ความคิดเห็นที่ 1 เคยคุยกับคุณแม่ช่วงนาทีสุดท้ายก่อนท่านจะสิ้นครับ ท่านได้นิมิตที่ชัดมาก ว่ามีพระเถระหลายรูปมาสวดมนต์ให้ฟัง นิมิตนั้นชัดมากทั้งภาพ ทั้งเสียง ทั้งความรู้สึก จนท่านเชื่อเต็มที่ว่าพระมาสวดให้ฟังจริงๆ วันนั้นผมกลับจากที่ทำงานไปโรงพยาบาล เห็นท่านสดใสมาก ยิ้มแย้มอบอุ่นทีเดียว แล้วท่านก็ถามว่า พระที่กลับไปเมื่อกี้นี้ท่านมาจากวัดไหน ลูกเป็นคนนิมนต์มาหรือ ผมก็รู้ทันทีว่า นี่นิมิต (สุดท้ายก่อนเสียชีวิต) ผมเลยไม่ตอบคำถาม แล้วก็เลยถามกลับไปแบบยิ้มๆว่า แม่ชอบไหมครับ แม่ว่า ชอบมากเลย เพราะที่สุดเท่าที่เคยได้ยินเสียงพระสวดมาในชีวิต ผมเลยถามชวนคุยกับท่านว่า พระมากี่รูป สวดบทไหนบ้าง ฯลฯ ท่านตอบได้หมดครับ แสดงว่าในความทรู้สึกท่านมันเป็นภาพและเสียงที่เหมือนจริง 100 % ผมคุยกับท่านจนได้เวลาหมอมาเอาแม่ไปผ่าตัด ผมก็เลยบอกแม่ว่า เที่ยวนี้แม่หายป่วยแน่ๆครับ(ในใจรู้ว่าแม่คงไปสวรรค์เร็วๆนี้แหลพะ) แล้วเดินไปส่งท่าน แล้วการผ่าตัดวันนั้นก็ล้มเหลว(ทางการแพทย์) หลังจากคุณแม่ดมยาสลบไปแล้วก็ไม่ฟื้นมาอีกเลย แต่ผมมั่นใจเต็มที่ว่าคุณแม่ได้ไปดีแน่นอนเพราะนิมิตสุดท้ายนี่แหละครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 10:06:14

ความคิดเห็นที่ 2 หากปรารถนาสุคติในบั้นปลาย พึงมีใจตั้งมั่นจากการมีสติอยู่ในปัจจุบันไว้เนืองๆ คือให้มี "รู้อยู่" กับปัจจุบันไว้ อดีตอนาคตทั้งหลายไม่ต้องไปใส่ใจถึง ให้ลองมองดีๆ เพราะแม้เรื่องที่เล่ามา ก็เป็นการชวนคุยเรื่องอดีตอันหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ปัจจุบันแล้วเช่นกัน แล้วปัจจุบันอยู่ไหน? ขอแนะนำให้อยู่กับปัจจุบันกายไว้เนืองๆ กายที่ตั้งอยู่เช่นไร ยืนเดินนั่งนอน เย็นร้อนอ่อนแข็ง กระพริบกระเพื่อม ขยับเขยื้อน นิ่งไหว อากัปกิริยาหนึ่งตั้งอยู่ แล้วก็แปรปรวน แล้วก็เปลี่ยนไป ไม่เคยอยู่ในสภาพใดได้แท้จริง เห็นปัจจุบันกาย แสดงความธรรมดาของมันไปอย่างนี้ เพราะปัจจุบันกายเป็นฐานที่ชัดเจน มั่นคง และเอื้อให้สติเกิดต่อเนื่องและตั้งมั่นได้ง่าย จนสติที่ฝึกดีแล้ว เจริญเป็นความต่อเนื่อง เป็นความตั้งมั่น เป็นใจรู้ที่เป็นกลาง แล้วมันจะโยงไปหาสรรพสิ่งอื่นๆได้ต่อไป คราวนี้แม้ในยามบั้นปลายจะเกิดอะไรขึ้น ผลแห่งการฝึกสติ มีรู้อยู่นี้จะไม่หาย ต่อให้นิมิตดีเกิดขึ้่น ...มันจะอยู่ที่รู้ ไม่ไปอยู่กับนิมิต ต่อให้มีนิมิตร้ายเกิดขึ้น ...มันจะอยู่ที่รู้ ไม่ไปอยู่ที่นิมิต ต่อให้นิมิตจะดีร้ายแค่ไหน ก็จะไม่อาจครอบงำใจของชาวพุทธ ที่รู้ ตื่น เบิกบาน อยู่นั้นไม่ได้ "ธัมโม หเว รักขติ ธัมมะจาริง" ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมไว้ แล้วจะไม่มีอะไรมาทำให้กังวลได้อีกต่อไปแล้วครับ แม้ชาตินี้จะตายไปโดยยังไม่แจ้งชัดในธรรม แต่จะได้ถึงสุคติในแบบผู้มีใจประเสริฐที่เจริญสติไว้มากแล้วเป็นที่หวัง เพื่อปูทางของตนต่อไปได้จนถึงพระนิพพานในที่สุดครับ จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 10:59:27

ความคิดเห็นที่ 3 พี่ที่รู้จักคนหนึ่งปฏิบัติธรรมเหมือนกัน เค้าก็เป็นเหมือนคุณแม่คุณสติค่ะ ไม่สบายนอนที่โรงพยาบาล ก่อนเสียคนเฝ้าเล่าว่า พี่เล่าให้ฟังว่ามีพระมาหาที่เตียง ตอนนั้นเรายังไม่สนใจธรรมมะ ได้ยินแล้วคิดว่าแกคงเพ้อไปเอง เพราะแกชอบไปวัดมาก แต่คิดว่าพี่เค้าคงไปอยู่ในที่ที่ดี คนที่รู้จักฝันว่าพี่เค้ามาหา ฝันกันหลายคนในช่วงเวลาติดๆกัน มีคืนหนึ่ง เรานอนแลัวรู้สึกเหมือนเห็นร่างตัวเองนอนอยู่บนเตียง แต่แปลกมากที่ได้ยินเสียงพี่เค้าพูดอยู่ในหัวตัวเอง พี่เค้าพูดยาวมากกก ตอนนั้นจำได้ แต่ตื่นมาลืมหมด จำได้ประโยคสุดท้าย บอกว่า..... ห้องรกมากกกก.....กวาดมั่งนะ ตื่นมางงเลย.... ตอนนั้นคิดว่าฝันไป จนมีคนมาเล่าหลายคนว่าพี่คนนี้มาหา ขนลุกเกลียวเลย กลับถึงห้อง รีบเก็บกวาดทันที คิดถึงทีไร ยังฮา.....อยู่จนทุกวันนี้ .......................... จริงอย่างที่คุณรู้สึกตัวบอกเลยค่ะ เพิ่งสังเกต ว่าตัวเองพูดถึงเรื่องอดีตหมดเลย ไม่ได้อยู่กับปัจจุบันเลย "ผลแห่งการฝึกสติ มีรู้อยู่นี้จะไม่หาย ต่อให้นิมิตดีเกิดขึ้่น ...มันจะอยู่ที่รู้ ไม่ไปอยู่กับนิมิต ต่อให้มีนิมิตร้ายเกิดขึ้น ...มันจะอยู่ที่รู้ ไม่ไปอยู่ที่นิมิต" ขอบคุณนะคะ จะพยายามทำแบบที่แนะนำมา จากคุณ : January Friend เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 17:07:11

ความคิดเห็นที่ 4 ผมอ่านกระทู้นี่มาตั้งแต่วันแรกแล้วครับ แต่ไม่กล้าโพสความเห็นเพราะกลัวคุณ จขกท. จะเข้าใจผิด ผมเป็นคนที่น่าจะมีปัญหาในการสื่อความหมาย คิดแบบนึงพอพิมพ์ไป คนอ่านคิดอีกแบบนึง ผมอยากจะบอกว่า อย่าคิดเอง แล้วมาสรุปด้วยตัวเอง ว่าอะไรเป็นอะไรนะครับ ตัวอย่างเช่น เพิ่งมารู้ตอนนี้เองว่า วิตก วิจารณ์ในองค์ณาน ที่แท้ก็คือการที่เรานั่งดู ความคิดที่ผ่านเข้ามานั่นเอง หรือ ตอนนี้เริ่มสังเกตได้อย่างนึงว่า ถ้าเริ่มเห็นความคิดร้ายๆ เป็นทุกข์เมื่อไหร่ เป็นสัญญานที่ดี แสดงว่าเราเริ่มเข้าสมาธิได้แล้ว หรือ เราต้องทำให้เกิดกุศลจิตให้มากมาก และเราต้องหัดให้มีจิตเมตตามากมากๆ จะทำให้สามารถเข้าสมาธิได้เร็วขึ้น หรือ ผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ กรุณาอย่าถือสาผมนะครับ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 18:36:31

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่เป็นไรค่ะ เราก็พิมพ์อย่างที่รู้สึกจริงๆ มีอะไรแนะนำได้เลยค่ะ แต่เราสังเกตมาหลายครั้งแล้ว ว่ามันมาแบบนี้จริงๆ มีคืนนึง นอนดูลมหายใจไปเรื่อย มีสติรู้ตัวดีทุกอย่าง แล้วเหมือนมันเข้าสมาธิไปเอง เหมือนเรากลายเป็นคนดู ผัสสะที่มันกระทบที่ผ่านมา มันหมุนเข้ามาทีละเรื่องทีละเรื่อง เหตุการณ์เล็กๆน้อยๆที่เจอมาหมด ขนาดไปขี่จักรยานเล่นแถวบ้าน เห็นอะไรบ้าง แล้วรู้สึกยังไง มาหมด เราเหมือนเป็นคนดูอยู่ เรายังงงเลยว่า เรื่องแค่นี้ จิตมันยังจำเอาไว้ด้วยเหรอ เหมือนจิตมันทำของมันเอง เรายังรู้สึกว่า เออแปลกดี มีแบบนี้ด้วยเหรอ และการที่เราเห็นว่าจิตมันทำของมันเองนี่แหละค่ะ เราเป็นคนดูเฉยๆ เราก็เลยจำเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาได้ทุกเรื่อง แต่เรามาเขียนบันทึกไว้ หลังจากนั้นหลายวันค่ะ แต่มาอ่านความเห็นคุณรู้สึกตัว ต้องขอบคุณมากมาก เราเข้าใจแล้วว่า อยากจะแนะนำว่าไง ขอบคุณมากเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 55 21:00:56 จากคุณ : January Friend เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 19:24:26

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นอย่างที จขกท บอกอะคับ   จิต เค้า สารพัดรู้ จิงๆ รู้นอก รู้ใน ไม่ตั้งใจรู้ ก้อ รู้ ได้ จิต เป็น ตัวบันทึกชั้นดีเลยคับ  ข้อมูลหลายอย่างสามารถเก็บไว้ที่จิตได้ แต่ก้อ สา มารถ แยกๆกันได้คับ  บางอัน ก้อ เป็น junk เราก้อ รู้ ว่า junk อยู่ได้อยู่ไป เด๋วไป delete เอา เอ้อ  มะใช่ delete กรรม นะคับ แค่ ไม่เอามันอะคับ ข้อมูลที่มะเอายัง อยู่ แต่ไม่เกาะ กับ หน่วยความจำ  เหมือนๆกับ ๆเอาข้อมูลบางอันไปเก็บใน thum drive ข้อมูลยังอยู่ แต่มะเกี่ยว กับ หน่วยความจำหลัก จิต มีอานุภาพ ในการ รู้ จิงๆคับ เคยมีการทดลอง ให้ขับรถ ไปเป็น ระยะทาง   เท่าไรไม่แน่ใจ แล้วนำมาสะกดจิต ว่าขับรถผ่านเสาไฟฟ้ากี่ต้น ปรากฏว่าตอบถูก อะคับ ทั้งที่มะได้นับเลย  แต่จิตไปนับให้ซะแล้ว  เพราะจิต คือ ผู้รู้ แต่อันนี้ไปรู้ นอก ชอบ คห 2 อะคับ  ที่จิตจะไปรู้นิมิตดี หรือ ไม่ดี  จิตมันก็อยู่กับ รู้  นี่แหละคับ ต่อให้ไปรุเรื่องไม่ดี ถึงตายก้อไปสุคติภพ เพราะไร เพราะ รู้ นี่แหละคับ รู้ คือ กุศลจิต ^_^ ผิด ถูก ยังไง เตือนผมได้นะค้าบ จะได้ ระมัดระวังได้ทันคับ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 04:41:01 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 04:40:31 จากคุณ : PAKAVAKORN เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 04:36:56

ความคิดเห็นที่ 7 . แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 08:19:14 จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 08:18:19

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าคุณ January Friend รู้สึกว่าอ่านสิ่งที่ผมโพสพอเข้าใจได้ ก็ไม่อยากให้เสียโอกาสหยิบยื่นสิ่งดีๆให้กัน ขอแนะนำให้ลองเข้าไปอ่านต่อ ที่กระทู้นี้ครับ ชมรมณีย์ (ลานธรรม) เพราะช่วงนี้ ในกระทู้นั้นกำลังถอดเสียงคำสอนของพระอจ.ท่านหนึ่งมาลงไว้อยู่ ซึ่งเป็นคำสอนที่พูดเกี่ยวกับเส้นทางนี้ไว้ มีความละเอียดลออและน่าสนใจยิ่งกว่าสิ่งที่ผมพิมพ์ไว้แค่สั้นๆข้างบนนั้นมากๆๆๆ ซึ่งเท่าที่ผมเห็นก็กว่าครึ่งปีแล้วที่เจ้าของกระทู้นั้นเค้าไปขออนุญาตนำออกมาพิมพ์ให้อ่านกันเองในวงเล็กๆระหว่างผู้สนใจ โดยระยะนี้ก็ยังเข้าไปติดตาม เนื้อหาใหม่ๆกันได้เกือบทุกวันครับ จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 08:29:50

ความคิดเห็นที่ 9 ไปอ่านมาแล้ว ขอบคุณมากเลยค่ะ จากคุณ : January Friend เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 55 17:23:26