ความคิดเห็นที่ 1 ผมเริ่มจากอกหักครับ ตอนนั้นอายุ 20 ปี แต่หักไม่นานครับ มีเวลาไปเข้าค่ายฝึกสติกับชมรมพุทธของมหาวิทยาลัย ค่าย 7 วันพอฝึกไปเกิดอาการสงบและเห็นว่าสิ่งนี้แหละเป็นสุขเย็น พร้อมกันนั้นก็มีของแปลกประหลาดจากการฝึกสมาธิ (ทิพยโสต-เป็นชั่วคราว ตอนนี้ไม่ได้ยินแล้วครับ) จากนั้นเลยสนใจภาวนาแทบทุกวันไม่ได้ขาดครับ ภาวนามา 26 ปีแล้ว ยังไม่ไปไหนมากครับ (เอาตัวยังไม่รอดเพราะยังเป็นปุถุชน) แต่ชีวิตโดยรวมเป็นสุข สงบ เยือกเย็นขึ้นมากครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 16:18:34

ความคิดเห็นที่ 2 เริ่มต้นจิงๆจัง จากห้องนี้ค่ะ   ได้เเรงบันดาลใจจากกระทุ้ส่งการบ้านคุณจอมนาง กับคุณ chaosy จากคุณ : dikmor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 19:47:17

ความคิดเห็นที่ 3 อุ๊ย !! คห1  ภาวนามา 26 ปีเลยเหรอคะ กระทู้เเอบเช็คอายุป่าวเนี่ย จากคุณ : dikmor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 19:51:13

ความคิดเห็นที่ 4 ปวดฟัน แต่กลัวหมอฟันครับ เลยนั่งสมาธิหนีอาการปวด บริกรรมก็แล้ว ตามลมหายใจก็แล้ว พอหยุดก็ปวดกลับมา เลยยกอาการปวดมันมาพิจารณาซะเลย พิจารณาบ่อยๆเพราะไม่ถอนฟันซักทีมันเลยปวดเรื่อยๆ วันนึงพิจารณาอยู่ดีๆอยู่ๆมันก็"วาบ"ขึ้นมาว่า เวทนาไม่ใช่เรา แล้วเราจะรับเอามาปวดทำไม หลังจากนั้นก็เลยปรองดองกับอาการปวดฟันไปเลย จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 01:20:12

ความคิดเห็นที่ 5 เคยได้ยินครูบาอาจารย์กล่าวว่า คนเรา 95% ปฏิบัติธรรม เพราะต้องการพ้นทุกข์ อีก 5% ต้องการศึกษาว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร แต่ผมเชื่อว่าอย่างไรลึกๆ ก็เป็นแรงผลักดันจากความทุกข์ทั้งสิ้น สำคัญวา.....ใครจะรู้สึกได้ว่าชีวิตมีความทุกข์ซ่อนอยู่ตลอด ผมเองเริ่มที่ตอนเด็กๆ ตากับยาย พาไปปฏิบัติธรรมที่วัดท่าซุง ก็ประทับใจการปฏิบัติตั้งแต่ตอนนั้น เพราะอยากมีฤทธิ์ พอได้บวชตอนเรียนจบ ก็เริ่มปฏิบัติเป็นเรื่องเป็นราวตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาครับ ถึงวันนี้ก็ 22 ปี แล้ว...ชีวิตก็อยู่อย่างปกติได้ ท่ามกลางความเจ็บป่วยเรื้อรังครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 09:08:12

ความคิดเห็นที่ 6 ความจริงผมย้อนกลับไปตอนเด็กๆ จิตเขาคิดของเขาเองว่า เอ... เราเกิดมาทำอะไรนะ คิดไม่ออก แต่ลึกๆมันรู้ว่ามันมีภารกิจอะไรซักอย่างที่ต้องมาทำต่อ แล้วก็ต้องทำที่นี่ด้วย(หมายถึงในไทย) เวลาป่วย เป็นไข้ ผมชอบขอแม่พักคนเดียวที่บ้าน พอทุกคนในบ้านไปหมดแล้ว ผมก็จะนอนจ้องเพดานที่จุดๆเดียว แล้วก็อยู่ในอารมณ์เดียวกับการจ้อง แล้วตัวมันก็จะเบาๆเหมือนจะลอยได้ พอถึงตรงนี้ผมก็หลับตาแล้วอยู่กับอารมณ์ที่สัมผัสกับความเบาๆ จนหลับไป ถ้าทำแบบนี้ได้ก็เป็นอันว่าตื่นขึ้นไข้จะหายสนิทไม่ป่วยต่อไป (ตอนโตจึงรู้ว่าอาการนี้คือจิตมีปีติ สุข ในสมาธิเพราะอยู่ในอารมณ์เดียว) แล้วก็อยากรู้อยากเห็นเรื่องพุทธศาสนา เอาตำรา นิยายในศาสนามาอ่านหมดทั้งบ้าน อายุซัก ๙ ขวบ พ่อพาไปวัดหนองป่าพง เจอหลวงปู่ชา กับวัดป่า รู้สึกว่า นี่เลย วัดในดวงใจ ชอบมากๆ พอ ๑๒ ขวบ มีสำนักวิปัสสนา(สงวนนาม) มาตั้งหลังหมู่บ้าน ผมพอได้เห็นคำว่าวิปัสสนามันก็นึกอยาก แต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี เลยปั่นจักรยานไปคนเดียว ไปวัดนั้นแล้วไปบอกหลวงพ่อว่าผมอยากเรียนวิปัสสนา หลวงพ่อทำหน้างงๆ แล้วบอกให้รอเดี๋ยว ท่านเดินออกไปทำธุระในวัดนั้นแหละ ผมก็ รอ ๆๆๆ ไปนานมาก(ในความคิดของเด็กตอนนั้น) จนคิดว่า โอ้... ท่านคงลืมเราแล้วล่ะ สงสัยวิปัสสนามันยังไม่เหมาะกับเด็ก เลยจูงจักรยานออกมาปั่นกลับบ้านไปเสีย จากนั้นช่วงวัยรุ่น จนอายุ ๒๐ ปี ก็เพลิดเพลินในโลก มีแฟน หัดกินเหล้า เที่ยวเทค ฯลฯ เพราะในใจมันคิดว่า โลกนี้มันต้องมีความสุขชนิดหนึ่งแน่ๆ ใครว่าทำอะไรแล้วสุขเราจะลองให้หมดทุกอย่าง (กันชายังเคยลองเลยครับ) แต่ผลก็คือ ความสุขมันต้องพ่วงมาด้วยความทุกข์แทบทกครั้ง เช่นไปกินเหล้า พอเช้ามาก็ปวดหัวแทบหัวระเบิด มีแฟน ก็ถูกแฟนทิ้ง โห....เจ็บปวดซะไม่มี เลยหาไม่เจอว่า อะไร คือความสุข จนกระทั่งอายุ ๒๐ ปีตามที่เล่าแล้วใน คคห. ๑ ครับ พอได้นั่งสมาธิ ... โอ้ ... ทำไมมันมีความสุข ออกมาจากสมาธิ โอ้... ไม่มีความทุกข์พ่วงเป็นของแถมแฮะ...ดีนี่ ภาวนาไปๆ มันยิ่งสงบ ยิ่งสุข ความสุขที่แสวงหามา ๒๐ ปี ไม่มีอะไรสุขมากเท่าการนั่งสมาธิเลยซักอย่างเดียว เลยคิดว่า นี่ไง...สิ่งที่เราแสวงหามานานแสนนาน อยู่ตรงหน้านี่ไง ตั้งแต่นั้นมาเลยภาวนามาตลอดครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 17:12:05

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านหนังสือที่ละลึกในงานเผาศพของใครก็ไม่ทราบวางอยู่ที่ออฟฟิต เป็นหนังสือขนาด A4 หนาพอใช้ได้ ข้างในมีเรื่องเกี่ยวกับการส่งผลของกรรมดี กรรมชั่ว ในรูปแบบต่างๆ และมีที่เขียนไว้ประมาณว่า อานาปานสติทำให้กรรมหนักเบาบางลง และทำให้กรรมที่เบาบางหายไป โอ้ว...สุดยอด ดีดลูกคิดในใจ ยังไงก็คุ้ม แต่ขอโทษครับตอนนั้นยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอานาปานสติเลย รู้แค่มีสติหายใจเข้า-ออกเท่านั้นเอง เข้าทำนองโลภจนตาวาวเลย จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 18:48:56

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นชาวพุทธทั่วๆไป  เหมือนหาอะไรบางอย่าง เบื่อๆชอบอยู่เงียบๆ เข้าวัดทำบุญตามโอกาส  เคยไปศึกษาอนุตรธรรมจนเป็นถึงผู้ขานพิธี..พอรู้สึกว่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ตามหาจึงถอยออก เคยได้ยินเกี่ยวกับพระกรรมฐานมาบ้าง  แต่ไม่ลึกซึ้งอะไรนัก   ได้ยินแต่ชื่อหลวงปู่มั่น หลวงปู่สิม  หลวงปู่เทสก์ หลวงปู่แหวน...องค์อื่นๆไม่รู้จัก 5 5 5  ตอนนั้นก็สงสัยว่าทำกรรมฐานไปนิพพานได้ยังไง ปี49 ได้พบคนๆนึง(ถูกใจ...เลยไปจีบไปจีบเขา) คุยไปคุยมาก็มารู้ทีหลังว่าเป็นอดีตแฟนของเพื่อนเก่า  ทั้งคู่เป็นลูกศิษย์พระป่าจึงขอไปกราบท่าน( ได้ยินเรื่องพระกรรมฐานมานานแล้วแต่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน )  เมื่อไปกราบท่านบนเขาในป่า..ท่านยถามว่าเคยนั่งสมาธิหรือป่าว...ก็ตอบท่านว่าเคย  แต่นั่งได้ 5 นาทีแล้วหลับ  ท่านก็แก้ให้เดี่ยวนั้น...นั่งสมาธิพร้อมลูกศิษย์ท่านอื่นๆได้ 40 นาทีโดยไม่หลับ ( ระยะเวลาการนั่งขึ้นอยู่กับว่าท่านสุดท้ายผ่านจุดที่ดีที่สุดในการภาวนาแล้ว  พระอาจารย์จึงให้สัญญาณถอนสมาธิ )  ตอนนั้นก็บอกกับตัวเองว่า..นี่แหละที่ตามหา ปี50 ลางานไปปฏิบัติกับท่านในป่า 12 วัน  การปฏิบัติก็พบความอัศจรรย์ของจิตหลายอย่างตามความสงบในแต่ละขั้น  ความศรัทธาจึงชัดแจ้ง  บอกกับตัวเองว่า...ไม่ผิดแน่  ทางนี้แหละ..... จิตถอยออกจากรู้สักแต่ว่ารู้..พร้อมออกรู้ในคืนวันที่ 13 เมื่อกลับออกมาจากป่านั่งสมาธิที่บ้าน ก็ปฏิบัติตามกาลจนปัจจุบัน จากคุณ : Cathode_tube เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:09:24

ความคิดเห็นที่ 9 ถูกผู้ใหญ่(อาจารย์)หลอก ให้ไปเข้าอบรมกรรมฐานค่ะ บอกว่า จะพาไปเจอเรื่องมหัศจรรย์ แต่ให้รักษาสัจจะว่า จะไม่กลับก่อน ได้เจอเรื่องมหัศจรรย์  เช่น รู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้ดี อย่างที่ตัวเองเคยคิดว่าตัวเองดีค่ะ เพราะเห็นกิเลสตัวเอง ซึ่งในอดีตเห็นกิเลส แต่ไม่สนใจ ไม่รับรู้ เท่าทันกิเลสมากขึ้น ได้หัดปล่อยวาง ได้รู้จักความสงบ เป็นต้น จากคุณ : จิตรพร เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 03:31:00

ความคิดเห็นที่ 10 อยากหนีทุกข์ค่ะ (พวกชอบหนีปัญหา) เที่ยวได้แบกอะไรต่ออะไรไว้ ทั้งที่ไม่จำเป็นจะต้องไปแบก แปลกเนอะ อยากหนีปัญหา แต่ก้แบกมันไปด้วย (พาหนีซะ ) จากคุณ : ปอตี้ เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 10:41:28

ความคิดเห็นที่ 11 เพราะทุกข์ และหาทางอื่นในโลกแก้ไม่ได้อีกแล้ว เลยลองทางธรรมดูค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 12:41:27

ความคิดเห็นที่ 12 คนรอบตัวตายเยอะ จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 18:48:30

ความคิดเห็นที่ 13 อกหักเหมือนกันค่ะ วันๆเอาแต่ร้องไห้ นอนก็ไม่หลับ ถึงหลับก็จะฝันแต่เรื่องเก่าๆวนไปมาตื่นมาก็ร้องไห้ ปวดหัวมากๆค่ะ คิดอะไรไม่ออกจะปรึกษาพ่อกับแม่ท่านก็เสียไปหมดแล้ว เลยลองนั่งสมาธิดู แล้วก็หายปวดหัว หลังจากนั้นพอเริ่มรู้สึกปวดหัว นอนไม่หลับก็นั่งสมาธิ พอนั่งไปเรื่อยๆก็เริ่มคิดว่าอยากไปปฎิบัติธรรมดู ครั้งแรกไปก็ 7 วัน บ้าง 10 วัน บ้าง 15 วัน บ้าง แล้วแต่โอกาสจะอำนวย ผ่านมาถึงตอนนี้ นอนหลับสบาย ไม่ต้องพึ่งยานอนหลับอีกแล้ว แถมมีสติรู้ทันตัวเองด้วย คนรอบข้่างก็ไม่เครียด ก่อนนั้นเพื่อนๆและครอบครัว เครียดมากที่เราเป็นแบบนี้ ต้องขอบคุณคนที่ทิ้งเราไป เพราะเค้าทำให้เราได้ค้นพบและได้ปฎิบัติธรรมตั้งแต่ยังอายุน้อยๆ (คิดในทางที่ดี ^^) จากคุณ : amamam21 เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 01:55:42

ความคิดเห็นที่ 14 ตามแม่ไปปฏิบัติธรรมขรับตั้งแต่เจ็ดแปดขวบ คุณแม่ไปคงเพราะเหตุผลคล้ายๆ กับของคุณจขกท จุดหมายครั้งแรกไม่รู้ครับ แต่จุดหมายปัจจุบันก็คงพยายามพิสูจน์คำสอนพระพุทธว่าทำให้พ้นทุกข์ได้จริงรึเปล่า หลังๆ มานี่พยายามหาวัดสงบๆ ไป แต่ไปทีไรเจอคนเยอะประจำ แล้วก็ไม่ค่อยสงบ โชคดีที่บ้านเราอยู่ห่างไกลเมือง คนที่บ้านก็ไม่กวน ก็เลยยังมีบ้านเป็นที่สัปปายะ ก็ทำที่บ้านไป แต่ก็ไม่มีครูอาจารย์แทน เลยฟังคำเทศน์ทางอินเตอร์เนต (ฟังจาก http://fungdham.net/ ส่วนใหญ่ฟังที่หลวงปู่วิริยังค์เทศน์) แล้วก็ฟังประสบการณ์เพื่อนในห้องนี้แทน ก็ได้คำตอบไปส่วนใหญ่ เพราะเขาเจอะอะไรกันเยอะแยะ กว่าเราอีก ตอนนี้ก็พยายามทำเป็นกิจวัตร เหมือนอาบน้ำแปรงฟันขรับ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 04:58:22 จากคุณ : vitroze เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 04:55:50

ความคิดเห็นที่ 15 เราคือ 5% เพิ่งประมาณธันวา 54 น่ะค่ะ เราได้อ่านบทความในหนังสือวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับนิทานเซน (มันไม่น่าจะอยู่ในหนังสือวิทยาศาสตร์ได้เลยนะ) พออ่านแค่นิทานเซนเรื่องเดียวนั่นล่ะ เราก็อยากรู้ว่าเซนแท้ๆเป็นยังไง ก็ไปได้หนังสือเซนมาเล่มนึง ระหว่างที่อ่านหนังสือ ก็สงสัยบางสิ่งบางอย่างจากหนังสือ ที่เค้าบอกว่า อย่าให้มีอารมณ์ เราก็คิดไปคิดมา ทำไมถึงห้ามให้เกิดอารมณ์ใดๆเลย แล้วจู่ๆมันเหมือนอะไรว๊าบเข้าหัวไม่รู้ บอกว่า เพราะอารมณ์นั่นแหละทำให้เกิดทุกข์ แค่นี้ มันจุดประกายทำให้เราอยากรู้ต่อ เราก็เลยแวะมาโต๊ะศาสนา เห็นกระทู้ที่คุณต่อ โพสต์เนื้อหาจากหนังสือพุทธธรรม เราอ่านแล้วชอบ เพราะมันก็คล้ายๆกะเนื้อความในหนังสือเซนที่เราอ่าน เราก็เลยอ่านพุทธธรรม (เล่มใหญ่กว่าหน้าเหลืองนั่นแหละ) อ่านประมาณเดือนกว่าๆก็จบ อ่านด้วยความอยากรู้ว่า พระพุทธเจ้าท่านพบอะไรเหรอ อ่านเพราะเหตุผลแค่นี้จริงๆ แล้วเราก็เอาเรื่องนี้ไปคุยกะเพื่อน เพื่อนก็บอกให้นั่งสมาธิ เราก็อ่ะๆ ในเมื่อเรารู้ว่าอะไรทำให้เกิดทุกข์ เราก็อยากจะทำให้ถึงที่สุด คือเหมือนแบบ เฮ้ย เรารู้แล้วทำไมเราไม่ทำล่ะ ก็นั่งแบบขอไปที จนสุดท้ายก็เลิกนั่ง เพราะไม่เห็นจะได้อะไร (คือเรายังไม่เจอความสงบจริงๆ) แต่เมื่อเดือนกว่าๆที่ผ่านมา เราต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปออกกำลังกาย แต่ทีนี้ฝนมันตก เราก็ อ่ะ ตื่นแล้วอ่ะ ไปออกกำลังกายไม่ได้ นั่งสมาธิละกัน ไม่ได้นั่งมาหลายเดือนแล้ว ก็นั่ง พอนั่งแล้วมันตกภวังค์ตลอดเวลา ตกวูบๆ อยู่แบบนั้นอยู่ห้ารอบ เลยตั้งใจจะอ่านในเน็ตเกี่ยวกับเรื่องตกภวังค์ แล้วก็อ่านไปเรื่อยๆ จนมีคนโพสต์ข้อความของหลวงพ่อพุธเรื่องตกภวังค์ทำยังไง เราก็อ่าน เอาล่ะ พรุ่งนี้เราจะนั่งใหม่ เราจะลองทำตามคำแนะนำของท่าน พอนั่งวันนั้นก็เจอเลย ความสงบครั้งแรกในชีวิต (เรารู้สึกว่า เราเหมือนโดนล่อไปเรื่อย แบบพยายามนิดเถอะ เดี๋ยวจะได้นั่นได้นี่ เราก็เอา มีความเพียรสูงมาก) นั่งทุกวัน เจออาการอะไร เอามาหาในเน็ต หาคนที่เจอเหมือนกัน และก็ดูว่าเค้าแนะนำว่าต้องแก้ยังไง จนมาวันนี้ก็เดือนกว่าๆแล้ว เรารู้สึกว่าเราพัฒนาทุกวัน เล่ามาตั้งยาว อยากจะบอกว่า เราเริ่มจากอยากรู้ว่าพระพุทธเจ้าพบอะไร พอมานั่งสมาธิ เราถึงรู้ว่า เราทุกข์ ทุกข์โดยที่เราไม่รู้ตัว พอนั่งสมาธิทำให้เรารู้ว่าทุกข์ แล้วเราก็รู้ว่าเราต้องดับทุกข์ยังไง แล้วก็บอกตัวเองว่า ทางนี้แหละ คือทางที่ถูกต้องแล้ว เราจะไม่เลิกภาวนา เราเจอเป้าหมายของชีวิตเราแล้ว จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 21:19:10

ความคิดเห็นที่ 16 ขอความสงบในเริ่มต้น จากคุณ : เทียน99 เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 55 22:10:51

ความคิดเห็นที่ 17 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะครับ ฮ่าๆ ผมเองเริ่มจากความรู้สึกสมัยเด็ก ไม่แน่ใจว่าอยู่ชั้นอะไรแต่ น่าจะช่วงป.1-2 มั้งครับ อยู่ๆ ก็เกิดพิจารณาถึงว่า ถ้าเด็กก็เรียน แล้วโตขึ้นก็ทำงาน แก่แล้วก็เลี้ยงหลานอยู่บ้าน ชีวิตมันแค่นี้หรอ แล้วมันวนแบบนี้ทุกชาติ มันจะไปจบตรงไหนหว่า... มันมีวิธีหยุดไหม ไม่ต้องมาเป็นแบบนี้ พอประถมปลายๆ เกิดความรู้สึกอยากบวชแล้วไม่สึก อยากเป็นพระธุดงค์ (เจอพระธุงดงค์ผ่านมา) ออกหาความวิเวก เกิดรู้สึกว่า ชีวิตแบบนี้แหละ ที่อยากได้ เกิดความรู้สึกลึกๆ รักในเพศบรรพชิต เลยออกปากขอแม่บวช แต่แม่ฟังแล้วเฉยๆ ไม่พูดอะไร ในใจเลยเกิดขึ้นมาว่า เกิดมายังไม่ได้ดูแลพ่อแม่จะบวชก็ยังไง เลยคิดว่าจะหาที่บนบานของเงินสักล้าน ให้แม่กับพ่อ แล้วขอบวชคงจะดี ท่านคงยอมปล่อย (แต่ยังไม่เคยปฏิบัติเพราะยังเด็ก พ่อกับแม่ ไม่เคยปฏิบัติ แต่ตอนเด็กๆ ชอบอ่านหนังสือ พุทธประวัติกับประวัติพระสาวก) มาปฏิบัติก็ สมัยมัธยมต้น อยู่ๆ เจอหนังสือธรรมะหลังตู้เสื้อผ้าที่บ้านย่า ปกติมีแต่หนังสือหวย ฮ่าๆๆ เรื่องตัวเลข ย่าท่านชอบนักแล เริ่มนั่งภาวนา พุท โธ พอทำแล้วรู้สึก สงบ สบาย พอช่วงจะจบก็ตามเพื่อน กินเหล้า เฮฮา เลิกปฏิบัติไป พอมาเรียนอาชีวะ เจออาจารย์เป็นศิษย์หลวงตามหาบัว กลับเข้าสู่ธรรมอีก(แถมหลวงตาเมตตามาโปรดในฝัน) จะบวชอีก แต่ที่ทางบ้านปฏิเสธเด็ดขาด เลยจะหนีบวชจะไม่สึก ไม่ว่าใครจะมาตามให้สึกก็ไม่ยอม คิดไปๆมาๆ ถ้าพ่อแม่ไม่อนุญาต บวชไม่ได้ เลยต้องตัดใจ มาจนปัจจุบันก็ไม่ยอม ฮ่าๆๆ จนมาวันนี้ ก็ปฏิบัติมาเรื่อยๆ จากที่จะบวชกลายเป็นมีโซ่ใหญ่ล่ามคอจนได้(มีแฟน)เรื่องมันยาวนักแล แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 16:37:11 จากคุณ : นาฬิกาปลาดาว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 16:34:37

ความคิดเห็นที่ 18 อยากมีสมาธิในการเรียนค่ะ เลยไปถือศีล เลือกวันป่าใจกลางเมือง ตั้งใจไป 7 วัน สามวันแรกที่อยู่วัด(ตอนนั้นยังเด็กและคุณหนูมาก) นอนเสื่อไม่ได้ปวดหลัง กลางวันง่วง กว่าจะเริ่มได้ก็วันที่สี่ จำได้เลยทุกคนนั่งสมาธิ เรานั่งมองคนนั้นทีคนนี้ที ทำยังไง ทำไม่เป็นไม่เห็นมีคนสอนเลย พอหลวงพ่อเทศน์ท่านก็สอนการนั่งสมาธิเลย เราก็อึ้งมาก แถมตอนกลางวันยังมีอุบาสิกาที่อยู่ประจำวัดมาสอนเราเดินจงกลม หลังจากนั้นเวลาเราสงสัยอะไรก้จะถามหลวงพ่อในใจ และอยู่วัดต่ออีก 7 วันรวมเป็น 14 วัน ตอนนั้นเริ่มปฏิบัติได้นิดหน่อย พอกลับบ้านก็เริ่มตั้งใจสวดมนต์ พอไปเมืองนอกหลายๆครั้งเราก็อธิฐานหลวงพ่อถาวรขาช่วยด้วย.......... อยากบอกว่าได้ทุกครั้ง จนแฟนเรายังบอกเลยว่าสงสารหลวงพ่อถาวรจังเลย เราเรียกท่านตลอด กลับมาเมืองไทยก้ไปกราบท่าน ยังนึกว่าท่านจะจำได้ไหมเพราะหายจากวัดไปหลายปี ท่านก้ยังเมตตาให้แต๊ะเอีย พาแฟนไปกราบท่านก็เทศน์สิ่งที่อยู่ในใจเรา จนทุกวันนี้เราพยายามไปวัดให้สม่ำเสมอ ใส่ปฏิทินวันพระไว้ในมือถือและพยายามไปใส่บาตรและกำหนดเป็นวันของศาสนาประจำอาทิตย์เลย พยายามภาวนาไปป่าช้า แฟนเราจากที่เคยอ่านในเน็ตนู่นๆๆนี่ๆ เคยไปถือศีลที่วัดกับเรา 2 รอบ ก็ศรัทธาท่าน เราคิดว่าถ้าเราอายุ 45 จะไปถือศีลให้เป็นกิจจะลักษณะเลยค่ะ :P จากคุณ : Flavia เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 23:25:33

ความคิดเห็นที่ 19 ^ ^ พยายามภาวนาไปป่าช้า คืออะไรครับ ไปนั่งภาวนาในป่าช้าเลยเหรอครับ...ถ้าใช่ ป่าช้าที่ว่าเป็นอย่างไงบ้างครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 21:18:09

ความคิดเห็นที่ 20 พึ่งเห็นค่ะ เราจะเป็นลูกศิษย์พระป่าที่วัดปทุมวนาราม ท่านจะมีพาไปธุดงค์ป่่าช้าหรือถ้ำค่ะ ก็จะไปนั่งสมาธิตอนกลางคืนน่ะค่ะ ที่ป่าช้าวิสุทธิมรรคคีรีสระบุรี ค่ะ สงบ เงียบค่ะ ที่นี่มีเนื้อที่เยอะมากๆๆ เลย ท่านให้นั่งฮวงจุ้ยละ 1-2 คนค่ะ ห้ามพูดกัน ต่างคนต่างปฏิบัติค่ะ มีไปธุดงค์อีกวันที่ 24 ค่ะ ค่ารถ 250 บาท ออกจากกรุงเทพ 20.00น กลับมาถึง 04.00 น ค่ะ กลับมาถึงหลวงพ่อก็จะเทศน์ต่อ ทำวัดเช้า ถ้าใครต้องไปทำงานก็กลับค่ะ หรือไม่ก็รอใส่บาตร เราเองระหว่างภาวนา ถ้าง่วงก็หลับที่ฮวงจุ้ยแหละค่ะ ก็นอนภาวนา ฮ่าๆๆ หลวงพ่อไปด้วยนะคะ ไม่ต้องกลัวอะไร แค่อย่าไปนึกอะไรลบหลู่ก็พอค่ะ จากคุณ : Flavia เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 10:35:01