห์ไม่ว่าจะดูน่าเชื่อหรือมีการอ้างอิงมากแค่ไหน ก็ย่อมเทียบข้อเท็จจริงจากผู้ที่ปฏิบัติจนเห็นจริงไม่ได้หรอกครับ เพราะฉะนั้น ถ้าอยากจะศึกษาพุทธศาสนา อย่าเอาแต่นั่งวิเคราะห์เลยครับ ร้อยปี พันปี หมื่นปี หรือล้านปี ก็จะหลงวนเวียนอยู่แต่ในความคิดนั้น สัจธรรมมีอยู่ในการปฏิบัติครับ ไม่ใช่การวิเคราะห์ แล้วต้องปฏิบัติถูกวิธีด้วยครับ ไม่ใช่เอาวิธีของใครก็ได้มาปฏิบัติ แล้วที่เขาปฏิบัติกันไม่ถูกวิธีแล้วมากล่าวว่า พระไตรปิฎกไม่น่าเชื่อถือ อย่างนี้มันก็คงไม่มีอะไรจะต้องมาถกกันอีกแล้วล่ะครับ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:07:03

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณครับที่นำมาให้อ่าน :) ทำไมถึงมองกระทู้นั้นเป็นเพียง "กระทู้ด่ากัน" ล่ะครับ จขกท.ได้มองไปถึงเหตุของเรื่องเหล่านี้บ้างหรือไม่ หรือทั้งหมดทั้งสิ้นเห็นแต่เพียงคนด่ากันเท่านั้น เพราะมีสิ่งนี้จึงมีสิ่งนั้น ทุกอย่างย่อมเกิดขึ้นจากเหตุ เหตุย่อมก่อให้เกิดผล.. มองให้เห็นถึงต้นเหตุ แล้วจะเข้าใจในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง มองแต่ปลายเหตุแล้วนำมาตัดสินจะทำให้หลงทางได้ ท่านพุทธทาสกล่าวถึง ปฏิจจสมุปบาท กับ อิทัปปัจจยตา ไว้พอสมควร จขกท.สนใจงานของท่านพุทธทาส น่าจะผ่านตาเรื่องทั้งสองนี้มาบ้างแล้ว ก็ลองมอง "กระทู้ด่ากัน" โดยอ้างอิงจาก ปฏิจจสมุปบาท และ อิทัปปัจจยตา อาจจะทำให้เข้าใจอะไรหลายอย่างได้ดีขึ้น ^___^ จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:20:58

ความคิดเห็นที่ 31 ( จขกท ) ท่านที่อธิบายทั้งหลาย ช่วยพูดภาษาของคนทั่วไปหน่อยได้ไหมคะ ??? การ Copy ข้อความภาษายากๆ มาจาก link อินเตอร์เน็ต เอามาแปะทั้งดุ้น เราอ่านไม่เข้าใจค่ะ และคิดว่า คนที่เล่นเว็บไซต์นี้ อีกจำนวนมาก ก็ไม่เข้าใจข้อความเหล่านั้นเช่นกัน ฮ่าๆๆ เมื่อคนไม่เข้าใจแล้ว ก็จะรู้สึกว่า ธรรมะ ( ของคนบางกลุ่มเนี่ย) เป็นของยากจังเนอะ ^_^ อันนี้ เปิดอกพูดกันเลย เพราะเราเปิดทุกกระทู้ จะมีแต่ข้อความยากๆ ทุกกระทู้ ก็จะรู้สึกว่า ทำไมมันยากจังเนี่ย ! ฮ่าๆๆๆ ^_^ เข้าใจว่า ท่านทั้งหลายเห็นว่า การเผยแพร่ธรรมนั้น เป็นบุญสูงสุด แต่จะได้บุญมากกว่านั้นอีก หากมันอยู่ในรูปแบบที่เรียบง่าย สื่อสารกับสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยค่ะ ท่านอาจรู้สึกว่า จขกท ยังมีสติปัญญาไม่มากพอที่จะสื่อสารได้กับท่าน เลยเป็นปัญหาของ จขกท เอง หรือเปล่า ??? แต่เชื่อเถอะค่ะว่า ผู้คนอีก 80 % ในสังคมไทย และเว็บบอร์ดแห่งนี้ ก็ไม่เข้าใจเช่นกันค่ะ ( บางครั้ง คน Copy มาแปะ ยังอาจไม่เข้าใจข้อความที่ตนเองนำมาเลยหรือเปล่าคะ ??? ) อย่างไรก็ตาม ขอบคุณ ที่บางคนก็ได้พยายามสรุป เป็นภาษาไทยมา ( บ้าง ) ค่ะ จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 21:19:01

ความคิดเห็นที่ 34 #ความคิดเห็นที่ 24  คุณ Bg-view 1. ทำไมจึงอยากให้กระทู้ของคุณ ติดโหวตแทน "กระทู้คนด่ากัน" ? ตอบ :  ไม่ได้หมายถึงกระทู้ของตัวเองค่ะ หมายถึง กระทู้อื่นๆ ที่มีประโยชน์ในการเปิดโลกทัศน์ การพัฒนาตนเอง การให้กำลังใจ ฯลฯ หรืออื่นๆ ที่ไม่ใช่การด่ากันน่ะค่ะ อย่างน้อย ก็คงมีคนที่ยังไม่เคยอ่าน นิตยสาร อะเดย์ มาบ้างนะคะ 2. "กระทู้คนด่ากัน" มีประโยชน์น้อยกว่ากระทู้คุณอย่างไร ใช้อะไรตัดสิน ? ตอบ :  เราอ่านแล้ว มองไม่เห็นอะไรเลยในกระทู้คนด่ากัน แต่ที่แน่ๆ เราเห็นข้อความหยาบคาย  ข้อความล่วงละเมิดต่อกัน  ข้อความโอ้อวด  หรือสะใจ ที่เถียงชนะคนอื่น เราเข้าใจว่า ต้องการลงโทษคนทำผิด แต่เอาพอประมาณไหมคะ ? นี่มีกี่กระทู้แล้วคะ ? มันจะจบไหมคะ ? ขอถามกลับนะคะ แล้วคุณคิดว่า ตัวคุณเองหรือคนอื่นๆ ได้รับประโยชน์อย่างไร จากกระทู้คนด่ากันคะ ?   เช่น  ประโยชน์ว่า ทีหลังจะได้ไม่มีใครกล้าต่อปากต่อปากกับพวกพ้องของตนอีก เพราะพวกเราด่ากันแบบจริงจัง และเป็นคนแน่จริง อะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ ??? จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 21:40:06

ความคิดเห็นที่ 35 ( ต่อนะคะ ยาวไป คนจะตาลาย 555+ ) #ความคิดเห็นที่ 24  คุณ Bg-view 3. คุณได้อ่าน "กระทู้คนด่ากัน" ครบถ้วนแล้วหรือไม่  และคุณคิดว่าล็อคอินต่าง ๆ กว่า 1,000 ความเห็นนั้น เขาเห็นประโยชน์จากการเข้าร่วมแสดงความคิดเห็นรึไม่ ตอบ :  อ่านค่ะ คนที่กำลังโดนรุมอยู่นั้น (คุณ รถเรณู ) อาจมีทัศนคติและมารยาทที่เป็นปัญหา แต่คนด่า ก็อาจจะมีปัญหาเช่นเดียวกัน ล็อคอิน 1,000 กว่า ความเห็นนั้น ต้องหักลบ คนเดิมๆ ที่เข้ามา " ด่าแบบต่อปากต่อคำ " แบบไม่จบสิ้น ด้วยนะคะ รวมทั้งขามุง ที่ไม่อยากให้เขาเลิกด่ากัน เราว่าซ้ำกันเยอะเลยล่ะค่ะ ไม่เชื่อนับดูสิคะ ฮ่าๆๆๆ ^_^   4. คุณจะทำอย่างไร หากมีผู้ใช้วาจาหยาบคายก่นด่าคุณ แล้วเพื่อนร่วมบอร์ดเพิกเฉย ตอบ :  เราว่าตอนนี้ ก็มีคนด่าแล้วล่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆ ^_^   บางคนก็ไม่ทราบว่า ตกลงนี่ได้อ่านข้อความของเราแล้วหรือยัง  ไม่ได้อ่านข้อความของเราเลยใช่ไหมเนี่ย ??? อะไรแบบนี้น่ะค่ะ ฮ่าๆๆ แต่ไม่มีใครใช้คำหยาบคายกับเราหรอกค่ะ เพราะเราเป็นคนที่จะไม่พูดหยาบคายใส่คนอื่นก่อน  คนเราปฏิบัติอย่างไร ย่อมได้รับผลเช่นนั้น ตาม " กฏแห่งกรรม " ไงคะ ^_^ 5. คุณคิดว่าตัวเองจะมีส่วนร่วม ในการจรรโลงบรรยากาศการสนทนาในเวปบอร์ดห้องศาสนาอย่างไร ตอบ :  ก็จะมีส่วนร่วม โดยทำ อย่างที่ทำอยู่นี่อ่ะค่ะ ^_^  แต่ก็ไม่ทราบว่ามัน " จรรโลง " หรือเปล่านะคะ ฮ่าๆๆๆ 6. คุณรู้รึไม่ว่า สิ่งที่คุณนำเสนอ เคยมีมาแล้วในห้องศาสนานับครั้งไม่ถ้วน ไม่ใช่เรื่องใหม่ หากแต่นำมาสนทนากันได้เรื่อย ๆ ตอบ :  ทราบค่ะ แต่เรื่องนิตยสาร อะเดย์ ยังไม่เคยพบกระทู้นะคะ ^_^ ------------------------------------------ ปล. ขอเสริม คุณ yvrhere ความเห็นที่ 33  เราไม่ได้กีดกันค่ะ เป็น " คำร้องขอ " ฮ่าๆๆๆ เอ๊ะๆ หรือคุณจะหมายความเข้าข้าง จขกท. ว่า ไม่ควรมีใครมากีดกัน จขกท คะ ? ..... โหยยยยย ดูสิเนี่ย อยู่กับภาษายากๆ จนมึน ชักไม่เข้าใจว่า ตัว จขกท เอง เป็นคนพูดจารู้เรื่องหรือเปล่า ???  ฮ่าๆๆๆ ^_^   ( ล้อเล่นนะคะ ) จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 21:59:27

ความคิดเห็นที่ 36 ดูกร......ท่านผู้เจริญทั้งหลาย ของง่ายๆ ไปทำให้ยากเอง.......555555 ความรู้ที่ได้จากผู้มีฌานญานย่อมผิดน้อยที่สุด พระพุทธเจ้าทรงฌานญานตลอดเวลา เอาสัจธรรมมาสอนเวไนยสัตว์ จึงเชื่อถือได้ ไม่ใช่มาจากตำราหรืออาจารย์ใด แต่เป็นเพราะกาลเวลาอันยาวนานเป็นพันๆปี...... ผู้มีอำนาจเปลี่ยนประวัติศาสตร์ได้ เราจึงต้องพิจารณามหาพิจารณา ตำราต่างๆอย่างมีหลักเกณฑ์ คือถ้าเป็นหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็ต้องเอาหลักตัดสินพระธรรมวินัย นั่นคือพิจารณาโดยหลักการ ไม่ใช่ติดสมมุติ ผู้เป็นนักอ่าน นักพูด  นักเขียน ย่อมไม่ใช่นักปฏิบัติ เพราะผู้เป็นนักปฏิบัติย่อมไม่มีเวลาพูด อ่าน เขียนหนังสือกันมากมายอย่างนั้น แถมยังคลุกคลีกับสังคม กิเลสทั้งนั้น........พอจะคิดได้ไหมว่า สิ่งได้รู้นั้นเป็นเพียงการคาดคะเนหรือจินตนาการ เอาแน่นอนอะไรไม่ได้ เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด มิฉนั้นจะตกจากการเป็นชาวพุทธ ขนาดพระพุทธเจ้าเทศน์จบเดี๋ยวนั้น ท่านยังบอกอย่าเพิ่งเชื่อ ให้พิจารณาก่อน แล้วจะเชื่อใครได้อย่างไร เพราะถ้าฟังแล้วเชื่อเลยนั่นคือ ไม่ใช่ชาวพุทธแต่จะเป็นศาสนาที่มีพระเจ้า เพราะต้องเชื่ออย่างเดียว ห้ามคิดเอง ตัดสินใจเอง ฉนั้น อยากเป็นชาวพุทธที่ตื่นแล้ว รู้แล้ว หรือ ตกจากชาวพุทธก็เลือกเอา จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:37:48

ความคิดเห็นที่ 37 ขอยกข้อความเดิมของ จขกท นิดหน่อยนะครับ ******************** คุณ The Act มันเป็น การอธิบาย กรรม จากคนละบริบท คุณอธิบายจาก ลักษณะของกรรม, ผลของกรรม เราอธิบายจาก สาเหตุของกรรม ...... ซึ่งไม่จำเป็นต้องประกอบด้วย เจตนา ( ของบุคคล )  กรรม ไม่จำเป็นต้องเกิดจาก มนุษย์ อ้างอิงได้จริง จากท่าน ว.วชิรเมธี ค่ะ หนังสือวัยรุ่นไม่ไร้สาระหรอกค่ะ เราว่ามันอธิบายศาสนาพุทธได้ดีกว่า ภาษาบาลีของหนังสือยากๆ เล่มอื่นๆ เสียอีก ........ ถ้าสนใจจะไปค้นมาให้ 555555+ ************************** คงเห็นแล้วนะครับว่าผมแย้งนั้นไม่ผิดเลย เพราะคุณ จขกท ไปเอาอุตุนิยาม มาปนกับกรรมนิยาม จึงเข้าใจผิดเรื่องกรรมไม่อาศัยเจตนาเป็นต้น และข้อผิดอื่นยังมีอีก ซึ่งผมพรรณาไว้ในกระทู้เก่า อีกทั้งธรรมะคือสภาวะที่คงไว้ซึ่งความเป็นจริง หรือเรียกว่าธรรมะก็คือความจริง (ไม่ใช่ธรรมะคือธรรมชาติ)ข้อนี้ จขกท เมื่อได้อ่านอีกรอบ ก็คงจะเข้าใจตามได้นะครับ ความเห็นอื่น ๆ ของท่านที่ จขกท ยกมานั้น ผมไม่เห็นมีส่วนผิดใด เว้นแต่ คุณเสถียรพงษ์ วรรณปก ซึ่งเป็นความเห็นของคฤหัสท่านหนึ่งที่ผมเห็นว่าผิดพลาด ผมไม่รู้ว่าการบวชนาน หรือได้รับการยกย่องทางโลกนั้น มันจะทำให้ทัศนะถูกตรงได้จริง มันมิอาจประกันได้ว่าความเห็นของผู้นั้นจะเป็นจริง ผมจึงแย้งเฉพาะคุณเสถียรพงษ์ วรรณปก ส่วนเรื่องอะไรบ้างขอยกไว้ก่อน ส่วนเรื่องภาษาที่ยากไปหน่อย เรื่องนี้ จขกท ควรเข้าใจว่าตนเองกล่าวถึงพระธรรมอันพระพุทธองค์เป็นผู้บัญญัตินะครับ คำที่ใช้ในเรื่องพระธรรมก็เปรียบเหมือนศัพท์เทคนิคเฉพาะทาง เมื่อเราจะศึกษาเรื่องใด ๆ ให้ละเอียดแล้วนั้น ก็ต้องพยายามศึกษาศัพท์ที่ใช้ในทางนั้น ๆ เป็นเรื่องปรกติ เช่นเฉพาะทางการแพทย์ แม้ทางไอทีก็ตาม กล่าวคือ ก็ต้องทำความเข้าใจตามที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติเพื่อความไม่คลาดเคลื่อน ไม่เช่นนั้นแล้ว หากเราทุกคนก็ต่างใช้บัญญัติคำกันเองตามสะดวกปาก หรือกล่าวเอาตามใจตน หากเป็นเช่นนั้นแต่ละสำนักต้องตีกันตาย เพราะต้องคอยแย้งในคำศัพท์ที่ตนเองสร้างขึ้นเองกับสำนักอื่น (ต้องมีอะไรที่เป็นตัวกลางเชื่อมความเข้าใจ)นั่นคือบาลี เราจึงมีภาษาบาลีและคำทางธรรมที่ควรศึกษาและคงไว้ด้วยการเข้าใจข้อดีในข้อนี้ นี้เป็นเหตุผลเพียงเล็กน้อยในหลาย ๆ เหตุผลนะครับ อาจจะลำบากไปบ้าง ก็ขอให้ จขกท ตั้งใจใฝ่ศึกษาครับ จากคุณ : TheAcT เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:58:37

ความคิดเห็นที่ 38 ---------------  ได้อ่านความเห็นในกระทู้นี้ และอีก 2 กระทู้  คิดว่า ถ้าเจ้าของกระทู้อยู่ในห้องนี้ต่อไปนานพอ  จะได้รู้ เข้าใจ  สิ่งอื่นๆอีก     แต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นได้ ----------------------------------------------- 1: Y12486613 เรื่องพุทธทาส พระไตรปิฏก พระพุทธเจ้า ปาฏิหารย์ จริงหรือเท็จ   ...    <<< เจ้าของกระทู้ Y12485824 (จำฉันได้ไหม) ... ผมว่าคุณจำฉันได้ไหม ลองอ่านช้าๆตั้งแต่ต้นกระทู้ของคุณจำฉันได้ไหม แล้วเลยมาถึงกระทู้ผม ... เนื่องด้วยตอนแรก คุณจำฉันได้ไหมต้ังโจทย์ว่าทำไมต้อง... ส่วนกระทู้แปลภาษาที่คุณจำฉันได้ไหมเคยเข้าไป นั่นก็มีส่วน... 2: Y12485824 ท่านพุทธทาส ก็กล่าวไว้ถูกต้องแล้วนี่คะ ทำไมต้องไปโจมตีท่านด้วย ( สงสารนักปฏิรูป ขณะที่คนอื่นไม่กล้าแหกกฏ )   ... พยายามสั้นแล้วค่ะ T__T"    <<< จำฉันได้ไหม ... จริงๆ -_-"a จากคุณ : จำฉันได้ไหม ============================================= ... 60% อย่าบอกน่ะว่า คุณจำฉันได้ไหม เชื่อว่า หลักกรรม, วิ... กล้าแหกกฏ ) จากคุณ : จำฉันได้ไหม =============================== ... จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 23:27:52

ความคิดเห็นที่ 39 # ความคิดเห็นที่ 36 >>> ผู้เป็นนักอ่าน นักพูด  นักเขียน ย่อมไม่ใช่นักปฏิบัติ เพราะผู้เป็นนักปฏิบัติย่อมไม่มีเวลาพูด อ่าน เขียนหนังสือกันมากมายอย่างนั้น แถมยังคลุกคลีกับสังคม กิเลสทั้งนั้น จากคุณ : ไม่คิดมาก ---------------------- เข้าใจเจตนารมณ์ของ คุณ ไม่คิดมาก ที่กล่าวเช่นนี้นะคะ แต่ขอโต้แย้ง คือ ถ้านักปฏิบัติเอาแต่ปลีกวิเวก เอาตัวรอดคนเดียว ไม่ช่วยกันแก้ไขข้อมูล ไม่มีคนที่พยายามอธิบายธรรมะ ในเรื่องเหตุผลต่างๆ มันก็มีข้อเสียน่ะค่ะ เช่น คนรุ่นใหม่ก็ไม่เชื่อ  ไม่เกิดความเข้าใจ คือ ถ้าหลักการพื้นฐานมันไม่ได้ ก็ปฏิบัติไม่ได้น่ะค่ะ จะบอกให้ปฏิบัติ แล้วเอาตัวรอดคนเดียว หรือปัญหาอีกเรื่อง คือ มาพูดเรื่องอะไรยากๆ ที่คนทั่วไปฟังไม่รู้เรื่อง เราว่ามันเป็นข้อเสีย มีแต่จะทำให้คนห่างไกลศาสนานะคะ ธรรมะนั้นควรจะเป็นการสื่อสารที่เรียบง่าย เข้าถึงได้ ไม่ใช่หรือคะ จากคุณ : จำฉันได้ไหม เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:38:32

ความคิดเห็นที่ 40 การใช้ประโยชน์ ของศาสตร์ทุกชนิด แบ่งเป็นหลายระดับ อุปมา What.....ถ้าในมุมของ User อาจจำเป็นต้องเข้าใจศัพท์เฉพาะเพียงเล็กน้อย   How.......ถ้าในมุมของ Service Man ต้องเข้าใจศัพท์ให้มากขึ้น Why.......ถ้าในมุมของ System Analyst ต้องเข้าใจมากยิ่งกว่า อุปมัย What.....เราใช้คอมพิวเตอร์ เราอาจเข้าใจ เพียงคำว่า   file can not save How......ถ้าเรามีปัญหาต้องการแก้ไข อาจจะต้องเข้าใจ คำว่า memory not sufficient   Why......ถ้าเราเป็นผู้กำหนดงบประมาณและออกแบบระบบให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของหน่วยงาน เราต้องเข้าใจ คำว่า mega byte, external memory, internal memory  เป็นต้น ตัวอย่าง การอธิบายเหตุการณ์ What....... นาย ก. กำลังจะหมดสติ How ....... นาย ก. ช๊อค Why ........ ระดับความดันเลือดเป็นศูนย์ (ทั้งสาม คำอธิบายนี้ อธิบายเหตุการณ์เดียวกัน แต่ความเข้าใจถูกต้องลึกซึ้งต่างกัน เนื่องจากการใช้คำศัพท์ต่างกัน) ถ้าเป็นแค่ผู้ป่วย มีหน้าที่แค่เอารู้ตัวว่าจะหมดสติเพื่อปฏิบัติตัวให้ถูกต้อง ก็ต้องทราบแค่ว่าตนเองมีปัญหาแล้วรีบไปหาหมอ ใช้คำพูดบอกพยาบาลว่า เวียนหัวมากจะหมดสติแล้ว (What) ก็เพียงพอ สามาถแก้ไขเหตุการณ์ได้ แต่ถ้าเป็นพยาบาลมีหน้าที่แก้ไขปัญหา (How) เฉพาะหน้า จำเป็นต้องใช้ศัพท์ว่า คนไข้ช๊อค หรือ คนไข้เป็นลม (ทั้งสองกรณี คือกำลังจะหมดสติทั้งคู่ แต่สาเหตุหนักเบาต่างกัน) เพื่อสื่อสารให้แพทย์ทราบก็เพียงพอ แก้ไขเหตุการณ์ได้ และถ้าเป็นแพทย์ พบว่า case นี้ซับซ้อนต้องวิเคราะห์กับคณะแพทย์ หรือต้องปรึกษาอาจารย์หมอ ก็จำเป็นต้องใช้ศัพท์ ให้ถูกต้อง เช่น ความดันเลือดตก หรือ ความดันเลือดสูงมาก เป็นต้น   (ทั้งสองกรณีเกิดการหมดสติได้ทั้งคู่) ยิ่งถ้ามีความเห็นได้ในหลายทาง ผู้ที่ช่วยกันจะวิเคราะห์หาสาเหตุถูกผิด (Why) เพื่อแก้ไขให้ถูกทาง จำเป็นต้องสื่อสารด้วยศัพท์เฉพาะทาง จึงจะเพียงพอ จึงจะแก้ไขเหตุการณ์ได้ . . . . . แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 07:57:19 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 07:50:29 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:50:02

ความคิดเห็นที่ 41 *** ธรรมะนั้นควรจะเป็นการสื่อสารที่เรียบง่าย เข้าถึงได้ ไม่ใช่หรือคะ *** ธรรมะไม่ใช่ ของตื้น ครับ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 10:45:24

ความคิดเห็นที่ 42 พระพุทธศาสนา ไม่ใช่ ปรัชญา ไม่ใช่เป็นคำสอนของนักคิด ที่สั่งสมความรู้จาก ตำรา ประสบการณ์ และ อาศัยความเจนจัดในชีวิต แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 11:22:49 จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 10:51:44

ความคิดเห็นที่ 43 *** มาพูดเรื่องอะไรยากๆ ที่คนทั่วไปฟังไม่รู้เรื่อง *** 55555 ศัพท์เฉพาะทาง รู้จักคำนี้ไหมครับ อยากเข้ากลุ่มไหน ??? ก็ต้องศึกษาศัพย์เฉพาะทางของกลุ่ม หรือเปล่าครับ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 10:57:50

ความคิดเห็นที่ 44 จาก คคห. 5 *** แต่ที่สอนกันนั้นฉาบฉวยมาก เป็นสูตรสำเร็จเกินไป *** ขอค้านครับ อธิบายพระพุทธศาสนาให้เป็นของตื้น นั่นแหละครับเป็นการ ฉาบฉวย พระพุทธศาสนา เป็น หลักสูตรสำเร็จ ที่ผู้ใด ปฏิบัติตามหลักสูตร จะมีความสุขในชีวิตทั้งโลกนี้ โลกหน้า ถึงขั้น ตัดกิเลสเป็นสมุทเฉทประหาร จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 11:04:33

ความคิดเห็นที่ 45 จขกทครับ ป่วยการเปล่าๆที่จะเสนอแนวคิดนี้แก่กลุ่มคนที่คิดต่าง กะพี้ครับ กะพี้คืือส่วนที่พวกเขาเหล่านั้นยึดติดอยู่ โดยเข้าใจว่าเป็น แก่น ธรรมะเป็นความจริิงแท้ที่มีอยู่แล้ว สามารถพิสูจน์ได้ แต่เค้าเลือกที่จะเชื่อสิ่งที่มันไม่มีอยู่ พิสูจน์ไม่ได้ ต้องอาศัยความเชื่อ ความงมงาย และโชคร้ายที่คนเหล่านี้เป็นกลุ่มชนไทยพุทธส่วนใหญ่  ศาสนาพุทธบ้านเราถึงเสื่อมลงๆไงครับ จากคุณ : Persimon เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 13:04:17

ความคิดเห็นที่ 46 เบื่อพวกชนส่วนน้อย จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 13:12:29

ความคิดเห็นที่ 47 จขกท. ตั้งประเด็นว่า มีผู้โจมตีท่านพุทธทาส ที่ท่านไม่เห็นด้วยกับพระไตรปิฏกบางส่วน จึงโดนกล่าวหาว่า เป็นคนนอกศาสนาพุทธ แล้วก็ทำ "พูดดี" (  ฮ่าๆๆๆ ^_^  ) ว่า ศาสนาพุทธก็ไม่เคยสอนว่า เราต้องเชื่อทุกๆ ถ้อยคำ ในพระไตรปิฏกนะ .. พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนว่า จะต้องเชื่อทุกๆ คำที่แสดงไว้ คนที่ไม่เห็นด้วยกับพระไตรปิฏกบางส่วนนั้น ถ้าไม่เห็นด้วย แล้วก็แสดงเหตุผลหักล้าง เหตุผลที่แสดงไว้ในพระไตรปิฎก ก็ว่าไป ไม่มีปัญหา  เช่น พระไตรปิฎกแสดงไว้ว่า ผู้ที่ทำสมาธิได้ฌานอภิญญา ก็จะมีความสามารถที่เหนือธรรมชาติของมนุษย์ทั่วไป ที่ไม่ได้ฌานอภิญญา เราดูโอลิมปิก ก็เห็นๆ กันแล้วว่า ผู้ที่ฝึกฝนตนเองอย่างมาก ก็จะมีความสามารถที่เหนือ ธรรมชาติของมนุษย์ทั่วไปที่ไม่ได้ฝึก  เรื่องการได้สมาธิแล้วได้ฌานจึงไม่ใช่เรื่องแปลก อะไรเลย  ถ้าใครไม่เห็นด้วย ไม่เชื่อ ก็อธิบายไปเลยว่า สมาธิที่แนบแน่น ไม่มีจริง ไม่จริงเพราะอะไร และอำนาจของสมาธิก็ไม่มีจริง เพราะเหตุใด แต่ที่ จขกท. อุทานว่า .. "อย่าบอกนะว่า คุณเชื่อว่า พระพุทธเจ้าเหาะได้ แล้วไปหาพระมารดาบนสวรรค์จริงๆ"  -_-"a จึงไม่มีอะไรมากไปกว่าการประจานความเขลาของตัวเอง ฮ่าๆๆๆ ^_^                   ------------------------   ในโอลิมปิกปี 1896 โธมัส เบิร์ค จากสหรัฐ ทำสถิติโลกวิ่ง 100 เมตรชายที่ 12 วินาที  -_-"a แต่โอลิมปิก 2012 ครั้งนี้ ยูเซน โบลท์ มนุษย์สายฟ้าชาวจาไมก้า ทำลายสถิติโอลิมปิกวิ่ง 100 เมตรของตัวเองที่ทำไว้ในปักกิ่งเกมส์เมื่อ 4 ปีก่อน ในเวลาเพียง 9.63 วินาที -_-"a นี่ถ้าคนสมัยเมื่อ 100 กว่าปีก่อน จะเย้ยหยันว่า "มนุษย์ที่ไหนมันจะไปวิ่งร้อยเมตรภายในเวลาไม่ถึง 10 วินาทีได้เล่า" ก็ไม่แปลกเลย.. เพราะโลกเพิ่งจะมีรถยนต์เกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อนหน้านั้นเอง และเป็นรถซาเล้ง ฮ่าๆๆๆ ^_^ (ปี 1886, คาร์ล เบนซ์ ชาวเยอรมัน ได้จดสิทธิบัตรรถยนต์หมายเลข 37435 ที่สำนักงานสิทธิบัตรเบอร์ลิน) มนุษย์เพิ่งจะตื่นตาตื่นใจกับรถซาเล้ง ความเร็วสูงสุด 16 กม./ชม. ฮ่าๆๆๆ ^_^ ดังนั้น วิ่ง 100 เมตรใน 12 วินาทีก็หรูแล้ว ฮ่าๆๆๆ ^_^ ก็ใครมันจะไปคิดว่า ต่อไป คนจะวิ่งเร็วขนาดวิ่งเข้าเส้นชัย 100 เมตรไปแล้ว แต่มนุษย์ที่วิ่งเร็วที่สุดในโลกในขณะนั้นเพิ่งจะวิ่งไปได้แค่ 80 เมตรเอง ฮ่าๆๆๆ ^_^               ------------------------- ฉะนั้น เรื่องนี้จึงได้ข้อคิดว่า มนุษย์ที่จมอยู่แต่ในกะลาแห่งการรับรู้ของตัวเองนั้น มันมีทุกยุคทุกสมัย และมีอยู่ทุกสังคมเรื่องราว ฮ่าๆๆๆ ^_^ จขกท. จะเข้าใจคำว่า ฌาน อภิญญา หรือเปล่าก็ไม่รู้นะ  ฮ่าๆๆๆ ^_^ แต่พยายามยกตัวอย่างเปรียบเทียบที่ง่ายที่สุดแล้ว ฮ่าๆๆๆ ^_^ การที่ไม่เห็นด้วยกับเนื้อหาที่บันทึกอยู่ในพระไตรปิฎก แล้วโจมตีพระไตรปิฎก หาว่าพระไตรปิฏกถูกแต่งเพิ่มเติมขึ้น เสร็จแล้ว พระที่เป็นนักเขียนศิลปิน ก็ใส่ความเห็นของ ตนเองลงไป โดยใช้พรรณาโวหาร ว่า นรกภูมิ แปลว่า สภาวะความทุกข์, การเวียนว่ายตายเกิด แปลว่า การเกิด โดย จขกท. บอกว่า  "ก็กล่าวไว้ถูกต้องแล้วนี่คะ" -_-"a จขกท. ใช้หลักฐานยืนยันความเห็นของตน "ก็กล่าวไว้ถูกต้องแล้วนี่คะ" คือ .. ความคิดเห็นของ "บุคคล" คนนั้นบ้างคนนี้บ้าง ในนิตยสารอะเดย์ ?! จขกท. พูดอย่างนี้ นึกถึงคำของท่านระนาดเอกเลย แต่ขอเปลี่ยนคำข้างหน้าซะหน่อยว่า "ยัยเด็กเห่อหมวยเอ๊ยยยย!"  (ฮ่าๆๆๆ ^_^) ในโลก ในสังคมมนุษย์ ในร้านข้าวแกง ในร้านหนังสือ มันไม่ได้จะมีแต่หนังสือ โลกสวย ประเภทเปิดโลกทัศน์ พัฒนาตนเอง ให้กำลังใจงุงิ หรืออะไรที่ไม่ใช่การด่ากัน แต่มันมีชีวิตจริง มีคนเลวอยู่จริงๆ มีสังคมที่มีปฏิกิริยาต่อคนเลว มีการวิพากษ์วิจารณ์ การแข่งขันชิงเหรียญโอลิมปิก มันเป็นเรื่องสมมติ มันเป็นเรื่องที่ไม่มีแก่นสารสาระอะไรเลย ถ้ามองโดยพวกโลกสวยห้องศาสนา  ต่อให้ได้เหรียญทองกลับมาบ้าน พวกโลกสวยห้องศาสนา ก็จะบอกว่า มันเป็นเรื่องสมมติ มันเป็นเรื่องที่ไม่มีแก่นสารสาระอะไรเลย ไม่เป็นไปเพื่อหน่ายทุกข์ ไม่เป็นไปเพื่อคลายกำหนัด ไม่เป็นไปเพื่อมรรคผล (รำคาญจริง ให้ตายha ฮ่าๆๆๆ ^_^) นักกีฬาเทควันโดจะต้องนอนพัก เพื่อลงแข่งชิงชัยเหรียญมาให้คนทั้งชาติ ก็จะมีนักกีฬาผีพ่อผีแม่มัน โทรคุยเสียงดังทะลุฝาห้องจนโค้ชเทควันโด เขามาเคาะประตูเตือน มันก็ยังไม่เลิก   สุดท้ายทั้งโค้ชทั้งนักกีฬาเทควันโดก็อดนอนตาโหลไปตามๆ กัน   ต้องไปลงแข่งอย่างซอมบี้ เมื่อหนังสือพิมพ์ลงข่าวโค้ชเทควันโดออกมาตำหนิ ออกสื่อกระจาย ที่ไม่ว่าโค้ชจะพูดสุภาพยังไง นี่ก็คือการ "ด่า" คือด่าพ่อล่อแม่ไอ้นักกรีฑาไม่มีหัวคิด   ที่รบกวนนักกีฬาเทควันโดนั่นแหละ  สังคมก็พร้อม สังคมเต็มใจ ที่จะรับฟังรับรู้การด่านั้น และยินดีมีส่วนร่วมวิพากษ์วิจารณ์ สหบาทาไปด้วย นี่คือโลกจริง ชีวิตจริง ของสังคมมนุษย์จริงๆ แต่ข่าวอย่างนี้ พวกโลกสวยทำไง? โลกสวยก็จะบอกว่า อยากให้มีหนังสือพิมพ์นิตยสารที่เปิดโลกทัศน์ การพัฒนาตนเอง การให้กำลังใจ ฯลฯ หรืออื่นๆ ที่ไม่ใช่การด่ากันมาเป็นหนังสือป๊อบปูล่า ขึ้นหิ้งแทนที่ไอ้ข่าวด่ากันน่ะค่ะ เพราะเราอ่านแล้ว ไม่เห็นอะไรเลยในข่าวในกระทู้ด่านักกีฬาคนนั้น แต่ที่แน่ๆ เราเห็น ข้อความหยาบคาย  ข้อความล่วงละเมิด สะใจ ที่ได้เถียงได้ด่าคนอื่น เราเข้าใจว่า ต้องการลงโทษคนทำผิด ไม่รู้จักคิด ทำให้นักกีฬาอดนอน แต่เอาพอประมาณไหมคะ ? นี่มีกี่กระทู้แล้วคะ ? มันจะจบไหมคะ ? จขกท. ย้อนถามว่า คุณคิดว่า ตัวคุณเองหรือคนอื่นๆ ได้รับประโยชน์อย่างไร จากกระทู้คนด่ากันคะ ?  เช่น  ประโยชน์ว่า ทีหลังจะได้ไม่มีใครกล้าต่อปากกับพวกพ้อง ของตนอีก เพราะพวกเราด่ากันแบบจริงจัง และเป็นคนแน่จริง อะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ ? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ตอบโดยอาศัยวาทะท่านระนาดเอกอีกทีนะ "ยัยเด็กเห่อหมวยเอ๊ยยยย!"   (ฮ่าๆๆๆ ^_^) กระทู้ที่ไปหาว่าเขาด่ากันน่ะ คนที่ถูกด่า มันเป็นอย่างที่ จขกท. ก็เห็นอยู่แล้ว คนที่เขาตำหนิไปจนถึงด่าให้นั้น อย่างไรก็ยังเป็นความสุจริต ไม่ใช่การใส่ร้าย ใส่ความ จขกท. อยากโลกสวยก็สวยไปเถิด จะว่ากระทู้คนด่ากันมันเลวอย่างนั้นอย่างนี้ มันก็สิทธิของ จขกท.  แต่ที่น่าอนาถก็คือ จขกท. คิดว่าการจรรโลงบรรยากาศการสนทนาในเวปบอร์ด ห้องศาสนาทำได้ง่ายๆ โดยการ เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น -_-"a วิธี "ซันไลต์" อย่างนี้น่ะหรือ คือการจรรโลงเวปบอร์ดห้องศาสนา -_-"a การโกหก โม้เหม็น แต่งเรื่องให้ร้าย ใส่ความผู้อื่น บิดเบือนเรื่องราวอย่างหน้าไม่อาย ที่ประจานอยู่ในกระทู้ที่ จขกท. กำลังเหยียบย่ำเพื่อเสนอหน้าให้ตนเองเป็นคนดีขึ้นมานั้น การเอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น ไม่ได้ดีไปกว่าพฤติกรรมของคนหน้าด้านคนนั้นเลย คนประเภทนี้แหละที่โชว์ความเขลา ให้ความหมาย "ล็อคอินต่าง ๆ กว่า 1,000 ความเห็น" เป็นเช่นเดียวกับ  "ความเห็นต่าง ๆ กว่า 1,000 ล็อคอิน"! หรือจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า  พวกฉลาดไม่คิดชีวิต !! จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 17:47:18

ความคิดเห็นที่ 48 พูดตรงๆ ไม่ได้อ่านจริงจังซักคอมเม้นครับ แต่อยากร่วมเกรียนด้วย เห็นพูดเรื่องพระอภิธรรมกันอยู่ เลยอยากร่วมแสดง คห. ด้วยนะครับ พิมพ์ไว้เป็นความรู้ทั่วไป สำหรับผู้ที่สนใจศึกษาพระอภิธรรมนะครับ =========================================== พระไตรปิฏก มี สามปิฏก อย่างที่ทราบกันดี ในบรรดาสามปิฏกนี้ พระอภิธรรมจะเสื่อมก่อน ในบรรดาอภิธรรมปิฏก 7 คัมภีร์ จะเสื่อมตั้งแต่ท้ายเป็นลำดับ คือ ปัฏฐานจะเสื่อมก่อน สาเหตุที่พระอภิธรรมเสื่อมก่อน เพราะ เนื้อหาเป็นธรรมะล้วน ไม่มีบุคคล สถานที่ เวลา เข้ามาเกี่ยวข้อง  เนื้อหายากที่จะเข้าใจ ดังนั้นคนจึงไม่ค่อยสนใจศึกษา เมื่อไม่ศึกษาก็รอคอยวันที่จะเสื่อมไป พระอภิธรรมที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพระพุทธเจ้าคือ พระพุทธเจ้า พิจารณาติดต่อกันตลอด 7 วัน ในสัปดาห์ที่ 4 หลังจากตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ณ โคนต้นพระศรีมหาโพธิ สถานที่ที่ประทับพิจารณามีชื่อว่า รัตนฆรเจดีย์ (เรือนแก้วที่ทรงพิจารณาอภิธรรม เทวดาสร้างขึ้น) นับตั้งแต่ตรัสรู้จนถึงขณะพิจารณาทบทวนอภิธรรม 6 คัมภีร์แรก พระฉัพพรรณรังสี มิได้แผ่ประกายออกมาจากพระวรกายของพระผู้มีพระภาค แต่เมื่อทรงพิจารณาถึงปัฏฐาน หรือที่ท่านเรียกว่า มหาปัฏฐาน พระฉัพพรรณรังสีก็แผ่ประกายออกมา เป็นเพราะในปัฏฐานมีนัยกว้างดุจห้วงน้ำมหาสมุทร ดังที่ท่านเรียกว่า "นยสาคร" ซึ่งเป็นที่ที่พระผู้มีพระภาค ได้โอกาสสำแดงพลังออกมาได้เต็มที่ เช่นเดียวกับชลสาครคือ ห้วงน้ำในมหาสมุทรลึก 84000 โยชน์ เป็นที่ที่ปลาใหญ่ชื่อติมิระ และปิงคละ (ปลาตัวใหญ่ที่สุด) ได้โอกาสแสดงพลังแหวกว่ายเล่นน้ำได้อย่างเต็มที่ การแสดงพลังของพระสัญญุตญาณนี้เองทำให้พระฉัพพรรณรังสีแผ่ประกายออกมา ด้วยเหตุนี้จึงถือได้ว่า คัมภีร์ปัฏฐานเกิดจากอานุภาคของพระสัพพัญญุตญาณ และเป็นวิสัยแห่งพระสัพพัญญุตญาณโดยเฉพาะ จึงมีนัยและอรรถลุ่มลึกยิ่งกว่าคัมภีร์ใดๆ ในพระไตรปิฏก ยากที่บุคคลใดจะสามารถเข้าใจได้ทั่วถึง =========================================== ไม่นานนี้ ผมเพิ่งทราบว่า นี้คือที่มาของ โลโก้พุทธญันตีฉลอง 2600 ปีแห่งการตรัสรู้ (จำชื่องานผิด ก็ขออภัยนะครับ) =========================================== และพระอภิธรรมเป็นสิ่งประเสริญที่พระพุทธเจ้า (ทุกพระองค์ ทั้งอดีตและอนาคต) ใช้เป็นสิ่งแสดงความกตัญญูแก่พุทธมารดาอีกด้วย (พุทธประเพณี) โอ้ ผมเม้นวันแม่พอดี เข้ากระแสวันแม่เลย อิอิ =========================================== เห็นไหมครับ พระอภิธรรมนี้เกี่ยวข้องกับพระพุทธเจ้าโดยตรง เราชาวพุทธควรสนใจที่จะมาศึกษากันเยอะๆ นะครับ ศึกษาให้ดี ศึกษาด้วยกำลังสติ ด้วยกำลังสมาธิ มีประโยชน์มากครับ^^ ปล. แบ๊กกาวน์เข้ากับเรื่องพระฉัพพรรณรังสีดีนะครับ :) แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 18:55:44 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 18:53:59

ความคิดเห็นที่ 49 ขออนุญาตท่านเจ้าของกระทู้ เพื่อความรู้สึกดีขึ้นซักนิด (ซึ่งอาจไม่ช่วยอะไรมากนัก) คำสอนง่ายๆ ของท่านพุทธทาสมี 2 ส่วนครับ ส่วนแรก คาดว่า เป็นสมัยหัดเรียนพระไตรปิฎก และท่านไปติดหล่มเรื่อง "สุญญตา" ขาข้างนึง"คนอ่านแปล" สุญญตาไปลงพราหมณ์ กับทิฐฐิแบบชาติเดียว ฟันธงอภินิหารไม่มีจริง ขาอีกข้างนึง"คนอ่านแปล" เป็นสุญญตาส่งตรงไปนิพพาน ตามหลัก"ฆ่าอวิชชา" "ฆ่าไสยศาสตร์" "ตามหลักพุทธะ" ที่เป็นปัญหาปวดหัว พี่ๆหลายท่านในบอร์ดคือ คนที่ฝักใฝ่ทิฐฐิพราหมณ์ เดิม กำปั้นทุบดิน อยู่แค่ว่า พระไตรปิฎกเป็นของพราหมณ์แบบห้วนๆ ไม่ขยายว่าส่วนใดตรงไหน ยังไง ส่วนเรื่องอภินิหาร เรื่องเหนือธรรมชาติ ในบอร์ดมีคนนิยม และไม่นิยมครับ ถกไปก็ไม่จบ ท้าให้เหาะให้ดู ไม่เหาะ-ตีตาตุ่มนะ ก็เปลืองไม้บรรทัดเปล่าๆ เรื่องทิฐฐิพราหมณ์ ทำให้หัวเสียถึงขั้นปั่นประสาทหลายท่านไม่น้อยกับบาง login เรื่องกระทู้แนะนำที่ ปรับวาทะกัน เป็นมหากาพย์เก่าแก่กว่า3-4ปี ขึ้นไป ตามหลักการ คนมาใหม่ ไปลงความเห็น โอกาสโดยสอยสูง ผมก็ได้อ่านถ้อยคำท่านพุทธทาสบ้าง เปรียบท่านเป็นพ่อครัวปรุงอาหาร 1 จาน ยกมาเสิร์ฟ ลิ้นใครเค็มก็ติเค็ม ลิ้นใครจืดก็ติจืด มนุษย์บนโลกเราก็กินอาหาร โดยเราเกาะอคติเดิมเราอยู่แล้ว ตัวอักษรที่อ่าน เราเลือกมาเฉพาะคำที่ เราใคร่เสพแต่ดั้งเดิมกันโดยไม่รู้ตัว ก็เหมือนการกินอาหาร สะดวกปากก็ด่าพ่อครัว ไม่สะดวกปากก็เปลี่ยนร้าน คนแปลคำสอน ท่านพุทธทาส ถูกตรงบท ตรงอรรถะพระไตรปิฎก มีเยอะครับ ไม่ใช่ไม่มี คนแปลกคำสอน ท่านพุทธทาส ออกไปในแง่มิจฉาทิฐฐิ ก็มี จะว่าท่านพุทธทาสเล่นแง่ ลองใจคนอ่าน ให้เผยทัศนะคติตนเองก็ได้ หรือจัดว่า พระไตรปิฎก เป็นของอัศจรรย์มาก พาคนแปลออกไปได้ 2 ทาง อันหลังจะมีถกกันเป็นพักๆ แรงบ้าง เบาบ้าง แล้วแต่ยศ-ศักดิ์login คุณเจ้าของกระทู้ต้องเผื่อใจไว้อย่างนึง คือ ในศาสตร์ทางพุทธ ไม่ได้จัดเรื่อง ปาฏิหาริย์เหนือธรรมชาติ ทำได้เฉพาะเทพ, ผู้รับสาส์นจากพระเจ้า เหมือนศาสนาอื่น แต่เป็นเรื่องการขัดเกลา ฝึกฝน วิวัฒนาการพลังจิตตนเอง พระไตรปิฎกมีในส่วนคำเทศนาง่ายๆ เบาๆ และมีในส่วนยากๆลึกๆ สำหรับนักปฏิบัติอีกแบบเช่นกัน ส่วนทางฝั่งนักนิยมใบลาน ป่วยการไปคุยครับ วันๆก็แปะข้อความ เอาตัวอักษรฟาดกบาลคนอื่นไปวันๆ บ้าสมาธิ บ้ากรรมฐาน แต่ไม่เคยเอากรรมฐานพิจารณาหมวด พรหมวิหาร4 ให้เกิดมรรคเกิดผลเฉพาะตนเลย ศาสนาที่เขานำ "พรหมวิหาร4 เราไปเป็น พระเจ้าเขา" เขายังเผื่อแผ่ เห็นอกเห็นใจ เมตตา เปิดกว้างกว่าเราอีก แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 19:17:17 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 19:16:11 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 19:13:20 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 19:07:40 จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 19:03:55

ความคิดเห็นที่ 50 ศึกษาให้ลึกซึ้งเถอะค่ะ จะได้ไม่รู้สึกเสียดายเวลาของชีวิตที่ผ่านมา (อย่างที่เรากำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ ...ว่ามัวไปทำอะไรอยู่) จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 20:53:22

ความคิดเห็นที่ 51 น้ำลายฟูมปาก จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 22:13:15

ความคิดเห็นที่ 52 จ้าวนครเมฆขาว ไซมึ้งชวยเสาะ ฝากถามว่า ที่ฟูมปาก เลือดหรือน้ำลาย จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 10:32:23

ความคิดเห็นที่ 53 จ้าวนครเมฆขาว ตัวร้าย ขี้แพ้ จากคุณ : เล็กเซียวหงส์ (bigjinbook) เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 10:36:14

ความคิดเห็นที่ 54 เท่าที่ดู คุณ จกขท. เลือกที่จะเชื่อเพราะอ่านแล้ว "ชอบ" เพียงนั้นมิใช่วิสัยของชาวพุทธ หรือแม้แต่วิสัยของนักวิทยาศาสตร์ครับ หากจะศึกษาพุทธศาสนาขอให้มุ่งเน้นเอาความจริงของธรรมชาติเป็นหลัก ไม่ใช่เอาที่อ่านแล้วโดนใจเป็นหลัก ขอให้ศึกษาพุทธศาสนาให้ดี ให้ละเอียด โดยเฉพาะเริ่มตั้งแต่เรื่อง "ประวัติศาสตร์ของพระไตรปิฎก" จะได้เข้าใจว่าพระไตรปิฎกของเถรวาทนั้น ไม่มีใครจะมาปลอมปนเนื้อหาหรือเขียนเอง เออเอง แม้แต่พระสูตรกับพระอภิธรรมต่างกันอย่างไรก็ขอให้รู้ให้ละเอียดด้วย ไม่ใช่แค่ฟังคุณเสถียรพง อ้างเรื่องแค่ "ภาษาต่าง" ก็กลายเป็นว่า คุณค่าของพระอภิธรรมนั้นลดลง และไปสรุปง่ายๆ ว่าพระพุทธองค์มิได้กล่าวถึง อันนี้เป็นอะไรที่ตื้นเขินมาก จริงๆ เป็นพุทธพจน์หรือไม่ ไม่สำคัญเท่ากับว่า - พระอภิธรรม เป็นความจริงตามกฏธรรมชาติหรือไม่ - พระอภิธรรม มีความลึกซึ้งและวางหลักเกณฑ์ของพุทธศาสนาอย่างละเอียดทุกแง่มุมหรือไม่ พระสูตรนั้นเป็นบันทึกประวัติศาตร์ในเชิงของบุคคลาธิษฐาน ระบุว่า วันไหน พระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดใคร ที่ใด ด้วยธรรมข้อใด จึงเน้นที่ "หัวข้อธรรม" และเหตุการณ์แบบสรุปๆ เป็นหลักเพื่อใช้ในการสวดท่องจำสืบต่อกันมา เพราะสมัยนั้นไม่ได้มีเครื่องเล่น mp3 หรือกล้อง dsrl บันทึกวีดีโอทุกอย่างไว้ทั้งหมดได้ ในขณะที่พระอภิธรรมคือ text book ที่รวบรวมเนื้อหาหลักการ รายละเีอียดต่างๆ อย่างเป็นระบบ โดยไ่ม่เกี่ยวกับ ตัวตน ใดเลย วางท่าทีในการศึกษาเสียใหม่นะครับ ก่อนที่คุณจะออกปกป้อง "บุคคล" ใดได้นั้น คุณต้องรู้ซึ้งในสิ่งนั้นดีก่อนใช่ไหมครับ ? ดังนั้น อยากให้รับฟังผู้รู้ที่เขามาถกกัน จนเข้าใจเนื้อหาทั้งหมดให้ได้ก่อน ไม่ใช่อ่านหนังสือไม่แตก อ่านไม่เข้าใจ แล้วมาบอกว่า "ทะเลาะกัน" อย่าใช้นิสัยคนไทย (Thailand only) ที่มองได้แค่ว่า "เขาทะเลาะกัน" โดยไม่เคยเข้าใจ "เนื้อหาสาระ" ดังกล่าว ในวงวิชาการฝรั่งเขาก็เถียงกันโครมๆ ตลอดเวลา แต่ไม่เคย take it personal ครับ เขาสนใจที่ประเด็น และเนื้อหามากกว่า นั่ยจึงเป็นเหตุว่าทำไมประเทศเขาถึงมีความเจริญในเชิงวิชาการมากมาย แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 55 13:34:56 แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 55 12:12:56 จากคุณ : Gow27 เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 11:44:19

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามาอ่าน แต่ไม่โหวตเพราะยังไม่โดน  ฮ่าๆๆๆ ^_^   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 12:31:17

ความคิดเห็นที่ 56 ตัวอย่างสุดแสนจะคลาสิกของนักวิทยาศาสตร์ ก็คือ กรณีดาวพลูโต ฮ่าๆๆๆ ^_^   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 12:34:22

ความคิดเห็นที่ 57 อยากเห็น พระข้างบนเหาะ ตามกล่าวอ้างว่าเป็นเรื่องเล็ก ถ้างั้นแสดงให้ดูหน่อย อย่าเอาแต่พูดเอามัน มันน่าอาย จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 13:34:58

ความคิดเห็นที่ 58 พระเจ้ามิลินท์ ไล่โต้กับพระภิกษูทั่วแผ่นดินจนไม่มีใครเถียงสู้ได้ จนพระพุทธศาสนาแทบจะเสื่อมไปจากชมพูทวีป มีเพียงพระนาคเสนเท่านั้นที่สามารถรับมือได้ ...กระนั้น พระนาคเสนก็มองว่า "การโต้วาที" เป็นเรื่องของบัณฑิต คือเล่นกันที่เนื้อหา ไม่ใช่เอาความเป็นพระ เป็นพระราชา มาเกี่ยวข้อง แต่ถ้าเป็นคนไทยเจ้าแห่งความอาร์ต สมัยนี้ไปจับเรื่อง "มิลินทปัญหา" ก็คงร้องเย้วๆๆๆ ว่า "ทะเลาะกันทำไม" แต่ถามว่า มีความรู้ความสามรถพอจะอธิบายข้อสงสัยนั้นเพื่อประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาในภาพรวมได้หรือไม่ ก็คงได้แต่ทำหน้าเบ้ๆ แล้วบอกว่า "ไม่รู้เรื่องอ่ะ" ... ไม่ก็ตามไป discredit ตำรา ว่า "ไม่ใช่พุทธพจน์" อ่ะ จากคุณ : Gow27 เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 13:41:25

ความคิดเห็นที่ 59 ชอบมากครับ "พระอภิธรรมคือ text book" .. โดน โดน อิๆๆ และ เนื้อหาพระอภิธรรม by พระพุทธเจ้า ด้วยนะครับ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 14:26:35

ความคิดเห็นที่ 60 # ความคิดเห็นที่ 47 จากคุณ   : Bg-view --------------------------- คุณ  Bg-view จขกท . ยังไม่ได้อะไรมากมายเลยนะ  -_-"a บอกได้คำเดียว คุณน่ะ  " เยอะ " แล้วที่ยกตัวอย่างเรื่อง โอลิมปิก มันคนละเรื่องกันเลย อย่าเป็น " ตรรกวิบัติ " สิคะ แล้วอยู่ดีๆ มาด่าเราด้วยคำหยาบคายทำไมคะ ?  แปลว่า  แค่นี้ คุณก็ยังไม่สามารถควบคุมความโกรธได้หรือคะ ^_^ ( แม่ค้าปากตลาดยังอาย ) บางทีคนเราก็ไม่ได้ดูตัวเองเลย  เราว่าบางที คุณก็ไม่ได้ต่างไปจาก " รถเรณู " หรอกนะ แต่ก็เอาเถอะ  เราคงจะไม่เสวนากับคุณแล้ว   ยินดีที่ไม่รู้จักค่ะ  55555+ ขอเชิญสนุกสนานอยู่กับ " ความเกลียดชัง " ต่อไปนะคะ  เรื่องดราม่า มันมีอีกบ่อยๆ แน่ๆ  ............ ถ้าห้องศาสนามีคนแบบคุณอยู่ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 11:12:01 จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 11:03:24

ความคิดเห็นที่ 61 Noooo ! ดราม่ามันเริ่มจาก "สันดานคน" เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น ฮ่าๆๆๆ ^_^ พวกนี้นิยมเป็น นักการเมือง จีบปากจีบคอ เล่นลิเกในสภา ฟ้องสื่อ .. ฮ่าๆๆๆ ^_^ เลือกสรรคำพูดที่ตัวคิดว่า คนอื่นจะมาว่าตัวหยาบคายไม่ได้ แต่ที่ไม่หยาบคายนั้น มันเป็นเสียยิ่งกว่า "คำหยาบช้า" พูดให้ความฉิปหายแผ่ไป ฮ่าๆๆๆ ^_^ เมื่อใครโต้ตอบด้วยความจริง ก็จะยัดข้อหาให้เขาว่า "ไม่สามารถควบคุมความโกรธได้" ?? ข้อหายอดฮิตของคนที่มันไปไม่เป็น!! ผู้คนเขาวิพากษ์กรณีรถเรณูด้วยทัศนะ วิจารณ์ตามมุมมองของเขา จขกท. ลูกหลานนางประแดะ ระเด่นซันไลต์ เกิดอยากเป็น นังเอก ฮ่าๆๆๆ ^_^  ขึ้นมา เที่ยวกรีดนิ้ว จิ้มหน้าผากคนอื่นให้เป็นพวกทะเลาะกัน เพื่อตัวเองจะได้เป็นเทวดาาา เทวดาาาห์ห์ โอววว เทวดาาาห์ห์ห์ห์ ฮ่าๆๆๆ ^_^ คนทั้งหลายเขาก็เห็นกันแล้วว่า ดริฟคือจอมโกหก มีแต่ จขกท. ที่ไม่รู้เรื่องว่าเขาตำหนิวิพากษ์กันด้วยเรื่องอะไร ช่างเป็นคนไทยที่น่าขายหน้าจริงๆ อ่านหนังสือปีละไม่ถึงหกบรรทัด เกินนั้นรับไม่ได้ มัน "เยอะ!"   แล้วยังทำสะดิ้งร่ำร้องจะเอาที่มันง่าย ๆ เอาดี ๆ เอาที่หนูชอบ !! พอได้ลูบคลำอะเดย์จึ๋งนึง แค่เนี้ย  วี้ดว้ายๆๆ   เราถามไป จขกท. ก็ตอบมา จขกท. ตอบมา เราก็อุปมากลับไป ใครๆ เขาก็อ่านเข้าใจ ฟังรู้เรื่อง แต่จขกท.หมดหนทางโต้ตอบด้วยปัญญา ก็หันไปใช้วิธียัดข้อหาตามถนัดพวกซันไลต์ ว่าไม่ต่างจากรถเรณู ที่จริง จขกท. น่ะแหละกำลังอยู่ในกาละมังเดียวกับปู่ดริฟ ลอยเท้งเต้งไปมา เข้าฝั่งไม่ได้ ใครช่วยหนูที หนูไม่เสวนากับคุณแล้ว หนูยินดีที่ไม่รู้จักนะคร้าา เรื่องดราม่า มันมีไปไม่รู้จบ เพราะมันมีพวก "เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น" อย่าง จขกท. นี้แหละ มะไหร่ที่สำนึกใน "ความเกลียดชังตัวเอง" ได้ แสดงว่าค้นพบตัวเองแล้ว ริจะล้างจานสูตรมะนาว ต้องล้างน้ำเปล่าเกลี้ยงๆ น้าาา ไม่งั้น กลิ่นมันจะติดตัว เดินไปไหนชาวประชาจะซุบซิบจนลับตา เด๋วจะได้ฉายา "หมวยซันไลต์"!!  ฮ่าๆๆๆ ^_^   จะไม่ไหวเอานะฮ้า....... จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 14:12:23

ความคิดเห็นที่ 62 เยอะนะ ท่าน Bg-view สวัสดีครับ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 14:16:04

ความคิดเห็นที่ 63 ^62  หวัดดีท่าน big.  เป็นความตั้งใจน่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 14:53:40 จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 14:43:10

ความคิดเห็นที่ 64 เยอะ แล้วก็ ช่างกล้า ด้วย กล้าตอแยจอมยุทธหญิง ที่ออกสู่ยุทธภพ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 15:09:18

ความคิดเห็นที่ 65 เสื้อแพรเขียว นะครับ ไม่ใช่ ซันไลต์ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 15:10:31

ความคิดเห็นที่ 66 แล้วก็ กระบี่ปราบผู้ชายเจ้าชู้ แบบท่าน Bg-view จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 15:11:35

ความคิดเห็นที่ 67 คุณ bigjinbook เราว่า คุณ Bg-view เป็นเพศหญิงนะ แต่ก็เอาเถอะ เพศอะไรก็ไม่เกี่ยว 5555+  ด่าได้ค่ะ  คำด่ามันก็สะท้อนตัวตนของคนด่าเองนั่นแหละนะ แต่ขอบอกสักนิดหน่อย มันไม่ใช่ว่า หมดหนทางโต้ตอบด้วยปัญญาหรอกนะ แต่พอคุณสบถคำหยาบคายออกมา เราก็เริ่มหาคำว่า " ปัญญา " ไม่พบแล้วล่ะ นอกจากนั้น เราขอโต้แย้งว่า ไม่ใช่ว่าเราอ่านหนังสือไม่ครบนะ แต่เราอ่านกระทู้ดราม่าครบน่ะสิ ถึงได้เห็นชื่อล็อคอินของคุณ Bg-view ถี่ยิบมากๆ  แหม....ตามติด เหมือนแม่ค้าติดละครน้ำเน่าเลยนะคะ  5555+ คุณไม่ได้เข้ากระทู้ดราม่า เพราะต้องการเรียนรู้ธรรมะ หรือต้องการความถูกต้องหรอก แต่คุณเป็นคนแบบนี้เอง คือ สนุกสนานกับการด่าคนอื่น ( ถ้าไม่รู้จิตใต้สำนึกของตัวเอง ก็รับรู้เถอะ สำหรับ ณ จุดนี้ ) ถ้าคุณต้องการเรียนรู้ จากกรณีของคุณรถเรณู คุณไม่ใช้คำแบบนี้หรอก แล้วคุณก็จะมีเหตุผลกว่านี้  ในกระทู้นี้ ปล. มันเป็นกระทู้คนทะเลาะกันได้ยังไงวะเนี่ย ? 5555+ จขกท. ล้อเล่นในกระทู้ คห. 13 แค่วรรคเดียวเองนะเนี่ย 5555+ ( เชื่อแล้วว่า เยอะ และชอบทะเลาะจริงๆ ) แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 16:00:50 จากคุณ : จขกท (จำฉันได้ไหม) เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 15:49:45

ความคิดเห็นที่ 68 เรียนท่าน จขกท (ผมก็จำไม่ได้เหมือนกันครับ ว่าท่าน จขกท เป็นใคร) ดราม่า ก็ เพื่อแสดงทิฏฐิของตัวเอง ครับ (ผมโดนมาเยอะครับ แล้วก็ล่อเค้าเยอะเหมือนกัน) จนตอนนี้เข้าใจแล้วครับว่า..... 1. สวรรค์ นรก ในใจ 2. สวรรค์ นรก เป็นวัตถุ อารมณ์ ลาภ ยศ 3. สวรรค์ นรก ไปได้โดยการปฏิบัติ หรือ หลังตายแล้ว ชาวพุทธเลือกเชื่อแบบไหน ก็ไม่ได้ทำให้สถานะภาพของพระพุทธศาสนาเสียไป ก็เลยชอบดราม่าแบบ ซิล ๆ เอามันส์ครับ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 16:07:52

ความคิดเห็นที่ 69 เราว่า วิธีการ approach ธรรมะ เนี่ย มันได้หลายอย่าง เช่น เรียนรู้จากพญามาร แต่คนจะเรียนรู้จริงๆ  มันไม่ใช้คำพูดแบบนั้นหรอก แต่ก็อย่างว่า...คำพูดก็มาจากความคิด ในเมื่อคิดไม่ดี แล้วจะพูดดีได้ยังไงล่ะเนอะ  -_-"a พระพยอมเคยบอก กรณีที่มีสีกาบางจำพวกเข้าหาพระทางชู้สาว ทำให้พระเสื่อมเสีย ท่านบอกว่า " คนเรามีเท้า มันเข้าหา ก็ถีบมันไปสักเปรี้ยงนึงสิ " อันนั้น รู้เลยว่า คำพูดอาจจะไม่ดี แต่เจตนาดี เป็นไปเพื่อประโยชน์ ไม่ได้เป็นไปเพื่อตอบสนองรสนิยม ของการเป็นคนชอบด่าคนอื่น แล้วก็สะใจ จากคุณ : จำฉันได้ไหม เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 16:27:20

ความคิดเห็นที่ 70 โอยยย....โดนเลย เจ้าจ้าวนครเมฆขาวเริ่มก่อนครับ โพสแล้วก็ไป จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 16:31:24

ความคิดเห็นที่ 71 ^ ^ ก็ไปยุ่งกะเขาทำไมละ เขาว่าใครก็ยังไม่รู้เลย 5555+ (ต้องพูดไปหัวเราะไป จะได้เข้ากะกระทู้นี้) แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 16:52:16 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 16:51:30

ความคิดเห็นที่ 72 ส่วนกระทู้ด่ากัน (ตามความเห็นของ จขกท.) ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำนั้น มันไม่แปลกหรอก เป็นมานานแล้วสำหรับห้องศาสนา ห้องอื่นๆ ก็เหมือนกัน กระทู้ขัดแย้ง ดราม่า ทั้งหลาย มันก็เป็นที่สนใจของผู้คน เขาก็โหวต มันก็ติดโหวต เป็นไปตามเหตุปัจจัยน่ะ 55555+ (ใกล้บ้าแล้ว พูดไปหัวเราะไปแบบไม่มีเหตุผลเนีย เปลี่ยนเป็น ^_^ แทนดีกว่า) จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 16:56:30

ความคิดเห็นที่ 73 ^64 สวยว๊อยยย.... หมวยซันไลต์....จอมยุทธหญิงเสื้อแพรเขียว (ท่าน big. ให้ฉายาว่าอะไรนะ? อะเกนพลีสสส) "เธอ..อย่าได้ถือประมาณในบุคคล" หากไม่รู้ความหมายและใครกล่าว? ให้ถามพี่ bigjinbook (ยินดีรับช่วงมั้ยทั่น?) แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 17:16:30 จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 17:06:20

ความคิดเห็นที่ 74 พระพุทธองค์ ทรงมีพระพุทธดำรัสว่า อานนท์ เธอทั้งหลายอย่าเป็นผู้ชอบประมาณในบุคคล และอย่าได้ ถือประมาณในบุคคล เพราะผู้ถือประมาณในบุคคล ย่อมทำลายคุณวิเศษของตน http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=22&A=8199&Z=8302&pagebreak=1 หวัดดีท่าน ชาล้นถ้วย ครับ ท่าน  Bg-view ไปด้วยครับ ขอบคุณมากครับ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 17:51:27 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 17:34:32 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 17:31:16 จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 17:12:32

ความคิดเห็นที่ 75 ............ อ้าว....ไปซะแล้ว   เอ้าไปก็ไป... แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 55 17:27:40 จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 17:17:46

ความคิดเห็นที่ 76 คุณจินนี่ร้ายยยยโฮกกกกเลย   พี่ชา ก็...นะ ทำเอาขำกลิ้งงงง อ่านไป หัวเราะไป ห้าๆ หกๆ  รู้สึกเหมือนใกล้บ้า  ฮ่าๆๆๆ ^_^ หนุ่มวิว สุดเลิฟ กิ๊ฟหมดนะคับ :-)   จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 20:08:57

ความคิดเห็นที่ 77 ^ I know.... thank you honey. จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 22:00:26

ความคิดเห็นที่ 78 ตลาดวายยังหว่า จะแค่มาบอกจขกทว่า ผมอ่านการบ้านเรื่องวิมุตติมรรคที่จขกทให้มาแบบคร่าวๆแล้วนะครับ ปาฏิหารย์เพียบพอๆกับวิสุทธิมรรคของท่านพระพุทธโฆษะเลยแฮะ ยังสงสัยในประเด็นที่ท่านพระพุทธโฆษะให้เผาทิ้งเหมือนกันครับ ว่างๆมาถกกันในกระทู้ใหม่ก็ดีครับ ผมชอบแนวความคิดแบบจขกท คือแม้จะมั่นใจในแนวทางนึง แต่ก็ยังเปิดโอกาสให้มีการถกกันได้ เรืองถูกว่าบ้างอย่าคิดมากครับ คนเรามีจริตตั้ง 6 แบบ คิดไม่ตรงกันบางแบบก็รับฟังบางแบบก็ไม่รับฟังเป็นเรื่องธรรมดา มาถกกันที่เหตุและผลดีกว่าครับ สนุกกว่า ประเทีืองปัญญากว่าด้วย ว่างเมื่อไหร่เปิดกระทู้ใหม่นะครับผมจะเข้าไปคุยด้วย อันนี้ยาวแล้ว 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 00:53:56