ขอใช้ภาษาเทพปนกับภาษาคนนะครับพี่ ผมไม่ค่อยแม่นบาลีนัก แล้วก็หนักลูกมั่วเยอะด้วย
ผมค่อยๆไล่ความคิดของตัวผมเองไปก่อน ผิดถูกยังไงช่วยแก้แล้วกันนะครับ
เกี่ยวกับเรื่องสังขตธรรมกับอสังขตธรรมที่บอกว่า
สังขตธรรม คือธรรมที่เกิดจากการปรุงแต่งของปัจจัย เช่นเมื่อธาตุทั้งหก คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่ว่าง วิญญาณ ประสานเข้าด้วยกันเกิดเป็นรูป เป็นอารมณ์ต่างๆ
ส่วนอสังขตธรรมที่เป็นของแท้ดั้งเดิมมีมาแต่ต้น ไม่ขึ้นกับอะไร ไม่เป็นของใคร control ไม่ได้ ยึดครองไม่ได้ คือตัวธาตุทั้ง6 เอง ความไม่มี(ของอะไรก็แล้วแต่) รวมไปถึงนิพพานก็จัดเป็นอสังขตธรรม ซึ่ง เป็นอนัตตา แต่ไม่มีลักษณะของ อนิจจัง และ ทุกขัง
ผมดันนึกเปรียบเทียบกับฟิสิกส์ได้ไงไม่รู้
สังขตธรรมคงเหมือนการที่พลังงานในรูปแบบต่างๆรวมตัวกัน(ด้วยวิธีไหนยังไม่รู้)เป็นรูปของอะตอมเกิดเป็นสสารแฮะ
ส่วนอสังขตธรรมคงเหมือนตัวพลังงานเองที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา มีสภาวะที่เป็นนิรันดร์ เหมือนแสงยังไงๆก็วิ่งที่ความเร็ว C เท่าเดิม แรงดึงดูดเวลาผ่านไปก็ยังเป็นแรงดึงดูดเหมือนเดิม อาจมีการเปลี่ยนรูปไปบ้าง เช่นไปรวมตัวกันกลายเป็นอะตอม กลายเป็นสสาร พออะตอมแหลกสลายก็ย้อนกลับคืนสู่พลังงานเหมือนเดิม
แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจคำว่าอนัตตาเท่าไหร่ อ่านใน wiki แปลว่าไม่มีอัตตา ไม่มีตัวตน ไม่ใช่อัตตา ไม่ใช่ตัวตน หรือ สภาพที่บังคับบัญชาไม่ได้
ไอ้ความหมายอื่นพอถูไถเข้าใจได้ แต่งงตรงคำว่า ไม่มีตัวตน มันกินความไปแค่ไหนครับ ยิ่งคิดยิ่งเลอะ ไปกันใหญ่โต
นิพพานเป็นอสังขตธรรม = เป็นอะไรที่มีอยู่แล้วดั้งเดิมในธรรมชาติ ไม่ขึ้นกับไตรลักษณ์ คือไม่มีสภาพเป็นทุกข์(สุขัง) เป็นอะไรที่เที่ยงคงทนไม่เปลี่ยนแปลง(นิจจัง) = ไม่ขึ้นกับกาลเวลาแม้จะผ่านไปนานสักเท่าใด
นิพพานเป็นอนัตตา => รับรู้ได้ แต่ controlไม่ได้ ไม่เป็นของตน ไม่ใช่ตัวตน และ ไม่มีตัวตน?
ส่วน part นี้ทั้งpart ผมไม่เข้าใจ
สำหรับพระเสขะ
อย่าสำคัญพระนิพพาน อย่าสำคัญในพระนิพพาน อย่าสำคัญโดยความเป็นพระนิพพาน
อย่าสำคัญพระนิพพานว่า ของเรา อย่ายินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า
เพราะเขาควรกำหนดรู้.
สำหรับพรอรหันต์
ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็น
พระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่า ของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร
เรากล่าวว่า เพราะเธอกำหนดรู้แล้ว.
ถ้าให้เดาคงเหมือนที่ผมเกริ่นไว้ตั้งแต่คห 24
เหมือนหนังสือกำลังภายใน ฤทธิ์มีดสั้น
ขั้นต่ำ ในมือมีมีด
ขั้นกลาง มือไม่มีมีด มีดอยู่ที่ใจ
ขั้นสูง ได้รับมีดแล้วลืมเลือนมีด มีดไม่อยู่ที่ใจ ไร้ใจไร้มีด สำเร็จสุดยอดวรยุทธ์
แต่ยิ่งคิดวนไปวนมาจนเริ่มฟุ้ง เริ่มรู้สึกเหมือนกับว่า สภาวะนิพพาน(เมื่อตายไป) คล้ายๆกับการคืนสู่(รวม?)สภาวะธรรมชาติดั้งเดิม เหมือนๆกับแนวคิดคริสต์ที่กลับคืนสู่อ้อมอกพระเจ้า(ธรรมชาติ)?
ไม่รู้ครับ ยิ่งคิดยิ่งฟุ้ง งงครับ
สิ่งทั้งปวงไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา
