ความคิดเห็นที่ 1 เปล่าครับ จริงๆแล้วการห้อยพระนั้นจัดเป็นกุศโลบายอย่างหนึ่งเอาไว้ให้คนนึกถึงพระรัตนตรัยต่างหาก เพราะเป็นสิ่งที่สัมผัสได้ ห้อยติดคอไว้ จิตจะนึกถึงพระรัตนตรัยอันเป็นมงคล อย่างน้อยก็ดีกว่า ที่จะไปคิดเรื่องอื่นที่ไม่เป็นมงคล ไม่เป็นกุศล โดยเฉพาะถ้าใช้ฝึกเด็กเล็กๆให้รักษาศีลจะดีมาก เพราะเด็กจะเข้าใจว่ามีพระคอยดูอยู่ตลอด จนเขาโตขึ้นมาแล้วถึงจะเลิกห้อยพระไปแต่ว่าอุปนิสัย ในการรักษาศีลก็ติดตัวเขาไปบ้างแล้ว ซึ่งคนที่มีศีลนั้น ถือเป็นคนที่มีอาภรณ์อันประเสริฐอยู่แล้วครับ ตัวพระที่ห้อยคอนั้นน่ะ ไม่ได้ช่วยเราจริงๆหรอก แต่กรรมดีที่เราทำเองนั้นต่างหากล่ะที่ช่วยเรา พระเครื่องที่เคยห้อยคอไว้ จัดเป็นเครื่องมือช่วยฝึกที่ดีครับ นั่นแหล่ะคือประโยชน์จริงๆ จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 11:09:51

ความคิดเห็นที่ 2 เวลาที่ พระเครื่องจะมีพิธีปลุกเศก จะมีเทวดามาร่วมอนุโมทนา 1. เทวดาเหล่านั้น เมื่อจิตยินดี ในงานกุศล ก็จะเกิดความเอ็นดูผู้ที่ห้อยบูชาพระเครื่องนั้นๆด้วย 2. ผู้ที่ห้อยบูชาพระเครื่อง ก็เป็นเครื่องเตือนใจให้รักษาศ๊ลธรรมเช่นกัน จะทำความชั่ว ก็เกิดความละอายพระที่ห้อยคออยู่ เมื่อ 1 + 2 จึงเกิดอานุภาพ คุ้มครองขึ้นมา . จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 11:29:24

ความคิดเห็นที่ 3 3. เมื่อมี โอปปาติกะที่จะมาทำร้ายผู้ที่ห้อยบูชาพระเครื่อง เทวดาคุ้มครองก็จะมาช่วยเหลือ . . จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 11:32:54

ความคิดเห็นที่ 4 ผมผ่านเหตุการณ์เฉียดตาย ต่างกรรมต่างวาระ มาประมาณ3-4ครั้งที่รุนแรงประทับใจ เป็นอุบัติเหตุรถยนต์ 2-3 ครั้ง จักรยานลงเขา 1 ครั้ง ทุกครั้งรอดมาได้ แบบไม่มีแม้รอยข่วนบ้าง แบบเจ็บเล็กน้อยบ้าง และทุกครั้ง ไม่ได้แขวนพระ ไม่อยู่ในช่วงทำบุญ ถือศีล ภาวนาอย่างใด เป็นช่วงที่ใช้ชีวิตแบบปุถุชนกิเลสหนา ผมจึงไม่คาดหวังว่าฤทธิ์อำนาจใดจะช่วยคนเราได้เมื่อเกิดอุบัติเหตุ รอดมาเพราะโชคล้วนๆ โอกาสรอดกับไม่รอดเท่าๆกัน ทุกวันนี้ผมแขวนพระติดคอ ด้วยเหตุผลอื่น ไม่ได้หวังอิทธิฤทธิ์อิทธิพลใด แขวนก็สบายใจไม่แขวนก็สบายใจเท่ากัน จากคุณ : พูเก็จ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 12:24:02

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าเป็นผู้ที่มีสัมมาทิฐิ คือ มีความเห็นถูกต้อง การห้อยพระ ก็เพื่อเตือนใจ ให้ระลึกถึงพระคุณของพระรัตนตรัยครับ แต่การห้อยพระ แล้วคิดไปว่าจะแคล้วคลาด ปลอดภัย มีเสน่ห์เมตตามหานิยม คงกระพัน ร่ำรวย ฯลฯ เป็นเรื่องของความเชื่อครับ เชื่อว่าเครื่องรางของขลัง ส่งผลต่อชะตาชีวิตตน แต่แท้ที่จริง ชีวิตของเรา ล้วนเกิดจากการกระทำ (กรรม) และเหตุปัจจัยมากมายในชีวิตครับ ถ้าเชื่อและหวังในสิ่งนอกเหนือจากการกระทำของตน ไปเชื่อเครื่องรางของขลัง อย่างนี้ก็เข้ารก เข้าพง ห่างไกลจากความเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน เข้าไปทุกทีครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ ^_^ จากคุณ : solo 356 เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 12:34:57

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าเป็นพระที่ได้รับการปลุกเสกสามารถคุ้มครองได้จริงครับ แต่จะระดับใดก็แล้วแต่ความหนักหนาของวิบากที่เข้ามาในช่วงนั้นๆ ผสมกับบุญบารมีของผีหรือเทวดาที่สิงอยู่ในพระเครื่อง มีกำลังมากได้รับบุญมากก็ช่วยได้มาก มีน้อยจะช่วยอะไรได้ ลำพังตัวเองยังเอาไม่รอด วิมานยังไม่มีอยู่ ยังต้องไปหาสิงสู่ตามพระห้อยคอ นายเวรดาหน้าเข้ามามีแต่ถอยหนี ห้อยสมเด็จโดนยิงตายเยอะแยะไป ที่นี้ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นครับ สมมุติว่าเทวดาผู้มีฤทธิ์ในนั้นช่วยให้คุณรอดตายอย่างปาฏิหารย์ จนทำให้คุณมั่นใจหัวเด็ดตีนขาดว่านี่แหละสุดยอดเกราะกันภัย ต่อไปนี้ข้าจะปลอดภัยจากภยันตรายทั้งมวล  อุบัติเหตุครั้งต่อไปจิตคุณไปเกาะอยู่ที่พระที่ห้อยนั้นเพื่อขอความช่วยเหลืออีก ประกอบกับบังเอิญว่าท่านเทพผู้คุ้มครองนั่งจิบน้ำชาอยู่เพราะเป็นวันหยุด ซวยเลยทีนี้ วาระจิตสุดท้ายท่านไปติดอยู่ที่ใด ท่านก็ไปที่นั้นแล ตายไปเป็นผีเฝ้าพระ ดีกว่าไหมถ้าจะศึกษาให้ถูกต้องว่า พุทธ ธรรม สงฆ์ คืออะไร ตามพระไตรปิฏก จะทราบได้ทันทีเลยว่าเมื่อเหตุแห่งความตายเกิดขึ้นท่านจะทำอย่างไร? แม้ความตายมาถึงก็จะรู้เองหรอกว่าหนทางขึ้นที่สูงนั้นมีมากกว่าลงต่ำ จากคุณ : Vees เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 12:36:16

ความคิดเห็นที่ 7 พระเครื่องสามารถช่วยได้ในบางเรื่อง  เช่นกันภูติผีปีศาจ หรือสิ่งไม่ดีที่เรามองไม่เห็นได้ หรือบางครั้งอาจเป็นเรื่องเกี่ยวกับด้านเมตตา หรือการเจรจา  อันนี้จะมีบ่อย คนไม่เคยพบเคยเจอกับตัวเอง จะไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด  ว่าสิ่งที่เหลือเชื่อ  มันมีได้จริงๆ แต่เรื่อง เหนียว คงกระพัน อันนั้นก็แล้วแต่ว่า  ดวงถึงฆาตรึยัง  ได้ยินบ่อย แต่ไม่เคยเจอกับตัวเอง พระเกจิ...มีอยู่ทั่วประเทศ  กว่าจะปลุกเสกพระได้  ต้องไปร่ำเรียนจากครูบาอาจารย์มา ไม่ใช่ท่องคาถาได้ก็จะปลุกเสกพระได้   ท่านคิดว่าพระเกจิ...ท่านไปนั่งปรกปลุกเสกพระนั้น  ท่านเพียงแค่นั่งหลับตาพักผ่อนหรืออย่างไร แล้วถ้ามันไม่มีอยู่จริง หรือช่วยอะไรใครไม่ได้จริง  พระระดับนี้ จะยังโง่ ไปร่ำเรียนมาทำบ้าอะไร กว่าจะเรียกยันต์แต่ละตัวได้  กว่าจะทำเป็น  จิตหรือสมาธิต้องระดับไหน   กว่าอาจารย์จะสอนวิชาให้  ไม่ใช่ง่ายๆ  ตำหรับตำรา สารพัด  ท่านคิดว่าเค้าเขียนเล่นๆรึไง จริงอยู่  มันไม่ใช่ทางหลุดพ้นตามคำสอนของพระพุทธเจ้า   แต่พระพุทธเจ้าเคยปฎิเสธรึป่าวว่ามันไม่มีอยู่จริง......... แม้พระเกจิ..แต่ละรูป จะปลุกเสกพระเครื่องให้คนห้วยคอ   แต่ทุกรูปท่านก็จะสอนเสมอว่าให้รักษาศีล  และนึกถึงพระพุทธ พระธรรม ไว้ในใจ ไม่เคยมีรูปไหนบอกว่า  เออ...เอ็งเอาไปห้อยคอแล้วรับรองว่า   ไปปล้้นร้านทองร้านไหนก็สะดวก หายห่วง  ตำรวจหาตัวไม่เจอแน่  ข้าฯรับรอง.....ไม่มีหรอก........ จากคุณ : อ้ายเซียงจ่อย เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 13:39:43

ความคิดเห็นที่ 8 เคยมีพวกขับรถทางไกล ไปขอวัตถุมงคลจากหลวงพ่อคูณ ท่านสอนว๋า แต่ถ้า พวกเมิงขับซิ่ง “กูกระโดดลงจากรถตั้งแต่มรึงขับเร็วเกินกำหนดแล้ว" ส่วนพวกเครื่องราง มีคำบอกเล่าจากผู้ใหญ่ หลวงปู่รูปหนึ่งเคยสอนเอาไว้ว่าพวกเล่นของ สักยันต์ต้องรักษาศีลนะ โจรสักด้านคงกระพัน ไปทำชั่วก็ถูกตำรวจยิงตายได้ จากคุณ : กอบัวสวรรค์ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 13:41:34

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเคยไปคุยกับเด็กผู้ชายที่ จ.นครศรีธรรมราช.. เด็กคนนี้ถูกฟ้าผ่าลงกลางบ้านขณะนอนดูทีวีอยู่บนที่นอน ผลก็คือที่หลังคาบ้านทะลุลงมาเป็นช่อง..ที่นอนมีรอยไฟไหม้จนใช้การไม่ได้ แต่เด็กคนนี้ไม่เป็นอะไรเลย..เขาบอกเพียงว่ารู้สึกร้อนเพียงวูบเดียว ในคอของเขามีเหรียญหลวงพ่อคล้าย วัดสวนขันต์ ห้อยอยู่เหรียญเดียว... ทหารรุ่นพี่ไปปราบกลุ่มโจรที่ชายแดนไทยเขมร.. ยิงโจรจนกลิ้งล้มคว่ำไปต่อหน้าแต่มันก็ลุกขึ้นมาได้อีก.. สุดท้ายจึงเลือกที่บริเวณขมับจนโจรมันล้มคว่ำเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง..ใช้มีดแทงก็ไม่เข้า สุดท้ายฆ่าโจรตายด้วยการใช้เชือกรัดคอ ค้นภายในตัวเจอตลับโลหะ..ภายในมีเส้นผมแช่อยู่ในเมือกของเหลว หนังเหนียว...แต่ก็ต้องตายอยู่ดี อาชีพทหารมีเรื่องเล่าแบบนี้เยอะแยะ..เหยียบกับระเบิดแต่ระเบิดไม่ทำงาน ฐานถูกถล่มด้วยลูกปืน ค...แต่ลูกปืน ค.ไม่แตก..กองเกลื่อนอยู่บนฐานนับ 10 ลูก เพื่อนผมเป็นสไนเปอร์..ใช้ปืนติดกล้องยิงไก่กี่นัดก็ไม่โดน หมอนี่สามารถยิงปืนดับเปลวไฟจากเทียนได้..แต่ยิงไก่ไม่โดน...มันเป็นไปไม่ได้ สุดท้ายจึงเดินเข้าไปดู...จึงรู้ว่ามีศาลเล็กๆ ของสมเด็จพระนเรศวรตั้งอยู่ เรื่องของอำนาจภายนอกมีอยู่จริง...คงไม่ต่างจากอำนาจภายในจากความดีความชั่ว แต่อำนาจภายนอกมันไม่เสถียรคงที่...วันนี้มีพรุ่งนี้อาจไม่มีเอาแน่นอนไม่ได้ สุดท้ายมนุษย์ก็ต้องตายไปตามธรรมชาติ... พระพุทธเจ้าท่านเป็นยอดของความศักดิ์สิทธิ์ที่เหล่าเทพยดาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ยังให้ความเคารพ แต่ท่านก็ยังหนีกฏของธรรมชาติไปไม่พ้น...การหวังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพียงอย่างเดียว คงช่วยอะไรเราไม่ได้มาก...นอกจากการพึ่งพาตัวเอง ผู้ชายสมัยนี้ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาพระขุนแผนอีกแล้ว ขอเพียงมีรถขับ..มีเงินเหลือใช้..สิ่งที่ชายเจ้าชู้ปรารถนาก็คงไม่เกินความสามารถ พระเครื่องอาจจะช่วยเราได้จริง.. ในบางเวลาบางสถานการณ์ไม่ใช่ตลอดเวลาในทุกสถานการณ์ ตราบใดที่มีพระในคอแล้วเกิดละอายในการคิดชั่วทำชั่วแม้ในที่ลับตา มันก็น่าจะดีกว่าไม่มีอะไรไว้คอยยับยั้งชั่งใจ แต่หากผู้ใดข้ามผ่านสิ่งเหล่านี้ไปได้..มีสติปัญญาที่จะมุ่งเข้าหาแก่นแท้ได้โดยตรง ย่อมประเสริฐกว่าแน่นอน...??? จากคุณ : อารยัน เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 13:53:37

ความคิดเห็นที่ 10 กุศโลบายในการห้อยพระ เพื่อระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย ให้ละอายต่อบาป เพราะมีพระที่เคารพเป็นเครื่องเตือนใจ ส่วนผลพลอยได้ อิทธิฤทธิ์จากพระเครื่อง บางครั้งก็เหลือเชื่อ ผมก็ประสบมาหลายครั้ง -แต่จะให้ดีที่สุดต้องเข้าให้ถึงวิปัสสนาปัญญา จากคุณ : สมาธิเล็ก เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 16:37:04

ความคิดเห็นที่ 11 จริงๆแล้วพระเครื่องไม่ใช่วิถีพุทธ แต่เข้ามาอาศัยอยู่กับพุทธ ด้วยเข้ากับความเชื่อถือที่มีอยู่ก่อนของคนไทย จัดเป็นกะพี้ คนที่ปัญญาน้อย เข้าถึงพุทธไม่ได้ ก็ได้อาศัยสิ่งเหล่านี้นึกถึงพระพุทธคุณ แต่คนโง่กลับเชื่อเลยเถิดขนาดมีเทพเทวดามาปกป้องคุ้มครองจริงๆ พระที่ดีควรสอนธรรมะให้คนฉลาด ไม่ใช่ปลุกเสกพระให้คนยึดติดวัตถุ งมงายกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อิทธิฤทธิปาฏิหารย์ พระองค์ไหนจะดีแค่ไหน แต่ถ้าปลุกเสกพระ ผมก็ไม่กราบไหว้ จากคุณ : Persimon เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 18:22:07

ความคิดเห็นที่ 12 พระเครื่องมีไว้ระลึกถึงคุณพระรัตนตรยครับ แต่ก็แหละ หนุ่มๆผมไม่เคยแขวนพระ พอได้มาพบหลวงปู่สิม ท่านถามว่ามาวัดอย่างไร ผมว่าขับมอร์เตอร์ไซด์มาครับ ท่านว่า เออ... มอร์เตอร์ไซค์มันมีแค่สองล้อ มันกลิ้งไปข้างๆได้เน้อ... ท่านถามอย่างนี้ ๓ ครั้งทุกครั้งที่ไปวัด และครั้งที่ ๓ หลวงปู่ท่านค้นย่าม แล้วเอารูปถ่ายขนาดจิ๋วท่านมอบให้ บอกว่า เอาไปเลี่ยมแขวนเด้อ... ด้วยความเคารพครูบาอาจารย์ผมก็ทำตาม ในใจนึกว่าก็ดีเหมือนกัน เราจะได้ขยันภาวนาเพราะมีรูปหลวงปู่เตือนใจ แล้ววันต่อมาผมก็ขับจักรยานยนต์ไปหาท่านอีก ผมขับด้วยความเร็วสูงสุดตามกฎหมายอนุญาตในถนนเส้นนั้นคือประมาณ ๙๐ กม./ชม. แล้วในช่วงหนึ่งของถนน กรมทางหลวงเขากำลังปรับปรุงถนน เขาเอาหินคลุกมาโรย แล้วเอาน้ำพ่นราดไว้จนชุ่ม โดยยังไม่ได้บดอัด รถผมวิ่งมาถึงก็เอาล้อหน้าเสียบไปในกองหินคลุกโดยไม่มีการเบรคใดๆทั้งสิ้น มอเตอร์ไซค์ก็กลิ้งไปข้างๆทันทีเพราะมันมีแค่สองล้อ ตัวผมลอยละลิ่วข้ามรถลงไปตกด้านหน้ารถด้วยความเร็วสูง ในใจนึกตอนลอยในอากาศว่า แย่แน่ๆคราวนี้คงเจ็บหนัก แต่แปลก พอตกลงถึงพื้น มันเหมือนตกลงบนฟูกนิ่มๆ แล้วก็กลิ้งไปกับพื้นหลายตลบ พอกลิ้งจนสุด ผมก็ลุกขึ้นสำรวจ เอ... กางเกงไม่ขาด เสื้อไม่ขาด ไม่มีแผล ไม่ถลอก ไม่เจ็บตรงไหนเลย ถอดหมวกกันน็อคออก โอ้โห ... หมวกมีรอยครูดยาว และรอยขีดข่วยเต็มไปหมด แสดงว่าลงมาแรงเหมือนกัน ผมก็ขับรถต่อจนถึงวัดถ้ำผาปล่อง หลวงปู่ยิ้มละไม ไม่ยักถามแฮะว่า "มาอย่างไร" หลวงปู่ว่าไปล้างแข้งล้างขาซะไป เพราะผมมีสภาพพอๆ กับหนุมานคลุกฝุ่น ทุกวันนี้ผมก็ยังแขวนพระของหลวงปู่รุ่น "เมตตา" อยู่ครับ ท่านมรณภาพนานแล้ว แขวนพระท่านไว้รู้สึกอบอุ่นเหมือนได้อยู่ใกล้ท่านครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 18:31:25

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าห้อยพระแล้วไม่มีประโยชน์เลย ใครเขาจะบ้าห้อยให้หนักคอ ส่วนจะช่วยได้แค่ไหนเป็นอีกเรื่องหนึ่ง แค่ช่วยได้บ้างครั้งก็ดีแล้วนะ เชื่อใหมว่า ถ้าห้อยพระแค่สบายใจ แต่ช่วยอะไรไม่ไม่ได้เลย.....ไม่มีใครห้อย หนักคอเปล่า ........มีเรื่องประสบการณ์ที่มีคนเล่าไว้มากมาย ไม่เคยผ่านหู ผ่านตาบ้างหรือไง ขณะเดินทาง ต้องมีวัตถุมงคลคุ้มครอง เมื่อถึงที่หมายแล้ว ถอดสิ่งสมมุติออกให้หมด แม่แต่ธรรมะที่เคยยึดไว้ ก็ยังต้องละ เพื่อความรู้อันบริสุทธิ์ให้เกิดขึ้น จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 18:55:38

ความคิดเห็นที่ 14 และถ้าเป็นคนไม่ดี แต่ห้อยพระละค่ะ ท่านจะช่วยได้ไหม จากคุณ : aogame เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 19:07:14

ความคิดเห็นที่ 15 พระเครื่องเป็นการอธิษฐานบารมี พระพุทธองค์มา คำถามนี้สามารถตอบได้สองด้าน ขึ้นกับจริตผู้อยากรู้ ด้านแรก พระเครื่องเป็นกุศโลบายให้เราระลึกถึงพระพุทธองคื ปฏิบัติทำความดี อยู่เสมอ ให้เราน้อมนำจิตเข้าไปทางที่ดี เมื่อจะทำบาปจิตก็จะระลึกถึงพระในคอ จะได้ละจากสิ่งไม่ได้ อย่างน้อยก็ละจากการเข้าไปที่อโคจร หรือกระทำผิดศีล ด้านสอง คือ พระเครื่องเป็นการน้อมนำเอาบารมีของพระพุทธองค์ อันเหลือประมาณมาไว้ เพื่อช่วยคุ้มครองผู้ที่ห้อยพระนั้นและเป็นการผ่อนหนักเป็นเบา กรรมชั่วยังมี แต่กรรมดีก็มี ด้วยบารมีพระพุทธองค์ก็จะน้อมกรรมดีมาผ่อนความหนักของกรรมชั่วให้เบาลงกว่าที่จะรับเต็มๆ เหล่าเทวดาที่ท่านดูแลรักษาสิ่งแทนบารมีพระพุทธองค์(ซึ่งอาจเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรามาก่อน ถึงเวลาก็จะมาช่วยตามกรรมเวรที่ทำกันมา) ก็จะมาช่วยเรา อย่างน้อยการห้อยพระก็เป็นความไม่ประมาท เพราะเราอาจไปโดนอะไรเข้าโดยไม่รู้ตัว แต่อำนาจแห่งพุทธองค์ก็จะช่วยให้เราพ้นจากสิ่งไม่ได้ ที่ไม่เกินกรรมเราได้ ถามว่าคนชั่วพระจะช่วยมั๊ย ขอตอบว่า หากกรรมดียังมี ผลของกรรมดีก็จะส่งผลให้แก่เขา แต่หากหมดกรรมดี พระดีแค่ไหนก็ช่วยให้พ้นจากผลของกรรมชั่วไม่ได้ จากคุณ : hellotawan เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 19:19:39

ความคิดเห็นที่ 16  *** เป็นความเชื่อส่วนบุคคล  โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ***   จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 19:44:56

ความคิดเห็นที่ 17 เวลาคนห้อยพระ และบังเอิญรอดจากอุบัติเหตุ ผมไม่เคยได้ยิน ใครพูดว่า ที่ผมรอดมาไม่เกี่ยวกับพระเลย  ผมห้อยพระไว้เพื่อนึกถึงพระรัตนตรัย จากคุณ : นายไข่เจียว เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:20:28

ความคิดเห็นที่ 18 ห้อยแล้ว กันผีได้ แคล้วคลาด ปลอดภัย สาวหลง หนังเหนียว อยู่ยง เรียนเก่ง ฉลาด ไหวพริบดี มีโชคลาภ สุขภาพแข็งแรง ฟันไม่ผุ อายุยืน ดีจริงๆ จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:26:41

ความคิดเห็นที่ 19 ผมสลดใจมากกว่ามองเป็นกุศโลบาย เพราะทำให้กลายเป็นศาสนาแห่งการปลุกเสก ศ่าสนาของขลัง ศาสนาไสยศาสตร์ ศาสนาที่มีวัตถุจำหน่ายทำรายได้เป็นกอบเป็นกำ หากจะมองว่าเป็นวัตถุนอกศาสนาก็ไม่เห็นจะผิด เพราะพระวินัยกล่าวไว้ชัดๆ ชัดเจน ไม่รู้ว่าจะบอกว่าชัดอย่างไรอีกแล้วว่า ห้ามการปลุกเสก ภิกษุใดทำการปลุกเสกต้องอาบัติ แต่เราก็ไปเอาวัตถุที่คณะปลุกเสกอาบัติกันทั้งคณะ เอามาห้อยคอกัน พระวินัยมีชัดๆ ห้ามกันชัดๆ แต่ไม่เห็นจะเคารพพระธรรมวินัย ไม่เห็นจะเคารพพระศาสดา นี่หรือเคารพพระศาสดา ปลุกเสกกันทั่วบ้านทั่วเมือง แล้วก็จำหน่ายกันเป็นว่าเล่น _____________________________________________________________         พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 315                                                      มหาศีล             (๑๑๔ )  ๑. ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉาน- วิชา   เช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวก  ฉันโภชนะที่เขาให้ด้วย ศรัทธาแล้ว    ยังเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้    คือ  ทาย อวัยวะ  ทายนิมิต  ทายฟ้าผ่าเป็นต้น  ทำนายฝัน  ทำนายลักษณะ ทำนาย หนูกัดผ้า    ทำพิธีบูชาไฟ    ทำพิธีเบิกแว่นเวียนเทียน    ทำพิธีซัดแกลบ บูชาไฟ   ทำพิธีซัดรำบูชาไฟ    ทำพิธีซัดข้าวสารบูชาไฟ   ทำพิธีเติมเนย บูชาไฟ   ทำพิธีเติมน้ำมันบูชาไฟ   ทำพิธีเสกเป่าบูชาไฟ     ทำพลีกรรมด้วย โลหิต   เป็นหมอดูอวัยวะ   ดูลักษณะที่บ้าน    ดูลักษณะที่นา    เป็นหมอ ปลุกเสก   เป็นหมอผี   เป็นหมอลงเลขยันต์คุ้มกันบ้านเรือน    เป็นหมองู เป็นหมอยาพิษ   เป็นหมอแมลงป่อง  เป็นหมอรักษาแผลหนูกัด  เป็นหมอ ทายเสียงนก    เป็นหมอทายเสียงกา    เป็นหมอทายอายุ    เป็นหมอเสกกัน   ลูกศร   เป็นหมอทายเสียงสัตว์   แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง  ..... จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 00:08:01

ความคิดเห็นที่ 20 พุทธสมัยแรก เคารพพระพุทธและพระธรรมแท้  ไม่มีใครทะลึ่ง อุตริไปดึงรูปพระพุทธ มาปั้นกับขี้ดิน โลหะ นะครับ  พวกทำอย่างนั้นคือพวกกรีก  พวกปลุกเสก ก็คือทำ เดรัจฉานวิชา อย่างที่พระพุทธไม่เคยบอกให้ทำ... พุทธแท้ใครเลือกห้อยอะไร  ไปศึกษาให้ดีครับ พระองค์ตรัสว่า อุเทสิกเจดีย์  วัตถุ อะไรก็ไม่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า...   พระธรรมต่างหากที่ควรถือห้อยไว้ในใจ ไม่ใช่ก้อนวัตถุ จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 09:44:27

ความคิดเห็นที่ 21 การมีพระไว้ห้อยคอ ถือเป็นสิริมงคลต่อชีวิต คนไทยตั้งแต่โบราณมาที่เป็นทหาร แม้แต่ทหารหาญในสมัยนี้ ที่ต้องออกไปรบ เพื่อรักษาชาติไว้เพื่อให้คนรุ่นหลังได้มีที่อยู่ที่อาศัย ต่างก็ได้รอดตายมามากจากการศึกสงคราม เพราะการเชื่อในพลังพุทธคุณของพระที่ห้อยคอ แต่คนก็ต้องดีสมกับของมงคล จึงจะได้รับการปกปักรักษา จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 10:28:29

ความคิดเห็นที่ 22 พระขุนแผน เชื่อกันว่าสร้างสมัยพระนเรศ พระเอกา หลังกู้เอกราช บ้างว่าหลังยุทธหัตถี แต่กรุที่วัดใหญ่ ไม่ทราบว่าเจอบริเวณใด เพราะรูปแบบเจดีย์ประธานเป็นศิลปอโยธยา สร้างมาก่อนสมัยพระนเรศเกินสองร้อยปี ไม่ใช่ขุนแผนในเสภา เป็นการเรียกที่เข้าใจผิดๆ ในวงการจนเสียคุณค่าทางประวัติศาสตร์ศิลป์อยุธยา องค์พระไม่มีกำกับคาถา เยธัมมา แบบทางล้านนา ที่เก็บตามสถูป สร้างเพื่ออุทิศแด่ผู้วายชนม์ หรือสืบต่ออายุพุทธศาสน์ เป็นงานสมัยอยุธยา อาจสร้างเพื่อเป็นขวัญ กำลังใจ ยามออกศึก ซึ่งรับอิทธิพลฮินดูกับมหายานจากเขมรมาแล้ว แบบพุทธราชา เชื่อกันว่าแรงศรัทธา และการกำกับคาถาโดยพระเถระสมัยนั้น จะมีพลังที่คุ้มครองได้  สมัยที่จัดงาน 25พุทธศตวรรษ ก็นิมนต์พระเกจิทั่วประเทศมาสร้างพระเครื่อง ก็ไม่ได้นิยมมาก เพราะผลิตเยอะมาก ปั่นราคาไม่ได้ ไม่มีกระแสตามสิ่งพิมพ์ ข่าว ถ้าเชื่อเรื่องอิทธิวิธี แบบนี้มีทั่วโลก ถ้าเชื่อเรื่องดวง ตอนดวงดี ไม่ต้องห้อยอะไรก็ได้ แต่ยามดวงตกของดีจะกันพวก ลมเพลมพัด คุณไสยได้ในระดับหนึง โบราณจึงมีการทักว่าบางคนว่า วันนี้ห้ามออกนอกชายคาบ้าน เวลาวังเวงมีเสียงทัก ห้ามตอบไป แต่ของดีทั้งหลาย ยอมใช้ต้องมีสัจจะ ห้ามละเมิดจะเสื่อม ใช้งานไม่ได้ อย่างพุทธคุณคนใช้ไม่มีศีลก็เปล่าประโยชน์ จึงเห็นคนไม่รอดเพราะห้อยพระดัง บางทีถูกลักไปเมื่อคนอื่นรู้แบบ "พระรอด คน(ห้อย)ไม่รอด" ถ้าคนมีจิตใจแข็งแกร่ง ไม่ต้องห้อยอะไร จะคุณไสยมนต์ดำ ก็ทำอะไรไม่ได้ ซึ่งล้วนมีที่ยึดเหนี่ยวทางใจที่มั่นคงอยู่ เดรัจฉานวิชา หมายถึง วิชาใดๆที่ขัดขวางทางไปนิพพาน ไม่ใช่ต่ำช้า เพราะวิชาทางโลกก็เป็นเดรัจฉานวิชาทั้งสิ้น ไม่ใช่กิจของสมณะแต่อาบัติเล็กน้อย ไม่ได้ร้ายแรง จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 11:15:35

ความคิดเห็นที่ 23 เจอกระทู้แบบนี้ทีไร อายแทนชาวพุทธ เมื่อชาวคริสต์ อิสลาม ที่อยู่ในห้องศาสนาเข้ามาอ่าน <br>...เฮ้อ !  ยกไปเถอะพุทธพจน์ พระบัญญัติ ยกมาให้ตายก็ ...เหมือนจะไร้ค่า ... แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 11:35:07 จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 11:32:54

ความคิดเห็นที่ 24 (๑๑๔ )  ๑. ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉาน- วิชา   เช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวก  ฉันโภชนะที่เขาให้ด้วย ศรัทธาแล้ว    ยังเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้    คือ  ทาย อวัยวะ  ทายนิมิต  ทายฟ้าผ่าเป็นต้น  ทำนายฝัน  ทำนายลักษณะ ทำนาย หนูกัดผ้า    ทำพิธีบูชาไฟ    ทำพิธีเบิกแว่นเวียนเทียน    ทำพิธีซัดแกลบ บูชาไฟ   ทำพิธีซัดรำบูชาไฟ    ทำพิธีซัดข้าวสารบูชาไฟ   ทำพิธีเติมเนย บูชาไฟ   ทำพิธีเติมน้ำมันบูชาไฟ   ทำพิธีเสกเป่าบูชาไฟ     ทำพลีกรรมด้วย โลหิต   เป็นหมอดูอวัยวะ   ดูลักษณะที่บ้าน    ดูลักษณะที่นา    เป็นหมอ ปลุกเสก   เป็นหมอผี   เป็นหมอลงเลขยันต์คุ้มกันบ้านเรือน    เป็นหมองู เป็นหมอยาพิษ   เป็นหมอแมลงป่อง  เป็นหมอรักษาแผลหนูกัด  เป็นหมอ ทายเสียงนก    เป็นหมอทายเสียงกา    เป็นหมอทายอายุ    เป็นหมอเสกกัน   ลูกศร   เป็นหมอทายเสียงสัตว์   แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง ไม่ทราบว่า  ท่านเคยเห็นพระรูปไหนในประเทศนี้ปลุกเสกพระเพื่อเลี้ยงชีพตัวเองบ้างครับ.......... ที่ผมเห็นมีแต่ทำเพราะลูกศิษย์ลูกหา  ทำมาให้ท่านเสกให้  ซึ่งท่านก็เมตตาไปหมด...... และที่เห็นส่วนมากอีกเช่นกัน (ส่วนมากสายป่าทางอีสาน)  ทำมาแล้วก็แจกฟรี... แต่บังเอิญมันมามีราคาในภายหลัง  เพราะประสบการณ์ หรือความต้องการมาก แต่ของมีน้อย ซึ่งพระแต่ละรูป  ท่านเสกให้ก็เพราะท่านมีเมตตา  ไม่ขัดใจลูกศิษย์......... ใครจะให้เสกอะไร ท่านก็ทำให้  ใครจะถวายเงิน หรือไม่ถวาย ท่านก็ไม่ยินดียินร้ายด้วย แต่คนที่มองต่างหาก  ที่คิดว่าท่านเสกเพราะอยากมีชื่อเสียง  อยากได้ลาภยศ สรรเสริญ แต่ตัวพระที่เสกส่วนมากผมเห็นท่านเฉยมาก....ใครให้ทำอะไร  ท่านก็มักเมตตาไปหมดแหละ เดี๋ยวว่างๆ จะมาไล่รายชื่อพระที่บางคนบอกว่า  ถ้าเห็นพระรูปไหนเสกพระแล้ว จะไม่กราบ จะไล่ให้ดูว่า  แต่ละรูปที่ว่ามา  ท่านเสกพระทั้งนั้น....ขนาดในหลวง ท่านยังกราบ แต่บางท่านในนี้   บอกไม่ยอมกราบ  เก่งเกินมนุษย์แล้วหละ.... จากคุณ : อ้ายเซียงจ่อย เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 11:45:18

ความคิดเห็นที่ 25 ท่านจะเอามาเพื่อข่ม "พระบัญญัติ " ข่ม "พระวินัย" รึ  หรือจะทำให้ พระบัญญัติ พระวินัย ตกลงไป ไม่ให้เคารพกัน ... พระวินัยก็คือพระวินัย พระบัญญัติก็คือพระบัญญัติ ผิดก็คือผิด ผิดต่อพระธรรมวินัย  ทำผิดกันเยอะๆ ก็คือทำผิดกันจำนวนเยอะ ... จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 11:58:53

ความคิดเห็นที่ 26 คคห.#19 และ 25 ครับ คคห.24 เขา ตีความ และอธิบายว่า  พุทธพจน์ที่ห้ามนั้น มีสาระสำคัญตรง "ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชา" นั่นหมายถึงหลวงพ่อหลวงปู่พระเถรานุเถระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทั้งหลายในบ้านเมืองเรา "ไม่ได้เลี้ยงชีพ" ด้วยการขายพระเครื่อง แต่พระเครื่องนั้น ท่านเมตตา อนุญาตให้จัดทำเพื่อให้สานุศิษย์นำไปเป็นพุทธานุสสติ ส่วนปัจจัยที่ได้จากวัตถุมงคล (ถ้ามี) ก้เป็นไปเพื่อสาธารณกุศลเสียส่วนใหญ่ ถ้าเป็นอย่างนี้ ผมเห็นว่าท่านยังทำไม่ผิดพระวินัยครับ ศีลท่านยังครบ เพราะท่านไม่ได้เอาเงินมา "เลี้ยงชีพ" ท่านยังคงออกบิณฑบาตรตามปกติ ครับ ผมเห็นพ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่าน "แจก" เสียเป็นส่วนใหญ่ เช่นเจ้าประคุณสมเด็จฯ โต ท่านก็แจก พระเถระสายหลวงปู่มั่น ท่านก็แจก หลวงปู่ หลวงพ่อ พระเถรานุเถระ ส่วนใหญ่ แทบทุกสาย ท่านก็ "แจก" จะมีบ้างก็หน่วยงานรัฐ จะสร้างสาธารณกุศล เช่นโรงพยาบาล ก็จัดสร้างเหรียญเป็นที่ระลึก แล้วนิมนต์ท่านมาเจริญพระพุทธมนต์ ท่านก็เมตตามาให้ หรือกรรมการวัดจะจัดสร้างถาวรวัตถุ ก็ทำแจกผู้ทำบุญกันไปตามเรื่องตามราว จึงเห็นด้วยกับ คคห. 24 นะครับว่าพระคุณเจ้าทั้งหลาย "ไม่ได้หาเลี้ยงชีพด้วยติรัจฉานวิชชา" ที่ว่ามาทั้งหมดไม่ได้ชวนทะเลาะครับ ท่านจะไม่แขวน ไม่รับ ไม่กราบ ไม่ซื้อ ไม่บูชา ฯลฯ ก็ตามสบายท่านนะครับ ผมไม่ได้โน้มน้าวท่านเลย แต่ถึงอย่างไร พระเครื่องก็ยังคงอยู่คู่สังคมไทยมาช้านาน ตั้งแต่สมัยลพบุรี สุโขทัย กรุงศรีอยุธยา มาถึง รัตนโกสินทร์ และคงเป็นอย่างนี้ไปอีกเรื่อยๆครับ นั่นเพราะคงมีคนบางพวกคิดว่ามีประโยชน์ไม่มากก็น้อย คนใดใคร่แขวนก็แขวนไป ใครใคร่เก็บไว้ที่บ้านก็เก็บ ไม่อยากได้ก็เอาไปแจก (ถ้าไม่รู้จะเอาไปไว้ไหนก็ส่งมาเลยครับผมรับหมด โดยเฉพาะพระกรุ เนื้อดิน เนื้อชิน เนื้อผง) ชาวพุทธเราก็คงต้อง "ให้อิสระเสรี" ด้วยความเคารพในสิทธิขั้นพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญล่ะครับ ปล. ไม่ต้องอายคนต่างศาสนาหรอกครับ เราแขวนรูปพ่อเราไว้ที่คอเราเอง ไม่ได้ไปรบกวนคอของใครเขา อย่างไรคน(ไทย)ที่นับถือศาสนาอื่นเขาก็ว่าศาสนาเขาดีเลิศประเสริฐศรีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปหวังว่าเขาจะเปลี่ยนใจมานับถือพุทธเพียงเพราะคนพุทธไม่แขวนพระหรอกครับ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 18:14:35 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 18:12:44 จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 16:52:28

ความคิดเห็นที่ 27 จาก มหาศีล ๑. ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉาน- วิชา   เช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางจำพวก  ฉันโภชนะที่เขาให้ด้วย ศรัทธาแล้ว    ยังเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้ ถ้าจะตีความแบบนักกฏหมาย หาช่องทางหลบเลี่ยงก็อาจเข้าใจได้ว่า เมื่อทำให้ฟรีก็ไม่ผิดศีล แต่ที่จริงแล้ว ท่านห้ามทำทั้งหมด ไม่ว่าจะทำฟรีหรือไม่ เพราะมันเป็นการทำเพื่อหวังลาภสักการะ ทำให้ผู้คนหลงนับถือบูชาในวัตถุ ผิดไปจากธรรมที่พระพุทธองค์สอนไว้ ผมอยากจะให้คิดพิจารณาสักหน่อยว่า เวลาใครรอดตายมาได้ ชอบไปถามกันนักว่า ห้อยพระอะไร แล้วไอ้คนที่ไม่รอดน่ะ ไม่ลองดูบ้างหล่ะ ว่าห้อยพระอะไร ลองจดสถิติเทียบกันดูบ้าง จะได้รู้ว่าดีจริงหรือไม่ จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 22:10:04

ความคิดเห็นที่ 28 คนที่ว่าเป็นสาวกของพระพุทธเจ้า.........เมื่อไรจะไปถึงไหนสักที.      ? ? ? ? พอจะนึกออกกันบ้างไหม? ? ?  ชายไทยตอนเป็นนาค ตอนจะครองจีวรในพระอุโบสถ. ไม่ว่าวัดไหนๆ ก็เห็นอุปปัชฌายะท่านให้ถอดพระเครื่องออกให้พ้นจากคอ ก่อนครองจีวรเป็นพระภิกษุ พระภิกษุ ไม่ต้องมีพระเครื่องคล้องคอ............คนที่เคยบวช เคยเล่าเคยเรียนมา.  ท่านพอจะนึกอะไรออกบ้างไหม? ? จากคุณ : Detente เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 22:12:08

ความคิดเห็นที่ 29 แถบอุษาคเนย์ มีศาสนาดั้งเดิมอยู่ก่อนแล้วสันนิษฐานกันว่ามีแต่ครั้งหินเก่า จะกลองสัมฤทธิ์ มีการบูชาเจ้าฟ้า เจ้าดิน  ไม่ใช่รับจากอินเดียทั้งหมด การตีขลุมทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อน เพราะชุมชนเดิมรับพุทธมาผนวกกับความเชื่อดั้งเดิม ไม่ใช่กีดกันทำลายแบบที่ปรากฏในยุคหลัง ที่เก่าสุดสมัยทวารวดี "บวชนาค" เดือนแปด ประเพณีของ "นาค" อุษาคเนย์ ที่ไม่มีในอินเดีย-ลังกา  จากหนังสือพิมพ์ มติชน ฉบับวันที่ ๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ เดือนแปดทางจันทรคติของชุมชนท้องถิ่นพวกหนึ่งในอุษาคเนย์ เริ่มเข้าวันแรกขึ้น ๑ ค่ำ เดือนแปด ขณะที่บริเวณลุ่มน้ำเจ้าพระยานับเดือนแปด แต่ทางล้านนาและบางท้องถิ่นที่อยู่ตอนบนของภูมิภาคจนถึงทางใต้ของจีน นับเป็นเดือนสิบแล้ว เพราะนับเร็วกว่ากัน ๒ เดือนตามลักษณะแตกต่างทางภูมิศาสตร์ ประเพณีชาวบ้านช่วงเวลานี้สืบเนื่องจากเดือนก่อน (คือ เดือนเจ็ด) เป็นช่วงเวลาฝนตกมากจนน้ำนองทั่วไป ชาวบ้านมีพิธีบวชนาค ซึ่งไม่มีในอินเดีย-ลังกา ในทวาทศมาสโคลงดั้นยุคต้นกรุงศรีอยุธยาไม่มีพรรณนาพิธีกรรมอะไรเลย นอกจากบอกว่าเป็นฤดูมีฝนตกอย่างต่อเนื่อง พระสงฆ์เข้าพรรษา งานบุญเข้าพรรษาเดือนแปด มีมาแล้วตั้งแต่ยุคต้นกรุงศรีอยุธยาหรือก่อนหน้านั้น แล้วสืบเนื่องต่อมาจนยุคปลายกรุงศรีอยุธยา จนผ่านเข้ายุคกรุงธนบุรี ต่อเนื่องถึงยุครัตนโกสินทร์ งานบุญเข้าพรรษายังสืบความสำคัญของราชอาณาจักร ดังมีอยู่ในนิราศเดือน ของหมื่นพรมสมพัตสร หรือเสมียนมี กวีในแผ่นดินรัชกาลที่ ๓ กิจกรรมสำคัญของงานบุญเข้าพรรษาในยุคต้นรัตนโกสินทร์ คือแห่เทียนพรรษาไปถวายพระสงฆ์ตามวัดต่าง ๆ ไว้จุดบูชาพระรัตนตรัยตลอดฤดูเข้าพรรษา ๓ เดือน มีในบันทึกท้าวศรีจุฬาลักษณ์ หรือนางนพมาศ นอกเหนือจากแห่เทียนเข้าพรรษา ยังมีประเพณีบวชนาค การทำขวัญนาค บวชนาค คำว่า นาค เป็นคำใช้เรียกคนผู้ชายที่จะขออุปสมบท คือบวชเป็นพระภิกษุ แต่ไม่เคยพบหลักฐานว่าถ้าคนผู้หญิง ขออุปสมบทเป็นภิกษุณีจะมีคำเรียกว่าอะไร? ประเพณีไทยแต่โบราณนานมาแล้ว ไม่เรียกพิธีอุปสมบทว่า บวชคนให้เป็นพระ แต่เรียกบวชนาค ในพระวินัยของพระพุทธเจ้าไม่มีเรื่องบวชนาค ฉะนั้นพิธีบวชนาค จึงไม่มีในชมพูทวีป (คือ อินเดียโบราณ) แต่เป็นประเพณีพื้นเมืองของภูมิภาคอุษาคเนย์โดยเฉพาะบริเวณผืนแผ่นดินที่เป็นพม่า (มอญ) เขมร ลาว และไทย ปัจจุบันที่ลังกามีบวชนาค แต่เขาอธิบายไม่ได้ว่าคืออะไร? มาจากไหน? ชี้ให้เห็นว่าพิธีบวชนาคในลังการับไปจากกรุงศรีอยุธยา เมื่อคราวพระอุบาลี (จากวัดธรรมาราม อยุธยา) รับนิมนต์ไปประดิษฐาน "สยามวงศ์" ที่ลังกาทวีปเมื่อ พ.ศ. ๒๒๙๕ แต่ครั้นไต่ถามความจริงจากผู้คนในอุษาคเนย์แท้ ๆ ก็อธิบายไม่ได้ว่าพิธีบวชนาคคืออะไร? มาจากไหน? แล้วพากันโยนกลับไปที่อินเดีย ทั้ง ๆ ที่ในอินเดียไม่เคยมีบวชนาค http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/02/K7536233/K7536233.html จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 10:24:53