ความคิดเห็นที่ 1 แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 55 01:14:30 จากคุณ : หก (Ant-san) เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 00:06:23

ความคิดเห็นที่ 2 มิจฉาอาชีวะ ๕(ลำดับความทุจริตในอาชีพ) ๑ การโกง   (กุหะนา)                     ใช้ทุกกรรมกิริยาเพื่อให้ได้มา ๒ การล่อลวง    (ลปะนา)                 ใช้วาจาล่อลวง  ๓ การตลบตะแลง  (เนมิตตกะตา)      บอกความจริงไม่หมด มีเล่ห์เหลี่ยม ๔ การยอมมอบตนในทางผิด (นิปเปสิกะตา)  ตัวเองไม่ทุจริตแล้ว แต่ยังสัมพันธ์ร่วมกับผู้ทุจริต ๕ การเอาลาภแลกลาภ        (ลาเภนะ ลาภัง นิชิคิงสนะตา)       ยังทำงานเพื่อหวังผลตอบแทน           (พระไตรปิฎก เล่ม ๑๔   ข้อ ๒๗๕)  ที่นี่สอนให้จน  >>  บุญนิยม จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 00:16:21

ความคิดเห็นที่ 3 ในศาสนาพุทธ  พระพุทธเจ้าตรัสสอนการแบ่งใช้ทรัพย์สมบัติไว้ละเอียดพอควร  และให้แบ่งส่วนหนึ่งไปลงทุนเพื่อให้เพิ่มพูนขึ้นด้วย (... ทวีหิ กมฺมํ  ปโยชเย...ฯ)  มีในหลักโภควิภาค จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 00:19:19

ความคิดเห็นที่ 4 อีกเรื่องสงสัยว่าตามหลักชาวพุทธ มีการสอนเกี่ยวกับเรื่องการทำงานหาเงินไหมคะ ____ น่าจะประมาณนี้ สัมมาอาชีวะ http://th.wikipedia.org/wiki/สัมมาอาชีวะ อิทธิบาท 4 คือ ธรรมแห่งความสำเร็จ http://board.palungjit.com/f8/อิทธิบาท-4-คือ-ธรรมแห่งความสำเร็จ-173200.html อุ อา กะ สะ หัวใจเศรษฐี http://board.palungjit.com/f125/อุ-อา-กะ-สะ-หัวใจเศรษฐี-27482.html ถ้าทำตามนี้ได้คงไม่ลำบาก จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 00:25:16

ความคิดเห็นที่ 5 เกี่ยวกับทุนนิยม มันกระตุ้นให้เกิด บริโภคนิยม และ วัตถุนิยม ซึ่งผู้คนถูกทำให้เชื่อว่า เขาจะมีความสุขเมื่อได้สิ่งนั้นสิ่งนี้มาครอบครอง ทำให้การเป็นเศรษฐี กลายเป็นเป้าหมายในชีวิตของแทบทุกคนไป พุทธศาสนาสอนให้มองเข้ามาในจิตใจของเรา เพื่อเรียนรู้ว่า แท้จริงการได้มาซึ่งวัตถุและสถานะใดๆ ไม่ทำให้มีความสุขเพิ่มขึ้น มีแต่ความอยาก ดิ้นรนเพิ่มขึ้น และไม่สิ้นสุด และเมื่อสามารถมีความสุขสงบได้ด้วยตนเอง โดยไม่ต้องพึ่งพาสิ่งภายนอก การจะเป็นเศรษฐีหรือไม่ ไม่สำคัญอีกต่อไป จะเป็นพ่อค้า รับราชการ หรือคนกวาดถนนก็ไม่แตกต่างกัน แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 55 00:46:46 จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 00:45:55

ความคิดเห็นที่ 6 พูดแล้วแอบนึกถึงเรื่อง โมโม่ ของ มิฆาเอ็ล เอ็นเด้ นะ ชอบมาก เพื่อนโมโม่ คุณลุงกวาดถนน กะ นักเล่านิทาน ชีวิตช่างมีความสุขเสียจริง ก่อนการมาถึงของชายชุดสีเทา จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 00:51:50

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่มีอะไรขัดกับพระพุทธศาสนาเลยครับ ไปกันได้สบายดี ถูกต้องตามเหตุปัจจัย ผมเองก้ซื้อมาอ่านหลายเล่มอยู่ อ้อ อย่าข้ามเป้าหมายที่เขาจะสื่อ ไม่มองในสิ่งที่เขาไม่ได้จะสื่อ  จับแก่นที่เขาจะสื่อ ไม่ใช่ไปใส่ใจบริบทรอบข้าง บีริบทรอบข้างและการที่ใครจะเอามาประยุกต์นั้น เป็นเรื่องของปัจเจก แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 55 01:55:36 จากคุณ : มังกรจักรวาล เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 01:53:05

ความคิดเห็นที่ 8 หนังสือพ่อรวยสอนลูก เป็นหนังสือ ที่สร้าง Attitude เป็นหนังสือที่สื่อถึงแก่นที่หมกมุ่นกับเงินตรามากเกินไป ผมบอกกับลูกศิษย์ว่าอย่าจับมาอ่าน เพราะเป็นการสร้างแรงส่งที่ตกขอบ นอกจากพวก MLM เท่านั้น ที่ใช้กัน แรงส่งที่ดีต้องอยู่กับความเป้นจริง มิใช่ความฝันนั่นเอง จากคุณ : พี่จิม (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 07:03:59

ความคิดเห็นที่ 9 วันนี้พึ่งอ่านคำสอนของท่านแม่ชีศันสนีย์มา "สมบัติเป็นทุกข์ แต่ถ้ามีปัญญาก็ไม่ทุกข์" หนังสือพวก พ่อรวยสอนลูกเขาสอนการรู้จักใช้เงิน และเข้าใจคุณค่าและวิธีการ ขับเคลื่อนของเงิน การรู้จักและเข้าใจการขับเคลื่อน จึงเป็นสิ่งที่ควรเรียนรู้ แต่ถ้าขาดปัญญา แม้แต่พระไตรปิฏกก็ยังเป็นโทษได้ นับประสาอะไรกับหนังสือพวกนี้ แต่แน่ๆคนเขียนรวยจากคนซื้อมาอ่าน (ฮา) จากคุณ : Pongkm (Pongkm) เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 09:46:50

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ^ ^ ชีวเตวาปิ สปฺปญฺโญ  อปิ วิตฺตปริกฺยา ปญฺญาย จ อลาเภน  วิตฺตวาปิ น ชีวติ.                                         ขุททกนิกาย เถรคาถา ถึงสิ้นทรัพย์ ผู้มีปัญญาก็เป็นอยู่ได้ แต่อับปัญญาแม้มีทรัพย์ก็เป็นอยู่ไม่ได้ จากคุณ : รัตนมาลี เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 10:24:06

ความคิดเห็นที่ 11 พอดีเจอบทความนี้ค่ะ เห็นว่าน่าจะมีประโยชน์ การศึกษาเศรษฐศาสตร์แนวพุทธ : ศึกษาเฉพาะกรณีโภควิภาค ๔ A Study of  Buddhist Economics : A Case Study of  Bhogavibhaga 4 http://src.ac.th/web/index.php?option=content&task=view&id=707 จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 10:38:38

ความคิดเห็นที่ 12 ในบทความมีพูดถึง  ปาปณิกธรรม 3 ขอนำมาลงไว้หน่อย [95] ปาปณิกธรรม 3 (ปาปณิกังคะ หลักพ่อค้า, องค์คุณของพ่อค้า — qualities of a successful shopkeeper or businessman)        1. จักขุมา ตาดี (รู้จักสินค้า ดูของเป็น สามารถคำนวณราคา กะทุนเก็งกำไร แม่นยำ — shrewd)        2. วิธูโร จัดเจนธุรกิจ (รู้แหล่งซื้อแหล่งขาย รู้ความเคลื่อนไหวความต้องการของตลาด สามารถในการจัดซื้อจัดจำหน่าย รู้ใจและรู้จักเอาใจลูกค้า — capable of administering business)        3. นิสสยสัมปันโน พร้อมด้วยแหล่งทุนเป็นที่อาศัย (เป็นที่เชื่อถือไว้วางใจในหมู่แหล่งทุนใหญ่ๆ หาเงินมาลงทุนหรือดำเนินกิจการโดยง่าย — having good credit rating) http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=95 จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 10:40:58

ความคิดเห็นที่ 13 เขาบอกว่าพ่อคนที่รวยเขาคิดยังไง พ่อที่รวยน้อยกว่าเขาคิดยังไง ไม่ได้เป็นการแสดงความไม่เคารพ จากคุณ : Tailogy เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 11:03:52

ความคิดเห็นที่ 14 "โรเบิร์ตที่เขียนพ่อรวยสอนลูก ก้อเหมือนจะเคารพพ่อคนอื่นที่มีเงิน มากกว่าพ่อแท้ๆของเขาที่เปนนักวิชาการแต่ไม่รวย " ผมว่าโรเบิร์ต เขาเคารพในวิธีคิดหาเงินครับ ใม่ใช่องค์รวม การยกย่องปัญญาผู้อื่นโดยเฉพาะผู้เป็น พ่อแม่ครูอาจารย์ คงไม่ต้องมาเปรียบเทียบว่า ยกย่องใครมากกว่า ลองโรเบิร์ต พอเรียนวิชาจากพ่อรวยเสร็จจากนั้นไม่เห็นพระคุณท่านนี่ คงจะไม่เหมาะ ถ้าเป็น สัมมาอาชีโว สัมมากัมมันโต ก็ดีแล้วครับ จากคุณ : DBM999 เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 13:21:03

ความคิดเห็นที่ 15 พ่อรวยๆส่วนใหญ่ในประเทศไทยส่วนใหญ่ก็มีพ่อจนมาก่อนทั้งสิ้น จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 13:46:07

ความคิดเห็นที่ 16 ผมก็ว่าผมอ่านหลายเล่มอยู่นะ  ไม่เห็นว่าเขาจะไม่เคารพพ่อจริง ๆ ตรงไหน  ในทางกลับกัน เขาแสดงให้เห็นว่าพ่อของเขาเป็นข้าราชการที่มีอุดมการณ์ด้วยซ้ำ   แต่ที่สำคัญคือไม่รวย จากคุณ : marupong เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 55 17:03:12