ความคิดเห็นที่ 1 หลวงปู่สิม พุทธาจาโร วัดถ้ำผาปล่อง ท่านสอนเสมอว่า ให้ภาวนา เพื่อเตรียมตัวตาย จะได้ตายให้เป็น จากคุณ : แฟนพันธุ์ทาง (อาจารย์ไข่) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 05:27:13

ความคิดเห็นที่ 2 เคยมีปัญหากับหัวใจ ตอนมันจู่โจม  วูบ ไปเลย ความรู้สึกทางด้านร่างกายหายหมด มองไม่เห็น ไม่ได้ยิน รู้สึกแต่เพียงว่าลมหายใจจะขาดห้วน คล้าย ๆ กลับตอนนั่งสมาธิประมาณอุปจารสมาธิ จึงคุ้นกับสภาพนี้เลยมีสติทัน มันทรงตัวอยู่แบบนี้สักพัก อยู่ดีๆ ความคิดถึงแม่ก็โผล่ออกมา ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้คิด พอความิดถึงแม่ฟุ้งออกมา ความกลัวตายโผล่ตามมาทันที สติตามไม่ทัน  ไม่เห็นเป็นภาพแบบ จขกท. แต่เห็นความกลัวตายกับคิดถึงแม่ชัดเจนเลย (T_T)   ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใหร่  ก็ค่อย ๆ รู้สึกถึงลมหายใจที่แผ่วมาก เรื่องนี้สอนให้ตัวเองรู้ว่า อย่าคิดว่าตัวเองจะควบคุมความคิดสุดท้ายได้ เพราะต่อให้เราไม่คิด มันก็จะมีความคิดจากใหนไม่รู้โผล่มาอยู่ดี จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 06:24:18

ความคิดเห็นที่ 3 เคยครั้งนึง เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังครับ จากคุณ : บ่าวบ้านบาก เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 08:37:13

ความคิดเห็นที่ 4 ความคิดเห็นที่ 2  สรุปได้ถูกต้องที่สุด "อย่าคิดว่าตัวเองจะควบคุมความคิดสุดท้ายได้ เพราะต่อให้เราไม่คิด มันก็จะมีความคิดจากใหนไม่รู้โผล่มาอยู่ดี" ในภาวะใกล้ตายของคนเรา  กรรมจะเป็นตัวกำหนดความคิดอีกที  ยากมากๆๆๆๆๆๆๆๆ .... ถึงมากที่สุด   ......ที่เราจะมีสติไปกำหนดความคิดตัวเองได้ทัน  ภาพที่ปรากฎขึ้นทั้งหมด เป็นไปตามผลของวิบากกรรมล้วน ๆ  เราไม่มีอำนาจจะไปบังคับให้คิดถึงเรื่องนี้/เรื่องนั้น ในตอนใกล้จะตายได้   แต่ก็มีข้อยกเว้นอยู่ 2 กรณีที่ทำได้ คือ 1. จะต้องเป็นผู้ที่เจริญสติอยู่เป็นประจำ และทำได้เป็นอย่างดีตลอดชีวิต จนเกิดเป็น "มหาสติปัฏฐาน 4"  เช่น พระอริยบุคคลทั้งหลาย ตั้งแต่ โสดาบัน จนถึงอรหันต์ 2. เป็นผู้ที่สามารถทำ ฌาน/สมาบัติ ระดับอัปนาสมาธิ  ให้เกิดขึ้นได้อย่างสม่ำเสมอ จนมี "วสี" -- ความชำนาญในการเข้าฌาน-ออกฌาน  ชำนาญมากจนกระทั่งถึงระดับที่จะทำเมื่อไรก็ทำได้ดั่งใจนึก ตั้งแต่ตอนที่มีชีวิตอยู่  จะอยู่ในที่สงบ หรือ ในที่ไม่สงบ ก็เข้าฌานได้   ถ้าคุณเก่งถึงระดับนี้เมื่อไร  ก็เตรียมตัวไปเกิดเป็นสหายของพรหม อยู่ในพรหมโลกได้เลย จากคุณ : Sirtraderlot เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 12:45:31

ความคิดเห็นที่ 5 พระพุทธศาสนาจากพระโอษฐ์ 543 อนาคตของคนจิตเศร้าหมองและผ่องใส http://84000.org/true/543.html ---------------------------------------------------------------- 021 มนุษย์ไปเกิดเป็นสัตว์ได้ http://www.84000.org/true/021.html ------------------------------------------------------- 073 คนเกิดเป็นสัตว์ได้ http://www.84000.org/true/073.html ------------------------------------------------------ 074 คนพาลเกิดเป็นมนุษย์ได้ยาก http://www.84000.org/true/074.html ------------------------------------------------------ 072 นรกมีจริงหรือ http://84000.org/true/072.html --------------------------------------------------- 495 ตรัสว่าคนตายแล้วเกิดจริง http://www.84000.org/true/495.html ---------------------------------------------------- 526 พระพุทธองค์ทรงรับรองการตายแล้วเกิด http://www.84000.org/true/526.html ----------------------------------------------------- 061 เหตุให้เชื่อชาติหน้า http://www.84000.org/true/061.html -------------------------------------------------------- 037 โลกหน้ามีจริงหรือไม่ http://www.84000.org/true/037.html ----------------------------------------------------------- 166 เหตุให้เกิดในภพ http://www.84000.org/true/166.html ------------------------------------------------------------ 046 พุทธทำนาย http://www.84000.org/true/046.html ------------------------------------------------------------- พระอภิธัมมัตถสังคหะ อารมณ์ของสัตว์ที่มรณะ http://abhidhamonline.org/aphi/p5/083.htm -------------------------------------------------- กรรมอารมณ์ http://abhidhamonline.org/aphi/p5/084.htm ------------------------------------------------------- กรรมนิมิตอารมณ์ http://abhidhamonline.org/aphi/p5/085.htm ----------------------------------------------------------- คตินิมิตอารมณ์ http://abhidhamonline.org/aphi/p5/086.htm ----------------------------------------------------------- จากการบรรยายของท่านอาจารย์บุญมี เมธางกูร คนตายแล้วไปเกิดได้อย่างไร ? http://www.dharma-gateway.com/ubasok/ubasok-preach-boonmee-index.htm http://www.abhidhamonline.org/Ajan/book.htm ----------------------------------------------------- ตอนเป็นเคยจมน้ำ เกือบตาย  จิตใจเศร้าหมองมาก คิดถึงแม่มาก ๆ ถ้าตายตอนนั้น คงไป ทุคติภูมิแน่เลย   แต่อนาคต ก็ไม่แน่นอนครับ  ชอบทางไหน  ก็คงจะไปทางนั้นครับ (ไปที่ชอบ ๆ )   กุศล  หรือ อกุศล จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 12:49:14

ความคิดเห็นที่ 6 "ตอนนั้นลุ้นจริงๆว่า เรื่องอะไรกันหนอจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่จิตมันจะยึดไปจับเป็นอารมณ์สุดท้าย" สุดยอดเลยครับ มีสติได้ถึงขนาดนั้นเนี่ย แสดงว่าฝีกมาไม่ใช่น้อยๆ จากคุณ : Realistic thinker เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 15:24:03

ความคิดเห็นที่ 7 จขกท. เล่าได้ดีมากเลย สั้นๆ แต่โดน ไม่เคยเจอแบบตัวเองใกล้ตาย แล้วมีภาพปรากฏ แต่เคยแบบจิตตกสุดๆ แล้วมีภาพปรากฏ ก็ได้ความเข้าใจแบบจขกท.นี่เลย เข้าใจไปถึงสภาวะใกล้ตาย หรือการพิจารณาบุญบาปที่กระทำในช่วงจะสิ้นลม อ้อ..มันคงคล้ายๆ อย่างนี้  อ่านที่จขกท.เขียน ก็เข้าใจเลยค่ะ อ่านแล้วก็อืมม..คงต้องหาเวลาศึกษาจริงๆ ซะแล้ว ว่าเวลาตายให้กำหนดอย่างไร จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 17:18:52

ความคิดเห็นที่ 8 เล่าไรให้ฟัง(อ่าน) ตอนเป็นเด็กสัก 7-8 ขวบ วันหนึ่งแม่ไปตลาดด้วยความที่อยากไปด้วยแต่แม่ไม่ให้ไป เพราะไปซื้อของเยอะจะไม่สะดวก ด้วยความที่ผมอยากไปมากเลยแอบตามไปห่างๆ ระหว่างเดินตามแม่ไป มันมีสะพานไม้ข้ามคลองเล็กๆอยู่ แม่เดินไปเรื่อยๆผมเดินตามพอดีมีหมาสองตัวเดินสวนมา ผมตกใจและกลัวมากเลยเดินไปขอบๆสะพานกลัวมันจะกัดเอา ช่วงนั้นเองด้วยความที่มองแต่หมาผมจึงตกสะพานลงไป ตรงนั้นเป็นคลองน้ำขังที่สกปรก ระดับน้ำมิดหัวเด็กอย่างผม ผมตกใจตะกุกไม่คิดชีวิตร้องแหกปาก ตอนนั้นผมรู้สึกว่าตัวเองจมลงไป ผมลืมตาขึ้นมา แปลกมากในน้ำมันใสกว่าที่เราเห็นมาก เสี่ยววินาทีนั้นเอง ผมเห็นใครคนหนึ่งเป็นคนตัวใหญ่ๆ ยืนมองผมอยู่ในน้ำ หน้าตาก็เหมือนคนปกติหน้านิ่งๆไม่ดุไม่ยิ้ม ในใจคิดขึ้นมาทันทีว่า เขามารอผมอยู่ ขณะที่คิดก็มีมือใครไม่รู้คว้าผมขึ้นมาจากน้ำ ผมจำได้ว่าเค้าพาผมไปล้างตัวผมร้องไห้ไม่หยุด แล้วก็เรียกที่บ้านมารับ หลังจากตรงนี้ก็จำอะไรไม่ได้แล้ว แต่สิ่งที่จำได้ติดตาคือ คนที่ยืนรอผมอยู่ในน้ำ ผมจำหน้าตาเค้าได้แม่นยำเลย จิตดวงสุดท้ายของผมในตอนนั้นคือ ความหวาดกลัวสุดชีวิต ดีที่มีคนมาช่วยทัน ไม่งั้นผมคงไปไหนไม่ไกล คงยืนเฝ้าอยู่ในคลองนั้น รอคนมาเปลี่ยนกะแน่ๆเลย... จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 20:43:43

ความคิดเห็นที่ 9 มาต่อจาก #3 ครับ ช่วงปี 50-52 ผมอายุ 27 ปี ได้ไปราชการที่ 3 จชต ปะทะ 3 ครั้ง ครั้งนี้เป็นจังหวะที่ผม ประจัญหน้ากับโจรใต้ เสี้ยววินาทีที่เจอกัน เห็นเค้านั่งเล็งปืนมาที่ผมแล้วผมก็ลั่นไกออกไป ทำให้คน ๆ นั้นล้มลงทันที แต่แค่ภายในเสี้ยววินาทีนั้น ภาพทุกภาพที่ผ่านมาตลอดชีวิต 20 กว่าปีที่จำความได้ มันหลั่งไหลเข้ามา มีเวลาคิดถึงขนาดที่ว่าตอนฝึกเรื่องการใช้อาวุธ ฝึกการแยกแยะตัวประกัน ฝึกการแยกแยะคนที่มีภัยคุกคามต่อเรา ถึงขนาดที่ว่า คิดกับตัวเองว่า เออ คน ๆ นี้ เค้าถือปืนเล็งเราอยู่ เราเป็น จนท มีสิทธิ์ชอบธรรมในการวิสามัญได้ เนื่องจากมี จนท อีกคน โดนคน ๆ นี้ยิงตายไป พวกผมเลยได้รับภารกิจไล่ติดตามครับ จากคุณ : บ่าวบ้านบาก เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 03:46:37

ความคิดเห็นที่ 10 เคยรู้สึกแต่ว่า ลมหายใจอ่อนลงๆ  แต่ยังไม่เคยเห็นภาพ replay เลยค่ะ จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 06:11:11

ความคิดเห็นที่ 11 แฟนเล่าให้ตอนคลอดลูคนแรก เขาเห็นอุโมงค์แสง น่ากลัวว่าลมหายใจสุดท้ายจะเป็นยังไง จากคุณ : TritonBoy เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 07:18:30

ความคิดเห็นที่ 12 จากการสอบถาม อีกคนที่มีประสบการณ์แบบนี้ คือ เด็กอีกคนหนึ่ง เล่าว่า      เขาเกิดอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ชนไม่ใส่หมวกกันน้อกตอนกลางวันแสกๆ ถนนคอนกรีตร้อนมากๆ เมื่อเขาตกลงพื้นถนนแล้วแขน-ขา ด้านขวาของเขาหักและนอนหมดสติ จากนั้นเข้าก็เห็นภาพ Replay น้องเค้าเปรียบว่า เหมือนเรานั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วไม่สามารถขยับตัวได้ แล้วทางด้านซ้ายมือมีการแจกไพ่ทีละใบเป็นสำรับแจกให้ผู้ที่อยู่ด้านขวา น้องคนนั้นคล้ายกับนั่งตรงกลางได้แต่มองรับรู้ ไม่สามารถเลือกไพ่หรือกำหนดไพ่ได้ มองไปเรื่อยๆใบแล้วใบเล่า แต่หน้าไพ่ไม่ได้เป็น J Q K A แต่เป็นรูปภาพเหตุการณ์ตั้งแต่เด็กๆไล่มาเรื่อยๆ เค้าย้ำกับผมว่า ***ไม่สามารถกำหนดจิตได้ว่าเลือกเหตุการณ์ไหน ได้แต่เฝ้าดูไพ่นั้น *** **ถ้าเหตุการณ์ดี ใจก็ฟู เหตุการชั่ว ใจก็โกรธขึ้้ง เหตุการเศร้า ใจก็เศร้า ขอย้ำไม่สามารถเลือกได้** **น้องบอกว่าเหตุการณ์เหล่านั้น ได้แต่เห็นแล้วก็หลงแนบจิตไปกับมันชนิดที่ว่า คิดว่ามันเป็นเรา เราเป็นอารมณ์นั้น เอาอารมณ์จากเหตุการณ์ที่ปรากฎนั้นแนบติดกับจิตไปเลย สติอ่อนกำลังสุดๆ ยอมรับมันโดยดุษฎี กำหนดไรไม่ไ้ด้เลย ได้แต่ยอมรับมัน** ไพ่ทั้งหลายแจกไม่ถึงปัจจุบันอารมณ์ เศร้าโกรธปลื้ม ดีใจ เสียใจ สุขใจ อยากได้ วิ่งวนกันไปสลับกันไปในทุกเหตุการณ์ที่เห็นไพ่แต่ละใบแจกผ่านตา สุดท้ายเห็นทุ่งหญ้าสีเขียวแต่การเห็นอยู่ในความสูงเดียวกันกับยอดหญ้าเลยเหมือนมีแต่ตาวิ่งไปสู่ยอดหญ้าในภาพ น้องบอกว่าถ้าไทยมุงแถวนั้นไม่รีบมาช่วย รับรองได้ว่าน่าจะไปเกิดเป็นจิ้งหรีดในบริเวณนั้น เพราะอารมณ์นั้นจำได้ว่ากลิ่นหญ้าภาพหญ้า เหมือนตอนที่เขาเคยจับจิ้งหรีดจำนวนมากมาเพื่อใส่ขวดนำไปประกอบอาหารตอนน้องเค้ายังเด็ก ... จากนั้นมาน้องเค้าก็พยายาม ทำทานรักษาศีล ภาวนา เป็นประจำหลังจากเหตุการณ์นั้น ไม่กล้าทำชั่วเลยแม้กระทั่งความชั่วจากการคิด พยายามอย่างมาก สรุปทั้งหมด โดยส่วนตัวแล้วสภาวะกำลังสติอ่อนขนาดนั้น และความอ่อนซ้อม อ่อนด้อยของสติสัมปชัญญะของผมในเวลานั้นผมนั้น กล้าพูดได้เลยว่าทางออกที่ดีที่สุดในการใกล้ตายคือ การฝึกมหาสติ มหาปัญญา ทั้งหลายให้ได้ก่อนไปเจอสภาวะนั้นน่าจะเป็นทางรอดเดียวของ ผมในคราวหน้าถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก ซึ่งผมคาดว่าคราวหน้าอาจไม่โชคดีสามารถฟื้นขึ้นมาพิมพ์ให้เพื่อนๆรับรู้แบบนี้ได้เช่นกัน ปล.ถ้าฝึกไม่ได้ก็กล้าพูดได้เลยครับว่า จิตย่อมยึดอารมณ์ที่ไปตามกรรมที่ทำไว้ ...เชื่อเลยครับ กัมมุนา วัตตติ โลโก ..... ขอให้เพื่อนๆทุกคนร่วมฝึกให้สำเร็จก่อนตายทุกคนนะครับ เรื่องอื่นๆเรื่องรองเลยครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 55 11:12:42 แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 55 11:03:23 จากคุณ : คนที่รักเธอ (คนที่รักเธอ) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 11:01:27