PANTIP.COM : Y12602199 สงสัยค่ะ []

ความคิดเห็นที่ 8

คำศัพท์ที่เกี่ยวกับ สารพัด ”ผีของไทย”

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตสถาน ได้ให้คำจำกัดความของ “ผี” ว่าคือ สิ่งที่มนุษย์เชื่อว่าเป็นสภาพลึกลับ มองไม่เห็นตัว แต่อาจจะปรากฏเหมือนมีตัวตนได้ อาจให้คุณหรือโทษได้ มีทั้งดีและเลว หรืออาจหมายถึง คนที่ตายไปแล้ว หรือเทวดาก็ได้ ส่วน “วิญญาณ” หมายถึง สิ่งที่เชื่อกันว่ามีอยู่ในกายเมื่อมีชีวิต เมื่อตายจะออกจากกายล่องลอยไปหาที่เกิดใหม่

ด้วยเหตุที่ “ผี” เป็นสิ่งที่ยากจะบอกได้ถึงรูปพรรณสัณฐานที่แน่นอน มีความลึกลับ ขึ้นกับความเชื่อ และจินตนาการ จึงถูกหยิบยกมาขู่เด็กอยู่เสมอ จนทำให้บางคนแม้โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความรู้สึกกลัวผีก็ยังมีอยู่ หนัง/ละครหลายเรื่องไม่ว่าจะเป็นของไทย หรือต่างประเทศ ต่างก็สร้างสรรค์ “ผี” ออกมาในรูปแบบต่างๆมีทั้งแนวตลกขบขัน แนวสยองขวัญ น่ากลัว หรือแม้แต่แนวรักโรแมนติก ที่ฮิตๆอมตะสร้างซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็ได้แก่ พวกแดร็กคิวร่า แฟรงเก็นสไตน์ แวมไพร์ม ส่วนไทยก็มี แม่นาคพระโขนง ผีปอบ ผีกระสือ ผีกระหัง เป็นต้น

อย่างไรก็ดี ผีที่เราเห็นในหนังหรือละครนับว่าเป็นเพียงส่วนหนึ่งของผีทั้งหลายที่ยังมี อีกหลากหลายในไทย ดังนั้น กลุ่มประชาสัมพันธ์ สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม จึงอยากจะขอแนะนำ “ผีไทย” ในแบบอื่นๆให้รู้จักกันบ้าง โดยทั่วไป คนไทยแต่เดิมได้แบ่งผีออกเป็นประเภทใหญ่ๆ คือ

๑.ผีฟ้า ได้แก่ผีที่อยู่บนฟ้า ซึ่งต่อมาเมื่อเรารับความเชื่อเรื่องนรกสวรรค์มาจากพุทธศาสนา คนไทยภาคกลางจึงเรียกผีที่อยู่บนฟ้าว่า “เทวดา”หรือ “เทพ” และถือว่าเทวดามีหลายองค์ ส่วนคนทางภาคอีสานจะเรียกว่า “แถน”

๒.ผีคน ตาย ได้แก่ผีที่เชื่อกันว่าเป็นวิญญาณของคนที่ตายไปแล้ว ผีชนิดนี้มีทั้งผีดีและผีไม่ดี ซึ่งผีดีที่คนนับถือยังแบ่งย่อยเป็นอีก ๓ ระดับ คือ ผีเรือน เป็นผีประจำครอบครัว คนไทยโบราณและชนชาติไทบางกลุ่มเรียกว่า “ผีด้ำ” หมายถึง ผีบรรพบุรุษ หรือผีปู่ย่าตายายพ่อแม่ที่ล่วงลับไปแล้ว แต่ยังสถิตอยู่ในบ้านเรือน เพื่อคอยคุ้มครองและดูแลช่วยเหลือลูกหลาน และลูกหลานจะต้องเซ่นสรวงตามโอกาสอันสมควร ผีบ้าน คือ ผีประจำหมู่บ้าน บางแห่งเรียก”เสื้อบ้าน” ได้แก่ผีที่คอยคุ้มครองและให้ความอนุเคราะห์แก่คนในหมู่บ้าน ซึ่งแต่ละหมู่บ้านมักจะมีสถานที่สำหรับทำพิธีบูชาบวงสรวง ผีเมือง หรือบางแห่งเรียก”เสื้อเมือง” ได้แก่ วิญญาณของเจ้าเมืององค์ก่อนๆหรือวีรบุรุษของกลุ่มชน คอยคุ้มครองและให้ความอนุเคราะห์ดูแลคนทั้งเมืองหรือรัฐ บางแห่งก็เรียก “เทพารักษ์” และมักมีการสร้างศาลให้เป็นที่สถิต

๓.ผีไม่ปรากฎราย ละเอียดในด้านความเป็นมา ได้แก่ ผีที่ประจำอยู่กับสิ่งต่างๆที่มีในธรรมชาติ เช่น ผีป่า ผีเขา ผีน้ำ ผีประจำต้นไม้ เป็นต้น ผีดังกล่าวให้คุณและโทษได้ จึงต้องเซ่นสรวงให้ถูกวิธี โดยเฉพาะเมื่อต้องการความช่วยเหลือหรือขออนุญาตใช้ประโยชน์

นอกจาก นี้ ยังมีผีตามสภาพที่ปรากฏ เช่น บอกสภาพการตาย ได้แก่ ผีตายโหง ผีหัวกุด ผีตายทั้งกลม เป็นต้น ต่อไปนี้จะขอแนะนำผีแต่ละจำพวกให้ได้รู้จักกัน ดังนี้

ผี ยอดนิยมซึ่งเป็นที่รู้จักและมักถูกนำมาสร้างหนัง/ละครบ่อยๆ ได้แก่ ผีกระสือ คือผีที่เข้าสิงในตัวผู้หญิง และชอบกินของโสโครก คู่กับผีกระหัง ที่ชอบเข้าสิงผู้ชาย เชื่อกันว่าผีกระหังเป็นผู้ชายที่เรียนวิชาอาคม เมื่อแก่กล้าก็มีปีกมีหาง จะไปไหนก็ใช้กระด้งต่างปีก สากตำข้าวต่างขา สากกะเบือ ต่างหาง ชอบกินของโสโครกเช่นเดียวกับกระสือ ผีปอบ คือ ผีที่สิงอยู่ในตัวคน พอกินตับไต้ไส้พุงหมดแล้วก็จะออกไปและคนๆนั้นก็จะตาย ผีดิบ คือ ผีที่ยังไม่ได้เผา หรือผีดูดเลือด ผีตายทั้งกลม คือ หญิงที่ตายในขณะที่ลูกอยู่ในท้อง ผีตายโหง คือ คนที่ตายผิดธรรมดา เช่น ถูกฆ่าตาย ตกน้ำตายหรือตายด้วยอุบัติเหตุ ผีพราย หมายถึงหญิงที่ตายอันเนื่องมาจากคลอดลูกหรือตายในขณะที่ลูกเกิดมาได้ไม่นาน เชื่อกันว่าวิญญาณหญิงดังกล่าวจะมีความร้ายกาจมาก ส่วนผีพราย อีกประเภทหนึ่ง คือคนแก่ที่ป่วยไข้ออดแอดจนไม่มีกำลังต้องนอนซมอยู่เสมอ แต่พอคนอื่นไม่อยู่หรือเผลอ คนแก่นั้นก็เปลี่ยนไป ดวงตากลับวาวโรจน์และมีเรี่ยวแรงลุกไปหาของกินที่เป็นของสดหรือมีกลิ่นคาว หากมีใครมาพบก็จะทำท่าหมดแรงต้องนอนซมเหมือนเดิม บางแห่งก็ว่าผีพรายสามารถจำแลงกายเป็นสัตว์ต่างๆได้ โดยเฉพาะนกเค้าแมว หากบ้านไหนมีคนป่วยและมีนกเค้าแมวมาเกาะ จะเชื่อกันว่าผีพรายแปลงกายมาซ้ำเติมคนป่วยให้ตายโดยเร็ว ส่วนผีที่มีลักษณะคล้ายกับกลุ่มข้างต้นแต่ชื่ออาจจะไม่ค่อยคุ้นหูสักเท่าไร ก็ได้แก่ ผีโพง และ ผีเป้า คือผีที่ชอบกินของสด ของคาว เช่น เลือดสด และสิงในคนได้ บ้างก็ว่าผีโพงสิงคนแล้ว จะทำให้มีแสงสว่างออกมาทางจมูกเวลาหายใจและชอบหากินเวลากลางคืน ผีโขมด เป็นพวกเดียวกับผีกระสือหรือผีโพง เห็นเป็นแสงเรืองวาวในเวลากลางคืน ทำให้เข้าใจผิดคิดว่าคนถือไฟอยู่ข้างหน้า ผีกองกอย คือ ผีชนิดหนึ่งที่มีตีนเดียว ไม่มีสะบ้าหัวเข่า จึงต้องเดินเขย่งเกงกอย ชอบออกมาดูดเลือดที่หัวแม่เท้าของคนที่นอนหลับพักแรมในป่า

สำหรับผี ที่ให้คุณก็มี ผีขุนน้ำ คือ อารักษ์ประจำต้นน้ำแต่ละสาย ซึ่งสถิตอยู่บนดอยสูง ผีขุนน้ำมักอยู่ตามต้นไม้ใหญ่ ชาวบ้านจะอัญเชิญมาสถิตที่หอผีที่ปลูกอย่างค่อนข้างถาวรใต้ต้นไม้เหล่านี้ ผีขุนน้ำที่อยู่ต้นแม่น้ำใด ก็มักจะได้ชื่อตามแม่น้ำนั้น เช่น ขุนลาว เป็นผีอยู่ต้นแม่น้ำลาว ในจ.เชียงราย ผีมด และ ผีเมง คือ ผีบรรพบุรุษตามความเชื่อชาวล้านนา ( คำว่า “มด” หมายถึงระวังรักษา) ส่วนผีเมงนี้เข้าใจกันว่ารับมาจากชนเผ่าเม็งหรือมอญโบราณ ผีเจ้าที่ คือผีที่รักษาประจำอยู่ที่ใดที่หนึ่ง เป็นผู้ดูแลรักษาเขตนั้นๆ ดังนั้น คนโบราณเมื่อเดินทางและหยุดพักที่ใด มักจะบอกขออนุญาตเจ้าที่ทุกครั้ง ผีเจ้านาย คือ ผีที่มาประทับทรงเพื่อช่วยแก้ไขปัญหาต่างๆของชาวบ้านชาวเมือง แต่มิใช่เสื้อบ้าน เสื้อเมืองหรือผีปู่ย่าตายาย ผีย่าหม้อหนึ้ง เป็นผีจำพวกผีเรือนสถิตอยู่กับหม้อที่ใช้นึ่งข้าว เมื่อใครจะเดินทางไกลก็นำข้าวเหนียวหนึ่งปั้นและกล้วยหนึ่งผลไปสังเวย บอกกล่าวผีย่าหม้อหนึ้งเพื่อให้คุ้มครอง หรือหากลูกหลานไม่สบายร้องไห้โยเยกลางคืน ชาวบ้านก็มักไปเอายาจากผีย่าหม้อหนึ้งโดยขูดเอาดินหม้อที่ติดกับหม้อไปผสม น้ำให้ลูกอ่อนกิน นอกจากดูแลคุ้มครองทรัพย์สินในครัวเรือนแล้ว ยังมีอำนาจในการพยากรณ์ได้ด้วย ซึ่งการลงผีย่าหม้อหนึ้งนี้มักทำเมื่อบุตรหลานไม่สบายหรือของหาย

นอก เหนือไปจากผีดังกล่าวแล้ว ในแต่ละท้องถิ่นยังมีผีอีกหลายประเภท ซึ่งหลายคนอาจจะไม่เคยได้ยินมาก่อน อาทิ ผีกละ หรือ ผีกะเป็นผีที่มักเข้าสิงคนเพื่อเรียกร้องจะกินอาหาร เมื่อเข้าสิงใคร ก็จะแสดงกิริยาผิดปกติไป เมื่อคนสังเกตเห็นก็มักร้องขอกินอาหารและจะกินอย่างตะกละตะกลาม จึงเรียกผีกละตามลักษณะการกิน แต่มักเขียนเป็นผีกะ ผีกละยักษ์ เป็นผีที่อยู่รักษาสถานที่ต่างๆ เช่น วัดร้าง ถ้ำ หรือที่ซึ่งมีสมบัติฝังหรือซ่อนอยู่ ผีกละยักษ์จะคอยพิทักษ์สมบัติเหล่านั้น จนกว่าเจ้าของจะรับทรัพย์สินเหล่านั้นไป ในกรณีผีกละยักษ์ที่อยู่ในวัด เล่ากันว่า มักจะเป็นวิญญาณของพระหรือเจ้าอาวาสที่ผิดวินัย เมื่อตายแล้วไปเกิดไม่ได้ จึงต้องทำหน้าที่พิทักษ์วัดไปจนกว่าจะสิ้นกรรม รูปร่างของผีกละยักษ์ ไม่แน่นอน บ้างก็ว่าเป็นหมูตัวใหญ่ที่มีร่างกายเป็นทองแดง บ้างก็ว่าเป็นสุนัขใหญ่สีดำสนิททั้งตัว ผีตามอย (อ่านว่า ผี-ต๋า-มอย) หมายถึงผี ๒ ชนิด ชนิดแรกเป็นผีที่อาศัยอยู่ในเขตที่มีคน ผีชนิดนี้จะคอยมาเลียก้นคนที่ไปถ่ายอุจจาระ เพราะคนสมัยก่อนมักไปถ่ายตามขอนไม้ เมื่อถ่ายเสร็จก็จะใช้ไม้แก้งขี้ปาดไปตามร่องก้นให้สะอาด ถ้าแก้งขี้ไม่สะอาดก็จะถูกผีตามอยมาเลียก้น ทำให้เจ็บไข้ได้ วิธีแก้คือให้เอาดุ้นไฟสุดหรือไม้ที่เหลือจากไฟไหม้แล้วมาแก้งขี้เสีย (แก้ง-หมายถึงขูดให้สะอาด) ผีตามอย อีกชนิด เป็นผีที่คอยจับเอาหนุ่มหรือสาววัยรุ่นที่แตกกลุ่มเพื่อนที่เข้าไปในป่าหรือ ในดง นำไปมีเพศสัมพันธ์กับตน โดยคนที่ถูกกุมไปมักมีสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่น ผีโป่ง เป็นผีที่อยู่ตามโป่งซึ่งอาจเป็นโป่งดิน คือบริเวณที่มีดินเค็มซึ่งสัตว์มักไปแทะกิน หรือโป่งน้ำ คือที่มีน้ำผุดออกมาจากดิน ผู้ที่ไปสู่บริเวณโป่ง หากไม่สำรวมอาจจะถูกผีโป่งทำร้าย ทำให้เจ็บปวดที่เท้าหรือขา หรืออาจมีอาการเจ็บไข้รักษาไม่หาย

นอกจากผีลักษณะต่างๆตามที่กล่าวมา แล้ว เรายังมีทั้งการละเล่น สำนวน ช่วงเวลา กิริยาอาการและคำหลายคำที่เกี่ยวกับผี เช่น ผีด้งหรือผีนางด้ง เป็นผีที่หนุ่มสาวในท้องที่จะเชิญมาเล่นตามลานบ้านช่วงสงกรานต์ ผีถ้วยแก้ว เป็นการเล่นทรงเจ้าเข้าผีโดยผู้เล่นเอานิ้วแตะก้นแก้วให้เคลื่อนไปตามตัว อักษรเพื่อสื่อความหมาย ผีถึงป่าช้า หมายถึงจำใจทำเพราะไม่มีทางเลือก ผีบุญ คือ ผู้อวดคุณวิเศษว่ามีฤทธิ์ทำได้ต่างๆนานา ผีบ้านไม่ดี ผีป่าก็พลอย หมายถึง คนในบ้านเป็นใจให้คนนอกบ้านเข้ามาทำความเสียหายได้ ผีซ้ำด้ำพลอย คือ ถูกซ้ำเติมเมื่อพลาดพลั้งหรือเมื่อคราวเคราะห์ร้าย ผีอำ คือ อาการที่ปรากฏเมื่อเวลานอนเคลิ้มไปว่ามีคนมาปลุกปล้ำหรือยึดคร่า ทำให้มีอาการเหนื่อยหอบจนตื่นขึ้น บางคนก็เรียก ผีทับ จะมีอาการอึดอัด พูดจาไม่ได้ ลุกไม่ได้ ผีผลัก คืออุบัติเหตุที่ทำให้บาดเจ็บหรือล้มตาย เนื่องจากใช้ของแหลมมาจี้ใส่กันเป็นเชิงล้อเล่น ผีเจาะ:-)ยถึงมีปากก็สักแต่พูดเรื่อยเปื่อย พูดไม่มีสาระ ผีพุ่งไต้ หมายถึงดาวตก ผีตากผ้าอ้อม หมายถึง แสงแดดที่สะท้อนกลับมาสว่างในเวลาเย็นจวนค่ำ มีสีส้มอมเหลือง ผีขนุน หมายถึงหญิงขายบริการตามต้นขนุนริมคลองหลอด กรุงเทพฯ ผีเพลีย คือดิถีวันห้าม ไม่ให้แรกนา ฯลฯ (ดิถี คือการนับวันตามจันทรคติ เช่น ขึ้น ๑ ค่ำ แรม ๒ ค่ำ เป็นต้น)

ทั้งหมดที่กล่าวข้างต้น แม้จะเป็นเพียงบางส่วนของเรื่องผีๆ แต่เชื่อว่าคงจะทำให้ท่านได้รู้จัก “ผีของไทย”มาก ยิ่งขึ้น

ที่มา http://www.m-culture.go.th/detail_page.php?sub_id=446

สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม

จากคุณ : รู้คุณ

เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 15:06:06

ความคิดเห็นที่ 17

คุณยิ้ม ผีแคสเปอร์น้อยนี่ บ้านเราคงเรียก "กุมาร" อิอิ
เวลาเรียกกุมารว่าผี ระวังโดนค้อน เขาว่าเขาไม่ใช่ผีนะ
ถามว่าเป็นอะไร เขาว่าเทพ..
แกล้งแหย่ว่า แล้วมันต่างจากผียังไง เขาว่า "มีฤทธิ์" กร๊ากกกก

คุณป้า คือผีเนี่ย เรารู้แล้วว่ามีจริง แต่ไม่เคยเจอผีตามตำนานเลยแหละ
ถามว่าอยากเจอมั้ย.. คงไม่อยากเจอ อิอิ

เข้าใจว่ากรรมมันปั้นแต่งรูปไง รูปเกิดจากจิต จิตมันยึดอุปทานอะไร ก็คงจะมีผลให้เกิดรูปอย่างนั้นแหละหนา..

โลกของจิตวิญญาณ คนโบราณทุกชาติทุกภาษาเข้าถึงได้หมด ก็อรรถาธิบายไว้ต่างๆกัน

คนแต่ละคนก็เห็นสิ่งเดียวกัน ยังเห็นไม่เหมือนกันอีกน่ะค่ะ

เหมือนสมมติผีใช้คลื่น 102 เราจูนได้ 101.5 ก็เห็นเพี้ยนไป ใครจูน 102 ได้ก็เห็นตามที่เขาแสดงละกระมัง ถ้าจูนคลื่นไม่ได้ ผีนั้นก็ไม่มีอยู่ในโลกทัศน์ของเราอ่ะค่ะ

เราเข้าใจว่าผีกระสือนี่ เกี่ยวข้องกับไสยศาสตร์ด้วย แล้วก็รู้สึกว่ามันเป็นผีที่แปลกประหลาดไม่ซ้ำกับผีชาติใดๆ เลย ที่ว่ามีเพียงหัวกับใส้เนี่ยค่ะ ถ้าวิเคราะห์กันจริงๆ มันไม่เข้าตำราผีจริงๆ คือตามที่เขาว่า เป็นคนอยู่ แต่ถอดหัวออกไปได้ แล้วกลับมาได้

ผีกระหังไม่ฮากว่าเรอะ ใช้กระด้งกับสากครกกระเดื่อง

มีการฆ่าให้ตายได้ด้วย วันก่อนได้ดูภาพเก่าๆ ทางเคเบิ้ลทีวี ดูแล้วก็ยังรู้สึกว่าประดักประเดิดชะมัดเลย จะไปไหนมาไหนทีต้องถอดหัวออกไป ลากเครื่องในไปด้วย แต่ตอนเด็กๆ มันน่ากลัวมาก 55

ถามเราตอนนี้ เราว่าผีกระสืออาจจะไม่ได้เป็นอย่างในหนัง คือมีหัวกับใส้ก็ได้ แต่ว่าจินตนาการของคนที่ไปเห็นแบบนั้น แล้วก็เลยจินตนาการต่อเติมเอามากกว่า

แม้ผีของฝรั่ง เช่นผีพวกอินเดียนแดง ก็จะมีลักษณะแบบคนผสมสัตว์เยอะมาก
คล้ายๆ ตำนานผีในป่าแถบบ้านเรา

คุณว่ามั้ย มันอาจจะมีความจริงอยู่ส่วนหนึ่ง แล้วก็จินตนาการเพิ่มอีกส่วนหนึ่ง เวลาเล่าน่ะ
พอเล่าต่อไป มันก็ขยายต่อไป จนกลายเป็นแคแรคเตอร์ของผีนั้นๆ ไปเลย

วันก่อน ทำสมาธิแล้วก็เอนลงนอนสีหไสยาศน์ ก็เข้าสมาธิต่อ

ขณะกึ่งๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น น่ะ รู้สึกว่ามีคนมานอนซ้อนหลังเรา สติก็ตื่นเต็มที่ แต่ขยับไม่ได้ (อารมณ์ประมาณผีอำ) เห็นแต่มือ มือยาวเชียว ใจบอก เปรต.. เราก็ท่อง อิทัง เม ญาตินังโหตุ สุขิตาโหตุ ญาตะโย สามจบ ให้กุศลก่อน

ก็ยังไม่ขยับอีก เลยนึกหากสินไฟ นั่นแหละ มันอัตโนมัติอ่ะค่ะ มันนึกเอง
ก็นึกไฟลุกท่วมเรา เขาก็คลายออกไปเงียบๆ ก็เลยลุกขึ้นได้

มาเช็คกันตอนเช้า ผู้รู้เขาว่า เปรตจริงๆ มาขอส่วนบุญ เราก็ยัวะ มาขออะไรกันอย่างนี้
นั่นมานอนยังกะจะกอดเลยนะ มันจะสิงหรือไง แต่ก็ไม่ได้ลวนลามนะ เหมือนมานอนซ้อน แล้วเราก็อึดอัดขยับไม่ได้

เขาว่าเป็นญาติกัน เราว่าญาติอะไรวะ ทำแบบนี้ ทำไม่ถูกอ่ะ อดีตสามีหรือไงกัน
เขาว่าไม่ใช่ และก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย แค่อยากอยู่ใกล้ๆ ..เวร.. แบบนี้ก็มีด้วย

ไม่รู้ล่ะเอาไฟเผาไปแล้ว คุยไปคุยมา เกิดห่วงผีอีก เป็นไรป่าวฟระ ช่วยไม่ได้อ่ะ..
ผู้รู้เขาว่า..เราให้กุศลไปแล้ว ได้รับไปแล้วแหละ คงไปแล้วไม่มากวนอีก

เป็นผีอำในรอบปีเลยนะนี่ ไม่ได้เจอมานาน
(แต่อย่างว่า อาจจะเป็นภาวะการนอนที่ผิดปกติก็ได้อีกนะ เราไม่ได้ยึดมั่นหรอกนะ)

สมมติเอาเคสเรานะ ไม่เห็นตัวมันหรอก เห็นจริงๆ เห็นแต่มือ

ไอ้โดนน่ะโดนจริงๆ แต่มันผีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เปรตจริงหรือเปล่าก็พิสูจน์ไม่ได้ใช่ป่ะ

แต่ขณะนั้น มันนึกอย่างนั้น ผีมีตั้งเยอะ ดันนึกว่าเปรต คุยกับเพื่อน เขาก็ว่าเปรต เออ..
ตัวมันไม่ได้สูงยาวเหมือนในตำรานะ แต่เอาจริงๆ ก็ไม่ได้เห็นตัว อย่างที่บอกเห็นแต่มือ

สมมติ ถ้าเราเป็นคนโบราณ เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าต่อ เราก็เอามือเป็นหลักอ่ะค่ะ ส่วนตัวมันเราก็คงนึกจินตนาการเอา เวลาเล่าๆ คงจะต่อเติมจนเต็มตัว ก็จะได้แคแรคเตอร์ผีเปรตออกมา สมมติอีก ถ้ามีคนฟังแล้ว เก็บไปฝัน ก็จะได้ผู้สนับสนุนความมีอยู่ของผีชนิดนี้

อาจจะกลายเป็นอุปปาทานหมู่ ผีนี้ก็เกิดมีตัวตนขึ้นมาในความเชื่อของคนในท้องถิ่นนั้นๆ ขึ้นมาได้อ่ะค่ะ กลายเป็นตำนาน ถ้ามีใครไปเจออะไรแปลกๆ ก็อาจจะเหมาว่าเป็นอิทธิพลของผีนั้นๆ แบบลากเข้าความ

นี่พูดแบบคนที่เจอผีบ่อยนะ แต่ผีที่เจอบ่อยๆ ก็เหมือนคนเรานี่แหละ
ส่วนตัวเลยชักเห็นว่า ผีในตำนาน อาจมีความจริงอยู่ส่วนเดียว ที่เหลือปรุงแต่งเพิ่มเติมขึ้นมาตามจินตนาการของคนในท้องถิ่นนั้นๆ น่ะค่ะ

คุณอารยัน ไม่ได้เจอนานเลย ที่ไม่ได้ส่งหนังสือกลับไปให้ เพราะยังไม่ได้ใช้จริงๆ น่ะค่ะ อิอิ..
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 55 11:27:36

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 09:31:15