ความคิดเห็นที่ 1 ผมคิดเห็นเหมือน จขกท. ครับ อยากให้ศึกษาพุทธพจน์นี้เพิ่มเติมครับ น่าจะเข้าใจคำว่าไม่ใช่ตัวตน (อนัตตา) มากขึ้น อานนท์ รูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง ไม่เที่ยงพระพุทธเจ้าข้า สิ่งใดไ่ม่เที่ยง มีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดาควรหรือไม่ที่จะเห็นสิ่งนั้นว่าสิ่งนั้นเป็นของเรา เราเป็นนั่น นั่นเป็นของของเรา ไม่ควรเลยพระพุทธเจ้าข้า *** ผมจึงสรุปตามความเข้าใจผมเองอย่างนี้เลยว่าสิ่งนั้นมันมี แต่ไม่ยึดถือว่าสิ่งนั้นมันเป็นของเรา นี่คือหลักของอนัตตา *** จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 14:01:43

ความคิดเห็นที่ 2 พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน อนัตตา อนัตตา ความหมาย ว. ไม่ใช่อัตตา, ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน. (ป.). จากคุณ : เอกเขนกนอกบ้าน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 14:08:01

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ใช่  กับ ไม่มี  มันจะเหมือนกันได้อย่างไร? จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 14:30:44

ความคิดเห็นที่ 4 ผมยกมาเพราะผมเห็นด้วยกับหัวข้อกระทู้ของจขกท.ไงครับ "ที่กล่าวว่า อนัตตา แปลว่า ไม่มีตัวตน เป็นการแปลที่ไม่ควร" เพราะจริงๆมันควรจะแปลว่าไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนตามพจนานุกรมไงครับ จากคุณ : เอกเขนกนอกบ้าน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 14:41:07

ความคิดเห็นที่ 5   "อนัตตา แปลว่า ไม่มีตัวตน"   ซึ่งเป็นการแปลอย่างนั้น ย่อมทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อนไปว่า ไม่มีสิ่งใดเลยไปได้ครับ จึงไม่ควรแปลไปอย่างนั้น ---------------------------------------- ^ ^ ที่จริง คำว่า  "ไม่มีตัวตน" ตามพยัญชนะก็บอกอยู่ตรงๆ ว่า ไม่มี "สิ่งที่เป็นตัวตน"   ไม่ใช่ ไม่มี "สิ่งใดๆ เลย" คำว่า "ไม่มีตัวตน"  จะมีความหมายเท่ากันกับ "ไม่มีทุกสิ่งทุกอย่าง" ไปได้อย่างไร? คำว่า ไม่มีตัวตน จะเท่ากับ ไม่มีขันธ์ห้า ไม่มีนิพพานไปได้อย่างไร? ---------------------- อีกอย่าง ศาสนาพุทธถือว่า สัพเพ ธัมมา อนัตตตาติ สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าจะสังขตธรรม หรืออสังขตธรรม ล้วนไม่ใช่ตัวตน ในเมื่อทุกๆ สิ่ง ไม่ใช่ตัวตน  ก็คือไม่มีสิ่งใดที่เป็นตัวตน  ก็คือไม่มีตัวตนในที่ใดๆ ไม่มีตัวตน มีแต่สิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน ก็ถูกแล้วนี่นา... ------------------ หมายเหตุ ว่าในความหมายของคำว่า "ไม่มีตัวตน" นะครับ ไม่ได้มุ่งถึงคำแปลของคำว่า อนัตตา จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 15:14:58

ความคิดเห็นที่ 6 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 09:08:36 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 15:40:05 จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 15:17:29

ความคิดเห็นที่ 7 คห.6 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๘ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๘ ปริวาร [๘๒๖] สังขารทั้งปวงที่ปัจจัยปรุงแต่ง ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา   พระนิพพานและบัญญัติ ท่านวินิจฉัยว่า เป็นอนัตตา. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=8&A=5897&Z=5921 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 15:40:53 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 15:39:55

ความคิดเห็นที่ 8 ตามหลักวิทยาศาตร์เบื้องต้นเลยครับ สสารทุกอย่างบนโลก(รวมทั้งร่างกายของเราด้วย) ไม่มีการสูญหายเพียงแต่เปลี่ยนสถานะ เปลี่ยนที่อยู่เท่านั้นเองไปเรื่อยๆ จากของแข็ง เป็นของเหลว กลายเป็นไอ (หรือวนกลับไปกลับมา) การเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของสสารทำให้เกิดพลังงาน สสารทุกอย่างล้วนอยู่ในวงจรนี้ พระพุทธเจ้าเป็นบุคคลแรกของโลก ที่ออกมาบอกว่าเราสามารถตัด-ดับ-หยุดวงจรนี้ได้ ด้วยหลักธรรมที่ท่านได้ตรัสรู้นั่นเอง ปล.ธรรมของพระพุทธเจ้า ใช้ได้เฉพาะมนุษย์นะครับ เพราะมีสติปัญญามากพอที่จะนึกคิดปฏิบัติธรรมของพระองคืได้ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 16:00:41 จากคุณ : เอกเขนกนอกบ้าน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 15:54:35

ความคิดเห็นที่ 9 แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 55 09:08:54 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 16:18:53 จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 16:16:30

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ใช่สัตว์  ไม่ใช่บุคคล  ไม่ใช่ตัว  ไม่ใช่ตน  ไม่ใช่เรา  ไม่ใช่เขา..............บังคับบัญชาไม่ได้ ขอโปรดพิจารณา...... จากคุณ : Cathode_tube เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 17:17:57

ความคิดเห็นที่ 11 ผมมีความเห็นว่า..จากการอ่าน..ฟัง..แล้วนำมาปฎิบัติได้เข้าใจเรื่องอนัตตาดังนี้..(อาศัยหลักกาลามสูตรตรวจสอบแล้ว...นะครับ) อนัตตา..หมายถึง...สภาวธรรมที่จิตนั้นๆ...ไม่มีสภาวธรรม..อัตตาเกิดขึนในจิต ซึ่งอัตตา..ที่มีอยู่ในจิตนั้นพระพุทธเจ้าแบ่งไว้เป็น ๓ คือ ๑.โอฬาริกอัตตา(อัตตาหยาบ)...หมายถึง...การที่จิตยึดมั่นถือมั่นว่า..นี้บ้านเรา...นี้เมียเรา..นี้รถของเรา..อื่นๆ... ๒.มโนมยอัตตา...หมายถึง..การที่จิตสร้างรูปขึ้นมาตามสัญญาที่มีอยู่..เช่น..ผี..อร่อย..อื่นๆ ๓.อรูปอัตตา..หมายถึง...การที่จิตยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่ไม่มีรูปต่างๆ...เช่น..ความว่าง..ศักดิ์ศรี...อื่นๆ โดยสัจจะแล้ว....หากจิตไม่ประกอบด้วย..อุปาทาน(ความยึดมั่นถือมั่น)..สภาวธรรมในจิตนั่นๆย่อมเป็นอนัตตา..แต่เนื่องจากจิตของผู้ที่ยังไม่เป็นพระอรหันต์..จะประกอบด้วย..อุปาทานอยู่มากน้อยแล้วแต่บารมี..ซึ่งทำให้จิตของผู้ที่ยังไม่เป็นพระอรหันต์...ย่อมมีอัตตา ๓ อยู่เนืองๆมากน้อยขึ้นอยู่กับบารมี ฉนั้นผู้ที่จะละ..อัตตานุทิฐิ(ความเห็นว่ามีอัตตาได้)...จะต้อง... "[๒๕๖] ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับฯลฯ ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุคคลรู้อยู่อย่างไร เห็นอยู่อย่างไร จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ บุคคลรู้เห็นจักษุแล โดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้  หมายถึง บุคคลเมื่อเห็นโดยตาแล้วจิตไม่มีความยึดมั่นถือมั่นว่านี้ตาเรา(โอฬาริกอัตตา).....จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นรูปโดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้  หมายถึง บุคคลเมื่อเห็นรูปแล้วจิตไม่มีความยึดมั่นถือมั่นว่านี้คือรูปของเรา(โอฬาริก อัตตา ,มโนมยอัตตา, อรูปอัตตา).....จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นจักษุวิญญาณโดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้  หมายถึง บุคคลเมื่อเห็นจักษุวิญญาณแล้วจิตไม่มีความยึดมั่นถือมั่นว่านี้คือวิญญาณของเรา(โอฬาริก อัตตา ,มโนมยอัตตา, อรูปอัตตา).....จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นจักษุสัมผัสโดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ หมายถึง บุคคลเมื่อเห็นจักษุสัมผัสแล้วจิตไม่มีความยึดมั่นถือมั่นว่านี้คือจักษุสัมผัสของเรา(โอฬาริก อัตตา ,มโนมยอัตตา, อรูปอัตตา).....จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นแม้สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนาที่เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้  หมายถึง บุคคลเมื่อจักษุสัมผัสแล้วเกิด..สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา แล้วจิตไม่มีความยึดมั่นถือมั่นว่านี้คือสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา แล้ว(โอฬาริก อัตตา ,มโนมยอัตตา, อรูปอัตตา).....จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ บุคคลรู้เห็นหู... รู้เห็นจมูก... รู้เห็นลิ้น... รู้เห็นกาย... รู้เห็นใจโดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นธรรมารมณ์โดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นมโนวิญญาณโดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นมโนสัมผัสโดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ รู้เห็นแม้สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรือ อทุกขมสุขเวทนาที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นอนัตตา จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ ดูกรภิกษุ เมื่อบุคคลรู้อยู่อย่างนี้ เห็นอยู่อย่างนี้แล จึงจะละอัตตานุทิฐิได้ ฯ" ฉนั้นการที่บุคคลใดก็ตามที่จะสามารถเข้าใจสภาวธรรม..อนัตตาได้นั้น..จะต้องมีสภาวธรรม..อนัตตา..เกิดขึ้นจริงในจิต(หมายถึง..จิตของผู้นั้นต้องมีสภวธรรมที่ปราศจาก..อัตตา ๓..และต้องมี..การกำหนดรู้นามรูป..เพื่อเข้าไปรู้เห็น..สภาวธรรม..อนัตตา) การปฎิบัติธรรมจะต้องมีสภาวธรรมรองรับ...การใช้แค่ภาษามาตีความ..ในความหมาย..จะเข้าใจได้ยากครับ ลองนำไปพิจารณาดูนะครับ...จะไม่ได้ต้องเสียเวลา..ตีความหมาย..ว่านำไปปฎิบัติตามดังกล่าวว่าเป็นจริงตามนั้นหรือไม่อย่างไร จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 17:21:58

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับ ทุกท่าน  เพื่อเน้นย้ำความชัดเจน ในธรรม ผมขอยกธรรมส่วนหนึ่งจากพระไตรปิฏก เล่มที่ 25 และ เน้นข้อความเพื่อให้ชัดเจน ----------------------------------------------------- พระพุทธนิมิตตรัสถามว่า             [๔๒๑] ข้าพระองค์ขอทูลถามพระองค์ผู้เป็นเผ่าพันธุ์แห่งพระอาทิตย์ ผู้-                          สงัด และมีความสงบเป็นที่ตั้ง ผู้แสวงหาคุณอันใหญ่ ภิกษุ                          เห็นอย่างไรจึงไม่ถือมั่นธรรมอะไรๆ ในโลก ย่อมดับ ฯ             พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า                          ภิกษุพึงปิดกั้นเสียซึ่งธรรมทั้งปวง อันเป็นรากเหง้าแห่งส่วน                          ของธรรมเป็นเครื่องยังสัตว์ให้เนิ่นช้าซึ่งเป็นไปอยู่ว่า เป็นเรา                          ด้วยปัญญา ตัณหาอย่างใดอย่างหนึ่งพึงบังเกิดขึ้น ณ ภายใน                          ภิกษุพึงเป็นผู้มีสติศึกษาทุกเมื่อ เพื่อปราบตัณหาเหล่านั้น                          ภิกษุพึงรู้ยิ่งธรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง ณ ภายใน หรือภายนอก                          ไม่พึงกระทำความถือตัวด้วยธรรมนั้น สัตบุรุษทั้งหลายไม่                          กล่าวความดับนั้นเลย ภิกษุไม่พึงสำคัญว่า เราเป็นผู้ประเสริฐ                          กว่าเขา เสมอเขาหรือเลวกว่าเขา ด้วยความถือตัวนั้น                          ถูกผู้อื่นถามด้วยคุณหลายประการ ก็ไม่พึงกำหนดตนตั้งอยู่                          โดยนัยเป็นต้นว่า เราบวชแล้วจากสกุลสูง ภิกษุพึงสงบ                          ระงับภายในเทียว ไม่พึงแสวงหาความสงบโดยอุบายอย่างอื่น                          ความเห็นว่าตัวตน ย่อมไม่มีแก่ภิกษุผู้สงบแล้ว ณ ภายใน                          อนึ่ง ความเห็นว่าไม่มีตัวตน คือ เห็นว่าขาดสูญ จักมีแต่                          ที่ไหน คลื่นไม่เกิดที่ท่ามกลางแห่งสมุทร สมุทรนั้นตั้งอยู่                          ไม่หวั่นไหว ฉันใด ภิกษุพึงเป็นผู้มั่นคง ไม่หวั่นไหวใน                          อิฐผลมีลาภเป็นต้น ฉันนั้น ภิกษุไม่พึงกระทำกิเลสเครื่อง                          ฟูขึ้นมีราคะเป็นต้น ในอารมณ์ไหนๆ ฯ จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 18:03:47

ความคิดเห็นที่ 13 ใช้คุณ  P_vicha ที่อยู่เวบ ลานธรรมรึเปล่าครับ จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 18:20:18

ความคิดเห็นที่ 14 คห.12 เอ่อ................. ตอนผมคีย์คำว่า "ไม่มีตัวตน" ในเวบค้นพระไตรปิฎก 84000.org มันขึ้นผลลัพธ์ข้ออื่นมาด้วยนะครับ น่าจะเอามาลงด้วย ? จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 19:17:11

ความคิดเห็นที่ 15 ในพระสูตรจากคห.12 คำที่เน้นไว้ มาจากบาลีว่า นตฺถิ อตฺตา กุโต นิรตฺตํ วา http://budsir.mahidol.ac.th/cgi-bin/Budsir.cgi/SearchItem?mode=1&valume=25&item=421&Roman=0 ---------------------------------------------------------------------- ส่วนอีกผลลัพธ์นึง      [๑๕๘]    ปุน    จปรํ   อานนฺท   ภิกฺขุ   สพฺพโส   รูปสญฺานํ  สมติกฺกมา    ปฏิฆสญฺานํ    อฏฺงฺคมา    นานตฺตสญฺานํ   อมนสิการา  อนนฺโต   อากาโสติ   อากาสานญฺจายตนํ   อุปสมฺปชฺช   วิหรติ  ฯ  โส  ยเทว   ตตฺถ   โหติ  เวทนาคตํ  สญฺาคตํ  สงฺขารคตํ  วิญฺาณคตํ  เต  ธมฺเม    อนิจฺจโต    ทุกฺขโต    โรคโต   คณฺฑโต   สลฺลโต   อฆโต  อาพาธโต    ปรโต   ปโลกโต   สุญฺโต   อนตฺตโต   สมนุปสฺสติ   ฯ  โส   เตหิ   ธมฺเมหิ   จิตฺตํ   ปฏิปาเปติ   โส   เตหิ  ธมฺเมหิ  จิตฺตํ  ปฏิปาเปตฺวา   อมตาย   ธาตุยา   จิตฺตํ   อุปสํหรติ  เอตํ  สนฺตํ  เอตํ  ปณีตํ     ยทิทํ    สพฺพสงฺขารสมโถ    สพฺพูปธิปฏินิสฺสคฺโค    ตณฺหกฺขโย  วิราโค   นิโรโธ   นิพฺพานนฺติ   ฯ http://budsir.mahidol.ac.th/cgi-bin/Budsir.cgi/SearchItem?mode=1&valume=13&item=158&Roman=0 เวอร์ชั่นแปลไทย [๑๕๘] ดูกรอานนท์ ภิกษุบรรลุ อากาสานัญจายตนฌาน ด้วยบริกรรมว่า อากาศ ไม่มีที่สุด เพราะก้าวล่วงรูปสัญญา เพราะดับปฏิฆสัญญา และเพราะไม่มนสิการนานัตตสัญญา โดยประการทั้งปวง เธอย่อมพิจารณาเห็นธรรมเหล่านั้นคือ เวทนา สัญญา สังขารวิญญาณ ซึ่ง มีอยู่ในฌานนั้น โดยความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นดังหัวฝี เป็นดังลูกศร เป็นความลำบาก เป็นไข้ เป็นอื่น เป็นของทรุดโทรม เป็นของสูญ เป็นของไม่มีตัวตน. เธอให้จิตดำเนินไปด้วย ธรรมเหล่านั้น ครั้นให้จิตดำเนินไปด้วยธรรมเหล่านั้นแล้ว ย่อมน้อมจิตเข้าหาธาตุอันเป็นอมตะว่า นั้นมีอยู่ นั่นประณีต คือสงบสังขารทั้งปวง สละคืนอุปธิทั้งปวง สิ้นตัณหา ปราศจากราคะ ดับสนิท นิพพาน เธอตั้งอยู่ในฌานนั้น ย่อมบรรลุการสิ้น ถ้าไม่บรรลุ จะเป็นโอปปาติกะ @๑ พระอนาคามี ปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะสิ้นโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ ด้วยความเพลิดเพลินในธรรมนั้น ด้วยความยินดีในธรรมนั้นแล ดูกรอานนท์ มรรคแม้นี้ ปฏิปทานี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อละโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕             ดูกรอานนท์ก็ข้ออื่นยังมีอยู่อีก ภิกษุก้าวล่วงอากาสานัญจายตนะ โดยประการทั้งปวง บรรลุวิญญาณัญจายตนฌาน ด้วยมนสิการว่า วิญญาณไม่มีที่สุดอยู่. เธอพิจารณาธรรมเหล่านั้น คือเวทนา ซึ่งมีอยู่ในฌานนั้น ฯลฯ เพื่อละสังโยชน์. อานนท์ ก็ข้ออื่นยังมีอยู่อีก ภิกษุก้าวล่วง วิญญาณัญจายตนะ บรรลุอากิญจัญญายตนะด้วยมนสิการว่า หน่อยหนึ่งย่อมไม่มีอยู่. เธอพิจารณา เห็นธรรมเหล่านั้น คือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ซึ่งมีอยู่ในอรูปฌานนั้น โดยความ ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นดังหัวฝี เป็นดังลูกศร เป็นความลำบาก เป็นไข้ เป็นอื่น เป็นของทรุดโทรม เป็นของว่างเปล่า ไม่มีตัวตน. เธอให้จิตดำเนินไปด้วยธรรมเหล่านั้น เธอ รั้นให้จิตดำเนินไปด้วยธรรมเหล่านั้นแล้ว ย่อมน้อมจิตเข้าหาธรรมธาตุอันเป็นอมตะว่า นั่นมีอยู่ นั่นประณีต คือการสงบสังขารทั้งปวง การสละคืนอุปธิทั้งปวง ตัณหักขยะ วิราคะ นิโรธ นิพพาน ดังนี้. เธอตั้งอยู่ในอากิญจัญญายตนะนั้น ย่อมถึงการสิ้นอาสวะ ถ้าไม่ถึงการสิ้นอาสวะ จะเป็นโอปปาติกะปรินิพพานในที่นั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะสิ้นโอรัมภาคิย- *สังโยชน์ ๕ เพราะความเพลิดเพลินในธรรม เพราะความยินดีในธรรมนั้นนั่นแล. ดูกรอานนท์ มรรคปฏิปทานี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อละโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕             [๑๕๙] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้ามรรคนี้ ปฏิปทานี้ ย่อมเป็นไปเพื่อละโอรัมภาคิย- *สังโยชน์ ๕ เมื่อเป็นอย่างนั้น เพราะเหตุไร ภิกษุบางพวกในพระศาสนานี้ จึงเป็นเจโตวิมุติ บางพวกเป็นปัญญาวิมุติเล่า.             ดูกรอานนท์ ในเรื่องนี้ เรากล่าวความต่างกันแห่งอินทรีย์ ของภิกษุเหล่านั้น.             พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้แล้ว ท่านพระอานนท์มีใจยินดีชื่นชมพระภาษิต ของพระผู้มีพระภาค ดังนี้แล. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=13&A=2814&Z=2961 สรุปคือ คำว่า "ไม่มีตัวตน" ในพระไตรปิฎกแปลไทย มีทั้งที่ใช้แปลแทนคำว่า อนัตตา,   นิรัตตา ทั้งคู่  (พบอย่างละ 2 แห่งกับ 1แห่ง) ขึ้นอยู่กับบริบท แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 19:34:23 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 19:32:20 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 19:31:28

ความคิดเห็นที่ 16 อาจารย์ผม สอนประมาณว่า อนัตตานั้นไม่เที่ยง ไม่อยู่ในบังคับ จากคุณ : neap เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 20:04:47

ความคิดเห็นที่ 17 อนัตตา แปลว่า ไม่ใช่อัตตา อัตตา แปลว่า ตน, ตัวตน ,ตนเอง ซึ่งหมายถึงสภาพที่เป็นตัวตนของตนเอง และมีลักษณะเที่ยงแท้ถาวร ไม่ต้องทนอยู่ ซึ่งอัตตาเป็นแค่ความเชื่อว่ามีสิ่งที่เป็นอัตตาเท่านั้น แต่เมื่อ "ทุกสิ่งไม่ใช่อัตตา" ก็แสดงว่า ไม่มีอะไรเป็นอัตตาเลยนั่นเอง ดังนั้นการแปล อนัตตา ว่าหมายถึง ไม่มีตัวตน ก็มีส่วนถูกอยู่เหมือนกัน ใช่หรือไม่? จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 20:08:32

ความคิดเห็นที่ 18 อนัตตา   ก็คือ  ไม่ควรยึดถือ มาเป็นของตัวของตน... ไปสู่...    อตัมมยตา  ไม่ต้องมีสิ่งใดปรุงแต่งกันอีกต่อไป จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 20:21:27

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีครับทุกท่าน  และจาก... --------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 13 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ใช้คุณ  P_vicha ที่อยู่เวบ ลานธรรมรึเปล่าครับ จากคุณ : muk_22 ---------------------------------------------  ตอบ ใช่ครับคุณ muk_22 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 20:42:58

ความคิดเห็นที่ 20 จาก คคห. 14-15   ตอบ ใช่ครับคุณ  ปล่อย ที่กล่าวว่า "ขึ้นอยู่กับบริบท"   แต่การ แปลกล่าวว่า  อนัตตา = ไม่มีตัวตน อย่างโดด โดยไม่มีปริบท  เป็นการแปลที่ไม่ควร เพราะมีผู้เข้าใจเคลื่อนลวงเลยไปว่า "ไม่มีอะไร ไม่มีเลย" ครับ   จนเข้าใจผิดไปว่า จิต ไม่มีมาก่อนไม่มีการสืบเนื่องมาก่อน เพียงแต่มี ดิน น้ำ ลม ไฟ ดังที่เขาคิดเท่านั้น ประกอบเหมาะกัน ก็จะเกิด จิตใจ ความรู้สึกขึ้น พอนอนหลับไป จิตใจ ก็ดับไป ไม่มี และเมื่อตายไป ก็ไม่มีอีก       ดังที่ท่าน what am i? แสดงความเห็นตามทิฏฐิของท่านอยู่ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 55 20:54:54 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 55 20:46:17

ความคิดเห็นที่ 21 อนิจจัง...ทุกสิ่งล้วนไม่เที่ยง ทุกขัง....ทุกสิ่งล้วนเป็นทุกข์ อยัตตา...ทุกสิ่งล้วนไม่ใช่ตัวตน ...... ถ้าตามนี้มันแปลกๆ ...ไม่ใช่ตัวตน แปลว่ามันต้องมีตัวตนที่แท้จริงที่ไหนซักแห่ง... และก็วนไปตรง อนิจจัง ทุกขัง อีกรอบ เวียนว่าย ตายเกิดไม่จบสิ้น... หมายความว่า มันก็ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เป็น อนิจจัง ทุกขัง ... . ผมว่า อนัตตา คือไม่มีอะไรเลย ดับสูญ ไม่มีตัวตนครับ จากคุณ : หมูลิน เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:12:21

ความคิดเห็นที่ 22 สมมุติว่า เราเห็นเพื่อนของเราชื่อนาย ก กำลังยืนคุยอยู่ กับน้องชายของเรา  ใช่เลย น้องชายของเรา มีเพื่อนของเราชื่อนาย ก ยืนคุยอยู่ด้วย แต่เมื่อ เราได้เห็นเพื่อนเราได้ถนัดตา กลับไม่ใช่นาย ก  แต่เป็นน้องชายของนาย ก จึงมีคำถามว่า ตั้งแต่แรกเห็น มีนาย ก ตัวจริง ยืนคุยกับน้องชาย ของเราหรือไม่ ครับ... เพราะมันไม่มี สิ่งที่ใช่อัตตา(คงทน ถาวร)  จึงว่าอัตตา นั้นไม่มี เพราะมันมี แต่สิ่งที่ไม่ใช่อัตตา (อนัตตา) จึงว่าอัตตานั้นไม่มี เพราะมันไม่มี จึงว่าไมใช่  เพราะมันไม่ใช่ จึงว่าไม่มี  ความเห็นนี้ ที่สำคัญ ต้องด้วยสัมมาทิฏฐิธรรม ตามขั้นตอน ถ้าเอาน้ำมันใส่รถ รถวิ่งได้แล้ว แล้วนักวิทยาศาสตร์ เอาพลังงานนั้น ย้อนกลับมาเป็นน้ำมัน ใส่เติมรถวิ่งได้ใหม่  ค่อยเชื่อ วิทยาศาสตร์...สสารเมื่อเปลี่ยนเป็นพลังงานแล้ว จะใช้ หรือไม่ได้ใช้พลังงานนั้น พลังงานนั้นก็สูญสลายหายไปเปล่า ๆ  เช่นใช้น้ำมันเป็นเชื้อเพลิง ผลิตกระแสไฟฟ้า  แม้จะไม่เปิดไฟใช้ น้ำมันก็หมดไปเปล่า  ๆ ไฟฟ้าที่ผลิตออกมา ก็สูญหายไปเปล่า ๆ ไม่มีอะไรเหลือครับ พิสูจน์ได้ว่า  วิทยาศาสตร์ จริงก็มาก มั่วก็มี ครับ การพิจารณาอนัตตาธรรม  ถ้าไม่ถ้วนทั่ว  ก็จะมัวฝ้าเหมือน ตาบอดคลำช้างครับ ถ้าคลำที่หู ก็จะบอกว่าช้าง ก็เหมือนพัดใหญ่ พัดไปพัดมา ถ้าคลำขา ก็จะบอกว่า ช้าง ก็เหมือน ต้นไม้ หรือเสาเรือน ถ้าคลำที่หาง ก็จะบอกว่าช้าง ก็เหมือนแซ่ แกว่งไขว่ไล่ยุง... ชีวิตจิตวืญญาณอัตตานี้  แต่เดิมไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่ แต่ขณะนี้ ด้วยเหตุปัจจัยปรุงแต่ง มันจึงเกิดมีอยู่  แล้วเมื่อสิ้นเหตุ สิ้นปัจจัย ถึงที่สุดดับไป มันก็จะคืนสู่ ความไม่มีอะไรเหลืออยู่   เดิม ๆ .. จากคุณ : นิ่งหนอ (นิ่งหนอ) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 00:40:02

ความคิดเห็นที่ 23 จากเล่ม๔๓ อรรถกถา พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย (พระไตรปิฎก ฉบับธรรมทานซีดี) ข้อความเบื้องต้น พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภภิกษุ ๕๐๐ รูป ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "สพฺเพ สงฺขารา" เป็นต้น. ภิกษุเรียนกัมมัฏฐาน ดังได้สดับมา ภิกษุเหล่านั้นเรียนกัมมัฏฐานในสำนักพระศาสดาแล้ว แม้พากเพียรพยายามอยู่ในป่า ก็ไม่บรรลุพระอรหัต จึงคิดว่า "เราจัก เรียนกัมมัฏฐานให้วิเศษ" ดังนี้แล้วได้ไปสู่สำนักพระศาสดา. ทางแห่งความหมดจด พระศาสดาทรงพิจารณาว่า "กัมมัฏฐานอะไรหนอแล เป็นที่ สบายของภิกษุเหล่านี้?" จึงทรงดำริว่า "ภิกษุเหล่านี้ ในกาลแห่ง พระพุทธเจ้าทรงพระนามว่ากัสสป ตามประกอบแล้วในอนิจจลักษณะสิ้น สองหมื่นปี, เพราะฉะนั้น การแสดงคาถาด้วยอนิจจลักษณะนั้นแลแก่เธอ ทั้งหลาย สัก ๑ คาถาย่อมควร" ดังนี้แล้ว ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย สังขาร แม้ทั้งปวงในภพทั้งหลายมีกามภพเป็นต้น เป็นสภาพไม่เที่ยงเลย เพราะ อรรถว่ามีแล้วไม่มี" ดังนี้แล้ว จึงตรัสพระคาถานี้ว่า:- ๒. สพฺเพ สงฺขารา อนิจฺจาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา. "เมื่อใด บัณฑิตย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า 'สังขาร ทั้งปวงไม่เที่ยง,' เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์, ความ หน่ายในทุกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด." แก้อรรถ บรรดาบทเหล่านั้น หลายบทว่า สพฺเพ สงฺขารา เป็นต้น ความ ว่า เมื่อใดบัณฑิตย่อมเห็นด้วยวิปัสสนาปัญญาว่า "ขันธ์ทั้งหลายที่เกิด ขึ้นแล้วในภพทั้งหลายมีกามภพเป็นต้น ชื่อว่าไม่เที่ยง เพราะต้องดับใน ภพนั้น ๆ เอง," เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์อันเนื่องด้วยการบริหารขันธ์ นี้, เมื่อหน่ายย่อมแทงตลอดสัจจะทั้งหลาย ด้วยสามารถแห่งกิจ มีการ กำหนดรู้ทุกข์เป็นต้น. บาทพระคาถาว่า เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา ความว่า ความหน่ายใน ทุกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด คือแห่งความผ่องแผ้ว. ในเวลาจบเทศนา ภิกษุเหล่านั้นตั้งอยู่ในพระอรหัตผลแล้ว. เทศนา ได้สำเร็จประโยชน์แม้แก่บริษัทที่ประชุมกันแล้ว ดังนี้แล. เรื่องภิกษุ ๕๐๐ รูปอื่นอีก จบ. แม้ในพระคาถาที่ ๒ เรื่องก็อย่างนั้นเหมือนกัน. ก็ในกาลนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงทราบความที่ภิกษุเหล่านั้น ทำความเพียรในอัน กำหนดสังขารโดยความเป็นทุกข์แล้ว ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย ขันธ์แม้ ทั้งปวง เป็นทุกข์แท้ เพราะอรรถว่าถูกทุกข์บีบคั้น" ดังนี้แล้ว จึงตรัส พระคาถานี้ว่า:- สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา. "เมื่อใด บัณฑิตย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า 'สังขาร ทั้งปวงเป็นทุกข์,' เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์, ความ หน่ายในทุกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด." แก้อรรถ บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ทุกฺขา ความว่า ชื่อว่าเป็นทุกข์ เพราะ อรรถว่าถูกทุกข์บีบคั้น. บทที่เหลือ ก็เช่นกับบทอันมีในก่อนนั่นแล. แม้ในพระคาถาที่ ๓ ก็มีนัยเช่นนั้นเหมือนกัน. ก็ในพระคาถาที่ ๓ นี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบความที่ภิกษุเหล่านั้นเป็นผู้ตามประกอบ แล้ว ในอันกำหนดสังขารโดยความเป็นอนัตตา ในกาลก่อนอย่างสิ้นเชิง แล้ว ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย ขันธ์แม้ทั้งปวงเป็นอนัตตาแท้ เพราะ อรรถว่าไม่เป็นไปในอำนาจ" ดังนี้แล้ว จึงตรัสพระคาถานี้ว่า:- สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา. "เมื่อใด บัณฑิตย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า "ธรรม ทั้งปวงเป็นอนัตต," เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์, ความหน่ายในทุกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด." แก้อรรถ บรรดาบทเหล่านั้น สองบทว่า สพฺเพ ธมฺมา พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงประสงค์เอาขันธ์ ๕ นี้เอง. บทว่า อนตฺตา ความว่า ชื่อว่า อนัตตา คือว่างเปล่า ไม่มีเจ้าของ ได้แก่ไม่มีอิสระ เพราะอรรถว่าไม่เป็นไปในอำนาจ เพราะใคร ๆ ไม่ อาจให้เป็นไปในอำนาจว่า "ธรรมทั้งปวง จงอย่าแก่ จงอย่าตาย." บทที่เหลือ ก็เช่นกับบทที่มีแล้วในก่อนนั่นเอง ดังนี้แล. ****** ปล. ไม่มีตัวตน แสดงว่าสิ่งนั้นไม่เคยมีอยู่จริงมาก่อน ไม่ใช่ตัวตน แสดงว่าที่ใช่ต้องมี เมื่อมีไม่ใช่ ที่ใช่ต้องมี เมื่อไม่มี ก็ไม่ต้องพูดถึงสิ่งนั้น ก็มันไม่มีอยู่ก่อนใช่หรือไม่? เมื่ออะไรๆก็ไม่ใช่ อะไรๆก็ไม่มี ที่มีก็ไม่ใช่ ที่ใช่ก็ไม่มี? เมื่อมีความคิดเห็นเช่นนี้ พวกนัตถิกะทิฐิชัดๆ จากคุณ : ในความฝันของใครสักคน เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 08:31:19

ความคิดเห็นที่ 24 อนัตตา หมายถึง"ไม่ใช่"ตัวตน     หรือ หมายถึง"ไม่มี"ตัวตน            กันแน่ คุณP_vicha เองกลับจะสร้างความเข้าใจผิดให้กับผู้อื่น เพราะนิยามของ "ไม่มีตัวตน"  ไม่เท่ากับ "ไม่มีอะไรเลย" เช่นการบอกว่า "ก้อนหินไม่มีตัวตน" ไม่เท่ากับ "ก้อนหินไม่มีอยู่" ความเห็นของผม "อนัตตา" ไม่ได้หมายความว่า"ไม่มีอะไร หรืออะไรๆไม่มี" "ตัวตน"ไม่มีอยู่แล้ว  ไม่มีมาแต่ไหนแต่ไร ไม่มีในปัจจุบัน อดีต อนาคต แต่สิ่งต่างๆ"มี"  "แต่" มีเป็นขณะๆเป็นกระแสอิทัปปัจจยตา ยินดีครับ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 09:42:57

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีครับ ทุกท่าน   และขอสนทนากับ คุณ  เมฆหลากสี   ผมจะสรุปให้เป็นที่สังเขปดังนี้ ตามที่คุณ ปล่อย ได้สนทนานั้น เข้าสู่เป้าหมายในการทำความเข้าใจได้ดี คือ "ขึ้นอยู่กับปริบท"        การแปล อนัตตา ว่า ไม่มีตัวตน โดยไม่มีปริบทอื่นประกอบ นั้นเป็นการแปลที่ไม่ควร  เพราะสามารถทำให้ผู้รับฟัง นั้นเข้าใจล่วงเลยไปว่า  ไม่มีอะไรเลย หมดสิ้น สูญสิ้น    ส่วนการแปล อนัตตา ว่า ไม่ใช่ตัวตน หรือไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน  เป็นการแปลที่ควร ซึ่งหมายถึง ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่เป็นเรา ไม่เป็นตัวตนของเรา แต่ธรรมชาตินั้น หรือธรรมชาตินั้นมีอยู่ หรือธรรมนั้นมีอยู่ ก็จะไม่ล่วงเลย เข้าใจผิดไปว่า ไม่มีอะไรเลย หมดสิ้น สูญสิ้น     ซึ่งตามที่พระพุทธเจ้าทรงกล่าวไว้  ธรรม หรือ ธรรมชาติ นั้นมี 2 คือ  สัีงขตธรรม กับ อสังขตธรรม.     ซึ่ง นิพพาน ก็คือ อสัีงขตธรรม       ดังนั้นเมื่อมีการ เห็นคลาดเคลื่อนว่า ไม่มีตัวตน ที่นำไปสู่ การสูญสิ้น ไม่มีอะไรเลย ก็จะสุดโตังไปว่า อสังขธาตุ หรือนิพพาม นั้น สูญสิ้นไปเสีย เป็นการปฏิเสธ ธรรม 2  คือ สังขตธรรม และ อสังขตธรรม(นิพพาน)  ที่เป็นปรมัตธรรม ไปอย่างสิ้นเชิ่ง คือไม่มีนั้นเอง     อ้างอิง... ปรมัตธรรม มี 4 คือ 1.รูป 2.จิต 3.เจตสิก 4.นิพพาน  ซึ่งเป็นสภาพแห่งความจริงของธรรมชาติ ที่ปรากฏเป็น สัจจะจริง ตามธรรมชาติ       สังขตธรรม ได้แก่   รูป จิต เจตสิก เป็น       อสังขตธรรม ได้แก่  นิพพาน       ซึ่งเป็นสภาพความเป็นจริงของธรรมชาติ ไม่ใช่ สูญสิ้น ไม่มีอะไรเลย  ดังที่บางท่านมีทิฏฐิ ไปทาง สูญสิ้น ไม่มีอะไรเลย.    คุณ เมฆหลากสี ลองพิจารณา ดูนะครับ. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 10:37:30

ความคิดเห็นที่ 26 เล่นกับตัวอักษร มันก็ไปตามอารมณ์ ร้อยคนก็ร้อยคำตอบ   ถ้านั่งสมาธิถึงจุด มันก็จะรู้เหมือนกัน ไม่ต้องเถียงกันแบบไม่รู้จบ มิฉนั้นพระพุทธเจ้าคงไม่บอกว่า   ผู้ใดเห็นธรรม   ผู้นั้นเห็นเรา (ตถาคต)   เพราะความรู้อันบริสุทธิ์นี้ ไม่ได้มาจากการพูด อ่าน ฟัง เขียน แต่มาจากการ)ปฏิบัติอย่างเดียว และเมื่อนั้นก็จะรู้ว่า......การเป็นพระพุทธเจ้าเป็นอย่างไร   จะรู้ถึงความอร่อยของอาหาร โดยไม่ต้องกินเอง เป็นไปไม่ได้ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 10:37:32

ความคิดเห็นที่ 27 เมื่อเห็นด้วยปัญญา ความมีของโลกย่อมไม่มี เมื่อเห็นด้วยปัญญา ความไม่มีของโลกย่อมไม่มี เมื่อเห็นด้วยปัญญา ความเป็นของเราย่อมไม่มี=ไม่ใช่ของเรา เมื่อเห็นด้วยปัญญา ความเป็นเราย่อมไม่มี=ไม่เป็นเรา แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 55 20:02:21 จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 19:57:28

ความคิดเห็นที่ 28 ผมมองว่า ไม่มีตัวตน. เป็นคำพูดที่ตรง. ชัดเจน เพราะไม่มีตัวตนจริงๆ ผู้พูดๆอย่างนี้ อย่างไรก็ไม่ผิดครับ เป็นความไม่ยุติธรรมต่อผู้พูด เพราะถูกต้องดีแล้ว เป็นความกังวลที่เกินกว่าเหตุ และปะปนสับสนต่อปัญหา ประเด็นปัญหาคือ เชื่อว่าตายแล้วสูญ. ไม่ถูกต้อง เชื่อว่าก่อนเกิดไม่มีอะไร. ก็ไม่ถูกต้อง เชื่อว่าจิตเกิดจากกาย. จากรูปธาตุ4 (วัตถุธาตุสร้างจิต) ก็ไม่ถูกต้อง แต่ไม่ทำให้เป็นเหตุว่า คำว่า "ไม่มีตัวตน" จะไม่ถูกต้องไปด้วย เพราะพูดคำเดียวก็ถูกต้องดีแล้ว ส่วนบริบทก็ต้องแยกแยะว่ากล่าวถูกหรือผิดอีกที ส่วนท่านwhat am I ท่านเข้าใจผิดในธรรมของพระพุทธเจ้าอย่างไรก็เป็นเรื่องผิดของการอธิบายของท่าน ก็ไม่ทำให้คำว่า"ไม่มีตัวตน"ผิดไปได้ สรุปคือ"ผิดที่ท่านอธิบายผิด" กรณีนี้ท่านwhat am I ท่านเข้าใจ และอธิบายผิดไปจากท่านพุทธทาสเจตนา ซึ่งท่านพุทธทาสกล่าวว่า"หนังสือคู่มือมนุษย์"ผู้ย่อความจากฉบับเต็มทำให้เกิดความเข้าใจผิด และเกิดกรณีอย่างนี้นี้หลายครั้ง ท่านกล่าวว่าเห็นท่านเป็นมิจฉาทิฏทิหรืออย่างไร ครั้งนี้กรณีท่านwhat am I ก็เช่นเดียวกัน อธิบายคำสอนทำนองจิตเกิดจากกายหรือวัตถุธาตุ ซึ่งผิดจากธรรมของพระพุทธเจ้า ท่านพุทธทาสก็ไม่ได้สอนอย่างนั้น ถ้าใครเห็นที่สอนอย่างนั้นที่ไหน กรุณาช่วยยกมาให้ดู คุณp_vicha กังวลไปจนไม่ใช้คำท่ีตรงและถูกต้องไปเสียครับ ยินดีที่ได้สนทนาด้วยครับ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 21:30:01

ความคิดเห็นที่ 29 คุณเมฆหลากสีครับ ไม่เกี่ยวกับยุติธรรมไม่ยุติธรรมต่อผมที่เป็นคนพูดหรอกครับ พี่วิชาเล่นเอาหลักสูตรมหาลัยมาคุยกับเด็กประถมอย่างผม เลยต้องใช้วิชาเฉพาะ คือ ผสมผสานระหว่าง "กูเกิ้น" กับ "กูมั่ว" เข้าด้วยกัน เลยออกมาในสภาพที่เห็น คือครี่งๆกลางๆ ไม่สมประกอบ 555 เดี๋ยวไว้ไปกวดวิชาหลักสูตรเร่งรัดซักพักก่อนแล้วจะกลับมาถามใหม่ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 55 22:17:18 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 22:15:27

ความคิดเห็นที่ 30 พอดีเห็นความเห็นที่ 27 เห็นว่าที่เคยเขียนไว้ น่าจะเอามาร่วมแสดงไว้ เพื่อความบัญเทิงทางปัญญา ขออภัย จขกท.ด้วยครับ "อัตตา อนัตตา" สิ่งที่เรียกว่าอัตตา ไม่มี อัตตาไม่มี ในอดีต ปัจจุบัน อนาคต อัตตาไม่มีแต่ไหนแต่ไร แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกสิ่งไม่มีอยู่ มีแต่สิ่งที่จิตท่ีโง่ไปเรียกว่าว่าสิ่งนี้คือตัวตนของตน หรือวาทะว่ามีอัตตา แล้วจิตไปยึดเข้า หรือเรียกว่าอัตตวาทุปาทาน การมีอยู่ของสิ่งต่างๆ จะเรียกว่า มีอยู่ก็ไม่ได้ ไม่มีอยู่ก็ไม่ได้ เป็นแต่  เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด            เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ หรืออาจพูดว่า สิ่งๆหนึ่งมีเพียงขณะๆ เพราะมีเหตุ ปัจจัย เกิดดับเป็นสายโซ่ของเหตุ ปัจจัย พูดว่ามีอยู่ก็ไม่ได้ ไม่มีอยู่ก็พูดไม่ได้ พูดได้แต่ เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด              เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ เพราะความจริงเป็นอย่างนั้น ธรรมชาติมีเพียงจิต และสิ่งที่จิตไปรู้เข้า ไม่มีจิต สิ่งอื่นมีหรือไม่ก็ไร้ความหมาย จิตเกิดดับทั้งวันทั้งคืน ทุกสิ่งเกิดดับตามการรับรู้ของจิต ส่วนว่ามีปรโลก หรือไม่ ไม่ได้เป็นประเด็นเดียวกับ การมีหรือไม่ของอัตตา -------------------------------------------------------------- วาทะว่าอัตตามี เพราะจิตหมายรู้ว่าตัวจิตมันมีอยู่ หากจิตไม่หมายขึ้นมา แค่มันรู้ รูู้อยู่โดยไม่ไปหมายขึ้นมา วาทะว่าอัตตา ก็ไม่เกิดขึ้น -------------------------------------------------------------------- การพูดว่าสิ่งหนึ่งสิ่งใด “มี” อาจจะถูกกล่าวหาได้ว่า กำลังยืนยันว่า ยอมรับว่า สิ่งๆนั้น มีอยู่ แบบเอกเทศ ไม่เกิดไม่ดับ ไม่แปรไม่เปลี่ยน แต่สรรพสิ่งที่ปรากฎ “มี” ขึ้น ล้วนเกิดดับตามเหตุปัจจัย เปลี่ยนแปลงอยู่ทุกขณะ เพราะเหตุปัจจัยแปรเปลี่ยนทุกขณะ ตัวมันจึงเปลี่ยนแปลงทุกขณะ การมีของมันจึงมีอยู่ขณะเดียว แล้วมันจึงไม่มีอีกแล้ว ขณะอื่นมันเป็นสิ่งอื่นแล้ว การกล่าวว่ามัน “มีอยู่” เพียงคำเดียวย่อมไม่พอเพียง ในการอธิบายสรรพสิ่ง เพราะผู้ฟังจะพลัดหลงไปหมายเอาตามทิฐิเดิม ซึ่งสัตว์ที่ไม่ได้สดับทุกๆตน เป็นอย่างนั้นไม่เวัน พระองค์จึงกล่าวว่า             “เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด              เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ” การพูดว่าสิ่งหนึ่งสิ่งใด “ไม่มีอยู่” เพราะเห็นว่าสิ่งๆนั้น มีแล้วหายไป ยึดถึอข้างหายไป อาจจะถูกกล่าวหาได้ว่า กำลังยืนยันว่า สิ่งๆนั้น ไม่มีอยู่เลย อันเป็นสุดโต่งอีกข้างหนื่ง แต่เพราะสิ่งๆนั้นปรากฎขึ้น เพราะมีเหตุปัจจัย ไม่ใช่ไม่มีอยู่เลย พระองค์จึงกล่าวว่า             “เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด              เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ” หรือทรงตรัสปฎิจจสมุปบาท ด้วยเหตุนี้ จึงนอบน้อมแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์นั้นฯ ----------------------------------------------------------------------- สัพเพ ธัมมา อนัตตา ไม่ได้แปลว่า ไม่มีสิ่งใดๆ สัพเพ ธัมมา อนัตตา ไม่ได้แปลว่า ศูนย์ สัพเพ ธัมมา อนัตตา ไม่ได้แปลว่า ไม่มีขันธ์5 สัพเพ ธัมมา อนัตตา ไม่ได้แปลว่า ไม่มีจิต แต่แปลว่า สรรพสิ่งไม่มีอัตตาใดๆ เพราะทุกๆสิ่งที่ประกอบจากเหตุปัจจัย สิ่งๆนั้นย่อมเปลี่ยนแปลงเพราะเหตุปัจจัย เพราะสิ่งใดๆที่ประกอบจากเหตุปัจจัย สิ่งๆนั้นย่อมทนอยู่ไม่ได้ในสภาพเดิม เพราะเหตุปัจจัยของสิ่งนั้นแปรเปลี่ยนไป และเพราะทุกๆสิ่งที่ประกอบจากเหตุปัจจัย อันเปลี่ยนแปลงอยู่ อันทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ ย่อมไม่อาจเรียกสิ่งนั้นๆได้ว่า เป็นอัตตา อัตตาถูกสร้างขึ้น อัตตาถูกเรียกขึ้น โดยตัวมันไม่มีอยู่เลย ก็ยังมีผู้ที่คิดว่า มีอัตตาในนิพพาน หรือนิพพานเป็นอัตตา หรือมีฉันเป็นผู้รับผลเป็นนิพพาน ด้วยคิตว่า ถ้าสิ่งต่างๆ เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ส่วนนิพพาน เป็นนิจจัง สุขขัง อัตตา ให้นิพพานเป็นคู่ตรงข้ามทุกๆอย่าง แต่พระพุทธเจ้ากล่าวว่า สัพเพ สังขารา อนิจจา สัพเพ สังขารา ทุกขา สัพเพ ธัมมา อนัตตา แปลว่า สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ ไม่เที่ยง คือเปลี่ยนแปลงได้ สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นทุกข์ คือทนอยู่ในสภาพเดิมได้ยาก ทุกๆสิ่ง คือสิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ และไม่ได้ เป็นอนัตตา คือไม่ใช่ตัวตน แปลความอีกอย่างว่า สิ่งที่ไม่ใช่นิพพาน ไม่เที่ยง ทนอยู่ได้ยาก ทั้งนิพพาน และไม่ใช่นิพพาน เป็นอนัตตา จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 22:16:47

ความคิดเห็นที่ 31 เกรงว่ายาว รบกวนกระทู้ เพื่อความบัญเทิงทางปัญญา และยินดีกับการแลกเปลี่ยนชี้แนะ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 55 22:28:48

ความคิดเห็นที่ 32 สาธุ สาธุ สาธุ  (ดีแล้ว ดีแล้ว ดีแล้ว) ใน คคห.30 ของ คุณ  เมฆหลากสี  ที่นำปริบทต่างๆ มาแสดงอย่างสมบูรณ์   และยิ้มๆ  อย่างยินดีด้วยนะครับ คุณ  เมฆหลากสี ที่มีปัญญาชัดเจนดีอย่างนั้นนะครับ. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 10:16:25

ความคิดเห็นที่ 33 เห็นด้วยกับคุณ P_vicha ครับ อนัตตา คือ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน สิ่งต่างๆมันมีอยู่ และเป็นไปตามเหตุปัจจัยของมันอย่างนั้นเอง แต่เราจะให้มันเป็นไปดังใจนั้นไม่ได้ มันเปลี่ยนแปลงไปตลอด ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ของเรา เมื่อเห็นเช่นนั้น จึงไม่ควรไปยึดมั่น จะเป็นทุกข์เอาเสียปล่าวๆ แต่ก็ไม่ใช่ละวางไม่มีตัวตนไปเสียทุกสิ่งจนละเลยสิ่งที่ทางโลกเขาสมมุติเรียกกัน เช่น ประเพณี ความเชื่อ ค่านิยม(ที่ดีๆไม่เป็นการเบียดเบียน)เพราะจะเป็นการหาทุกข์ใส่ตัวโดยแท้ ถ้าอนัตตา คือ ไม่มีตัวตน สิ่งต่างๆมันก็ไม่มีอยู่  ซึ่งคนที่พ้นทุกข์ไปแล้วอาจมองได้กระมัง ตรงนี้ไม่แน่ใจครับ แต่สำหรับปุถุชน ถ้าอยู่ๆจะให้ยึดถือเอาอย่างนั้น เท่ากับกระโดดไปเรียนจบมัธยมตั้งแต่ยังไม่ขึ้นประถม มันเป็นไปไม่ได้ เพราะมันค้านกับความจริงที่ผู้คนยึดถืออยู่ ดังนั้น จึงต้องละวางไปทีละขั้น ไม่ใช่ เป็นแค่ปุถุชนแต่มองว่า อะไรๆก็ไม่มี แบบนี้ บุญบาป ไม่มี ความดีไม่งอกผล บารมีไม่ต้องสรา้ง กำลังใจเป็นแค่สิ่งสมมุติ แล้วจะเอาอะไรไปบรรลุธรรมได้ครับ ค่อยๆละ ค่อยๆวางไป แล้วอนัตตา คือไม่มีตัวตน อาจเป็นได้ครับ แต่ถ้าจะกระโดดไป ไม่มีตัวตน ทั้งที่ แค่ศีล ก็ยังไม่บริสุทธ์เท่าไร เหมือนกระโดดทีเดียวจะขึึ้นให้ถึงยอดตาล 1. คนทำจะคอหักตายเอาได้ง่ายๆนะครับ 2. คนที่พอเข้าใจนั้นมี เพราะคิดแบบนี้มันเป็นแค่ ปรัชญา แต่คนปฏิบัติหายาก เพราะมันไม่มีวิธีปฏิบัติให้ละเลิกความยึดถือนั้นได้ แค่คิด มันเลิกไม่ได้ครับ ถ้าเลิกได้ เด็กประถมอ่านหนังสือธรรมมะก็บรรลุธรรมกันหมดแล้ว ( ต้องฝึกสติฝึกสมาธิ คุมใจตลอด ซึ่งไม่ใช่ปรัชญา แต่เป็นความจริง จึงจะเริ่มมองเห็นความเป็นไปได้ด้วยตัวเองครับ ) 3. สอนไปเท่าไรก็หาคนเชื่อได้ยาก ไปบอกให้เขากระโดดขึ้นยอดตาล คนที่ฟังจะหาว่าคนบอกบ้าเอาปล่าวๆ จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 55 23:21:16