PANTIP.COM : Y12562801 นั่งภาวนา [เล่าเรื่องภาวนา]

ความคิดเห็นที่ 8

สาธุค่ะ เรื่องของภาษามันลื่นไหลได้ เราไม่ได้เอามาเป็นหลักยึดเนอะ แต่ว่าแลกเปลี่ยนกันเพื่อเติมแต่งต่อยอดให้แตกฉาน

สำคัญมากที่จะมี "สัมมาทิษฐิ" สำคัญมากที่จะรู้เห็นตามความเป็นจริง ไม่เห็นผิดจากความจริง ถ้ารู้ปริยัติ ไม่รู้ภาคปฏิบัติเลย ไม่เคยได้เห็นจริง บางทีเราอดตีความตัวอักษรตามความคิดนึกไม่ได้ หลวงพ่อเทศน์บ่อยๆ ว่า "ให้เอาของจริงไม่ใช่ของจำนะ"

ท่านบอกว่า "ธรรมะที่แท้อยู่(ภายใน) ตัวเราใจเรา ธรรมะที่เป็นเงาอยู่ในหนังสือ"

องค์ธรรมสู่การตรัสรู้ คือ โพชฌงค์ 7 เปรียบม้าเจ็ดผลัด เป็นพาหนะนำไปสู่การเข้าถึงธรรม

ตัวแรกคือ "สติ"

ถ้าขึ้นโพชฌงค์แล้ว จะเห็นความสำคัญของสติ ในสายการภาวนา และในบุคคลที่มีนิมิตเครื่องหมาย เวลาที่นั่งสมาธินั้น จะทราบได้เองว่า "สติ" สำคัญมากๆ ถ้าขาดความคมชัดซึงสติ (ก็คือตัวรู้นั่นแหละ) ไม่มีทางที่จะเห็นนิมิตได้ชัดเจน

ดังนั้นแม้แต่การทำสมาธิเพื่อจะให้เข้าถึงญาณ อันอาศัยนิมิตภาพเสียง เป็นเครื่องแสดง ก็ยังต้องอาศัยสติเป็นเครื่องมือในการรู้เห็น

เราเองผ่านมาท้ังสองแบบ ในช่วงที่มีนิมิต กล่าวได้ว่า เมื่อใดที่สติ มีกำลังอ่อน แต่มีสมาธิมาก บางครั้งจะทำให้เกิดนิมิตมากมาย ซึ่งเป็นนิมิตจร หาสาระไม่ได้

แม้แต่จะรู้เห็นก็เลื่อนเปื่อน เพราะว่า "ควบคุม" ไม่ได้

แต่เมื่อถึงจุดที่สติพอดี มีความคมชัด สมาธิพอดี ก็จะเห็นนิมิตที่มีแก่นสาระ เป็นองค์ธรรมเครื่องรู้ให้เรียนรู้ ทำความเข้าใจ พิจารณาได้

แต่ก็อีกนั่นแหละ ถ้าจิตไม่เอานิมิต เพราะความคุ้นเคยของจิตนั้น หากทำสมาธิลึกเกินไป นิมิตก็หายหมด เป็นสมาธิที่ไม่มีนิมิต

อย่างไรก็ดี การที่จะทำสมาธิได้ โดยเฉพาะสมาธิขั้นอุปจาระ ถึงอัปปนาสมาธิ ถ้าสติไม่เพียงพอแล้ว ไม่สามารถทรงรักษาสภาวะในสมาธินั้นได้เลย

ในอัปปนาสมาธิ สติรวมกับสมาธิเป็นหนึ่งเดียวกัน จะกล่าวว่าสมาธินำสติก็ไม่ตรง

เรียกว่าต้องพอดีกัน สติกับสมาธิต้องพอดีกัน มีกำลังมากเพียงพอแก่การทรงสภาวะพอดีกันทั้งสองฝ่าย ปัญญาจึงจะเกิด

เวลาน้องๆ มาปรึกษาเรื่องภาวะฟุ้งซ่าน ตกภวังค์ หรือมีนิมิตจรมากเกินไป

ก็ต้องบอกว่า "สติอ่อน แต่สมาธิมาก" ให้เพิ่มสติ อาการเหล่านั้นจะหายไป

ในภาวะหนึ่ง ในขั้นหนึ่ง นิมิตอาจเป็นปัญหา แต่ในอีกขั้นหนึ่ง นิมิตเป็นเครื่องมือในการเรียนรู้ สิ่งที่อันตรายที่สุดในการศึกษาธรรมสำหรับเราคือ

"เหมารวม" เพราะความไม่รู้ "เข้าใจผิดตามๆ กัน ให้ค่ากับธรรมบางข้อเกินจริง หรือน้อยกว่าความเป็นจริง" เพราะความไม่รู้

การรู้ตรง รู้กลาง รู้พอดี จึงยากที่สุด

ขอ "รู้"จงอยู่กับทุกท่าน รู้ให้พอดี รู้แล้วละ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 08:19:17